Opofferingen van de Jeugd en Vestiging van de Eenheid van God

Opofferingen van de Jeugd en Vestiging van de Eenheid van God Samenvatting van vrijdagspreek Gegeven door Hadhrat Mirza Masroor Ahmad, hoofd van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap 24 september 2010 In zijn vrijdagspreek van vandaag zei Huzur (aba) dat er Ijtemas in verschillende landen gehouden worden. Vandaag begint de Ijtema van Khuddam-ul-Ahmadiyya VK terwijl volgend weekend het de beurt van Ansar en Lajna is. De laatste 27 tot 28 jaar is de aanwezigheid van de Khalifa een deel geworden van de Ijtemas van de gemeenschap in het Verenigd Koninkrijk. Voor de immigratie van Rabwah, Pakistan, woonde de Khalifa van die tijd de Ijtemas van de verschillende ondernemingen daar bij. Gedurende de dagen van de Ijtema was Rabwah telkens druk in de weer, vooral de Atfal en Khuddam namen deel met veel gretigheid. Elke majlis (afdeling) bracht zijn eigen lakens mee om tenten op te zetten in het accomodatie terrein, aangezien vervaardigde tenten niet beschikbaar waren. Dus, de majalis brachten hun eigen lakens om tenten te maken, wat resulteerde in een reeks van kleurrijke, bloem-achtige geïmproviseerde tenten. Huzur (aba) zei dat de Ijtema van Khuddam ul Ahmadiyya VK hem herinnerde aan de Ijtemas in zijn jeugd en aan de slachtoffers die worden beroofd van het recht om Ijtemas te houden door benauwende wetten van onderdrukkers. Ze kunnen geen samenkomst organiseren voor hun reformatie, Tarbiyyat, en voor het aandenken aan God en Zijn Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem). Huzur (aba) zei dat hij en wij vastberaden zijn over het geloof dat dit niet blijvend is. Op een dag zullen de onderdrukking en de onderdrukkers van de aardbodem geveegd worden. Moge God ons in staat stellen geduldig en standvastig te blijven en ook te blijven bidden. Huzur (aba) zei dat hij in feite deze problemen op de Ijtema zou moeten hebben besproken, aangezien hij de verschillende ondernemingen overeenkomstig bespreekt. Maar Huzur (aba) dacht dit onderwerp in zijn vrijdagspreek te bespreken. In de Ijtemas in Pakistan gaf de Khalifa van die tijd een openings- en slottoespraak. Hier wordt de slottoespraak op de Ijtema van Khuddam ul Ahmadiyya niet live uitgezonden. Het wordt een paar dagen later uitgezonden en mogelijk krijgt een groot aantal mensen dit niet te zien. Ten derde zou dit waar ter wereld ook Ijtemas worden gehouden, moeten gezien worden als een overeenkomstig bericht en de Ahmadis in Pakistan die slachtoffers zijn, moeten herinnerd worden. Ten vierde kan er waar ter wereld ook nieuwe majalis gevormd worden, rechtstreeks voordeel uit gehaald worden. Dus, vandaag sprak Huzur (aba) in het bijzonder Khuddam-ul-Ahmadiyya en in het algemeen elke Ahmadi aan. Met verwijzing naar jeugd, haalt de Heilige Koran het onderhouden van godsdienst, reformatie en het vestigen van de Eenheid van God twee keer aan in Surah Al Kahf. Dit was de jeugd die geloofden in de Mozische Messias (vrede zij met hem) en die de onderdrukking verdroeg voor driehonderd jaar. Voor een lange tijd moesten ze in grotten schuilen. Ze werden ook door de vertegenwoordigers van groepen die de macht hadden, naar grotten verjaagd en vermoord. Toch verdroegen ze vervolging ter wille van het geloof en Eenheid van God. Wanneer de situatie

verzachtte, konden ze hun grotten verlaten, maar moesten van tijd tot tijd weer vervolging en onderdrukking verdragen. Zulk was hun inspanning om de Eenheid van God te bewijzen en het geloof te beschermen, dat God hen in de Heilige Koran vermeld. Er wordt verklaard dat: 'Toen de jongelingen hun toevlucht zochten in de Spelonk, zeiden zij: "Onze Heer, verleen ons Uw genade en bereid ons een weg naar vrede en voorspoed uit onze beproeving."' (18:11) 'Wij zullen u hun geschiedenis in waarheid verhalen. Zij waren jongelingen dien in hun Heer geloofden en Wij gaven hun meer leiding. En Wij versterkten hun hart toen zij opstonden en zeiden: "Onze Heer is de Heer der hemelen en der aarde. Nimmer zullen wij een andere god aanroepen naast Hem, anders zouden wij inderdaad een grote dwaasheid begaan"'. (18:14-15) Zij deden moeite om de Eenheid van God te bewijzen, verdroegen onderdrukking en baden tot God om standvastig te blijven op het geloof van het Eén Zijn van God en om blijvend geleid te worden. De Surah verwijst ook naar het tegenwoordige Christelijke geloof waarbij een mens de zoon van God wordt geacht. Dit heeft niets te maken met de ware leer van het Christendom en is zulk een gevaarlijke zaak dat het hen afkeurenswaardig maakt. De ware Christelijke leer was niet het principe van de Drieëenheid, het was de Eenheid van God. Het geloof van de Christenen die hierin geloofden en Eén God aanbaden, werd versterkt. Ze waren zeer afkerig van het idee dat er een ander dan God waardig aanbeden zou worden. Onder invloed van tijd en regerende machten kwam het concept van de Drieëenheid in het Christendom, en materialisme nam over. God heeft gewaarschuwd over Vuur voor degenen die gezellen met Hem verbinden. Zolang het Christendom in zijn originele vorm bleef, werd het beschermd door de jeugd. Door hun geloof en hoogachting van God als enige waardig om aanbeden te worden, bleven zij geleid door God. Dit waren mensen die geen achting hadden voor wereldlijke, materialistische beloningen. Zo ook, '...Wij gaven hun meer leiding. En Wij versterkten hun hart...'. Gewapend met deze leiding en versterking verklaarden zij aan de onderdrukkers van die tijd: '...Nimmer zullen wij een andere god aanroepen naast Hem...'. Hun houding was dat ze hun rechten, geliefden, rijkdommen en hun levens zouden opofferen, maar zich niet zouden afwenden van de Eenheid van God. Huzur (aba) zei dat dat het voorbeeld is dat wij hebben van degenene die geloofden, ook al hadden zij het gezegende voorbeeld niet dat wij, met de gunst van God, hebben van de Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) en zijn Metgezellen. Het verheven voorbeeld dat wij zien, eist dat om de paden van de Eenheid van God te betreden, we de eed vervullen om ons leven, eigendommen, tijd en eer op te offeren. Geen enkele proef, geen enkele wereldlijke hebzucht zou voor ons een hinder mogen worden. Huzur (aba) zei dat wanneer men voor proeven staat, die goddelijke gemeenschappen ondervinden, men vooral herinnerd wordt aan Pakistaanse Ahmadis, alsook aan andere landen waar er vervolgd wordt. Naast de fysieke en mentale foltering, offeren Pakistaanse Ahmadis ook hun leven en eigendommen op. Arabische Ahmadis in hun eigen landen, die in aantal toenemen, daar Huzur (aba) in zijn dagelijkse post brieven van bai'at ontvangt, ondervinden ook moeilijkheden en brengen een leven door zoals dat van de Mensen van de Grot (verwijzing Surah

Al Kahf). In Pakistan is onze Gemeenschap al oud en gevestigd en ons geloof is niet verborgen; mensen uiten het onbevreesd. Nochtans, voor nieuwe mensen, kan dit moeilijk zijn. Onder de nieuwe mensen zijn er ook mensen met passie wiens geloof ontwikkelt, maar enkelen zijn ook zwak. Op sommige plaatsen zijn, om veiligheidsredenen, bijeenkomsten beperkt. Sommigen schrijven rusteloos van de Arabische staten naar Huzur (aba) vragend hoe lang ze nog moeten wachten! Huzur (aba) zei dat hij hen altijd het voorbeeld van de Mensen van de Grot zal geven en hen adviseert om standvastig te zijn. Deze tijden zullen, InshaAllah, veranderen. De geschiedenis van de Profeten vertelt ons dat zulke tijden veranderen en ze zullen ook inderdaad veranderen. Aan Ahmadis van die Moslim landen die zich soms storen over hoe lang ze nog verborgen moeten fungeren, verborgen de Salat en Jummah moeten doen, zei Huzur (aba) dat ze geen schatting hebben van het genoegen dat Pakistaanse Ahmadis hebben ervaren aan het houden van Ijtemas en Jalsa onder het rechtstreekse auspiceën van de Khilafat. Nochtans hebben deze volgelingen van de Mohammedaanse Messias, de vorige achtentwintig jaar, hun geloof en eed beschermd en alle soorten offeringen gegeven. De beperking van zo'n lange periode en constante onderdrukking zijn niet onbeduidende zaken, nochtans blijven deze belichamingen van geduld, mannen, vrouwen, jong en oud, offers brengen. Doch zullen de offers niet 300 jaar lang duren; met Gods genade, brengen deze offers ons zeer spoedig zege en succes. Onze inspanning om onze doelen te bereiken is niet gestopt door vervolging in een paar landen. De taak om de boodschap van onze Heilige Profeet (vrede en zegeningen van Allah zij met hem) en het bewijs van de Eenheid van God te verspreiden, is toevertrouwd aan de Ahmadiyya Gemeenschap. Deze taak is niet gestopt door deze vijandschappen en beperkingen, in feite brengt elke nieuwe dag vooruitgang voor ons. Vorige week lag Huzur (aba) de basis van een nieuwe moskee in Ierland. Ierland is een middelpunt van het Christendom, aangezien mensen zich daar nog altijd associëren met de Kerk; de meerderheid is Katholiek, terwijl in de rest van Europa mensen onverschillig zijn geworden tegenover godsdienst. Ierland, zoals Huzur (aba) ernaar verwees in de Vrijdagspreek van vorige week, is ook een uithoek van de aarde. Na het leggen van de basis voor een moskee daar werd er een receptie gehouden die werd bijgewoond door ongeveer honderd gasten, waaronder parlementairen, ambtenaren, geleerden, de burgemeester Galway en een priester met een hoge rang. De mooie leer van de Islam en de boodschap van de Beloofde Messias (vrede zij met hem) werden aan hen overgebracht en deze werden door de national tv en kranten gepubliceerd, waardoor de boodschap honderd duizenden mensen bereikte. Dus als er aan één kant er wordt geprobeerd om ons te onderdrukken, openen zich aan de andere kant nieuwe wegen voor Tabligh. Ook al is het aantal Ahmadis in Ierland klein, is de meerderheid jong en MashaAllah actief. Hierdoor hebben ze goede connecties. Deze zullen na vorige week verbeteren en nieuwe wegen zullen geopend worden. Als de huidige passie wordt behouden en er gebruik wordt gemaakt van de recente 'introductie', zullen de volgelingen van de Mohammedaanse Messias deze mensen doen keren naar Eén God. Terwijl vervolging in sommige plaatsen voor verontrusting zorgt, is de boodschap van de Heilige Koran: 'Allah heeft verordend: "Voowaar Ik en Mijn boodschappers zullen zegevieren." Voorzeker Allah is Sterk, Almachtig.' (58:22) een verzekerende tijding. Na de tijd van de Mensen van de Grot van de Mozische Messias, verspreidde het Christendom met een boodschap van shirk (het associëren van een partner met God). Echter zullen de volgelingen van de Mohammedaanse Messias veel vroeger dan 300 jaar een zege geschonken worden en deze

zege zal een bron worden voor verwijdering van shirk tot de wortels en het bewijzen van het Eén zijn van God. Huzur (aba) zei dat met Gods genade vandaag de wereld van de Ahmadiyyat sterk verruimd is. Als de rechten van de Ahmadis beperkt worden in een paar landen, leiden de Ahmadis van Australië, Amerika, Afrika en de Eilanden een leven van vrijheid. Ze hebben de vrijheid om de ware leer van de Islam uit te oefenen en deze uit te voeren in hun dagelijks leven. Ze zijn vrij om Tabligh uit te oefenen. De Ahmadis die in deze landen wonen aansprekend, zei Huzur (aba) dat deze faciliteiten, welvaart en vrijheid bronnen moeten worden om ons doel te bereiken. God bedoelde de woorden '...Wij gaven hun meer leiding...' niet enkel voor Mensen van de Grot. In werkelijkheid verklaren zij het principe dat iemand die het geloof beschermt en standvastig blijft op zijn overtuiging, God hem meer leiding zal blijven geven, net zoals het ook wordt aangegeven: 'Ware gelovigen zijn slechts degenen wier hart vol vrees klopt, wanneer de naam van Allah wordt genoemd en wanneer Zijn tekenen hun worden voorgelezen, doet dit hen in geloof toenemen en op hun Heer vertrouwen. Die het gebed houden en van hetgeen, waarmede Wij hen hebben voorzien, mededelen, Dezen zijn de ware gelovigen. Voor hen zijn graden bij hun Heer, vergiffenis en een waardige voorziening.' (8:3-5). Huzur (aba) zei dat de bovengenoemde verzen de kwaliteiten van een ware gelovige citeren. Iemand die niet een ware gelovige wordt door slechts verbaal te belijden, maar eerder iemand die het geloof beschermt in tijden van proef. Als resultaat wordt men de beloften, die God heeft gedaan aan ware gelovigen, waard. Als iemand beweert overtuiging te hebben, zouden elk van zijn woorden en daden enkel om het welbehagen van God te bekomen moeten zijn. Het hart zou een gevoel van ontzag moeten hebben voor God. Voor een ware gelovige is God het Geliefd Wezen Wiens welbehagen altijd in zicht gehouden wordt, voorzeker, het zou altijd in zicht gehouden moeten worden. Het geloof is niet enkel verbale uiting; het is een uitoefening die continu moet zijn. Verzen van de Koran vermeerderen geloof. Het teken van een ware gelovige is het vermijden van slappe excuses en het besteden van aandacht aan alle geboden van God. Zoals het wordt verklaard: 'En zij, die, wanneer zij door tekenen van hun Heer gewaarschuwd worden daarbij niet doof en blind nedervallen' (25:74). Verbale bewering dat men gelooft in de Eénheid van God vermeerdert overtuiging niet, tenzij er moeite wordt gedaan om zich aan de geboden van God te houden. Het bewijs van Eénheid van God is succesvol wanneer de mens zijn nafs (ego) opoffert voor God. Eén teken van een ware gelovige is de inachtneming van de Salat. Huzur (aba) zei dat het uiterst belangrijk is voor elke Khadim en elke Ahmadi om niet enkel speciaal de Salat in acht te nemen tijdens de Ijtema, maar ook later. Het is belangrijk om de Salat te verrichten op tijd en in congregatie. De Khuddam die op dienst zijn, zouden ook hun Salat moeten organiseren. Dit zou niet alleen moeten uitgeoefend worden tijdens de Ijtema, het zou eerder constant moeten zijn. Onze vooruitgang en zege zijn correlatief met gebeden en de Beloofde Messias (vrede zij met hem) heeft herhaaldelijk onze aandacht hierop gevestigd. De meest voortreffelijke bron van gebed is Salat en zonder Salat kan het geloof en de Eenheid van God niet gevestigd worden. De vijf dagelijkse Gebeden zijn een bron voor vele afgoden te breken, voor in deze materialistische wereld breken ze de afgoden van ons innnerlijke zelf, alsook de afgoden van ogenschijnlijke

bronnen/middelen. Dit is een fundamentele formule om de Eenheid van God te bewijzen en te verspreiden. De Koran verklaart: '...en van hetgeen, waarmede Wij hen hebben voorzien, mededelen...'. Huzur legde uit dat God ook het geloof vermeerdert van degenen die uitgeven in het pad van publicatie van het geloof en de Eenheid van God. In de laatste van de drie verzen, (8:5) verklaart God dat enkel degene die de kwaliteiten beschreven in de eerste twee verzen bezit, een ware gelovige is in Gods zicht en Zijn Zegening waardig. Toename in geloof, toename in begeleiding;enkel dit is taqwa. Taqwa leidt een mens tot welbehagen van God en het verkrijgen van welbehagen van God is een bron van verdere ontwikkeling van taqwa. God verklaart: 'Maar van hen die de leiding volgen vermeerdert Hij de leiding en schenkt hun rechtvaardigheid.' (47:18). Taqwa wordt vermeerdert samen met het verkrijgen van Gods welbehagen. God onderwijst nieuwe manieren aan degenen die Zijn welbehagen zoeken en daar voortdurend hard voor werken en Hij omhult hen in Zijn toevlucht en is voldaan over hen. Hun offers verkrijgen aanvaarding bij God. In plaats van vrees voor paniekzaaierij van de vijand, neemt het hen dichterbij God. Hun geloof blijft vermeerderen aan de verklaring van de Koran: 'Wij zijn uw vrienden in dit leven en in het Hiernamaals.' (41:32) Het was geloof in God dat de aanhangers van de Mozische Messias overtuigde om offers te brengen. Gods beloften aan ons zijn veel groter dan die aan hen. Er is geen reden voor ons om ooit over onoprechtheid tegenover God te denken, om nalatig te zijn over Zijn aanbidding en nalatig om Eenheid van God te vestigen. Een groep gelovigen is aan het bidden met geduld om standvastigheid en begeleiding in Pakistan en een paar andere landen. Deze groep van mensen is ook aan het toenemen in overtuiging en begeleiding en als aanvaarding hiervan heeft God harten kracht geschonken. Jeugdigen, jonge mannen, alle Khuddam volbrengen welke plicht hen ook wordt opgedragen, met passie en zonder angst. Ouderen schrijven dat het wonderlijk is om deze jonge mannen te zien. In pakistan worden Ahmadi moskeeën als gevaarlijk beschouwd door de autoriteiten [In perspectief van veiligheid gezien]. Niettemin, als één Khadim niet kan aanwezig zijn voor zijn plicht door bepaalde redenen, zijn er twee of drie anderen klaar om in zijn schoenen te staan en hem te vervangen. Thuis vertrekkend zeggen ze dat als ze terugkeren het goed zou zijn, maar als ze dat niet doen dat God Zijn beloftenmoge vervullen. Dat is de toestand van het geloof in hun harten. Vandaag tonen de volgelingen van de Mohammedaanse Messias zulke wonderelijke passie. Moge God hun passie steunen en, met Zijn speciale genade, hen ook beschermen. Deze jongen mannen creëren wonderlijke geschiedenis, ze zijn niet minder dan iemand anders. Zij zijn in werkelijkheid altijd klaar om hun leven, eigendom en eer op te offeren. Voorzeker, deze mensen zijn degenen die Gods welbehagen verkrijgen. Mogen zij bij taqwa blijven, hun aanbidding van God verbeteren en blijven Gods welbehagen verkrijgen. Zowel de congregatie als de Khuddam op de Ijtema adresserend zei Huzur (aba) dat ze de vrijheid hadden om Ijtema te houden en Tarbiyyat en Tabligh programmas te organiseren. Ze zouden hun verantwoordelijkheid moeten verstaan. De drie dagen van Ijtema zouden niet een bron van tijdelijke verandering in hen moeten zijn, ze zouden eerder een permanente verandering in henzelf moeten prenten. Ze zouden de standaard van hun taqwa en aanbidding van God moeten verbeteren. De absurde aantrekkingen van het westen zouden hen niet moeten imponeren. Ze

zouden het offer van de broeders, die hun overtuiging versterkend, elke moeite doen om het vaandel van de Ahmadiyyat, het ware Islam, hoog te houden, in het oog moeten houden. Ze brengen elk offer om hun eed en trouw te volbrengen. Dus, als een teken van dankbaarheid voor de vrijheid waarvan ze genieten, terwijl de standaard van aanbidding en taqwa verbeterend, moet er volledige deelname moeten gedaan worden om de boodschap van Ahmadiyyat overal te verspreiden. Elk middel voor Tabligh zou moeten gebruikt worden. De jongeren maken beter gebruik van moderne middelen. Vandaag moeten de jonge Ahmadis deelnemen aan de twee buiten frontlinies, dat apart is van de reformatie van het eigen ik; de binnen frontlinie. De ene is de Islam beschermen tegen de aanvallen die erop gedaan worden en de andere is om de Ahmadiyyat te beschermen tegen de aanvallen die daarop gedaan worden. Verschillende websites maken verschillende absurde bezwaren. Deze moeten gevuld worden met de boodschap van waarheid. Een georganiseerde modus operandi/plan/procedure moet klaargemaakt worden om hen met waarheid te vullen. Waar er gebrek aan kennis is, moet er hulp gevraagd worden aan ouderen en missionarissen. Vandaag is elke Khadim ter wereld nodig om deel uit te maken van deze projecten, dan alleen zullen ze een rol spelen in het bewijzen van de Eénheid van God. De jonge mannen van de Mozische Messias speelden hun rol in beperkte regio s, met de hulp van moderne middelen kunnen de Khuddam van de Mohammedaanse Messias een revolutionaire verandering brengen in de hele wereld. Er moet speciale aandacht besteed worden aan deze zaak, moge God ons in staat stellen om dat te doen. Vervolgens las Huzur (aba) een uittreksel van de geschriften van de Beloofde Messias (vrede zij met hem) en bad dat God ons in staat moge stellen om zijn verklaringen in praktijk om te zetten. NB: Het www.ahmadiyya.be Team neemt de volledige verantwoordelijkheid op zich voor fouten of miscommunicatie in deze samenvatting van de vrijdagpreek