S TICHTING RADIOGEMEENTE

Transcriptie

1 S TICHTING RADIOGEMEENTE PREKENSERIE JAARGANG 55 NR 21 Schriftlezing: 1 SAMUËL 2 : EN HOOP IN MOEILIJKE TIJDEN DOOR C.J. VISSER 3 : PETRUS 5 : 6 Ik zei u al, voordat ik dit gedeelte ging lezen, het zijn maar enkele verzen uit een rijke geschiedenis die ons zijn overgelaten, aan ons zijn toevertrouwd, zoveel eeuwen geleden. Wie was nu eigenlijk Samuël? Want als er zomaar een paar teksten worden uitgehaald, dan zou allereerst de vraag bij ons kunnen opkomen: wie was die Samuël dan wel? Natuurlijk, wij weten dat hij priester was, dat hij een belangrijke invloed in Israël had. En in de dagen dat het volk deed wat goed was in eigen oog, toen is deze Samuël geboren, op een bijzondere manier. Het ontroert mij altijd als ik in gedachten de moeder van Samuël zie, die met haar man naar het jaarlijkse offerfeest ging in Silo, waar Eli de priester was om slachtoffers te doden om zonden te belijden. Want dat was de offerdienst: voor het altaar komen, het dier slachten en dan zou dat bloed de zonden tijdelijk bedekken. Het gezin leefde nauwgezet. We zouden kunnen zeggen: Een christelijk gezin in donkere dagen. Maar er was een groot verdriet in het hart van Hanna. Hanna had geen kinderen. En zoals iedere vrouw in Israël hoopte zij op een zoon, want die zoon zou degene kunnen worden, die het koningschap van Israël waar zou kunnen maken. Maar er was geen kans, laten we het zo zeggen. Haar moederschoot was gesloten. En dan komt dat vurige gebed in Silo als het gezin daar naar de tabernakel is gegaan. U weet de geschiedenis ongetwijfeld, dat Hanna daar streed in geloof, geloften deed en aan de Here zei: Ik wil een zoon, Heer. En als ik die zoon van U krijg, dan geef ik hem gelijk aan U. Ik heb daarover nagedacht. Maar als je niets hebt, dan is het makkelijk om in gedachten iets weg te geven. Want ze had geen zoon. Maar haar gebed werd verhoord en er kwam een jongen. Ik denk dat Hanna met gemengde gevoelens die tijd heeft doorgebracht en haar kind koesterde, het liefste wat ze had gekregen. Maar ze weet: ik heb ooit een belofte gedaan. Een belofte dat ik hem aan U zou geven, Heer. Maar ik heb hem zo lief. Kunt u zich voorstellen hoe Hanna heen en weer geschud werd? Want het was niet alleen dat zij wist dat zij hem zou moeten afstaan, - zij had dat gezegd, zij had dat beloofd - maar aan wie moest zij Samuël afstaan? Ja, aan Eli, aan de leiding van de kerk in die dagen. Natuurlijk, waar zou hij anders heen moeten? Naar de tabernakeldienst en hem daar opleiden. Maar dat was nu niet zo n rooskleurig vooruitzicht. Weet u waarom? En dan nodig ik u uit om vanavond of morgen of wanneer dan ook aan tafel als u de Bijbel leest eens die eerste hoofdstukken van Samuël te lezen. Want hoe was die tijd? Hoe waren de omstandigheden toen Samuël is geboren? Die waren niet zo rooskleurig voor Israël. De oude Eli, de baas van de kerk, zouden we kunnen zeggen, was oud en hij was niet bekwaam om leiding te geven. Zowel voor zijn gezin niet als voor de kerk in die dagen niet. Hij veronachtzaamde nogal eens wat van zijn taken. Bovendien had hij nog twee zonen die hem zouden opvolgen. Weet u hoe zij heetten? Hofni en Pinehas. Preek gehouden op zondag 3 oktober 2010 in de Regenboogkerk te Oegstgeest

2 Ook dat kunt u lezen. Maar in dat eerste hoofdstuk van de Bijbel staat dat die twee zonen nietswaardige lieden waren. Dat staat in de Bijbel. Nietswaardige lieden. Je kunt je bijna niet voorstellen dat de Bijbel zulke woorden over priesters schrijft. Dat betekent eigenlijk dat er niets goeds van die jongens was te verwachten. Ik zei u dat dat gezin van Elkana en Hanna ieder jaar opging om het slachtoffer te brengen, verzoening voor hun zonden te vragen. Dat deden blijkbaar in die dagen nog meer mensen. En dat moest ook. Zonder bloedstorting geen vergeving. Maar het volk ging het offer, staat er, gering achten. Wat moeten wij met die woorden? Van een volk, dat erin opgevoed was om offers te brengen voor het aangezicht van de Here, merk je hier dat dat minder werd. Dat de aandacht daarvoor verslapte. Dat men het niet meer zo nauw ging nemen. Weet u waarom? Omdat die zonen van Eli, als er slachtoffers werden gebracht, de beste delen van de offers voor zichzelf namen. En wij weten uit Leviticus dat de Heer alleen maar genoegen neemt met een volmaakt offer. Geen kreupel lam of wat dan ook, een volmaakt offer, staat er. Het allerbeste dat beschikbaar is, was alleen voor Hem. Dat mocht alleen aan Hem gegeven worden. En die zonen namen de beste delen van het vlees voor zichzelf. Desnoods, staat er, onder geweld. Kunt u zich dan voorstellen dat het volk het ook niet meer zo nauw gaat nemen als de leiding zo de hand daarmee licht? Dat ze als het ware alles maar een beetje laten lopen, niet meer aan hun taak denken waarvoor zij waren geroepen: voor de offerdienst, voor de tabernakel, voor die heilige dienst. En dat geschiedde voor het oog des Heren. Het volk ging het offer gering achten. En Hanna werd ondertussen heen en weer geschud door gemengde gevoelens. Want Hanna had beloofd haar kind af te staan. Er wordt vermoed dat Samuël vier, vijf jaar oud was, toen hij naar Eli in Silo gebracht werd en daar overgegeven werd aan het gezin van Eli en dat die zich met de opvoeding van dat kleine jochie zou moeten bemoeien Tjonge, jonge Wat zal Hanna daar een tranen over hebben gelaten. Haar kind afstaan Eenmaal per jaar zou zij hem maar zien. Dat staat er: Zij gingen jaarlijks op... Dan zagen zij hoe hij groeide. Maar ze moest hem afstaan. Nu kan ik mij voorstellen, lieve mensen, dat u dankbaar zou zijn als uw zoon of uw dochter zou besluiten om zendeling of predikant te worden om het evangelie te gaan verkondigen. Dat moet een ouder toch goed doen? Zo was toch ons gebed toen wij onze kinderen ontvingen? Wat was onze eerste wens voor die kinderen? Dat ze gezond zouden opgroeien, natuurlijk, dat ze in de maatschappij een bevoorrechte functie zouden krijgen. En ja, daar willen we alles aan doen, hoor. De opleiding en alles. Maar wij hebben toch wel die kinderen reeds vanaf de moederschoot opgedragen aan onze Heer en onze Heiland? Heer, dat dit kind voor Uw dienst mag zijn? Dat is toch het gebed van ouders om het beste deel voor hun kinderen te kiezen? Dat heeft Hanna gedaan. En Elkana. Maar ja, als het moment daar is, dan moet er afscheid genomen worden en dan blijft zo n klein jochie van vier of vijf jaar achter in een omgeving waar ernstige zorgen over gemaakt kunnen worden. Want dat wandelde niet naar de wil van de Heer. Er waren eigen gedachten tussen geslopen. Israël was in verval geraakt. En daar moest dat kind aan overgegeven worden? Ik dacht: ik zou misschien als ik Hanna geweest was gezegd hebben: Ja, Heer, dat kunt U toch eigenlijk niet van me vragen, hè? Ik zou het wel gedaan hebben, hoor, als daar het geestelijke peil hoog had gestaan, maar nu het geestelijke peil zo laag staat, kan ik mijn kind daar toch niet aan overgeven? Menselijke gedachten, menselijke gevoelens, volkomen begrijpelijk. Maar Hanna had een belofte gedaan. Hanna had gestreden en Samuël was afgebeden, doorworsteld in het gebed. En Hanna hield haar woord, ondanks pijn.

3 Ach, ik kan mij zo voorstellen, tenminste dat probeer ik, dat voor een vrouw dat nog dieper ligt, denk ik. Maar ze mocht toch wel wat voor die jongen doen, hoor. Niet zoveel, ze mocht een jas voor hem maken. Want hij groeide eruit. Elk kind groeit. Elk jaar mocht ze hem een grotere jas geven. Ik denk dat er menige traan gedruppeld zal zijn op dat jasje dat Hanna aan het maken was. Telkens moest ze eraan denken: Ja, Heer, ik heb het U beloofd. Ik geef hem aan U en hij is van U, maar wees hem nabij. Hoe moet dat joch opgroeien in zo n omgeving? Nu staat er ook in dat gedeelte in 1 Samuël 2 vers 21b: De jonge Samuël groeide intussen op bij de Here. Ik zeg het nog een keer: De jonge Samuël groeide intussen op bij de Here. Ja, maar hij was wel bij Eli in dat huis van verval. Hij zag ook alles: de vervlakking om hem heen en wat er allemaal gebeurde. En dan staat er hier: Maar Samuël groeide intussen op bij de Here. Weet u, dat geeft troost. Dat geeft veel troost, ook voor ouders die verdriet hebben om hun kinderen, die bewust wegen opgaan die niet goed zijn. Wij hoeven daarover niet in details te treden, maar u weet allemaal wat ik bedoel. De verleidingen daarin zijn zo groot. En wij voelen die afstand naarmate de kinderen groeien en ouder worden. Dan kan er soms een afstand ontstaan die bijna niet meer is te overbruggen. Wat is dan uw gebed vandaag voor uw kinderen? Voor mijn kinderen? O Heer, wees hen genadig. Zie op hen toe. Neemt U de groei ter hand. Want wij falen immers zo vaak. Ook met de beste bedoelingen falen wij zo vaak. Maar, Heer, wilt U mijn zoon, mijn dochter, mijn kleinkinderen opvoeden in het geloof? En een gebed van een rechtvaardige, een gebed van ouders, ach, dat vermag veel. Dat is als het ware een begeleiding op de levensweg. Maar als de kinderen het van zich afschudden en ze bewust hun eigen wegen gaan om dan rust te vinden. Toch had ook Hanna geen rust. Je zou bijna zeggen: Wat moet er van dat joch terechtkomen? Welke ouder met verstand geeft dat kind nu over aan zo n omgeving? Maar ze deed het in vertrouwen, want ze had het beloofd. En beloften mogen nooit verbroken worden. Zeker niet een belofte die gedaan is aan de Here God. Als ik hem krijg, als ik een zoon krijg, dan geef ik hem aan U. Ik weet het, hoor, misschien komen er veel gedachten bij u op. Bij mij ook. Het is vandaag een totaal andere tijd. We kunnen ons dat eigenlijk nauwelijks voorstellen dat je een kind, wat je begeerd en ontvangen hebt, die richting op stuurt. Vandaag aan de dag zeggen ze: Dat maak ik wel uit! Soms is dat wel eens nodig ook. Begrijp me goed. Maar hier is het wat anders. Want hier worstelde een vrouw zo intens, dat Eli zelfs dacht dat ze beschonken was, dat ze dronken was. Zo diep was ze in haar gebed verweven met de Heer. Wonderlijk Maar toen de verhoring kwam, begon daarmee ook de pijn bij Hanna. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. Wij kunnen ze niet altijd bevatten. Hanna heeft misschien dikwijls met haar hoofd geschud en gezegd: Moet dat nu zo? Maar zo moest het. Weet u waarom? Israël was in grote nood. U weet wel, Israël, dat volk van God, dat daar vandaag dat machtige teken is in deze tijd. Dat volk is er en dat zal er altijd blijven. Dat volk worstelde toen al en begon in diep verval te komen. En dan wekt de Heer uit de schoot van Hanna iemand die het volk zou gaan leiden. Samuël groeide niet alleen op bij de Here, maar de Here gaf hem zoveel inzicht en wijsheid, dat hij alom gerespecteerd werd in het land, dat er alom goed van hem gesproken werd, dat zijn aanzien vermeerderde en dat hij priester werd en zelfs Saul mocht zalven en David mocht zalven. Hebt u nog hoop? Ik ken veel mensen die eigenlijk hopeloos zijn geworden. Ze hebben zo vaak gebeden tot de Heer. Maar ze zien geen verandering in het leven van hen die hen lief en dierbaar zijn. Houdt het

4 gebed op? Nee toch? O, wij zien niet alles. Wij kunnen niet alles doorgronden. Dat kon Hanna ook niet. Maar ze bleef bij hetgeen ze gezegd had. Zij gaf haar hart en haar ziel aan de God van Israël, onze God en Vader. Eigenlijk is het zo met de Here Jezus toch ook gegaan? Hij kwam toch in een wereld verloren in zonde en schuld? Hij openbaarde Zich vanaf de troon van God boven. Hij kwam naar de wereld, zoals een Samuël kwam, temidden van Zijn volk om Zijn volk te leiden. Zo is de Here Jezus gekomen en Hij zegt: Komt allen tot Mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven. Nou, ik wil u best vertellen, ik heb heel veel rust nodig in mijn leven. Maar niet alleen lichamelijke rust, maar ook geestelijke rust. Als je alles om je heen ziet in het wereldgebeuren, dan hebben wij rust nodig en die vinden we alleen maar bij de Here Jezus Christus. Daarom durf ik het hier ook te vragen: Kent u de Here Jezus? Weet u wie Hij is? Dat Hij voor u en voor mij naar deze wereld is gekomen? Hij, die in de heerlijkheid was bij de Vader vóór alle dingen, Hij heeft gekozen voor u en voor mij en voor onze kinderen. Hanna kan dan in haar leven misschien veel vragen en veel zorgen hebben gehad, maar ze was wel gehoorzaam. En die gehoorzaamheid mondde uit in Samuël. Samuël werd een man van het volk. En hij mocht het volk leiden. Soms nemen je gedachten wel eens de vrije loop. Dan zouden wij wel willen dat er ook zulke figuren opstonden in onze tijd vandaag. Mensen die ons zouden wijzen op de Here Jezus. Mensen, die heel hun leven en lot in handen van de Heer hebben gegeven. Want echt waar, als u rust wilt, dan is die bij Hem te vinden. Daarom heb ik ook die tekst uit 1 Petrus 5 vers 6 en 7 gelezen: Werp al uw bekommernissen op Hem. Nu, ik weet dat iedereen bekommernissen of zorgen heeft. Ik heb nog nooit een mens ontmoet die zei: Nee, die heb ik niet. Mijn leven is volmaakt. Je kunt goede tijden hebben en slechte tijden hebben, maar zorgen hebben we allemaal. Weet u wat er staat? Wérp al uw bekommernissen Dat betekent niet: uitgerekend netjes op de plaats van het kruis brengen. Ja, dat ook wel, maar werpen, neergooien. Want er zijn zoveel mensen die met hun pak zorgen op hun rug het bij de Heer brengen, maar het weer oppakken en weer verdergaan. Bij beroepsklagers heb ik ook wel eens zo die uitdrukking gehoord. Mensen, breng het bij het kruis van Golgotha wat u bezwaart. Ga naar de Here Jezus Christus toe. Hanna was een kind van God in bijzondere tijden. Gelukkig zijn er vandaag ook mensen die het heil bij Hem zoeken. Want hoe zou de maatschappij er dan uitzien als de Heer Zich niet zou bemoeien met u en met mij en met de wereld? In de dagen van Israël, toen het volk eigenlijk geen koning had en geen richter had, niets, en maar deed wat goed was in eigen ogen, zag de Heer in de hemel dat en Hij verwekte Samuël. Toen het boos op de aarde was en er niemand goed was, zelfs niet één, dat zegt Romeinen, toen is de Here Jezus gekomen. Boven in die eeuwige heerlijkheid, voordat de wereld er was, vóór alle dingen, hadden Vader, Zoon en Heilige Geest het al uit gemaakt waar de mens redding zou kunnen vinden. En vanavond zeg ik u: die redding is hier bij de Here Jezus Christus, de gekruisigde, de opgestane, de grote Samuël die de weg baant. Werp al uw bekommernissen, werp ze van u!laat ze bij het kruis en neem uw weg en wandel achter de Here Jezus Christus. Ik ken heel veel mensen die alleen maar een soort religie onderhouden. Nette, keurige, lieve, fijne mensen, maar die toch geen rust vinden. U moet uw knieën buigen bij het kruis van Golgotha om voor eeuwig heil te ontvangen. Dat is onze Here Jezus, de Zoon van God, waar u altijd terecht kunt. Hij ziet ons, Hij hoort ons, Hij weet wie wij zijn, wat er in ons hart omgaat.

5 Kies dan heden dat zei Jozua wie gij dienen zult. De Here Jezus zei: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Hem zij de lof en de eer tot in alle eeuwigheid. Amen.