gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van gemeente De Wolden d.d. 14 september 2012;

Transcriptie

1 Nr. XIV / 7a TOESLAGENVERORDENING WET WERK EN BIJSTAND 2012 De Raad van de gemeente De Wolden; gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van gemeente De Wolden d.d. 14 september 2012; gelet op artikel 147, eerste lid van de Gemeentewet en de artikelen 8, eerste lid, onderdeel c en 30 van de Wet werk en bijstand; overwegende dat het noodzakelijk is het verstrekken van toeslagen en het verlagen van uitkeringen van bijstandsgerechtigden van 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar bij verordening te regelen; BESLUIT: vast te stellen de volgende Toeslagenverordening Wet werk en bijstand september Hoofdstuk 1. Algemene bepalingen Artikel 1. Begripsomschrijvingen 1. Alle begrippen die in deze verordening en de toelichting worden gebruikt en die niet nader worden omschreven hebben dezelfde betekenis als in de Wet werk en bijstand en de Algemene wet bestuursrecht. 2. In deze verordening wordt verstaan onder: a. de wet: de Wet werk en bijstand b. gehuwdennorm: de norm als bedoeld in artikel 21 onderdeel c van de wet; c. netto minimumloon: het minimumloon per maand, genoemd in artikel 37 van de wet; d. zorgbehoefte: het vanwege ziekte niet in staat zijn een eigen huishouding te voeren, omdat hij dagelijks is aangewezen op intensieve zorg van anderen dan wel aanspraak kan maken op een plaats in een AWBZ-instelling, maar daarvan heeft afgezien of daarvoor nog op een wachtlijst staat. Artikel 2. Leeftijdsbepaling en individualisering 1. De bepalingen van deze verordening gelden alleen voor belanghebbenden van 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar. In geval van gehuwden gelden de bepalingen van deze verordening alleen indien beide echtgenoten 21 jaar of ouder doch jonger dan 65 jaar zijn. 2. De bepalingen in hoofdstuk 2 en 3 laten de toepassing van artikel 18, eerste lid, van de wet onverlet. Pagina 1 van 10

2 Hoofdstuk 2. Criteria voor het verhogen van de bijstandsnorm Artikel 3. Toeslagen voor alleenstaanden van 21 jaar of ouder en alleenstaande ouders van 21 jaar of ouder 1. De toeslag als bedoeld in artikel 25, eerste lid, van de wet bedraagt: a. 20 procent van de gehuwdennorm voor de alleenstaande en alleenstaande ouder in wiens woning geen ander zijn hoofdverblijf heeft; b. 10 procent van de gehuwdennorm voor de alleenstaande en alleenstaande ouder in wiens woning een ander zijn hoofdverblijf heeft; 2. Voor de toepassing van dit artikel worden de volgende bij de ouder inwonende kinderen niet in aanmerking genomen als een ander die in dezelfde woning zijn hoofdverblijf heeft: - jonger dan 21 jaar; - met recht op studiefinanciering op grond van de Wet studiefinanciering 2000; dan wel een tegemoetkoming op grond van de Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten; en over een inkomen beschikt dat niet hoger is dan het bedrag zoals genoemd in artikel 20, lid 1, sub a van de wet. 3. In aanvulling op het 2 e lid worden ook kinderen van 21 jaar en ouder niet in aanmerking genomen voorzover zij studiefinanciering ontvangen op grond van de Wet studiefinanciering 2000 en hun verdere inkomsten dusdanig beperkt zijn dat zij in combinatie met de studiefinanciering het bedrag genoemd in artikel 3.18 WSF 2000 niet overschrijden. 4. De toeslag als bedoeld in het eerste lid wordt voor de zorgbehoevende en voor de belanghebbende die de zorgbehoevende verzorgt bepaald op 20 procent van de gehuwdennorm. 5. De toeslag als bedoeld in artikel 25, eerste lid, van de wet bedraagt: - 10 procent van de gehuwdennorm voor de alleenstaande en de alleenstaande ouder op wie lid 1, 2 of lid 3 niet van toepassing zijn. Hoofdstuk 3. Criteria voor het verlagen van de bijstandsnorm Artikel 4. Verlaging van de norm voor gehuwden 1. De verlaging als bedoeld in artikel 26 van de wet bedraagt: - 10 procent van de gehuwdennorm voor gehuwden die een woning delen met één of meer anderen. 2. De in lid 1 genoemde verlaging wordt niet toegepast indien de gehuwden hun woning delen met in artikel 3, leden 2 en 3 vermelde kinderen of een zorgbehoevende zoals bedoeld in artikel 3, lid 4 van deze verordening. Artikel 5. Verlaging in verband met woonsituatie 1. De verlaging als bedoeld in artikel 27 van de wet bedraagt: a. 15 procent van de gehuwdennorm indien een woning wordt bewoond waaraan voor de belanghebbende geen kosten van huur of hypotheek zijn verbonden. b. 10 procent van de gehuwdennorm indien geen woning wordt bewoond. 2. De verlaging van lid 1, sub a wordt verminderd met het bedrag dat belanghebbende betaalt aan onderhoudskosten voor de woning op maandbasis. Pagina 2 van 10

3 Artikel 6 Alleenstaande van 21 of 22 jaar De verlaging van de toeslag zoals bedoeld in artikel 29 van de wet bedraagt 15% van de gehuwdennorm indien de belanghebbende de leeftijd heeft van 21 of 22 jaar. Artikel 7. Anti-cumulatiebepaling De toepassing van de artikelen 3 tot en met 5 geschiedt zodanig, dat de bijstandsnorm voor belanghebbende tenminste bedraagt: a. 50 procent van de gehuwdennorm voor een alleenstaande van 21 jaar en ouder, b. 70 procent van de gehuwdennorm voor een alleenstaande ouder, c. 80 procent van de gehuwdennorm voor gehuwden. Hoofdstuk 4. Slotbepalingen Artikel 8. Uitvoering en wijziging van de verordening 1. Burgemeester en wethouders zijn belast met de uitvoering van het bepaalde in deze verordening. 2. Burgemeester en wethouders kunnen ten behoeve van de uitvoering van deze verordening nadere beleidsregels stellen. Artikel 9. Citeertitel Deze verordening kan worden aangehaald als: Toeslagenverordening Wet werk en bijstand september Artikel 10. Inwerkingtreding Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 januari Per deze datum wordt de Toeslagenverordening Wet werk en bijstand 2012 ingetrokken. Artikel 11. Overgangsrecht In afwijking van artikel 10 is deze verordening vanaf 1 januari 2013 van toepassing op de belanghebbenden op wie op grond van artikel 78w WWB de huishoudinkomenstoets nog tot 1 januari 2013 wordt toegepast. Tot 1 januari 2013 gelden de bepalingen uit de Toeslagenverordening Wet werk en bijstand Zuidwolde, 27 september 2012 De raad voornoemd, griffier, drs. I.J. Gehrke voorzitter, R.T. de Groot Pagina 3 van 10

4 Toelichting Vooraf De wijziging van de Toeslagenverordening die terugwerkt tot 1 januari 2012 is ingegeven door het Begrotingsakkoord waarin is afgesproken dat de huishoudinkomenstoets wordt afgeschaft. Dit betekent dat de Toeslagenverordening opnieuw aangepast moet worden. Het is een formeel juridische wijziging. De wijzigingen hebben betrekking op de bijstandssubjecten (omdat de definitie van gezin wijzigt) en de afschaffing van de huishoudinkomenstoets. Toelichting op wettelijke bepalingen 1.1 Norm (art. 20 t/m 24 WWB) Hoofdstuk 3 van de WWB kent voor de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan een normsystematiek die bestaat uit een basisnorm en een toeslag of verlaging op deze basisnorm. Dit systeem is grotendeels overgenomen uit de Algemene bijstandswet. Er zijn drie bijstandsnormen voor de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan. Deze bijstandsnormen zijn geregeld in paragraaf 3.2 in de artikelen 20 tot en met 24 WWB. De normen zijn gebaseerd op de leefvorm van de cliënt en uitgedrukt in percentages van het wettelijk minimumloon (hierna te noemen: wml): - gehuwden 100% van het wml (= gehuwdennorm) - alleenstaande ouders 70% van de gehuwdennorm - alleenstaanden 50% van de gehuwdennorm 1.2 Toeslag (artikel 25 WWB) In Hoofdstuk 3, paragraaf 3.3 WWB, worden de toeslagen en verlagingen geregeld. Het college is verplicht in voorkomende gevallen de norm te verhogen met een toeslag. Indien de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan niet of niet geheel kunnen worden gedeeld kan aan een alleenstaande of alleenstaande ouder een toeslag worden verstrekt. De mogelijkheid tot het delen van kosten wordt aanwezig geacht als naast betreffende belanghebbende nog één of meer anderen hun hoofdverblijf hebben in dezelfde woning. Dan kunnen kosten van huur, gas, water, elektriciteit, maar ook bijvoorbeeld de krant worden gedeeld. De toeslag bedraagt ten hoogste 20% van de gehuwdennorm, zodat de uitkering maximaal bedraagt voor: - alleenstaande ouders 90% van de gehuwdennorm - alleenstaanden 70% van de gehuwdennorm 1.3 Verlaging (artikel 26 t/m 29 WWB) De WWB kent de volgende verlagingen: a. verlaging in verband met het geheel of gedeeltelijk kunnen delen met een ander van algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan bij gehuwden (artikel 26 WWB); b. verlaging in verband met de woonsituatie (artikel 27 WWB); c. verlaging in verband met het recentelijk beëindigen van een studie (artikel 28 WWB); d. verlaging in verband met de leeftijd van 21 of 22 jaar (artikel 29 WWB) 1.4 Feitelijk delen van de kosten is niet relevant Bij de beoordeling of een cliënt inderdaad hogere of lagere bestaanskosten heeft, is het niet relevant of deze kosten ook feitelijk met een ander worden gedeeld. Het is voldoende om te weten of de noodzakelijke kosten van het bestaan met een ander kunnen worden gedeeld. Dit uitgangspunt is conform de jurisprudentie en de wet (Abw en WWB). Pagina 4 van 10

5 1.5 Personen van 65 jaar en ouder Voor personen van 65 jaar en ouder geldt een hogere bijstandsuitkering dan andere bijstandsgerechtigden, de zogenaamde ouderennorm (artikel 22 WWB). Belanghebbenden die geen recht hebben op AOW of op volledige AOW kunnen recht hebben op (aanvullende) bijstand. De hoogte van de bijstandsnorm voor ouderen sluit aan bij de netto AOW-bedragen die gelden voor ouderen. De ouderennorm kan op grond van de WWB niet worden verhoogd met een toeslag of worden verlaagd. 1.6 Jongeren van 18 tot 27 jaar De inkomensvoorziening voor jongeren van 18 tot 27 jaar worden met ingang van 1 januari 2012 wederom vastgesteld op basis van de Wet werk en bijstand gelet op de intrekking van de Wet investeren in jongeren per 1 januari Toelichting op het beleid van De Wolden 2.1 Doelstellingen van het toeslagenbeleid. Het gemeentelijk toeslagenbeleid streeft het volgende na: overzicht en duidelijkheid voor cliënten, en eenvoud voor de uitvoering. 2.2 Uitgangspunten van het toeslagen- en verlagingenbeleid van gemeente De Wolden Algemeen Het uitgangspunt bij bijstandsverlening is dat klanten zo kort mogelijk afhankelijk van bijstand zijn. Duurzame uitstroom naar regulier werk staat voorop. Indien dat (nog) niet mogelijk is, worden op grond van het re-integratiebeleid (deeltijd)werk, opleidingen en maatschappelijke participatie gestimuleerd of worden deze voorzieningen klanten aangeboden. De bijstandsverlening voor de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan moet doeltreffend en efficiënt zijn. Ingewikkelde en gedetailleerde regels moeten zoveel mogelijk worden voorkomen. 2.3 Schaalvoordelen Het college kan bij de vaststelling van de verordening er voor kiezen om de verlaging van de toeslag of de verlaging van de gehuwdennorm op maximaal 20% te stellen als de kosten van het bestaan niet met een ander kunnen worden gedeeld. Voor alleenstaanden en alleenstaande ouders bedraagt de toeslag maximaal 20% als men alleen een woning bewoont. Voor gehuwden vindt geen verlaging van de gehuwdennorm plaats als men alleen een woning bewoont. Deze bijstandsgerechtigden kunnen de noodzakelijke kosten van het bestaan niet delen met anderen. Deze personen hebben dus geen schaalvoordelen. Voor alleenstaanden en alleenstaande ouders bedraagt de toeslag 10% als men een woning deelt met een ander. Voor gehuwden bedraagt de verlaging 10% als men een woning deelt met een ander (artikelen 3 en 4 van de verordening). 2.4 Geen woonkosten In de verordening wordt onder woonkosten verstaan: huur of zakelijke lasten als het een koopwoning betreft, die aan derden zijn verschuldigd. Wanneer cliënten een woning bewonen waaraan voor hen geen woonkosten zijn verbonden of waarvan zij de woonlasten niet kunnen aantonen, dan wordt de toeslag bij alleenstaanden, de toeslag bij alleenstaande ouders of de norm bij gehuwden verlaagd met 15% van de gehuwdennorm. Zie ook de toelichting bij artikel 5 van de verordening Pagina 5 van 10

6 2.5 Inwonende kinderen en inwonende ouders Het inwonen van kinderen (21 jaar en ouder) of ouders levert een verlaging op van de bijstandsnorm of een lagere toeslag. De ouders en de kinderen die samen een woning delen, kunnen de noodzakelijke kosten van het bestaan delen. Inwonende kinderen van 21 jaar en ouder hebben doorgaans een inkomen van ten minste het wettelijk minimum loon. Dit geldt ook voor uitkeringen die het UWV verstrekt (Wajong, WAO, WW, ZW). Zowel deze kinderen als hun ouders hebben schaalvoordelen bij de algemeen noodzakelijke kosten van bestaan. Het is derhalve aanvaardbaar de bijstand voor de ouders waar zij bij inwonen, lager vast te stellen. Het inkomen van inwonende kinderen die studeren of zelf bijstand hebben, is beduidend lager dan het minimum loon. In dat geval wordt de uitkering van de ouders niet verlaagd. Ook als inwonende kinderen jonger dan 21 jaar zijn, wordt de bijstandsnorm van de ouders niet verlaagd of wordt de toeslag van de alleenstaande ouder niet lager vastgesteld. Het inkomen van deze kinderen is dusdanig laag, dat het niet redelijk is de uitkering van de ouders te verlagen. Indien de bijstand van deze ouders zou worden verlaagd, zouden de ouders bijdragen aan deze kinderen moeten vragen om te kunnen voorzien in hun noodzakelijke kosten van het bestaan. In de (omgekeerde) situatie dat de ouder bij het kind inwoont, treden schaalvoordelen op waarmee door middel van een verlaging van 10% wel rekening wordt gehouden. Als in deze situatie het kind en/of de ouder bijstand heeft, wordt rekening gehouden met schaalvoordelen en is een verlaging van 10% of een toeslag van 10% op de norm van toepassing. Het uitgangspunt hierbij is dat het niet onredelijk is dat de ouder bijdraagt in de woonkosten als het kind bijstand heeft. Indien de inwonende ouder bijstand ontvangt, heeft de ouder door de inwoning lagere algemene bestaanskosten, waarmee met de bijstandsverlening aldus rekening wordt gehouden. (Verordening artikel 3, lid 2 en lid 3 en artikel 4, lid 1 en lid 2) 2.6 Zorgbehoevendheid In eerdere Toeslagenverordeningen die de raad vaststelde, was geregeld dat de verzorgende recht had op de volledige norm, dus zonder verlaging of met de maximale toeslag. Er was eveneens geregeld dat de verzorgende recht had op de volledige norm. De overweging hierbij was de bereidheid om verzorging te bieden niet te frustreren. Immers: doordat de woonkosten met de zorgbehoevende gedeeld kunnen worden, zou de uitkering van de verzorgende lager worden vastgesteld. Achtergrond van deze bepaling was dat het de landelijke tendens is zorgbehoevenden zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen. Dit uitgangspunt geldt onverkort. Ook deze verordening voorziet er in dat de zorgbehoevende zelf geen lagere bijstandsuitkering krijgt indien deze inwonend is of in zijn/haar woning iemand anders zijn hoofdverblijf heeft. Indien deze bepaling - in artikel 3, lid 3 en artikel 4, lid 2 - zou ontbreken, zou de belanghebbende als zorgbehoevende een lagere bijstandsuitkering ontvangen, omdat er wegens de verzorging sprake van inwoning is. Een lagere uitkering is ongewenst gelet op de extra kosten die zorgbehoevenden hebben. Dit betekent dat zowel voor de verzorgende als voor de degene die hulpbehoevend is de toeslag of de gehuwdennorm niet wordt verlaagd. (artikel 3 lid 3 en artikel 4 lid 2 van de verordening) Pagina 6 van 10

7 Toelichting op de artikelen Artikel 1. Begripsomschrijvingen In deze verordening hebben de begrippen die niet nader in dit artikel zijn omschreven dezelfde betekenis als in de WWB en de Algemene wet bestuursrecht. De meeste begrippen komen terug in artikel 3 en 4 WWB. Het begrip woning komt impliciet in de wet terug. De memorie van toelichting bij artikel 3 WWB noemt het volgende over het begrip woning: Het begrip woning is gekozen, omdat dit aansluit bij de Huursubsidiewet. In de uitvoering van de Huursubsidiewet wordt onder een woning een zelfstandige woning verstaan, dat wil zeggen een woning voorzien van een eigen toegang, waarbij geen wezenlijke woonfuncties zoals woon- en slaapruimte, was- en kookgelegenheid en toilet met andere woningen worden gedeeld. Eigen toegang houdt in dat men de woonruimte kan bereiken zonder daarbij vertrekken of gangen te hoeven passeren waarover anderen zeggenschap hebben, omdat zij huurder of eigenaar zijn. Dit betekent dat voor de kamerbewoner(s) de feitelijke woonsituatie van belang is voor het bepalen van de toeslag of verlaging. Als er sprake is van een zelfstandige woning wordt de toeslag van 20% verleend of bij echtparen geen verlaging toegepast. Artikel 2. Leeftijdsbepaling en individualisering Dit artikel geeft aan op welke categorieën van personen met een bijstandsuitkering de verordening van toepassing is. De indeling is gebaseerd op de Wet werk en bijstand. Uitsluitend in de leeftijdscategorie van 21 jaar tot 65 jaar kunnen verhogingen en verlagingen op grond van de verordening worden vastgelegd. De in het derde lid opgenomen verplichting voor het college om - zo nodig in afwijking van de uit de Toeslagenverordening voortvloeiende hoogte van de bijstand- de bijstand anders vast te stellen, als dat gelet op de omstandigheden, mogelijkheden en middelen van belanghebbende opportuun is, volgt uit artikel 30, lid 4 WWB. De individualiseringsplicht van artikel 18, lid 1 WWB waarnaar artikel 30, lid 4 WWB verwijst, geldt evenzeer in situaties waarin de Toeslagenverordening niet voorziet. Om hierover bij de uitvoering van de Toeslagenverordening geen misverstand te laten bestaan is er voor gekozen om deze plicht expliciet in de Toeslagenverordening op te nemen. Artikel 3. Toeslagen voor alleenstaanden van 21 jaar of ouder en alleenstaande ouders van 21 jaar of ouder Lid 1 Alleenstaanden en alleenstaande ouders met hun ten laste komende kinderen die alleen een woning bewonen hebben op grond van artikel 30, lid 2, onder a, van de Wet werk en bijstand recht op de maximale toeslag (= 20% van de gehuwdennorm). De alleenstaande ouder wordt geacht een alleenwonende ouder te zijn, indien naast hem/haar slechts ten laste van hem/haar komende kinderen in de woning verblijven (d.w.z. kinderen jonger dan 18 jaar waarvoor aanspraak op kinderbijslag kan worden gemaakt). Ingeval in de woning een ander zijn hoofdverblijf heeft, wordt verondersteld dat er noodzakelijke kosten van het bestaan gedeeld kunnen worden (bijvoorbeeld huur en verwarming). Daarbij is de mate waarin de kosten ook daadwerkelijk gedeeld worden niet van belang. Dat is een verantwoordelijkheid van belanghebbende zelf. Zolang er geen sprake is van een gezamenlijke huishouding moet er echter van worden uitgegaan dat niet alle kosten gedeeld kunnen worden. Een toeslag blijft op zijn plaats. In de toeslagenverordening is daarom gekozen voor een toeslag van 10 procent van de gehuwdennorm in het geval één of meer anderen in dezelfde woning zijn hoofdverblijf hebben. Pagina 7 van 10

8 Leden 2 en 3 De gevolgen voor de toeslag bij inwonende kinderen met studiefinanciering en eventueel een gering inkomen dienen te worden beperkt. Bij een dergelijk inkomen kan feitelijk geen bijdrage verlangd worden. Het is dan ook bezwaarlijk te stellen, dat kosten gedeeld kunnen worden. De maximale toeslag is in een dergelijke situatie gerechtvaardigd. Wel is het noodzakelijk een duidelijke grens vast te stellen betreffende de hoogte van het inkomen van dit kind. Een herkenbare grens is de norm genoemd in artikel 20, lid 1, onder a, van de Wet werk en bijstand (correspondeert met 50% van het minimumloon). Dit is een bedrag waarbij in ieder geval vastgesteld kan worden, dat met dit inkomen kosten kunnen worden gedeeld. Betreft het een kind dat studiefinanciering ontvangt en daarnaast beperkte inkomsten heeft, dan wordt aansluiting gezocht bij de normen zoals bepaald in artikel 3.18 WSF Lid 4 In het vierde lid wordt geregeld dat zowel voor de zorgbehoevende als voor de verzorgende de toeslag van 20% geldt. Het maakt niet uit of de verzorgende of zorgbehoevende in zijn of haar eigen woning woont, of inwonend bij een ander is. Uitgangspunt daarbij is dat het niet wenselijk is om de bijstandsgerechtigde vanwege de verzorgingstaken die hij/zij verricht, te confronteren met een lagere toeslag. Evenzo wordt het niet redelijk geacht de verzorgingsbehoevende een lagere toeslag te verlenen omdat deze bijstandsgerechtigde bij iemand inwoont of een ander in zijn/haar woning het hoofdverblijf verleent om verzorgd te kunnen worden. Het is immers evident dat zorgbehoevenden hogere kosten van het bestaan hebben. De toeslag van 20% geldt uitsluitend zolang er sprake is van inwoning in verband met de verzorgingstaken of het verzorgd kunnen worden. Lid 5 Lid 5 regelt dat in de overige gevallen de toeslag 10 procent is. Dit artikellid is met name van toepassing voor de bijstandgerechtigde die inwonend is. Immers voor hem of voor haar is de omschrijving uit lid 1 in wiens woning niet van toepassing. Artikel 4 Verlaging van de norm voor gehuwden Lid 1 In de gehuwdennorm is reeds rekening gehouden met het feit dat beide echtgenoten de kosten van hun huishouden volledig kunnen delen met elkaar. Indien in de woning nog een ander zijn hoofdverblijf heeft, kunnen de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan nog verder gedeeld worden. Daarbij is de mate waarin de kosten ook daadwerkelijk gedeeld worden niet van belang. Dat is een verantwoordelijkheid van belanghebbenden zelf. Gekozen is voor een verlaging van 10 procent van de gehuwdennorm, ongeacht het aantal anderen dat in de woning zijn hoofdverblijf heeft. In dit artikellid is opgenomen: een woning. Dit betekent dat het niet uitmaakt of de gehuwden hoofdbewoner zijn of inwonend bij een ander zijn. In beide situaties geldt voor de gehuwden dat hun bijstandsnorm met 10% wordt verlaagd wegens de schaalvoordelen. De criteria voor het verlagen van de norm voor gehuwden zijn daarmee dezelfde als vermeld in artikel 3 van de verordening bij het verhogen van de norm voor alleenstaanden en alleenstaande ouders met een toeslag van de helft van het in de wet genoemde maximumbedrag (in specifieke omstandigheden de maximale toeslag). Pagina 8 van 10

9 Gelet op de normensystematiek is dan een verlaging van de norm voor gehuwden van toepassing met hetzelfde bedrag als in situaties waarvoor bij alleenstaanden en alleenstaanden ouders een toeslag zou zijn verleend. Lid 2 Voor de toelichting op lid 2 wordt verwezen naar de toelichting op de leden 2, 3 en 4 van artikel 3 van de verordening. Artikel 5 Verlaging in verband met woonsituatie Artikel 27 WWB geeft het college de mogelijkheid de norm of de toeslag te verlagen in zoverre de belanghebbende lagere algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan heeft ten gevolge van zijn woonsituatie. Artikel 27 WWB is aanvullend bedoeld op de artikelen 25 en 26 WWB. Als belanghebbende voor de door hem bewoonde woning geen kosten van huur of hypotheek heeft, verlagen burgemeester en wethouders de norm met 15% van de gehuwdennorm. Wanneer de uitkeringsgerechtigde uitzonderlijk lage woonkosten heeft, kunnen burgemeester en wethouders altijd een beroep doen op hun bevoegdheid van artikel 18, lid 1 WWB. Dit is ook geregeld in artikel 2, lid 2 van de verordening, waardoor het college de uitkering kan afstemmen, lees: verder kan verlagen. In de verordening wordt overigens niet het begrip woonkosten gehanteerd, maar de kosten van huur of hypotheeklasten. Daarmee wordt duidelijk, dat het hebben van kosten voor water, gas, elektriciteit en dergelijke voor belanghebbende niet afdoende is om een verlaging van 15% volgens dit artikel te voorkomen. Dit verdraagt zich ook met de invulling die de Centrale Raad van Beroep heeft gegeven aan de invulling van het begrip woonkosten in de zin van artikel 35 lid 1 Abw (Zie CRvB , nrs. 99/7 en 99/29 NABW en CRvB , nr. 00/4951 NABW, LJN: AI0824). Als de belanghebbende geen kosten van huur of hypotheeklasten heeft maar wel water, gas, elektriciteit en dergelijke voor de woning betaalt, dan wordt de toeslag of uitkering desondanks met 15% verlaagd. Het percentage van 15 is uitsluitend gerelateerd aan de in de algemene bijstandsnorm en toeslag verdisconteerde normhuur, die de belanghebbende in deze situatie uitspaart. Lid 1, sub a Artikel 5, lid 1, sub a richt zich met name op veel voorkomende situaties waarin door de ex-partner (tijdelijk) volledig in de woonkosten wordt voorzien. Volgens jurisprudentie kan deze betaling als alimentatie worden gezien en worden verrekend met de bijstand. Echter, het kan ook voorkomen dat een derde - niet zijnde de (ex-) partner - de kosten van huur of hypotheek voor de belanghebbende betaalt. In dat geval moet hiermee met de hoogte van de bijstandsverlening rekening worden gehouden. Door dit artikellid, sub a, is er een adequate regeling en kan eenvoudig een bedrag worden bepaald voor de verlaging van de uitkering in beide - als voorbeeld - genoemde situaties. Lid 1, sub b Lid 1, sub b, heeft met name betrekking op dak- en thuislozen. Hoewel dit in De Wolden niet voorkomt, dan wel nauwelijks zal voorkomen, is deze bepaling conform de modelverordening opgenomen. De verlaging is vastgesteld op 10 procent van de gehuwdennorm. Dit is in overeenstemming met de toelichting op artikel 27 WWB. Een belanghebbende die geen woning bewoont, wordt geacht lagere algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan te hebben door het ontbreken van woonkosten. Niettemin zijn de kosten van het bestaan niet zóveel lager als voor een belanghebbende die kosteloos woont in een woning. Als de uitkeringsgerechtigde geen woning bewoont, bedraagt de verlaging 10% van de gehuwdennorm. Dit is in overeenstemming met de toelichting op artikel 27 WWB. Pagina 9 van 10

10 Tegenover het ontbreken van woonkosten staat dat dak- en thuislozen regelmatig kosten zullen moeten maken voor hun opvang. Lid 2 In het tweede lid wordt rekening gehouden met andere vaste lasten voor de woning die belanghebbende kan hebben. Daarbij gaat het om onderhoudskosten die, ware het een huurwoning, in de huur zouden zijn verdisconteerd. Door deze onderhoudskosten op de verlaging in mindering te brengen, wordt voorkomen dat de kosten mogelijk in aanmerking komen voor bijzondere bijstand (Zie ook CRvB , nr. 00/4951 NABW, LJN: AI0824). Artikel 6 Alleenstaande van 21 of 22 jaar Artikel 29 WWB geeft het college de bevoegdheid om een verlaging toe te passen op de toeslag indien het van oordeel is, dat gezien de hoogte van het minimum jeugdloon er een drempel zou kunnen zijn om werk te aanvaarden. Op 23-jarige leeftijd bestaat er recht op het minimumloon. Voor alleenstaanden van 21 en 22 jaar wordt de toeslag met 15% verlaagd. Hierdoor ontstaat een substantieel verschil tussen de hoogte van de inkomensvoorziening en het minimumloon, waardoor werkaanvaarding wordt gestimuleerd. Dit artikel is niet van toepassing op alleenstaande ouders van 21 of 22 jaar en gezinnen waarvan één of twee personen 21 of 22 jaar zijn. Artikel 7 Anti-cumulatiebepaling De artikelen 3 tot en met 5 maken het mogelijk dat de bijstandsnorm met totaal 25% wordt verlaagd indien er sprake is van het bewonen van een woning waarvoor de belanghebbende geen kosten van huur of hypotheek heeft (15%) en indien er in de woning van de belanghebbende iemand anders zijn hoofdverblijf heeft met wie de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan kunnen worden gedeeld (10%). Omdat de verlaging van 10% ook betrekking heeft op het delen van de woonkosten, is er sprake van een cumulatie van de verlaging wegens het hebben van lagere woonkosten. Daarom is in dit artikel bepaald dat de bijstandsnorm (de van toepassing zijnde norm volgens paragraaf 3.2 van de wet, vermeerderd of verminderd met de toeslag of verlaging) maximaal 20% van de gehuwdennorm minder mag bedragen dan de bijstandsnorm die geldt voor een belanghebbende op wie een verlaging of een lagere toeslag niet van toepassing is. Artikel 8 Uitvoering en wijziging van de verordening Evenals de uitvoering van de WWB ligt de uitvoering van de Toeslagenverordening bij het college. In lid 2 is geregeld dat het college voor de uitvoering nadere beleidsregels kan vaststellen. In de uitvoeringspraktijk kan blijken dat het noodzakelijk is meer specifieke regels te kunnen toepassen. Door het bepaalde in lid 2 verleent de raad het college deze bevoegdheid Artikel 9 Citeertitel Dit spreekt voor zich. Artikel 10 Inwerkingtreding Deze verordening treedt met terugwerkende kracht per 1 januari 2012 in werking. De wetgever heeft er voor gekozen om de huishoudinkomenstoets met terugwerkende kracht per 1 januari 2012 af te schaffen. Artikel 11 Overgangsrecht Voor een bepaalde groep blijft de huishoudinkomenstoets wel van kracht. Het gaat daarbij om de groep die voordeel heeft van de huishoudinkomenstoets. Voor deze groep wordt de huishoudinkomenstoets nog tot 1 januari 2013 toegepast. Pagina 10 van 10