Peuterspeelzaal Oeffelt 23-02-2005 Denk bij EHBO bij kinderen aan deze algemene basisregels: Blijf in iedere situatie aan je eigen veiligheid denken; een kind kan alleen op jouw hulp vertrouwen als je niets overkomt Blijf rustig, ook als de verwonding ernstig lijkt. Jij of de specialist kan sneller en beter hulp verlenen als het kind rustig blijft Vraag het kind of omstanders wat er precies gebeurd is. Vraag het kind waar het pijn heeft en vraag het betreffende lichaamsdeel te bewegen Til een gevallen kind nooit zomaar op (tenzij dit voor de eigen veiligheid noodzakelijk is), maar laat hem/haar zelf aangeven wanneer hij/zij wil opstaan. Snij- en schaafwonden Bij snij- en schaafwonden komt er vrijwel altijd bloed uit de wond lopen. Hoeveel dat is, is afhankelijk van de grootte van de wond en het soort bloedvat dat is gescheurd of doorgesneden. De karakteristieke eigenschappen van een snijwond en een schaafwond zijn de volgende: Snijwond - er stroomt veel bloed uit de wond - de wondranden zien er 'netjes' uit Schaafwond - er stroomt weinig bloed uit de wond - uit de wond komt vocht Kleine snij- of schaafwonden kun je het beste uitwassen met wat leidingwater, eventueel met zeep. Wrijf daarbij niet te hard! Daarna dien je de zeep uit de wond te spoelen met een flinke hoeveelheid leidingwater. Eventuele infecties ga je tegen door een jodiumvrij desinfecterend middel op de wond te smeren. Doe daarna een pleister of verband op de wond. Het gevaar van kleine wonden is dat er de kans op tetanusbesmetting bestaat. Dit kan gebeuren als er straatvuil of modder in de wond is gekomen. Een DKTP/DTPprik voorkomt een dergelijke besmetting. Deze biedt bescherming voor vijf jaar. Bij een grote, hevig bloedende wond moet het kind meteen naar de dokter. Hier bestaat namelijk het gevaar op veel bloedverlies, waardoor het kind in het uiterste geval in een shock komt of bewusteloos raakt. Plaats totdat je bij de dokter bent, voorzichtig een (druk)verband of een schone doek op de wond, om het ergste bloeden tegen te gaan. Laat de dokter het verdere werk doen. Ga de wond dus niet uitspoelen of schoonmaken. Het is belangrijk dat je kind 'bij' is met de tetanusinjecties. Zo sluit je in ieder geval de kans uit dat hij besmet raakt met tetanus. Zorg er verder voor dat er zo weinig mogelijk scherpe voorwerpen (schaar, mes) in de buurt van het kind zijn.
BLOEDNEUS Door een val of door een hoog opkomende knie, elleboog kan een bloedneus ontstaan. In ernstigere gevallen kunnen de neusbotjes breken of kan een bloeduitstorting in het neustussenschot ontstaan. Bij een afwijkende stand of na een krakend geluid bij de botsing is een neusbreuk waarschijnlijk. Actie! Laat het kind zitten met het hoofd iets voorover (schrijfhouding). Laat de neus één keer snuiten. Knijp de neusvleugels op het neustussenschot (onder het harde gedeelte van de neus) dicht. Houd dit 10 minuten vol. Gebruik witte watten, steriele gaasjes of een schone handdoek om het bloed op te vangen. Raadpleeg een arts wanneer de bloeding na 10 minuten nog niet gestelpt is of een neusbreuk vermoed wordt.
Voorwerpen in.. Splinter in vinger Hoe verwijder je een splinter? Was eerst de plek rond de splinter met schoon water en zeep. Laat het wondje vervolgens ongeveer tien minuten weken in warm water. Als het je niet lukt om de plek onder te dompelen, kun je een stuk verband onder de warme kraan houden en dat vervolgens op de plek aanbrengen. Wanneer een stukje van de splinter uit de huid van je kind steekt, kun je hem verwijderen met een pincet. Trek de splinter er in dezelfde richting uit als hij erin is gegaan. Het is heel belangrijk dat je het pincet eerst ontsmet; zo is de kans op eventuele infecties kleiner. Je kunt een pincet ontsmetten door hem met alcohol schoon te maken of door hem in het blauwe gedeelte van een vlam te houden en daarna te laten afkoelen. Als de splinter zich helemaal onder de huid van je kind bevindt, kun je hem het beste met een speld of naald eruit pulken. Denk eraan dat je ook de speld of naald eerst ontsmet. Door het weken is de huid van je kind zacht geworden, waardoor je het gemakkelijk boven de splinter kunt openpeuteren. Je kunt de splinter nu pakken met het pincet. Stel je kind gerust: zeg hem dat het allemaal best wel meevalt. Beloof hem bijvoorbeeld iets lekkers wanneer hij goed meewerkt. Nu de splinter eruit is, kun je het wondje nog een klein beetje aanduwen, zodat er wat bloed uitkomt. Hierdoor kan het vuil eruit komen en wordt de wond schoon. Het is verstandig om de wond nog eens te wassen met water en zeep en er daarna desinfecterende crème op aan te brengen. Tenslotte kun je de wond afdekken met een pleister. Wat kun je doen als je de splinter er niet uit krijgt? Wanneer het je niet lukt de splinter eruit te halen, dan kun je de plek gedurende vijftien tot dertig minuten in warm water met zeep (badedas) of in een sopje met Biotex houden. Herhaal dit een aantal dagen ongeveer drie keer per dag. Meestal werkt de splinter zichzelf er dan uit of is hij gemakkelijker te verwijderen. Let er in de tussentijd wel op dat je kind niet zelf aan het wondje begint te pulken. Wanneer moet je met je kind naar de dokter? In de volgende situaties is het aan te raden om met je kind naar je huisarts te gaan: Je kind heeft een glassplinter. Probeer niet om deze er zelf uit te halen, want hierdoor kun je je kind snijden. De splinter zit erg diep in de huid van je kind. Je kind heeft erge pijn wanneer je de splinter eruit probeert te halen. Na een aantal dagen de plek regelmatig in warm water met zeep of in een sopje Biotex te hebben gehouden, krijg je de splinter nog niet onder de huid van je kind vandaan. Het gebied om de wond is rood, gezwollen en voelt warm aan. Dit betekent dat de wond geïnfecteerd is geraakt. Je kind heeft een splinter en zijn laatste tetanusinjectie is meer dan vijf jaar geleden. Wanneer er straatvuil of modder aan de splinter heeft gezeten,
kunnen er namelijk tetanusbacteriën in het gewonde deel van zijn huid binnendringen. Je kind heeft een splinter in zijn oog. Voorwerp in de neus Een voorwerp in de neus probeer je te verwijderen door je kind te laten snuiten terwijl je het niet verstopte neusgat dicht houdt. Wanneer het voorwerp goed zichtbaar en bereikbaar is, kan je het voorzichtig met een pincet weghalen. Een geelgroene of slechtriekende afscheiding uit de neus kan wijzen op een voorwerp dat al langer in de neus zit. Voorwerp in het oor Als het voorwerp duidelijk zichtbaar en bereikbaar is, probeer je het voorzichtig met een pincet te verwijderen. Gebruik geen scherp voorwerp of wattenstokje. Houd het hoofd van je kind schuin met het getroffen oor omlaag. Indien het niet lukt, kun je lauw water in het oor druppelen en dan met n snelle beweging het oor naar onderen bewegen. Insekten e.d. krijg je zo goed uit het oor. Vuiltje in het oog Trek met duim en wijsvinger de oogleden van elkaar. Laat het kind eerst naar boven en daarna naar beneden kijken. Wanneer je het vuiltje ziet, veeg je het met een tip van een propere zakdoek naar de ooghoek. Komt een bijtend of schurend product in het oog, dan spoel je het oog met stromend water en neem je onmiddellijk contact op met een (oog)arts. Voorwerp in de keel Moedig je kind aan om te hoesten. Kinderen onder de 8 jaar kan je op hun buik over je knie leggen en dan zachtjes tussen de schouderbladen kloppen. Zorg er voor dat het hoofd lager is dan de romp. Je kunt ook de reanimatie techniek (borst massage) toepassen, evt. afwisselen. Kinderen boven de 8 jaar 5 klappen met de vlakke hand tussen de schouderbladen, evt. heimlich manoevre. Zie sheets heimlich en klappen schouderbladen Als het voorwerp niet vlug loskomt, raadpleeg je zosnel mogelijk een arts.
Brandwonden Als je kind brandwonden heeft, dan is zijn huid beschadigd door droge hitte (bijvoorbeeld vuur, hete oven of föhn) of door natte hitte (heet water, stoom of hete olie). Hoe ernstig een brandwond is, hangt af van de grootte van de beschadigde plek, de tijd dat de hitte op zijn huid heeft ingewerkt en de oorzaak van de verbranding. Onderschat brandwonden niet. Als het om een ernstige verbranding gaat, kan je kind er blijvend letsel aan overhouden! Brandwonden worden over het algemeen ingedeeld in drie groepen: Eerstegraads brandwonden Tweedegraads brandwonden Derdegraads brandwonden Eerstegraads brandwonden Wanneer je kind een rode huid heeft en alleen pijn voelt op de verbrande plek, dan heeft hij eerstegraads verbrandingen. Dit zijn oppervlakkige verbrandingen, die je meestal zelf kunt behandelen. Bij dit soort brandwonden is zijn huid niet kapot. Als je kind is verbrand door de zon, heeft hij al eerstegraads brandwonden. Tweedegraads brandwonden Bij tweedegraads brandwonden zitten er op de rode huid van je kind intacte of geknapte blaren. Ook hier heeft je kind pijn op de verbrande plek. Hoewel deze brandwonden vrij ernstig kunnen zijn, kan er bij kleine verbrandingen binnen twee weken al herstel optreden. Bij grote tweedegraads brandwonden moet je met je kind naar het ziekenhuis. Derdegraads brandwonden De huid van je kind is bij derdegraads verbrandingen niet rood, maar witgrijs van kleur. Zijn huid is zo verbrand dat het weefsel is afgestorven. Wanneer je de verbrande plek aanraakt, doet het geen pijn. Alleen de omringende randen doen wel erg veel pijn. Bij dit soort brandwonden moet je kind meteen naar het ziekenhuis.
Hoe kunnen brandwonden bij je kind worden behandeld? Eerst water en de rest komt later!!!! Het eerste wat je moet doen als je kind zich heeft verbrand, is het betreffende lichaamsdeel ongeveer een kwartier onder lauw, zacht stromend water houden. Trek eventuele kledingstukken niet uit. Gebruik geen koud water, want dan bestaat het gevaar op een koudeshock Is er geen leidingwater in de buurt dan is in geval van nood zelfs slootwater nog beter dan niets. Gebruik nooit zalf of smeer geen zogenaamde huismiddeltjes als boter, melk of olie op de brandwonden.. Hoe te handelen bij een eerstegraads brandwond Een eenvoudige brandwond kunt u zelf behandelen. Dit als het eerste - en kleine tweedegraads brandwonden zijn. Een eerstegraads verbranding is rood, licht gezwollen en pijnlijk. Calendula-gel op de plekken. Hoe te handelen bij een tweedegraads brandwond Een tweedegraads verbranding is rood, licht gezwollen, pijnlijk en vertoont blaren (soms pas later te zien). Kleding die vastzit aan een verbrande plek mag niet worden verwijderd, omdat door het lostrekken reeds ontstane blaren opengaan. De kleding moet wél nat worden gehouden. Loszittende kleding mag wel worden verwijderd, maar u moet er zeker van zijn dat die kleding niet vastzit aan een verbrande plek. Na het stoppen met koelen kan de pijn weer toenemen. Dan kunt u gerust opnieuw koelen. De pijn zal afnemen. Hoe te handelen bij derdegraads brandwonden Breng het slachtoffer zo snel mogelijk naar een arts of ziekenhuis Bij derdegraads brandwonden zijn de zenuwen verbrand en de huid heeft zijn normale soepelheid verloren en is pijnloos. De huid is grauwwit (gekookt) of zwart (verkoold).
AFDEKKEN Een eerstegraads verbranding hoeft niet te worden afgedekt. Bij tweedegraads brandwonden en derdegraads brandwonden is er vaak ook sprake van een kapotte huid. De brandwond moet daarom worden afgedekt. Dit geldt ook voor blaren die nog niet kapot zijn. Brandblaren mogen niet worden opengemaakt! Dek de brandwond steriel af, bij voorkeur met metallineverband of anders met steriel gaas. Heeft u dit niet, neem dan een pas gewassen theedoek, servet of handdoek. Bij uitgebreide brandwonden kunt u als vervanger een schoon laken gebruiken. Bij vastzittende kleding, komt de kleding onder het verband te zitten. Breng zowel over de kleding als op de brandwond zelf het verband losjes aan. Voorkomen is beter dan genezen Het is natuurlijk het beste om te voorkomen dat je kind in situaties terechtkomt waarin hij brandwonden kan oplopen. Het is verstandig om je kind niet alleen thuis te laten, maar hem gewoon mee te nemen als je van huis moet. Als je kind nog wat kleiner is, kun je hem in de box zetten wanneer je staat te koken of het eten op tafel zet. Verlies je kind niet uit het oog als je druk bezig bent. Verder is het aan te raden om lucifers op een plaats te bewaren, zodat ze buiten het bereik van je kind liggen. Stop ze bijvoorbeeld in een doos waar hij niet bij kan.
Wespen/bijen steken Wesp laat angel niet achter dus kan vaker steken n Bij heeft angel met weerhaken waardoor angel in huid blijft steken, kan dus maar 1x steken De huid rond de steekplek is gezwollen, rood, jeukt en doet pijn. Normaal gesproken verdwijnt deze veelal ongevaarlijke reactie na een paar dagen weer. Als iemand is gestoken door een mug, wesp, bij of hommel, moet als volgt worden gehandeld. - Verwijder bij een steek van een bij de achtergebleven angel met een pincet of door deze er met uw nagel uit te strijken. Of plek leegzuigen/of met speciale vacuümpompje - Zorg ervoor dat het eventueel nog aanwezige gifblaasje niet wordt leeg geknepen. In alle gevallen. - Leg een nat kompres(washandje, theedoek, gaasje)op de steekplaats. Dit vermindert de pijn. - Als de steekplaats erg dik wordt, ga dan naar een arts. - Breng iemand die door een wesp in de mond of keel is gestoken onmiddellijk naar een arts of ziekenhuis. Slijmvliezen in mond/keel kunnen gaan zwellen waardoor ademhaling moeilijker wordt. Sommige mensen zijn overgevoelig voor insectensteken. Zij krijgen grote rode, jeukende vlekken op de huid en de oogleden zwellen op. In uitzonderingsgevallen kunnen zelfs stoornissen in de vitale functies optreden. Wanneer het slachtoffer overgevoeligheidsreacties vertoont, is onmiddellijk hulp door deskundigen noodzakelijk. Deze mensen hebben uit voorzorg altijd n injecteerpen bij zich.
Teken Teken zijn kleine spinachtige beestjes, die nauwelijks groter zijn dan een speldenknop Terwijl de teek bloed zuigt, wordt het achterlijf steeds dikker. Volgezogen met bloed kan de teek tot 12 mm groot worden. Teken zijn met name actief in de maanden maart tot en met oktober. Eénmaal op het lichaam van de gastheer(mens of dier) zoekt de teek een plaats om bloed te zuigen, bij voorkeur in een holte (oksel, lies, knieholte). De teek boort zijn snuit vrijwel pijnloos in de huid van de gastheer, verankert er zich verder met behulp van zijn omklapbare kaken en hecht zich vast. Een vastgeankerde teek ziet er uit als een donker plat schijfje dat aan één kant heel stevig vastzit in de huid. Naargelang meer bloed wordt gezogen, neemt de teek een meer bolvormige en langwerpige vorm aan. Een tekenbeet is meestal pijnloos en jeukt niet. Hierdoor merk je die vaak niet op. 10-20% van teken zijn besmet met bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt (Borrelia burgdorferi); deze ziekte uit zich in diverse spier-, gewrichts- en zenuwaandoeningen, meestal binnen 3 maanden na de beet, soms pas een jaar later. Indien besmetting is opgetreden (te zien aan een rode, zich uitbreidende ring, deze ontstaat bijna altijd binnen 3 maanden na de teken-beet ( rode ringvormige huiduitslag zonder jeuk of schilfering) Het verwijderen van een teek Bij het verwijderen van een teek dien je altijd voorzichtig te werk te gaan. Belangrijk is om NOOIT de teek van te voren te behandelen met alcohol, een brandende sigaret of iets anders. Hierdoor zou de teek namelijk zijn maaginhoud direct uitspugen rechtstreeks in het in slachtoffer. Beter is het om de volgende stappen te volgen: 1. Knijp de huid om de teek een beetje samen zodat er een bultje ontstaat, daar war de teek zich bevindt. 2. Neem nu een tekenverwijderaar of pincet en plaats deze OM de teek zop dicht mogelijk tegen de huid aan. 3. Draai nu de tekenverwijderaar of pincet rond totdat de teek loslaat. 4. Behandel vervolgens de plaats van de beet met alcohol of sterilon. 5. Schrijf in je agenda dat je door een teek bent gebeten. Mocht je na enkele weken koorts hebben en een kring waarnemen op de plaats waar je bent gebeten, kun je dan makkelijk aan de dokter vertellen wanneer je bent gebeten.
Maak je niet druk als er een pootje van de teek achterblijft in de huid. Deze komt er (net als een splinter) vanzelf uit na een tijdje zonder dat het kwaad kan. Probeer echter altijd de gehele teek in één keer los te draaien, zonder iets achter te laten. Dit altijd beter. Hoe voorkom je een tekenbeet? Een tekenbeet is vrij makkelijk te voorkomen. Allereerst door beschermende kleding te dragen met lange mouwen en broekspijpen. Daarnaast kun je een anti-insecten lotion aanbrengen op plaatsen waar een teek zich makkelijk kan laten hechten (enkels, nek, knieholten). Deze lotion moet echter wel voldoende sterk zijn (met minimaal 30% DEET). Kwallenbeet a. Verschijnselen - Plaatselijke irritatie van de huid: pijn, heftige brandende jeuk, roodheid, zwelling, blaren. Bij contact met de ogen: pijnlijke brandende ogen. - Vergiftigingsverschijnselen: misselijkheid, braken, duizeligheid, (neiging tot) bewusteloosheid, spierkrampen, bewegingsonrust, verwardheid. - Zeer zelden een algemene overgevoeligheidsreactie b. De eerste hulp De plaatselijke irritatie van de huid verdwijnt meestal vanzelf binnen 15 minuten. Wrijven met zand of handdoeken verergert de pijn. Een echte behandeling bestaat niet. Geruststellen is meestal het belangrijkste. Verder kan het volgende worden gedaan. * Het getroffen huiddeel voorzichtig afspoelen met: - zeewater, of - verdunde azijn (als dit niet beschikbaar is met ammonia). De pijn wordt namelijk erger als de huid uitdroogt. Eventuele (resten van) tentakels in de huid kunt u het beste verwijderen met een pincet, of trek ze met behulp van een pleister uit de huid * Als de ogen zijn geraakt, moet een arts worden geraadpleegd. Let erop dat het slachtoffer niet in zijn ogen wrijft. Niet spoelen met gewoon water, dit activeert de netelcellen!
BLAREN Een blaar kan ontstaan door: Verbranding Bevriezing Voortdurende druk of wrijving De laatstgenoemde soort blaar zal bij sporten het meeste voorkomen. Alleen blaren die zijn ontstaan door druk of wrijving mogen, wanneer de drukpijn te erg wordt, worden doorgeprikt. Soms moet een bloedblaar door een te grote onderhuidse druk en ondraaglijke pijn doorgeprikt worden. Dit moet echter altijd door een arts gebeuren! Actie! Een dichte blaar dakpansgewijs afplakken met reepjes kleefpleister (zie tekening 1). Wanneer de drukpijn ondraaglijk is dient de blaar doorgeprikt te worden. Ontsmet de blaar vooraf met ontsmettingsmiddel (Jodium/Alcohol). Prik de blaar door met een blarenprikker of steriele naald (naald even in een vlam houden; niet zwart laten worden). Prik de blaar op twee plaatsen aan de rand door (zie tekening 2). Druk het vocht eruit met een steriel gaasje. Doe ontsmettingsmiddel op de blaar en dek hem af met een wondpleister of een steriel gaasje met reepjes kleefpleister. (Herhaling) voorkomen! Sokken zonder naden en gestopte gaten voorkomen blaren. Blaren worden vaak veroorzaakt door niet goed passende schoenen Afplakken met tape/leucoplast
KNEUZING EN VERSTUIKING Een kneuzing kan op verwschillende manieren ontstaan bv door een val of stoot. Als een gewricht omzwikt (b.v. enkel of knie) kunnen het kapsel en de banden rondom het gewricht uitrekken of zelfs scheuren. Dit noemen we een verstuiking of verzwikking. Een kneuzing of verstuiking gaat (vaak) gepaard met: Zwelling (dik worden van het gekneusde gebied) (blauwe) Verkleuring Pijn Onvermogen het getroffen lichaamsdeel te gebruiken Actie! Pas de (R)ICE-regel toe: (R-Rust). Immobiliseren Zorg dat het lichaamsdeel niet beweegt of gebruikt wordt om op te steunen. I = ICE = Koel met water, ijs of cold-pack gedurende minimaal 10 minuten maximaal 20 minuten. Laat water nooit rechtstreeks op de kneuzing/verstuiking stromen en leg altijd een doek tussen huid en ijs of cold-pack. C = Compressie. Laat een drukverband aanleggen E = Elevatie. Leg het lichaamsdeel, indien mogelijk, hoog. Bij n ernstige kneuzing het koelen de eerste 24 uur enkele malen per dag herhalen. (Max. 20 minuten) evt. kan n drukverband aangelegd worden. Bij aanhoudende pijn, (twijfel over) een botbreuk en/of ernstig bandletsel een arts te raadplegen
BOTBREUK EN ONTWRICHTING De volgende verschijnselen kunnen duiden op een breuk of ontwrichting: Pijn Onvermogen het getroffen lichaamsdeel te gebruiken Zwelling Soms een abnormale stand, abnormale beweeglijkheid of uitwendige wond Vaak heeft men iets horen of voelen kraken. Let op! Een leek kan het verschil tussen een botbreuk en ontwrichting vaak moeilijk zien. Actie! Zorg voor deskundige hulp! Houd het getroffen lichaamsdeel onbeweeglijk. Geef steun en rust. Bij onderarm, pols of hand door een mitella (zie tekening 1). Bij elleboog, bovenarm, sleutelbeen of schouderblad door een brede das (zie tekening 2). Bij een breuk van been of heup door een dekenrol of ander stevig voorwerp (zie tekening 3). Leg bij een open botbreuk, wanneer de wond zichtbaar is en vrij van kleding, een snelverband aan. Leg het snelverband voorzichtig op de wond. Plak de boven- en onderkant van het snelverband af om verschuiven te voorkomen. Knip de zwachtels van het snelverband af en plak het snelverband aan de overige zijden dicht met kleefpleister. Ambulance zal het getroffen lichaamsdeel spalken mbv vacuümspalk, men zal hierbij lachgas geven voor pijnbestrijding. Mitella Brede das Betroffen lichaamsdeel immobiliseren
Vergiftingen Vergiftigingen komen bij kinderen het meest voor tussen het tweede en vijfde levensjaar. Een vijfde van alle ongelukken met vergif gebeurt bij tweejarigen. Het gaat vaak om vergiftigingen door medicijnen, bleekwater en het eten van giftige bessen of paddestoelen. Je kind is op deze leeftijd namelijk veel aan het onderzoeken en proeven en stopt van alles in zijn mond. De meeste gevallen van vergiftigingen lopen goed af, maar dat wil niet zeggen dat er geen gevaar bestaat. Hoe weet je wanneer je kind is vergiftigd? De kenmerken van een vergiftiging zijn afhankelijk van het materiaal waarmee je kind is vergiftigd: Vergiftiging met medicijnen, alcohol, tabak en gifplanten Je kind raakt buiten bewustzijn. Zonder een direct aanwijsbare reden wordt je kind plotseling ziek. Vergiftiging met reinigings-, ontkalkings- en bleekmiddelen De huid van je kind is rood en hij heeft hevige pijnen. Je kind heeft problemen met ademhalen en slikken. Er zitten brandwonden op zijn lippen, tong en gehemelte en er treden bloedingen op. Vergiftiging met waspoeder en afwasmiddel Je kind heeft pijn in zijn maag en darmen. Hij kan moeilijk ademhalen. Er zitten brandwonden op zijn lippen, tong en gehemelte. GIFWIJZER LATEN ZIEN.www.gifwijzer.nl Hoe kunnen vergiftigingen worden behandeld? Bel meteen je huisarts of een ambulance. Probeer er vervolgens achter te komen waarmee je kind is vergiftigd. Als je kind bijvoorbeeld is vergiftigd met medicijnen, kun je je huisarts de verpakking laten zien en hem vertellen hoeveel je kind ervan heeft ingenomen. In de tussentijd is het verstandig om je kind zelf te behandelen. De behandeling van een vergiftiging is afhankelijk van het materiaal dat je kind heeft ingenomen.
Wanneer je kind met medicijnen, alcohol, tabak of gifplanten is vergiftigd, moet je ten eerste de tabaks- of plantenresten uit de mond van je kind halen. Laat je kind daarna overgeven. Steek hiervoor je vinger in zijn keel of geef hem braakwortel. Wanneer je kind heeft overgegeven, moet je hem veel water laten drinken. Het is heel belangrijk dat je je kind bij vergiftigingen met reinigings-, ontkalkings- of bleekmiddelen niet laat overgeven. De giftige stoffen kunnen op de terugweg namelijk net zo veel schade aanrichten als toen hij het inslikte. Het beste is om je kind slokjes water of melk te geven. Als de giftige stof op zijn gezicht, handen of in zijn ogen is gekomen, moet je het wegspoelen met schoon leidingwater. Bij een vergiftiging met waspoeder of afwasmiddel moet je je kind een ontschuimend middel laten innemen. Deze kun je zonder recept bij de apotheek kopen. Lees eerst goed in de bijsluiter wat de toegestane hoeveelheid is. Mocht je meer inlichtingen willen over vergiftigingen en de behandeling ervan, dan kun je bellen met het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (030-2749111). Voorkomen is beter dan genezen Het beste is natuurlijk om ervoor te zorgen dat je kind zo min mogelijk risico loopt op vergiftiging. Berg daarom alle medicijnen veilig op in een medicijnkastje. Plaats het kastje buiten het bereik van je kind. Zoek veilige plaatsen voor je reinigings-, ontkalkings- en bleekmiddelen. Verder is het verstandig om giftige producten zoveel mogelijk met kinderveilige sluitingen aan te schaffen
Hoge koorts (met koortsstuip) Koorts is een natuurlijke reactie van het lichaam op een infectie(ziekte). Kinderen blijven lang doorgaan in hun spel alvorens ze toegeven aan het zich niet lekker voelen door de koorts. Koorts is te zien aan kinderen doordat ze een wat rode gelaatskleur hebben, warm aanvoelen, zweten, klagen over pijn ("au") in het hoofd en soms klappertanden. Het vermoeden van koorts wordt bevestigd door het opmeten van de lichaamstemperatuur. Leeftijd van 3 maanden tot ongeveer 5 jaar, die reageren op een snelle stijging van de lichaamstemperatuur met koortsstuipen. De snelle en hoge stijging van de lichaamstemperatuur veroorzaakt een overprikkeling van de hersencellen. Dit kan leiden tot een korte periode van bewustzijnsverlies gepaard gaande met een spierverkramping, die na korte tijd overgaat in een aanval van willekeurige spierbewegingen, de zogenaamde schudkrampen of stuipen over het gehele lichaam of beperkt blijvend tot een deel van het lichaam. U kunt de stuip zelf niet stoppen. Dit gebeurt meestal spontaan binnen ongeveer 5 minuten. Zorg ervoor dat het kind zichzelf niet kan bezeren. Geef hem de ruimte en leg eventueel een kussen onder zijn hoofd. Koortsstuipen leiden zelden tot hersenbeschadiging. Ook lijken koortsstuipen en een epileptische aanval in uiterlijke kenmerken (zeer) sterk op elkaar. Als een kind een koortsstuip heeft gehad zullen de ouders geïnformeerd worden over het preventief gebruiken van koortswerende middelen, bij een nieuwe koortsperiode, en een rectaal medicijn(paracetamol) om de koortsstuip tegen te gaan. De Eerste Hulp is gericht op het bewaken van de luchtweg en ademhaling, naast het voorkómen van letsel door de heftige en onbeheerste bewegingen tijdens de aanval: voorkómen dat het kind zich tijdens de stuip verwondt; zorgen voor een vrije luchtweg na de stuip, zolang het kind nog buiten bewustzijn is (stabiele zijligging ).
Hersenvliesontsteking (meningitis) Wanneer een kind plotseling ziek wordt, hoge koorts krijgt, dalend bewustzijn en zeker als het de neiging krijgt om omhoog te kijken, dwangstand van het hoofd/nekkramp, dient onmiddellijk arts of ambulance gewaarschuwd te worden. Kind kan niet de kin op de borst. Elektrische schok Als een kind zonder toezicht speelt met bepaalde elektrische apparaten en stopcontacten, kan hij een elektrische schok krijgen. Hoe ernstig een elektrische schok is, hangt af van de tijd dat het kind onder stroom heeft gestaan en de hoeveelheid spanning die daarbij kwam kijken. Gelukkig zijn de meeste elektrische schokken vrij licht, maar er kunnen ernstigere gevolgen zijn: Brandwonden Op de plaats waar de stroom het lichaam is ingegaan, kunnen brandwonden ontstaan. Hoewel onschuldig op het eerste gezicht, kunnen ze toch diep in het lichaam zijn binnengedrongen, waardoor bloedvaten en zenuwbanen kunnen zijn aangetast. Spierscheuring Als iemand een elektrische schok krigt, trekken de spieren heel erg samen en kunnen ze zelfs scheuren. Bij een hele krachtige samentrekking bestaat er zelfs kans op botbreuken. Hartritmestoornissen Heeft het kind een hele zware stroomstoot gehad, dan kan hij of zij hartritmestoornissen krijgen of bewusteloos raken. Het eerste wat je moet doen als iemand onder stroom staat, is de stekker uit het stopcontact halen en de hoofdschakelaar in de meterkast omdraaien. Lukt dit niet, probeer het kind dan van de stroombron af te trekken. Doordat het kind onder stroom staat, blijft hij of zij door spierverkramping als het ware plakken aan de stroombron. Probeer het kind dan van de bron af te trekken met een droog voorwerp dat niet van metaal is, zoals een bezem of een groot boek. Ga daarna meteen met het kind naar de dokter of bel het alarmnummer 112. Om elektrische schokken te voorkomen, kun je voor de stopcontacten in je huis speciale stopcontactbeveiligingen kopen. En let er verder op dat je geen elektrische apparaten aan laat staan als je niet in de buurt bent (bijvoorbeeld een strijkijzer).