Les 6 voor 11 mei 2019
Seksuele relaties zijn in veel culturen een taboeonderwerp. Ze zijn over het algemeen als iets zondigs beschouwd. Niettemin laat de Bijbel zien dat God man en vrouw niet alleen heeft geschapen om zich voort te planten, maar om van een intieme en bevredigende relatie te genieten, zowel lichamelijk als geestelijk. Seksuele relaties zijn een geschenk van God. Hoe kunnen we er op een juiste wijze van genieten? Wat zijn de limieten in dit soort relaties?
Er is een verkeerde Griekse opvatting die al vanaf het begin het christendom is binnen gedrongen: dat onze fysieke kant van nature slecht is en onze spirituele kant van nature goed is. Dit had tot gevolg dat seksualiteit als zondig werd beschouwd. In de Bijbel zijn het fysieke en spirituele echter onafscheidelijk (Genesis 2: 7). Heiligheid is niet onverenigbaar met seksualiteit. Een gezond seksleven belemmert een getrouwde persoon niet om lichamelijk en geestelijk toegewijd te zijn aan God. Het Hooglied van Salomo gaat op natuurlijke wijze in op fysieke relaties. Voeten, navel, borsten, kussen, strelingen... God heeft al die dingen gemaakt voor het lichamelijk genot van echtparen (5:10-16; 7:1-9).
"Zijn gehemelte is een en al zoetheid, alles aan Hem is geheel en al begeerlijk. Zo is mijn Liefste, ja, zo is mijn Vriend, dochters van Jeruzalem!" (Hooglied 5:16) Om ten volle van hun relatie te kunnen genieten, moeten de man en vrouw die trouwen eerst bevriend zijn. Beste vrienden. Ze brengen samen tijd door, communiceren open en geven om elkaar. Die liefdevolle vriendschap helpt de echtgenoten om samen te komen, hun wederzijdse aantrekkingskracht tonend met complimenten en gebaren van genegenheid. Ware liefde is echter niet natuurlijk voor ons, maar het is een geschenk van de Heilige Geest. Die toegewijde en onzelfzuchtige liefde is een sterke en langdurige band.
Laat mijn Liefste in Zijn tuin komen en eten van zijn beste vruchten. (Hooglied 4:16) God moedigde Adam en Eva aan om "één vlees" te worden in de Hof van Eden. In deze metafoor van het Hooglied van Salomo worden de lichamen van de echtgenoten tuinen waar ze van kunnen genieten. Dit soort uitdrukkingen laten zien dat seksuele relaties in het huwelijk een geschenk zijn van onze Schepper. De meest gebruikelijke uitdrukking die verwijst naar intieme relaties in de Bijbel is 'had gemeenschap' [= bekennen] (Gen. 4:1,17,25; 1 Sam.1:19; 1 Kon.1:4; Lukas 1:34). Dat werkwoord [kennen] wordt ook gebruikt om de relatie tussen een persoon en God te beschrijven (Johannes 17:3).
"Een gesloten tuin bent u, Mijn zuster, Mijn bruid, een gesloten bron, een verzegelde fontein." (Hooglied 4:12) Het ideaal in Hooglied van Salomo is dat man en vrouw maagd blijven ("gesloten tuin") tot hun bruiloft. In Hooglied 8:8-10 vroeg de familie van de jonge Sulamitische zich af of zij een muur (gesloten tuin) of een deur (open) was. Ze bevestigt dat ze nog steeds maagd is (gesloten tuin). Dat kalmeert haar en laat de geliefden genieten van de "melk en honing" (4:11), een volledige en correspondeerde overgave. Dat wil zeggen, ze voelen zich alsof ze samen zijn aangekomen in het beloofde land [vloeiend van melk en honing].
"Leg mij als een zegel op Uw hart, als een zegel op Uw arm. Want de liefde is sterk als de dood, de hartstocht onstuitbaar - als het graf. Haar vonken zijn vurige vonken, vlammen van de HEERE." (Hooglied 8:6) De vereniging van een man en een vrouw weerspiegelt Gods beeld (Genesis 1:26-27). De zonde heeft echter de seksuele relaties beschadigd. Daarom heeft God grenzen gesteld aan seks. Hij heeft gespecificeerd wat goed is en wat niet (Leviticus 20:7-21; Romeinen 1:24-27). Overspel, incest, homoseksualiteit, bestialiteit en andere onaanvaardbare seksuele praktijken worden in de Bijbel als zonde beschouwd. We worden aangemoedigd om te accepteren dat ons lichaam en seksualiteit God toebehoren. We moeten ze volgens Zijn plan gebruiken - met Zijn hulp.
"De goddelijke liefde die van Christus afkomt, vernietigt nooit de menselijke liefde, maar sluit het in. De menselijke liefde wordt door haar verfijnd en gezuiverd, verheven en veredeld. Menselijke liefde kan haar kostbare vrucht nooit dragen totdat zij verenigd is met de goddelijke natuur en is getraind om hemelwaarts te groeien. Jezus wil gelukkige huwelijken zien, blijde haardvuren. Zoals elke andere goede gave van God die is toevertrouwd tot het behoud van de mensheid, is het huwelijk door de zonde ontaard; maar het is het doel van het evangelie om haar reinheid en schoonheid te herstellen... De genade van Christus, en alleen die, kan van dit instituut maken wat God heeft ontworpen een middel tot zegen en verheffing van de mensheid. En daardoor kunnen de families van de aarde, in hun eenheid en vrede en liefde, het gezin van de hemel vertegenwoordigen." Ellen G. White (The Adventist Home, hoofdstuk 15, pag. 99-100)