Een acht tussen Epen en Slenaken.

Transcriptie

1 Een acht tussen Epen en Slenaken.

2

3 Zondag Deze morgen staan we (uiteraard) niet zo vroeg op. Na de ochtendceremoniën besluiten we toch een wandeling vanuit de camping te doen. We kunnen hier de campers laten staan zolang we willen en dat is gemakkelijker dan eerst een parkeerplaats te gaan zoeken. Tegen half elf stappen we dan op. We nemen het pad achter de heg van de camping naar het Onderste Bosch. We volgen hier de blauwe palen. Op dit pad hebben we continu te maken met mountainbikers, die voorbij komen razen. Verder is het er stil. Wanneer we een vreemde bank met uitsparing voor een boompje bereiken ontstaat er een discusie tussen mij en Tineke over het vervolg van de route. Ik meen dat we de bosrand moeten blijven volgen. Tineke ziet in de blauwe palen een logischer route. Ik zet door hetgeen ons een extra traject door het Onderste Bosch oplevert. Onder de appels op camping Oosterberg. Het Onderste Bosch. Vreemde bank in het Onderste Bosch.

4 We komen bij grenspaal 15 uit op de overgang van Onderste naar Bovenste Bosch èn uiteraard aan de Belgische grens. Zo weten we weer waar we zijn. (11.00) Tineke had deze keer gelijk. Door mijn eigenzinnigheid lopen we nu wel over Gieveld noordwaarts. Ongeveer parallel aan het pad van zo-even. Aan deze weg staan wel Kleine kaardebollen (in Nederland een zeldzame plant). Dit is de roemruchte Voerstreek, waar vroeger zoveel mot was tussen Vlamingen en Franstaligen. Is dat misschien de reden dat de op zich prachtige boerderij op Gieveld nu slechts een bouwval is? Ik ben niet de enige die deze Hoeve Gieveld interessant vind. Wijngaardslak, Helix pomatia. BELGISCH STAATSBLAD Bij besluit van de Vlaamse minister van Binnenlandse Aangelegenheden, Ambtenarenzaken en Sport van 16 juni 2000 werd vastgesteld het ontwerp van lijst van volgend voor bescherming vatbare monumenten, stads- en dorpsgezichten, overeenkomstig de bepalingen van het decreet van 3 maart 1976 : Wegens zijn historische waarde : - als monument : Gievelderstraat 13, Hoeve Gieveld, gelegen te Voeren (Teuven), Gieveldstraat (Teuven) 13; bekend ten kadaster : Voeren, 2e afdeling, sectie A, perceelnummer(s) 3A. Rij knoestige bomen langs het pad naar Gieveld (B). Grens met België.

5 Kleine kaardebol, Dipsacus pilosus. Kleine kaardebol, Dipsacus pilosus. Spreeuw, Sturnus vulgaris. Helaas bouwvallige boerderij, Gieveld (B).

6 Wat die historische waarde inhoudt vind ik echter niet terug op internet. We lopen door naar restaurant De Smockelaer en slaan daar links af naar Slenaken. (11.30) Een zeer steile afdaling is dit met alvast een zeer idyllische kijk op Slenaken.in het diep uitgesleten Gulpdal. Dat deze streek veel toeristen trekt is vanzelfsprekend. En daar wordt ook in Slenaken flink op ingezet. Veel uitspanningen dus. De eerste heet Het Stegelke. Draaideurrestaurant dus. D r zit magie in dat woord, het geeft die zwaar piepende dingen meerwaarde.

7 De Smockelaer. Het Gulpdal bij Slenaken. Slenaken. Slenaken.

8 Aan de doorgaande weg in Slenaken zoeken we even naar de voortgang. Dan vind ik het pad onder aan de Gulp. (12.15) Al snel hebben we het dorp met zijn drukte achter ons gelaten. Met de kaart helpen we een andere (ietwat onzekere) wandelaarster op pad. De Gulp is (hier?) nauwelijks meer dan een zwaar kronkelende voor in het hoge gras. Het is wel even fijn lui te kunnen wandelen op dit nagenoeg vlakke traject. Pad langs de Gulp, Slenaken. Gewone zwavelkop, Psilocybe (Hypholoma) fascicularis.

9 De Gulp. De Gulp. Verderop begint het dan meer een beek te worden. Aan de andere kant zien we de Helenahoeve. Hier gaan we met de groene paaltjes heuvelop, doorkruisen het kleine Grote Bosch en lopen na het zoveelste stegelke over een smal pad tussen prikkeldraad naar Heyenrath. Daar bij de Mariakapel vinden we weer eens een bankje. Tijd voor de boterhammen. (12.50) Deze kapel heet barok te zijn, maar dat zie ik er niet aan af. De Gulp.

10 De Helenahoeve aan de Gulp. Stegelke aan de andere kant van het Grote Bosch. Heyenrath.

11

12 We zitten onder een aparte soort paardenkastanje. Deze Gele pavia valt op door zijn stekelloze bolsters. Het is overigens een Noord-Amerikaanse soort en op het ogenblik bij boomkwekers en -kopers in de belangstelling, omdat hij beter resistent is tegen allerlei ziektes die andere kastanjesoorten in Nederland teisteren. Perzikkruid, Persicaria (Polygonum) maculosa. Gele pavia, Aesculus flava. Gele pavia, Aesculus flava.

13 Achter ons gaat een lange optocht aan vrachtwagens en opleggers vreselijk te keer. Wanneer we weer opstappen zien we de laatse voorbijkomen, ze hebben kinderen aan boord, die uiteraard dit hels spectakel zeer op prijs stellen. (13.10) Dan lopen we terug naar de camping, gaan bij De Smockelaer het blauwe pad naar het Onderste Bosch op (de route dus die we op de heenweg hadden willen nemen) zien daar die rare kakdoosbank weer en blijven de bosrand en de blauwe palen volgen naar de camping. Via een weiland en de achterpoort lopen we tegen tweeën het terrein op. Een terrein dat aanzienlijk groter is dan we in eerste instantie gezien hadden. Alvorens op huis aan te gaan blijven we nog een tijdje kleppen, schoepen in gemeenschappelijke samenwerking met onze luifelhaak een bijzonder mooie en lekkere appel uit de boom. Die krijgt Tineke, want die had er nog geen gehad. Al met al een heerlijke dag uit een dito weekeinde. Zo iets smaakt naar nog. Dassenhol?

14