Rindert Kromhout Op en top Ellie en Nellie Met illustraties van Annemarie van Haeringen Leopold / Amsterdam
AVI 4 Copyright Rindert Kromhout 2014 Copyright illustraties Annemarie van Haeringen 2014, all rights reserved Omslagontwerp Marjo Starink Vormgeving binnenwerk Studio Cursief, Irma Hornman NUR 282 / ISBN 978 90 258 6409 5 Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het FSC -keurmerk. Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.
Een eethuis in Italië Ellie en Nellie kijken sip. Blijven we hier voor altijd? Moeten we dan naar een Italiaanse school? vraagt Ellie. Zijn ze daar streng? Slaan ze daar kinderen? wil Nellie weten. Ik geloof van wel, zegt vader grinnikend. Ze hebben hier speciale tweelingmattenkloppers, daarmee kunnen ze twee stoute kinderen tegelijk een pak slaag geven. Ellie en Nellie beginnen te schreeuwen. We willen niet naar een Italiaanse school, we willen naar huis! Wat verschrikkelijk dat hun ouders hier willen blijven! Sst, maak niet zo n herrie, zegt vader. Natuurlijk slaan ze geen kinderen op Italiaanse scholen, hoe kom je daar nou bij? En voorlopig hoeven jullie trouwens niet eens naar school, het is zomer - vakantie. Niet zo sip kijken, meiden, zegt moeder. Ik weet dat het een gek plan is, maar dat geeft toch niet? Laten we gewoon eens iets heel erg geks doen, dat is toch leuk? Och... zegt vader nadenkend. Misschien is het helemaal niet zo n slecht plan om hier een poosje te 25
blijven. Ik heb namelijk ook nog iets anders te doen, voordat we naar oma gaan, iets nogal belangrijks... Ellie en Nellie horen niet meer wat vader verder zegt. Ze zijn naar de waterput gelopen en gaan daar met elkaar zitten fluisteren. Bah, zegt Nellie. Ellie schudt haar hoofd. Helemaal niet bah. Moet je horen zus, ik heb een idee... Fluister, fluister. O ja? Echt waar? Ja, want... Fluister, fluister. Goed idee, zus, een heel goed idee... 26
Heel even veranderen hun handen in klauwen en steken er scherpe hoektanden uit hun mond. Heel even maar en er is niemand die het ziet... Hand in hand lopen ze terug naar hun ouders. Goed, mamma, zeggen ze tegelijk. Wij vinden het ook fijn om hier een poosje te blijven. Dus we doen het? vraagt moeder. We huren dat eethuis? Ik weet niet zeker of dat zomaar zonder speciale vergunning kan, zegt vader. Maar dat weten mijn Italiaanse vrienden wel. Ik zal ze meteen even opbellen om het te vragen. Wat een geluk dat ik dat telefoonnummer altijd bij me heb. Ik ben zo terug. Met een dromerige glimlach loopt moeder over het plein. Mijn eethuis, mijn eigen eethuis in Italië... Dromerig lopen ook Ellie en Nellie over het plein. Zij hebben zo hun eigen plannetjes... Even later is vader alweer terug, met goed nieuws. Het kan. We kunnen het eethuis tot aan het eind van de zomer huren, en ook de kamers erboven. Daar mogen we wonen. Je hebt er wel een speciale vergunning voor nodig, maar mijn vrienden zullen zorgen dat we die krijgen. Daar hoeven we zelf niks voor te doen. En als we geld nodig hebben, kan ik het van ze lenen. 27
Moeder omhelst vader. Geweldig! Dus dan hoeven we niet naar een hotel. Wat aardig van je vrienden, dat ze ons helpen. Fijn hè, meisjes? Ellie en Nellie knikken enthousiast. Hartstikke fijn, mamma. Straks komt er iemand om ons binnen te laten rondkijken, zegt vader. Misschien kunnen we wel meteen de sleutels krijgen. Ellie zegt: Mogen we nu gaan spelen, mamma? Ja, knikt Nellie, we willen graag gaan kijken of we leuke Italiaanse vriendjes en vriendinnetjes kunnen vinden. Met de armen om elkaars schouders geslagen lopen Ellie en Nellie weg. Maar nu kijkt moeder niet meer zo blij. Moet je zien hoe lief ze ineens zijn, zegt ze, ik vertrouw het voor geen cent. Moeten we de mensen hier niet waarschuwen? Ze hebben dan wel beloofd braaf te zullen zijn, maar het blijven natuurlijk Ellie en Nellie... Vader slaat zijn arm om haar heen. Heb je gehoord wat ik net zei? vraagt hij. Heb je gehoord dat ik zei dat ik iets belangrijks te doen heb? Moeder schudt haar hoofd. Wat voor belangrijks? Weet je nog wat de kapitein van het schip ons vertelde? Weet je nog dat hij ons heeft verteld hoe je 28
twee stoute meisjes kunt temmen, net alsof het wilde dieren zijn? Even denkt moeder na. Dat is waar ook, zegt ze. Wat ben je van plan? Binnenkort is het echt voor eens en altijd afgelopen met de verschrikkelijke tweeling Ellie en Nellie, zegt vader. Ze zullen zo mak als lammetjes worden, zo tam als konijntjes op een kinderboerderij... Wat wil je dan gaan doen? Luister... zegt vader, en daarna begint hij te fluisteren... Als hij is uitgepraat, zegt moeder: Het zal mij benieuwen. Denk je echt dat het gaat lukken? Ik hoop het, zegt vader. Denk maar aan hoe jij zelf vroeger was, toen je klein was. Moeder weet nog heel goed hoe ze toen was: minstens zo erg als Ellie en Nellie. En kijk eens wat een lieverd je nu bent, zegt vader. Moeder lacht. Ik snap wat je bedoelt. Wat zou het geweldig zijn als dat met de meisjes ook gaat gebeuren... 29