48 ZI-WAT ZEERAT OP JACHT NAAR DE SCHAT ZI-WAT ZEERAT OP JACHT NAAR DE SCHAT Op een dag spoelt er een mysterieuze piraat aan op Muizeneiland, Zi-Wat Zeerat. Hij is op zoek naar een zeer waardevolle schat. Geronimo en zijn familie besluiten hem te helpen bij zijn zoektocht. Maar daarvoor moeten ze de Geheugengrot in, waar ze worden opgewacht door duizenden vleermuizen, krioelende schorpioenen en sabeltandspinnen... ISBN 978-90-8592-291-9 ZI-WAT ZEERAT OP JACHT NAAR DE SCHAT De Wakkere Muis www.geronimostilton.nl www.geronimostilton.be www.geronimostilton.com
Opstaan, neef! Opstaan, neef! Het was vroeg in de ochtend, heel vroeg. Ik lag heerlijk in mijn bed te ronken, behaaglijk onder mijn mammoetharen deken, in mijn stulpje in Rotsfort, totdat O, wacht. Ik heb me nog niet voorgesteld. Ik ben Geronimo Stilstone, de uitgever van het Rotsforts Rumoer. Dat is de beroemdste krant van de hele oerwereld (eh, de enige krant van de hele oerwereld). Goed, ik lag dus te snurken als een oer-os, toen ik plotseling ruw werd gewekt. KUKELEKUU! KU KELE Ik sprong zowat tegen het plafond van mijn grot van schrik en was in één klap klaarwakker. Het geluid kwam van mijn hanosaurus, die me elke ochtend wekt door heel hard in mijn oor te kraaien. Ik rekte me net lui uit (eh, ik ben eigenlijk nooit heel snel), KUUU!! KUKELEKUU! KU KELE KUUU!! Hanosaurus met wek-alarm Vroege vogel die onmisbaar is als je op tijd wakker wilt worden. toen er een stem door mijn grot tetterde. Wakker worden, luilak! Weet je wel hoe laat het al is? 10 11
Opstaan, neef! Opstaan, neef! Huh? Wat is er dan? gilde ik. De stem schreeuwde door: Hup, hup, hop! Ik bedoel, de zon is al lang op. De pterodactylusjes fluiten dat het een lieve lust is. Iedereen is aan het werk en jij ligt hier een beetje te SNURKEN als een mammoet met de griep! En heb je al eens naar je buik gekeken, en naar die muizenpoepjes die jij spierballen Wat?! Opstaan! noemt. Kom op, uit de veren. Het wordt tijd dat je iets aan sport gaat doen. Echt hè! Dit ging zelfs mij te ver. Wat dacht die schreeuwlelijk wel?! Maar toen ik mijn OGEN opende, begreep ik het. Naast mijn bed stond mijn superenergieke oma Wervelwind. Zelfs de meest bloeddorstige T-rex rent nog voor haar weg. Maar oma, begon ik me te verdedigen, ik mag toch wel een keer Uitslapen, uitslapen. Als ik jou niet af en toe je bed uit joeg, dan was je nu zo slap als een luiosaurus op vakantie, Geronimo! Eruit nu en meekomen! Ik krabde mezelf slaperig. Meekomen? Ik ga helemaal nergens heen, mokte ik. Maar toen hoorde ik de andere stemmen. Hallo, oom G! 13
Opstaan, neef! Opstaan, neef! Hup, doorlopen! Hup, broertje, wakker worden. We moeten gaan. Mijn oma had ook mijn lievelingsneefje Benjamin en mijn zus Thea meegebracht. Hoe kon ik nee zeggen tegen de hele familie? Potjandino, ze lieten me niet eens fatsoenlijk ontbijten. Ze duwden me zonder pardon mijn grot uit. En ik had werkelijk geen idee waarheen. Loop eens door. Zo komen we nog te laat in de haven, mopperde Thea. Onderweg werden we overvallen Maar... door een stevige, warme wind, die in Rotsfort wel vaker waait aan het begin van de zomer: de vuurwind. WWWOOEESSSJJJ! Gaan jullie me nog vertellen waarom ik met een lege maag naar de haven moet? hijgde ik naar adem snakkend. Uche Uche heeft iets nieuws uitgevonden, antwoordde Benjamin opgewonden. Een kopje-onder-plank! voegde Thea er enthousiast aan toe. Een kopje-onder-plank? Ik wist niet of ik daar kennis mee wilde maken. Het klonk als iets wat voor narigheid zorgt, eh nattigheid, een heleboel nattigheid! 15
Op de klippen In de haven stond al een hele menigte knagers op Uche Uche te wachten, razend nieuwsgierig naar zijn nieuwe uitvinding. De vuurwind stuwde de golven voor de kust van Rotsfort hoog op. Met veel geweld braken ze op de pier, waar ze in duizenden dikke schuimvlokken uiteenspatten. Mijn neef Klem had twee tribunes op de kade gebouwd, precies voor zijn herberg De Holle Kies. Zo kon iedereen goed zien wat Uche Uche verzonnen had, en zich tegelijkertijd te goed doen aan allerlei lekkere die Klems kokkin had gemaakt. Kokkie Rel Kokkin in de herberg Herberg De Holle Kies Kaasjes! Kaasdip! Klem Stilstone Eigenaar van de herberg 16
Op de klippen Op de klippen We waren net gaan zitten, toen Uche Uche op de kade verscheen en met een ernstige blik op zijn snuit de knagers op de tribunes aankeek. Hij haalde diep adem, opende zijn snuit en riep: Hooggeëerde stadsgenoten! Dagen en nachten heb ik gewerkt om jullie mijn fonkelnieuwe, fantastische uitvinding te kunnen laten zien. Ik heb heel diep nagedacht. Ik heb de moeilijkste berekeningen gemaakt. Ik heb mega zwaar werk verricht, blablabla. Mijn nieuwste geniale uitvinding! Pff, wat doet hij er weer lang over, fluisterde ik tegen Thea. Intussen had Uche Uche een houten plank tevoorschijn gehaald, die hij aanstellerig aan het publiek liet zien. Het was een doodgewone houten plank, niks bijzonders. Met één klein sprongetje zit je er bovenop, legde Uche Uche uit, en dan doorklief je met de plank de golven, als een dolfinosaurus. Er steeg een bewonderend Oooooo op van de tribune. Uche Uche ging verder. Welke supermoedige, supersnelle, superlenige knager durft het aan om hem als eerste uit te proberen? Niet allemaal tegelijk! De aanwezige knagers deinsden achteruit zodat het net leek alsof ik juist naar voren boog. Daar hebben we een vrijwilliger! Keigoed! riep Uche Uche. Ik stamelde: Eh, eigenlijk wilde ik niet Het is een MISVERSTAND. Ik bedoel Uitvinder in Rotsfort 19
Op de klippen Op de klippen Maar oma Wervelwind liet me niet uitspreken. Ze pakte mijn poot, stak die hoog in de lucht en riep: Wat een sportieveling! Precies zijn oma. En voordat ik er iets tegenin kon brengen, drukte Uche Uche me de plank hardhandig in mijn poten. Mooi, laat dan maar eens wat zien. Daarna gaf hij me een flinke duw waardoor ik van de rotsen afkukelde en in het water plonsde. Splash! Maar Uche Uche had me helemaal niet uitgelegd hoe die plank werkte! Help! gilde ik in paniek en mijn snorharen spleten doormidden van angst. Ik was nog veel te jong om dood te gaan. Bovendien hadden ze me vanochtend zo snel laten vertrekken, dat ik niet eens mijn testament had kunnen opmaken voordat ik naar buiten ging. HEEEEEEEEEELP! riep ik nog eens. Op dat moment zag ik in de verte een enorme golf komen aanrollen. Hij was zo HOOG als een T-Rex! Ik huiverde. Ik moest zo snel mogelijk op het droge zien te komen. Maar deed ik dat??? In kneep mijn ogen dicht en klampte me uit alle macht aan de plank vast. Ik trilde als een varenblad in de wind en mijn hart bonkte als een prehistorische trommel. Toen begon ik met mijn poten door het water te maaien in 21
Op de klippen een poging naar de kant te roeien. Zelfs mijn staart droeg een steentje bij. Ik schoof mijn lijf verder de plank op en toen gebeurde er iets ongelooflijks Ik door het water. Wow, oom G! riep Benjamin. Val er niet af, waarschuwde oma Wervelwind. PAS OP! gilde mijn zus. Paniekerig piepte ik: Hè? Wat? Waarvoor? Potjandino, daar kwam ik snel genoeg achter. Voor me stak een scherpe rots hoog boven het water uit en ik klapte er vol tegenaan. TAu, au, au, dat deed keiveel pijn! Op de klippen Uche Uche haakte een lange stok met een touw eraan in mijn buitenvel en trok me naar de kant. Met een voldane glimlach zei hij: Zoals jullie hebben kunnen zien is de kopjeonder-plank volkomen veilig en bijzonder in het gebruik. Ik piepte: Echt, je weet niet wat je zegt! Dat ding is levensgevaarlijk. Ik stond zowat op uitsterven! Maar op dat moment T Au!
Muis overboord! Muis overboord! Muis overboord! Uche Uche begon ineens door me heen te schreeuwen terwijl hij naar zee wees. Muis overboord! We keken allemaal de kant op die hij aanwees. bij de grote donder! In de zee lag een knager wanhopig tussen de golven te spartelen. Hij deed zijn uiterste best om zijn snuit boven water te houden, maar hij hield het zo te zien niet lang meer vol. We moesten hem redden! Oma Wervelwind bedacht zich geen seconde. Snel als een sprong ze in de eerste de beste boot die aan de pier voor MUIS TE WATER Hèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèèlp!!! 24 25
Muis overboord! anker lag, en riep: Kom! Ik roei. Thea, jij gaat vooraan in de boot staan en jullie, Geronimo en Benjamin, gaan achterin zitten om het gewicht in de boot te verdelen, anders slaan we om. Oma roeide uit alle macht, en in minder dan een staarttrilling zaten we op volle zee tussen de enorme golven in dat piepkleine bootje. De Rotsfortenaren keken vanaf de kant gespannen toe. Maar hoe sterk de zee ook was, oma Wervelwind was sterker. Ze roeide zo hard, dat we net op tijd de verdrinkende knager bereikten. Thea strekte zich uit over de boeg en riep naar de knager: Hier, pak mijn poot! De drenkeling hees zichzelf aan boord en slaakte een zucht van verlichting. Hij was veilig. Toen we weer bij de kade aankwamen, stond iedereen te klappen en te Muis overboord! HOERA VOOR DE STILSTONES! Tussen al het gejuich door merkte ik een zachte, lieve stem op die zei: Dat was geweldig, Geronimo. Wel alle gebeitelde steentabletten! Het was Vandana Vergezicht, de dochter van onze sjamaan, Fanfare Vergezicht. Ze is het mooiste, geheimzinnigste en liefste knagerinnetje van de hele OERWERELD. Ik ben oerverliefd op haar en zodra ik haar zie, voel ik me zo week als een te lang gestoofde dinopoot. Ik stamelde: Eh, bedankt maar, eh of eigenlijk tja vind je dat echt? Vanuit de verte wierp ze me een kuspootje toe. Dat was teveel voor me, ik viel flauw. 26 27
Oooo! Halen ze het? Wat knap! Bij de Grote Donder