Het College van Beroep voor de Examens van de Radboud Universiteit Nijmegen doet hierbij uitspraak inzake het beroep van:...

Transcriptie

1 UITSPRAAK Het College van Beroep voor de Examens van de Radboud Universiteit Nijmegen doet hierbij uitspraak inzake het beroep van:... appellant tegen de beslissing van de examencommissie Rechtsgeleerdheid verweerster I Ontstaan en loop van het geding Bij schrijven gedateerd 8 januari 2013, ingekomen 18 januari 2013, heeft appellant beroep ingesteld bij het College van Beroep voor de Examens (hierna: het College) tegen de beslissing van 7 december 2012 van de examencommissie Rechtsgeleerdheid, inhoudende het niet verlenen van een extra mogelijkheid aan appellant om zijn propedeuse te behalen, met als gevolg dat de behaalde propedeusevakken per 1 september 2012 vervallen. Het beroepschrift is door het College bij brief van 29 januari 2013 doorgezonden aan de voorzitter... van de examencommissie Rechtsgeleerdheid met het verzoek om appellant uit te nodigen voor een gesprek om te bezien of een minnelijke schikking van het geschil mogelijk zou zijn. Bij brief d.d 21 februari 2013 heeft de examencommissie het College bericht dat een minnelijke schikking inzake het beroep niet mogelijk is gebleken en aan het College een verweerschrift doen toekomen. Het beroep is behandeld ter openbare zitting op 8 maart 2013 alwaar appellant in persoon is verschenen, bijgestaan door drie personen, te weten...,... en mevrouw..., vrienden van appellant. Namens verweerster zijn..., secretaris van de examencommissie Rechtsgeleerdheid en..., studieadviseur bij de studie Rechtsgeleerdheid, verschenen. II Het geschil Het standpunt van appellant, zoals in de stukken neergelegd en ter zitting verwoord, kan zakelijk als volgt worden samengevat. Appellant maakt bezwaar tegen het besluit van de verweerster om hem geen extra kans te geven om zijn propedeuse te behalen waardoor zijn behaalde studieresultaten vervallen. Ter onderbouwing van zijn standpunt voert hij het volgende aan. Appellant is in september 2009 begonnen met de studie Rechtsgeleerdheid en heeft in twee jaar zijn propedeuse niet gehaald omdat hij te veel met andere dingen bezig was. Appellant verklaart hiervoor geen excuus te hebben. Wel heeft appellant zich in september 2011 extra gemotiveerd opnieuw ingeschreven voor de studie Rechtsgeleerdheid omdat het echt was wat hij wilde. Appellant heeft zijn propedeuse in het collegejaar op één vak na niet gehaald, aangezien hij voor de herkansing staats- en bestuursrecht een 4,5 had gehaald. Appellant moest afgelopen jaar drie tentamens herkansen in juli, waarvan hij dus twee tentamens heeft gehaald. Appellant is er van overtuigd dat hij zijn propedeuse zonder problemen behaald zou hebben, indien er geen sprake was geweest van een vervelende situatie in zijn persoonlijke leven. Appellant heeft in december 2011 zijn relatie, welke een maand had geduurd, met zijn toenmalige vriendin beëindigd en dit resulteerde in een problematische situatie met vernielingen en huiselijk geweld van de kant van zijn vriendin. Later bleek dat zijn vriendin leed aan een borderline 1

2 persoonlijkheidsstoornis. Zijn vriendin heeft een ravage in zijn kamer aangericht, hem gestalkt door meerdere telefoontjes en via social media, en bedreigingen geuit tegen hem en zijn vrienden. Dit leidde ertoe dat appellant zich niet meer veilig voelde in zijn persoonlijke omgeving en resulteerde uiteindelijk zelfs in aangifte bij de politie en een verwijzing naar het Meldpunt Bijzondere Zorg van de GGD regio Nijmegen. Hij heeft hier meerdere gesprekken gevoerd en eind januari 2012 heeft hij zijn ex-vriendin via alle communicatie weten te blokkeren en is de vervelende situatie opgehouden. Appellant heeft geen melding gemaakt bij de studieadviseur van zijn situatie omdat hij het niet noodzakelijk vond voor zijn studie. Appellant weet dat hij zijn situatie eerder uit had moeten leggen, maar hij vindt het erg moeilijk om er over te praten, vooral met vreemden. Hij beseft dat het noodzakelijk is in deze situatie. Hij geeft aan dat hij wel hulp had gezocht bij de politie en de GGD. Voorts geeft appellant aan dat het door studentendecaan en studentenpsycholoog wordt ondersteund dat het voor hem lastig is om over te praten. Appellant was als gevolg van bovengenoemde situatie in januari 2012, toen de situatie het heftigst was, niet in staat om zijn tentamen staats- en bestuursrecht te halen. Ter zitting voegt appellant daar aan toe dat alle herinneringen aan de moeilijke periode weer heel heftig terugkwamen toen hij in juli 2012 de stof opnieuw aan het bestuderen was voor zijn herkansing, waardoor hij zich niet goed kon concentreren. Hiermee is er volgens appellant wel degelijk sprake van een causaal verband tussen de omstandigheden en het niet behalen van zijn tentamen. De studentenpsycholoog ondersteunt dit en heeft aangegeven dat er contact met hem kon worden opgenomen door verweerster, maar dat is niet gebeurd. Appellant erkent dat zijn resultaten inderdaad marginaal zijn, maar dat hij blij is dat hij het ondanks de omstandigheden bijna allemaal gehaald heeft. Wat betreft het vertrouwen in zijn studievoortgang stelt appellant dat zijn situatie niet te vergelijken is met andere gevallen, derhalve kan niet op basis van vergelijkbare gevallen geconcludeerd worden dat er geen vertrouwen is in de studievoortgang. Daarnaast heeft appellant tot op heden tweedejaarsvakken gevolgd en zelfs onder voorbehoud tentamens gemaakt. Volgens appellant is in zijn geval wel degelijk sprake van zwaarwegende externe omstandigheden, hetgeen ondersteund wordt door de studentendecaan en studentenpsycholoog, waar hij in december 2012 zijn eerste afspraak had. Ook de drie getuigen die hij heeft meegenomen onderstrepen dat het een erg heftige periode was en dat appellant uit zijn normale doen was. Het is voor appellant niet duidelijk wat de toetsing van een zwaarwegende externe omstandigheid is en dit biedt appellant weinig houvast. Appellant verzoekt het College het beroep gegrond te verklaren en de bestreden beslissing te vernietigen. Het standpunt van verweerster zoals vervat in de stukken en ter zitting nader uiteengezet, kan zakelijk als volgt worden weergegeven. Verweerster handhaaft de bestreden beslissing en volgt appellant niet in zijn stellingen. Namens verweerster wijst de examencommissie op het navolgende. Verweerster verklaart dat de twee-jarenregeling is ingesteld om studenten met te weinig perspectief op tijd te waarschuwen. Naderhand is dit aangescherpt met de eis dat mensen die het na die twee jaar nogmaals gingen proberen, binnen een jaar hun propedeuse moeten behalen. Dit is ook vastgelegd in artikel 45 van de Onderwijs en Examenregeling van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid (hierna: OER). Verweerster benadrukt dat zij een extra kans kan toekennen, maar dat dit geen recht is voor de student. Het beleid van verweerster is dat er geen uitzondering wordt gemaakt tenzij er sprake is van langdurige en zwaarwegende omstandigheden die aantoonbaar van invloed zijn geweest op de studievoortgang gedurende de gehele studieperiode. Daarnaast moet uit de behaalde resultaten en 2

3 studievoortgang opgemaakt kunnen worden dat er voldoende studieperspectief is. In haar afweging neemt verweerster studieresultaten, studiegedrag, studiehouding en eventuele persoonlijke omstandigheden mee. Verweerster geeft aan dat appellant ook al een beroep op de uitzondering had gedaan toen hij zijn propedeuse niet in twee jaar had gehaald, maar dat het verzoek destijds is afgewezen omdat er geen sprake was van bijzondere persoonlijke omstandigheden. Verweerster constateert ten aanzien van appellant het volgende. De resultaten zijn zowel in de eerste twee jaar als in het afgelopen jaar marginaal, wat verweerster niet veel vertrouwen geeft voor de studievoortgang in de bachelor. Daarnaast kan verweerster zich voorstellen dat er sprake is van persoonlijke omstandigheden in de periode december januari 2012 en dat daardoor de tentamens in januari niet gehaald zijn. De hertentamens van de vakken in deze periode vonden echter plaats in juli Vanaf april 2012 heeft appellant andere propedeuse tentamens gemaakt en gehaald. De resultaten liggen in de lijn van voorgaande jaren en geven geen aanleiding aan te nemen dat deze door externe factoren zijn beïnvloed. Verweerster ziet daarom geen direct verband tussen de studieprestaties van appellant vanaf april 2012, en specifiek bij het tentamen Staats- en bestuursrecht van juli 2012, en de omstandigheden in december-januari. Voorts heeft appellant gedurende het gehele studiejaar geen hulp gezocht voor zijn problemen en hij heeft de situatie niet gemeld bij de studieadviseur of studentendecaan. Verweerster benadrukt dat net als bij het bindend studieadvies omstandigheden tijdig gemeld moeten worden en appellant heeft die mogelijkheid ook veelvuldig gehad. Appellant heeft in april 2012 nog een gesprek met de studieadviseur gehad en toen geen melding gemaakt van zijn persoonlijke omstandigheden. Pas onder druk van de studieadviseur in het najaar van 2012 heeft hij contact gezocht met de studentendecaan en de studentenpsycholoog, toen duidelijk werd dat zijn resultaten opnieuw waren vervallen. Verweerster geeft aan dat appellant herhaaldelijk niet reageert op s van de studieadviseur en in de veronderstelling was dat hij onder de BSA-regels viel. Dit terwijl hem duidelijk was gemaakt onder welke regels hij viel en dat hij zijn vakken binnen een jaar moest halen. Verweerster stelt dat alle door appellant genoemde factoren zorgvuldig zijn meegenomen en de afweging zorgvuldig is gedaan. Het is voor verweerster niet gebruikelijk om contact met de studentenpsycholoog op te nemen, verweerster laat zich adviseren door de studieadviseurs. Voorts merkt verweerster op dat appellant de extra mogelijkheid voor het tentamen staats- en bestuursrecht zelf geregeld heeft via de studentendecaan. Hij heeft dit tentamen onder voorbehoud gemaakt, dit is dus voor zijn eigen rekening. Verweerster verzoekt gelet op al het voorgaande het beroep ongegrond te verklaren. III Overwegingen Het College overweegt gelet op de gedingstukken en het verhandelde ter zitting als volgt. In geding is de vraag of de beslissing van verweerster d.d. 7 december 2012 in stand kan blijven. Het College stelt voorop dat die beslissing tot de exclusieve bevoegdheid van verweerster behoort. De beslissing van verweerster komt slechts voor vernietiging in aanmerking indien deze in strijd is met de bij of krachtens de Structuurregeling van de Radboud Universiteit Nijmegen geldende regels dan wel met de redelijkheid en billijkheid. Het College heeft bij laatstgenoemde toetsing slechts een marginaal toetsende taak. Ambtshalve overweegt het College inzake de ontvankelijkheid als volgt. Appellant heeft tegen de beslissing van verweerster niet tijdig beroep ingesteld. Ingevolge de uitspraak van CBHO d.d. 18 december 2012 (CBHO 2012/170/CBE) is echter de termijnoverschrijding verschoonbaar, nu in de beslissing van verweerster d.d. 7 december 2012 geen rechtsmiddelenverwijzing is opgenomen. Het beroep van appellant is dus ontvankelijk. 3

4 Ingevolge artikel 43 lid 1 van de OER verliezen tentamens in de propedeutische fase die met goed gevolg zijn afgelegd hun geldigheid na verloop van twee jaren nadat het studiejaar van de propedeutische fase is aangevangen, indien binnen deze termijn niet alle B1-vakken zijn behaald. Lid 2 bepaalt dat in de gevallen waarin lid 1 toepassing heeft gevonden, een nadien met goed gevolg afgelegd B1-tentamen zijn geldigheid verliest na verloop van één jaar na aanvang van het studiejaar waarin het tentamen is afgelegd, Ingevolge artikel 43 lid 6 van de OER kan de examencommissie in bijzondere gevallen een termijn verlengen. Het College dient te beoordelen of verweerster in redelijkheid tot de beslissing heeft kunnen komen om geen gebruik te maken van laatstgenoemde bevoegdheid. Het College overweegt dat de maatstaf die verweerster hanteert bij het gebruik maken van deze discretionaire uitzonderingsbevoegdheid, te weten dat er sprake dient te zijn van zwaarwegende externe omstandigheden gedurende de gehele looptijd van de studie die aantoonbaar van invloed zijn geweest op de studievoortgang gedurende de gehele studieperiode en dat er daarnaast uit de behaalde resultaten en uit studiegedrag, studiehouding en studievoortgang opgemaakt moet kunnen worden dat er voldoende studieperspectief is, op zichzelf niet onredelijk is. Het College kan de zienswijze van verweerster, dat er geen sprake is van bijzondere omstandigheden gedurende de gehele looptijd van de studie, volgen. De omstandigheden die appellant beschrijft spelen pas vanaf december 2011, voor die tijd was er dus nog geen sprake van. Voorts is het College met verweerster van oordeel dat het causale verband tussen de gestelde bijzondere omstandigheden en de studievertraging onvoldoende aannemelijk is gemaakt. Het College legt hieraan ten grondslag dat appellant naar eigen zeggen geen hulpvraag meer heeft gehad en ook geen behoefte aan begeleiding van de GGD vanaf begin februari 2012 en appellant de gestelde bijzondere omstandigheden niet heeft gemeld bij de studieadviseur, terwijl hij daarmee wel in contact stond en in april 2012 nog een gesprek met haar heeft gehad. Appellant wist of behoorde te weten onder welke regeling hij viel en had moeten beseffen dat hij zijn omstandigheden tijdig had moeten delen met de studieadviseur en de signalen had moeten herkennen toen hij wist dat hij drie herkansingen moest halen voor zijn propedeuse, waaronder een vak wat hij eerder al wel behaald had. Het voorgaande klemt te meer daar appellant wist dan wel had moeten begrijpen dat, nu hij in januari geen tentamens had gehaald vanwege de problematische situatie, zijn kansen om zijn propedeuse in één jaar te kunnen halen, aanzienlijk waren afgenomen. Daarbij komt dat appellant vanaf april 2012 weer tentamens heeft gemaakt en gehaald en dus kennelijk weer daartoe in staat was. De stelling van appellant dat hij als gevolg van herbelevingen niet goed in staat was om de herkansing Staats- en bestuursrecht in juli 2012 voor te bereiden en te maken, acht het College, wat hier overigens ook van zij, onvoldoende onderbouwd, zodat hieraan wordt voorbij gegaan. Appellant is pas in december 2012, onder druk van de studieadviseur, naar de studentenpsycholoog geweest, terwijl hij al in september 2012 de brief had gekregen met de mededeling dat zijn vakken vervallen waren. Tot slot is het College van oordeel dat verweerster in redelijkheid heeft kunnen oordelen dat het studieperspectief van appellant onvoldoende is, gelet op de behaalde marginale resultaten, de studieduur, en de studiehouding van appellant, zoals die onder meer blijkt uit de informatie van de studieadviseur. Het bovenstaande leidt ertoe dat het College van oordeel is dat er geen sprake is van een disproportioneel besluit van de examencommissie door het verzoek van appellant op een extra kans af te wijzen en daarmee dus het vervallen van zijn studieresultaten over de periode Dit leidt ertoe dat het College van mening is dat verweerster in redelijkheid tot haar beslissing heeft kunnen komen zodat deze in stand kan blijven. Ten overvloede merkt het College op dat appellant wel opnieuw aan zijn propedeuse Rechtsgeleerdheid kan beginnen, dus dat de beslissing van verweerster appellant de mogelijkheid niet ontneemt om nog Rechtsgeleerdheid te kunnen studeren. 4

5 IV Beslissing Het College van Beroep voor de Examens verklaart het beroep ongegrond, vastgesteld te Nijmegen op 12 maart