foto s en tekst: Peter Fokkens

Transcriptie

1 Alle zeilen bij in Driestedenrace Vaste prik in het naseizoen: de Klipperrace in Enkhuizen. Met als vast onderdeel: de Driestedenrace. Dit jaar moest alles aan zeildoek uit de kast... "Hoeveel heb jij er vandaag op staan?" is een veelgehoorde vraag op het zaterdagochtendpalaver van de ooit door Jan Bakker bedachte Driestedenrace. Vaak wordt die vraag met een mysterieverhogend schouderophalen afgedaan. Of wordt er een getal genoemd. "Vijfhonderd, denk." De ander kijkt dan geringschattend, of fluit bewonderend tussen zijn tanden, al naar gelang. "O, ik het dubbele," kan echter net zo goed het antwoord zijn. Duizend vierkante meter, jawel, en niet alleen bij licht weer. Het reglement verbiedt spinnakers, maar voor de rest mag alles. Gevolg: voorafgaand aan de Klipperrace hamsteren allerlei bemanningen zeilen en zeiltjes. Honderden zeilen Bij de 33e Klipperrace, editie 2007, is dat niet anders. Bovendien wordt er nu weinig wind voorspeld, plus mooi zonnig weer: ideale omstandigheden om er hard tegenaan te gaan en alles uit de kast te halen. 34

2 35 foto s en tekst: Peter Fokkens

3 In de Driestedenrace op zaterdag kiezen de schippers zelf hun route langs een driehoeksbaan die kan voeren langs ten minste twee boeien bij respectievelijk Urk, Medemblik en Stavoren. De race begint traditioneel met een ankerstart in het Krabbersgat. Er staat een matig zuidoostenwindje. Als het startschot om tien uur klinkt, ratelen de ankerkettingen en gaan op de 48 klippers in no-time honderden zeilen omhoog. Op ruime rakken komt een eenmastklipper snel op vijf zeilen, een tweemaster voert er al gauw zeven, en er zijn driemasters die tot veertien komen. Ook nu wordt alles erbij getrokken. Bijna alle schepen kiezen voor een route over Medemblik of Stavoren, waardoor ze meteen met een knik in de schoot kunnen zeilen. Boven de vier knopen Al gauw worden er snelheden van boven de vier knopen geklokt. Het veld wordt aangevoerd door nieuwkomer Sanne Sophia, een veertig meter lange driemaster. Een oude sleepklipper, die voor het gemak van een paar kimkieltjes is voorzien. De zwaarden ontbreken. Leuk voor de gasten, want dan hoeven ze niet zo hard te werken. Kruisend is het echter een nadeel. Vooralsnog profiteert de bemanning van de snelle rompvorm, bekend van sleepklippers, en van de negen zeilen aan de drie masten. Op de tegenkoers, via Medemblik en Stavoren, neemt de snelle 36

4 foto s en tekst: Peter Fokkens eenmaster Hoge Wier de kop. Het schip vaart al jaren in de top mee. De klipper voert slechts vier zeilen op de ruime rakken, maar die tellen dan ook mee. De halfwinder is groter dan het grootzeil; de boom is bijna even lang als de giek. Spiboom van twee lantaarnpalen Op de achtervolgende Waterwolf, een grote tweemastklipper, wordt ook niet bezuinigd op de spullen. Schipper en eigenaar Jelte Toxopeus heeft het wedstrijdzeilen op grote schepen tot kunst verheven en knutselt graag met nieuw materiaal. Zijn 'turbo', een soort bovenbezaanstengestagzeil, heeft mythische proporties. Het zeil wordt met breektouwtjes gehesen en ontplooit zich als een gigantische ballon boven de twee masten, alsof die het schip moet optillen. Voor het uitbomen van de halfwinder heeft Jelte twee lichtgewicht aluminium lantaarnpalen met de dikke kanten aan elkaar gelast. De dunne uiteinden zijn voorzien van king-size spinnakerboombeslag, uiteraard zelf bedacht en gemaakt. 37

5 38

6 foto s en tekst: Peter Fokkens Dreigende deadline De Waterwolf loopt al snel uit op zijn naaste concurrenten. Die hijsen wat ze hijsen kunnen. Je hoort de bemanningen in gedachten smeken om meer wind. Die komt, maar pas laat in de middag, als op het wedstrijdschip al rekening wordt gehouden met een groot aantal DNF's. De meerderheid van de schepen finisht daardoor nog net binnen de tijd. Eerste in de A-klasse wordt de Hoge Wier. De Waterwolf komt knarsetandend een krap half uur later pas rond de bosjes aan de ingang van het Krabbersgat, op de hielen gezeten door Ton Lemmers met het onopvallende maar watervlugge zeeklippertje Stella Maris. De rest van het veld, inclusief de gehele B-klasse, volgt op forse afstand. Geplaagd door het gebrek aan wind, maar ook door de winddraaiing, die voor velen het laatste rak onverwacht tot een kruisrak maakt. Achttien schepen van de achtenveertig halen de finish niet vóór de onverbiddelijke deadline van acht uur. 39