HET CULTURELE ERFGOED ofwel de SIERDUIVENGESCHIEDENIS in TUNESIË Onder bovenstaande titel zag ik enkele jaren terug op een Franse kleindiertentoonstelling een poster, waarop een viertal oorspronkelijke Tunesische sierduivenrassen stonden afgebeeld die interessant genoeg waren om me er verder in te verdiepen en er hierbij bekendheid aan te geven. De poster was gemaakt door Mohamed Naceur Mahjoub, die tevens de auteur bleek te zijn van een fraai geïllustreerd en goed onderbouwd 247 pagina s dik boek over dit onderwerp, nader aangeduid als Historie & Realiteit over de sierduivengeschiedenis in Tunesië. Met dank aan de auteur, die Aviculture Europe toestemming gaf om fotomateriaal, d.w.z. één van ieder van de vier op de poster in al hun kleurslagen afgebeelde rassen te publiceren en uit het boek te citeren. Op de achterzijde van de poster stonden de standaardbeschrijvingen opgenomen, op een wijze zoals wij dat in Europa onder de Entente Européenne gewend zijn, waarmee de auteur aangaf over de nodige brede kennis te beschikken, waarbij de bekende Franse sierduivenkeurmeester en fotograaf Robert Ripaldi hem ongetwijfeld geholpen zal hebben. Rechts: Afbeelding van het boek, uitgevoerd in paperback, 247 pagina s en voorzien van ca. 400 kleurenfoto s. Het boek is geschreven in de Franse taal, gedrukt en verschenen in Tunesië, in mei 2010 en is te bestellen bij: Mr. Robert Ripaldi, 315 Avenue de Montolivet, F-13012 MARSEILLE Frankrijk. Tel.: 00 33 (0) 4 91661171. Naar hem kunt u de cheque ten bedrage van 25 euro opsturen, waarna de auteur u, na ontvangst, vanuit Tunesië het boek zal toesturen. Auteur: Mohamed Naceur Mahjoub De auteur werd geboren in 1941 in een familie die sterk geïnteresseerd was in de natuur en de wereld waarop we leven. Reeds op driejarige leeftijd kreeg hij van zijn vader zijn eerste witte duif cadeau en op elfjarige leeftijd een tweede witte duif van het ras Sanhâji. Door deze opvoeding werd hij sterk geïnteresseerd in met name de sierduivensport waarover hij zich vooral tijdens zijn studie in Frankrijk, in de Elzas en in de regio Parijs heeft kunnen verdiepen. Tijdens latere ondernomen reizen naar Taiwan, Maleisië, alle Arabische buurlanden en de West Europese landen buiten Frankrijk, heeft hij zijn kennis verder ontwikkeld, door het onderhouden van
intensieve contacten met fokkers en bezoeken aan tentoonstellingen. Zijn interesse ging verder dan de erkende sierduivenrassen. Hij zocht de grenzen op en verdiepte zich in de sierduivenrassen die niet beschreven werden in de hem ter beschikking staande uitgebreide documentatie, en in de vele tortelduifrassen. Na meer dan 25 jaar studie en voorbereiding, schreef Mohamed Naceur Mahjoub het boek over de geschiedenis van de Colombiculture in Tunesië; een waardevol en interessant document. La Colombiculture en Tunisie Dit boek heeft door z n opzet en een meer wetenschappelijke benadering een volkomen ander karakter dan de bekende sierduivenliteratuur. Het is opgezet in twee belangrijke delen. Het eerste deel betreft de beschrijving van de historie en de evolutie van de sierduivenrassen in de Arabische-Islamitische wereld sinds het Carthaagse rijk (van de 3 e eeuw v. Chr. tot de val in 146 v. Chr.), tot heden. Het tweede deel is wetenschappelijk en betreft de wedergeboorte van de vier, nog bestaande, Tunesische sierduivenrassen. Tenslotte wordt de manier van duiven houden in Tunesië beschreven met fraaie foto s van de plaatselijke duiventorens. Cravaté Tunisien (Masri zouala) - Tunesische Meeuw De Tunesische Meeuw in Nederland meestal Tunische Meeuw genoemd - wordt in het boek in twee types beschreven, nl. het oude en het moderne type. Het oude type heeft een gewicht van 150 170 gram en een korte en vrij stompe snavel, zoals hiernaast afgebeeld. Algemeen wordt aangenomen dat dit ras een nauwe relatie heeft met de Afrikaanse Meeuw en de Figurita Valenciana. Het nieuwe moderne type van de Tunische Meeuw is gecreëerd tussen 1880 1930 door de Tunesische fokkers. Dit type is zwaarder in gewicht: 200 250 gram en heeft een dunnere, langere snavel. Zowel de oude als de moderne types worden in Tunesië gefokt. Rechts: Figurita Valenciana wit, door Mahjoub genoemd als afstamming van de Tunische Meeuw. Predicaat: 97 punten, Avicultura te Leiden 2004. Inzender en foto: A.N.C. van Benten. Links: Afrikaanse Meeuw, wit. Een ander nauw verwant ras van de Tunische Meeuw. Inzender: M.B. Treffers. Predicaat 97 punten, Avicorni Show, te Leiden 2008. Foto: D.J. Hamer.
Tambour Sanhâji, Mekki et Kerkéni Trommelduif Sanhâji, Mekki en Kerkéni Een relatief klein Trommelduifras met een gewicht van 300 350 gram, voor resp. de duivin en de doffer. In het westen is dit ras bekend onder de naam Arabische Trommelduif. Het trommelen of het lachen zoals men dat in Tunesië noemt, volgt elkaar bij dit ras snel op. Dit ras zal geen gelegenheid voorbij laten gaan om te trommelen en te dansen, ook al is dat midden in de nacht. De Arabische Trommelduif wordt in Tunesië de Sanhâji of Mekki genoemd en men kent nog een ondersoort, genaamd Kerkéni die een nog snellere lach laat horen. De Mekki komt in Tunesië ook bekousd, met een schelpkap en zelfs met een snavelrozet voor. Rechts: Ter vergelijking, een winnaar in Europa. Arabische Trommelduif, geelzilver geband. Predicaat 96 punten. Inzender: Comb. Arbeider. Foto: Aviculture Europe. Links: Ter vergelijking een andere Arabische Trommelduif roodbont m/o. Predicaat: 96 punten. Inzender: J. Raaijman. Foto: D.J. Hamer.
Tambour Thraya ou Jridi - Thraya Trommelduif of Jridi Een middelgrote trommelduif met voetbevedering - van bekousd tot volbevederd - en vaak voorzien van een snavelrozet of dubbel gekapt. Deze duiven staat bekend om de vele kleuren waarin ze voorkomen. Koppels komen vaak voor in een tekening, die omgekeerd is t.o.v. elkaar. Aangenomen wordt dat dit ras is ontstaan uit kruisingen met de geïmporteerde Boecharijse Trommelduif. De Thraya Trommelduif heeft in tegenstelling tot zijn voorvader de Boecharijse, echter geen losse maar juist een strakke bevedering, bovendien lijkt de vliegstijl van de Thraya op die van de Steller Kropper. De doffer vliegt luid klappend met haar vleugels omhoog om daarna naar beneden te duiken. De Thraya Trommelduif komt al eeuwen voor in de regio Tozeur, een stad met 33.000 inwoners, gelegen in het midden van Tunesië in een gebied tegen de Sahara. Eigenlijk is de stad Tozeur een grote oase met palmdadels. Rechts: De Boecharijse Trommelduif, wordt door de auteur genoemd als de mogelijke oorsprong van de Thraya Trommelduif. Hier ziet u een Boecharijse Trommelduif van Claus Jensen (Denemarken). Foto: D.J. Hamer Links: Boecharijse Trommelduif v/j, op de Oneto 1997. Inzender: J. Speek. Foto: D.J. Hamer
Pigeon Qoffi ou Beldi de Kairouan Qoffi duif of Beldi van Kairouan Een grote zware duif die tot 1 kg kan wegen, in de kleuren steenrood en in n zachte (chamois/ isabelle) gele kleur. Dit laatste vermoedelijk met dilute en faded. In de jaren 30 van de vorige eeuw zou er volgens de literatuur ook nog een witte variant van dit ras zijn geweest. Dat verklaart mogelijk het verschijnsel van de spontaan voorkomende witpennen. De originele herkomst is niet bekend, maar dit ras komt al honderden jaren voor in de stad Kairouan (Deze Tunesische stad heeft ca 150.000 inwoners en is ook bekend als Kirwan en Al Qayrawan.). Het is geen echte vlieger. Hooguit enkele meters bedraagt de maximale vlucht van de Qoffi duif, die meestal op de grond verblijft. Het broeden en grootbrengen van de jongen verloopt problematisch. Het jong zal veelal, reeds enkele uren na het uitkomen, zijn vertrapt door de ouders. Daarom ligt er vaak maar één jong in de broedschaal. Tegenwoordig zijn de allergrootste fokkers van dit ras al blij wanneer ze in een jaar twee jongen per koppel hebben grootgebracht. Rechts: Een ander groot sierduivenras, de Romein, wit. Erfurth 2005 Duitsland. Foto: Mick Bassett. Volgens Fontaine (1925) die dit ras voor het eerst beschreef, werd dit ras voor het eerst geshowd in 1907 in Parijs. Het zou een rood en een wit koppel zijn geweest. Voorts zouden de Franse fokkers dit ras hebben gebruikt om de rode kleur van de Carneaux te verbeteren. In het boek The Pigeon van Levy wordt gescheven over een groot duivenras wat zo n 200 jaar geleden voorkwam onder de naam Runt. De Qoffi duif mogen we daar gerust toe rekenen, evenzo de Hongaarse Reuzenduif, Romein, Montauban, en nog vele andere grote rassen. Links: Géant Majorquin de Mallorca, bij Juan Rossello, afkomstig van Mallorca en woonachtig in Meyzieu bij Lyon in Frankrijk. Volgens hem komt dit ras van Mallorca en toont in deze kleurslag een treffende gelijkenis met de Qoffi duif. Copyright 2011 Aviculture-Europe. All rights reserved by VBC.