Programma en deelnemers DONDERDAG 22-6 Vertrek richting Frankrijk VRIJDAG 23-6 Aankomst in Puy-Saint-Vincent Installatie in kamers en materiaal uitladen. Rondje fietsen (voor de liefhebbers) ZATERDAG 24-6 eerste training mogelijkheid voor wandeling in de omgeving (gletscher), rit naar de top van de Galibier, bezoek aan Embrun (met koude zwemgelegenheid), etc (we inventariseren ter plaatse) ZONDAG 25-6 tweede training bezoek Briancon MAANDAG 26-6 korte herstelrit verkenning van de beklimming van de Izoard / Vars&Bonette via Guillestre DINSDAG 27-6 beklimming van de Izoard en Vars & Bonette WIELRENNERS 1. Alie Woelinga 2. Anneke de Reuver 3. Arjan Barendsen 4. Ben van der Heide jr 5. Bennie van der Heide sr 6. Hedzer van der Heide 7. Irene Sterrenburg 8. Klaas Jensma 9. Leonie Lubach 10. Linda van der Veen 11. Marten de Vries 12. Pieter van der Berg 13. Schelte Keizer 14. Sergej Schuurman 15. Sjoukje van der West 16. Tom de Haas TRAINERS 1. Bart Roemers 2. Foekje Ankersmit 3. Klaas Renkema BEGELEIDING 1. Anneke Aans 2. Anneke Jager 3. Annie Keizer 4. Berend Jager 5. Carla Kampstra 6. Tineke Ankersmit WOENSDAG 28-6 vertrek naar Nederland
Verblijfplaats ONZE VERBLIJFPLAATS We verblijven in Hôtel Saint Roch in het plaatsje Puy-Saint-Vincent. Hieronder staan de belangrijkste gegevens van dit hotel: Hôtel Saint-Roch Les Prés 05290 Puy-Saint-Vincent Frankrijk t. +33 492 23 32 79 e. info@hotel-st-roch.com w. http://www.hotel-st-roch.com/nl/
Col d Izoard De Col d Izoard hoort bij de bekende cols in de Zuid Franse Alpen. Heel wat tour-ettapes voerden over deze hoge col. Veel overwinningen zijn hier veilig gesteld maar misschien nog wel meer dromen weggevaagd. Dagelijks, rijden tientallen wielrenners deze col omhoog. Dit kan via Briançon, de makkelijke zijde of via Guillestre de moeilijkere kant ( onze zijde ). Technisch gesproken is de afslag van nabij Château Ville Vieille het begin van de col. Maar eerlijk gezegd is het begin van de klim logischer nabij het stadje van Guillestre. Ook is de klim te doen via de Col de Vars of de mooie en zeer hoge Col Agnel. Maar goed, stel, je begint braaf laag in Guillestre. De eerste meters zijn niet al te steil, maar steil genoeg om het bloed goed te laten stromen. Dit is de enige toegangsweg om in het Queyras gebergte te komen dus de wegen kunnen nogal druk zijn. Nog in de stad zelf gaat de weg redelijk steil omhoog. Totdat je in de indrukwekkende Gorges du Guil komt. Een smalle en weinig steile weg voert je hoog boven de rivier de Guil door tunnels (lampje op de fiets is niet overdreven) en langs hoge rotswanden. Na deze smalle Gorges gaat het glooiende terrein nog even door. Je blijft langs de rivier de Guil vals plat omhoog rijden. Als je wind tegen hebt is het hier al hard werken. Nadat je weer door een zeer indrukwekkende kloof bent gereden begint het steeds serieuzer te worden. Een eerste haarspeld bocht zal er bij veel wielrenners voor zorgen dat je even uit het zadel moet. Na de afslag vlak voor het mooie kasteel van Château Ville Vieille begint het echte werk. Het gaat meteen steil omhoog, en terwijl het richting het dorpje van Arvieux op vals plat lijkt is het alles behalve dat. Geen enkele bocht en heel steil fietsen. Voor veel wielrenners psychisch het zwaarste stuk. In dit dorpje is het trouwens mogelijk (voor de laatste keer tot aan de afdaling) om je bidons bij te vullen. Als de weg eenmaal in haarspeldbochten overgaat, in het dorpje Brunnisard, wordt het klimmen steiler, maar vele malen aangenamer, je kunt jezelf van feiten klim Col d Izoard : bocht naar bocht knokken en de bomen zorgen voor een beetje schaduw. Na 5 kilometer klimmen rond de tien procent lijkt het alsof je op de col aankomt, dit is slechts een flauwe bocht die je in het beroemde en mooie maanlandschap van de Case Desserte brengt. Een korte afdaling geeft je een adempauze voor de laatste bochten, die je naar de kale en vaak koude col brengen. Net iets onder de col aan de Briançon zijde vindt je Refuge Napoleon waar ze prima eten, en lekkere taart verkopen. Een aanrader om de broodnodig calorieën weer aan te vullen.
Col de Vars Vanuit Guillestre op zo n dertig kilometer van Briançon (prima met de fiets te doen, voor de sportievelingen via de Rampes de Freissinieres), is de klim naar de Col Vars misschien wel de makkelijkste grote col nabij Briançon. De klim is nergens echt steil en loopt lekker door. Alleen in het skigebied zelf is de weg minder en de steilte flink. Daarnaast is het een prima col om op snelheid te rijden. Zeker de laatste kilometers. Je begint door de weinig steile weg die de Queyras inrijdt totdat je bij een van de laatste rotondes in Guillestre afslaat naar Vars en de col met dezelfde naam. Slingerend zonder echt steil te zijn gaat de weg omhoog. Na zo n veertien kilometer rijd je het dal van het skigebied Vars in, de weg daalt iets af om er weer vol in te klappen als je in het skigebied zelf omhoog rijdt. Het is jammer dat het meest steile stuk in deze klim ook het drukste stuk is met niet oplettende voetgangers, parkerende auto s en loslopende honden. Eenmaal boven het skigebied draait de weg rustig door meer of minder groene alpenweides (afhankelijk van het moment in het seizoen). Naar de kale top van de Col de Vars. Deze col is ook in een ronde te rijden, maar dan wordt het een flink stuk met helaas een lang gedeelte over de drukke route nationaal, of via een pittige omweg. De afdaling aan de Vars zijde van deze col is briljant, zelf de mindere daal-goden kunnen hier volop naar beneden knallen, weinig verassingen en goed asfalt. Genieten naar boven en naar beneden. Verder is de Col de Vars goed te combineren met de Izoard en de Col Agnel, of met de beklimming naar het skigebied van Risoul wat een erg mooie klim op zichzelf is. feiten klim Col de Vars : feiten klim Col de la Bonette :
Col de la Bonette Vanuit Jausiers gaan verschillende mooie beklimmingen omhoog. De Col de Vars en de Col de la Bonette zijn de mooiste, en de Col de la Bonette is met zijn ruime 2800 meter echt een hoofdprijs. Het is niet alleen de hoogte die maakt dat iedere fietser deze col eens gedaan moet hebben. De schoonheid van de klim maakt dit een van de mooiste beklimmingen in Europa. Het mooiste van alles is dat de klim nergens heel erg steil is, maar als je opzoek bent naar uitdaging, wees niet bang, de hoogte maakt het al moeilijk genoeg. Overal langs de weg staat dat de col de hoogste van Europa is. Dit is niet waar, in Spanje, Oostenrijk en zelf Frankrijk zijn er hogere wegen te vinden. De col zelf is met zijn 2715 bijvoorbeeld lager dan de Col de l iseran. Het is de toeristische rondweg om de Cime de la Bonnete die de klim hoger maakt. Maar dat mag eigenlijk de pret niet drukken. De klim is een echte reis, waar je in Jausiers al echt de zuidelijke invloeden voelt en waar het regelmatig erg warm is, daar is het op de top echt hooggebergte. Je kunt hier zomaar in een sneeuwstorm zitten, zelfs in de zomer. De klim begint gemoedelijk op een brede en zeer overzichtelijke weg. De steilte hangt wel meteen rond de 7 procent, zonder verrassingen rijd je omhoog. Een mooi dorpje, mooie weilanden, een snelstromende beek, rotspartijen en opeens een paar steile haarspeldbochten. Je kijkt je ogen uit. Langzaamaan rijd je het hooggebergte in. De loofbomen maken plaats voor lariksen en zelfs die worden kleiner en kleiner. Vanaf kilometer 12 wordt het landschap ruiger. Maar de steilte is nergens onoverkomelijk. Het zwaarste stuk volgt na en meertje waar je op windstille dagen zonder problemen forellen kunt zien zwemmen. Vanaf daar zul je de hoogte, de lengte en de steilere helling gaan voelen. Tot net iets boven een oude militair bunker is het flink steil, en via mooie haarspeldbochten rijd je omhoog. Als je net denkt dat het allemaal best heftig is wordt het bijna vlak. Je kunt heel want tandjes terug. Vlak voor het einde rijd je met vals plat richting de col. Als je echt sterk bent kun je zelf naar het grote blad terug schakelen. Maar let op, de laatste paar honderd meter zijn echt extreem steil, daar wordt het je nog even moeilijk gemaakt. De weg is door een steile en zeer onvriendelijke puinhelling uitgehakt totdat je op het hoogste geasfalteerde punt uitkomt. Een mooi gevecht wordt moet er op deze laatste meters geleverd worden. Alsof je een loodrechte muur oprijdt. Let op: je bent op 2800 meter boven zeeniveau en zelfs als het in het dal 30 is kan het hier ijskoud zijn. Neem dus goede kleren mee, en in het voor- en naseizoen zijn lange handschoenen zeker aan te raden, net als een isolatie jack. En als er kans op regen of onweer is, doe dan maar een andere col in de buurt (er zijn er genoeg). Want bovenop de Bonette kan het spoken. De Bonette hoort bij de mooiste beklimmingen in de Alpen, fantastisch asfalt tot de top, mooie haarspeldbochten een imposante hoogte en fantastische en afwisselende landschappen. Het enige wat mist is extreme steilte om deze klim wat beroemder te maken. Maar op de top hebben wij nog nooit iemand hierover horen klagen.
Briançon Briançon is een gemeente in het Franse departement Hautes-Alpes (regio Provence-Alpes-Côte d Azur). De plaats maakt deel uit van het arrondissement Briançon. Het is na Davos en Livigno de op twee na hoogst gelegen stad van Europa. Het is ook de hoogst gelegen stad van Frankrijk. Briançon ligt op 1330 meter boven de zeespiegel. De stad is omringd door vestingwerken en forten, die de toegangsweg tot het huidige Italië moesten bewaken. Naast de stadsverdedigingswerken liggen ook enkele forten op enkele honderden meters boven de stad. Veel van deze vestingwerken zijn in het eerste kwartaal van de 18e eeuw gebouwd. Bouwmeester van de verdedigingswerken van de bovenstad was Vauban. De verdedigingswerken buiten de bovenstad zijn van iets latere datum. Naast het uitgebreide militair erfgoed kent de stad enig religieus erfgoed, waarvan het belangrijkste de kerk van Onze-Lieve Vrouw en de heilige Nicolaas (Notre-Dame-et-Saint-Nicolas) is. De kerk werd gebouwd van 1705-1718 en werd voltooid onder persoonlijk toezicht van Vauban. De kerk neemt de plaats in van een 15e-eeuwse kapittelkerk, die in 1692 door krijgshandelingen werd vernield. De historische bovenstad bestaat uit een aantal nauwe straatjes. Het belangrijkste is de Grande Rue, omzoomd door toeristische winkeltjes en waaraan zich enkele opmerkelijke huizen bevinden. Hieronder het Maison du Pape, uit 1635, dat na de verwoestingen van 1692 weer herbouwd werd (1714-1719). Als nasleep van de Franse Revolutie werd de Kerkelijke Staat bezet door de troepen van Napoleon Bonaparte, en in 1798 werd Paus Pius VI afgezet en gevangengenomen. Hij werd afgevoerd naar Valence en op zijn reis daarheen verbleef hij een tweetal maanden in dit huis. De hooggelegen stad is omringd door bergen. Ten westen van Briançon is het Parc National des Ecrins. In de stad is een bezoekerscentrum voor dit nationaal park aanwezig, waarin een permanente expositie te bezoeken is, terwijl er ook wisselende tentoonstellingen worden gehouden.
Lac de Serre-Ponçon Het Lac de Serre-Ponçon is een stuwmeer in de Franse Hautes-Alpes. De dam (gebouwd van 1955-1961) bij Serre-Ponçon, waar de rivieren Durance en de Ubaye samenkomen, is 124m hoog en 630m breed. In alle informatie die men ter plaatse kan krijgen spreekt men van het grootste kunstmatige meer van Europa. Aan de oevers van het meer liggen drie gemeenten: Embrun, Chorges en Savines-le-Lac. In totaal 1500 mensen moesten verhuizen voor de aanleg van het meer. Eén van de twee dorpen die verplaatst zijn, was Savines, nu Savinesle-Lac. Het andere dorp dat geheel verdwenen is, was Ubaye, zoals de zijrivier die in het meer samenvloeit met de Durance. Het 20 km lange stuwmeer is meer dan 29 vierkante km groot en bevat bij hoog-water meer dan 1,2 miljard kubieke meter water. Dit alles wordt gebruikt voor de opwekking van elektrische energie. In en achter de dam zijn voorzieningen getroffen voor de opwekking van 700 miljoen kilowattuur per jaar; dat is ongeveer een tiende van wat er in Frankrijk aan waterkrachtenergie gewonnen wordt. Dit vermogen wordt geleverd door 16 waterkracht-generatoren. Stroomafwaarts, tot aan de rivier Rhône, wordt de Durance nog vaker onderbroken door waterkrachtcentrales van EDF, de Franse nationale energiemaatschappij die ook de Barrage de Serre-Ponçon beheert. Een andere functie van de dam is het bedwingen van de rivier Durance, waarmee irrigatie en drinkwatervoorziening gewaarborgd kunnen worden. In het verleden (1843 en 1856) hadden zich nogal wat overstromingen voorgedaan waarbij de schade kon reiken tot de omgeving van Avignon. In 1895 was daarom al een begin gemaakt met het onderzoeken naar mogelijkheden om de Durance in te dammen. Het meer heeft tegenwoordig ook een toeristische functie. Veel waterrecreatie en -sporten en faciliteiten daarvoor hebben zich in de loop der tijd ontwikkeld rond het meer. Vooral de regio rondom Embrun profiteert hier enorm van.
Handige en leuke links http://wielrenteamdb.wordpress.com met informatie over ons team en voor alle laatste updates en foto s. https://www.facebook.com/wielrenteamdb/ onze Facebook pagina. http://www.hotel-st-roch.com/nl/ over ons hotel. http://www.zerocinq.com/nl/ over Puy-Saint-Vincent en haar omgeving. http://fietsenindealpen.com/ over fietsen in de Alpen en met handige tips. http://www.klimtijd.nl/ met handige en leuke informatie over allerlei klimmen in binnen- en buitenland. http://www.climbbybike.com/ met nog meer informatie over allerlei klimmen in Europa. https://www.serre-chevalier.com/en/summer/ over de regio rond Briancon en Puy-Saint-Vincent. http://www.france-voyage.com/nl/ met informatie over vakantie in Frankrijk en dingen die je er kunt doen. https://www.anwb.nl/verkeer/routeplanner voor het plannen van de route naar onze vakantiestek.