Voorwoord Beste parochianen, Voor u ligt de kersteditie van ons parochieblad: Pancratius.nieuws. De redactie is er weer in geslaagd om een parochieblad vol afwisseling te maken. We hebben diverse keren de opmerking gekregen om door te gaan op de ingeslagen weg. Vol enthousiasme zijn we dan ook weer bezig geweest om de diverse artikelen te bundelen tot een leesbaar en overzichtelijk blad. Uiteraard past ons dank aan degenen die bereid waren tot een interview. We zijn ook blij met de advertenties in ons parochieblad. Dit zorgt ervoor dat de kosten laag kunnen blijven. Hierdoor is het mogelijk om het parochieblad in een oplage van ongeveer 10.000 exemplaren te verspreiden. Mocht u bij het lezen van deze editie ook de wens hebben om een volgende keer uw advertentie te laten plaatsen, dan kunt u contact opnemen met ondergetekende. Het parochiebestuur wenst u allen een Zalig Kerstfeest. Hopelijk zien we velen van u terug in de diverse vieringen op de verschillende locaties. Onze dank gaat ook uit naar de vele vrijwilligers die druk in de weer zijn geweest om er voor te zorgen dat er een kerstsfeer in elke kerk is. Op het eind van 2013 wensen we u allen ook een Zalig Nieuwjaar. Namens parochiebestuur Johan Steggink. -1-
In dit nummer Voorwoord... 1 Kerstgedachte... 3 Geloof in tijden van kerksluiting... 4 Van de penningmeester... 7 Dirigent Jeroen Hulshof... 8 Vormsel... 10 jubileum pastor Meupelenberg... 12 kinderpagina... 14 Interview pastoor Nijland... 15 Afscheidsviering... 17 PCI: Parochiële Caritas Instelling... 19 Bijzondere vieringen rond Kerst... 20 Liturgische vieringen Kerst... 21 Colofon... 23 Pastoraal Team... 24-2-
Kerstgedachte Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft : Het grote feest van kerstmis is ongetwijfeld een van de hoogtepunten in het liturgisch jaar en in het parochieleven; aan belangstelling, meeleven en enthousiasme zal dan doorgaans geen gebrek zijn, is althans mijn inschatting. Rond de hoogfeesten weet menigeen gelukkig de kerk nog wel te vinden om met elkaar liturgie en zo ook feest te vieren. Kerstmis spant dan zelfs de kroon, toegankelijker als het is vergeleken met Pasen en Pinksteren. Want een kind is ons geboren! Dat is en blijft de centrale betekenis van het feest waarbij iedereen zich iets kan voorstellen en waarbij de passende kraamvisite de harten weet te beroeren. Ergens achteraf, ogenschijnlijk van God en mens verlaten, komt een kind ter wereld dat de hemel als getuige weet van Zijn geboorte. Een schare van engelen maakt namelijk melding van die volkomen ongehoorde gebeurtenis. En de herders in het veld zijn de eerste geadresseerden. Wat een vreugde om die geboorte, wat een wonderlijk gebeuren en wat een verbazing en wat een verwachting die er meteen ontstaat. Want dat er iets heel bijzonders aan de hand is, dat blijkt uit het feit dat de hemel zich niet onbetuigd laat. Dat blijkt later uit de komst van de drie wijzen uit het oosten en in negatieve zin uit de vermeende belangstelling van koning Herodes. Het kind komt ter wereld in een wereld die van meet af aan ambivalent reageert, in die zin dat er al heel snel sprake is van de nodige dreiging. En dat zal nooit meer wezenlijk anders worden. Wat een voorrecht is het in zekere zin om ieder jaar dit feest te mogen vieren. De Kerk toont zich van haar beste en meest bekende zijde door haar Schepper en Herder een warm welkom te wijden. Het bestaansrecht van diezelfde Kerk wordt nog weer eens uitdrukkelijk bevestigd en het jaar wordt op die manier heel passend, dat is in feestsfeer en met gepaste dankbaarheid afgesloten. Want een Redder is u geboren, Christus de Heer, in de stad van David, zoals een engel des Heren het zegt. -3-
Heel graag wens ik u, mede namens mijn collega s allen een zalig kerstfeest; dat uw hart vervuld mag zijn van dankbaarheid, vrede en vreugde en wij in onze parochie daaruit mogen leven. Pastoor Gé Nijland. Geloof in tijden van kerksluiting Hieronder een gedeelte uit de brief die Kardinaal Eijk heeft geschreven aan alle parochianen met als titel Geloof in tijden van kerksluiting. De totale tekst van deze brief is te lezen op www.hpancratius.nl. Broeders en zusters in Christus Jezus onze Heer, De kerk gaat dicht. Deze mededeling zal de komende jaren steeds vaker klinken binnen diverse parochies van het Aartsbisdom Utrecht. Maar ook in de andere bisdommen en in de Protestantse Kerk in Nederland moeten kerkgebouwen hun deuren sluiten. De kerk gaat dicht. Een zin van slechts vier woorden, maar het zijn veelbetekenende en ingrijpende woorden. Want voor de gelovigen die het betreft, betekenen ze het afscheid van een tijdperk. De kerk die dichtgaat is immers hún kerk. Het is de kerk waar ze hun gebeden naar God hebben laten -4-
opstijgen, waar ze zelf gedoopt zijn of hun kinderen hebben laten dopen, waar ze getrouwd zijn en waar ze afscheid hebben genomen van hun dierbaren. De kerk ook die veelal door de geloofsgemeenschap zelf bijeen is gespaard: steen voor steen, balk voor balk, dakpan voor dakpan.. Maar de meeste parochies hebben niet meer het aantal gelovigen en de financiële middelen om al hun kerkgebouwen open te houden. Parochiebesturen moeten dus keuzes maken en dat is een zware taak die op hen rust. Dat het parochiebestuur daarbij zorgvuldig te werk gaat, de besluitvorming goed voorbereidt en de vereiste procedures volgt, is voor de parochianen geen troost. Dat de gelovigen voortaan in een naburige kerk in de parochie terecht kunnen, neemt het verdriet om het verlies van de eigen kerk niet zomaar weg. Het sluiten van het eigen kerkgebouw voelt als een amputatie, alsof het hart uit de geloofsgemeenschap wordt weggerukt. Soms ervaren gelovigen de kerksluiting als een vorm van huisuitzetting, zo laten ze weten: God komt in hun dorp of wijk op straat te staan en zij zelf ook. Kerksluiting is een rouwproces. Ik begrijp die emoties heel goed. Als aartsbisschop van Utrecht heb ik de afgelopen jaren in vele kerken de Eucharistie mogen vieren vaak bij een feestelijke gelegenheid zoals een Vormsel of een jubileum. Iedere keer was ik onder de indruk van de gelovige inzet van de aanwezigen. Maar ik hoorde na afloop vaak ook de verhalen van zorgen om de toekomst dat de zondagse viering nog maar enkele tientallen mensen trekt; dat er bijna geen vrijwilligers meer zijn; dat het koor geen nieuwe leden kan vinden; dat er een tekort aan misdienaars is; dat het dak gerepareerd moet worden, maar dat er eigenlijk geen geld meer voor is. Al die zorgen bereiken natuurlijk ook de parochiebesturen. Zij staan in deze tijd voor zeer moeilijke beslissingen. De prognoses wat betreft kerkbezoek, aantallen vrijwilligers en financiën zijn voor de meeste parochies weinig rooskleurig.. we kunnen het ons ook niet permitteren om onrealistisch te zijn, om struisvogelpolitiek te bedrijven. De bestuurders van de parochies moeten dus vooruit kijken, maar ook kijken naar het grotere geheel van de parochie een groter geheel dat helaas steeds kleiner wordt. Mijn voorganger kardinaal Simonis nam eind 2007 het besluit om de 326 parochies die het Aartsbisdom Utrecht toen telde, samen te voegen tot 49. Dat besluit heb ik overgenomen en uitgevoerd. Deze hervorming was nodig, omdat -5-
de structuur van meer dan 300 parochies niet meer paste bij het afgenomen aantal gelovigen en priesters. Met kerksluiting had deze samenvoeging echter niets te maken. Bij sommige parochianen bestaat ook het misverstand dat het de aartsbisschop is die besluit welke kerkgebouwen in het Aartsbisdom Utrecht dicht gaan. Dat is niet zo. Parochiebesturen maken geheel zelfstandig de afweging of een kerkgebouw gesloten moet worden. Overigens moeten we ons daarbij realiseren dat de parochiebesturen deze besluiten met pijn in het hart nemen en in principe liever alle kerkgebouwen zouden willen behouden. Feitelijk wordt de beslissing om kerkgebouwen af te stoten genomen door de mensen die zijn afgehaakt en die niet meer praktiseren... In het proces van krimp dat de Kerk in ons land doormaakt, moeten we ons niet koste wat het kost aan gebouwen vasthouden, want daarin ligt niet onze redding. Zo n stenen reddingsboei zou ons juist de diepte in trekken. We moeten steun zoeken bij de Heer en bij elkaar. We moeten ons geloof niet opgeven, maar doorgeven; we moeten niet ophouden, maar volhouden. Dat vraagt wel iets van ons. Er zijn geloofsgemeenschappen waar het gemeenschapsgevoel zo sterk is, dat het als barrière functioneert. Wij moeten eraan bouwen dat we ook kerkgemeenschap zijn met de buren. En hoewel gemeenschapsgevoel een groot goed is, mag het geen muren opwerpen. Solidariteit gaat over de grenzen van de lokale geloofsgemeenschap heen, want zoals het menselijk lichaam vele ledematen heeft, zo vormen wij allen tezamen in Christus één lichaam..... Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) omschreef de Kerk als Gods volk onderweg. Dat onderweg zijn pelgrimeren zit in ons gelovige DNA. Soms gaan we op eigen initiatief op weg, soms worden we door de omstandigheden gedwongen. Maar altijd mogen we erop vertrouwen dat de Heer ons nabij is, dat Hij met ons meetrekt. Hij leidde Zijn volk door de woestijn en zal ook ons door deze dorre periode heen leiden. + Willem Jacobus kardinaal Eijk Aartsbisschop van Utrecht -6-
Van de penningmeester De 9 geloofsgemeenschappen van onze parochie hebben gezamenlijk besloten om de actie Kerkbalans 2014 op uniforme wijze uit te voeren. Gezamenlijk is besloten de actie Kerkbalans tegelijk te laten plaatsvinden met de landelijke actie. Het voordeel daarvan is, dat we aansluiten bij de landelijke campagne. Voor 3 geloofsgemeenschappen (Geesteren, Langeveen en Reutum) betekent dit een wijziging in de periode, dat de actie wordt uitgevoerd. De actie Kerkbalans vindt nu plaats van zondag 12 tot en met zondag 26 januari 2014. De kerk is een waarde die niet in geld is uit te drukken maar die niet zonder geld kan bestaan -7-
Dirigent: Jeroen Hulshof Interview met Jeroen Hulshof, de nieuwe dirigent van het Pancratiuskoor in Tubbergen en het herenkoor in Geesteren. Jeroen is geboren in Groenlo en opgegroeid in Lichtenvoorde, daar heeft hij ook op school gezeten. In Enschede is hij naar het conservatorium gegaan om piano en orgel te studeren en is in 2006 afgestudeerd. In 2005 heeft hij zijn vrouw leren kennen die ook op het conservatorium studeerde, zij is ook pianiste. Nu is hij woonachtig in Hengelo en geeft daar privé pianoles. Op maandagavond werkt hij bij Toonkunstkoor Enschede als piano-repetitor. Op donderdagavond begeleidt hij het Koninklijk Hengelosch Mannenkoor, dinsdagavond begeleidt hij het Pancratiuskoor in Tubbergen en op vrijdagavond het herenkoor van Geesteren. Een druk programma. Als zzper geeft hij ook samen met zijn vrouw nog pianoconcerten. In zijn repertoire zit veel romantiek. Jeroen is een fan van Rachmaninoff en andere Russische romantische componisten. Hij heeft ook in Sint Petersburg gestudeerd en hij voelt zich behoorlijk verbonden met de Russische romantiek. Op de zondag is hij in de kerk present, als dirigent in Tubbergen en Geesteren, maar ook als pianist bij het koor Multiple Voices. Wat is de functie van de muziek in de kerk? Mensen gaan naar de kerk om geraakt te worden door de Goddelijk vonk, om geïnspireerd te worden. Dat kan door een preek maar muziek kan ook een heel belangrijke rol spelen: muziek gaat als geen enkele kunst vorm zo direct door de mensen heen. Een heel mooi koor, daar komen mensen op af en de muziek kan helpen de mensen in de kerk te houden. Iedereen kent hier de Latijnse gezangen. In Tubbergen is een Latijnse mis ook echt een Latijnse Gregoriaanse mis. We willen dat bewaken, het Gregoriaans in de mis, er verdwijnt al zo veel. Als muzikant kan ik alleen het koor zo goed mogelijk begeleiden, ik hoop door de muziek mensen te raken, te binden, te verbinden zodat de mensen tot zich zelf komen. Een moment van rust vinden en zo dichter bij God komen. Daar doen we met zijn allen dan ons best voor. Hoe het verder met de kerk gaat in de toekomst? Niemand weet het. -8-
Wat we wel weten is dat het goed is de traditionele muziek te bewaren en zo goed mogelijk uit te voeren, meer dan dat kunnen we niet doen. Piet Kooijman -9-
Vormsel Een stevige fundering Een week voor het toedienen van het Heilig Vormsel aan de jongeren in de locatie Albergen van de H. Pancratiusparochie had ik een gesprek met Brigitte Holtschlag. Zij maakt nu twee jaar deel uit van de werkgroep in Albergen. Was het voorheen met name de school die de kar trok, in de nieuwe opzet trekken kerk, ouders en school samen op in de voorbereiding op de Sacramenten waarbij uiteraard het kind centraal staat. Omdat ouders nu nog nauwer dan voorheen worden betrokken bij de Vormselvoorbereiding wordt het voor het kind én ouders samen een zeer bewuste keuze om het Sacrament van het Vormsel te ontvangen. In de nieuwe opzet komt de inhoud beter aan bod, het is terug naar de basis. Kiek n wat t wödt Pastor Timmermans begeleidt namens het pastoresteam de Vormselvoorbereidingen in de diverse locaties. Hij is op een zeer enthousiaste manier betrokken bij de voorbereidingen. Aan de hand van het werkboek "In vuur en vlam" worden in zes bijeenkomsten verschillende thema's behandeld. Een sterk punt van de voorbereidingslessen is dat er veel gewerkt wordt in kleine groepjes, 4-5 kinderen met een groepsbegeleider. Tijdens de eerste ouderavond waren een aantal ouders nog wat afwachtend, "kiek n wat t wödt". Er moest dan ook echt moeite gedaan worden om ouders te enthousiasmeren om groepsleider te worden. Enthousiaste groepsleiders zijn zeer belangrijk, daar staat of valt de voorbereiding mee. Van de groepsbegeleiders wordt best veel verwacht, in principe zijn zij bij elke voorbereidingsles aanwezig. In Albergen worden delen van de lessen plenair behandeld, andere delen worden als opdrachten in kleine groepjes uitgewerkt. Dit werkt zeer positief, het is afwisselend voor de kinderen en geeft hen de ruimte in de kleine groepjes te durven zeggen wat ze denken/voelen. Groepsbegeleiders zijn van groot belang maar ook alle andere ouders die grote en kleine taken op zich nemen, van het schenken van ranja tot het versieren -10-
van de kerk, het registreren van afwezigen tot het klaarzetten materialen. In principe worden alle ouders gevraagd een taak op zich te nemen. Email aan God De zes bijeenkomsten hebben als titel: 1. De helper, 2. Contact, 3. Missie, 4. Vuur, 5. Ik geloof 6. Uitdragen. De zevende bijeenkomst is het ontvangen van het Sacrament van het Vormsel. Elke bijeenkomst behandelt bepaalde thema's zoals belangrijke gebeurtenissen in je leven (waaronder de zeven sacramenten), het dilemma (aan de hand van Matteüs 4-11, Jezus moet kiezen), wat is bidden voor jou (aan de hand van een sms-spel en het Onze Vader in sms-taal), dit is mijn droom en nog vele andere thema's. Uiteindelijk wordt er door de kinderen een rugzak gemaakt waarin alles komt wat ze denken buiten geld in hun leven nodig te hebben. Wat zijn belangrijke waarden in hun leven. Ouders schrijven voor de kinderen een brief die ook in de rugzak gaat en die de kinderen mogen lezen na afloop van de Vormselviering. Ook sturen de kinderen een email aan God. Deze emails worden geprint, gaan in een dichte envelop en alle emails samen in een doos. Aan het einde van bijeenkomst 6 met als thema: "Uitdragen, bouwen aan het Rijk van God", zijn in Albergen alle brieven symbolisch verbrand in een vuurkorf. Wensen/dromen/onzekerheden zijn op die manier symbolisch naar God gezonden. Wat zou jij voor een ander kunnen doen? De nieuwe opzet van de Vormselvoorbereiding en het werken in vaste groepjes zorgt voor een goede binding met de kinderen. De jongere zelf wordt aangesproken met vragen als: hoe zie jij je leven, hoe zou God ons leven, de wereld bedoeld hebben, wat zou jij voor een ander kunnen doen of hoe kun jij meewerken aan een betere wereld? We hopen dan ook de komende jaren nog vele kinderen te begeleiden op weg naar het Sacrament van het Vormsel. -11-
Jubileum pastor Meupelenberg Met pastor Meupelenberg heb ik afgesproken om langs te komen voor een interview. Waar gaat het over? Wil ze weten. Natuurlijk beseft ze dat ze binnenkort tien jaar in het pastoraat werkzaam is, maar een interview en een artikel in het parochieblad vindt ze wel veel aandacht. Ja, en natuurlijk wil ik dan wel graag weten hoe ze er toe gekomen is om een opleiding te volgen voor pastoraal werkende. Ben je opgegroeid in een heel katholiek gezin? Nou, het katholieke heeft ze dan vooral van haar moeder en oma meegekregen. Toen ze op de basisschool zat, heeft ze zich opgegeven voor het kinderkoor. En later heeft ze zich aangesloten bij het jongerenkoor. En dan vertelt pastor Meupelenberg: Ik ben ook meteen lid geworden van het bestuur van het koor, zegt ze. En verder deed ik heel veel vrijwilligers werk in de Jozefparochie. Ik was lid van de liturgiegroep, van de avondwakegroep, enz. Nee, toen had ik nog niet in beeld dat ik een functie in de katholieke Kerk zou willen vervullen. Ik wilde bejaardenverzorgende worden, dat zag ik als mijn roeping. Ik heb in Hengelo een opleiding gevolgd voor bejaardenverzorgster. Eerst heb ik een half jaartje gewerkt bij de Klokkenbelt en daarna kon ik in dienst komen bij het Meulenbelt. Ik heb toen de opleiding gevolgd voor ziekenverzorgende. Uiteindelijk kwam ik in een leidinggevende functie terecht. Maar doordat ik te maken kreeg met reuma, kon ik mijn werk niet meer ten volle uitvoeren. In 1995 ben ik begonnen met de opleiding theologie. In oktober 2003 kreeg ik mijn eerste baan als geestelijk verzorger in het ZGT Ziekenhuis van Almelo. Ik verzorgde het patiëntenbezoek op een aantal afdelingen. Daarnaast zat ik in de medisch/ethische toetsingscommissie en gaf ik klinische lessen aan verpleegkundigen. In 2009 ben ik overgestapt naar het pastoraat in de parochie. En zo ben ik in de H. Pancratiusparochie terecht gekomen. Een voorwaarde van mijn kant toen -12-
was dat ik benoemd zou worden binnen het profiel Diaconie. Dat trekt me. Naast mijn diaconale taken doop ik en verzorg ik met de werkgroepen de doopvoorbereiding. Dit geldt ook voor de voorbereiding op de Eerste Heilige communie. Maar mijn hart ligt toch vooral bij de diaconie en de liturgie. Het contact met de parochianen, de individuele contacten met mensen en het werken met vrijwilligers is ontzettend leuk. Mensen kunnen veel voor elkaar betekenen. Maar we moeten er wel samen de schouders onder blijven zetten. Mijn ervaring is dat geloof hulp troost en kracht kan schenken, rust kan geven. Maar we mogen ook de blijdschap en dankbaarheid niet vergeten. Toch wil het niet zeggen dat geloven altijd gemakkelijk is. Ook ik heb wel eens mijn twijfels en vragen en ervaar situaties soms als oneerlijk of moeilijk. Het is dan een hele uitdaging hier goed mee om te gaan. Gelukkig kan ik hier dan met collega s en vrienden over spreken, of ik ga wandelen of in de tuin aan het werk. Vind je het niet jammer dat de kerk bij veel mensen uit beeld raakt? Ja, antwoordt pastor Meupelenberg, dat is het zeker, je ziet het aan het afnemend kerkbezoek, aan de algemene betrokkenheid die minder wordt. Ook het aantal vrijwilligers zie ik wel terug lopen. Maar het kerkelijk vrijwilligerswerk kan je leven wel verrijken. De geloofsgemeenschap wordt daarom ook voor het grootste deel gedragen door de mensen zelf. Met alleen een pastoresteam redden we het niet. En al helemaal niet gezien de schaalvergroting van parochies richting de toekomst en het stopzetten van de toeleiding. Wat dat betreft zullen we het samen moeten doen met de mensen die er nu zijn. Omzien naar elkaar, een luisterend oor, elkaar ontmoeten, dat je er mag zijn zoals je bent. Mensen helpen iets van het geloof, het goddelijke onder woorden te durven brengen, al is het maar heel voorzichtig, als ik op die manier iets kan betekenen voor mensen, dan ben ik al blij. -13-
Kinderpagina Welk kerstliedje wordt hier gezongen?............ Kerstrebus KLEURPLAAT advent arreslee bal diner ezel jezus kaars kaart kerstboom kerstman krans kribbe licht Maria pakje piek rendier stal ster vrede oplossing: -14-
Interview pastoor Nijland De pastoor ontvangt mij vriendelijk in de pastorie op een donderdagmiddag. Allereerst vraag ik hoe ik hem het beste kan aanspreken. U kunt me aanspreken als pastoor Nijland, eerwaarde dat is een beetje uit de tijd. Hoe bent u tot het geloof gekomen? Is er in uw jeugd iets gebeurd, een vonk wellicht dat het geloof heeft doen overspringen? Ik moet u teleurstellen. Er is geen bijzondere gebeurtenis geweest die mij tot het geloof gebracht heeft. Ik hebwel altijd belangstelling gehad voor God. Ik wilde al gauw graag misdienaar worden. Dat ben ik ook geworden en daarna acoliet. Ook nog tijdens mijn rechten studie in Nijmegen bleef ik enige tijd acoliet. Ik bleef trouw aan de kerk in de 70 er jaren terwijl mijn meeste leeftijdgenoten afhaakten. Ik had wel gedacht aan een theologie studie maar het was er eerst niet van gekomen. Na mijn kandidaats in Nijmegen ben ik naar Groningen gegaan en daar ben ik mij wel serieus met theologie bezig gaan houden.,ik ging Augustinus en andere kerkvaders lezen, verdiepte mij op het levensbeschouwelijke vlak. Daarna kwam de stap om naar Utrecht te gaan om theologie te studeren. Ik vond dat vak de moeite waard. Ik ging vaak naar de vrijdagavondmis in het Ariens Convict. Ik voelde me daar steeds meer thuis, en op een gegeven moment vroeg men mij daar om in te trekken en om uit te zoeken of het priesterschap mij paste. Dat was een grote stap, met name om celibatair te gaan leven, maar er was iets in mij of wellicht buiten mij dat sterker was dan de wens om een gezin te stichten, zeg maar een roeping. Op het Convict kon je uitzoeken of je daar geschikt en capabel voor was. En uiteindelijk ben ik dan priester geworden, in tegenstelling tot veel van mijn studiegenoten. Pastoor Linh was een van mijn studiegenoten. U bent een baken voor de kudde! Ik een baken? God is een baken, daar doen we niet moeilijk over, ik sta er niet bij stil dat ik een baken voor de kudde ben. Maar ik heb een grote verantwoordelijkheid, en dat kun je het beste met blijmoedigheid dragen. -15-
U wordt geconfronteerd met mensen die in de problemen zitten. Ja, natuurlijk, ik krijg te maken met de eindigheid van het leven. Als ik het sacrament van de zieken toedien zie ik vaak dat mensen daar rust en vertrouwen aan ontlenen. Maar de andere sacramenten die voeren de boventoon, de sacramenten van de doop en die van het huwelijk bijvoorbeeld en dat zijn blijere gebeurtenissen. Het hoort allemaal bij het leven. Maar de dood begrijpen en aanvaarden, ja, daar gaat het uiteindelijk om. Paulus noemt de dood de laatste vijand. En Christus heeft uiteindelijk de dood nog overwonnen. In Jezus is de dood verslagen. Dat is troostrijk, onze eindbestemming is de hemel. Dat we onsterfelijk worden dat we, daar toe wij geroepen zijn, dat is de kern van het geloof. Het nieuwe leven in Christus begint bij de dood. De middeleeuwse mens leefde dichtbij de dood, nu is de dood verder van ons af geraakt, zodat de schok des te groter is als hij voor de deur staat. De katholieke kerk heeft niet meer het alleenrecht van de religie. De religieuze markt wordt groter en diverser. Je kunt nu op allerlei plaatsen voor verdieping terecht. En de toekomst van de kerk? De afname van het kerkbezoek is al lang aan de gang en is nog niet gestopt. Vanuit het bisdom denkt men nog steeds aan het samenvoegen van parochies. Bij de Pancratius parochie is men nu gefuseerd en zijn we wellicht de eerste tijd veilig voor verdere fusies. Laatste vraag: hoe vindt u het in Tubbergen? De overgang naar Tubbergen was organisch. Het kerkelijk leven waarin ik opgegroeid ben, dat tref ik hier ook aan. Dat voelt als een thuiskomst. Mijn vorige standplaats, Harderwijk was heel interessant en heel divers. Maar de katholieke bedding van Twente met zijn rijke katholieke traditie voelt heel vertrouwd aan, daarom voel ik me hier zo thuis. Piet Kooijman -16-
Afscheidsviering Nieuwe vorm van kerkelijk afscheid nemen na overlijden in de H. Pancratius parochie Sinds enige tijd is er in verschillende omliggende parochies een groeiende belangstelling voor een afscheidsviering op de vooravond van de begrafenis of crematie. Binnen de H. Pancratius parochie is ook meerdere keren het verzoek van parochianen gekomen voor een afscheidsviering. Daarom is besloten dat het binnen de H. Pancratius parochie voor nabestaanden mogelijk is om te kiezen voor een afscheidsviering op de vooravond van de begrafenis of crematie. De afscheidsviering is een extra keuze mogelijkheid naast de al bestaande avondwake en uitvaartviering. Een afscheidsviering op de vooravond houdt het midden tussen een avondwake en een uitvaart. Er zijn dus overeenkomsten en verschillen tussen deze drie soorten van herdenken. Overeenkomsten avondwake en afscheidsviering De afscheidsviering is net als een avondwake een viering van woord en gebed aan de vooravond van de begrafenis of crematie. Zowel een afscheidsviering als een avondwake horen dan in de sfeer van biddend waken bij de overledene plaats te vinden en daar passen het vieren van de Eucharistie of het uitreiken van de H. Communie niet bij. Zowel een afscheidsviering op de vooravond als een avondwake worden verzorgd door (een) parochiële voorganger(s). Als de afscheidsviering wordt gevolgd door een begrafenis de volgende dag, verzorgen zij ook het afscheid op de begraafplaats. Wanneer de afscheidsviering wordt gevolgd door een crematie de volgende dag: de handelingen in het crematorium zijn in situaties waar de uitvaartvrijwilliger niet meegaat naar het crematorium in handen van de uitvaartleider. Verschillen avondwake en afscheidsviering Na een avondwake wordt de mogelijkheid geboden om afscheid te nemen van de overledene, waarbij de kist doorgaans geopend is. -17-
Middels de ritus passend bij een afscheidsviering hebben de mensen in de kerk net als bij een uitvaartviering kerkelijk afstand van de dierbare genomen, na de laatste aanbeveling ten afscheid. Als we ons bewust zijn van deze ritus, is het niet gepast om de kist na de laatste aanbeveling ten afscheid weer te openen. Daarom bestaat zowel bij de afscheidsviering op de vooravond als bij de uitvaartviering de mogelijkheid om voorafgaand aan de viering afscheid van de overledene te nemen. Wij hopen door het aanbieden van deze nieuwe vorm van kerkelijk afscheid te voldoen aan de behoefte die er onder de parochianen leeft. Tevens hopen wij u langs deze weg te hebben geholpen bij het maken van keuzes die passen bij een gepast afscheid van een dierbare. Pastoraal team en parochiebestuur H. Pancratius parochie -18-
PCI: Parochiële Caritas Instelling Er willen zijn voor U. In de parochie van de H. Pancratius bestaat een Caritasinstelling die wil omzien naar mensen die, ongeacht hun levensovertuiging, in (financiële) nood zijn geraakt of dreigen te raken. Caritas betekent immers: Christelijke liefde, naastenliefde. Er zijn mensen, in onze parochie, die het financieel zwaar hebben, misschien bent U dat zelf wel. Zo zwaar, dat het u slapeloze nachten bezorgt. Als er een niet verwachte onkostenpost bijkomt, dan weet je het echt niet meer. Herkent u zichzelf hierin, dan willen we er zijn voor u. Hoe kunnen wij voor u een naaste zijn? Voor mensen die in een dergelijke knelsituatie komen te zitten kan Caritas hulp bieden. Eerst wordt gekeken of er al een beroep is gedaan op hulpdiensten en gemeentelijke instanties. Vervolgens komt, indien nodig, Caritas in beeld. Onze Caritas kan dan hulp bieden in de vorm van een financiële bijdrage. Meestal is dit een eenmalige hulpverstrekking om de mensen uit de ergste nood te helpen. Het bestuur van Caritas is zich er terdege van bewust dat het moeilijk is om aan te kloppen bij Caritas. Men voelt zich aangetast in zijn waardigheid, wat zeer begrijpelijk is. Toch is Caritas er voor mensen in nood. Iedere hulpvraag wordt discreet behandeld. Dit werk wordt niet gedaan uit eigen belang, maar in navolging van Christus voor de medemens. Zo gaan we samen op weg in geloof, hoop en liefde, maar ook in betrokkenheid, nabijheid, saamhorigheid en respect voor de medemens. U kunt contact opnemen met en van onze pastores, via een telefoontje of e- mail (pci@hpancratius.nl) kunt u vragen om huisbezoek. U kunt ook rechtstreeks contact opnemen met de drie leden van de PCI. Te weten: Henny Oude Geerdink Bakenweg 6a 7665 RL Albergen 0546-861095 Tony Maathuis, Potgieterstraat 14, 7615 GA Tubbergen 0546-632358 Ronald Lenferink, Almeloseweg 121, 7615 NA Harbrinkhoek 0546-872937 Kent u iemand in uw omgeving, waarvan u weet: hier is opvang en hulp nodig, dan kunt u dit vertrouwelijk aan ons melden. Het afgelopen jaar is hard gewerkt aan een beleidsplan, een werkplan en een protocol voor hulpverlening. Het werkplan van de PCI, dat voortvloeit uit het beleidsplan, is gepubliceerd op www.hpancratius.nl onder de knop Diaconie. -19-
Bijzondere vieringen rond Kerstmis Zondag 15 december Albergen 15.30 uur Kerstconcert Concordia en koor Ambiente. Mariaparochie 16.00 uur Kerstconcert m.m.v. Cantabilé Reutum 12.00 uur Kerstsamenzang m.m.v. alle koren en de Harmonie met aansluitend Kerstfair. Vrijdag 20 december Langeveen 19.00 uur Kerstconcert m.m.v. muziekvereniging Semper Crescendo m.m.v. van het Jeugdorkest, de parochiële koren en de kinderen van groep 5 t/m 8 Mariaschool. Zaterdag 21 december Tubbergen 18.00 uur Samen op weg naar het Kerstfeest Viering samen met mensen met een verstandelijke beperking, m.m.v. Jelmer Droogsma orgel t Koortje uit Albergen en kinderkoor De Notenkrakers uit Tubbergen Voorgangers pastor Boomkamp en ds. Marsman. Na afloop is er een kleine kerstmarkt. Zondag 22 december Geesteren 10.00 uur Peuter/kleuterkerk, thema: Kerstmis (in de dagkapel) 18.00 uur Kerstconcert m.m.v. Kinder- en Jongerenkoor. -20-
Liturgische vieringen Kerst Kerstavond 24 december Albergen Fleringen Geesteren Langeveen Mariaparochie Reutum Tubbergen Vasse Vriezenveen 17.00 uur 20.00 uur 18.00 uur 20.00 uur 18.00 uur 20.00 uur 19.00 uur 21.00 uur 17.00 uur 19.00 uur 17.00 uur 21.00 uur 18.00 uur 20.00 uur 17.00 uur 21.00 uur 17.00 uur 21.00 uur Gezinsviering Woord en Communie Gezinsviering Eucharistieviering Woord en Communie Woord en Communie Gezinsviering Woord en Communie Gezinsviering Woord en Communie Gezinsviering Woord en Communie Gezinsviering Eucharistieviering Gezinsviering Eucharistieviering Eucharistieviering Woord en Communie parochiële werkgroep pastor Meupelenberg pastor Timmermans pastor Linh parochiële werkgroep diaken Thöni pastoor Nijland parochiële werkgroep pastor Meupelenberg parochiële werkgroep diaken Thöni pastor Timmermans pastor de Paepe pastor Heuven pastor Boomkamp pastoor Nijland pastoor Nijland pastor Boomkamp 1 e Kerstdag 25 december: Albergen 10.00 uur Eucharistieviering pastor Huisman Fleringen 9.00 uur Woord en Communie pastor Boomkamp Geesteren 8.30 uur Eucharistieviering pastor Huisman Langeveen 9.00 uur Woord en Communie diaken Thöni Mariaparochie 9.00 uur Eucharistieviering pastor Linh Reutum 9.00 uur Eucharistieviering pastor de Paepe Tubbergen 5.00 uur 10.30 uur Eucharistieviering Eucharistieviering pastoor Nijland pastoor Nijland Vasse 9.00 uur Woord en Communie pastor Timmermans Vriezenveen 10.00 uur Woord en Communie pastor Meupelenberg -21-
2e Kerstdag 26 december: Albergen 10.00 uur Eucharistieviering pastor van Ewijk Geesteren 10.00 uur Gezinsviering pastor Linh Langeveen 9.00 uur Eucharistieviering pastor Heuven Mariaparochie 9.00 uur Eucharistieviering pastor Nijland Reutum 9.00 uur Eucharistieviering pastor Huisman Tubbergen 10.30 uur 12.30 uur Eucharistieviering Kindje Wiegen pastoor Nijland pastoor Nijland Vasse 9.00 uur Eucharistieviering pastor de Paepe Oudjaar 31 december 2012 Albergen 19.00 uur Woord en Communie pastor Boomkamp Fleringen 19.30 uur Woord en Communie pastor Meupelenberg Geesteren 19.00 uur Eucharistieviering pastoor Nijland Langeveen 19.00 uur Eucharistieviering pastor Huisman Mariaparochie 17.00 uur Eucharistieviering pastor Nijland Reutum 19.30 uur Eucharistieviering pastor Linh Tubbergen 19.00 uur Eucharistieviering pastoor Heuven Vasse 19.30 uur Woord en Communie parochiële werkgroep Vriezenveen 19.00 uur Woord en Communie pastor Timmermans Nieuwjaarsdag 1 januari 2013 Tubbergen 10.30 uur Eucharistieviering pastoor Nijland (wijzigingen voorbehouden) Overzicht van alle vieringen in onze parochie kunt u vinden op: www.hpancratius.nl/index.php/vieringen-hpancratius -22-
Colofon Parochiebestuur Pastoor G.J. Nijland (voorzitter) 0546-622196 pastoor.nijland@hpancratius.nl M.G.E. Paus-Droste (vice-voorzitter) 06-55730942 r.paus@hpancratius.nl Mevr. B. Holtschlag (secretaresse) 0546-442333 b.holtschlag@hpancratius.nl G.E. Kok (penningmeester) 0546-624516 g.kok@hpancratius.nl J. Brouwers (kerkhof- en aulabeheer) 0546-6212369 j.brouwers@hpancratius.nl Th.A.G. Kienhuis (gebouwenbeheer) 0546-681408 G.J.P. Kotteman (personeel en vrijwilligers) 0546-865171 g.kotteman@hpancratius.nl E.M. Lammerink-Hesselink (catechese en diaconie) 0541-670455 e.lammerink@hpancratius.nl J.H. Steggink (communicatie) 0541-680381 j.steggink@hpancratius.nl Rob Bonfrer (algemeen lid) r.bonfrer@hpancrarius.nl Centraal secretariaat H. Pancratius parochie Grotestraat 64, 7651 CK Tubbergen. info@hpancratius.nl Telefonisch bereikbaar van dinsdag t/m vrijdag van 09.00-17.00 uur Karin Grunder 06-20490726 Yvonne Kroeze 06-20433286. -23-
Pastoraal team G.J. Nijland, priester, pastoor Grotestraat 64, 7651 CK Tubbergen 0546-62 21 96 pastoor.nijland@hpancratius.nl H. Nguyen Ngoc Linh, priester Ootmarsumsestraat 496, 7603 NN Almelo 0546-87 39 36 pastor.linh@hpancratius.nl Mw. A.J.M.T. Boomkamp, pastoraal werker Gravenlandweg 39, 7675 TB Bruinehaar 0546-68 10 72 pastor.boomkamp@hpancratius.nl Mw. J.A.M. Meupelenberg, pastoraal werker Beeckesteyn 69, 7608 JH Almelo 0546 49 22 31 Werkadres: Vriezenveenseweg 2, 7678 VC Geesteren 0546 63 12 16 pastor.meupelenberg@hpancratius.nl P.P.H.J.M. Timmermans, pastoraal werker Werkadres: Ootmarsumseweg 176, 7665 SE Albergen 06-04 28 594 pastor.timmermans@hpancratius.nl WEEKWACHT Voor dringende pastorale hulp in geval van geestelijke bijstand, ziekte en bij overlijden belt u altijd met 06 20 43 01 55-24-