E H E I M G E H E I M H E I M

Transcriptie

1

2

3 G E H E I M G E H E I M G E H E I M

4

5 Het geheim van de gouden hockeystick

6 pssst! Weet jij een spannend geheim? Win een boek met jouw naam erop!

7 Gerard van Gemert Het geheim van de gouden hockeystick Tekeningen ivan en ilia leopold / amsterdam

8 avi m6 Eerste druk tekst: Gerard van Gemert Omslagontwerp, logo en schutbladen: Rob Galema Omslagillustratie: Saskia Halfmouw Binnenwerkillustraties: ivan en ilia Uitgeverij Leopold, Amsterdam / isbn / nur 282 / 283 Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc -keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.

9 Inhoud Concurrent 7 Verwarring 14 Willemijn flirt 19 Mees in het nauw 25 Willemijn helpt 31 De sticktest 37 Halve finale 43 Held 49 Onverwachte wending 54 Plannetje 60 Achtervolging 66 Inbraak? 71 Gesnapt 76 Uitleg 82 Kampioenswedstrijd 89 Het geheim van Gerard van Gemert 96

10

11 Concurrent Weet jij wie dat is? Mees wees met een hoofdknik naar een jongen die verderop stond. Joris keek om zich heen in het clubhuis van hco, de hockeyclub waar ze allebei speelden. Ik ken hem niet. Maar zo te zien gaat hij met ons meetrainen. Daar lijkt het wel op. Mees bekeek de jongen die bij Jacques, hun trainer, stond. Hij heeft wel een mooie gouden stick. Een mooie stick wil nog niet zeggen dat je goed kan hockeyen, zei Joris. Dat klopt. Mees draaide zich om. Gaan we naar buiten? Bij de dug-out, waar de wisselspelers en trainer tijdens de wedstrijd in zaten, maakten ze zich klaar. Mees deed zijn trainingsbroek en trainingsjack uit en deed die in zijn rugzak. Hij controleerde zijn veters nog eens en voegde zich toen met Joris bij een paar teamgenoten die al op het veld waren. Mees sloeg wat ballen op doel. 7

12 Even later kwam Jacques het veld op. De jongen liep vlak achter hem. Jongens, even bij elkaar komen, riep de trainer. Het duurde een tijdje voordat alle spelers zich verzameld hadden. Dit is Caspar. Jacques legde een arm om de schouders van de jongen. Vanaf vandaag traint hij met ons mee. Waarom nu nog? vroeg Joris. Het seizoen is bijna afgelopen. Om hem vast te laten wennen, antwoordde Jacques op norse toon. En misschien hebben we nog iets aan hem. De wedstrijden zijn er belangrijk genoeg voor. Dan moet hij wel heel goed kunnen hockeyen, stribbelde Joris nog een keer tegen. Mees vond de reactie van Joris flauw. Hij snapte niet waar zijn vriend zich druk over maakte. Mees liep naar Caspar toe. Heb je er zin in? Caspar knikte. Mees zag aan hem dat hij blij was dat iemand iets tegen hem zei. Waar heb je hiervoor gehockeyd? De nieuwe jongen ontweek de vraag. Jullie kunnen nog kampioen worden, toch? Zaterdag spelen we de kampioenswedstrijd. Mees praatte zachtjes omdat Jacques nog steeds in gesprek was met Joris. Tegen HC Ylphions. En woensdag voor de beker toch? vroeg Caspar verder. Mees knikte. Woensdag spelen we de halve finale. Hij wilde verder vertellen, maar werd onderbroken door Jacques. We maken tweetallen, zei de trainer. 8

13 Wij samen? vroeg Mees aan Caspar. Graag. Caspar was zichtbaar blij dat hij niet alleen overbleef. De spelers startten op de middenlijn. Al combinerend moesten ze naar de rand van de cirkel lopen. De opdracht was om vanaf daar op doel te slaan. Mees en Caspar waren als derde aan de beurt. Het naar elkaar toespelen ging soepel. Mees zag dat Caspar de bal makkelijk controleerde. Bij de cirkel legde Mees aan voor een schot. De bal bleef laag. De doelman stapte naar de hoek. Maar het schot ging net naast. Goed geschoten, zei Caspar. Jammer dat hij naast ging. Dank je. Zo n goed schot vond Mees het niet. Maar toch aardig van Caspar. Ze liepen terug naar de middenlijn. Daar sloten ze weer achteraan. Waar heb jij hiervoor gehockeyd? herhaalde Mees zijn vraag van eerst. In Warmerdingen, antwoordde Caspar. Op welke plek speelde je daar? Ehm... zei Caspar. In de spits. Het leek of hij even moest nadenken, dacht Mees. Gek. Hmm, Caspar speelde dus op zijn plek. Mees besloot van onderwerp te veranderen. Ben je verhuisd? Caspar knikte, maar bleef voor zich uit kijken. Mees vroeg niet verder. Het was duidelijk dat Caspar de vragen niet prettig vond. Waarom zou dat zo zijn? Ze waren weer aan de beurt. Dit keer moest Caspar op 9

14 doel slaan. Mees speelde hem aan. Caspar legde de bal even goed. Van net binnen de cirkel sloeg hij op doel. Snoeihard verdween de bal vlak onder de lat. Jemig, was de reactie van de doelman. Die zag ik niet eens. Ik hoorde hem alleen maar. Mees was verbaasd. Zo hard sloeg niemand bij hen in het team. Alleen in de hogere teams had hij zoiets weleens gezien. Mooie klap, zei Mees, toen ze weer terugliepen. Beetje geluk. Caspar lachte bescheiden. 10

15 Maar het bleek geen geluk te zijn. Alle ballen die Caspar sloeg, verdwenen in het doel. Terwijl de doelman van de D1 toch een goede keeper was. Mees werd er een beetje nerveus van. Caspar werd steeds beter. Bij alle oefeningen blonk hij uit. Het lijkt wel of de bal aan zijn stick kleeft, zei Joris. Ze hadden net een oefening afgerond. Hij is inderdaad wel heel erg goed. Mees fronste. Zijn plek in de spits kwam in gevaar zo. Hij wist dat hij een van de beste spelers was. Maar Caspar maakte wel een heel goede indruk. De laatste tien minuten doen we een partijtje. Jacques deelde de groep in tweeën. Mees speelde in de spits in het ene team. Caspar in het andere team. Jij verdedigt op Caspar, zei Mees tegen Joris. Aanpakken, oké? Joris grijnsde. Je kent me toch. Hij komt niet aan de bal. Mees grinnikte. Hij kende zijn vriend inderdaad. Mees had zelf een hekel om tegen hem te spelen. Joris moest je altijd twee keer voorbij. Zo goed kon hij verdedigen. Maar het liep nu anders. Caspar speelde Joris helemaal zoek. Hij dribbelde om de verdediger heen alsof hij er niet stond. En elke kans die hij kreeg, benutte hij. De ploeg van Caspar won het partijtje met 6-2. Caspar scoorde vijf doelpunten. Lekkere verdediger ben jij, mopperde Mees na afloop tegen Joris. Je was niet fel genoeg. Hij hoorde wel dat het onaardig klonk. Maar het kon hem niet schelen. 11

16 Het team wandelde naar het clubhuis. Daar dronken ze na elke training limonade. Joris maakte een wegwerpgebaar. Daar valt niet tegen te hockeyen. Hij is beter dan mijn broer. En die is twintig en speelt in het eerste. Overdrijven is ook een vak. Mees was nog steeds boos. Ik overdrijf niet, zei Joris serieus. Je liet hem toch niet met opzet steeds passeren? Mees wilde zeker weten dat Joris hem geen geintje geflikt had. Ik zweer het. Joris spuugde tussen zijn wijs- en middelvinger door op de grond. 12

17 Mees zuchtte. Hij had gehoopt dat Caspar niet zo goed was als het leek. Een eindje verderop zag hij Jacques naast Caspar lopen. De trainer had zijn arm om de jongen heen geslagen. Hij lachte vrolijk, hij was zeker tevreden met de nieuweling. Joris zag het ook. Daar gaat je basisplek. Mees antwoordde niet. Maar gerust was hij er niet op. s Nachts kon Mees er niet van slapen. Caspar en zijn goede spel spookten door zijn hoofd. Hij was het niet gewend dat iemand beter was dan hij. En niet zo n beetje ook. Nee, Caspar leek veel beter. Mees draaide van de ene op de andere zij. Uiteindelijk ging hij nog maar een glaasje water drinken. Dat hielp, want even later viel hij toch in slaap. Hij droomde van Caspar in een gouden supermanpak die over het hockeyveld vloog met een stick in zijn hand. 13

18 Verwarring Denk je echt dat Jacques voor hem kiest? vroeg Mees. Hij is wel erg goed, hoor, antwoordde Joris. Dat vroeg ik niet, reageerde Mees kribbig. Joris grinnikte. Nou ja, misschien zet hij hem rechtsvoor. Of mij. Mees haatte het om rechtsvoor te staan. Na school hadden de twee vrienden thuis een boterham gegeten. Mees moeder had gevraagd of hij geen huiswerk had, maar Mees had gelogen dat hij het al af had. Hij hoopte dat hij morgen geen beurt op school zou krijgen. Nu fietsten ze naar het hockeyveld. Ze hadden afgesproken om te gaan hockeyen met een stel vrienden. Jij en rechtsvoor? Laat me niet lachen, zei Joris. Van mij hoeft dat ook niet, mompelde Mees. Maar liever dat dan helemaal niet spelen. Ze fietsten langs het hockeyveld. Kijk nou. Joris wees naar het veld. Nee hè? zei Mees zuchtend. Is hij er ook? Caspar stond op het veld. Hij was samen met een jongen die Mees niet kende. Ik heb meteen geen zin meer, zei Mees. Stel je niet aan, reageerde Joris. Een beetje concurrentie is juist goed. Mees zette zijn fiets op slot. We wachten hier wel op de jongens. 14

19 Bang voor de concurrent? plaagde Joris. Helemaal niet. Maar Mees voelde zich toch niet prettig. Hij was gewend om altijd de beste te zijn. En nu was daar ineens Caspar die dreigde de show te stelen. Mees ging op de bagagedrager van zijn fiets zitten. Hij zat met zijn rug naar het veld en keek op zijn horloge. Wat zijn ze laat. Hij hoopte dat hun vrienden niet zouden komen, dan kon hij ook weer naar huis. Wij zijn vroeg. Joris stond wel naar het veld te kijken. Grappig. Zo grappig vind ik het niet. Dat bedoel ik niet, zei Joris. Caspar kan helemaal niet hockeyen. Kijk maar. Mees draaide met zijn ogen. Grappig, Joris. Nee echt, zei Joris. Moet je kijken. Mees zuchtte. Nu vind ik het niet leuk meer. Toch stond hij op en ging naast Joris staan. De twee vrienden keken naar het veld. Caspar legde de bal binnen de cirkel. Hij probeerde op doel te slaan. De eerste keer sloeg hij naast de bal. De tweede keer raakte hij hem wel. Maar dit keer rolde de bal maar twee meter naar voren. Doet hij dit nou expres? Mees kon zijn ogen niet geloven. Daar lijkt het niet op. Ook de pogingen daarna leken nergens op. Het lukte Caspar niet om de bal bij het doel te krijgen. Mees voelde zich ineens een stuk vrolijker. Waar is zijn gouden stick? Hoe moet ik dat nou weten? Joris bekeek de stick van 15

20

21 Caspar. De gouden stick was ingewisseld voor een versleten rode stick. Mees keek Joris aan. En Joris keek terug. Je denkt toch niet... Hij maakte zijn zin niet af. Wat? vroeg Mees, die wilde dat hij dat wel deed.... dat het aan zijn stick ligt? Dat hij daardoor zo goed kan hockeyen? Mees beet op zijn onderlip. Zou dat kunnen? Joris schudde zijn hoofd. Nee, dat kan niet, Mees. Vergeet het maar. Kom. We gaan hockeyen. Nu wilde Mees weten hoe het zat ook. Joris keek verbaasd. We zouden toch wachten? Nu niet meer. En zonder op Joris te wachten, liep Mees naar het veld. Hij hoorde zijn vriend diep ademhalen. Hé Caspar. Mees stak zijn stick in de lucht. Caspar keek op. Hé, zei hij. De bal die zijn vriend naar hem toespeelde, liet hij langs zich heen gaan. Mees dacht schrik in de stem van Caspar te horen. Zullen we even een balletje slaan? De bal die Caspar had laten lopen, rolde naar Mees. Met de punt van zijn stick wipte hij hem omhoog. Om indruk te maken, liet hij de bal vier keer op zijn stick stuiteren. Komt-ie. Mees sloeg de bal naar Caspar. Die zette zijn stick op de grond. Even leek het erop dat hij de bal wilde stoppen. Maar het zag er onhandig uit. De bal rolde door. Vanbinnen moest Mees grinniken. 17

22 Ik heb geen zin meer, zei Caspar. Geen zin meer? vroeg Mees. De middag is net begonnen. Ik had al geen zin. Dirk Jan heeft me overgehaald. Caspar wees met zijn stick naar de andere jongen. Toch, Dirk Jan? De andere jongen fronste eerst zijn wenkbrauwen. Daarna knikte hij aarzelend. Maar al je nieuwe teamgenoten komen zo, hield Mees vol. Dat is toch alleen maar leuk? Caspar liep van het veld af en wenkte Dirk Jan. Ga je mee? Vijf minuutjes maar, zei Mees. Gewoon een paar ballen op doel slaan. Hij wilde nu zeker weten dat Caspar eigenlijk helemaal niet kon hockeyen. In ieder geval niet zo goed als het gisteren leek. Caspar glimlachte vriendelijk. Volgende keer. Mees kneep zijn lippen op elkaar. Hij begreep dat het geen zin had. Caspar liet zich niet overhalen. Nou, die had echt geen zin, zei Joris toen Caspar en Dirk Jan verdwenen waren. Vind je het gek? Voor iemand die zo goed kan hockeyen? Ja, eigenlijk wel. Mees pakte een bal uit zijn rugzak. Hij kan helemaal niet goed hockeyen. Hij heeft een wonderstick. Joris schoot in de lach. Ja, en ik ben de spits van het Nederlands elftal. Mees kon er niet om lachen. Wacht maar, mompelde hij. 18

23 Willemijn flirt Eens kijken of onze superster zijn wonderstick bij zich heeft. Joris grinnikte om zijn eigen opmerking. Zonder die stick kan hij niets. Mees hoopte dat hij gelijk had. s Avonds stond een tactische training op het programma. Dat deed Jacques wel vaker voor een belangrijke wedstrijd. Samen waren de jongens naar het hockeyveld gefietst. Jij kunt er gewoon niet tegen dat hij beter is dan jij. Mees wist dat Joris het leuk vond om hem te plagen, maar toch dacht hij na over wat zijn vriend zei. Was dat echt zo? Was hij jaloers, was dat alles? Jij was er vanmiddag toch ook bij? Mees zette zijn fiets op slot. Joris knikte. Caspar had gewoon een slechte middag. Me hoela, reageerde Mees fel. Daar was het verschil te groot voor. Viel wel mee, toch? Mees had niet door dat Joris hem weer uitdaagde en gooide zijn armen in de lucht. Wat nou, viel wel mee. Hij kon er helemaal niets van. Hij hing zijn tas over zijn schouder. Mees liep stevig door en was al bijna bij het clubhuis. Joris liep achter zijn vriend aan. Wacht nou even. Mees stopte. Ik heb toch gelijk? Het kan ook zijn dat hij zich inhield. 19

24 Voor wie? Mees trok een vragend gezicht. Voor zijn vriend, antwoordde Joris. Die kan misschien helemaal niet hockeyen. Echt niet. Je kon gewoon zien dat hij zijn best deed. En dat lukte totaal niet. Mees werd boos omdat hij Joris niet kon overtuigen. Hij liep het clubhuis binnen. Hij zit er al. Joris liep vlak achter Mees. En hij heeft zijn wonderstick bij zich. Mees draaide zijn hoofd half om en deed net of hij boos was. Hij dacht dat Joris het wel doorhad, want hij zag hem glimlachen. Mooie stick heb jij, zei Mees wijzend naar de gouden stick. Die lag op de tafel voor Caspar. Dank je. Meteen pakte Caspar zijn stick van tafel. Alsof hij hem wil beschermen, dacht Mees. Mag ik eens kijken? Hij stak zijn hand uit. Maar Caspar was niet van plan de stick af te geven. Ik leen mijn stick niet uit. Huh? zei Mees. Ik mag hem toch wel even vasthouden? Nee, antwoordde Caspar. Mees pakte zijn eigen stick en bood hem aan. Ruilen dan? Caspar schudde zijn hoofd. Nee. Oké. Mees draaide zich om en liep naar Joris. Die stond bij een stel andere jongens. Niet gelukt? vroeg Joris. Mees schudde zijn hoofd. Hij wil hem niet afstaan. Dat is toch verdacht? 20