Zal ik jullie vertellen over een oma die ik ken? Het is een heel vreemd oud. Bloemen op het dak. Door Ingibjörg Sigurdardóttir

Transcriptie

1 loemen op het dak oor Ingibjörg Sigurdardóttir Zal ik jullie vertellen over een oma die ik ken? Het is een heel vreemd oud dametje met veel pit! Haar echte naam is Gonnema, maar ik noem haar altijd oma Gon. Voordat ze naar ons flatgebouw verhuisde, woonde ze op het platteland. Haar boerderijtje was net een poppenhuis. Het had piepkleine raampjes en het dak was bedekt met gras. En er groeiden ook bloemen op het dak! Oma Gon had altijd helemaal in haar eentje op de boerderij gewoond, maar ze was nooit eenzaam omdat ze veel dieren had om mee te spelen: een koe, zeven kippen, twee schapen en een kat. Op een dag werd oma Gon ziek.

2 U bent niet erg ziek, maar u kunt toch beter naar de stad verhuizen, zei de dokter. Het is niet goed dat u hier alleen blijft wonen. ie koe van u kan mij niet roepen als u buiten op het erf uw been breekt! Ik kan heel goed voor mezelf zorgen!, antwoordde oma Gon. Maar toen bedacht ze dat het misschien wel leuk was om in de stad te wonen. Goed dan, zei ze plotseling. Ik verhuis naar de stad. Weldra had ze haar boerderij verkocht en een appartement gekocht in het flatgebouw waar ik ook woon. Maar wat moest ze met haar dieren doen? Ze kon ze moeilijk meenemen naar de stad, of wel? Gelukkig wilden de mensen die in de boerderij een eindje verderop woonden wel voor haar dieren zorgen. Toch bleef het moeilijk voor oma Gon om afscheid te nemen van haar dieren. Ze was zo verdrietig dat ze besloot om haar kat, Robert, toch maar mee te nemen. Oma Gon zette al haar spullen in een vrachtwagen en was al snel op weg naar haar nieuwe huis. Ze vond het heel spannend en verheugde zich erop de stad te zien. Ik vond het ook heel spannend! Ik kon bijna niet wachten om te zien wie er in het appartement tegenover ons zou komen wonen. Misschien wel een nieuw vriendje om mee te spelen. Maar het was oma Gon. Nu ja, ze had in ieder geval een kat.

3 Oma Gon was niet erg blij toen ze rondkeek in haar nieuwe appartement. it is gewoon afschuwelijk, zei ze. e muren zijn helemaal glad en wit. En kijk eens naar die ramen! ie zijn toch veel te groot! Ze werd erg stil. Ik ga terug naar huis, zei ze en ze draaide zich om om meteen te vertrekken. Toen gaf ze opeens een gil. Robert de kat was uit het raam gesprongen! Maak u maar geen zorgen, zei ik snel. Hij is alleen maar op het balkon gesprongen. Kijk maar. Oma Gon rende langs me heen naar het balkon. Maar toen ze daar aankwam, vergat ze Robert meteen. Het balkon was reusachtig groot en ze kon in de verte de bergen zien, en zelfs een stukje van de zee. Oma Gon ging op haar hurken zitten, zodat ze de toppen van de daken niet meer zag, alleen nog de bergen en de lucht. Toen besloot oma Gon toch maar te blijven. Maar de volgende dag, toen ik langskwam om haar te helpen bij het uitpakken, zag ze er nog steeds erg ongelukkig uit. ent u van streek omdat al uw dieren zo ver weg zijn?, vroeg ik. Ik mis ze wel een beetje, zuchtte ze. Waarom gaat u ze dan niet halen?, vroeg ik. Oma Gon knipoogde naar me met een grappige grijns op haar gezicht. Toen ik haar de volgende dag kwam bezoeken, was er niemand thuis. Oma Gon was met de bus naar het platteland. ie nacht werd ik plotseling wakker van een vreemd kakelend geluid dat de trap opkwam. Wat kon dat zijn? Natuurlijk! e kippen! Ze durfden waarschijnlijk niet in de lift! e volgende ochtend hielp ik oma Gon de kippen te voeren.

4 Het is net of ik weer thuis ben, zei ze. Overal om me heen kakelen de kippen, en als ik mijn ogen half dichtknijp, is het net of die bergen in de verte de bergen bij mijn boerderij zijn. Het enige dat ik nog mis is de geur van aarde en gras. Plotseling sperde ze haar ogen wijdopen en ging rechtop zitten. Oma Gon had duidelijk weer iets nieuws bedacht. Hmm, zei ze. enk je niet dat het leuk zou zijn om wat gras op het dak te hebben? Volgens mij moeten we morgen maar eens naar de stad! En dat deden we. Toen we thuiskwamen droeg oma Gon de rollen gras naar het dak. Ze rolde ze zorgvuldig uit op het dak en maakte ze vast, zodat ze niet naar beneden konden vallen. Oma Gon is nu veel gelukkiger. Ze heeft hier midden in de stad een stukje platteland gemaakt. Ze is nu net zo gek op haar tuin op het dak als ze vroeger op haar boerderij was. En weer groeien er bloemen op het dak. Niemand is zoals oma Gon. Ze kan alles! Er is maar één ding waar ze zich nog zorgen over maakt: hoe krijgt ze de koe de lift in?!

5 Vragen 1. Wie vertelt het verhaal? een oma een kind een dokter een boer 2. Welke tekening lijkt het meest op de boerderij van oma Gon? 3. Waarom vond de dokter dat oma Gon moest verhuizen naar de stad? omdat ze eenzaam was zonder haar vrienden dan kon ze bij haar familie wonen omdat ze niet meer voor haar dieren kon zorgen voor het geval dat ze iemand nodig had om voor haar te zorgen

6 4. Wie zorgde er voor de dieren van oma Gon toen ze naar de stad verhuisde? de mensen die in de boerderij een eindje verderop woonden de dokter oma Gons familie Robert 5. Oma Gon vond de muren en ramen van haar nieuwe flat niet mooi. Waar was ze nog verdrietig over? Ze was ziek. Ze miste haar kat. Ze vond het balkon niet mooi. Ze had heimwee. 6. Waarom gaf oma Gon een gil toen de kat uit het raam sprong? 1

7 7. Toen oma Gon op het balkon was, ging ze op haar hurken zitten, zodat ze de toppen van de daken niet meer zag, alleen nog de bergen en de lucht. Waarom deed ze dat? 2 8. Zoek het stukje van het verhaal waar dit prentje bij staat:. Waarom knipoogde en grijnsde oma Gon naar de jongen? 1 9. Noem twee van de dingen die oma Gon deed om zich wat meer thuis te voelen in haar nieuwe appartement

8 10. Wat vond oma Gon aan het einde van het verhaal van haar nieuwe thuis? e laatste zin van het verhaal is: Hoe krijgt ze de koe de lift in?! Waarom eindigt het verhaal met die vraag? om een grapje aan het verhaal toe te voegen om de boodschap van het verhaal uit te leggen om het verhaal geloofwaardig te maken om de lezer duidelijk te maken wat er gebeurde 12. Wat waren de gevoelens van de jongen over oma Gon toen ze bij hem in het flatgebouw kwam wonen en op het einde van het verhaal? Gebruik wat je hebt gelezen om elk gevoel te beschrijven en leg uit waarom zijn gevoelens zijn veranderd. 3

9 13. Wat zou je van dit verhaal kunnen leren? Oude mensen worden nooit gelukkig als ze verhuizen. Je kunt je op een nieuwe plek thuis gaan voelen, als je je eigen spullen meeneemt. Je kunt best wennen aan dieren om je heen, ook al maken ze veel lawaai. Kinderen en oude mensen zijn geen goede vrienden. Stop Einde van dit deel van het boekje. Je mag nu stoppen met werken. Flowers on the Roof door Ingibjörg Sigurdardóttir,geïllustreerd door rian Pilkington en verschenen bij Mal Og Menning ( is gereproduceerd met de vriendelijke toestemming van de auteur.