Lucas 19, en Jes. 1, november 2016 Hengelo Gld.,

Transcriptie

1 Lucas 19, en Jes. 1, november 2016 Hengelo Gld., Thema: God heeft het laatste woord Gemeente van Jezus Christus, Onze aarde volgens astrologen een planeet tussen miljoenen andere ooit is hij ontstaan en ooit zal hij weer verdwijnen. Onze wereld.. Gods schepping volgens de bijbel. Ooit is God er een geschiedenis met mensen begonnen, en ooit zal Hij die geschiedenis voltooien.. Daarover staat in veel beelden in de Bijbel geschreven: We horen over: Een Rijk van Vrede Gods Koninkrijk. Het zal zijn als een bruilofsfeest, een maaltijd voor alle volkeren op de berg Sion een tijd van volmaaktheid, een paradijs.. een leven van louter goedheid en vreugde een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, een nieuw Jeruzalem. Maar. dan moet de wereld eerst door het oordeel heen, door de allesoverheersende chaos en verwoesting. Ook die beelden krijgen we in de Bijbel aangereikt. Moeten we al die beelden letterlijk nemen? Ik denk het niet, Al die beelden zijn voor mij visioenen, droombeelden. de verpakking van wat er diep in een mens leeft aan angst en aan hoop en verlangen. Bijbel-schrijvers zien in de loop van de mensengeschiedenis de hand van God. Maar mensen zijn ook zelf verantwoordelijk voor veel leed in de wereld. Hoe schrijft God dan zijn geschiedenis? Het zijn vragen waar je niet over uitgedacht raakt. Misschien kan de bijbel ons wat op weg helpen, hoewel we geen pasklare antwoorden moeten verwachten, laat staan toekomstvoorspellingen. Jesaja vertelt ons over hoe de verbonds-relatie tussen het volk Israël en God verloopt. Het volk is ontrouw geworden. 1

2 Eenzijdig heeft het het verbond verbroken door andere goden achterna te lopen. De stad Jeruzalem is ten prooi gevallen aan onrecht en machtsmisbruik. Altijd is daar de strijd om macht en geld. Er is geen zorg en aandacht voor wezen en weduwen de zwakken. Eigenbelang viert hoogtij. Het volk leeft buiten God om. Dan neemt God zelf het woord en spreekt harde woorden door de mond van de profeet Jesaja. God krijgt hier menselijke trekken. Diep verdriet klinkt er door in de harde woorden die de profeet namens God spreekt. We leren God hier kennen als een God die tranen heeft. In de toorn van God horen we zijn intense betrokkenheid. De pijn om hoe de mensen met zijn schepping omgaan, om de chaos die ze ervan hebben gemaakt.. Dan wil de Schepper de wereld omvormen tot een nieuwe aarde van recht en gerechtigheid, maar dat kan alleen door alles wat er in zijn Naam nìet mag zijn, te vernietigen. En dat verdriet de Schepper ten zeerste. E is een harde hand nodig om het volk tot inkeer te brengen. De Eeuwgie keert zich tegen Jeruzalem met de bedoeling het te zuiveren en reinigen van onrecht en vuile praktijken. Dat is nodig om van Jeruzalem de stad van vrede te maken. Hier horen we dat, ook al laat het volk het afweten, God toch verder met hen gaat. Hij vol-eindigt wat Hij eens begonnen is. De voleinding is nìet de verwoesting, maar door de verwoesting heen een nieuw begin. Voor de joden uit het Oude Testament is dat niet een hiernamaals, of een Koninkrijk van God aan het einde der tijden. Voor het bijbelse Israel gebeurt het in het hier en nu, Jeruzalem zal de naam krijgen: Stad van trouw. En wat in de bijbel geldt voor Jeruzalem, geldt voor heel Israël. En Israel staat weer model voor de hele wereld; wij met onze wereld in het hier en nu zijn er dus ook bij betrokken. De woorden gesproken door Jesaja zijn nog altijd actueel. 2

3 Het huilen van Jezus over Jeruzalem, geldt ook onze tijd en onze wereld. Als we de bijbelverhalen alleen maar lezen als een geschiedenis van toen, lang geleden, dan hebben ze niets met onszelf te maken. En dat is nu juist wèl de bedoeling van de bijbel: dat we die lezen als een boek over God en mensen: toen èn nu. Als Jezus weent over Jeruzalem, dan weent Hij over de wereld van zijn tijd, maar óók over de wereld van onze tijd. Want uiteindelijk is er niet zoveel verschil tussen toen en nu. Gods tranen zijn Jezus tranen... Nog steeds is de wereld niet zoals door God bedoeld. God ziet de mensen, maar ze merken Hem niet op. Dat is hun tekortkoming. En als er niet gereageerd wordt op Gods toenadering, kan God niets met mensen beginnen. Ook Jezus woorden zijn, net als die van Jesaja, hard van toon. Wat kunnen we het moeilijk hebben met deze woorden. God als een straffende God, daar kan ik maar moeilijk mee uit de voeten. Maar ik geloof wel dat het voor de vrede met God, voor de vrede met anderen en vrede met onszelf, belangrijk is om opmerkzaam te zijn op wat God met ons persoonlijk en de wereld voor heeft. God kijkt naar ons, en wil dat we naar Hem terugkijken, zijn liefde beantwoorden in daden van liefde. Woorden en daden die voortkomen uit een hart. Dat God en de naaste liefheeft. Dat hart is de verbinding tussen de lezing bij Jesaja en het verhaal over de tempelreiniging. Mijn huis uit, lijkt Jezus boos te roepen tegen de handelaren in de tempel. Wat een gebedshuis moet zijn, het hart van het geloof een huis waar de mens zich richt op God, is geworden tot een handelshuis - een huis waar het gaat om eigenbelang en eigen voordeel: macht en geld. Deze zaken vertroebelen het zich op God. Daardoor raakt God uit beeld. Jezus strijdt voor ruimte voor God in onze harten en onze zielen. 3

4 Want ons hart is als een tempel. We kunnen er zo maar dingen in toelaten, die er niet horen. Zaken die de plaats van God gaan innemen. Nadat Jezus de tempel ontdaan heeft van wat er niet in thuis hoort, geeft Hij er dagelijks onderricht. Hìj neemt de ruimte in die vrij is gekomen. Hij laat de tempel weer tot zijn bestemming komen. Hij leert de mensen er over Gods Koninkrijk. Soms worden de beelden van vernietiging en verwoesting die door de bijbelschrijvers geschetst worden, betrokken op het einde van de wereld. Aan de komst van Gods Koninkrijk zou een tijd van grote, angstaanjagende verwarring vooraf gaan. Ik weet niet precies wat ik me daarbij moet voorstellen. Ik weet wel dat het er in het hier en nu al verschrikkelijk aan toe gaat, we zien er iedere dag de beelden van. Jezus zelf - en de eerste christenen - verwachtten de komst van het koninkrijk binnen afzienbare tijd. Het bleef echter uit Het kan een hele troost zijn, te weten dat het eens komt. Dat er ooit een tijd zal zijn dat alle tranen zullen worden gedroogd en dat er een einde komt aan alle verdriet. Maar ik denk niet dat dat Koninkrijk van God alléén een kwestie van tijd is, iets voor de toekomst, waar we maar stilletjes op moeten wachten. We lezen in de bijbel ook andere dingen: Jezus heeft ook gezegd: het Koninkrijk is onder U. In het hier en nu dus! Als je het maar wilt opmerken, Dat kan als je leeft met de blik gericht op God. Gods Rijk heeft toch ook te maken met de kwaliteit van ons leven?! Liefdedaden, met eeuwigheidswaarde. Waar geleefd wordt volgens de Tien Woorden, daar is Gods Rijk present. Nu al soms even zijn er van die eeuwigheidsmomenten, die boven de tijd uitwijzen naar de Eeuwige en zijn Rijk. Afsluiting: God heeft het laatste woord Ons hart, een tempel van God... 4

5 Onze wereld, Gods Koninkrijk... Hij zuivert en reinigt, niet om te vernietigen, maar om nieuw te maken, om zijn liefde tot voltooiing te kunnen brengen. De wereldse geschiedenis en de geschiedenis die God schrijft zijn moeilijk van elkaar te scheiden. Dat moeten we ook maar niet proberen. Het is genoeg te geloven dat de Eeuwige zijn verhaal in onze wereldtijd schrijft en te vertrouwen dat het laatste woord niet is aan de mens, maar aan God, die van de schepping de alpha en de omega is, begin en einde. Die uiteindelijk alles nieuw zal maken, omdat Hij niet loslaat wat Hij ooit begonnen is. Een sombere boodschap vandaag? Ik denk, voor alles, toch een bericht van grote blijdschap! En als we straks met elkaar brood en wijn delen, zijn dat tekenen van wat ìs en wat kómen gaat: Gods Koninkrijk. Amen. (Arja Oude Kotte- de Boon) 5