Iedereen heeft recht op een vrije keuze. Ongewenst zwanger? Fiom jaarmagazine Afstand doen van je kind het belang van intensieve begeleiding

Transcriptie

1 Fiom jaarmagazine 2013 Afstand doen van je kind het belang van intensieve begeleiding Familie gevonden! DNA-databank fors uitgebreid Ongewenst zwanger? Iedereen heeft recht op een vrije keuze

2 de vrijheid om de keuze te maken die bij je past Als je ongewenst zwanger bent, vinden wij het van essentieel belang dat je de vrijheid hebt om te kiezen. Om een beslissing te nemen die past bij jouw leven, jouw waarden en jouw toekomst. Fiom biedt informatie en hulp. We durven essentiële vragen te stellen zonder te oordelen. Komt u als professional vragen omtrent ongewenste zwangerschap tegen? Dan biedt Fiom informatie, consultatie en ondersteuning. voor meer informatie kijk op Specialist bij ongewenste zwangerschap en afstammingsvragen

3 choice 10 Ongewenst zwanger Atina deed afstand van haar dochter 14 Abortusarts Over schaamte, verdriet en eigen keuzes 20 Huisarts Over het belang van intensieve begeleiding 26 Familie gevonden Arjan herenigd met biologische ouders 30 Vondeling Joyce wist zich geen raad met haar zoon en verder Uitgelicht 4 Toen en nu 8 Webcare 13 Abortusverwerking 16 Boeken 19 Tienermoeders 22 Column 29 Publiek debat 34 Zoekacties 35 Donorkind 36 KID-DNA 39 Trainingen 40 colofon helpen keuzes maken Ieder mens heeft recht op keuzevrijheid en het recht om te weten van wie hij of zij afstamt. Ook in 2013 was dit leidend in het werk van Fiom. Een dynamisch jaar waarin we ons moesten omvormen naar een kennisorganisatie met een beperkte hulpverleningstaak. Deze ingrijpende beleidswijziging vraagt een omslag in denken en handelen die inmiddels zijn vruchten afwerpt. In 2013 is Fiom zich blijven inzetten voor het bieden van onafhankelijke neutrale keuzegesprekken bij ongewenste zwangerschap, het steunen van vrouwen die hun kind afstaan of abortus hebben ondergaan, en het waarborgen van voorlichting aan tieners. Waar het gaat om afstammingsvragen heeft Fiom in 2013 zich goed laten horen in de politiek en samenleving op onderwerpen als draagmoederschap en het vondelingenluikje. Ook zijn de databanken en archieven rond afstammingsinformatie uitgebreid. Zo worden de gegevens rond adoptie en donorschap sneller toegankelijk. Meer aanmeldingen in de DNAdatabank vergroten de kans op succesvolle matches, en daar zijn we blij mee. Ook zijn we trots op de nieuwe werkwijze omtrent het zoeken naar familie waarbij zoekacties nu ook online kunnen worden gestart. Internationaal hebben we in 2013 advies en informatie verleend over onder meer interlandelijke adoptie en internationale zoekacties. In 2014 blijven we ons inzetten voor ongewenst zwangeren en mensen met afstammingsvragen. We gaan onze rol als kenniscentrum verder uitbouwen en onze kennis en expertise delen. Bijvoorbeeld door een netwerk van Fiomgekwalificeerde hulpverleners op te zetten. U hoort van ons! Fiom Magazine is een uitgave van Fiom, Specialist bij ongewenste zwangerschap en afstammingsvragen redactie Maaike Smulders eindredactie Monique van den Heuvel fotografie Marjolein Annegarn, Simone Becchetti, Ondine Corewijn, Lumina, Angela Lumsden, Jovana Rikalo, Tara Romasanta, Maaike Smulders, Nationaal Archief / Spaarnestad Photo / ANP, Victor Torres vormgeving Niels Luigjes drukwerk NPC drukkerij oplage Rineke van Kessel directeur/bestuurder Fiom Heeft u opmerkingen of vragen, dan hoor ik het graag via rvkessel@fiom.nl. U kunt ons ook volgen op twitter (@Fiom_online) en facebook (Fiom.online) Fiom jaarmagazine

4 uitgelicht Fiom zet professioneel netwerk van gekwalificeerde hulpverleners op Met een extra toegewezen financiële bijdrage van het ministerie van VWS gaat Fiom een landelijk dekkend netwerk van Fiom-gekwalificeerde hulpverleners opzetten. Aanleiding hiervoor is dat de landelijke hulpverlening aan ongewenst zwangeren tekort dreigt te schieten. Nadat Fiom in 2012 werd getroffen door een forse subsidiekorting werd een gat geslagen in de landelijke hulpverlening aan ongewenst zwangeren. Zij dreigen door alle hervormingen in de zorgsector tussen wal en schip te vallen. Fiom gaat daarom zo n 150 hulpverleners verspreid over het land trainen, zodat er in elke gemeentelijke regio deskundige hulpverlening beschikbaar is op het gebied van besluitvorming bij ongewenste zwangerschap. Ook zal de hulpverlening verder worden gedigitaliseerd. De website zwangerwatnu.nl zal ongewenst zwangere vrouwen helpen bij het maken van een keuze en bij het vinden van hulpverleners in de buurt. Dit leidt tot een effectiever en efficiënter gebruik van de beschikbare financiële middelen. In samenwerking met huisartsen, abortusartsen, gynaecologen en hulpverleners zal een handelingsprotocol ongewenste zwangerschap worden opgesteld. Ons werk gaat over dilemma s die diep ingrijpen in iemands leven Joke Edzes, Fiom Fiom en Stichting Opvoeden.nl versterken elkaar Fiom heeft haar samenwerking met Stichting Opvoeden.nl in het jaar 2013 met succes voorgezet. Beide organisaties weten elkaar op een positieve manier te versterken. Stichting Opvoeden.nl heeft de afgelopen twee jaar een informatiebank met betrouwbare, gevalideerde informatie voor ouders en opvoeders opgezet. Dit is de grootste online bron van informatie over opvoeden, opgroeien en gezondheid. Fiom voorziet Stichting Opvoeden.nl van informatie over de aandachtsgebieden van Fiom en valideert de artikelen. In de artikelen verwijst Stichting Opvoeden.nl (aanstaande) ouders naar Fiom voor meer informatie en hulp. Els Verkerk, directeur van Stichting Opvoeden.nl: We zijn erg blij met de input van Fiom op het gebied van ongewenste zwangerschap en afstammingsvragen. Door hun specifieke kennis en ervaring op deze gebieden kunnen zij ons van goede en betrouwbare informatie voorzien. Inmiddels is 99 procent van de gemeenten en CJG s op de informatiebank aangesloten. Belangenorganisaties voor donorkinderen trekken samen op Belangenorganisaties voor donorkinderen in Nederland (Stichting Donorkind), Duitsland (Spenderkinder) en België (Stichting Donorkind) onderzoeken de mogelijkheden om in de toekomst hun krachten bundelen. De drie organisaties bekijken hoe ze informatie over ontwikkelingen en regelgeving rondom afstamming, kunstmatige inseminatie en hun best practices kunnen delen. Zo zijn de Duitse en Belgische belangenorganisaties geïnteresseerd in de KID-DNA-databank van Fiom. Ook onderzoeken de partijen of ze in Europees verband gezamenlijk kunnen opkomen voor de rechten van donorkinderen, hun recht op afstammingsinformatie en of ze samen kunnen optrekken bij het werven van fondsen. Fiom zal samen met de Nederlandse Stichting Donorkind de Belgische en Duitse organisaties van donorkinderen informeren over de (inter)nationale ontwikkelingen op het gebied van kunstmatige inseminatie en hen helpen bij het mogelijk opzetten van een DNA-bank in eigen land. 4 choice

5 KORT NIEUWS Japan heeft belangstelling voor DNA-databank De Keio University School of Medicine in Tokio heeft belangstelling voor de KID-DNA-databank van Fiom. Het KID-register van Fiom met de daaraan gekoppelde DNA-databank is uniek in de wereld als het gaat om het met elkaar in contact brengen van anonieme zaaddonoren en donorkinderen. Japan bekijkt nu wat de mogelijkheden voor het Aziatische land kunnen zijn. Vruchtbaarheidsbehandelingen met behulp van donoren is een groot taboe in Japan. Donorschap gebeurt daarom in de klinieken nog altijd anoniem en er is geen wetgeving. De Japanse overheid erkent dat enige vorm van wetgeving nodig is, maar de ontwikkelingen gaan langzaam. Ook de maatschappelijke discussie komt moeizaam op gang. Er is weinig begrip voor de vragen waar donorkinderen mee kunnen worstelen. De verwachting is dat Japan tienduizend donorkinderen telt van wie de meesten hiervan zelf niet op de hoogte zijn. De eerste tien donorkinderen hebben zich nu verenigd. Hans van Hooff van Fiom heeft dr. Yukari Semba geïnformeerd over de werkwijze van de DNA-databank. Van Hooff heeft informatie verstrekt over de Nederlandse situatie en wetgeving, en de meerwaarde van begeleiding bij het in contact brengen van de donor en het donorkind. Kind afstaan als minderjarige? Liever niet! De Raad voor de Kinderbescherming heeft de aanbeveling van Fiom overgenomen waarin zij adviseert om bij minderjarige zwangere meisjes waar mogelijk een andere de keuze te maken dan afstand ter adoptie. De raad adviseert de rechter nu om geen afstand ter adoptie uit te spreken maar de keuze te maken voor langdurige pleegplaatsing. Aanleiding hiertoe is een onderzoek van Fiom in opdracht van ZonMW naar de psychosociale gevolgen van het afstaan van een pasgeboren kind onder vrouwen die tussen 1998 en 2007 dit besluit hebben genomen. Uit de geanalyseerde dossiers van deze vrouwen en interviews blijkt dat het afstand doen van je kind een zware impact heeft op het leven van een vrouw. De onderzoekers concludeerden dat het discutabel en niet wenselijk is dat een minderjarig zwanger meisje zo n groot en onomkeerbaar besluit neemt in een levensfase waarin nog zo veel in ontwikkeling is. AGENDA 25 september 2014 Expertmeeting draagmoederschap Fiom organiseert in het najaar een expertmeeting over draagmoederschap. In Nederland bestaan strenge regels rond draagmoederschap en zaadcel- en eiceldonatie. In het buitenland wordt soms anders gedacht over anoniem donorschap en er zijn meer mogelijkheden. Wensouders kiezen in toenemende mate voor een behandeling in het buitenland. Door in Nederland een aantal zaken rond draagmoederschap anders te regelen, wordt hopelijk in een aantal gevallen voorkomen dat mensen naar het buitenland gaan voor behandeling met anonieme donoren. Op de expertmeeting komt de vraag aan de orde of in Nederland een eigen rechtsgang bij draagmoederschap wenselijk en mogelijk is. 30 oktober 2014 Werkconferentie ongewenste zwangerschap Op deze conferentie krijgt u inzicht in de dilemma s die spelen bij een ongewenste zwangerschap en het belang van goede ondersteuning bij het besluitvormingsproces. Via interactieve sessies kunt u meewerken aan landelijke afspraken rondom ongewenste zwangerschap. 20 november 2014 Conferentie afstammingsvragen Deze conferentie vindt plaats op de Internationale dag van de Rechten van het Kind en richt zich op professionals en belangenorganisaties die betrokken zijn bij dit thema. Op de conferentie wordt het thema vanuit verschillende invalshoeken belicht, waarbij ook persoonlijk betrokkenen een gezicht en een stem krijgen. Deelnemers krijgen zicht op het belang van afstammingsinformatie en aspecten die een rol spelen bij vragen over afstamming. Professionals worden geïnspireerd om hier in de eigen praktijk aandacht aan te besteden. Fiom jaarmagazine

6 Ongewenst zwanger. En dan? Fiom is de specialist op het gebied van ongewenste zwangerschap, afstand ter adoptie, jong ouderschap en abortusverwerking. Haar expertise stelt Fiom beschikbaar aan publiek, politiek en aan professionals die deze thema s in de praktijk tegen komen. Daarnaast draagt Fiom er zorg voor dat kwalitatieve, neutrale voorlichting en hulp aan ongewenst zwangeren gewaarborgd blijft. 6 choice

7 Fiom jaarmagazine

8 Ongewenst zwanger toen en nu Kreeg je voorheen als ongetrouwde vrouw een kind, dan was dat een schande voor de familie en de omgeving. Maar veel mogelijkheden had je niet als je ongewenst zwanger was. Abortus was lange tijd illegaal en je kind ter adoptie afstaan wettelijk ook niet mogelijk. Over ongewenst zwanger zijn: toen en nu. Jaren 40: liefdadigheid helpt Een ongetrouwd meisje deed het niet. Kreeg je als ongetrouwde vrouw toch een kind, dan was je een schande voor de familie. Vrouwen die verstoten waren door hun familie kregen hulp van hulpverleningsinstanties. Al sinds de jaren veertig ontfermen deze organisaties zich over ongehuwde moeders, waaronder Fiom. Oorspronkelijk bestond de hulp uit het bieden van onderdak aan moeder en kind. Overal in het land waren tehuizen om deze vrouwen op te vangen. Dat was niet zozeer uit mededogen maar vooral om de vrouwen de gevolgen van wat ze hadden gedaan te laten voelen. Tegelijkertijd werden baby s ook aangeboden aan kinderloze echtparen. Dit gebeurde meestal op ondoorzichtige wijze via bijvoorbeeld de kerk of doktoren. De hulpverlening probeerde uit alle macht het gesjoemel met baby s te voorkomen. In 1940 richtte Fiom de Commissie tot Centralisatie inzake Afstand van Kinderen op. Doel is onder andere het afstand doen van kinderen beter te regelen, betere selectie van pleegouders en het voorkomen van het afstand doen van je kind wanneer daar geen ernstige gronden voor zijn. Jaren 50 en 60: adoptie mag De wens om een einde te maken aan ondoorzichtige praktijken waarin kinderen worden afgestaan leidde in 1956 tot de invoering van de adoptiewet. Hulpverlenende instanties gingen zich toeleggen op professionele begeleiding bij afstand en adoptie. Tegelijkertijd ging men anders denken over adoptie. De opvattingen over het afstaan van je kind werden minder negatief. De gedachte dat een kind beter af is bij adoptieouders als een vrouw niet voor haar eigen kind kan zorgen, werd meer geaccepteerd. Daar krijgt het liefdevolle aandacht en kansen die het anders niet gehad zou hebben. Alleenstaande moeders hadden het ook niet makkelijk. Tot 1951 werd kinderbijslag alleen gegeven aan gehuwde moeders en vaders, en alleenstaande moeders kwamen tot de invoering van de bijstandswet in 1965 voor geen enkele vorm van uitkering in aanmerking. Ook hadden ze in die tijd geen recht op eigen woonruimte. Jaren 70: vrijere moraal Door de betere beschikbaarheid van voorbehoedsmiddelen, de legalisatie van abortus en de vrijere moraal 8 choice

9 HISTORIE Veel vrouwen stonden in de jaren 40 hun baby af aan kinderloze echtparen Tot 1951 werd kinderbijslag alleen gegeven aan gehuwde moeders en vaders; alleenstaande moeders kwamen nergens voor in aanmerking alleenstaande moeders waren inmiddels een geaccepteerd verschijnsel nam het aantal vrouwen dat haar kind afstaat vanaf de jaren zeventig langzaam af. Tegelijkertijd kregen veel vrouwen die hun kind ter adoptie hadden afgestaan hier moeite mee. Zij wilden weten hoe het met hun kind ging. En ook de kinderen bleken op zoek te gaan naar hun biologische moeder. Vanaf dat moment kwam adoptie in een ander daglicht te staan en werd het niet meer gezien als dé oplossing bij ongewenste zwangerschap. Vrije keuze staat voorop Anno 2014 krijgen vrouwen veel betere hulp bij het maken van een keuze wanneer ze ongewenst zwanger blijken. Of het nu gaat om het afstaan van een kind, abortus of het besluit om het kind zelf op te voeden. De vrije keuze van de moeder (en vader) staat centraal Fiom richt de Commissie tot Centralisatie inzake Afstand van Kinderen op Kinderbijslagenwet: ook ongehuwde moeders ontvangen kinderbijslag Pleegkinderenwet: ongecontroleerde plaatsingen zijn niet meer mogelijk Invoering adoptiewet: er ontstaat een nieuwe juridische familierechtelijke band tussen de adoptieouders en het kind Bijstandswet: ongehuwde moeders kunnen een uitkering krijgen Wet afbreking zwangerschap heft onder voorwaarden en beperkingen de strafbaarheid van abortus op. Een abortus kan plaatsvinden tot 24 weken. Fiom jaarmagazine

10 De heroïne lag gewoon op tafel terwijl dat jochie daar rondliep 10 choice

11 AFSTAND TER ADOPTIE Atina Mijn leven? Chaotisch. Ik ben minimaal twaalf keer verhuisd: op mijn zevende uit huis geplaatst, in een medisch kindertehuis terecht gekomen, daarna naar een instelling voor verwaarloosde kinderen, en nog veel meer. Ik was 22 toen ik zwanger werd. Ik had net mijn mbo-opleiding afgerond en probeerde mijn leven op poten te krijgen. Het was me al snel duidelijk dat ik niet zelf voor mijn kind kon gaan zorgen. Toen mijn opa en oma erachter kwamen, zeiden ze gelijk: Nou, dan doen wij het wel. Maar ze waren al zo oud! Dat kon ik niet maken. Abortus wilde ik niet. Er zijn genoeg vrouwen die graag een kind willen en bij wie het niet lukt. Dan sta ik liever mijn kind af, dan dat ik voor abortus kies. Degene van wie ik zwanger was, weet het niet: er waren twee jongens die de vader konden zijn. Dus ik moest het alleen uitzoeken. Mijn buurjongen is toen met mij meegegaan naar Fiom. Ze vroegen me daar wat ik nou echt wilde. Het belangrijkste vond ik dat mijn kind in een liefdevol gezin zou komen, liefst met ervaring. En dat is het geworden: lieve mensen die al een jongetje hadden geadopteerd. Zelf een naam geven Roos werd geboren om uur. Rond uur mocht ik haar zien. Ze werd naar me toegebracht in een wagentje. Ik mocht haar niet vasthouden Dat is me altijd bijgebleven. Dat mocht gewoon niet, want dan zou ik een hechtingsband krijgen. Gelukkig heb ik haar wel zelf een naam gegeven. De eerste jaren na het afscheid was ik heel verdrietig. Het waren hele moeilijke jaren. Ik ben toen aan de drugs geraakt, heel stom. Op die manier kon ik alles even helemaal vergeten. Ik ben in een diep dal terechtgekomen. Mijn ogen werden pas geopend toen ik bij twee kennissen was die een klein kind hadden. De heroïne lag daar gewoon op tafel terwijl dat jochie rondliep. Waar zijn we mee bezig, dacht ik. Toen ben ik gestopt met de drugs. Ze is en blijft mijn dochter Ik heb het er wel moeilijk mee gehad dat ik mijn dochter heb afgestaan. Maar ik heb nooit gedacht dat het niet goed voor haar zou zijn. Ik denk juist dat het heel goed voor haar is geweest. Want ze gaat nu tenminste normaal naar school, op vakantie, ze doet de dingen die ik vroeger niet heb kunnen doen. Zo geef ik mijn ellende niet door aan haar, daar ben ik blij om. Wel voelde ik verdriet dat ik al die jaren geen contact had. Toen Roos een jaar of drie was, kreeg ik voor het eerst foto s van haar te zien. Ik sprong een gat in de lucht. Ik vond haar zo ontzettend mooi. Toen ze tien werd heb ik gevraagd of ik Roos mocht zien. Het was volgens de adoptieouders, de Kinderbescherming en Fiom nog te vroeg. Ik begreep het wel maar vond het zwaar. Gelukkig wilde ze op haar twaalfde zelf contact met me. Net als bij het zien van de foto s toen ze drie was, kon ik mijn geluk niet op. Ik ontmoette haar samen met haar adoptieouders. Oh wow, zo n mooi meisje. Het liefst was ik naar haar toegerend en had ik haar in mijn armen genomen. We hebben elkaar allerlei vragen gesteld, en ik heb haar naar eer en geweten geantwoord. Ze bleek net als ik te zingen,» JaarMagazine Fiom

12 AFSTAND TER ADOPTIE Jij hebt je kind weggedaan zodat je lekker kunt feesten dat vond ik heel leuk. Aan de ene kant was ik heel blij dat ik haar gezien had, maar het weggaan en afscheid nemen vond ik afschuwelijk. Vier keer heb ik haar nu ontmoet. Tijdens het laatste contact vroeg Roos naar haar vader. Ik zei dat ik het niet kon uitleggen. Zij reageerde boos; als ik het nu niet uitlegde, wilde zij nooit meer iets met mij te maken hebben. Dus liet ik me overhalen en vertelde dat ik twee vriendjes na elkaar had gehad en niet zeker wist wie de vader was. Toen werd zij heel boos en antwoordde dat ik een hoer was. Daarna hebben we geen contact meer gehad. In het begin was ik boos en teleurgesteld. Maar achteraf denk ik: zij zit in de puberteit, daar kan het mee te maken hebben. Ik probeer het te relativeren. Ik stuur geen mailtjes meer, dat zou alleen maar meer frustraties geven. Maar het is niet leuk, het voelt wel verscheurd. Voor mij wel weer een bewijs dat ik gefaald heb. Toch had ik het contact niet willen missen. En wat ze ook doet of zegt, ze is en blijft mijn dochter, mijn vlees en bloed. Altijd een oordeel Ik vind het jammer dat iedereen altijd een oordeel heeft. En weet je wat dat oordeel is? Jij hebt je kind weggedaan zodat jij lekker kunt feesten. Maar ze kijken niet naar de achterliggende situatie. Ze kijken niet naar hoe mijn jeugd was en dat ik mijn kind niet met dezelfde problemen wil opzadelen. Soms schaam ik me, voor mezelf, voor hoe ik de dingen heb gedaan, voor hoe ik mijn leven heb ingevuld. Dan voel ik me schuldig. Maar aan de andere kant ben ik ook trots dat ik het patroon van mijn ouders doorbroken heb. Ik ben blij dat Roos wel een goed leven heeft gekregen. «Intensieve begeleiding De begeleiding van vrouwen en meisjes die erover denken afstand te doen van hun kind is een zeer intensief traject waar meerdere partijen bij betrokken zijn, zoals partner en ouders, Bureau Jeugdzorg, Raad voor de Kinderbescherming en ziekenhuis en verloskundigen. Fiom behartigt in deze begeleiding de belangen van de moeder, en ziet erop toe dat zij voldoende en adequate hulp krijgt. afstand ter adoptie in hulpvragen/voornemen tot afstand 6 kinderen afgestaan 18 kinderen zelf opgevoed 13 pleegplaatsing 33 nog in begeleiding Dit ingekorte verhaal komt uit Eigen Bloed van Astrid Werdmuller. De naam van de geïnterviewde is vanwege privacyredenen gefingeerd. 12 choice

13 INTERVIEW Hulp via webcare 5 vragen aan Luuk Langens, online specialist bij Fiom Wat is webcare precies? Webcare betekent voor Fiom hulpvragen beantwoorden en kennis delen op externe websites en social media. Het gaat dan om persoonlijke vraagstukken waarover wordt gediscussieerd op grote fora, Facebook-groepen en blogs. Waarom is dat interessant voor Fiom? De doelgroepen van Fiom zijn actief op social media. Zij praten daar over onze thema s en onze organisatie. Fiom kan met hen in gesprek gaan, van hen leren en natuurlijk hun vragen beantwoorden. We zijn specialist op het terrein van ongewenste zwangerschap en afstammingsvragen. Onze taak is om onze kennis te delen, mensen te informeren over de keuzemogelijkheden. Internet in het algemeen en social media in het bijzonder zijn heel geschikt om informatie uit te wisselen. Op deze manier kunnen we meer doelgroepen bereiken en ons profileren als een open en toegankelijke organisatie. Hoe worden de doelgroepen geholpen? Mensen gaan online op zoek naar antwoorden op hun vragen. Dat is snel, gemakkelijk, anoniem en niet aan tijd gebonden. Hoewel de websites van Fiom al veel informatie bieden, willen mensen ook binnen een community hun vraag stellen. Wij zien dat veel vragen onbeantwoord blijven of dat de antwoorden onvolledig of onjuist zijn. Daar kunnen we op inspringen. We helpen dan niet alleen die ene vragensteller maar ook andere mensen met dezelfde vraag. Kunnen ook de professionele doelgroepen met webcare worden geholpen? Als specialist wil Fiom niet alleen kennis delen maar ook verkrijgen van professionals. Binnen Fiom wordt daar hard aan gewerkt. We beschikken over veel specialistische kennis die moeilijk te verzamelen is. Door ons bezig te houden met webcare weten we precies welke organisaties en professionals over de kennisgebieden van Fiom praten. Zo kunnen we contact leggen of een samenwerking aangaan. Wat als blijkt dat ongewenst zwangeren niet op hulp van Fiom via fora zitten te wachten? Medewerkers van Fiom hebben veel ervaring met offline- en online hulpverlening via chat en de eigen websites. Fiom wil waarde toevoegen aan online discussies zonder daarbij de wijsneus uit te hangen en zal zich daarom niet in elke discussie mengen. We luisteren naar de doelgroep en passen onze boodschap daarop aan. Als blijkt dat gebruikers van een bepaald forum liever geen hulp van hulpverleners van Fiom krijgen, dan respecteren we dat. Wij zijn dan online op andere manieren bereikbaar. online hulpverlening in hulp s 1422 info s 701 chatgesprekken Fiom jaarmagazine

14 DE SPECIALIST De schaamte is vaak groot Melanie van Heijst werkt als abortusarts bij de Abortus en Seksualiteit Kliniek in Eindhoven. We proberen vrouwen altijd in hun eigen kracht te zetten bij het maken van een keuze om de zwangerschap wel of niet af te breken. Iemand komt bij de abortuskliniek, en dan? Tot 6 weken en 2 dagen kan een zwangerschap worden afgebroken zonder dat de wettelijke bedenktijd van 5 dagen en een verwijzing van een arts nodig zijn. De meeste vrouwen komen desondanks na een verwijzing van een huisarts bij ons. Zij hebben de vijf dagen bedenktijd al gehad. Een vrouw heeft altijd eerst een gesprek en een vooronderzoek bij de arts. Met behulp van een echo wordt de duur van de zwangerschap bepaald. Daarna heeft ze een intake bij een gespecialiseerde verpleegkundige. Hoe verloopt zo n intakegesprek? We besteden tijdens zo n gesprek aandacht aan anticonceptie en geven informatie over de behandeling. Ook proberen we alle factoren te bespreken die een rol spelen bij de beslissing. Soms zijn er vrouwen die twijfelen over het besluit. Waar twijfelen ze dan aan? Vaak worstelen vrouwen met een gevoel dat niet overeenkomt met hun verstand. Verstandelijk overwegen ze een abortus, bijvoorbeeld omdat ze hun examen nog moeten halen. Maar hun gevoel zegt: een zwangerschap is zoiets moois. Dit is heel verdrietig. Sommigen blijven in dat verdriet hangen. Ze willen en kunnen dan gewoon niet kiezen en proberen factoren die de keuze bepalen buiten zichzelf aan te wijzen. Op die manier proberen ze vrede te krijgen met hun besluit. Ook voelen vrouwen zich vaak schuldig en schamen ze zich dat ze de controle hebben verloren. Ze zijn immers niet op een gepland moment zwanger; ze zien het als falen. Vaak spelen ook financiële of culturele factoren mee, zoals vrouwen die vanuit hun cultuur geen seks mogen hebben zonder dat ze een vaste relatie hebben. Deze vrouwen voelen zich dubbel schuldig: ze zijn de controle verloren en ze hebben iets gedaan wat eigenlijk niet mag. Hoe gaat u hiermee om? We proberen de vrouwen zo veel mogelijk in hun eigen kracht te zetten. We vertellen hen dat ze fouten mogen maken. En dat ze beslissingen mogen nemen die bepalend zijn voor de rest van hun leven. We stimuleren een keuze waar ze achter staan. Soms verwijzen we hen door naar Fiom. Bijvoorbeeld als iemand meer tijd nodig heeft om na te denken. Waarom Fiom? Door haar jarenlange ervaring heeft Fiom veel inzicht in de factoren die een rol spelen bij de besluitvorming en het ontstaan van het probleem. Fiom neemt de tijd om met de zwangere vrouw een aantal scenario s uit te werken, zodat ze de gevolgen van bepaalde keuzes beter kan overzien. Samen wordt bij ieder scenario gekeken naar hoe het leven er over vijf jaar uit zal zien: kan ze het prima aan of breekt het angstzweet uit. Ook heeft Fiom veel kennis over waar een vrouw terechtkan nadat ze een besluit heeft genomen. Wat moet er bijvoorbeeld gebeuren als ze haar kind wil afstaan (regelgeving, betrokken instanties) of waar kan ze terecht voor hulp als ze besluit het kind te houden. Hoe is het om met deze problematiek te werken? Het is weleens moeilijk. Er zijn vaak culturele en maatschappelijke problemen waar wij geen invloed op hebben. Soms moeten we accepteren dat iemand een hele verdrietige keuze moet maken. Maar het is altijd fijn als iemand met een opgelucht gevoel de kliniek verlaat. Wanneer iemand weloverwogen besloten heeft, doet me dat goed. Dat kan ook een beslissing zijn om af te zien van een behandeling. Er wordt weleens gedacht dat wij een abortus stimuleren, maar dat is niet zo. We willen een goede besluitvorming ondersteunen en voorkomen dat een vrouw ongewenst moeder wordt. «14 choice

15 Melanie van Heijst abortusarts en seksuoloog Abortus en Seksualiteit Kiliniek Eindhoven Fiom jaarmagazine

16 Irene had al twee kinderen toen ze opnieuw zwanger raakte. Op haar werk en dat van haar man waren het onzekere tijden. Irene liet zich door vooral rationele argumenten overtuigen om haar zwangerschap af te breken. Maar haar gevoel zei iets anders. Over hoe Irene haar abortus een plaats wist te geven.» 16 choice

17 ABORTUS- VERWERKING Ik vreesde dat als ik zou besluiten om het kind te houden, mijn man eraan onderdoor zou gaan Ik was zo n vijftien weken zwanger. Het was niet gepland. We hadden al twee kinderen. Mijn man vond dat genoeg, een derde wilde hij niet. Op ons werk waren het onzekere tijden en mijn man was bang dat we het financieel niet zouden redden. Als ik alleen had kunnen beslissen, was abortus niet in me opgekomen. Maar mijn man was overtuigd en als ik er met hem over sprak, zag ik ook wel in dat hij gelijk had. Want wat als we daadwerkelijk onze banen zouden verliezen? We zouden het financieel niet kunnen bolwerken. Mijn gevoel zei anders, maar daar kon ik toen niet echt naar luisteren. Ik vreesde dat als ik zou besluiten om het kind te houden, mijn man eraan onderdoor zou gaan. Dan waren we nog verder van huis. Eigenlijk wilde ik het niet. Samen hebben we toen besloten toch voor abortus te kiezen. Abortus in Nederland In 2012 kozen in Nederland vrouwen voor abortus. Dat blijkt uit het rapport van de Inspectie voor de Gezondheidszorg over de Wet afbreking zwangerschap. Sinds 2007 daalt het aantal abortussen. Ook de dalende trend bij tieners houdt aan. In 2012 werden 8,5 van de 1000 zwangerschappen van vrouwen tussen jaar afgebroken. Dat is het zogenaamde abortuscijfer. Nederland behoort daarmee wereldwijd tot de landen met het laagste percentage abortussen. Een op de zeven vrouwen die ooit abortus onderging heeft daar regelmatig emotioneel last van, blijkt uit een groot onderzoek van Rutgers WPF (2006) onder vrouwen tussen jaar. Dit is ongeacht hoelang geleden de abortus plaatsvond. Intens verdrietig Een zware tijd volgde. De abortus beheerste volledig mijn leven. Ik stond ermee op en ik ging ermee naar bed. Dag in dag uit, jarenlang. Ik had gewoon spijt, heel veel spijt. Nog een kind was een grote wens en ik liet het gewoon weghalen. Ik kon daar niet mee leven. Ik was totaal niet gelukkig, ik kon niet meer genieten. Ik voelde me depressief en dat werkte door op mijn gezin. Ik had Ik besloot hulp te zoeken om ermee te leren omgaan altijd veel geduld met de kinderen maar kon nu niet veel meer van hen hebben. Het enige waar ik aan dacht was dat wat ik miste, hoe ik dit in hemelsnaam had kunnen doen en hoe graag ik weer zwanger wilde zijn. Mijn leven werd volledig beheerst door de abortus en ik voelde me intens verdrietig. Ik kon alleen maar huilen. Mijn man wist er geen raad mee. Een plek geven Ik besloot hulp te zoeken. Ik moest dit een plek geven en ermee leren omgaan. Het mocht niet tussen mij en mijn man in komen te staan. Ik wilde weer kunnen genieten van de gewone dagelijkse dingen. Ik hoopte dat ik niet meer elke keer hoefde te huilen als ik eraan dacht. Ik kon het toch niet terugdraaien. Ik moest het mezelf vergeven. Via internet ben ik bij abortusverwerking.nl terechtgekomen. Je krijgt online hulp en dat vond ik heel prettig. Het voelt veiliger dan wanneer je recht tegenover iemand zit, maar je hebt wel begeleiding. Het heeft mij» Fiom jaarmagazine

18 ABORTUS- VERWERKING abortusverwerking.nl unieke bezoekers online begeleiding 219 intakes 1344 zelftests 69 hulp s 87 hulp chats Ik vond het heel fijn om op te schrijven wat ik had meegemaakt; het voelde als van me afschrijven ontzettend geholpen. Ik vond het heel fijn om op te schrijven wat ik had meegemaakt; het voelde als van me afschrijven. Het contact met mijn begeleider was heel persoonlijk en begripvol maar ook confronterend. Ze zette me veel aan het denken en dat was fijn. De feedback die ik van haar kreeg op mijn gemaakte opdrachten was heel duidelijk en prettig, daar had ik echt wat aan. Ik heb nu veel minder last van lusteloosheid, buikpijn, schaamte, eenzaamheid en een negatief zelfbeeld. Mijn schuldgevoel en spijt zijn nog niet helemaal weg, maar ik heb de abortus wel een plek kunnen geven. Ik durf er nu op te vertrouwen dat de wonden zullen helen met de tijd. «wat is abortusverwerking.nl Vrouwen die een abortus hebben ondergaan, kunnen op abortusverwerking.nl terecht voor informatie, hulp en advies betreffende het verwerken van de abortus. De Universiteit Twente heeft in samenwerking met Fiom in 2013 kwalitatief onderzoek gedaan onder cliënten die deel hebben genomen aan de online begeleidingsmodule op de website. Enkele highlights uit het onderzoek: Meest voorkomende klachten: huilbuien, verdriet en depressieve klachten Het merendeel van de vrouwen zegt na de online begeleidingsmodule minder last te hebben van hun klachten 52% zou geen hulp bij Fiom zoeken als het niet online zou zijn 72% heeft geen andere hulp naast Fiom De naam van de geïnterviewde is vanwege privacyredenen gefingeerd. 18 choice

19 lezen BOEKEN Eigen Bloed Astrid Werdmuller werd zo geraakt door de pijn, schaamte en de kwetsbaarheid van moeders die hun kind afstaan, dat ze besloot er een boek over te schrijven. Astrid is hulpverlener bij Fiom en sprak voor haar werk in de afgelopen jaren veel afstandsmoeders. In Eigen Bloed beschrijft ze de aangrijpende verhalen van acht moeders en één vader. Afstand doen van je kind is nog steeds een taboe en onbegrip ligt op de loer. Je geeft je kind toch niet zomaar weg, is een standaardreactie. En in zekere zin slaan mensen hiermee de spijker op z n kop: dat doe je niet zomaar. In mijn boek probeer ik duidelijk te maken dat het afstaan van een kind een enorm dilemma is, aldus Werdmuller. In Eigen Bloed laat ze op indringende wijze de worsteling, pijn en de kracht van afstandsmoeders zien. Zowel de negatieve als de positieve gevolgen komen aan bod. Hiermee hoopt de schrijfster dat vooroordelen plaatsmaken voor meer begrip en inzicht. Ik bewonder de eerlijkheid en de moed van deze mensen om hun verhaal te vertellen. De eenzaamheid van ouders die hun kind verzwijgen voor de buitenwereld grijpt mij aan. Eigen Bloed door Astrid Werdmuller (verkrijgbaar bij Fiom) De cirkel van verbinding Geadopteerden en pleegkinderen verliezen in hun vroege jeugd het contact met hun biologische ouders. Veel geadopteerden verlangen vroeg of laat naar informatie over hun afkomst of willen een hereniging met hun biologische ouders. Pleegkinderen hopen vaak op een liefdevol contact. Het rouwproces dat geadopteerden en pleegkinderen kunnen ervaren, kan intens zijn. In De cirkel van verbinding biedt schrijfster Renée Wolfs kennis en inzicht in dit rouwproces.ze heeft een methode, de zogeheten Cirkel van verbinding, ontwikkeld waarmee geadopteerden en pleegkinderen kunnen leren omgaan met hun verliesgevoelens. Ze gaat daarbij uit van hun eigen kracht. In haar boek bespreekt Wolfs afwisselend theorie en praktijk. Het boek is in eerste instantie geschreven voor (jong)volwassenen maar is ook zeker een aanrader voor adoptieouders, pleegouders en hulpverleners. Voor het boek heeft Fiom als meelezer haar deskundige kennis en expertise geleverd. De cirkel van verbinding door Renée Wolfs (Uitgeverij Aspekt, 2014) Fiom jaarmagazine

20 Peter Leusink, huisarts Seksuoloog UMC Utrecht, Groene Hart Ziekenhuis Hoofdredacteur Tijdschrift voor Seksuologie Hoofddocent Opleiding Consulent Seksuele gezondheid NVVS 20 choice

21 DE SPECIALIST Het besluit is altijd ingrijpend Huisarts Peter Leusink uit Gouda kent de problematiek van ongewenste zwangerschap maar al te goed. Een goede begeleiding is volgens hem essentieel om de juiste keuze te kunnen maken. Hoe kijkt u tegen ongewenste zwangerschap aan? Je merkt dat het problematiek is waar vrouwen niet graag over praten. De achtergrond van ongewenst zwangere vrouwen is heel divers. We zien zowel jonge vrouwen als veertigers, en relatief veel Surinaamse en Antilliaanse vrouwen. Kunt u deze vrouwen helpen? Hoewel we de patiënten over het algemeen redelijk goed kennen en ook getraind zijn om lastige levensvragen te bespreken, heeft de huisarts niet de routine om gesprekken over ongewenste zwangerschap te voeren. Een ongewenst zwangere vrouw moet in korte tijd een ingrijpend besluit nemen. Zet zij de zwangerschap voort? Wil ze het kind zelf houden? Breekt ze de zwangerschap af? Het zijn grote levensvragen waar talloze factoren bij komen kijken. Emotionele aspecten zoals moederschap, de relatie met de verwekker, de kinderwens, maar ook praktische zaken als financiën en huisvesting. Verwijst u deze vrouwen door? Ja, ik kom dan uit bij Fiom. Uit onderzoek onder huisartsen blijkt dat een op de vier ongewenst zwangeren extra counseling nodig heeft, omdat ze nog moet beslissen over het vervolg of onzeker is over haar voornemen. Fiom kan goede hulp bieden op die momenten dat de huisarts expertise mist of niet de tijd heeft om iemand intensief te begeleiden bij het maken van een keuze. Ik weet dat Fiom al tientallen jaren kennis heeft op dit gebied, de sociale kaart van de regio goed kent en ook een breed palet aan mogelijkheden heeft om deze vrouwen te begeleiden, van abortus tot adoptie. Kunt u een voorbeeld geven? Een tijdje geleden kwam er een jonge vrouw, ze was een tiener, op mijn spreekuur. Ze woonde nog thuis en ik kende het gezin goed. Daardoor was het lastig om alle aspecten en belangen te behartigen. Ik heb Fiom benaderd om neutraal en zonder oordeel naar de problematiek te kijken. Uiteindelijk werd naar tevredenheid van zowel de jonge vrouw als haar ouders de zwangerschap uitgedragen. De jonge moeder bleef nog een paar jaar bij haar ouders wonen voordat zij met haar kind op eigen benen ging staan. Wat vindt u van de quickscan die Fiom heeft ontwikkeld? De quickscan (een hulpmiddel voor huisartsen bij de begeleiding van ongewenst zwangere vrouwen, red.) ziet er goed uit. Het is een beknopt overzicht met de belangrijkste kernvragen en interessante websites met veel informatie voor de huisarts en de zwangere vrouw. Huisartsen zitten niet te wachten op uitgebreide brochures. De vragen in de quickscan zijn relevant en goed door de huisarts te stellen. Ze bieden een houvast voor een gesprek zonder dat je je mening naar voren hoeft te brengen. «Zwanger, en nu? Zo n vrouwen worden jaarlijks onbedoeld zwanger. Uit onderzoek van Rutgers WPF blijkt dat 15,6 procent van deze vrouwen behoefte heeft aan professionele hulp om een goed besluit te kunnen nemen. Het gaat dus om ruim vrouwen per jaar. Fiom jaarmagazine

22 TIENERMOEDERS Jaarlijks krijgen 2200 meisjes onder de twintig jaar een kind. Daarmee is Nederland een van de landen met het minste aantal tienermoeders. Maar dit wil niet zeggen dat de preventie van zwangerschappen bij jonge meiden minder aandacht vraagt. Gebleken is namelijk dat het aantal tienermoeders toeneemt als de aandacht voor de problematiek verslapt, zoals in de tweede helft van de jaren negentig gebeurde. Daarnaast zijn de problemen die jonge moeders ondervinden complex. Zo lopen ze een groter risico om alleenstaande moeder te worden met als gevolg dat ze gemakkelijker voor lange tijd in een achterstandspositie terechtkomen. Bij veel jonge moeders is daarnaast sprake van een multi-problem situatie: ze hebben een ongestructureerd leven, een afgebroken schoolopleiding, weinig ondersteuning van familie en nauwelijks inkomsten. Achter het gunstige Nederlandse cijfer gaan dus minder gunstige omstandigheden schuil. Tussen culturen zijn de verschillen groot. Bij in Nederland geboren Turkse meisjes ligt het geboortecijfer beduidend lager dan bij autochtone tienermeisjes. Het geboortecijfer voor in Nederland geboren Antilliaanse of Surinaamse meisjes is daarentegen hoger. In 2012 kregen 27 van de duizend eerste generatie Antilliaanse tienermeisjes een kind. Onder de eerste generatie Surinaamse meisjes was dat 21 van de duizend. Dat is vier tot vijf keer zo veel als het gemiddelde voor Nederland. Rowena, kreeg op haar 16e een kind Toen ik merkte dat ik zwanger was, leek het alsof het allemaal niet om mij ging. Het kon niet waar zijn. Ik slikte gewoon de pil, maar misschien was ik m ook wel vergeten. Ik heb nog wel getwijfeld over abortus, maar heb er toch voor gekozen om hem te houden. En dan begint het pas echt. Opeens wordt alles anders, en moet je zo ontzettend veel doen en regelen. Ik had een huis nodig en een uitkering. Het gebeurde allemaal tegelijk. Ik wist gewoon niet waar ik moest beginnen. Aan mijn vriend had ik helemaal niets, die had me al snel gedumpt. Dat deed veel pijn. Juist toen ik hem hard nodig had, liet hij me vallen. Vanaf dat moment stond ik er helemaal alleen voor. Ik moest het mijn ouders vertellen, doodeng. Mijn vrienden gingen steeds minder met me om, want je kunt niet meer zo vaak uitgaan als je zwanger bent. Ik wilde het kindje echt houden. Ik was net aan mijn mbo-opleiding begonnen en kon mijn jaar niet afmaken. Ik moest in een keer voor een kind zorgen, en dus ineens volwassen zijn. Ik hou van dansen en uitgaan, maar dat gaat nu gewoon niet meer. Je komt ook echt altijd geld tekort. Toen mijn zoontje een jaar was, ging ik gelukkig weer regelmatig naar school. Ik heb veel hulp gekregen van andere meisjes op tienermoeders.nl. Ik leer er andere jonge moeders kennen. We helpen elkaar met tips, zoals waar je goedkope spulletjes kunt vinden. Mijn ouders springen gelukkig ook bij. Het heeft even geduurd, maar het gaat nu eigenlijk best goed met me. Bron: tienermoeders.nl Ik heb nog wel getwijfeld over abortus, maar heb er toch voor gekozen hem te houden 22 choice

23 TIENERMOEDERS Maria, kreeg op haar 16e een kind Als ik had geweten dat het zo zou lopen, had ik dubbel nagedacht over mijn keuze Ik was drie maanden oud toen ik met mijn adoptiemoeder naar Nederland kwam. Op mijn elfde ging het drastisch fout. Ik begon te beseffen dat mijn ouders niet mijn echte ouders waren. Dat heeft me destijds zo in de war gebracht, dat ik gekke dingen ging doen. Uiteindelijk ben ik uit huis geplaatst. Op mijn vijftiende zat ik aan de harddrugs. Elk weekend was het drie dagen slikken en snuiven. Als ik aan het eind van de week weer een beetje was opgeknapt, begon het weer opnieuw. Het was een vicieuze cirkel waar ik niet uit kwam. En toen werd ik zwanger. Dat dwong mij na te denken over de toekomst. Ik was gek op mijn vriend. Ze zeggen altijd dat je eerst van jezelf moet houden voordat je van een ander kunt houden. Daar ben ik het niet mee eens. Ik hield in die tijd niet van mezelf, maar wel heel veel van hem. Zo veel, dat ik er zelf aan onderdoor ging. Dat ik uiteindelijk hier in m n eentje zit met een kind. Een kind dat ik niet eens zelf mag houden. Mijn vriend werd tijdens mijn zwangerschap opgepakt, maar had toestemming gekregen van de officier van justitie om bij de bevalling te zijn. Mijn vader heeft s ochtends naar de gevangenis gebeld dat hij moest komen. Maar s avonds was hij er nog niet. Ik begreep er niks van. Uiteindelijk belde hij dat hij bij zijn opa was. Wat er dan door je heengaat, kun je niet beschrijven. Ik was al bang dat hij niet zou komen; hij heeft zijn familie altijd boven mij gesteld. Maar ja, je hoopt er natuurlijk wel op. Dat hij niet is gekomen, vond ik zo lullig. Het was snel duidelijk dat ik niets aan hem had. Ik ging op kamertraining om zelfstandig te leren wonen met mijn kindje. Toen kwam ik een oude vriendin tegen. Ik ging een paar keer bij haar op bezoek. Zij was in die tijd aan de cocaïne en bood mij ook wat aan. Ik stond zwak in mijn schoenen en was best eenzaam. Zo raakte ik weer aan de coke. Ik heb wel snel tegen mijn ouders gezegd dat ik weer aan de drugs was en mijn kind graag bij hen wilde onderbrengen. Ik wist dat ze daar beter af zou zijn. Als het weer goed zou gaan met me zou ik mijn dochter terugkrijgen. Maar nu moet ik eerst bellen, voordat ik haar mag meenemen. Terwijl ik nooit slecht voor haar ben geweest. Als ik naar mijn ouders ga, en daar een uur ga knuffelen en spelen met met haar, is het vreselijk om weer weg te moeten. Dat doet veel pijn. Ik hou mezelf groot, maar eigenlijk kan ik wel janken. Als ik had geweten dat het zo zou lopen, had ik wel even dubbel nagedacht bij mijn keuze om het kind te houden. Ik had verwacht dat het gemakkelijker zou zijn. Ik raad meisjes dan ook aan: begin niet te vroeg, je weet echt niet wat erbij komt kijken. Bron: documentaire Poppen die huilen van JEM& kids infoportaaltienermoeders.nl Website met informatie over preventie en hulpverlening aan tienerouders voor gemeenten en andere geïnteresseerden unieke bezoekers 2013 tienermoeders.nl Website voor zwangere meisjes en jonge moeders. De site biedt ook informatie voor jonge (aanstaande) vaders, grootouders en professionals unieke bezoekers 2013 Fiom jaarmagazine

24 Zoeken naar familie Fiom helpt mensen bij hun zoektocht naar biologische familie. Bijvoorbeeld adoptiekinderen die op zoek zijn naar hun biologische ouders, afstandsmoeders die op zoek zijn naar hun kind, of donorkinderen die op zoek zijn naar de donor. Fiom biedt informatie en hulp, begeleidt bij een zoekactie in binnen- en buitenland en beheert de KID-DNA-databank. De hulpverleners van Fiom hebben jarenlange ervaring in het begeleiden van mensen die op zoek zijn naar familieleden en in de begeleiding van personen die zijn gevonden. 24 choice

25 Fiom jaarmagazine

26 Ik wil mijn dochter het gevoel geven dat ze er mag zijn 26 choice

27 FAMILIE GEVONDEN Arjan leerde zijn biologische moeder enkele jaren geleden kennen en sinds afgelopen zomer weet hij ook wie zijn echte vader is. Voor hem zijn de puzzelstukjes op hun plaats gevallen. Arjan (40) werd geboren bij andere ouders dan de ouders die hem grootbrachten. Hij werd ter adoptie afgestaan nadat de Raad voor de Kinderbescherming besloot dat hij beter niet bij zijn biologische moeder kon blijven wonen. De vader met wie ze kort daarvoor was getrouwd, was toen al uit beeld. Arjan groeide op bij adoptieouders die hem kort na de geboorte in huis namen. Mijn vader is een selfmade man, vertelt Arjan over zijn adoptievader. Hij begon als krullenjongen bij de timmerman en werd uiteindelijk architect. Ik heb veel waardering voor hem. Hij weet van aanpakken en kan duidelijk richting geven aan zijn leven. Mijn vader is in veel opzichten een inspiratiebron voor mij. Hij is nu bijna tachtig, maar nog altijd ongelooflijk vitaal. Ik denk dat dat komt omdat hij altijd zelfstandig zijn beslissingen heeft moeten nemen. Dat houdt je scherp. Leeg en doelloos Er waren echter ook momenten dat het niet zo goed ging tussen zijn vader en hem. Vooral tijdens de puberteit zijn er dingen gebeurd waar hij liever niet te veel over zegt. Ik heb mijn ouders in die tijd veel verdriet gedaan en daar heb ik nog altijd spijt van. Het liep zelfs zo uit de hand dat ik in een jeugdinternaat terechtkwam. Inmiddels weet ik dat ik hen testte op hun onvoorwaardelijkheid. Die onbewuste neiging kwam vast en zeker voort uit het feit dat ik ben geadopteerd. Ik heb me in die periode vaak leeg en doelloos gevoeld, maar wist totaal niet waar het vandaan kwam. Achteraf denk ik ook dat het kwam omdat ik mijn vader weinig zag. Hij had een eigen zaak en behalve op zondag was hij altijd aan het werk. Ik had graag wat meer aandacht van hem gehad. Mijn vader is in veel opzichten een inspiratiebron voor mij De band met zijn adoptieouders is inmiddels hersteld en hij heeft alles met hen kunnen uitpraten. Helaas is zijn moeder overleden. Waar ik hen allebei ontzettend dankbaar voor ben, is dat ze ondanks alles altijd heel duidelijk voor mij hebben gekozen. Ze hebben me nooit laten vallen. Ook niet toen ik besloot om de zaak van mijn vader niet over te nemen wat wel de bedoeling was. Mijn hart lag daar gewoon niet. Onder dwang getekend Arjan heeft onlangs zijn biologische ouders gevonden. Zijn biologische moeder bleek vlak bij het» Fiom jaarmagazine

28 FAMILIE GEVONDEN Ik ben mijn adoptieouders ontzettend dankbaar dat ze ondanks alles altijd heel duidelijk voor mij gekozen hebben huis te wonen waar Arjan de eerste jaren van zijn jeugd doorbracht. Geen van beiden wist dat. Nu ik mijn beide ouders ken, zie ik hoe mijn genen en mijn opvoeding me hebben gevormd tot wie ik ben. Mijn biologische vader is vriendelijk en zorgzaam, dat zie ik ook bij mezelf. Altijd zorgen dat de ander het naar zijn zin heeft. Zijn biologische vader kent hij nog maar kort, sinds afgelopen zomer. Door de verhalen van mijn moeder had ik niet echt een positief beeld van hem. Van mijn moeder had ik begrepen dat mijn vader al een paar dagen na de bevalling met de noorderzon was vertrokken. Desondanks had ik de behoefte om hem te leren kennen. Nou, ik kan zeggen dat het enorm is meegevallen. Zijn ouders waren erg jong toen hij werd geboren en woonden uit geldgebrek bij andere mensen in. Zijn vader, praktisch analfabeet, werd weggepest en tekende min of meer onder dwang al snel na de geboorte een afstandsverklaring. Zijn moeder was toen al uit de ouderlijke macht gezet en had ingestemd met een adoptiebestemming voor haar baby. Mijn ouders hebben allebei een erg slechte start gehad. Mijn moeder zat onder de plak van haar ouders en mijn vader werd voor dom versleten. Het valt me op dat mijn vader behalve lief en zorgzaam ook een goedgelovige man is. Daardoor had hij gemakkelijk in het verkeerde circuit terecht kunnen komen. Ik vermoed dat zijn innerlijke kompas en ook zijn latere vrouw hem op het rechte pad hebben gehouden. Daarin herken ik ook iets van mijn eigen geschiedenis. Ik heb ook wel eens op het randje gebalanceerd en ook ik heb een erg goede keuze gemaakt met mijn vrouw. Onvoorwaardelijke liefde Ook al heb ik misschien niet de keuzes gemaakt die mijn adoptievader graag had gewild, ik weet zeker dat hij trots op me is. Ik heb van mijn adoptieouders altijd onvoorwaardelijke liefde mogen ontvangen en ze hebben me in alles gesteund. En nu krijg ik bij mijn biologische ouders ook nog eens het gevoel dat ik erg welkom ben. Dit is echt een heel bijzondere en unieke ervaring. Ik zie het als een zegen dat ik dit zo meemaak. Net als zijn adoptievader wil Arjan zijn eigen dochter het gevoel geven dat ze er mag zijn. Maar anders dan zijn adoptievader wil hij er meer voor haar zijn en meer van haar ontwikkeling meemaken. Ik kan enorm genieten van mijn papadag; ik wil mijn dochter zien opgroeien. «Arjan de Boer heeft zijn biologische ouders gevonden via zoekennaarfamilie.nl 28 choice

29 COLUMN Wat is wijsheid? Het gaat bij Fiom altijd over ingewikkelde vragen. Vragen die diep ingrijpen in het leven van mensen. Wat te doen met een onverwachte zwangerschap? Wat als er geen uitzicht is om een kind op te voeden? Hoe om te gaan met onbekende wortels na een adoptie? Hoe verder te leven als je je kind hebt afgestaan? Dat zijn geen technische vragen die een deskundige objectief kan beantwoorden. Het zijn vragen die ten diepste raken aan wie je als mens zelf bent en waar het leven voor jou om draait. Dat is voor Fiom altijd de reden geweest om het verhaal, de situatie en de waarden van de betrokkenen voorop te zetten. Het gaat er niet om wat buitenstaanders zouden doen als ze in die situatie zitten. Het gaat niet om standaardoplossingen en het gaat niet om algemene morele oordelen. Het gaat om deze concrete mens en haar of zijn keuzes, mogelijkheden en beperkingen. Het gaat om deze mens die zich afvraagt: Met welke keuze kan ik mezelf nog in de spiegel zien? Wat voor mens kan en wil ik zijn? Wat kan ik aan en wat doet er werkelijk toe in mijn leven? Wat is wijsheid? Sinds 1930 draait het bij Fiom om ondersteuning van mensen bij dit soort vragen rond zwangerschap en afstamming. Er is veel veranderd in die lange tijd. Anno 2014 is Fiom in de eerste plaats een kenniscentrum dat ervoor zorgt dat zorgverleners in het hele land de kennis in huis hebben om deze ondersteuning te bieden. Daarnaast heeft het nog steeds een aantal concrete hulpverleningstaken: informatie en begeleiding bij afstand ter adoptie, abortusverwerking en zoekacties rond afstammingsvragen. Met de inzet van digitale middelen (e-health) loopt Fiom voorop. En in de komende jaren zal Fiom ook inspelen op nieuwe vragen die te maken hebben met haar kernkwaliteit: begeleiding van mensen bij complexe vragen rond het begin van het leven. Het is voor mij een bijzondere eer om voorzitter te zijn van de Raad van Toezicht van Fiom. Het sluit heel nauw aan bij mijn eigen kernwaarde: respect voor de eigen levenskeuzes van mensen. Dat drijft mij ook in mijn dagelijkse werk. Als hoogleraar aan de VU houd ik me bezig met onderzoek naar de begeleiding van mensen in moeilijke morele en levensbeschouwelijke situaties; als lid van de Eerste Kamer stel ik steeds de vraag of de keuzevrijheid van mensen wordt vergroot of verkleind. Met diezelfde intentie draag ik ook graag mijn steentje bij aan de verdere ontwikkeling van Fiom. Wat is wijsheid? Die vraag zal ook in 2014 centraal staan in het werk van Fiom. Concreet, menselijk en respectvol. Omdat niemand anders die vraag kan beantwoorden dan de mens die het aangaat. Ruard Ganzevoort (1965), is sinds 2014 voorzitter van de Raad van Toezicht van Fiom en maakte in 2013 deel uit van het bestuur. In het dagelijks leven is hij werkzaam als hoogleraar praktische theologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam en is lid van de Eerste Kamer voor GroenLinks. Ganzevoort is vader van vijf zonen. Bestuur Fiom 2013 drs. M.J.M. Petit (voorzitter) drs. J. R. van de Kamp (secretaris) P. Verhagen (penningmeester) prof. dr. R.R. Ganzevoort drs. A.E.A.M. Miedema drs. R.G.M. Havekes-Menting Fiom jaarmagazine