Omruilen van een parkadammer Dienst Stadstoezicht

Transcriptie

1 Rapport Gemeentelijke Ombudsman Omruilen van een parkadammer Dienst Stadstoezicht 28 maart 2006 RA Samenvatting Wegens fraude met de oude parkadammer start de Dienst Stadstoezicht in september 2002 een gratis omruilactie voor een nieuwe parkadammer. De actie wordt bekend gemaakt via folders, flyers en advertenties en sluit in april Drie verzoekers vragen de dienst na die datum om alsnog gratis te mogen omruilen. Zij hebben niet eerder kennisgenomen van de actie. De dienst wijst de verzoeken af omdat de actie voorbij is. De verzoekers benaderen de ombudsman, omdat de dienst hun adresgegevens had en ze niet schriftelijk heeft geïnformeerd over de actie. Eén verzoeker heeft bovendien bezwaar tegen de standaardbrief die hij in reactie op zijn verzoek heeft ontvangen. De dienst deelt de ombudsman mee dat (in verband) met bestandsvervuiling er is gekozen voor bekendmaking van de actie via advertenties, flyers en posters. De deadline voor de actie is verlengd tot anderhalf jaar en verzoeken die de dienst nadien bereikten zijn beoordeeld op kennelijke hardheid. De dienst gaat ook nader in op de argumenten van de verzoekers en belooft in voorkomende gevallen beterschap. De ombudsman vindt de aanpak van de dienst niet onbehoorlijk, maar de dienst had geen standaardbrief moeten sturen. Met instemming heeft de ombudsman vernomen dat de dienst alsnog op de argumenten van verzoekers is ingegaan. Oordeel De onderzochte gedragingen zijn: voor wat betreft het informeren over de omruilactie: niet onbehoorlijk voor wat betreft de motvering: na interventie behoorlijk; voor wat betreft de beslissing op het bezwaar: niet onbehoorlijk.

2 Aantal pagina s: 2/6 Verzoek De verzoeken tot onderzoek zijn op 13 september en op 16 en 27 december 2004 schriftelijk ingediend en betreffen Dienst Stadstoezicht. Het gevraagde onderzoek heeft betrekking op: het informeren over een omruilactie van de parkadammer de motivering van de weigering tot het gratis omruilen van een parkadammer de beslissing op een bezwaar tegen het opleggen van een naheffingsaanslag en het aanbrengen van een wielklem Bevindingen Achtergrond van het verzoek Fraude met parkadammers geeft de dienst aanleiding om met ingang van september 2002 een omruilactie te organiseren waarbij de oude parkadammer om niet kan worden geruild voor een nieuwe. Verzoeker I (AM ) koopt januari 2002 een parkadammer met smartcards. Bij de aanschaf van de smartcards is hij geïnformeerd dat deze een jaar na de eerstvolgende tariefwijziging hun geldigheid verliezen. Op 27 april 2004 wordt een naheffingsaanslag (nha) opgelegd en een wielklem aangebracht opgelegd, omdat zijn parkadammer en de smartcard niet meer geldig zijn. Verzoeker verneemt voor het eerst van de omruilactie. De actie is beëindigd op 1 april Ook verneemt hij voor het eerst dat de parkeertarieven in april 2002 werden gewijzigd. Hij meent dat de dienst hem schriftelijk had moeten informeren, omdat de dienst over zijn adresgegevens beschikte. Advertenties in dag- en weekbladen over de omruilactie heeft hij niet gezien. In zijn klachtbrief aan de dienst vraagt hij of de parkadammer alsnog omgeruild kan worden. Ook wil hij de kosten van de naheffingsaanslag en de wielklem terug. De dienst wijst deze verzoeken af. Als verzoeker II (AM043112) in november 2004 zijn smartcards wil omruilen, hoort hij dat zijn parkadammer verouderd is; hij moet een nieuwe aanschaffen. Verzoeker had een registratienummer bij de dienst en hij meent dat de dienst hem rechtstreeks had moeten informeren. Hij wendt zich hierover schriftelijk tot de dienst. Deze laat weten op welke wijze de burger is geïnformeerd over de actie en dat de actie definitief is gesloten. Verzoeker meent dat de dienst hem niet duidelijk heeft gemaakt waarom omruilen na 1 april niet meer mogelijk zou zijn. Hij vermoedt dat het een standaardbrief betreft, omdat de dienst niet inhoudelijk op zijn argumentatie in gaat. Verzoekster IIII (AM ) gebruikt haar parkadammer niet veel. Als de batterijen op zijn, gaat zij naar dienst Stadstoezicht. Daar verneemt zij dat het apparaat niet meer geldig is. Verzoekster schrijft de dienst dat ze het daarmee niet eens is. Op de nota van de vorige omruilactie staan haar adresgegevens en een klantnummer. Zij had derhalve als klant schriftelijk geïnformeerd moeten worden. De dienst is niet bereid de parkadammer alsnog om te ruilen en geeft aan hoe men is geïnformeerd over de actie. Verzoekster meent dat de houders van de parkadammers niet voldoende zijn geïnformeerd over de omruilactie. Zij leest de Volkskrant, en niet de bladen waarin advertenties stonden, en ontvangt het Stadsblad vaak niet. Zij hoeft niet naar de servicepunten en bezoekt de website evenmin. Alle drie de verzoekers leggen de zaak voor aan de ombudsman.

3 Aantal pagina s: 3/6 Reactie van de dienst het informeren over een omruilactie van de parkadammer De dienst registreerde adressen van eigenaars van parkadammers met de bedoeling ze schriftelijk te informeren over ontwikkelingen omtrent de parkadammer. In de praktijk bleek echter dat sprake was van aanzienlijke bestandsvervuiling. Daarom heeft de dienst alleen de grootverbruikers schriftelijk geïnformeerd; anderen is geen brief gestuurd. Bij een eerdere mailing kwamen namelijk veel brieven retour. Adreswijzigingen waren niet doorgegeven en namen kwamen door een technische storing meerdere malen voor. De technische problemen zijn verholpen maar de onjuistheden zijn blijven bestaan. De dienst heeft inmiddels na de actie- de maatregel getroffen om bij de aanschaf van smartcards op de acceptgiro het adres van de eigenaar te vermelden zodat deze kan nagaan op het juist geregistreerd staat. De dienst heeft in november 2002 en februari 2003 advertenties geplaatst in landelijke en regionale dagbladen [de Telegraaf, het Parool, de Echo en het Amsterdams Stadsblad]. Verder is gebruik gemaakt van flyers, posters en is informatie verstrekt door medewerkers. Uitgangspunt was dat Stadstoezicht de gebruikers van een parkadammer gedurende anderhalf jaar op verschillende manieren, waaronder informatieverstrekking op de servicepunten, op de hoogte heeft gesteld van de omruilactie. De einddatum van de omruilactie was eerst 1 april 2003 en werd verlengd tot 1 april Ook na april 2003 is de omruilactie door diverse publicaties bekend gemaakt. Na de einddatum hebben een vijftigtal gebruikers alsnog verzocht om te ruilen. Alleen als ze een gegronde reden hadden waardoor ze in redelijkheid niet in staat waren het apparaat om te ruilen, kwamen zij alsnog in aanmerking. In drie gevallen werd hiertoe besloten. Zo ging het om iemand die in detentie had gezeten en was er iemand die wegens psychische problemen enige tijd uit de roulatie is geweest. de motivering van de weigering tot het omruilen van een parkadammer De dienst is naar aanleiding van het verzoek van de ombudsman alsnog ingegaan op de argumenten van verzoekers bij hun verzoek om het apparaat om niet om te ruilen. Bij alle drie zijn er volgens de dienst geen bijzondere omstandigheden om de parkadammers alsnog kosteloos om te ruilen. Dat zij een brief met een standaardtekst ontvingen, betekent niet dat hun specifieke omstandigheden niet zijn betrokken bij de beoordeling van hun verzoek. Uit de tekst van de brief blijkt dit inderdaad niet. Dit zal in het vervolg duidelijker in de brief worden vermeld. Over de einddatum van de omruilactie deelt de dienst mee dat deze nodig was vanwege bedrijfseconomische belangen. De dienst moet een dergelijke actie in haar begroting en personele bezetting inpassen. Bovendien is de dienst gebonden aan afspraken met de leverancier. Gedurende de omruilactie werden oude apparaten naar de leverancier verzonden en deze stuurde een nieuwe terug. Het omruilen buiten de actie betekent dat de volledige kosten van de parkadammer voor rekening van de dienst komen. Er is voldoende inspanning verricht om de gebruikers van de parkadammer niet onevenredig te benadelen. De gebruikers konden het apparaat gedurende een zeer lange periode omruilen. Hierbij is een veel ruimere termijn toegepast en een veel coulanter beleid gevoerd dan in een commerciële consumentenrelatie wellicht gebruikelijk zou zijn.

4 Aantal pagina s: 4/6 Aan een kosteloze omruilactie moet op een bepaald moment een einde komen als de gemeente daarvoor extra kosten moet gaan maken. Als er sprake is van voldoende bekendmaking van de omruilactie kan dat moment in redelijkheid bepaald worden. over de beslissing op een bezwaar tegen het opleggen van de naheffingsaanslag en het aanbrengen van een wielklem De smartcards verliezen een jaar na de eerst volgende tariefswijziging hun geldigheid. Verzoeker is hierover geïnformeerd. De smartcards van verzoeker waren geldig tot 1 april Verzoeker heeft ze in april 2004 kennelijk voor het eerst gebruikt. Hij betaalde met een verouderde parkadammer en met verouderde smartcards. Hij heeft daardoor op onjuiste wijze en bovendien onvoldoende parkeerbelasting betaald. Het argument dat verzoeker niet op de hoogte was van de tariefswijziging is ontoereikend, omdat het zeer gebruikelijk is dat parkeertarieven na verloop van tijd wijzigen. Deze wijziging wordt bekend gemaakt. Reacties op bevindingen Het resultaat van het onderzoek is als verslag van bevindingen naar verzoeker en naar de dienst gestuurd teneinde een nadere reactie mogelijk te maken. De reactie van de dienst is voor zover relevant in het verslag verwerkt. Over de verouderde smartcards laat Verzoeker I weten dat hij meent dat de dienst hem moet informeren als er een tariefwijziging is. Verzoeker II meent dat het afspreken van een einddatum tussen de dienst en de fabrikant alsmede de problemen met het adressenbestand aan de dienst zijn toe te rekenen. Verzoekster III heeft van deze mogelijkheid geen gebruik gemaakt. B e h o o r l ij k h e i d s v e r e i s t e n De ombudsman toetst gedragingen en handelingen van gemeentelijke instanties aan zogenaamde behoorlijkheidsvereisten. In dit onderzoek is getoetst aan het vereiste van actieve en adequate informatieverstrekking en het motiveringsbeginsel.

5 Aantal pagina s: 5/6 Overwegingen het informeren over een omruilactie van de parkadammer Het vereiste van actieve en adequate informatieverstrekking houdt in dat bestuursorganen burgers tijdig begrijpelijke, juiste en volledige informatie verstrekken. Tijdig houdt in dat de dienst ervoor moet zorgen dat een omruilactie op een dusdanig tijdstip aan de gebruikers van de parkadammer wordt kenbaar gemaakt, dat zij in staat zijn van het omruilaanbod gebruik te maken. Vast staat dat de dienst naam- en adresgegevens heeft gevraagd bij de aanschaf van een parkadammer met als doel de eigenaar te informeren over ontwikkelingen omtrent de parkadammer. Verzoekers stellen op grond hiervan dat zij mochten verwachten dat de dienst hen bij de introductie van een nieuwe parkadammer persoonlijk zou informeren. Stadstoezicht ontkent dat niet met zoveel woorden, maar brengt daar tegenin dat in de praktijk is gebleken dat het adressenbestand vervuild is en dat daarom is gekozen voor een andere manier van informeren. Het door de dienst gekozen samenstel van maatregelen komt de ombudsman niet onbehoorlijk voor. Immers gelet op het vervuilde bestand zou de informatievertrekking via een persoonlijke brief voor veel burgers ontoereikend zijn geweest. Er is in plaats daarvan een uitgebreide campagne gevoerd waarbij onder andere advertenties werden geplaatst plaatselijke en landelijke dag-/weekbladen. Verder is de deadline een keer uitgesteld en hebben burgers anderhalf jaar lang de gelegenheid gekregen het apparaat om niet om te ruilen. Met de dienst acht de ombudsman het aannemelijk dat het merendeel van de gebruikers gedurende deze termijn contact met de dienst heeft bijvoorbeeld voor de aanschaf van een nieuwe smartcard. Tot slot is bij een vijftigtal verzoeken die na de sluiting van de actie binnenkwamen gekeken naar de kennelijke hardheid van het individuele geval en zijn alsnog enkele verzoeken ingewilligd. Het voorgaande laat onverlet dat de ombudsman met instemming vernomen heeft dat de dienst maatregelen heeft getroffen om de bestandsvervuiling aan te pakken. de motivering van de weigering tot het gratis omruilen van een parkadammer Het motiveringsvereiste houdt in dat de motivering op de individuele zaak is toegesneden, feitelijk juist is, logisch voortvloeit uit het overheidshandelen en kenbaar is. Dit brengt onder andere met zich mee dat een bestuursorgaan op alle onderdelen van een verzoek moet reageren, tenzij er bijzondere redenen kunnen worden aangegeven om dat niet te doen. Verzoeker II stelt dat de dienst niet op alle door hem aangevoerde argumenten is ingegaan en wijdt dat aan het gebruik van een standaardbrief door de dienst. De dienst ontkent dat niet met zoveel woorden maar stelt dat een en ander niet betekent dat niet met specifieke omstandigheden van verzoeker rekening is gehouden. Het is met het oog op het vertrouwen van de burger in de overheid van belang dat de overheid afwijzingen van een verzoek voldoende motiveert en daarnaast aangeeft welke argumenten verder nog een rol hebben gespeeld bij de beslissing. De dienst heeft in zijn nadere onderbouwing ook voldoende gemotiveerd waarom het nodig is dat aan een kosteloze omruilactie op den duur een einde moet komen. Het standpunt kan worden gevolgd dat gelet op de extra kosten die de gemeente moet maken in redelijkheid een datum gekozen kan worden als de actie voldoende bekend is gemaakt is in samenhang met de beslissing om verzoeken tot het omruilen van de parkadammer die de dienst na het sluiten van de deadline zouden bereiken op hardheid te toetsen.

6 Aantal pagina s: 6/6 De beslissing op een bezwaar tegen het opleggen van een naheffingsaanslag en aanbrengen van een wielklem Het vereiste van actieve en adequate informatieverstrekking houdt in dat bestuursorganen burgers tijdig begrijpelijke, juiste en volledige informatie verstrekken. Tijdig houdt in dit geval in dat de burger op een zodanig tijdstip geïnformeerd wordt dat hij alert kan zijn op tariefwijzigingen van de parkadammer. Verzoeker is er bij de aanschaf van de kaarten op gewezen dat deze een jaar na een tariefwijziging hun geldigheid verliezen. Dat verzoeker met verouderde kaarten heeft geparkeerd kan derhalve niet voor rekening van de dienst komen. De ombudsman acht de beslissing van de dienst om de kosten van de naheffingsaanslag en de wielklem niet terug te betalen niet onredelijk. Naar aanleiding van het door verzoeker I gestelde in reactie op het verslag van bevindingen merkt de ombudsman nog op dat nu de dienst de burger bij de aanschaf van een parkadammers informeert in welk geval smartcards hun geldigheid verliezen en tariefwijzigingen kenbaar gemaakt worden via een openbare campagne, de informatieverstrekking toereikend is geweest. Het is dan vervolgens aan de burger alert te zijn op tariefwijzigingen. Oordeel De onderzochte gedragingen zijn: voor wat betreft het informeren over de omruilactie: niet onbehoorlijk voor wat betreft de motvering: na interventie behoorlijk; voor wat betreft de beslissing op het bezwaar: niet onbehoorlijk