Het paard zonder ruiter

Maat: px

Weergave met pagina beginnen:

Download "Het paard zonder ruiter"

Renée Dekker
5 jaren geleden
Aantal bezoeken:

1 Britt & Esra Het paard zonder ruiter Joke Reijnders

2 1 El Caballo Ranch! Daar is het! riepen Britt en Esra tegelijk. Rania, die uit het andere raam van de auto keek, kromp in elkaar. Brul niet zo! Mijn hart zakt een meter van de schrik als jullie zo gillen. Rechtsaf, pap! zei Esra opgewonden tegen haar vader. We moeten rechtsaf. Esra s vader grinnikte. Dank je, maar dat had ik zelf ook al gezien, zei hij. Hij zette de richtingaanwijzer van de auto aan en sloeg rechts af. Op de achterbank greep Britt de armen van Esra en Rania vast, die links en rechts van haar zaten. Het wordt zo vet! zei ze opgewonden. De auto reed langzaam onder de houten toegangspoort van de ranch door. In het midden van die poort hing een grote sche- 5

3 del van een buffel of een koe met enorm lange horens. Voorbij de poort stond aan de linkerkant van de weg een groot bord, waarop met grote witte letters El Caballo Ranch was geschilderd. Daaronder stond, in iets minder grote letters: Howdy cowboy! Rania trok haar wenkbrauwen op. Howdy? zei ze. Dat is cowboytaal voor hoi, zei Britt. Welkom op El Caballo Ranch, las Esra hardop. Op het terrein van onze ranch rijden wij altijd stapvoets. Van onze gasten verwachten we hetzelfde. Ook als ze in een auto rijden. Ben je een bezoeker? Zet je paard vast, of parkeer je auto en meld je in de saloon. See ya there! Als ik jullie over een paar dagen ophaal, praten jullie met een dik Amerikaans cowboyaccent, zei Esra s vader. Dat kan niet anders. Hij gaf een beetje gas en reed heel langzaam verder, een zanderig erf op. Aan de rechterkant was een houten gebouw, waar met stokken het woord saloon op was geschreven. Aan de linkerkant stond een grote waterbak, waar twee vrouwen hun paarden lieten drinken. Twee pony s stonden vastgebonden aan 6

4 een ronde balk. De twee jongens die waarschijnlijk bij de pony s hoorden, staken net het erf over om naar de saloon te gaan. Het lijkt wel een decor uit een film, zei Britt ademloos. Ja, het is net echt, zei Esra. Haar vader draaide de parkeerplaats op. Nog voor de auto helemaal stilstond, hadden Esra en Rania de portieren al open. Even wachten! riep Esra s vader. Hij zette de auto stil. Nu? vroeg Esra. Nu, bevestigde haar vader. Naar de saloon! riep Britt. De drie meiden tuimelden de auto uit en renden naar de saloon. Die had geen klapdeurtjes, zoals je bij een echte saloon zou verwachten, maar een gewone houten deur. Dat valt dan weer een beetje tegen, mompelde Rania, terwijl ze de deurklink naar beneden duwde. Ik begrijp wat je bedoelt, maar het is hier natuurlijk veel te koud voor klapdeuren, zei Britt. In het Wilde Westen is het veel warmer dan in de Belgische Ardennen. Ze stapten de saloon binnen. Hun voetstappen klonken luid op de houten vloer ter- 7

5 wijl ze naar de bar liepen. In een hoek van de saloon stond een tafel met daarop drie computers voor algemeen gebruik. Er hing een bordje boven met Free wifi. De twee jongens van de pony s zaten inmiddels met een flesje cola aan een tafel. Howdy girls! zei een vrouw achter de bar. Ze pakte een papier en liet haar vinger langs de namen glijden. Even kijken Jullie moeten Britt, Esra en Rania zijn. Klopt! zei Esra. En daar is jullie chauffeur, zei de vrouw, toen ze Esra s vader de saloon binnen zag stappen. Ze knipoogde. De chauffeurs van de aankomende ruiters zijn altijd wat later in de saloon dan de aankomende ruiters zelf. De meiden grinnikten. Ik ben Edith. Ga zitten, dan pak ik iets te drinken voor jullie allemaal. Britt, Esra, Rania en Esra s vader gingen aan een tafeltje zitten. De jongens in de saloon staken als groet hun flesje cola naar hen omhoog. Esra s vader schudde geamuseerd zijn hoofd. Het is allemaal wel heel erg cowboy hier, zei hij. 8

6 Leuk juist, zei Esra. Edith zette een mand tacochips en dipsaus op tafel, schreef op wat iedereen wilde drinken en liep weer terug naar de bar. Een jongen kwam de saloon binnen. Terwijl hij langs hun tafel liep, zei hij: Nieuwe ruiters? Ik hoop niet dat jullie bang zijn aangelegd. 9

7 2 Britt keek naar de jongen die zojuist de saloon was binnengelopen. Je hoopt dat we niet bang zijn aangelegd? herhaalde ze. Wat bedoel je daarmee? De jongen gaf geen antwoord, maar haalde zijn schouders op en liep rustig door naar de tafel, waar de twee jongens zaten. Zodra hij daar was gaan zitten, boog hij zich voorover en fluisterde iets naar zijn tafelgenoten. De andere jongens keken naar Britt, Esra en Rania en barstten in lachen uit. Nou, zei Rania. De stemming zit er direct goed in. Esra s vader keek haar onderzoekend aan. Als je niet wilt blijven begon hij. Maar Rania glimlachte. Welnee, het zal wel meevallen. Misschien gaat hij morgen al weg. En ook al blijft hij, dan zullen we weinig last van hem hebben. We zijn toch het grootste deel van de tijd aan het rijden. 10

8 Edith, de barvrouw van de saloon, kwam aanlopen en zette het bestelde drinken neer op de tafel. Zijn er dingen die we moeten weten? Gekke, vreemde, enge dingen? vroeg Esra s vader aan Edith. Edith keek hem verbaasd aan. Zoals wat? Esra s vader gebaarde met zijn hoofd naar het tafeltje van de jongens. Die grappenmaker zei dat hij hoopte dat de meiden niet bang aangelegd zijn, zei hij. Wat bedoelt hij daarmee? Ik heb werkelijk geen idee, zei Edith. Er is hier echt niets om je zorgen over te maken. De paarden en pony s worden goed verzorgd en doen geen gekke dingen. Mijn man Isaac en ik doen dat ook niet. We worden elk jaar gecontroleerd door een inspecteur en we hebben een vijfsterrenranch. Dus ik weet niet wat Jason bedoelde te zeggen, maar ik spreek hem er zo wel even op aan. Ik vind het niet zo grappig als mensen mijn klanten bang proberen te maken. Britt had intussen tussen de spullen die Edith op tafel had gelegd een plattegrond gevonden van het terrein van El Caballo Ranch. 11

9 Edith tikte met haar vinger op de kaart. Jij wilt natuurlijk weten waar jullie slapen. Dit is waar we nu zitten, zei ze. En jullie huisje ligt hier. Ze liet haar vinger over de plattegrond glijden en kwam uit bij een getekend huisje met daarin het cijfer zes. Het was het laatste huisje aan de rechterkant van een pad dat lag tussen de saloon en een toegang naar het bos. Tegenover huisje nummer zes waren twee weilanden getekend. Is dat het weiland waar onze pony s staan? vroeg Esra. Precies. s Ochtends kun je ze dus zó opzadelen en het bos in rijden, zei Edith. Ze tikte weer op de kaart en vervolgde: Hier en hier hebben we buitenbakken om in te rijden, de springweide ligt naast dit weiland en hier vind je een overdekte manege. Maar de weersverwachtingen voor deze week zijn goed. Ik denk dat jullie een paar prachtige tochten kunnen maken. Over de tochten begon Esra s vader. Edith wierp hem een blik van verstandhouding toe. Verdwalen is hier onmogelijk, zolang je de routebeschrijving volgt die we meegeven, zei ze. Maar net als Roodkapje moet je niet van het pad afwijken. We zitten hier aan de 12

10 rand van een uitgestrekt bosgebied, dat helemaal doorloopt tot in Frankrijk. Als je eenmaal verdwaalt, kun je uren, misschien wel dagen dwalen zonder iemand te zien. Daarom moet iedere ruiter s avonds om zes uur binnen zijn. Als dat niet het geval is, zetten we een noodprocedure in werking, zodat niemand een nacht in het bos hoeft door te brengen. Ben je gerustgesteld, pap? vroeg Esra lachend. Haar vader knikte. Gerustgesteld en opgelucht, zei hij. Ik zet jullie bagage voor de deur van de saloon en dan vertrek ik. Esra, Britt en Rania namen afscheid van Esra s vader. Doe geen gekke dingen, meiden, zei Esra s vader. Laat je niet gek maken door die jongens daar aan die tafel. En probeer voor de verandering een keer iets met zijn drieën te doen zonder dat daar de politie aan te pas moet komen. Ze schoten in de lach. Edith keek verbaasd. Eh zei ze. Is er iets wat ik moet weten? Esra s vader lachte ook. Nee hoor, het zijn schatjes, alle drie. Alleen hebben ze nogal een neus voor vreemde avonturen. 13

11 Dat valt best mee, protesteerde Esra. En wij kunnen er bovendien toch niets aan doen dat er rare dingen om ons heen gebeuren? * Ik houd wel een oogje in het zeil, beloofde Edith. Er gebeurt hier toch nooit wat. Super, zei Esra s vader. Dan kan ik nu met een gerust hart terug naar Nederland. Veel plezier, meiden! En denk erom: geen vreemde avonturen. Geen vreemde avonturen, herhaalden Esra, Rania en Britt braaf. Esra s vader keek hen onderzoekend aan. Het zal mij benieuwen. Ik ken jullie zo langzamerhand, zei hij hoofdschuddend. Toen knipoogde hij en liep de saloon uit. * Zie Britt & Esra: Het avontuur met het zadel, Britt & Esra: Ponyvriendin in gevaar en Britt & Esra: De mysterieuze paardendiefstal. 14

Vergelijkbare documenten

Britt & Esra - Ponyvriendin in gevaar

Britt & Esra - Ponyvriendin in gevaar Abonneer u nu op de Karakter Nieuwsbrief. Ga naar www.karakteruitgevers.nl; www.facebook.com/karakteruitgevers; www.twitter.com/uitkarakter en: * ontvang regelmatig