PUBLIC. Brussel, 30 april 2002 (08.05) (OR. fr,en) RAAD VA DE EUROPESE U IE. 8434/02 Interinstitutioneel dossier: 2001/0114 (C S) LIMITE

Transcriptie

1 eil UE PUBLIC RAAD VA DE EUROPESE U IE Brussel, 30 april 2002 (08.05) (OR. fr,en) 8434/02 Interinstitutioneel dossier: 2001/0114 (C S) LIMITE DROIPE 28 CORDROGUE 38 RESULTAAT BESPREKI GE van: de Groep materieel strafrecht d.d.: 23 april 2002 nr. vorig doc.: 7914/02 DROIPEN 24 CORDROGUE 35 nr. Comv.: COM(2001) 259 def. (10372/01 DROIPEN 60 CORDROGUE 45 COMIX 494) Betreft: Voorstel voor een kaderbesluit van de Raad betreffende de vaststelling van minimumvoorschriften met betrekking tot de bestanddelen van strafbare feiten en met betrekking tot straffen op het gebied van de illegale drugshandel Tijdens haar vergadering van 23 april 2002 heeft de Groep materieel strafrecht de artikelen 2, en 4 tot en met 6, van het bovengenoemde voorstel besproken op basis van de documenten 10372/01 DROIPEN 60 CORDROGUE 45 COMIX 494 en 7914/02 DROIPEN 24 CORDROGUE 35. De tekst die het resultaat is van die besprekingen, en waarin ook een aantal voorstellen van het voorzitterschap is verwerkt, staat in de bijlage; de opmerkingen van de delegaties staan in de voetnoten bij de tekst. De wijzigingen die ten opzichte van document DROIPEN 24 in de artikelen 2, en 4 tot en met 6, zijn aangebracht, zijn aangegeven. 8434/02 ier/sav/jv 1 DG H III L

2 Met betrekking tot het voorstel handhaven thans de Ierse, de Britse, de Duitse, de Deense en de Zweedse delegatie een voorbehoud in verband met parlementaire behandeling. De Nederlandse, de Finse en de Oostenrijkse delegatie handhaven hun algemeen studievoorbehoud. 8434/02 ier/sav/jv 2 DG H III L

3 BIJLAGE Artikel 1 Definities Voor de toepassing van dit kaderbesluit wordt verstaan onder: 1) "drugs": alle stoffen die vallen onder de volgende verdragen van de Verenigde Naties: a) het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen van 1961 (zoals gewijzigd bij het protocol van 1972); b) het Verdrag van Wenen inzake psychotrope stoffen van Eveneens vallen onder dit begrip de stoffen die onder controle zijn geplaatst in het kader van Gemeenschappelijk Optreden 97/396/JBZ van 16 juni 1997, door de Raad vastgesteld op grond van artikel K.3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie, betreffende de uitwisseling van informatie, de risicobeoordeling en de controle inzake nieuwe synthetische drugs; 2) "precursoren": elke stof die is geregistreerd in de communautaire wetgeving welke uitvoering geeft aan de verplichtingen op grond van artikel 12 van het Verdrag van de Verenigde Naties tegen de sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen van 20 december 1988; 3) "rechtspersoon": lichaam dat deze hoedanigheid krachtens het toepasselijke nationale recht bezit, met uitzondering van staten en andere overheidslichamen bij de uitoefening van hun openbare macht, en met uitzondering van publiekrechtelijke internationale organisaties. 8434/02 ier/sav/jv 3

4 Artikel 2 Strafbare feiten op het gebied van de illegale handel in drugs en precursoren 1. Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen opdat de volgende opzettelijke gedragingen bestraft worden wanneer daarvoor geen rechtvaardigingsgrond aanwezig is: a) het produceren, vervaardigen, extraheren, bereiden, aanbieden, te koop stellen, distribueren, verkopen, afleveren, ongeacht de voorwaarden, verhandelen, doorvoeren, vervoeren, in- of uitvoeren van drugs; b) het kweken van papavers, van cocaplanten of van cannabisplanten met het oog op de productie van drugs; c) het in bezit hebben of aankopen van drugs met het oog op een van de onder a) genoemde activiteiten; 8434/02 ier/sav/jv 4

5 d) het produceren, vervaardigen, bereiden, aanbieden, te koop stellen, distribueren, verkopen, afleveren, ongeacht de voorwaarden, bemiddelen, doorvoeren, vervoeren, in- of uitvoeren van precursoren in de wetenschap dat ze zullen worden gebruikt voor het illegaal produceren of vervaardigen van drugs De in lid 1 genoemde gedragingen vallen niet onder dit kaderbesluit wanneer de betrokkenen uitsluitend beogen te voorzien in hun persoonlijk gebruik als omschreven in het nationaal recht. Artikel 3 Uitlokking, medeplichtigheid en poging 1. Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om uitlokking van, medeplichtigheid aan en poging tot het plegen van een in artikel 2 genoemd feit strafbaar te stellen. 1 NL handhaafde haar verzoek om de tekst af te stemmen op die van het verdrag van de VN van 1988 door ook het bezit van precursoren erin op te nemen, zulks met inachtneming van de grondwettelijke beginselen en de basisbeginselen van de rechtsstelsels van de lidstaten, en met uitsluiting van de invoer en de uitvoer. Hiervoor was geen steun van de delegaties. - Voorbehoud van F en S bij precursoren. F, S en L handhaafden hun voorstel dat de Raad samen met het instrument een verklaring aanneemt, die luidt dat het de lidstaten vrijstaat de in artikel 2, lid 1, onder d), genoemde gedragingen te bestraffen als een vorm van medeplichtigheid. Verscheidene delegaties, waaronder I, NL, D, B en A, herinnerden aan hun verzet tegen dit voorstel, waarna overeengekomen werd het advies van de Juridische dienst van de Raad in te winnen over dit voorstel en over een alternatief voorstel dat door UK was voorgesteld en dat wordt gesteund door S en DK alsmede - onder voorbehoud voor nadere bestudering - door verscheidene andere delegaties. Volgens dit voorstel zou de inhoud van de verklaring worden opgenomen in een nieuw, aan artikel 2 toe te voegen lid, dat als volgt zou luiden: "Onverminderd artikel 4, kan iedere lidstaat besluiten de in artikel 2, lid 1, onder d), van dit kaderbesluit genoemde gedragingen te bestraffen hetzij als strafbaar feit, hetzij als medeplichtigheid aan de in artikel 2, lid 1, onder a), en artikel 3 genoemde strafbare feiten, voor zover dit laatste eveneens betrekking heeft op de in artikel 2, lid 1, onder a), bedoelde gedragingen.". - IRL handhaafde haar studievoorbehoud bij artikel 2, lid 1, onder d). 8434/02 ier/sav/jv 5

6 2. Een lidstaat kan strafrechtelijke verantwoordelijkheid uitsluiten voor de poging tot het aanbieden of het bereiden van drugs als bedoeld in artikel 2, lid 1, onder a), alsmede voor de poging tot het in bezit krijgen van drugs als bedoeld in artikel 2, lid 1, onder c). Artikel 4 Sancties 1. Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de in de artikelen 2 en 3 genoemde strafbare feiten strafbaar worden gesteld met een ( ) maximumstraf van ten minste [1 tot 3 jaar] gevangenisstraf ( ) 3. 2 Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de in artikel 2, lid 1, onder a), b) en c), genoemde feiten strafbaar worden gesteld met een maximumstraf van ten minste [5 tot 10] jaar gevangenisstraf, in elk van de volgende gevallen: a) het strafbaar feit betreft grote hoeveelheden verdovende middelen 3 ; NL handhaafde haar verzoek om het toepassingsgebied van dit lid te beperken tot die gevallen waarin het strafbare feit verband houdt met een aanzienlijke hoeveelheid drugs als omschreven in het nationaal recht. Dit voorstel kreeg geen steun. Verscheidene delegaties meenden dat artikel 2, lid 2, reeds tegemoetkomt aan de wens van NL. UK stelde de volgende formulering voor "Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat het in lid 2, onder b), genoemde feit strafbaar wordt gesteld met een maximumstraf van ten minste 10 jaar gevangenisstraf wanneer het strafbare feit a) grote hoeveelheden verdovende middelen betreft, of b) is gepleegd in het kader van een criminele organisatie in de zin van Gemeenschappelijk Optreden 98/733/JBZ van 21 december 1988.". NL gaf zijn voorkeur te kennen voor een oplossing waardoor de lidstaten kunnen kiezen tussen de punten a) en b). 8434/02 ier/sav/jv 6

7 b) het strafbaar feit betreft verdovende middelen die voor de gezondheid het schadelijkst zijn, of heeft aanzienlijke schade toegebracht aan de gezondheid van verscheidene personen. 4. Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de in het vorige lid bedoelde feiten strafbaar worden gesteld met een maximumstraf van ten minste tien jaar vrijheidsbeneming, wanneer het strafbare feit is gepleegd in het kader van een criminele organisatie in de zin van Gemeenschappelijk Optreden 98/733/JBZ van 21 december bis. Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de in artikel 2, lid 1, onder d), bedoelde feiten strafbaar worden gesteld met een maximumstraf van ten minste [5 tot 10 jaar] vrijheidsbeneming, wanneer het strafbare feit is gepleegd in het kader van een criminele organisatie in de zin van Gemeenschappelijk Optreden 98/733/JBZ van 21 december Onverminderd de rechten van de slachtoffers of van andere derden te goeder trouw neemt iedere lidstaat de nodige maatregelen om de confiscatie mogelijk te maken van stoffen die het voorwerp uitmaken van de in de artikelen 2 en 3 bedoelde strafbare feiten, hulpmiddelen die voor die strafbare feiten zijn of zouden worden gebruikt, en opbrengsten van deze strafbare feiten, dan wel de confiscatie van voorwerpen waarvan de waarde overeenkomt met die van bedoelde opbrengsten, stoffen of hulpmiddelen (...) 1 Studievoorbehoud van verscheidene delegaties. Verduidelijkt zal worden dat de termen "confiscatie", "hulpmiddelen", "opbrengsten" en "goederen" dezelfde betekenis hebben als in artikel 1 van het Verdrag van 1990 inzake het witwassen, de opsporing, de inbeslagneming en de confiscatie van opbrengsten van misdrijven. 8434/02 ier/sav/lm 7

8 Artikel 5 Verzwarende omstandigheden (...) 1 Artikel 6 Bijzondere omstandigheden Onverminderd artikel 4 kan iedere lidstaat de nodige maatregelen nemen om in de in artikel 4 bedoelde gevallen strafvermindering mogelijk te maken indien de dader: a) afziet van verdere criminele activiteiten op het gebied van de handel in verdovende middelen en precursoren en b) de administratieve of justitiële autoriteiten informatie verstrekt die zij niet anderszins hadden kunnen krijgen, en hen helpt om: i) de gevolgen van het strafbare feit te voorkomen of te verminderen, ii) de andere daders aan te wijzen of hen voor het gerecht te brengen, iii) bewijs te vergaren of iv) te voorkomen dat nieuwe strafbare feiten, bedoeld in de artikelen 2 en 3, worden gepleegd. 1 Dit artikel is geschrapt omdat de groep het moeilijk eens kon worden over een minimum aan verplichte verzwarende omstandigheden. De Commissie maakte een voorbehoud met betrekking tot de schrapping van dit artikel, omdat zulks ten opzichte van het VN-verdrag van 1988 een stap terug zou betekenen. 8434/02 ier/sav/lm 8

9 Artikel 7 Aansprakelijkheid van rechtspersonen 1. Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat rechtspersonen aansprakelijk kunnen worden gesteld voor de in de artikelen 2 en 3 bedoelde strafbare feiten, wanneer deze feiten te hunnen voordele zijn gepleegd door personen die hetzij individueel, hetzij als lid van een orgaan van de rechtspersoon optreden en die in de rechtspersoon een leidende functie bekleden op grond van: a) de bevoegdheid om de rechtspersoon te vertegenwoordigen, of b) de bevoegdheid om namens de rechtspersoon beslissingen te nemen, of c) de bevoegdheid tot controle bij de rechtspersoon. 2. Naast de in lid 1 bedoelde gevallen neemt iedere lidstaat de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat rechtspersonen aansprakelijk kunnen worden gesteld wanneer, ten gevolge van gebrekkig toezicht of gebrekkige controle door een in lid 1 bedoelde persoon, een in de artikelen 2 en 3 bedoeld strafbaar feit kon worden gepleegd ten voordele van die rechtspersoon door een onder diens gezag staande persoon De aansprakelijkheid van rechtspersonen krachtens de leden 1 en 2 sluit strafvervolging tegen natuurlijke personen die een in de artikelen 2 en 3 bedoeld strafbaar feit plegen, ertoe aanzetten of eraan medeplichtig zijn, niet uit. 1 Voorbehoud van UK. 8434/02 ier/sav/lm 9

10 Artikel 8 1 Sancties tegen rechtspersonen De lidstaten nemen de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat doeltreffende, evenredige en afschrikkende sancties kunnen worden getroffen tegen elke volgens artikel 7, leden 1 en 2, aansprakelijk gestelde rechtspersoon, waaronder al dan niet strafrechtelijke geldboetes en eventueel andere sancties, zoals: a) uitsluiting van fiscale of andere voordelen of overheidssteun; b) een tijdelijk of permanent verbod op het uitoefenen van commerciële activiteiten; c) onderbewindstelling; d) een rechterlijk bevel tot ontbinding; e) tijdelijke of permanente sluiting van vestigingen die zijn gebruikt voor het plegen van het strafbare feit; f) confiscatie van de voorwerpen waarop het strafbare feit betrekking heeft gehad en van de opbrengsten en voordelen die rechtstreeks of zijdelings uit het strafbare feit zijn verkregen. Artikel 9 2 Bevoegdheid en vervolging 1. Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen om in de onderstaande gevallen zijn rechtsmacht te vestigen ten aanzien van de in de artikelen 2 en 3 bedoelde strafbare feiten: 1 2 Voorbehoud van UK omdat in artikel 8 geen onderscheid wordt gemaakt tussen de leden 1 en 2 van artikel 7. Zoals besloten in de groep, is de tekst van artikel 9 afgestemd op de corresponderende bepaling in document 7536/02 DROIPEN 18 MIGR /02 ier/sav/lm 10

11 a) het strafbaar feit is geheel of gedeeltelijk op het grondgebied van die lidstaat gepleegd; b) de pleger van het strafbaar feit is onderdaan van die lidstaat; c) het strafbaar feit is gepleegd ten voordele van een op het grondgebied van die lidstaat gevestigde rechtspersoon. 2. Een lidstaat kan besluiten de rechtsmachtsregels van lid 1, onder b) en c), niet, dan wel slechts in specifieke gevallen of omstandigheden, toe te passen indien het strafbaar feit buiten zijn grondgebied is gepleegd. 3. Een lidstaat die krachtens de nationale wetgeving zijn onderdanen niet uitlevert, neemt de nodige maatregelen om zijn rechtsmacht te vestigen ten aanzien van de in de artikelen 2 en 3 bedoelde strafbare feiten en deze in voorkomend geval te vervolgen wanneer ze door eigen onderdanen buiten zijn grondgebied zijn gepleegd. 4. De lidstaten stellen het secretariaat-generaal van de Raad en de Commissie ervan in kennis wanneer zij besluiten lid 2 toe te passen, in voorkomend geval met vermelding van de specifieke gevallen of omstandigheden waarin het besluit van toepassing is. Artikel 10 Samenwerking tussen de lidstaten Artikel 11 Uitvoering en verslaglegging 1. De lidstaten nemen de nodige maatregelen om uiterlijk op 30 juni 2003 aan dit kaderbesluit te voldoen. 8434/02 ier/sav/lm 11

12 Zij doen de Commissie en het secretariaat-generaal van de Raad onverwijld de tekst toekomen van de bepalingen waarbij de krachtens dit kaderbesluit op hen rustende verplichtingen in nationaal recht worden omgezet. 2. De lidstaten leggen de Commissie voor de eerste maal uiterlijk op 31 december 2006 en vervolgens om de vijf jaar een beknopt verslag voor over de uitvoering van dit kaderbesluit. 3. Op de grondslag van de in de leden 1 en 2 bedoelde gegevens stelt de Commissie voor de eerste maal uiterlijk op 30 juni 2007 en vervolgens om de vijf jaar een evaluatieverslag op over de toepassing van dit kaderbesluit door de lidstaten. Het verslag wordt de Raad en het Europees Parlement toegezonden, eventueel vergezeld van voorstellen tot wijziging van dit kaderbesluit. Artikel 12 Inwerkingtreding Dit kaderbesluit treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van zijn bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen. Gedaan te Brussel, voor de Raad de Voorzitter 8434/02 ier/sav/lm 12