LENTE EN ENIGE GEDACHTEN OVER DE NIEUWE GENERATIE OPGROEIENDE JONGE DUIVEN Door: Mick Bassett Deze jonge F³ Macedonische Schildmeeuw is echt een verrassing qua kleur. Mijn eerste gedachte was dat het een dunkleur was! Maar minder dan 48 uur later, zag ik dat hij toch niet dun was, maar blauw zwartgeband, nogal een verschil! (Zie foto onder) Dit zijn de ouders: De vader is een roodzilver gebande F² uit witte Arabische Trommelduif x Macedonische Schildmeeuw x Witte Arabische Trommelduif x Macedonische Schildmeeuw. (Alle raszuivere Macedonische meeuwen zijn geelzilverschild geband.) De moeder is een zuivere Macedonische duivin. De Macedonische Schildmeeuwen zijn al zoveel generaties zuiver geelzilverschild, dus die kleur moet gekomen zijn uit de kruising met de witte Arabische Trommelduif! Het jong heeft iets kleur aan beide zijden onder de vleugels (zie je niet als de vleugels gesloten zijn) maar dit is acceptabel in alle meeuwrassen. Verder lijkt hij vrij goed getekend; zelfs de duimveren zijn gekleurd. Ik weet wel dat wit allerlei kleuren kan verbergen en ik weet dat mijn witte Arabische Trommelduif dominant rood verborgen had. Ik kan alleen maar bedenken dat er ook nog blauw atlas of blauw achter het dominant rood schuilging. Nu hoop ik maar dat het een duivin is - die heb ik trouwens altijd te kort.
Dit zijn raszuivere Macedonische Schildmeeuwen; geen (of weinig) fouten in de tekening, allen met jabot, allen vererven constant van type. Het is een kleine Meeuwduif (formaat Arabische Trommelduif of iets kleiner), schild getekend, met een brede, vierkante kopvorm, goede keelwam en jabot, grote expressieve ogen en een vrij korte snavel. (Maar ze kunnen hun eigen jongen voeren.) Onder: Dit is de vader - zoals u kunt zien, komt hij iets te kort in kopvorm (te gerond) en snavelvorm. Vergeleken met een zuivere Macedonische, is hij ook wat groter; iets wat niet ongebruikelijk is bij bastaarden. Het geeft verder geen problemen bij terugparen aan de zuivere lijn. Onder: Een raszuivere Macedonische Schildmeeuw van een paar dagen oud. Rechts: Een groepje volwassen Macedonische Schildmeeuwen.
Een 3 dagen oud jong van mijn bronskleurige Engelse Show Tipplers, die het donkere pigment laat zien wat een jonge bronskleurige duif moet hebben. (Brons is de enige erkende kleurslag) Foto rechts: Een 6 jaar oude Engelse Show Tippler doffer. Normaal zien ze er niet zo fors uit als dit oude dier. In handen is het nog altijd een compact dier en niet zo zeer te groot; hij is gewoon wat ronder dan de gemiddelde Flying Tippler. Hij is druk met het voeren van zijn twee jongen. Foto s links: Dit jong laat nu al zien dat hij later de juiste kleur en aftekening zal krijgen. Op deze leeftijd moeten de raskenmerken al duidelijk aanwezig zijn: het zwart in de staart zal duidelijker worden en de zwarte punten aan de vleugels zullen een vinktekening worden, dus een zwarte omzoming met een zwarte veertip. De Rood Agaat geven ook eenkleurig dominant rood; deze jongen hebben veel minder pigment vanaf dag 1. Die dominant rode dieren zijn absoluut nodig om de correcte bronskleur met de paarse glans en zwarte tekening te kunnen blijven fokken in dit oude Engelse
ras. Ideaal is om donker brons (te donker voor de show) te paren aan dominant rood; dit geeft het grootste percentage correct gekleurde en getekende jongen. Extra donker brons (bijna kite) gepaard aan dominant rood, kan 100% bronzen jongen geven. Rood x Rood = 100% Rood Donker Brons x Donker Brons = 100% Donker Brons (Kite)(geen gen voor rood) Donker Brons (Kite) x Rood (of andersom) = 100% Brons* Brons x Brons = 50% Brons, 25% Donker Brons, 25% Rood Rood x Brons (of andersom) = 50% Brons, 50% Rood Donker Brons (Kite) x Brons (of andersom) = 50% Brons, 50% Donker Brons *Het perfecte brons heeft 2 x het brons gen en 1x het rood gen. De heel donker bronzen (Kite) hebben geen roog gen. U moet dan natuurlijk het verschil kunnen vaststellen tussen een brons die gewoon te donker is voord e show, en een die echt geen gen voor rood heeft. Een simpele proefparing met rood geeft uitsluitsel, met als voordeel dat ongeacht de uitkomst, u toch een aantal showbare bronsgekleurde jongen zult krijgen! Het temperament van dit ras is iets specials; de jongen willen met alle plezier de hele dag op uw hand zitten, de ouders gaan niet van het nest als u de eieren of jongen wilt insecteren. Dit ras heft geen special behandeling nodig om zo tam en vertrouwelijk te worden. Het enige andere ras dat in mijn ervaring zo tam is, is de Mookee. Foto rechts: Deze nog niet zo oude duivin is wat donker gekleurd, en zoals vaak toont ze iets groene glans in de nek, omdat glans veroorzaakt wordt door de breking van het licht. Dit is niet altijd zo duidelijk te zien en een miniem probleem in de fokkerij. Maar voor de tentoonstelling is deze duivin niet van waarde.
Foto boven: Volwassen dieren, Macedonische meeuw, Ekster, Vargat en een Mookee. Een jonge zwarte Mookee. Onder: Een jonge Roemeense Vargat witstaart tuimelaar een klein en erg aardig ras. Foto links : Een jonge 'klassieke' Hongaarse Ekster Tuimelaar, niet te verwarren met de moderne Hongaarse Ekster Tuimelaar, die bijna twee keer zo groot is! Dit ras heft het formaat van de Mookee en lijkt op de oude Ekster Tuimelaar uit Kiel, uit 1800.
Foto boven: 'Klassieke' Hongaarse Ekster Tuimelaars. Rechts: De F² Macedonische doffer op het dak, samen met een paar Luzerner goudkragen. Hij is nu 3 jaar en heeft bewezen een goede ouder te zijn. Dit is de eerste keer dat hij correct gepaard is aan een raszuivere Macedonische duivin. Foto links : Twee jonge Engelse Show Tipplers uit brons x brons, die uitgebroed zijn door een paar Luzerner goudkragen; het enige Luzerner jong komt er overdag steeds bijzitten en gaat alleen naar zijn eigen nest als er gevoerd wordt en s nachts. Zoals u ziet, heeft het ene jong de juiste kleur, de andere wordt waarschijnlijk te donker.
Een paar weken later Foto rechts : Twee jonge Mookees, nog in de nestveren, dus dof. Onder: Op deze foto kunt u goed de rommelige kleur zien die de jonge Engelse Show Tipplers soms hebben. Maar dit zal nog uitruien! Onder: Bij Engelse Show Tipplers vervaagt de staartband door sterk zonlicht; blijkbaar is dat vooral zichtbaar aan de bovenste (middelste) veren het meest omdat zij het meest aan het zonlicht blootgesteld zijn. Copyright 2011 Aviculture-Europe. All rights reserved by VBC.