Zaaknummer : 2014/153

Transcriptie

1 Zaaknummer : 2014/153 Rechter(s) : mr. Olivier Datum uitspraak : 10 december 2014 Partijen : Appellant en CBE Erasmus Universiteit Rotterdam Trefwoorden : Begeleiding, (tussentijdse) beoordeling, evenredigheidsbeginsel, herkansing, motivering, onafhankelijkheid examinator, second opinion, vertrouwensbeginsel Artikelen : Awb artikel 8:4 lid 3 aanhef en onderdeel b Regels betreffende beoordeling minoren Erasmus MC Uitspraak : Ongegrond Hoofdoverwegingen : Verweerder heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat de examinatoren in de beoordelingsformulieren de diverse onderdelen en elementen van de scriptie uitgebreid hebben becommentarieerd en dat zij zowel in deze formulieren als in hun commentaar op het beroepschrift van 10 maart 2014 hebben gemotiveerd waarom de scriptie niet aan voormelde criteria voldoet. Aldus heeft verweerder terecht geen grond aanwezig geacht voor het oordeel dat de beoordeling niet zorgvuldig heeft plaatsgevonden dan wel niet kenbaar is gemotiveerd Het programma van de minor voorziet in begeleiding van studenten tijdens de voorbereiding en bewerking van hun scriptie. Appellant heeft van deze begeleiding, ondanks aandringen van de examinatoren, geen gebruik gemaakt. Zo heeft hij geen plan van aanpak ingeleverd en is hij niet ingegaan op het voorstel van Schermer om een afspraak te maken voor een begeleidingsgesprek, waarin de precieze vraagstelling en opzet van de scriptie zou kunnen worden besproken. Tijdens het schrijfproces heeft hij evenmin nadere feedback en begeleiding aan de begeleidend docent gevraagd, terwijl daartoe de mogelijkheid bestond. De uiterste inleverdatum van de individuele scriptie is voor alle studenten verlengd van 8 naar 15 november Op 28 november 2013 heeft met de studenten een eindgesprek over alle toetsonderdelen van de minor plaatsgevonden. Appellant had de scriptie op dat moment nog niet ingeleverd. Na aandringen van de examinatoren heeft hij diezelfde dag een conceptversie van de scriptie naar Schermer gestuurd, waarna Schermer op 2 december 2013 per uitvoerig feedback heeft gegeven. Het College stelt vast dat appellant niet heeft verzocht om meer tijd om de scriptie aan te passen en zelf op 11 december 2013 de scriptie heeft ingeleverd. Gelet op de wijze waarop appellant zich bij het schrijven van de scriptie heeft opgesteld, is er onvoldoende grond voor het oordeel dat de examinatoren desalniettemin een tussentijdse beoordeling hadden moeten geven Wanneer een onvoldoende voor een minoronderdeel wordt behaald kan dit volgens de Regels betreffende beoordeling minoren Erasmus MC eenmalig na het einde van de minor worden herkanst. Appellant heeft geen gebruik gemaakt van het reguliere beoordelingsmoment, waarvoor de scriptie uiterlijk 15 november 2013 had moeten worden ingeleverd. Appellant had kunnen en moeten beseffen dat het niet uiterlijk op 15 november 2013 inleveren van de scriptie doch daarna ten gevolge zou hebben dat de scriptie zou worden beoordeeld in het kader

2 van de herkansing Dit betoog kan niet tot vernietiging van de beslissing van 30 juni 2014 leiden. Dat de examinatoren collega's van elkaar zijn en hun beoordelingsformulieren tezamen in één aan hem hebben verzonden, biedt, anders dan appellant heeft aangevoerd, geen grond voor twijfel aan hun onafhankelijkheid. Dat zij veelal dezelfde punten van kritiek hebben, biedt daarvoor evenmin grond. De examinatoren hebben de scriptie immers aan de hand van dezelfde vaste criteria moeten beoordelen en zij hebben bovendien hun kritiek niet op dezelfde wijze verwoord. Uitspraak in de zaak tussen: [naam], wonende te [naam woonplaats], appellant, en het College van Beroep voor de Examens van de Erasmus Universiteit Rotterdam, verweerder. 1. Procesverloop Bij van 14 januari 2014 heeft mr. J.G.M. Aartsen (hierna: Aartsen), mede namens prof. dr. M.H.N. Schermer (hierna: Schermer; hierna tezamen: de examinatoren) hun beoordelingen van de scriptie van appellant voor de minor 'Ethiek van de Gezondheidszorg' (hierna: de scriptie) bekend gemaakt. De scriptie is met een onvoldoende beoordeeld. Bij beslissing van 2 juni 2014, verzonden op 30 juni 2014, heeft verweerder het daartegen door appellant ingestelde beroep ongegrond verklaard. Tegen die beslissing heeft appellant beroep ingesteld. Verweerder heeft een verweerschrift ingediend. Het College heeft de zaak verwezen van een meervoudige naar een enkelvoudige kamer. Het College heeft de zaak ter zitting behandeld op 12 november 2014, waar appellant, bijgestaan door mr. R.W. de Gruijl, advocaat te Rotterdam, en verweerder, vertegenwoordigd door S. El Ghafour LLM, secretaris van verweerder, zijn verschenen. Namens de examencommissie Geneeskunde is dr. T.J.H. Ruigrok verschenen. 2. Overwegingen 2.1. Appellant heeft in het kader van zijn opleiding Nederlands Recht de minor 'Ethiek van de Gezondheidszorg' aan de faculteit Geneeskunde gevolgd. Deze minor bestaat uit vier onderdelen, waaronder een individuele scriptie Appellant betoogt dat verweerder niet heeft onderkend dat de scriptie ten onrechte als onvoldoende is beoordeeld. Daartoe voert hij aan dat de scriptie aan de in de studiegids opgenomen criteria voldoet en dat de beoordeling derhalve niet zorgvuldig tot stand is gekomen Ingevolge artikel 7.66 van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek (hierna: de WHW), gelezen in samenhang met artikel 8:4, derde lid, aanhef en onder b, van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb), kan geen beroep

3 worden ingesteld tegen een beslissing inhoudende een beoordeling van kennen of kunnen van een kandidaat of leerling die ter zake is geëxamineerd of op enigerlei andere wijze is getoetst, dan wel inhoudende de vaststelling van opgaven, beoordelingsnormen of nadere regels voor die examinering of toetsing. Deze bepaling staat eraan in de weg, dat door het instellen van beroep tegen een beslissing van verweerder een oordeel van het College wordt verkregen over een zodanige beslissing, die als zodanig van de bestuursrechtelijke rechtsbescherming is uitgezonderd. Dit betekent dat, wat betreft de aan de beslissing van 2 juni 2014 ten grondslag liggende beslissing van de examinatoren, door het College slechts kan worden beoordeeld of verweerder zich al dan niet terecht op het standpunt heeft gesteld dat aan de formele voorschriften die bij of krachtens de WHW, de Awb of enig andere wet in formele zin zijn gesteld, is voldaan. Voor een inhoudelijke beoordeling van de scriptie bestaat in deze procedure derhalve geen ruimte Verweerder heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat de examinatoren in de beoordelingsformulieren de diverse onderdelen en elementen van de scriptie uitgebreid hebben becommentarieerd en dat zij zowel in deze formulieren als in hun commentaar op het beroepschrift van 10 maart 2014 hebben gemotiveerd waarom de scriptie niet aan voormelde criteria voldoet. Aldus heeft verweerder terecht geen grond aanwezig geacht voor het oordeel dat de beoordeling niet zorgvuldig heeft plaatsgevonden dan wel niet kenbaar is gemotiveerd Verder betoogt appellant dat verweerder niet heeft onderkend dat hem ten onrechte geen aanvullende termijn is gegeven om de op 2 december 2013 verzochte aanpassingen te verwerken en om de scriptie vervolgens voor een tweede keer tussentijds te laten beoordelen. Daarbij acht appellant van belang dat hij voor de overige drie onderdelen van de minor voldoendes heeft behaald Het programma van de minor voorziet in begeleiding van studenten tijdens de voorbereiding en bewerking van hun scriptie. Appellant heeft van deze begeleiding, ondanks aandringen van de examinatoren, geen gebruik gemaakt. Zo heeft hij geen plan van aanpak ingeleverd en is hij niet ingegaan op het voorstel van Schermer om een afspraak te maken voor een begeleidingsgesprek, waarin de precieze vraagstelling en opzet van de scriptie zou kunnen worden besproken. Tijdens het schrijfproces heeft hij evenmin nadere feedback en begeleiding aan de begeleidend docent gevraagd, terwijl daartoe de mogelijkheid bestond. De uiterste inleverdatum van de individuele scriptie is voor alle studenten verlengd van 8 naar 15 november Op 28 november 2013 heeft met de studenten een eindgesprek over alle toetsonderdelen van de minor plaatsgevonden. Appellant had de scriptie op dat moment nog niet ingeleverd. Na aandringen van de examinatoren heeft hij diezelfde dag een conceptversie van de scriptie naar Schermer gestuurd, waarna Schermer op 2 december 2013 per uitvoerig feedback heeft gegeven. Het College stelt vast dat appellant niet heeft verzocht om meer tijd om de scriptie aan te passen en zelf op 11 december 2013 de scriptie heeft ingeleverd. Gelet op de wijze waarop appellant zich bij het schrijven van de scriptie heeft opgesteld, is er onvoldoende grond voor het oordeel dat de examinatoren desalniettemin een tussentijdse beoordeling hadden moeten geven Voorts betoogt appellant dat hem ten onrechte een herkansingsmogelijkheid is onthouden, hetgeen hij in strijd acht met het zorgvuldigheidsbeginsel, het vertrouwensbeginsel en het evenredigheidsbeginsel. Daarbij bestrijdt hij de stelling van de examencommissie in het verweerschrift van 13 maart 2014 dat de examinatoren mondeling met hem zouden hebben afgesproken dat de definitieve versie van de scriptie onder de herkansingsmogelijkheid zou vallen.

4 Wanneer een onvoldoende voor een minoronderdeel wordt behaald kan dit volgens de Regels betreffende beoordeling minoren Erasmus MC eenmalig na het einde van de minor worden herkanst. Appellant heeft geen gebruik gemaakt van het reguliere beoordelingsmoment, waarvoor de scriptie uiterlijk 15 november 2013 had moeten worden ingeleverd. Appellant had kunnen en moeten beseffen dat het niet uiterlijk op 15 november 2013 inleveren van de scriptie doch daarna ten gevolge zou hebben dat de scriptie zou worden beoordeeld in het kader van de herkansing Daarnaast betoogt appellant dat de door de examinatoren gegeven motivering voor het oordeel dat de scriptie onvoldoende ethisch is, ten onrechte niet concreet en verifieerbaar is In het beoordelingsformulier van Schermer is onder meer vermeld: De scriptie is erg juridisch van aard, het is niet echt een medisch-ethisch onderwerp, en er is ook weinig poging gedaan om het meer een medisch-karakter te geven, of de link naar medische ethiek te leggen. Eerdere suggesties voor verbetering zijn nauwelijks verwerkt. [ ] Verder is geen ethiek gebruikt, behalve enkele korte verwijzingen naar Beauchamp en Childress. In het beoordelingsformulier van Aartsen is onder meer vermeld: Dit leidt tot het beschrijven van de praktijk van de kinderbescherming en niet tot een morele verhandeling/beoordeling van de praktijk of beter nog, de achterliggende waarden en normen van de kinderbescherming. [ ] Er ontbreekt achtergrondinformatie die relevant is voor de ethische aspecten van kinderbescherming, zoals achtergrondinformatie over de norm: het belang van het kind. De achtergrondinformatie over dit onderdeel is uitsluitend juridisch van aard. Dit is een gemiste kans en voldoet niet aan de vooraf gestelde criteria voor een scriptie medische ethiek. [ ] Het stuk bevat te weinig ethische argumentatie; argumentatie die terug te voeren is op waarden, normen, ethische principes Anders dan appellant betoogt, is de hiervoor onder 5.1 weergegeven motivering voldoende concreet en verifieerbaar Verder betoogt appellant dat verweerder ten onrechte is voorbijgegaan aan zijn beroepsgrond waarin hij de onafhankelijkheid van de examinatoren betwist Dit betoog kan niet tot vernietiging van de beslissing van 30 juni 2014 leiden. Dat de examinatoren collega's van elkaar zijn en hun beoordelingsformulieren tezamen in één aan hem hebben verzonden, biedt, anders dan appellant heeft aangevoerd, geen grond voor twijfel aan hun onafhankelijkheid. Dat zij veelal dezelfde punten van kritiek hebben, biedt daarvoor evenmin grond. De examinatoren hebben de scriptie immers aan de hand van dezelfde vaste criteria moeten beoordelen en zij hebben bovendien hun kritiek niet op dezelfde wijze verwoord Ten slotte betoogt appellant tevergeefs dat hij in de gelegenheid had behoren te worden gesteld een second opinion ten aanzien van de scriptie te vragen. Hiervoor heeft verweerder terecht geen aanleiding gezien, nu de scriptie reeds door twee examinatoren, onafhankelijk van elkaar, is beoordeeld Het beroep is ongegrond Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding. 3. Beslissing Het College Rechtdoende:

5 verklaart het beroep ongegrond.