6. Sterrenchef Stephane Buyens: 30 jaar aan de top. 10. Een tweede Delvauxmuseum in Brussel? 14. West-Vlaming Bart Vanheste aan het woord

Transcriptie

1 Redactioneel Voorwoord Beste lezer, Inhoud Met onze eerste Zeeparel van dit jaar willen wij van de gelegenheid gebruikmaken om jullie, onze trouwe lezers en adverteerders, alsnog een gelukkig en gezond nieuw jaar toe te wensen! Samen met jullie willen wij 2017 met een positieve vibe inzetten. Valentijn is hier een mooi voorbeeld van Hét feest van de liefde. Wat kan nog mooier zijn dan samen met je geliefde wat extra quality-time te creëren? Het moment om je partner te verwennen met een mooi juweeltje, een kleurrijk boeket bloemen, een fijn lingeriesetje, een ontspannende saunabeurt en uiteraard een lekker etentje om de dag romantisch af te sluiten. In deze uitgave vindt u voor al dat fijns de juiste adresjes! Daarnaast hebben we enkele interessante reportages om uw koude winteravonden op te fleuren. Een artikel met top-chef Buyens, komiek Freddy de Vadder, een uitje in Durbuy, een sterke dame aan het woord, en zoveel ander moois Alvast veel lees- en shopplezier! Wij kijken reeds verder uit naar een ontluikende lente met langere dagen Groetjes! Kathy Lootvoet 6. Sterrenchef Stephane Buyens: 30 jaar aan de top 10. Een tweede Delvauxmuseum in Brussel? 14. West-Vlaming Bart Vanheste aan het woord 20. Sabine meets gezondheidscoach Hilde Museeuw 26. De Panne - Bray-Dunes een kleine voetreis meesterkoks bestaan 55 jaar 34. Nathalie Meskens brengt Meskens in Motown 42. Het erfgoed van Willy Sommers, de 80 s in de zalen 46. Karl Vannieuwkerke, man met een doel 50. Kommilfoo brengt Schoft en viert 30 jarig bestaan 54. Emergent pakt uit met 3 toptentoostellingen 60. Krokus en carnaval in De Panne Wilt u uw zaak nog beter in de kijker zetten? Wij denken graag met u mee om het optimale communicatiepakket samen te stellen! Bel Sandra op Nieuwpoort, op weg naar grotere culturele uitstraling 76. Durbuy, dat is puur genieten Coverfoto Uitgever Redactie Advertentieregie drukkerijpattyn Toerisme en gastronomie Georges Keters Handelsstraat Veurne Streekreportages Brecht Thiers K L E D I N G - V Ê T E M E N T S NEW-PORT Albert I-laan Nieuwpoort Tel wwww.new-port.be T info@drukkerij-pattyn.be Copyright Gehele of gedeeltelijke overname van de inhoud, in welke vorm dan ook, is slechts toegestaan na schriftelijk akkoord van de uitgever. Cultuur Stefaan Van Volcem Lifestyle Eliza Dewaele, Sabine Goethals Layout en druk drukkerij Pattyn dezeeparel@drukkerij-pattyn.be Sandra Feys sandra@drukkerij-pattyn.be De Zeeparel feb. maa. 2017

2 Culinair Sterrenchef Stephane Buyens: dertig jaar onafgebroken aan de top Er zullen heel wat horecakaarsjes doven. En dat zal de anderen dan weer zuurstof geven. Geboren in Nieuwpoort, getogen in De Panne, geschoold in Koksijde. Jawel: Stephane Buyens is de vaandeldrager van een hele regio. Culinair genie, tv-persoonlijkheid, horecakenner en man met mening. Stof genoeg dus voor een interview in de diepte. Over zijn wulpse mama, Michelinsterren, het BV-schap en de witte kassa. Ziehier Chef Buyens, up close en personal. Zet u schrap. Oma s recept Stephane Buyens (56) is een volbloed Pannenoare. Geboren en getogen. Zijn levensverhaal is dan ook nauw verweven met de geschiedenis van de kustgemeente. Mijn grootouders startten hun carrière in de Renommée, hier op een steenworp van Le Fox. Dat heette toen Le Picadilly, een subtiele na-oorlogse verwijzing naar onze Engelse vrienden. Later startten ze een tweede zaak: Au Caves d Artois, die nu nog steeds bestaat. Aanvankelijk was de overname geen schot in de roos. Tot mijn moeder haar intrede deed. Mama was een wulpse brunette: ze had zo haar fans. Ze was bovendien nog ns heel commercieel aangelegd. Met haar vriendelijkheid en jovialiteit wist ze klanten te binden. Er heerste een gezellige sfeer in de Caves: mensen voelden zich er thuis. Er liep op topdagen wel 20 man personeel in de zaak. De eetkaart was er heel beperkt: spaghetti bolognaise, garnaalkroketjes en soupe à l oignon. That s it. Maar wel drie topgerechtjes. Mijn garnaalkroketten worden vandaag trouwens nog steeds bereid volgens mijn grootmoeders recept. Mama in Michelin De ouders van Stephane Buyens stonden tevens aan de wieg van diens huidige zaak, Hostellerie Le Fox. Mijn vader was niet de hardste werker, maar hij was wel een visionair denker., vertelt Stephane verder. En wanneer hij op reis ging, stal hij met zijn ogen. Aan de Côte d Azur had hij het idee van een nachtrestaurant opgepikt. Dat bestond nog niet in onze regio. Enkele maanden na de reis was Grill Le Fox een feit. De zaak was dagelijks open van 18 uur tot 06 uur. Het werd een doorslaand succes. Boenk erop! In die tijd had onze Westkust nog een bruisend nachtleven, moet je weten. Op een dag stond het hotel net naast de Grill Le Fox over te laten. Et voilà: Hostellerie Le Fox was geboren. De keuken werd omgetuned van grill tot gastronomie. En in 1979 kreeg Le Fox een eerste vermelding in de Michelin-gids. Volledig de verdienste van mijn mama. Al waren de recepten wel al van mijn hand. (lacht fijntjes) Alleenheerser Enkele jaren later, in 1984, maakte Stephane zijn blijde intrede in de zaak. Het begin was moeilijk, blikt hij terug. Ik hou enorm van mijn mama, maar in de keuken botste het. Onze culinaire visies lagen mijlenver uit elkaar. En dus besloot zij een stap achteruit te zetten. Een heel edelmoedige daad, als je het zo achteraf bekijkt. Zij zou zich voortaan bezighouden met het onthaal, en ik werd alleenheerser in de keuken. Het verhaal klopte. Ik wist dat die combinatie vonken zou geven. Drie jaar later haalden we onze eerste ster binnen. Totaal onverwacht. Een uniek moment van intens geluk, echt waar. Tweede ster Een tweede ster liet evenwel op zicht wachten tot in Een extra-ster is nooit een doel op zicht geweest, verklaart Stephane. Ik ben mijn basisprincipes altijd trouw gebleven: respect voor het product, kwaliteit, vernieuwing en traditie, noem maar op. Enfin: ik ben al die tijd mijn eigen ding blijven doen. Ondertussen moest ik ook wat obstakels overwinnen: een scheiding, gezondheidsperikelen, enzovoort. Maar goed: plots was ster nummer twee daar. Even onverwacht als de eerste, maar minstens even deugddoend. Met dank aan mijn huidige madam Ellen en aan mijn crew, want hun aandeel in deze prestatie is heel groot. 33 Meesterkoks 2005 was hoe dan ook een topjaar voor Stephane Buyens. Het kon niet op, lacht hij. Kort na mijn tweede ster werd ik vereerd met het voorzitterschap van de Orde van de 33 Meesterkoks. We zijn een van de meest succesvolle culinaire ordes van het land. Onze Nacht van de 33 Meesterkoks in het Casino 6 De Zeeparel feb. maa. 2017

3 Culinair Kursaal in Oostende is een jaarlijks topevenement vol glamour en glitter. Maar wat echt telt, zijn onze stimuli. Elk jaar zetten we beloftevolle koks in de spotlights. En dat werkt. Het geeft jonge talenten de moed om verder te gaan op hun elan. En dat resulteert doorgaans in een opmerkelijke progressie. Kijk er onze ere-galerij maar eens op na. Daar zitten flink wat grote namen bij, die het ondertussen gemaakt hebben. Jawel: de orde ligt mij zeer nauw aan het hart. C est mon dada. Chef in Nood De uitschieters volgden elkaar in ijltempo op, want in 2010 maakte Stephane Buyens zijn debuut als reddende tv-kok in het vtm-programma Chef in Nood. Het werd een kijkcijferkanon. Na enkele seizoenen werd hij daarna het gezicht van Masterchef. Een prachtige tijd, zo blikt Stephane terug. Maar na 5 jaar was het genoeg. Le Fox is en blijft mijn core-business. Vanaf dan heb ik doelbewust de tv-boot wat afgehouden. Ik wou een overkill vermijden. Maar voor Vier ben ik recentelijk nog eens geplooid. Samen met 8 andere chefs werk ik mee aan Chef in je Oor, een leuk en vernieuwend concept met Gert Verhulst als presentator. Komt vermoedelijk dit voorjaar nog op de buis. Die eerste Michelinster was een uniek moment van intens geluk. Mentaliteitsverandering Chef Buyens is een man met een mening. En hij neemt daarbij geen blad voor de mond. Zo nam hij recentelijk nog een gedurfde stelling pro witte kassa. En dat terwijl de horeca moord en brand schreeuwt. Opmerkelijk. Kijk: het is heel simpel, vindt Stephane. Veel horecamensen beweren dat ze het zwarte circuit nodig hebben om hun zaak rendabel te houden. Sorry, maar dan klopt er toch iets niet, vind ik. Als je niet op een propere manier kan zaken doen, dan hou je er best mee op. Uit respect voor de branche. Uit respect voor je personeel. Uit respect voor je leveranciers. Onze branche kan een Operatie Propere Handen wel gebruiken. De cowboys en gelukszoekers moeten eruit. Ze bezoedelen de sector en concurreren op een oneerlijke manier. Correct kan ook, geloof me vrij. En de witte kassa is een eerste stap naar een propere horeca. Er zullen flink wat kaarsjes doven, maar het zal de andere horecazaken meer zuurstof geven. De consument zal van zijn kant moeten aanvaarden alles iets duurder wordt. Maar de kwaliteit zal ook beter zijn. Kortom: het is tijd voor een mentaliteitsverandering. Liever vandaag dan morgen. F. Devos feb. maa De Zeeparel 7

4 Cultuur Het Paul Delvauxmuseum (Sint-Idesbald) Een tweede museum in Brussel? Het Paul Delvauxmuseum in Sint-Idesbald begeeft zich op het pad van de digitalisering, en zoekt aldus meer aansluiting bij onze huidige éénentwintigste eeuw. En op zoek naar meer bezoekers wil dit museum onder meer een (promotionele) antenne in Brussel realiseren. levenslicht in 1994 (op 98-jarige leeftijd) definitief uitdoofde. De stichting en het museum bleven echter bestaan en evolueerden mee met de tijd. Het museum werd enkele keren (ondergronds) uitgebreid, en recent werd de presentatie van dit geheel grondig vernieuwd. Julie Van Deun (de dochter van Charles) is nu conservator en vervolgt aldus het werk van haar vader die dit museum mede op gang getrokken heeft. Bij deze vernieuwde presentatie zien we dus niet alleen kunstwerken, maar wordt ook het levensverhaal van Paul Delvaux (plus zijn verschillende artistieke fasen of periodes) aldus op een overzichtelijke manier verteld. En ook hier ontdekt de bezoeker snel dat de man een bijzondere voorliefde had voor treinen en (onbereikbaar ogende) naakte vrouwen. Aan de bureaus op de zolderverdieping van het Vlierhof worden intussen nieuwe projecten voorbereid. Zo is er het voormalige atelier van Paul Delvaux, dat na een grondige restauratie opnieuw in het museum geplaatst zal worden. Een project op langere termijn is dan weer de volledige digitalisering van het uitgebreide archief van de Stichting Paul Delvaux. Paul Delvaux was oorspronkelijk uit de Waalse Ardennen afkomstig, waar hij opgroeide in de omgeving van de vestingstad Hoei. Als kunstenaar woonde en werkte hij vooral in Brussel. Als kind van de burgerij zeg maar een bourgeois-familie zette zijn moeder hem ooit onder druk om niet met zijn jeugdliefde te trouwen (die hij in 1929 ontmoette en de bijnaam Tam gaf), omdat ze zogenaamd niet in de hogere kringen thuishoorde. Hij trouwde later met een andere vrouw, maar dat was een verstandshuwelijk, dat uiteindelijk op een scheiding uitliep. Na een aantal jaren ontmoette hij zijn Tam opnieuw (bij toeval) in Sint-Idesbald, meer bepaald in het jaar Het was namelijk zijn collega-artiest (en beeldhouwer) Georges Grard die Paul Delvaux warmgemaakt had om zijn vakanties in deze kunstenaarskolonie door te brengen. Paul en Tam werden definitief een koppel. Het huwelijk volgde in En zijn sterke band met onze streek zal voor een flink deel te maken hebben met het feit dat het juist hier was dat Delvaux zijn grote jeugdliefde terugvond. Op oudere leeftijd verliet hij Brussel en nestelde zich samen met Tam in Veurne. In 1972 werd de Stichting Paul Delvaux opgericht. In het begin staat Paul Delvaux eerder weigerachtig tegenover een eigen museum, maar na een tiental jaar aandringen kon zijn neef Charles Van Deun hem uiteindelijk overtuigen. In 1982 opende dit museum de deuren in het Vlierhof in Sint- Idesbald. Paul Delvaux bezocht regelmatig zijn eigen museum totdat zijn En dan is er ook nog het project om een tweede Delvauxmuseum te openen in Brussel. Julie Van Deun : Hier in Sint-Idesbald leggen we vooral de nadruk op het levensverhaal van Paul Delvaux. In totaal beschikken wij over een 3000-tal werken van zijn hand (schilderijen, tekeningen, etsen ), en die kunnen wij hier niet allemaal tonen. En omdat veel van zijn werken in Brussel gemaakt zijn, en ook deze stad als onderwerp hebben (zoals het Luxemburgstation in de Europese wijk of het treinstation van Watermaal-Bosvoorde nabij het Zoniënwoud) vinden wij het logisch om een deel van deze collectie in het centrum van Brussel te tonen bij voorkeur in een pand nabij de Kunstberg, waar nu reeds een aantal belangrijke kunstmusea gevestigd zijn. En hiertoe zijn we nu nog op zoek naar een pand met ongeveer 700 vierkante meter tentoonstellingsoppervlakte. De bezoekers aan het Brusselse Delvauxmuseum zullen duidelijk uitgenodigd worden om ook eens het museum in Sint-Idesbald te bezoeken. Nog tijdens zijn leven heeft Paul Delvaux een lijst van een aantal kunstwerken opgesteld, die verkocht mogen worden voor de financiering van projecten die het museum een grotere uitstraling kunnen geven. Recent werd aldus het schilderij La Route de Rome voor het recordbedrag van 2,4 miljoen euro verkocht door het veilinghuis van Sotheby s in New York. Het is nu in handen van een privé-eigenaar ergens in Europa, zeg maar een echte liefhebber die bereid is om dit werk eventueel voor tijdelijke tentoonstellingen uit te lenen. En op 1 april 2017 zal het Delvauxmuseum in Sint-Idesbald na de jaarlijkse wintersluiting opnieuw de deuren voor het publiek openen. Tekst: B. Thiers Foto: Museum/Stichting Paul Delvaux (copyright Praktisch Inlichtingen: Paul Delvauxmuseum, tel of 10 De Zeeparel feb. maa. 2017

5 West-Vlaming aan het woord Bart Vanneste alias stand-upcomedian Freddy De Vadder We zijn de nuance verloren Tom Verbruggen 14 De Zeeparel feb. maa. 2017

6 West-Vlaming aan het woord In het najaar van 2015 de redder van Canvas dankzij de populaire cultserie Bevergem. In het najaar van 2016 ster in de zalen dankzij zijn nieuwe stand-upcomedy-programma Freddy on ice. Voor de naar Gent uitgeweken Rekkemnaar Bart Vanneste zit er geen sleet op zijn succes. Dankzij Bevergem zag Bart Vanneste (46) dat er duidelijk nog rek zat op zijn populariteit. Nadat hij als het personage Freddy De Vadder, standupcomedian om de brode en toogfilosoof voor het leven, op de beeldbuis de crossover naar het brede publiek maakte, herhaalt hij dit nu ook in de zalen. Nooit eerder kon zijn manager zoveel voorstellingen boeken als met Freddy on ice. De Vadder laat het zich weggevallen. Daarom laat hij zich in zijn show ook ontvallen: Iedereen wordt geboren. Alleen zijn ze van mij een beetje meer content. Gevolgd door dat kenschetsende, grijnzende, vette lachje, gemarineerd in drank en tabak. Brexit erger dan Trump Zonder vader te zijn, is Freddy een Daddy Cool geworden. In zijn nieuwe show plaats je niettemin kanttekeningen bij de uitwassen van zijn bekendheid. Je hekelt de zogenaamde agressieve hardcore selfiejagers en vat het verder samen in de oneliner Je hebt geen sociaal leven meer met de sociale media. Nochtans: in 2016 hadden die nog meer impact op ons leven. Bij elke show van Freddy haak ik in op wat er in mijn persoonlijk leven de voorbije jaren zoal gebeurd is. Dankzij Bevergem is mijn populariteit immens gegroeid. Dit blijft uiteraard niet zonder gevolgen: het voorbije jaar werd ik wel eens aangeklampt door fans die met mij op de foto wilden. Zolang ze me niet telkens overvallen als ik een stap buiten de deur zet, kan ik daar best mee leven. Met die uitspraak vertel ik ook iets over mijn eigen leven. Sinds anderhalf jaar heb ik een vriendin die achttien jaar jonger is dan mij. Door dat leeftijdsverschil merk ik dat ze veel losser omgaat met sociale media. Ze is veel minder terughoudend in het posten van zaken op Facebook of Instagram dan mijn generatie. Wellicht zijn we ook een stuk banger om ons op die sociale media aan te stellen. Toch hebben Zoë en ik mentaal wellicht dezelfde leeftijd. Ik denk eerder als iemand van 30 dan iemand van 46. Ik besef dat dit geen gangbaar patroon is: generaties verstaan elkaar niet langer. Dat merkte je eind juni bij de Brexit: de jongere generaties wilden bij de eurozone blijven behoren, terwijl oudere mensen stemden voor een exit. Ook bij de verkiezing van Donald Trump tot nieuwe president van de Verenigde Staten viel dit op: hij ronselde veel meer stemmen bij oudere, blanke mannen en vrouwen dan bij andere bevolkingsgroepen. Zelf ben ik meer bevreesd voor de gevolgen van de Brexit dan voor Trump. De macht van een president wordt overschat en al helemaal als je weet dat sommige van zijn Republikeinse partijgenoten hem zwaar contesteren. Trump, een mega loete, heeft al heel wat onnozele uitspraken gedaan die louter lachers uitlokten. Daarom kijk ik nu al uit naar zijn ambtstermijn: dat wordt wellicht een gratis comedyshow van liefst vier jaar. (lacht) Waarom iedereen altijd gelijk heeft In zijn nieuwe show poneert Freddy De nuance is weg. Als je overschouwt wat er in 2016, allemaal gebeurd is: de aanslagen op Charlie Hebdo in Parijs, in Brussel, Zaventem en elders. Een onverlaat die met een bijl begint te zwaaien in een trein, gekken die met vrachtwagens inrijden op mensenmenigten in Nice en in Berlijn. Video s die gepost worden van mannen wier hoofd afgehakt wordt. Die gruwelijke feiten en de vrije toegang tot sociale media waar iedereen zomaar zijn of haar ongezouten mening kan ventileren, draagt bij tot een enorme polarisering in onze maatschappij. De onderbuik regeert onze samenleving. In de Verenigde Staten wordt dit op de spits gedreven, omdat na de voorbije presidentsverkiezingen tal van families uit elkaar gereten zijn, omdat de enen voor Trump en de anderen voor Clinton gestemd hebben. Alsof ze niet voor één van die twee kandidaten, maar tegen zichzelf een stem uitgebracht hebben. Het moet voor hen onwennig aanvoelen om op kerstavond samen rond dezelfde tafel te dineren. Het voorbije jaar werd ik wel eens aangeklampt door fans die met mij op de foto wilden. Zolang ze me niet telkens overvallen als ik een stap buiten de deur zet, kan ik daar best mee leven. Ook bij ons zet die tweespalt zich door, vooral rond het heikele thema van de vluchtelingen. Mensen houden er extreem uiteenlopende opinies op na. Momenteel ben ik het boek Waarom iedereen altijd gelijk heeft van Ruben Mersch aan het lezen. Hierin komt hij tot de ontnuchterende vaststelling dat van langsom meer niet onze ratio, maar onze gevoelens ons denken overheersen. Mensen poneren stellingen die veeleer op de onderbuik dan op argumenten gebaseerd zijn. Rechts-conservatieve lui definiëren het begrip asielzoeker totaal anders dan links-progressieven. Dit maakt het er uiteraard niet makkelijker op om tot genuanceerde standpunten en dus een compromis te komen. Net door de druk van de sociale media weten we vandaag veel meer. Vroeger hielden de traditionele media soms bewust informatie achter om de gemoederen niet te verhitten. Vandaag kunnen ze zich dit langer permitteren, omdat ze een concurrentieslag leveren met de sociale media. Zoë on stage Hoe ziet jouw masterplan voor 2017 eruit? Tot eind mei speel ik nog op tal van plaatsen Freddy on ice. Voorts gaan Zoë en ik, samen met Dries Heyneman en in een latere fase misschien nog anderen, verder werken aan het concept voor een nieuwe serie die ik momenteel aan het bedenken ben. We zouden graag in verschillende talen draaien. Het succes van de Scandinavische series toont aan dat taal geen barrière hoeft te zijn om in het buitenland succes te oogsten. Met die nieuwe serie zou ik graag een internationaal publiek aanspreken. Sta je anders in het leven dankzij je nieuwe prente die zich op Facebook kenbaar maakt als Zoë Bizoe? Ik ben een beetje meer happy. Logisch, want verliefdheid staat gelijk met gratis ecstacy in je hersenen. We amuseren ons enorm en ze stélt zich, als ze dit nodig acht. Ze laat zich niet doen, maar ik heb daar geen moeite mee. Ik laat me ook niet graag doen. Mensen die telkens opnieuw zomaar alles pikken, kunnen zich moeilijk goed in hun vel voelen, lijkt me. Mijn vriendin wil trouwens ook de planken op. Daarom ga ik haar dit jaar helpen bij de genese van een eerste onewomanshow. S. Van Volcem Ook in 2017 voert Bart Vanneste Freddy on ice op tal van plaatsen op in onze provincie alsook daarbuiten. Voor alle verdere optredens verwijzen we naar de website feb. maa De Zeeparel 15

7 lifestyle SABINE MEETS Gezondheidscoach HILDE MISSEEUW In deze reeks gaat Sabine Goethals (actrice/tv-persoonlijkheid) gesprekken aan met vrouwen die haar boeien: over hun leven en werk, hun passies, hun zielenroerselen Sterke vrouwen, gevoelige vrouwen, ondernemende vrouwen, vrouwen van alle leeftijden die op haar een indruk nalaten en waarmee zij een klik heeft of een klik wilt maken. Fotografie: mich De Zeeparel dec jan. 2017

8 lifestyle Nu, zovele jaren later besef ik: hadden ze mijn been toch geamputeerd dan zou mijn leven er anders hebben uitgezien en had ik het boek niet geschreven. Ik zou met een prothese een nieuwe weg ingeslagen zijn of zelfs wie weet - een nieuwe horecazaak opgestart (lacht). Daarmee begint het verhaal van je boek UBUNTU, oerknal naar inzicht. Ik had al een kookboek geschreven: De innerlijke keukenreis, een weergave van een levenszoektocht tegen de achtergrond van 14 jaar horeca, dus ik had niet meteen de behoefte om dit verhaal neer te schrijven. Maar onder stimulans van mijn omgeving ben ik er spontaan aan begonnen. Bovendien in het UZ Leuven en het revalidatieziekenhuis BZIO Oostende, had ik héél véél tijd (lacht). Heb je nu eindelijk je eigen plek gevonden? Hier in Waardamme alleszins! Maar Ik heb mij ook al altijd aangetrokken gevoeld tot natuur, groen en rust. Tijdens mijn herstelperiode ging ik vaak wandelen met Pelle maar hij verliet mij in En als ik nu ga wandelen in mijn Pelle-bos, dan voel ik zijn aanwezigheid. Een anderhalf jaar geleden is een bomencirkel naar mij toegekomen. Een vriend raadde mij aan om mij eens over te geven aan het onbestemde. Stap rond en laat alles op je afkomen. Op een dag stop ik op de vertrouwde betonnen tegel die er sinds jaar en dag ligt. Ik kijk omhoog en stel vast dat ik midden in een cirkel van acht lindebomen sta en ik ervaar plots een enorme dankbaarheid. Nu word ik dagelijks tijdens mijn wandeling naar dat natuurwonder gezogen. Maar het zijn maar bomen, toch? Nee, integendeel. De eerste boom, de meeste links, noem ik de olifantenboom omdat ik beneden die hoge stam een gelijkenis met een olifantspoot zie. Dat verwijst naar de roots: je opvoeding, je cultuur, etc., die grotendeels de rest van je leven bepalen. Je kan ervan weglopen, maar wegdenken kan je niet. Dat brengt je naar de tweede boom die weergeeft wat mooi en minder mooi is in het leven. De ups en downs die je als mens doormaakt, je vallen en opstaan. Noem het de levensthema s die aangepakt worden. Maar die leiden tot herkenning wat dan overvloeit in accepteren wie je bent, de derde boom. En zo geeft elk van de acht bomen hun start voor een innerlijk groeiproces. Die bomencirkel met z n betekenis, zingeving en sturing staat heel mooi uitgeschreven in m n boek UBUNTU oerknal naar inzicht. Waarnaar verwijst UBUNTU? Het duurde even voor de industriële machine arriveerde en ik wilde mijn tijd nuttig benutten. In die wachttijd ontsprong een fantastische samenwerking tussen de Rwandese keukenpieten en mezelf. Ook met een coöperatie vrouwen buiten het centrum gingen we met succes aan de slag. De resultaten van onze noord-zuid-uitwisselingen op artesanaal kookvlak waren fenomenaal. Het centrum ademde UBUNTU. Ubuntu is een Afrikaanse, humanistische filosofie die gaat over toewijding en relaties tussen mensen onderling IK BEN OMDAT WIJ ZIJN, allen verbonden door en met ieders unieke eigenheid, heel sterk tegenovergesteld aan het westers individueel denken en handelen. Daarom is dit boek niet enkel het autobiografische relaas van het ongeluk, maar wil ik mijn lezers kennis laten maken met de zoektocht naar persoonlijk inzicht. Zit trouwens vervat in het tweede deel van mijn boek. Hoe kan zo n traumatische gebeurtenis leiden tot dat inzicht? De nachtmerrie bleek geen eindpunt maar het begin van een uitdagende weg naar binnen. De explosie die me fysiek zo zwaar toetakelde kan ik vergelijken met een OERKNAL die als het ware het stof wegblies die op m n innerlijke weten lag. Parralel met die lijdensweg opende een poort naar innerlijke verruiming en verrijking. Naarmate het herstel vorderde leerde ik om te gaan met grenzen en beperkingen, en ook de zin te zien in wat eerst een onrechtvaardig lot leek. Obstakels werden omgebogen tot kansen. Met de rem op m n fysieke mobiliteit openden m n ogen en hart zich voor het wezenlijke dat vanbinnen in elk van ons zit: onze dromen, de kracht van vergeving, een onnoemelijke veerkracht en het transformerende vermogen om ons te verbinden met onszelf en de ander. Ik leerde een spiegel te zien in alles wat op ons afkomt, leerde mezelf te zien in de anderen, zelfs mensen en situaties die ik in eerste instantie zou afstoten. Je ontwikkelde nu een eigen filosofie, maar niet iedereen zal hierin meegaan. Ik zou het woord filosofie of waarheid niet graag in de mond nemen. Allemaal worden we gedwongen om af en toe op de rem te gaan staan. Bij de één gebeurt dit drastischer dan bij de ander. Vaak hebben we het ook niet meteen door. Maar altijd krijgen we dezelfde boodschap mee: stilstaan, naar binnen kijken, reflecteren, loslaten, verrijken om met een nieuwe start en open hart te stappen naar WIJ. Het boek Ubuntu, oerknal naar inzicht is een verslag van mijn intense etappe op mijn levensweg hoopt inspiratie en tools te geven op ieders uitdagende levensreis. Wie ben jij nu? Nu durf ik zeggen en t zal misschien heel raar klinken dat ik mijn ongeval zie als een cadeau om te komen tot wie ik nu ben. M n helende reis op fysiek, mentaal, geestelijk en energetisch vlak heeft me verzacht, milder gemaakt en nederig. Ik zie nu zelfs ook veel meer zachtheid bij anderen. Mijn blijvende fysieke beperkingen weerhouden me om ooit nog een volwaardige praktijk uit te bouwen. Ik krijg nu alvast al de kans om op een heel rustig tempo mensen te blijven begeesteren, en dat maakt me een gelukkeling. Noot: plek is het woord dat Hilde vaak in de mond neemt, maar ze was er ook lange tijd op zoek naar Dat haar zo ernstig ongeval haar kon brengen tot een plek waar ze zich nu thuis voelt, kon ik mij eerst niet voorstellen. Ik blijf weliswaar nog lang napraten Hilde heeft gekookt: vegetarisch én enorm lekker. Ik zeg tot ziens; ze geeft me een knuffel, een zoen en nog een citaat van wijlen Leonard Cohen: There s a crack in everything, and that s how the light gets in UBUNTU oerknal naar inzicht in eigen beheer. Info: wubuntu.be hilde.misseeuw@hotmail.com T.: De Zeeparel feb. maa. 2017

9 Op stap in eigen streek Van De Panne naar Bray-Dunes Een kleine voetreis De strandwandeling tussen De Panne en Bray-Dunes is ongeveer 5 kilometer lang en neemt gemiddeld anderhalf uur in beslag. De Zeeparel testte een winterse versie uit, samen met natuurgids, gediplomeerd duinenmens én Pannenaar José Decoussemaeker. We starten deze verkenningstocht aan de westkant van de zeedijk van De Panne, meer bepaald aan het bekende standbeeld van koning Leopold I. Dit is dan ook de plek waar onze eerste Belgische koning die uit Coburg in Duitsland afkomstig was letterlijk zijn eerste stappen op de bodem van ons land zette (en waar dus ook een belangrijk deel van onze nationale geschiedenis in gang gezet werd). Begeleid door een afdeling (eskadron) van de Franse cavalerie ofwel militaire ruiterij reed hij aldus in het jaar 1831 vanuit Duinkerke over het strand naar De Panne. Als hedendaagse wandelaars bewegen wij ons echter in de omgekeerde richting. Terwijl we westwaarts stappen, mijmeren we nog wat na over het feit dat deze plek niet alleen een koninklijke landingsplaats was, maar ook de plaats waar de vissersboten van De Panne aan land gesleept werden. De vissershaven van De Panne was dus niet veel meer dan een landingsplaats op het strand. Nu zijn deze Panneboten van het strand verdwenen. Gelijkaardige boten kunnen we nu nog zien aan de Franse kust net voorbij Calais, meer bepaald de flobarts in Wissant en Audresselles. En heden ten dage is deze strandzone vooral een recreatiegebied. In winterse periodes ontmoeten we hier vooral wandelaars (vaak met hond) en (stoere) ruiters te paard. De afwezigheid van golfbrekers (tot aan Duinkerke) zorgt ervoor dat deze plek tevens populair is bij snelheidssporten zoals de vaak (aan honderd kilometer per uur) voorbijvlammende zeilwagens (deze sport is trouwens in De Panne ontstaan) en het meer recente kitesurfen (met plank en zeil doorheen de lucht en/of het water vliegen). Als wandelaars stappen wij intussen zoveel mogelijk doorheen de strook waar het vochtige zand het hardst is. Bij eb is dit veel gemakkelijker dan bij volledige vloed (misschien toch eens de getijdentabel bij de toeristische dienst van De Panne opvragen). Eénmaal dat de bebouwing aan onze linkerkant verdwenen is, zien we de uitlopers van de duinen van het bekende natuurgebied De Westhoek. Ter hoogte van de grens tussen België en Frankrijk wandelen we naar een soort gat in de duinen (vanwaar een wandelpad naar de grenswijk De Mol in Adinkerke loopt). Wij blijven echter hier en bekijken een stenen grenspaal uit het jaar 1819, die José Decoussemaeker zowat elf jaar geleden samen met de jongeren van de plaatselijke natuurvereniging De Zeevonk zelf nog uit het zand opgegraven heeft. We keren terug naar het strand en stappen vervolgens Frankrijk binnen. Even verder zien we een noordelijke toegang van de honderd meter brede en anderhalve kilometer lange duinencamping (die trouwens door een geboren Pannenaar uitgebaat wordt). Nabij deze noordelijke ingang ligt namelijk een soort cafetaria, en het kan nooit geen kwaad om even te gaan kijken of die wel of niet open is. En we zien hier tevens een aantal (plezier)zeilboten, die met een antieke tractor naar het zeewater gesleept kunnen worden (een beetje volgens het principe van de vroegere vissershaven van De Panne). Tot in de vijftiger en zestiger jaren van de twintigste eeuw was deze strandzone tevens een populair gebied voor smokkelaars-te-voet, waarbij de Belgische of Franse douaniers zich vaak in de duinzone vlakbij het strand verborgen. En nu ontmoeten we hier vooral beginnende embryonale duinen. Aan de Franse kant spreekt men over de Perroquetduinen, die vroeger één geheel vormden met het natuurgebied De Westhoek. Verder ontmoeten we hier ook enkele kloeke Duitse bunkers, die tijdens de Tweede Wereldoorlog ( ) aangelegd werden. In België werden zowat alle strandbunkers opgeblazen, maar in Frankrijk werden ze op de meeste stranden onaangeroerd gelaten. En op de zeedijk van Bray-Dunes zien we nog meer dat we in een zekere zin in een andere wereld terechtgekomen zijn. Zo ontdekken we op deze dijk nog heel wat gewone woningen met dak (een situatie die aan onze Vlaamse kust grotendeels verdwenen is). Langs de zeedijk van Bray-Dunes ontmoeten we trouwens enkele charmante kustvilla s uit het begin van de twintigste eeuw. Tijdens deze korte voetreis zijn we van de meest westelijke gemeente van België naar de meest noordelijke gemeente van Frankrijk getrokken. Voor een drankje (en eventueel een hapje) trekt u het best naar het plein nabij de plaatselijke toeristische dienst, die zich in een voormalig treinstation genesteld heeft. Zo is La Petite Fringale tijdens de wintermaanden elke dag geopend (toch zolang de zon schijnt). Wie liever niet te voet langs het strand naar De Panne terugkeert, kan nabij de toeristische dienst het kleine busje (lijn 21) naar Bray-Dunes-dorp (halte Poste ) nemen. Vervolgens stap je op de lijn 2B tot aan het station van Adinkerke (zie com), en tenslotte neem je de tram naar De Panne (het startpunt van onze wandeling ligt nabij de halte Esplanade ). Tekst en foto s : B. Thiers 26 De Zeeparel feb. maa. 2017

10 Culinair 55 jaar Orde van de 33 Meesterkoks van België Vriendschap is primordiaal Eendracht maakt Macht. Onder die nationale leuze staken begin de jaren zestig enkele gerenommeerde patroons aan het fornuis de koppen bij mekaar. Bedoeling was en is nog steeds de belangen van de patroons te behartigen en te verdedigen, ervaringen uit te wisselen, zodoende de kwaliteit van de Belgische keuken nog verder op te trekken, nu 55 jaar lang. In januari 1962 werd het officieel: Karel Reynaert, Henri D Hooghe uit Veurne en onder andere Maurice Cardinael stichtten de Orde van de 33 Meesterkoks van België. Omdat vriendschap primordiaal is, werd van meet af aan besloten de groep relatief klein te houden, minimum drie, maximum 33 chefs. Het sprak de sector onmiddellijk aan en de 33 is intussen een internationaal begrip geworden. De resultaten laten zich dan ook graag zien: vandaag behoort de Belgische keuken duidelijk tot de wereldtop. Patroon aan het fornuis Om opgenomen te worden als Meesterkok bij de Orde der 33 Meesterkoks kiest de raad van beheer alleen maar uit patroons aan het fornuis die de ambitie koesteren hun beroepskennis en zin voor gastvrijheid ten dienste te stellen van de Belgische gastronomie met accent op de onberispelijke kwaliteit en degelijkheid. Klasrijke en veelbelovende chefs komen in aanmerking om opgenomen te worden in het schitterende kransje van de Compagnons de la Toque Blanche. Zij maken later kans om zich nog op te werken tot Meesterkok. De raad van beheer kent daarnaast ook nog de titel toe van Ambassadeur aan horeca gerelateerde personen die zich verdienstelijk maken ten opzichte van de Orde. Aan zij die niet direct aan het fornuis staan of binnen de horeca niet direct een functie vervullen wordt omwille van hun verdienste tot steun aan de horeca de titel van Non-Culinaire Ambassadeur toegekend. Men is uiteraard zeer karig met deze aanstellingen. Magistraal kapittel Om de vrienden, gastronomen, koks, sympathisanten en al wie direct of indirect met het beroep te maken heeft kennis te laten maken en te genieten van de troeven van de Orde, werd de Grote Nacht en het Magistraal Kapittel op het getouw gezet. Deze Nacht is intussen uitgegroeid tot de culinaire climax van het jaar. Dit fenomeen is te danken aan de uitmuntende samenwerking tussen de Meesterkoks en de Compagnons de la Toque Blanche die voor de gelegenheid een heel bijzonder en uitgelezen banket voorschotelen. Tegelijk worden nieuwe leden in de Orde opgenomen, heren en dames die zich de jongste jaren verdienstelijk maakten binnen s lands grenzen van de gastronomie. Raad van beheer Voorzitter Stéphane Buyens (Hostellerie Le Fox, De Panne); onder-voorzitter Eddy Deketelaere (l Ecailler, Luik) en de leden Frédéric Cornuau (Le Jardin de Caroline, Housse), Yvon Deghaye (Les Salons du Beaurevoir, Alleur), Lieven Demeestere (Arenberg, Heverlee), Koen Devos (La Cravache, Rekkem), Bernard Lescrinier (Bernardin@Home, Antwerpen), Frans Saint Germain (Père et Mère, Diksmuide) en Roger Simul (Le Charme Chambertin, Clermont Thimister). Tekst & Foto s: Georges Keters 30 De Zeeparel feb. maa. 2017

11 Entertainment Nathalie Meskens brengt met Meskens in Motown hommageprogramma aan legendarische Amerikaanse hitfabriek Het machtige aan Motown is dat je met hun repertoire zo n breed scala aan gevoelens kan uitdrukken Op woensdag 15 februari delen Marvin Gaye, The Supremes, Diane Ross, The Temptations, Martha Reeves & The Vandellas The Four Tops en nog heleboel andere artiesten nog eens het podium met elkaar. En dit allemaal dankzij Nathalie Meskens, die nummers van hen brengt in het liedjesprogramma Meskens in Motown. Het is leuk als je weet dat je iets brengt wat mensen blij maakt. Sabrina Sermeus 34 De Zeeparel feb. maa. 2017

12 Entertainment Wie kent Nathalie Meskens niet? Ik zie geen vingers, want wie heeft haar nog niet gadegeslagen als ze Pippa vertolkt in de gelijknamige film? Of als ze Daniëlla Danni Lowinski neerzet in de gelijknamige televisie serie? Of als ze het spelprogramma Reclame aub presenteert. Of zich de longen uit het hart zingt in de VTM-blockbuster Tegen de Sterren op, waar ze in een vingerknip van Shakira schakelt naar Britney Spears en van Céline Dion naar Amy Winehouse? Waar heeft u eigenlijk leren zingen? Onder de douche of elders? Nathalie Meskens: Als ik kind was ik een meisje dat erg graag zong. Ik deed mee in musicals en ik hield er eigen groepjes op na waar ik zelf nummers voor schreef. Zingen is dus geen nieuw gegeven dat ik pas op latere leeftijd ben beginnen doen. Ik heb het altijd gedaan. Later, toen ik aan de Toneelacademie in Maastricht ging studeren, kreeg ik heel wat uren stemles. We deden regelmatig zangprojecten, maar dat was ondergeschikt aan onze acteursopleiding. In een recent interview met Nina, de bijlage op zaterdag in Het Laatste Nieuws, zei u dat spelen mij rust en energie geeft. Gaat die vlieger ook op voor zingen? Zeker. Als je zingt, voel je je heel kwetsbaar. Ik ben actrice, wat inhoudt dat ik het gewend ben om me te verstoppen achter personages. Je bent immers nooit jezelf als je aan het spelen bent. Als je zingt, kun je je achter niets verstoppen. Je wordt weliswaar begeleid door muzikanten, die je een soort rugdekking geven, maar toch sta je heel kwetsbaar op een podium. Niettemin voel je je heel erg vrij. Muziek werkt immers heel sterk op de emoties. Niet enkel als je als toeschouwer zit of staat te luisteren, maar ook als je een nummer interpreteert. Niets gaat boven je verhaal vertellen en mensen raken in een tijdsspanne van slechts drie minuten. De liefde Hoe is je liedjesprogramma Meskens in Motown, dat een eresaluut brengt aan het legendarische platenlabel Motown uit Detroit, eigenlijk ontstaan? Toen ik nog toneelles kreeg aan de academie van Maastricht, maakte ik deel uit van een groepje dat nummers van The Supremes zong. Net daarom begint mijn programma met een hele trits hits van hen. Ik hou enorm van de muziek van Motown en wou die klassiekers al een hele tijd eens zingen, ook al is het lang geen sinecure om dit te doen. Eerst heb ik door de jaren heen eerst geprobeerd om te groeien als zangeres. Nu durf ik het aan om dit programma live te brengen voor een publiek. Samen met mijn drummer heb ik de nummers gekozen die we brengen. Het machtige aan Motown is dat je met hun repertoire zo n breed scala aan gevoelens kan uitdrukken. Voorts is deze nieuwe show helemaal mijn eigen productie. Als je zingt, kun je je achter niets verstoppen. Wat is uw vroegste herinnering aan Motown? Ik kan niet echt een moment prikken. Toen ik nog een jong meisje was, luisterde ik naar de muziek van mijn ouders. Die muziek kwam mij ter oren via de radio of cassettes. Door de jaren heen maakte de muziek van Motown onderdeel uit van mijn jeugd. Bijzonder aan de stal van dit platenlabel is de gelaagdheid. Je hebt de boys meets girls- en girls meet boys-nummers en de liefdesverwikkelingen die ermee gepaard gaan, en daarnaast heb je de meer sociaal geëngageerde nummers zoals we die kennen van onder meer Marvin Gaye en Stevie Wonder. Toch heb ik gekozen om vooral de songs over de liefde te vertolken. Hoe je het ook draait of keert: dat blijft het meest universele thema dat ons allemaal samenbrengt. Daarom ook zing ik What becomes of the broken hearted van Jimmy Ruffin. Dat is zo n intens en herkenbaar nummer om te vertolken. Ik merk dit ook aan het applaus waarmee de mensen uitdrukken dat het hen meer beroert dan de minder zwaarwichtige songs die natuurlijk ook een plaats verdienen in dit programma. Niettemin dragen bijna alle Motown-nummers een soort lichtheid in zich, wat voornamelijk te danken is aan de catchy arrangementen. Dit maakt het voor mij ook gemakkelijk om met het publiek in dialoog te treden. Hoe groter hun inbreng, hoe langer de show duurt. Geen heimwee U bent, tot twee keer toe zelfs, verkozen tot Populairste Vlaamse televisie persoonlijkheid. Met televisie bereik je vaak honderdduizenden, zo niet meer dan een miljoen mensen. In het theater ligt dit helemaal anders. Daar moet je als actrice met een veel kleiner publiek genoegen nemen. Wat doet televisie eigenlijk met iemand als u? Ik vind televisie een fantastisch medium, ook al worden er naast hele goede, ook bijzonder slechte zaken gemaakt. Eenmaal je iets voor televisie gedraaid hebt, zit je werk erop. Als je in het theater een stuk hebt lopen of met een liedjesrepertoire gaat toeren, ligt dit natuurlijk anders. Televisie is hét massamedium bij uitstek. Je bereikt er een veel groter publiek mee. Daar pluk ik nu de vruchten van, want dankzij mijn schermbekendheid lok ik extra mensen naar Meskens in Motown. Dat ik parallelle carrières heb lopen, houdt het voor mij ook boeiend. Ik acteer, zing en presenteer. Die verzameling aan engagement maakt het plaatje voor mij compleet. Zijn er momenten dat u heimwee hebt naar het theater? Nu ik optreed met een liedjesprogramma niet, want ook in theaters bereik ik er een publiek mee. Mocht ik dit niet doen, zou ik zeker de live-interactie met het publiek missen, maar net omdat ik er al jaren met liedjesprogramma s optreed, koester ik geen gevoelens van heimwee. Dat dichte contact met het publiek, daar blijf ik enorm van genieten. Wat schaft de pot in 2017 voor u? De voorbije maanden heb ik gedraaid voor een nieuwe dramaserie voor VTM die pas over een klein anderhalf jaar op het scherm te zien zal zijn. Die serie speelt zich af in Lommel. Ook Tine Emmerechts speelt er in mee. Deze maand beginnen we aan een nieuwe reeks afleveringen van Tegen de Sterren op. Met Meskens in Motown doen we ook de zomerfestivals aan. Volgend seizoen volgt een herneming in het theater. En daarna wil werk maken van een programma met zelfgeschreven nummers, waarvoor ik me vanzelfsprekend goed zal omringen. Daar droom ik al vijftien jaar van. (svv) Op woensdag 15 februari kun je om 20 uur Meskens in Motown meemaken in het Kursaal in Oostende. Tickets kosten 43, 33 en 23 euro (inclusief reservatiekosten) en kun je verkrijgen via en de Boxoffice van Toerisme Oostende. Website: feb. maa De Zeeparel 35

13 Entertainment Het Erfgoed van Willy Sommers Nu met programma rond de jaren 80 in de zalen Zo desastreus dat decennium begon, zo overweldigend het eindigde Met Het Erfgoed van Willy Sommers heeft één van Vlaanderens bekendste zangers van het lichte lied een goudader aangeboord. Niet alleen scoorde hij er een nummer 1 mee in de Ultratop Album top 200, met de concerttournee Erfgoed lokte hij de voorbije twee jaar volle zalen. Dit vroeg om een vervolg en Sommers gaat de komende maanden dan ook het decennium erop ( Erfgoed ) tot leven wekken en dit in het vervolgprogramma Willy Sommers jaren 80 waren prachtig. 42 De Zeeparel dec jan. 2017

14 Entertainment Begin jaren 80. Crisis alom, torenhoge werkloosheidscijfers en een op hol slagende inflatie (toen bracht geld wél nog rente op een spaarboekje op) gaven vrij spel aan new wavers en andere post punkers. In Vlaanderen zorgde dit voor een nieuwe golf rocktalent dat zich verzameld wist in het label Belpop. Vlaamse artiesten van het lichte genre zagen sterren en niet op de dansvloer. Weinig airplay op de radio, nauwelijks aandacht op televisie. Daar zou pas verandering in komen vanaf 1 februari 1989, toen VTM de openbare omroep uit zijn tent lokte. Willy Sommers: De jaren 80 beschouw ik als de moeilijkste uit mijn carrière. Het was tegen de stroom in roeien en koppig blijven volharden. Ik kon blijven optreden met mijn orkest en de vaste equipe die ons van klank en licht voorzagen. Het was dus lang niet allemaal kommer en kwel, want in de Vlaamse top 10 heb ik ook in dat decennium, vooral naar het einde toe, met verschillende nummers de koppositie bezet. Van zodra VTM Tien om te zien lanceerde, klaarde de hemel voor ons weer op. Dallas In de zomer van 1982 haalde u de hitparade met Dallas (Da s ook niet alles). Was u zelf een trouwe volger van de intriges binnen de Ewing-familie? Willy Sommers: Mijn ouders waren fervente kijkers en toen ik bij hen langsliep, keek ik wel eens mee. Het leefde enorm bij tv-kijkend Vlaanderen en daar wou mijn toenmalige manager Roland Verlooven op inspelen. In die jaren waren immers alle middelen goed om als Vlaamse artiest toch maar wat aandacht te krijgen. Roland en ik hebben toen, terwijl we in een restaurant in Brussel iets zaten te eten de tekst van dat nummer op enkele bierkaartjes bij elkaar gepend. Enkele maanden later scoorde ik er een hit mee. Wat opvalt als je er de statistieken bij raadpleegt, is de immense stroom aan hits die u scoorde van zodra Tien om te zien op de beeldbuis kwam piepen. In uw nieuwe programma Erfgoed komen ze allemaal langs: Het water is veel te diep, Als een leeuw in een kooi, Vrouwen, Ik hou van jou (zoals je bent) en uiteraard ook Kijk eens diep in mijn ogen, het met platina bekroonde duet met Wendy Van Wanten. Op dat moment genoot ze vooral furore als ondeugende, sexy stoeipoes die in het legendarische programma De Pin-Up Club optrad. Heeft u hard op haar moeten inpraten om haar tot dat duet te verleiden? Willy Sommers: Helemaal niet. Meteen toonde ze zich razend enthousiast. Ik was op zoek naar een act voor de viering van mijn zilveren jubileum als artiest. Wendy was vooral bekend omwille van erotische poses op covers van magazines, maar midden jaren 80 had ze de Baccarabeker gewonnen als Iris in het team van Johan Verminnen met het nummer If I could only. Eén en één werd drie, een win-winsituatie voor ons beiden, want achteraf bekeken is gebleken dat Kijk eens diep in mijn ogen ook het startschot was van een succesvolle zangcarrière. Als een leeuw in een kooi Uit die periode blijft vandaag vooral nog Als een leeuw in een kooi overeind. Herinnert u zich nog de wordingsgeschiedenis van die Vlaamse evergreen die tot op vandaag meegezongen wordt op studentencantussen? Willy Sommers: Dat nummer heeft heel lang in onze schuif gelegen. We hebben gewacht op een beter klimaat voor het Nederlandstalig levenslied om het uit te brengen. Ook hier heeft VTM een belangrijke rol gespeeld. Het was het juiste nummer op het juiste moment dat ons na jaren ploeteren in de schoot kwam gevallen. In augustus breng ik een nieuw album uit. Van meet af aan presenteerde u samen met Bea Van der Maat Tien om te zien. Zij zong toen in Won Ton Ton. Hebben jullie bij het ondertekenen van jullie contract met wijlen Guido Depraetere en Mike Verdrengh niet af moeten dwingen dat jullie zélf ook in dat liedjesprogramma mochten opdraven? Het valt immers nog steeds moeilijk om jezelf aan te kondigen op televisie. Willy Sommers: Voor mij was dit één van de voorwaarden om op hun aanbod in te gaan. Net door die duo-presentatie vormde dit niet echt een probleem. Zo konden Bea en ik elkaar aankondigen als we iets nieuws uit hadden of in de hitparade stonden. De tijd van toen Wat waren de grootste verschilpunten tussen de jaren 70 en de jaren 80? Willy Sommers: Als Will Tura, Jimmy Frey of ik in de seventies een single uitbrachten, verkochten we er in Vlaanderen zo n honderdduizend exemplaren van. Daar kon je je geld op inzetten. In de jaren 80 klokte je af op vijfduizend exemplaren als je een nummer één-hit scoorde. Die ontnuchtering heeft me bijgebracht dat het artiestenbestaan bijzonder onzeker blijft. Dat maakt het natuurlijk ook spannend. Ook voor het publiek moet het dat blijven. Daarom ook komen in Erfgoed naast de resem hits die de mensen kennen in het tweede deel ook een aantal nieuwe nummers aan bod. Zo kan ik er iedereen attent op maken dat ik tot op vandaag met vers materiaal uitpak. Binnenkort komt er een nieuwe single en rond mijn verjaardag in augustus breng ik een nieuw album uit. Uw concertagenda voor 2017 is nu al behoorlijk volgeladen en met deze gouden formule kunt u ook met uw hits uit de jaren 90 en the noughties de harten veroveren. Willy Sommers: Klopt. Voor heel wat fans is het nostalgie. Als ik na mijn concerten signeer, vertellen ze dat er zeer levendige anekdotes en herinneringen kleven aan nummers die ik breng. Dat hun kleinkind die maand is geboren. Ook dat ze deze programma s in theaters bijwonen, doet hen terugdenken aan de tijd van toen. Ik ben zeer opgezet met die belangstelling, want op het vlak van tv-aandacht voor Vlaamse artiesten is het opnieuw terug naar af. Er is Menttv en de radio, maar verder staan we opnieuw zoals in het begin van de jaren 80. Dit maakt het voor aankomend talent moeilijk om een publiek te veroveren. (svv) Willy Sommers treedt op vrijdag 10 februari om 20 uur op in De Kleine Beer in Beernem. Dit optreden is inmiddels uitverkocht. Op donderdag 13 april geeft hij om 20 uur een concert in het casino van Koksijde. Hier zijn wel nog kaarten voor. Tickets kosten 30 euro. Surfen naar het-erfgoed-van-willy-sommers Website: feb. maa De Zeeparel 43

15 Media Karl Vannieuwkerke: met topsportmentaliteit sportverslaggeving bedrijven en ziekte bedwingen Al heel mijn leven kies ik de zijde van de outsider We kennen hem van Kim en Justine, de koers, zijn shows met Les Supappes, de wedstrijden van de Rode Duivels, drie EK s en evenveel WK s en nog zoveel meer. Karl Vannieuwkerke is de diepe spits van de VRT-sportredactie die uitgespeeld kan worden als liveverslaggever, presentator, reportagemaker én columnist. Speekselklierkanker hield hem even aan de kant, maar ondertussen staat hij alweer een hele tijd diep. Voor doel. Met een doel. Karl Vannieuwkerke (46) behandelt een microfoon zoals voetbalvirtuoos Eden Hazard een bal: met een souplesse zo dartel dat ze wel voor elkaar gemaakt moéten zijn. Ik verwed er dan ook een koersfiets op dat dit apparaat bij de geboorte van de Diksmuidenaar per abuis met de navelstreng verstrengeld zat. Daar moest iets verhevens uit voortkomen die aan de kant van de actie, gematcht met zijn extreme bevlogenheid, al jaren ook een soort topsport oplevert. Of hij nu Panenka! voorzit of in de montagecel een kunstig shot voor De zomer van Lucien tovert. Zijn hommage aan La Nouvelle Vague, sans doute. ` Je bedrijft al meer dan twintig jaar sportjournalistiek op televisie. Hoe heb je die bedrijvigheid binnen dat medium de voorbije twee decennia zien evolueren? De snelheid is gaandeweg belangrijker geworden. De steile opgang van sociale media en websites allerhande hebben daar veel mee te maken. Vandaag brengen zij meestal als eerste het nieuws. Als openbare omroep hebben we ons hierop moeten instellen. Toen sporza.be nog in zijn kinderschoenen stond, brachten we doorgaans pas iets op die site nadat we het in Het Journaal hadden gebracht. Vandaag kunnen we ons dit absoluut niet meer permitteren. Hierdoor is de aanschijn van nieuwsbulletins grondig omgegooid. Veel meer dan louter het oplijsten van feiten, brengt televisie vandaag vooral duiding, ook in Het Journaal, iets wat zich trouwens niet beperkt tot sportverslaggeving. Je doet nog steeds heel veel sportverslag geving live. Sneller kun je dit niet brengen. Klopt. Ik ben blij dat ik al zolang meedraai. Hierdoor is mijn rugzak goed gevuld, wat mij het voordeel biedt makkelijk op mijn poten te vallen als er iets misloopt. Ervaring is een bonus in dit vak. Er gaat veel meer geld om in de sport dan vroeger. Is het hierdoor niet moeilijker geworden om kritisch uit de hoek te komen? Je weet maar nooit dat je iemand op zijn lange tenen trapt. Daar heb ik geen ervaring mee. Ik houd me in elk geval voor niets of niemand in en ben ook nog nooit door iemand op de vingers getikt. Dat er kritisch mag bericht worden, is net een signatuur van de VRT. We zijn geen commerciële omroep die zich naar de nukken van commerciële partners moet plooien. Ik hoef nooit sportverslaggeving met de rem op het gaspedaal te bedrijven. Een enorme meevaller om op die manier te kunnen werken. vervolg op p De Zeeparel feb. maa. 2017

16 Media vervolg van p. 46 Werken na de ziekte Als tiener lag je in balans om als doelman een contract te tekenen bij Cercle Brugge, wat het opstapje had kunnen zijn naar een carrière als profvoetballer. Jammer genoeg vonden je scouts je tien centimeter te klein. Heeft die afwijzing je geldingsdrang zo n boost gegeven dat je blijft gaan en gaan en gaan en Dat Napoleoncomplex? Neen hoor, zo ver zou ik het niet willen drijven. Het zal veeleer iets met mijn karakter te maken hebben, iets wat verschilt van mens tot mens. De ene mens plooit zich makkelijker naar de alledaagsheid van het leven dan de andere. Zelf heb ik constant nieuwe uitdagingen nodig om me gaande te houden en me te kunnen blijven opladen. Als ik me op bepaalde programma s concentreer, ben ik bij wijze van spreken vijftig dagen op rij in de weer. Als ik me voorneem opnieuw te fietsen, wil ik zes dagen per week kilometers malen. Anders baal ik als een stekker. Je legt jezelf onvoorwaardelijk hoge eisen op en verlangt dan ook dat je omgeving die mentaliteit aankleeft. Bots je soms niet met collega s die losser omgaan met die arbeidsethos? Dit komt al eens voor, maar niet in die mate dat ik met die persoon niet langer door dezelfde deur kan. Dit geldt trouwens niet enkel op de werkvloer, maar ook thuis. Ik heb een zoon en een dochter, Jef en Marte. Prachtige kinderen met elk hun eigen karakter. Marte is meer streber dan Jef, iets wat nauwer bij mijn karakter aansluit. Toch dwing ik mezelf om niet al te veeleisend te zijn tegenover hen. Ze komen er wel. Topsportmentaliteit Ruim twee jaar geleden werd er speekselklierkanker bij jou vastgesteld. Gelukkig ben je daar goed van aan het herstellen. Niettemin kan ik me voorstellen dat dit het effect gesorteerd moet hebben van een wake-up call. Ben je sindsdien selectiever geworden in het targetten van welke doelen en dus programma s waar je helemaal voor wilt gaan? Vanzelfsprekend bepaalt mijn gezondheid het ritme waaraan ik leef. Toen ik thuis aan het uitzieken was, nam ik me voor om het rustiger aan te gaan doen. Sinds ik de draad weer opgepikt heb, merk ik dat daar niets van in huis gekomen is. Dat ik veel hooi op mijn vork neem, bewijst dat ik heel veel opdrachten heel graag doe. In de voorbije twintig jaar heb ik werk nooit als een sleur ervaren. Integendeel: ik heb steeds gestreefd naar meer en beter. Het doet me net veel deugd vast te stellen dat ik na zo n ingrijpende ziekte de sportverslaggeving zo graag blijf doen, ook al omdat ik mezelf minder druk opleg; het stresskonijn in mij is tien centimeter gekrompen. (lacht) Ik heb ook goede vooruitzichten: dat ik, als alles gunstig blijft evolueren, over een jaar of drie helemaal genezen verklaard zal worden. Mijn ziekte heeft ook bepaald dat ik vandaag veel meer kan genieten van wat ik doe. Die vlieger gaat ook op voor werkgerelateerde bezigheden. Halverwege januari ben ik twee dagen gaan brainstormen in de Ardennen. Die sessie heeft vijf programmavoorstellen gebaard waarvan we er binnen de anderhalf jaar vier hopen te realiseren. Die tweedaagse gelegenheid greep ik ook aan om met mijn hoofdredacteur en twee eindredacteurs eerst een wandeling van twee uur en tien minuten door de sneeuw te maken. Ik heb daar intens van genoten, ook al omdat de ideeën opwelden. Vroeger zou ik er op gestaan hebben dat we toch maar beter eerst vergaderden. (lacht) Dat je sportverslaggever bent en ook actief sport beoefent, heeft wellicht bijgedragen tot je genezingsproces? Ik vermoed van wel. Als er een stukje topsportmentaliteit door je bloedbanen giert, word je sneller uitgedaagd om zo n ingrijpende ziekte te lijf te gaan. Wie als sporter meedraait aan de top weet dat je ook al eens kunt verliezen, maar de dag erop moet je alweer de veerkracht kunnen opbrengen om voor die volgende zege te gaan. Dit inzicht zit er ook bij mij ingeprent, maar ik ben niet te beroerd om toe te geven dat je ook geluk moet hebben. Ook al verman je je nog zo hard tegen kanker, je kan ook maar hopen dat de behandeling bij jou aanslaat. Je woont op een boerderij in Diksmuide, ver weg van alle mediageweld. Heb je dat zenparadijs nodig om tot rust te komen? Zeker. Mijn auto is zo ingericht dat ik hem ook als kantoorruimte kan gebruiken. Als ik na een werkdag terug in Diksmuide ben en de poort achter mij dichttrek, ben ik afgeschermd van alles en iedereen. Zoiets zorgt voor mentale rust in de ratrace die ons leven is geworden. Axel Witsel Naar wie gaat je meeste sympathie uit: een waterdrager die zich de longen uit het lijf fietst voor een kopman in een klassieker of één van de grote rondes of een voetballer als Eder die op het voorbije EK in de finale tussen Portugal en Frank rijk op de bonne fooi de winning goal scoorde? Al heel mijn leven kies ik de zijde van de outsider die de gevestigde waarde moest bekampen. Als ik een voetbalmatch tussen twee buitenlandse ploegen bekijk, hoop ik dat de underdog aan het langste eind trekt. Ook uit journalistiek oogpunt levert dit een mooier verhaal op. De bedragen die in de belangrijkste voetbalcompetities neergeteld worden zijn astronomisch. Velen vinden dit een jammerlijke ontwikkeling. Topsporters die excelleren, mogen wat mij betreft royaal betaald worden, omdat hun carrière vaak beperkt in tijd is en een ongeluk is soms snel gebeurd. Dat Axel Witsel zich door het vele Chinese geld laat verleiden om ginds te gaan voetballen, begrijp ik niet. Hij had nota bene zes miljoen euro per jaar kunnen verdienen bij Juventus, ook geen peulschil en dit bij een Europese topclub. Voor hem zou de sportieve uitdaging er ook een stuk groter geweest zijn. Ik vrees echter dat er nog topvoetballers zijn voorbeeld zullen volgen. (svv) 48 De Zeeparel feb. maa. 2017

17 Entertainment 30 jaar Kommil Foo. Hun jongste theaterprogramma Schoft voeren ze op in het casino van Koksijde De mens is in staat tot de meest verheven dingen, maar ook tot de grootste gruweldaden Wat het toffe is om al jarenlang met je eigen broer op scène te staan? We hoeven nauwelijks tijd uit te trekken om te repeteren, lacht Raf Walchaerts, die al dertig jaar lang met zijn drieëneenhalf jaar oudere broer Mich met onafgebroken constant hoge bijval bij pers en publiek podia in Vlaanderen én Nederland bespeelt. Momenteel zijn ze als Kommil Foo alweer on the road om voorstellingen van Schoft te spelen, waarin de pendel zwaait van maatschappijkritiek tot jeugdherinnering, maar inhaken op de state of the world die bij nagenoeg iedereen onder ons stevig op ons inhaakt. Humor versterkt ontroering en vice versa. Jaap Reedijk 50 De Zeeparel feb. maa. 2017

18 Entertainment Raf Walschaerts: Mensen bekijken en analyseren hoe ze evolueren, is al van in 1987 ons thema. Er valt ook heel veel te vertellen over liefde en relaties, zeker als je het terugkoppelt op je eigen leven. Toen we dit programma aan het schrijven waren, waren ook wij van ons melk door de aanslagen in Parijs en op andere plaatsen. Dit heeft ons repetitieproces heel sterk beïnvloed. Mich en ik hebben er in elk geval heel vaak over gepraat. Dit verklaart waarom het zo nadrukkelijk in onze voorstelling is geslopen. Toch wilden we er geen pamflettaire voorstelling van maken door vooraan op scene militante slogans de zaal in te scanderen. We hebben er een Kommil Footouch aan gegeven. Daarom ook lig ik bij het begin van de voorstelling op een tafel en onderga ik een soort dissectie: Mich die als een soort wetenschapper dat vreemde wezen dat de mens blijkt te zijn kritisch tegen het licht houdt. Het is ook zo dubbel. De mens is in staat tot de meest fantastische zaken: naasten met veel liefde omringen, mededogenkunnen tonen tegen minder weerbaren, het scheppen van sublieme kunst. Tegenover die yin staat de yang: de mens is eveneens in staat tot gruweldaden en de meest affreuze onhebbelijkheden. Terreurdreiging Door de terreurdreiging die nu ook letterlijk om de hoek komt piepen, hebben jullie jullie kijk op het wezen genaamd mens dus bijgesteld? Al jarenlang verandert die kijk voortdurend, omdat we ons blijven voeden met de dagelijkse actualiteit en welke tendensen daar op wereldvlak uit af te leiden vallen. Dat is zo diffuus dat we op een podium nooit zullen pretenderen dat wij de cabaretiers zijn die wel weten hoe het allemaal in elkaar steekt. We willen op een podium staan en onze twijfels kunnen uitspreken. Ook over de liefde, wat in wezen politiek op de vierkante meter is. Ook bij dat thema draait het om vertrouwen, de schending ervan, verwachtingen, teleurstellingen. Op scene moet je als podiumartiesten je voorstelling sauzen met drama. Net daarom hebben we het thema overspel zo vaak opgerakeld op een podium, zonder hierbij een moraliserende toon aan te slaan. Onze insteek is altijd geweest: net als bij een dobbelsteen de verschillende kanten van een onderwerp laten zien, zodat de mensen er hun eigen waarheid uit kunnen distilleren. Speelt uw opleiding als psycholoog hierbij vaak op? Ik veronderstel van wel, maar eerder op een onbewuste manier. Het is ondertussen 28 jaar gelden dat ik afgestudeerd ben. Aan die opleiding heb ik heel veel gehad, maar ook aan de vele boeken die ik sindsdien gelezen heb. Het fijne van het leven is dat het een leerschool is waar je nooit klaar mee bent. Tot op vandaag probeer ik hoogte te krijgen van wat een bizar wezen de mens eigenlijk is. En als ik naar mezelf kijk, vind ik dat ik daar zelf steeds verder in sta. Vandaag heb ik meer inspiratie om te schrijven dan vroeger. Toch ben ik er niet optimistischer op geworden. Ik hou mijn hart vast voor wat de toekomst zal brengen. Niet dat ik als een angsthaas door het leven ga, maar ook bij mij zit de schrik er wel in. Ik hou mijn hart vast voor wat de toekomst zal brengen. De titel van jullie nieuwe voorstelling wrijft het zout in de wonde. In weerwil van alle Bond Zonder Naam-spreuken: de mens kan een behoorlijke schoft zijn. Na het voorbije jaar kun je moeilijk om die vaststelling heen. Wie eerlijk is, zal ook moeten toegeven dat er in hem of haar een klein of groot smeerlapke bij momenten de trom roert. Smeerlapke en ja zelf schoft kun je in gezelschap ook op een tedere manier gebruiken. Net daarom drukt Mich op einde van de voorstelling mij ook tegen de borst, in weerwil van alle woorden die er gevallen zijn. Vlaamse volksaard In een interview dat iets meer dan drie jaar geleden verscheen, zei u: Een voorstelling van Kommil Foo is de sfeer op een koffietafel na een begrafenis, maar als iedereen al vijf pinten op heeft. De Vlaamse volksaard neergezet in anderhalve zin. Wat mijn broer en ik willen doen, is drama en humor heel sterk contrasteren op een podium. Ik meen te mogen zeggen dat weinig cabaretiers dit op zo n consequente manier doen als wij: wij kunnen bijzonder grappig uit de hoek komen, op het lichtvoetige af, maar in een ommezwaai bijzonder zwaar op de hand en hevig uit ons kraam schieten. Die yin en yang is een vitaal wezenskenmerk van Kommil Foo, omdat humor nu eenmaal ontroering versterkt en vice versa. Daarom ook die referentie naar die oer-vlaamse koffietafel: hoezeer families en verwanten ook geroerd kunnen zijn, omdat ze net iemand begraven hebben, op een bepaald moment valt de eerste grap en de bijbehorende lach. Die vorm van relativering, dat talent om met misschien niet alles, maar toch met heel veel te lachen, daar kunnen mijn broer en ik ons helemaal in vinden. Dat moèt ook, anders zou de zwaarte niet te harden zijn. Het is ook belangrijk dat we dit in deze benarde tijden blijven aanhouden. Vrijheid van meningsuiting is één van de verworvenheden van onze samenleving. Als cabaret-duo doen we hier ons voordeel mee. Dit mag niet in het gedrang komen is het jaar waarop jouw broer en jij dertig jaar het podium met elkaar delen. Is jullie verhouding in die drie decennia gewijzigd? Wellicht wel, maar dan ten goede, want we hebben een lange weg afgelegd. In de beginjaren speelde ik gitaar en mijn broer viool. Ik zag mezelf als begeleider en aangever binnen de context van een klassiek komisch duo, terwijl Mich zich vooral richtte op het clowneske en groteske. In de loop der jaren zijn we naar elkaar toegegroeid en is er in onze shows meer gelijkwaardigheid tussen ons gekomen. Componeren en schrijven doen we nu allebei, waardoor de som der delen nog sterker is geworden. Mijn ambitie en droom voor Kommil Foo is dat we voorstellingen kunnen blijven maken waarin we ons nog verder kunnen verdiepen en de essentie nog nadrukkelijker kunnen verwoorden. (svv) Op vrijdag 31 maart en zaterdag 1 april geeft Kommil Foo telkens om 20 uur opvoeringen van Schoft in het cultureel centrum Casino Koksijde. Websites: en feb. maa De Zeeparel 51

19 Cultuur Emergent pakt op Grote Markt van Veurne jaarlijks met drie toptentoonstellingen uit Uniek financieringsmodel zorgt voor artistieke vrijheid die breed publiek aanspreekt Naast tal van leuke adresjes om gezellig iets te drinken en te eten, herbergt de Grote Markt van Veurne ook Galerie Emergent. Deze kunstgalerie biedt jaarlijks drie toptentoonstellingen aan met binnen- én buitenlandse beeldende kunstenaars. Uniek is het financieringsmodel: Emergent kan een beroep doen op negen investeerders. Dit zorgt ervoor dat drijvende krachten Frank Maes en Roxane Baeyens een artistiek parcours kunnen uitstippelen dat zich niet volledig hoeft te plooien naar de wetten van de vrije markt waar ook de kunstwereld aan onderworpen is. 54 De Zeeparel feb. maa. 2017

20 Cultuur Huis de Valk op de Grote Markt van Veurne. Een historisch, gotisch pand gebouwd in de zestiende eeuw met vier verdiepingen en een rijke geschiedenis. Ruim vijfentwintig jaar geleden kwamen gourmands daar aan hun trekken toen restaurant Belfort er nog gevestigd was. Daar kwam een einde aan toen Dirk Castelein het gebouw kocht. Bij het begin van de millenniumwende onderging Huis de Valk een grondige renovatie. Lange tijd verhuurde Castelein het gebouw. Er waren toen burelen in gevestigd. De laatste huurder was UNIZO Veurne. Omdat leegstand dreigde, polste Castelein vijf jaar geleden zijn fietsmaatje Frank Maes met de vraag of hij interesse had om er een kunstgalerie te openen. Voornaamste uitgangspunt Frank Maes: Aanvankelijk stond ik wat sceptisch tegenover dit aanbod. In kunststeden als Brugge en Gent vind je nauwelijks galeries. Het leeuwendeel vind je in Knokke-Heist, Antwerpen en Brussel. Het leek me dus een hele uitdaging om uitgerekend in Veurne een galerie op de rails te krijgen. Pas toen ik de ruimtes gezien had, goed voor in totaal duizend vierkante meter tentoonstellingsoppervlakte, merkte ik het enorme potentieel op. Ik schreef een visietekst neer en stelde een budgetplan op. Voornaamste uitgangspunt voor mij was dat het onmogelijk was om op deze locatie met het traditionele concept van een galerie uit te pakken. Dit zou Operatie Kamikaze geweest zijn, zeker in een regio die op het vlak van hedendaagse beeldende kunst allerminst een voortrekkersrol vervult. Daarom heb ik Dirk voorgesteld om samen op zoek te gaan naar investeerders die het initiatief financieel konden schragen. Daar zag hij brood in. Aanvankelijk stapten acht investeerders mee in de boot, ondertussen staat de teller op negen. Welk financieel engagement gaan zij aan? Aan elke investeerder, zowel individuen als bedrijven, vragen wij een serieus engagement: gedurende minstens drie jaar euro per jaar bijdragen. Dit liet ons van bij de start toe ons niet louter als verkoopsgalerie in de markt te plaatsen en ook de hoogstaande kwaliteit van de tentoonstellingen met zowel beloftevolle als ervaren kunstenaars te bewaken. Als investeerder krijg je aan het eind van het jaar geen dividend uitgekeerd, maar als je een geëxposeerd werk aankoopt, hoef je enkel de percentages van de kunstenaar en de moedergalerie te betalen, aan Emergent hoef je geen commissie af te staan. Ik vind dat we met deze formule een modelfunctie uitdragen waar andere spelers ook hun voordeel mee zouden kunnen doen. Je kunt het immers een beetje vergelijken met de plaatselijke voetbalploeg die door plaatselijke neringdoeners en bedrijven wordt ondersteund, maar dan binnen de context van de kunst. Drie tentoonstellingsperiodes Frank (44) werd geboren in Veurne, maar groeide op in Sint-Idesbald Koksijde. Na zijn humaniorajaren in Veurne studeerde hij Kunstgeschiedenis aan de Universiteit Gent. In de Arteveldestad werkte hij acht jaar lang in het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst. Daar maakte hij de sprong van curator naar hoofdcurator. Tevens was Maes een tijdlang aan de slag in Netwerk, het centrum voor hedendaagse kunst in Aalst. Jaarlijks hebben we drie tentoonstellingsperiodes die we afstemmen op de vakantieperiodes, meer bepaald van het begin van de krokusvakantie tot het einde van de paasvakantie, van bij de start van de zomervakantie tot de derde week van september en van het begin van de herfsttot het einde van de kerstvakantie. Op de eerstvolgende tentoonstelling presenteren we een solo-expositie van Emmanuelle Quertain en een groepstentoonstelling met Jan De Nys als gastcurator en werk van vijf vrouwelijke kunstenaars uit België, Nederland en Duitsland. De hedendaagse kunstwereld is een zeer gefragmenteerd, bijna onoverzichtelijk lappendeken. Voor welke kunstenaars kiezen jullie? In Emergent valt zowel beeldhouw-, schilderals tekenkunst te bewonderen, maar we halen ook fotografie, video en installatiekunst binnen. Roxane en ik doen enorm veel prospectie om de vinger aan de pols te houden. Onlangs zijn we naar Madrid en Londen geweest, maar we trekken ook naar biënnales, onder meer die van Venetië en die van Istanbul. Het leeuwendeel van de kunstenaars die we binnenhalen, zijn Belgen of kunstenaars die in België verblijven. Vandaag werkt Brussel immers als een magneet voor heel wat kunstenaars. Ze komen dan ook in onze hoofdstad werken. Daarnaast fungeert Europa een beetje als onze achtertuin. Geregeld halen we werk van buitenlandse kunstenaars naar hier. Om de kosten van het transport van de kunstwerken zo laag mogelijk te houden, maken we niettemin gebruik van een gehuurde bestelwagen van Dirk Castelein. (lacht) Publiek Plukt jullie aanpak zijn vruchten af? We hebben ondertussen een publiek opgebouwd. Op vernissages komen soms tot driehonderd mensen af. Ook tijdens de daaropvolgende tentoonstellingsperiode krijgen we volk over de vloer. Ons publiek komt zowel uit de streek of het zijn tweedeverblijvers die vaak ook kunstverzamelaars blijken te zijn. Eveneens bereiken we mensen die een uitstap naar deze regio maken en die-hardkunstliefhebbers vanuit heel Vlaanderen. We profiteren ook van de aanwezigheid van Ten Bogaerde in Koksijde, omdat mensen dan een soort package deal kunnen maken waarbij ze naast de tentoonstellingen in dit kunstencentrum ook Emergent aandoen. Frank runt Emergent samen met Roxane Baeyens, die veertien jaar jonger is dan hem, maar net als hem Kunstgeschiedenis aan de Universiteit Gent gestudeerd heeft. Europa fungeert een beetje als onze achtertuin. Roxane Baeyens: Na drie jaar hebben we samen met onze investeerders een evaluatie gemaakt. Een van de belangrijkste conclusies die hieruit kwam, was dat we nog meer dan in het verleden op communicatie moeten inzetten om Emergent bij een nog breder publiek kenbaar te maken. We hebben ook een brochure klaar die potentiële investeerders warm moet maken om ons ook financieel te ondersteunen. In de toekomst gaan we ook arrangementen verkopen. Onze locatie telt mooie ruimtes met wisselende grootte, die ideaal zijn om de meest uiteenlopende zaken op het getouw te zetten. Dit gaat van wijndegustaties over workshops voor kinderen en productpresentaties tot een brunch of een gastronomisch menu. Steeds zullen we daar een geleid bezoek aan onze galerie aan verbinden. Na een proefproject vorig jaar hopen we op meer vragen te kunnen ingaan. Met Emergent willen we ook meer zijn dan een galerie. We willen een breed draagvlak bieden voor hedendaagse beeldende kunst. Sinds juni 2013 is er een vriendenvereniging actief aan wie we rondleidingen, lezingen, kunstreizen onder de vorm van begeleide citytrips en ontmoetingen met kunstenaars aanbieden. Vandaag heeft Emergent het juridische statuut van een vzw, maar mogelijks wordt dit een cvba. (svv) Emergent is gelegen op de Grote Markt 26 in Veurne. Je kan de galerie vrij bezoeken tijdens lopende tentoonstellingen op zaterdag en zondag, telkens van 14 tot 18 uur. Tijdens de schoolvakanties ben je ook op donderdag en vrijdag van harte welkom, ook telkens van 14 tot 18 uur. Inlichtingen: en feb. maa De Zeeparel 55

21 Op stap in eigen streek Krokusvakantie en carnaval in De Panne De Panne maakt zich alweer op voor een week van bruisende activiteiten. De twee carnavalsverenigingen hebben zich, in samenwerking met Toerisme De Panne, uit de naad gewerkt om een zeer mooi programma op te stellen, van kindercarnaval, seniorencarnaval, Miss Drag Queen De Panne, kermis tot een grootse carnavalsstoet. Afzakken naar De Panne is de boodschap! Opnieuw een carnavalsstoet in De Panne Op zaterdag 19 maart zal er terug aangeknoopt worden met een jarenlange traditie van weleer: een heuse carnavalstoet zal de straten van De Panne kleuren! Er wordt vertrokken aan de Oosthoek en ontbonden aan de Boare. Carnavalsverenigingen Kort en Goed en de Orde van de Beren slaan samen met Toerisme De Panne de handen in elkaar om de traditie van een grote carnavalstoet in De Panne in goede banen te leiden. Heel wat kwalitatieve groepen fleuren de stoet op. De carnavalsstoet is een combinatie van kwalitatieve groepen, praalwagens en muzikale groepen waaronder een Sambaband en toffe danseressen. Zowel de carnavalsprins van België én de prins van Europa zullen aanwezig zijn op de stoet Bij dit carnavalsgebeuren wordt vanzelfsprekend ook aandacht gegeven aan De Panne Proper. Er wordt bijvoorbeeld biologisch afbreekbare confetti gebruikt en de week na de stoet is een zwerfvuilactie voorzien. Iets om naar uit te kijken! Leuke kermis Net als vorig jaar, is er opnieuw kermis op de Markt. Klein en groot kunnen zich opnieuw ten volle amuseren, want alle attracties die er vorig jaar bij waren komen opnieuw terug. De kermis staat er van 18 maart tot en met 26 maart. De officiële opening is voorzien op zaterdag 18 maart om 11.00u. Iedereen is uiteraard van harte welkom! Maar er is meer. Op woensdag 22 maart is er opnieuw een familiedag voorzien. Op deze dag kan je kortingen of iets extra sprokkelen. De foorkramers zijn ook vragende partij om nog een aantal activiteiten te organiseren, meer info hierover volgt. Divers aanbod voor ieder publiek In het kader van carnaval en ter gelegenheid van de krokusvakantie worden er heel wat activiteiten georganiseerd. Er is voor ieder wat wils! De carnavalsactiviteiten worden in samenwerking met de twee carnavalsverenigingen georganiseerd. Voor jouw gemak, hebben we deze in een handig en volledig overzicht gegoten zodat je dit makkelijk in je agenda kan zetten: Jeugdkunstenfestival DURVER III van 27/02-03/03: muziek (info & inschrijving bij de dienst Jeugd De Panne) Carnavalskermis van 18/03 tot 26/03 op de Markt Dropping op 10/02 (info & inschrijving bij de dienst Sport De Panne) Pietje Mol wandeling in de graaszone op 25/02 (info bij Toerisme De Panne) Wandeling in de Houtsaegerduinen op 26/02 (info bij Toerisme De Panne) Verkleed sprookjesbal met show op zondag 26/02 in de Boare Kindercarnaval met stoet en show op 27/02 in de Boare Westhoekwandeling op 27/02 (info bij Toerisme De Panne) Kleutervoorlezen op 28/02 in de bibliotheek (in Bibliotheek De Panne) Wandeling Ontluikende kruiden in de duinen op 28/02 in PB De Nachtegaal (info Toerisme De Panne) Initiatie klimmuur op 01/03 in de sporthal Den Oosthoek (info & inschrijving bij de dienst Sport van De Panne) Wandeling naar het oorlogsverleden in de Cabourduinen en bezoek aan Museum Cabour op 01/03 (info bij Toerisme De Panne) Workshop Nestbandiet op 01/03 in PB De Nachtegaal (info & inschrijving bij PB De Nachtegaal) Seniorencarnaval op 01/03 in De Boare (info & tickets bij Toerisme De Panne) Wandeling Kindervoetjes neuzen in de duinen op 02/03 aan PB De Nachtegaal Muzikaal geïllustreerde lezing door Marc Erkens op 03/03 in het Gemeentehuis (info bij de dienst van De Panne) Wandeling in de Dumontwijk op 04/03 (info bij Toerisme De Panne) Krokusduik met als thema Professionals at work op 04/03 op het strand (info op ) Kindercarnaval in Adinkerke op 04/03 in het Cafe t Veld in Adinkerke Prijskamp maskeren op 04/03 in het café De Verloren Gernoare in Adinkerke Museum Cabour WO II & 2/4 Lansiers in Adinkerke (info bij dienst Cultuur De Panne) Zeilwagenwedstrijd Krabrally op 04/03 en 05/03 (info bij Zeilwagenclub De Krab) Ontvangst Prinsen en Prinsessen 2017 op 05/03 in het Gemeentehuis Doe- en belevingsbeurs Sea-Vent in De Boare (info & tickets bij Unizo De Panne) Grootse carnavalstoet op 19/03 (info bij Toerisme De Panne) Verkiezing Miss Drag Queen 2017 op 01/04 in De Boare (organisatie door Kort & Goed) Zoals je merkt, zijn er redenen genoeg om naar De Panne af te zakken! De folder Krokusvakantie is gratis beschikbaar bij Toerisme De Panne (Zeelaan 21, 8660 De Panne). Je kan deze brochure ook aanvragen via mail (toerisme@depanne.be) of telefonisch ( ). Meer info vind je eveneens op de website ( Wil je daarbovenop op een luchtige manier op de hoogte blijven van alle toeristische weetjes, dan kan je de pagina van Toerisme De Panne liken op Facebook. 60 De Zeeparel feb. maa. 2017

22 Cultuur Nieuwpoort Op weg naar een grotere culturele uitstraling In de loop van het jaar 2016 werd Geert Vanden Broucke kapitein (ofwel burgemeester) van het haven- en vissersstadje Nieuwpoort ( En nu dat hij aan (en achter) het politieke roer staat, stuurt kapitein Geert deze gemeente vooral in de richting van meer cultuur en recreatie, waarbij kwaliteit centraal staat. Geert Vanden Broucke was een aantal jaren als schepen van (en voor) cultuur actief. Politiek heeft hij geen nationale ambities, en wenst hij alleen maar op lokaal niveau te werken. Ik ben vooral in de Nieuwpoortse gemeentepolitiek gestapt omdat ik de culturele ontwikkeling van deze stad wilde versnellen. En als je iets wilt veranderen, ben je vaak verplicht om in de politiek te gaan. De City De concrete aanleiding was het feit dat de voormalige bioscoop in de Valkestraat dreigde te verdwijnen (en door een appartementsgebouw vervangen te worden), als de gemeentelijke overheid niet ingreep. In mijn ogen was dit in elk geval de laatste kans om nog een culturele plek te realiseren, die centraal in Nieuwpoort- Stad gelegen was. Na een grondige renovatie werd er aldus een polyvalent cultuurcentrum (toneel, film ) gerealiseerd, dat nu als De City omschreven wordt. En deze plek is intussen vrij belangrijk voor de plaatselijke (culturele) verenigingen geworden. En deze City is tevens de thuishaven voor de cultuurdienst. Toen ik als schepen begon, was er maar één persoon actief. Nu is het een volwaardige cultuurdienst met vijf werknemers. Westfront Het project Westfront waarvan het idee in de periode op gang getrokken werd, bestond reeds wanneer Geert Vanden Broucke cultuurschepen werd. Maar het is wel hij die dit idee in een concrete attractie omgezet heeft. Het was de bedoeling om een nieuw (in de grond verzonken) bezoekerscentrum over de Eerste Wereldoorlog en de onderwaterzetting van Nieuwpoort in nabij het Albertmonument te realiseren, maar dat was problematisch wegens de beschermde status van de nabije omgeving. Uiteindelijk kwam 70 De Zeeparel feb. maa. 2017

23 Cultuur een architectenbureau op het idee om het bezoekerscentrum net onder het Albertmonument te realiseren. Dit was zeker niet de goedkoopste oplossing, maar nu is het resultaat de meerprijs méér dan waard. Het is dan ook een belangrijk visitekaartje voor Nieuwpoort geworden en zelfs een soort landmark ofwel herkenningspunt met een fraai uitzicht op het sluizencomplex en het voormalige slagveld uit die Eerste Wereldbrand. En ook na 2018 zullen we Westfront verder blijven ontwikkelen, onder meer via de realisatie van nieuwe tijdelijke tentoonstellingen. Charme stadscentrum bewaren Eén van zijn eerste maatregelen, toen Geert in aprilmei 2016 burgemeester werd, was het opstarten van een nieuw bestemmingsplan (waarvan de procedure nog volop bezig is) waarbij de karaktervolle Vlaamse wederopbouwarchitectuur van het stadscentrum beter tegen het appartementenoffensief beschermd zal worden. Veel bezoekers komen namelijk vooral naar Nieuwpoort-Stad vanwege de charmante architectuur. Stadsbezoek wordt dan ook steeds meer een belevenis. Het uitzicht van ons stadscentrum moet dus authentiek blijven, met behoud van de waardevolle gevels. Bommenvrij En net zoals bij Westfront wil Geert Vanden Broucke bij alle toekomstige Nieuwpoortse projecten vooral voor kwaliteit kiezen. Een mooi voorbeeld hiervan is het Bommenvrij in Nieuwpoort-Stad. Dit voormalige militaire gebouw werd recent gedeeltelijk gerestaureerd. Nu is er tot eind 2018 een atelier waar bezoekers onder meer beeldjes kunnen boetseren ter herinnering aan de Eerste Wereldoorlog. En momenteel vind er daar ook een interessante fototentoonstelling plaats. Hurlebise In Nieuwpoort-Bad is er dan weer het beeldbepalende monument Villa Hurlebise. Na de restauratie zal hier onder meer het kustkantoor van de toeristische dienst ondergebracht worden. Uiteraard zullen ook de authentieke salons (uit het begin van de twintigste eeuw) opgefrist worden. Het zijn trouwens deze salons die enkele jaren geleden gebruikt werden bij de realisatie van de Engelse televisieserie Parade s End (die in 2013 in ons land uitgezonden werd). Voor deze salons hebben we nog geen definitieve bestemming gevonden, maar ze zouden bijvoorbeeld door bedrijven (voor vergaderingen) gehuurd kunnen worden. Kortom : Nieuwpoort mag (en zal) geen Bokrijk worden, maar bij elk waardevol gebouw moeten we wel goed nadenken, en aldus voldoende tijd nemen om op zoek te gaan naar een zinvolle, hedendaagse bestemming. Tekst: B.Thiers Foto s: Stad Nieuwpoort feb. maa De Zeeparel 71

24 Op stap in eigen land Verbroederd met de stad Nieuwpoort Durbuy dat is puur genieten Wie gek is van natuur, boswandelingen, gekoppeld aan een flinke hap rusteloos genieten en tegelijk uitkijkt naar een smaakvolle tafel, dan is een verblijf van een paar dagjes Durbuy het ideaal recept om zich uit de dagelijkse sleur te wringen en volop te genieten van de geneugten des levens. 76 De Zeeparel feb. maa. 2017

25 Op stap in eigen land Durbuy, dat het predicaat Het kleinste stadje van de wereld met trots draagt, is inderdaad niet groter dan een speldenprik op de kaart, maar weet zich met zijn middeleeuwse entiteit al eeuwen uit te bouwen tot the place to be voor wie rust, groen, gezelligheid en gastronomie op de eerste plaats stelt voor een korte vakantie. Dat alles aan de boorden van de kabbelende Ourthe. De kleinschaligheid zorgt voor extra charme. Mits even door te stappen ben je op minder dan tien minuten doorheen het hart van het stadje. Wie wil genieten van de middeleeuwse rust heeft minstens een dag nodig. Let ook vooral de dames op je schoeisel, want de kasseien hebben al een leven van enkele eeuwen achter de rug en liggen niet steeds fraai, wat al menig hakje deed sneuvelen. Middeleeuws stadje Durbuy is in de eerste plaats bijzonder aantrekkelijk door de charmante middeleeuwse straatjes die de bezoeker uitnodigt tot slenteren en met volle teugen te genieten van een stevige brok geschiedenis, van tijd tot tijd graag onderbroken door een moment van genot op een van de vele terrasjes. Voeg daarbij de in het middeleeuws decor ingewerkte fraaie eethuisjes, riante crêperies en aantrekkelijke winkeltjes van alle slag. Daarna trek in iets hartigs, dan wacht u een paternoster aan eethuisjes en restaurantjes, de een al gezelliger dan de andere. Dat alles overgoten met gezelligheid en liefde voor de regio. Liever verpozen in het groen? Dompel u onder in de wereld van het Parc des Topiaires, naar verluidt het grootste snoeivormpark ter wereld dat toegankelijk is voor het publiek. Zowat m² tuinperk laat de meest leuke vormen zien, van Manneken Pis al over een reeks katten, paarden, honden en de hoorn des overvloeds tot zeehonden, zittende olifant, renpaarden en om te eindigen met een in de zon badende Pamela Anderson, die om de een of andere redenen heel wat aandacht trekt Men kan Durbuy ook ontdekken met het kleine treintje dat elk uur in het centrum vertrek voor een ritje van zowat een half uurtje en je langs de mooie hoekjes brengt met als apotheose een halte aan de Belvédère met uniek panoramisch zicht op de oude stad. Liefhebbers van een hapje cultuur mogen de Halles aux Blés niet links laten. Dit zeldzaam pande-bois, gebouwd tussen 1530 en 1540, laat het economisch belang van Durby zien op het geschiedkundig moment dat de metaalindustrie op zijn hoogtepunt was. Een unicum in zijn genre. Om en rond Durbuy De stad Durbuy telt niet minder dan 12 gemeenten en 41 gehuchten, samen goed voor ruim 170 km uitgetekende wandeltochten, mountainbike en onder andere paardrijden, naast zowat 200 hutten voor natuur- en vogelspotters. Sportievelingen kiezen voor kayak in Durbuy, Barvaux en Bomal. Liefhebbers van dolmens en menhirs, dan ligt het kleine dorpje Wéris binnen handbereik. Hier vindt men wellicht de meest bewaarde site omtrent megalithische monumenten, naar analogie van Stonehenge. Amateurs van de golfsport vinden hun gading in Barvaux. Een bos- en groenrijke omgeving van zowat 120 ha, goed voor 9 en 18 holes. Nog in Barvaux kan men van juli tot eind september zich verloren laten lopen in het 11 ha grote maïs doolhof. Liever wat plonsen in het water? Dan wacht het zwembad je op in Bohon, goed voor totale ontspanning met jacuzzi, sauna en uiteraard gezellig cafetaria. Logeren Of u nu met zijn tweetjes, met de familie of in groep Durbuy komt bezoeken, er is voor elk wat wils. Liefst 25 hotels, 30 B&B s en zowat 100 gites en vakantiewoningen. Het is duidelijk, een verblijf in Durbuy is een verademing. Midden in het groen is het elke seconde genieten van een brok geschiedenis, beschermde monumenten, heerlijke tafels met de beste regionale producten wat resulteert in een gastronomisch festijn. Men komt er graag terug. Een der absolute toppers in hartje Durbuy is Hotel & Restaurant de Charme SAINT-AMOUR. De kamers zorgen voor een vlekkeloos verblijf terwijl de keuken borg staat voor heerlijke schotels. De Chef brengt telkenmale een ode aan de lokale producten met aandacht voor de seizoenen. Het is dagelijks genieten van zowel een klassiek bord als van een vernieuwde tafel waarbij de verbondenheid van de regio optimaal in ere gehouden wordt. Meer info: info@saint-amour.be, en Verbroedering met Nieuwpoort Voeg daarbij dat, dank zij een jumelage tussen Durbuy en Nieuwpoort de banden tussen de twee goed in de markt liggende toeristische steden nog nauwer zijn aangehaald. Het charter werd door de toenmalige respectievelijke burgemeesters Jean-Marie Mottet en ir. Roland Crabbe in november 2005 getekend in Durbuy, begin 2006 in Nieuwpoort. Intussen vullen de beide steden met de regelmaat van een klok allerlei diverse activiteiten met mekaar in. Topper daarbij is sinds 2009 het jaarlijkse gastronomisch weekend waarbij de beide steden hun beste lokale producten in de kijker stellen. Hierbij spelen het wild enerzijds en de onvervangbare vis en garnalen anderzijds de eerste viool. Meer info en details: Tekst: G. Keters Foto s: Dienst Toerisme Durbuy & Georges Keters feb. maa De Zeeparel 77