klimburger Limburgse Bergsport Vereniging Jaarboek 2016 Programma 2017 België- Belgique P.B Hasselt

Transcriptie

1 Limburgse Bergsport Vereniging België- Belgique P.B Hasselt Jaarboek 2016 Programma 2017 Verantw. uitg. en afzender: Lode Draelants Putmosstraat 28, 3600 Genk Erkenningsnummer: P Limburgse Bergsportvereniging VZW Afgiftekantoor: 3500 Hasselt 1 klimburger

2 Advertentie drukkerij Paesen Paesen voegt zelf toe

3 colofon drukwerk: Drukkerij Paesen Limburgse Bergsport Vereniging Hoofdzetel: Lazarijstraat Hasselt Bankgegevens: IBAN lidgeld : BE BIC lidgeld : GKCCBEBB IBAN algemeen : BE BIC algemeen : GKCCBEBB in dit nummer voorwoord 4 info lidgeld 8 materiaalverhuur 10 klimschool volwassenen 12 klimschool jeugd 16 agenda kalender familietreffen 23 wandelprogramma GR wandelingen clubfeest 38 open klimdagen 40 stages 42 wandelweekend dialoog Patagonië 48 Calanques 62 Wandelweek Malerweg 64 Mieminger Kette 70 Kalymnos 80 Slovenië 84 Wandelweekend Bleialf 92 3

4 voorwoord 4

5 Beste bergsporter, Zonder twijfel het belangrijkste event voor de bergsport in het voorbije jaar, was de beslissing van het Internationaal Olympisch Comité om van klimmen een olympische sport te maken, en dit vanaf de spelen van Tokyo Een beslissing die door bergsportverenigingen en sporters wereldwijd werd toegejuicht. Er volgde echter meteen ook commotie en kritiek op de concrete uitwerking van die beslissing door de Olympische bobo s. Atleten zullen namelijk moeten wedijveren in drie verplichte klimcompetities: lead, speed en boulder, drie toch behoorlijk verschillende disciplines. Het is alsof Usain Bolt verplicht zou worden om de 100m te combineren met de hordes en de 1.500m. Belangrijkste is echter dàt competitieklimmen op het olympische uithang- bord kwam te staan. Zeker omdat België een aantal jonge mensen heeft die best wel kans maken op een medaille Dat er recent een nieuwe klimmuur is bijgekomen op de voormalige mijnsite van Beringen kunnen we, mee in dat kader, alleen maar toejuichen. Maar ook voor de nietcompetitieve klimmers is extra kliminfrastructuur uiteraard een cadeau. Maar bergsport is een multidisciplinaire sport, voor àlle leeftijden. Check dus zeker ook ons ruime clubaanbod aan wandelingen, stages, opleidingen, klim- en bouldertreffens! Tot ergens onderweg! Lode Draelants Voorzitter LBV

6 info 6

7 7

8 lidgeld Als je dit leest en de Limburgse Bergsportvereniging nog niet of nauwelijks kent, raden we je aan om eens deel te nemen aan een activiteit. De wekelijkse trainingen, een clubavond, een wandeling of een open klimdag zijn als kennismaking uitermate geschikt. Een overzicht van onze komende activiteiten vind je verderop in deze Klimburger, het jaarboek van de Limburgse Bergsportvereniging. De Limburgse bergsportvereniging is aangesloten bij de Klim en Bergsportfederatie Vlaanderen (KBF). Via de KBF zijn wij aangesloten bij de Oostenrijkse Alpenvereniging en de UIAA. Daardoor genieten onze leden van alle voordelen van het lidmaatschap van de Oostenrijkse Alpenvereniging (korting in berghutten, verzekering, ) Naast de Klimburger ontvangen leden vijf maal per jaar het Klim- en Bergsportmagazine (het tijdschrift van de KBF). Indien je nog vragen hebt over de Limburgse Bergsportvereniging of de KBF, aarzel dan niet om ons te contacteren. Limburgse Bergsport Vereniging Hoofdzetel: Lazarijstraat Hasselt website: 8

9 Lidmaatschapstarieven Gezinstarief gewoon lid (+partner gewoon lid) + x aantal kinderen geboren na 01/01/1986, die op hetzelfde adres gedomicilieerd zijn Gewoon lid 19 jaar en ouder tot en met 64 jaar (geboren vanaf 01/01/1947 en voor 01/01/1993) Seniorlid 65 jaar en ouder (geboren vóór 01/01/1947) Jeugdlid tot en met 18 jaar (geboren vanaf 01/01/1993) UNIQA 199 GU 77 AU 66 SU 48 JU Extra uitbreidingen / bedragen PRIJS PER Leden die in het buitenland verblijven 13 adres Nieuw lid 8 adres Uitbreiding mountainbike 6 persoon Ski/snowboard op de piste 12 persoon U kan zich inschrijven via de website van de KBF. ( Wanneer u hierop een club aangeeft, kiest u voor de Limburgse Bergsportvereniging. Hierna maakt u het verschuldigde bedrag over op onderstaand rekeningnummer: IBAN lidgeld : BE BIC lidgeld : GKCCBEBB Het is belangrijk om weten dat u pas bent ingeschreven wanneer u zowel de online aanmelding als de overschrijving hebt uitgevoerd. 9

10 materiaalverhuur Als club willen we je ook materieel ondersteunen bij je bergsportavonturen. Daarom verhuren we materiaal wanneer je op stage wil gaan of voor zelfstandige avonturen. Leden betalen de helft minder. Alpiene materiaal: Voor het huren van alpine materiaal voor een stage of persoonlijke alpiene doeleinden, neem je best contact op met onze materiaalbeheerder Luc Buntinx. Dat kan via Rotsklimmateriaal: Voor het huren van rotsklimmateriaal voor een stage of persoonlijke klimdoeleinden, neem dan contact op met materiaalmeester Bregt Christiaens. Dat kan via Let erop dat je het materiaal tijdig terug inlevert. Omdat je niet de enige bent die materiaal wil huren hanteren we de volgende regel: Wanneer je het materiaal niet op het afgesproken tijdstip terugbrengt, dan loopt de huurprijs gewoon door. 10

11 Alpiene materiaal huur per dag huur per week waarborg leden niet leden leden niet leden pickel (recht 60 cm) nvt nvt stijgijzers + antibot nvt nvt ijs pickel extreem nvt nvt stijgijzers + antibot extreem nvt nvt touw (gletsjer) nvt nvt sneeuwschoenen nvt nvt Rotsklimmateriaal huur per dag huur per week waarborg gordel/kindergordel helm klimset (gordel, ATC/ Reverso, hms, helm) touw setjes (10) crashpad klettersteigsets % korting voor leden! 11

12 12 klimschool volwassenen De klimschool voor volwassenen is verspreid over 3 jaar. Om te weten wanneer en op welk massief een klimschool door gaat check je best even de website. Surf naar en en klik bovenaan op klimmen. 1ste jaar klimschool Het eerste jaar is een grondige kennismaking met het rotsklimmen. De deelnemers worden individueel begeleid door ervaren en gebrevetteerde voorklimmers. Het niveau wordt aangepast aan de mogelijkheden en wensen van de deelnemers. Er wordt voornamelijk nageklommen, maar er wordt gestreefd naar het voorklimmen. De lessen verlopen in een ontspannen sfeer. Het deelnemersveld is traditioneel heel uiteenlopend : jong en oud, klimmers en klimsters. Alle basistechnieken zullen behandeld worden zodat de deelnemers na het eerste jaar voldoende bijgeleerd hebben om zelfstandig en uiteraard veilig in geëquipeerde massieven te gaan klimmen. Bij aanvang van een klimdag aan de rotsen wordt een uurtje een bepaalde techniek getoond en geoefend. De rest van de dag wordt er geklommen. Op de laatste klimschool van het eerste jaar zal elke cursist door zijn voorklimmer geëvalueerd worden. Dit is geen examen, maar er wordt toch gepeild of men de basis voldoende beheerst om tot het tweede jaar toegelaten te worden.

13 Wat bieden wij in het eerste jaar aan? * 2 dagen instructie aan de klimmuur Olympia te Hasselt. *1 avond met een uitvoerige uitleg over het gebruik van de klimmaterialen. * 6 les- en praktijkdagen in de rotsen. * Een afgewogen programma met basis -en specifieke technieken: - Materiaalkennis en uitrusting - Touwtechniek en knopen - Zekeringstechniek - Klimterminologie - Klimtechniek - Afdaaltechniek - Evacuatietechnieken - Touwverloop - Moeilijkheidsgraden - Evaluatie en interpretatie van de klimroutes - Algemene veiligheid Wie ingeschreven is in de klimschool mag gebruik maken van al ons clubmateriaal, is zowel persoonlijk als burgerlijk verzekerd en krijgt het handboek KVB2 - Outdoor toprope. De klimschool is ook iedeaal voor het leggen van contacten met andere klimmers en voorklimmers, zodat ook tussen klimscholen door kan geklommen worden. Elke maand kan je ook deelnemen aan een klimtreffen. Meer info over het 1ste jaar klimschool kan je Tom Waldchen (tom. waldchen@klimburger.be) aanspreken. 2de jaar klimschool Het 2de jaar is een vervolmaking van het eerste jaar. Er wordt vooral gewerkt om op een veilige manier te kunnen voorklimmen. Ook in het tweede jaar wordt gewerkt op het tempo en volgens het kunnen van de deelnemers. Ook in dit jaar worden de technieken tijdens het eerste uur in groep uitgelegd en gedemonstreerd, daarna worden deze per groepje van 2 tot 4 personen ingeoefend, begeleid door de meest ervaren voorklimmers van het LBV. Er wordt dus al meer zelfstandigheid van de cursisten verwacht dan in het 1ste jaar. Vaak schiet er op het einde van de klimschool nog wel wat tijd over om nog een aantal routjes naar keuze te klimmen, maar toch raden we aan om zo vaak mogelijk naar de maandelijkse klimtreffens te komen of om zelf nog zo vaak mogelijk te gaan klimmen. Hoe meer ervaring je opdoet hoe zelfzekerder en veiliger je je zult voelen! Het is tevens de ideale gelegenheid om in contact te komen met andere klimmers en voorklimmers. Wat bieden wij in het tweede jaar aan? * 2 dagen instructie aan de klimmuur Olympia te Hasselt. * 1 dag waarbij alle theorie uitvoerig uit de doeken wordt gedaan, aangevuld met een praktijksessie basis klimtechnieken 13

14 14 * 6 les- en praktijkdagen in de rotsen. * Een afgewogen programma basis en specifieke technieken: - Materiaalkennis en uitrusting - Touwtechniek en knopen - Zekeringstechniek - Klimtechniek - Evacuatietechnieken; expres, enkelvoudige en complexe takels, touwverlenging, zelfredding Op de laatste klimschool zal een examen afgenomen worden waarbij je het klimvaardigheidsbewijs 3 kan behalen. Voor meer info over het 2de jaar klimschool mag je Dieter Agten (dieter.agten@klimburger.be) aanspreken. 3de jaar klimschool Het derde jaar van de LBV -klimschool is een uniek concept. In dit

15 vervolmakingsjaar wordt aan cursisten aangeleerd hoe ze op een veilige manier kunnen klimmen in niet -geëquipeerd (alpien) terrein, in alle omstandigheden. Hierbij leren de deelnemers zelf tijdelijke verankeringspunten maken door gebruik te maken van bandlussen, klemblokken, friends of slaghaken. Om in deze cursus vlot mee te kunnen wordt een minimum klimniveau vooropgesteld van niveau 5 (voorklimmen). Na de eindtesten heb je het niveau van klimvaardigheidsbewijs 4 en kan je eventueel gevraagd worden om als voorklimmer binnen de club te fungeren. Voor meer info over het 3de jaar klimschool mag je Danny Janssen (danny.janssen@klimburger.be) aanspreken. 15

16 16 klimschool jeugd Binnen de jeugklimschool kunnen jongeren vanaf 12 jaar op een enthousiaste en veilige manier kennismaken met de klimsport. Onder persoonlijke begeleiding van ervaren lesgevers verkennen zij de boeiende wereld van klimtechnieken, materialen en knopen. Vanaf dit klimjaar bieden we de cursisten een lestraject aan dat zich aanpast aan het individuele ontwikkelingsritme van iedere cursist. De opleiding bestaat uit 6 modules, die gemiddeld in 3 jaar doorlopen worden. Sommige cursisten zullen iets langer over dit traject doen, terwijl klimmers die alles zeer snel onder de knie krijgen dit eventueel al in 2 jaar kunnen afronden. Maar ook daarna is er nog plaats voor jeugdige klimmers binnen de klimschool. Omdat we weten dat het voor hun niet vanzelfsprekend is om zelfstandig naar de rotsen te gaan, bieden we ze na het afronden van de klimschool de mogelijkheid om blijven mee te gaan klimmen. Zo hebben ze de kans om, onder motiverende begeleiding van een voorklimmer, op de rotsen te blijven klimmen en zich verder te vervolmaken. Zo kunnen ze, indien ze willen en oud genoeg zijn, doorstromen als voorklimmer. In het begin van de opleiding laten we klimmers kennismaken met de basismaterialen en technieken om veilig te kunnen topropen in een klimzaal en op de rotsen. Na het afronden van deze modules

17 hebben ze de mogelijkheid om de testen voor KVB1 af te leggen, een bewijs dat sommige klimzalen vragen om toegang te krijgen. Gaandeweg stromen ze verder door en leren ze naklimmen, voorklimmen,moulinetten en geavanceerde reddingstechnieken. Wanneer ze het volledige traject hebben doorlopen, zijn ze klaar om de testen voor KVB3 af te leggen. Daarna stromen ze door naar onze groep gevorderden waar ze door veel te klimmen hun klimniveau verder kunnen verhogen en waar ze zich verder kunnen verdiepen in nieuwe technieken Elk klimjaar gaan we van start met één of meerder lessen op een klimmuur. Daarna volgen er vijf lessen op de rotsen (ongeveer één keer per maand), gevolgd door een afsluitweekend in oktober. Daarnaast organiseren we elk jaar ons legendarisch weekend rond Pinksteren, waarin we niet alleen klimmen, maar ook andere avontuurlijke buitensporten ontdekken. We voorzien voor alle startende klimmers al het materiaal om veilig te klimmen, dit hoeven zij dus niet aan te kopen. Voel je het kriebelen om je aan te sluiten bij deze groep, of heb je nog vragen? Contacteer ons dan op 17

18 18 agenda

19 19

20 kalender 2017 Januari 8 januari Nieuwjaarswandeling 20 januari Clubavond 25 januari Info-avond wintertrekking januari Wintertrekking 29 januari Wandeling Februari 12 februari Voorklimmersvergadering 12 februari VKS.1 Indoor 12 februari JKS.1 Indoor 17 februari Clubavond 18 februari Algemene vergadering 18 februari Clubfeest februari Wandeling

21 Maart 05 maart VKS.2 Indoor 05 maart JKS.2 Indoor 11maart VKS.3 Durnal 11 maart JKS.3 Durnal 12 maart Voorklimmersweekend Yvoir 19 maart Wandeling 24 maart Clubavond April 8-15 april Familietreffen Arco 23 april Wandeling 29 april VKS.4 Yvoir 21 mei VKS.5 Hotton 21 mei Wandeling mei Hemelvaarttreffen Juni 2-11 juni Wandelweek 18 juni VKS.6 Beez 25 juni VKS.7 MlD 25 juni JKS.5 MlD 25 juni Wandeling Juli juli Klimtreffen Berdorf Augustus Reserveklimschool Mei 07 mei JKS.4 Yvoir 14 mei Open klimdag Durnal 20 augustus Wandeling September 21

22 1 3 september Wandelweekend 03 september VKS.8 Beez Reserveklimschool 03 september JKS.6 Hotton 08 september Clubavond 17 september VKS.9 Dave 24 september JKS.7 Les Awirs Oktober 01 oktober Open klimdag Hotton 14 oktober JKS Yvoir 14 oktober VKS MlD 22 oktober Wandeling 28 oktober-5 november Najaarstreffen November 28 oktober-5 november Najaarstreffen 18 november FiestAlpina 19 november Wandeling 24 november Clubavond December 15 december Clubavond 17 december Wandeling 15 oktober VKS Yvoir 15 oktober JKS MlD oktober Clubavond

23 familietreffen!!! Nieuw in 2017!!! Tijdens de paasvakantie (8-15 april) organiseren we een familie treffen in Arco op de camping Zoo. We gaan klettersteigen maar klimmer, fietsers en avonturiers (zowel jong en oud) zijn welkom. Inschrijven is niet verplicht maar wel gezelliger ;-). Verder info Ronny Bollen

24 24 wandelprogramma /1/2017 Nieuwjaarswandeling te Eigenbilzen Een wandeling van ongeveer 5 km. Langs het Albert kanaal in Eigenbilzen en over de oude spoorwegbrug die in de zomer gebruikt wordt als rail-bike. We komen ook langs een oorlogsmonument dat nog steeds jaarlijks door de Britten wordt bezocht. We wandelen langs mooie paadjes en door de bossen. Kostprijs: volw. 5 euro, kinderen 2 euro; inclusief 2 stukken taart met koffie, thee of choco. Iedereen is welkom! We vragen wel in te schrijven zodat we het nodige kunnen voorzien. Samenkomst en vertrek wandeling: Om uur aan Parochiehuis, Withofsstraat (naast huisnummer 9) te Eigenbilzen. Ruime parking achter de kerk, waar ook de wandeling vertrekt. Reisweg: E313 tot afrit 31 Bilzen en daar de N700 richting Bilzen/Hoeselt tot het kruispunt met de N2 en deze volgen richting Maastricht. Na 3,3 km links de Mopertingenstraat en verder naar de Withofsstraat rechts naast de kerk. Tochtleiding en info: Mai en Nico Wijnants - Broux; tel: 089/ of 0474/ nicowijnants@hotmail.com of maibroux@skynet.be Inschrijvingen: vóór 5/1/2017 via

25 29/1/2017 Wandeling Strabrecht se Heide in Heeze (NL) De Strabrechtse heide in Heeze is één van de grootste heidegebieden van Nederland. Het is een gebied van 1500 ha met heide, stuifduinen, bossen en vennen, waaronder grootste van het land, het Beuven. In augustus kleurt de heide paars en is er volop leven met vele bezoekers, nu in januari straalt de heide rust uit, die langzaam overgaat op zijn bezoekers en zo geniet je van dit bijna eindeloos gebied. Afstand: ca.21 km. Carpooling: 8.10 uur aan de parking Brico, grote ring te Hasselt Vertrek wandeling: uur aan de oprijlaan Kapelstraat 25 van het kasteel van Heeze Reisweg: Vanuit Hasselt neem je de weg Hasselt - Eindhoven, vervolgens de Noord-Zuid verbinding N 74 tot aan de grens met Nederland, dan de N 69 tot de naambordjes van Valkenswaard. Volg op de rotonde de N 396 (Schaapsloop, Leende) en blijf deze weg volgen richting Leende, waar je naar links vervolgt naar Heeze. Aan de rotonde in Heeze ca 750 m rechtdoor tot het bordje Kasteel vóór café de Zwaan, naar rechts helemaal tot het einde van de oprijlaan van het kasteel, waar je kan parkeren op de grasstroken langs beide kanten. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij. We eten in open lucht. Inlichtingen en leiding: Ivo en Marja Geuens; tel: 011/ of 0479/ ivo.geuens1@telenet.be 26/2/2017 Wandeling te Rummen In 2016 is het wandelnetwerk van de Getevalei bekroond tot beste wandelroute van het jaar. Over dit netwerk wandelen we van Rummen naar Geetbets en terug; langs weiden, akkers, fruitbomen en het natuurreservaat Aronst Hoek. Een breed overstromingsdal langs de samenvloeiing van de Gete en de Melsterbeek met weelderige begroeiing van rietvelden, zompige veldjes en wilgenbossen. Na ca. 10 km komen we aan in Geetbets voor de picknick in café the old and the wise. Koffie, soep en snacks verkrijgbaar. Na de middag nog een beetje modder op de terugweg naar Rummen. Afstand: ca.20 km Carpooling: om 9.10 u op de parking van de Brico grote ring Hasselt. Vertrek wandeling: om 9.45 u aan de sporthal van Rummen, Ketelstraat 50. Op 50 m van de kerk. 25

26 26 Reisweg: Vanuit Hasselt over de N754 tot Stevoort en via de Oppenstraat tot Wijer. Volg hier richting Niewerkerken tot de N716 (Herkde-Stad/Sint-Truiden). Steek deze over en via de Kraaistraat richting Geetbets tot Rummen. Parking aan de sporthal. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij. Inlichtingen en leiding: Bart Goffings; tel 011/ of 0495/ /3/2017 Wandeling Walhorn via Siegfriedlinie We beginnen met een lichte klim naar de Johberg en dalen af tot aan de E40 die we meteen oversteken. We stappen verder richting de Duitse grens die we volgen tot aan de Siegfriedlinie. De Westwall (of Siegfriedlinie bij de geallieerden) was een Duitse verdedigingslinie die vlak voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gebouwd. Deze loopt van Kleef, aan de Nederlandse grens, tot aan de Zwitserse grens. De Westwall heeft een lengte van meer dan 630 kilometer. Het was een aaneenschakeling van ondergrondse bunkers (ook wel pillendozen genoemd), betonnen tank-versperringen (ook wel drakentanden genoemd), mitrailleursnesten, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden. Daarna keren we zuidwaarts terug naar Walhorn, dat ook bekend is voor zijn grote melkerij. Maar deze laten we links liggen want we sluiten liever af met een biertje! Afstand: ca 20 km. Carpooling: 8.45 uur aan de parking Brico, grote ring te Hasselt Vertrek wandeling: uur aan de grote parking in de Dorfstraße, links ter hoogte van huisnummer 66. Reisweg: E313 tot Luik, vervolgens de E40 richting Aachen tot afrit 38. Rechtsaf naar centrum van Eupen. Bij derde rotonde (aan auto 5) linksaf en deze weg volgen tot aan het rondpunt met een koe erop. Tweede afslag nemen en de weg volgen tot in Walhorn. Voor de kerk rechtsaf de Dorfstraße in tot aan de grote parking. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij Inlichtingen en leiding: Benny en Rita Vandevelde; tel 011/ en 0478/ /4/2017 Wandeling Oostham en Gerhese bossen Oostham is één van de deelgemeenten van Ham gelegen in de Zuiderkempen. Andere deelgemeenten zijn Kwaadmechelen en Gerhees. Ham ontleent zijn naam

27 aan het Germaanse hamma een landtong dat in een moerassig gebied ontspringt. Hier ontdekken we de pareltjes van de Gerhese bossen zoals Den Tus en De Schans. Den Tus is één van de vennen ( natuurlijke waterplas met hoge zuurtegraad ) die je in dit geslonken 19-eeuwse heidelandschap tegenkomt en herbergt bijzondere plantensoorten. Een groot deel werd later door akkerlanden ingenomen. Het wordt erkend als één van de 20 mooiste sterrenplekjes van de Lage Kempen, een oase van rust. De schans van Gerhees dateert van de 17-de eeuw en ontstond door het optrekken van aarden wallen in het ven omringd door grachten. Hierdoor werd het een moeilijk te bereiken schuiloord waarin de streekbewoners zich konden verschansen tegen plunderende roversbenden. We wandelen door dit ven over een knuppelpad en traverseren over overblijvende aarden wallen en beboste landduinen. Onderweg kunnen we andere bezienswaardigheden van Oostham bekijken zoals de monumentale pastorie, de Onze Lieve-Vrouw geboortekerk en het Heldenplein dat getuigt van talrijke gesneuvelden tijdens WO II. Voor de picknicks kiezen we de mooiste plekjes uit. Afstand: ca 20 km Carpooling: 9.00 uur aan de parking Brico, grote ring te Hasselt Vertrek wandeling: uur op de parking aan het tuin- en fietscafé Vuvuzela Gerhees. Reisweg: Neem de E313 richting Antwerpen tot afrit 25 Ham- Tessenderlo. Volg de N141 door Kwaadmechelen tot in Oostham Heldenplein en kerk ( éénrichting door werken ). Aan de lichten in Oostham ga je rechtdoor Torenlaan, na 300m sla je links af de Beukenlaan in, na 1 kilometer sla je links af en volg je de bordjes Vuvuzela Ollevier & Co. De straten heten vanaf nu gewoon Gerhees. Ten slotte sla je na 1 km opnieuw links af en na 300 m wijst je opnieuw een bordje links naar de parking van het domein in het bos. Je GPS stel je het best in op (Oost)ham, straat: Gerhees 44. Op de terugweg in Oostham volg je de bordjes omleiding die je via een omweg terugbrengen tot afrit 25. Alternatief: richting Beringen. Alternatief: neem de E313 richting Antwerpen tot afrit 26 Beringen, sla links af Paalsesteenweg, sla nogmaals linksaf Industrieweg, sla dan rechtsaf Beverlosesteenweg. Over het kanaal aan het rond punt sla je rechtsaf en volg je de Olmensesteenweg en Wasseven tot aan de kerk in Oostham Heldenplein, je kan best aan de parking van het Heldenplein rechts inslaan en door de pompstraat de Heppensesteenweg oversteken de Beukenlaan in en je vervolgt de weg naar Gerhees 44 zoals eerder beschreven. 27

28 28 Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij Inlichtingen en leiding: Roland Buntinx, tel. 0475/ /5/2017 Wandeling te Remouchamps Remouchamps in de provincie Luik is gelegen aan de Amblève en de Ninglispo. Het is een deelgemeente van Aywaille en vooral bekend door de grotten van Remouchamps en de heuvel La Redoute, Remouchamps werd in 1795 door de Franse Republiek opgenomen in het departement Ourthe. In 1919 werd Remouchamps afgescheiden als zelfstandige gemeente, en in 1977 werd Remouchamps een deelgemeente van Aywaille. Afstand: ca.19 km Carpooling: om 8.45 u op de parking van de Brico grote ring Hasselt. Vertrek wandeling: om u aan de brug over de Amblève in de omgeving Van Rue de la Reffe. Reisweg: Vanuit Hasselt de E313 tot Luik en daar de E25 richting Luxemburg tot afrit 46 Remouchamps. Volg de N633 tot aan de brug. Parkeren is mogelijk in de straat Rue de la Reffe links over de brug over de Amblève of op de parking van het Academie O.V.A Rue Marsale, voor de brug over de Amblève. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket en regenkledij. Inlichtingen en leiding: Jef Nulens; tel: 011/ of 0474/ jean-nulens@outlook.com 2/6-11/6/2017 Wandelweek Harzer-Hexen-Stieg (D) De Harzer-Hexen-Stieg doorkruist de Harz van West naar Oost. Deze 157 km lange Kwaliteitswandelweg tussen Osterode am Harz en Thale behoort tot Top Trails of Germany. De weg loopt door een ongerept natuurlandschap, door veengebied, over hoogvlakten, langs stuwdammen voor drinkwatervoorziening en bescherming tegen hoog water. We wandelen door het Südharzer Gipskarstgebied, langs mijngroeven en watervallen. Het verenigt thema s zoals natuur, geologie, geschiedenis en cultuur. We maken kennis met de vroegere bergbouwtraditie, het UNESCO-werelderfgoed historische waterbouwtechniek Oberharzer Wasserwirtschaft, de ongerepte natuur in het Nationaal Park Harz en de mythische figuren uit Goethes Faust. De Harz is het noordelijkste middengebergte van Duitsland, met als hoogste top de 1141 m hoge Brocken. De rivieren hebben in het gebergte diepe kloven uitgesleten met spectaculaire steile granietwanden. De Bodeschlucht is de diepste kloof ten noorden van de Alpen. In de omgeving van de Brocken

29 mag men het klimaat niet onderschatten. We bevinden ons hier op een alpine klimaatgordel. De Brocken is de eerste hindernis voor Atlantische depressies. Het is daarom dikwijls bewolkt, koud en winderig. De Brocken behoort dan ook tot de sub alpine vegetatiezone. We overnachten op de Brocken. Namen, zoals duivelsbrug, heksenaltaar en heksen dansplaats spreken uiteraard tot de verbeelding. Vanzelfsprekend doen we de Hexen-Stieg met bagagetransport tussen de verschillende hotels. Wij overnachten in goede comfortabele hotels. Alle transfers zijn voorzien. Wij voorzien kamers met douche (bad) / wc en met verblijf in volpension (middagpicknick). De samenkomst en de eerste overnachting zijn voorzien te Osterode am Harz op vrijdag 2 juni Onze trektocht eindigt in Thale, gevolgd door transfer naar ons hotel in Osterode waar we de auto s achter gelaten hebben. Inlichtingen en leiding: Marinus Nelissen, tel: 011/ of 0476/ be marinus.nelissen@skynet. 25/6/2017 Wandeling Asselbornmillen Houffalize (samen met GR) Escapardenne Eisleck Trail. Een scharnierwandeling van het G.H. Luxemburg naar de Belgische pro- vincie Luxemburg; van het bekken van de Rijn naar dat van de Maas. Het hoogtepunt van deze wandeling is het oude kanaal Moezel Maas, dat voor een deel vrijgemaakt is voor de creatie van het wandelpad Escapardenne Eisleck Trail. Het Ourthekanaalkanaal of Maas- Moezelkanaal (of Kanaal van Bernistap) is een nooit volledig afgewerkt kanaal dat een verbinding moest vormen tussen de Maas te Luik en de Moezel in Wasserbillig, een project of wilde droom - van koning Willem I. Na de Belgische revolutie werden de werken niet meer hervat. De 2,5 km lange tunnel in Bernistap was toen 1130 meter lang. Tijdens deze wandeling krijg je ook mooie vergezichten over de Ardense heuvels. De wandeling eindigt na een lange afdaling in het centrum van Houffalize, aan de oever van de Ourthe. Afstand: ca.22 km Carpooling: uur aan de Carpoolparking langs de E313 in Diepenbeek. (afrit 30). Kosten delend meerijden vanaf de carpoolparking 11,00 EUR/persoon. Bijeenkomst: om u op de Place de l Eglise in Houffalize. Gps N E Vertrek wandeling: In Houffalize herverdelen we de bezetting van de wagens en rijden daarna in groep naar Asselbornmillen. Dus EERST naar Houffalize rijden, want daar 29

30 30 Programma: -Vrijdag 1 september wordt u verspreken we af! Vertrek van de wandeling ter plaatse: u in Asselbornmillen. Reisweg: Neem de E313 tot Luik. Knooppunt Vottem: E40/E42 richting Ring / E25 / Luxembourg / Bruxelles / Namur.Knooppunt Loncin: E25/Luxembourg/Liège Afslag 51: Houffalize, naar N30 richting Gouvy/Houffalize/Vallée de l Ourthe/Clervaux Volg de N30 tot in Houffalize. Op de Place du Crucifix rechtsaf slaan en parkeren op de Place de l Eglise. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket en regenkledij. Picknick in open lucht. Inlichtingen en leiding: Ronny Pecinovsky, tel. 0486/ of 089/ ronny.pe@telenet.be 20/8/2017 Wandeling te Orp-Jauche We starten de wandeling op het sympathieke trapezoïde pleintje met de kerk en het kasteel ernaast. Deze wandeling trekt door Brabants Haspengouw in het oosten van Waals-Brabant: zachte uitgestrekte velden, holle wegen, oneindige rust, af en toe een authentiek gehuchtje en kleine heldere beekjes. We komen in de buurt van de grotten van Folx-les-Caves. Dit doolhof werd door de voorhistorische mens uitgegraven en diende in de loop van de geschiedenis meerdere malen als schuilplaats. Sinds vorige eeuw worden er in de grotten champignons gekweekt. Na de wandeling kunnen we in dorpscafé Le Rustique de plaatselijke sfeer opsnuiven. Afstand: ca. 16 km. Carpooling: 8.30 uur aan de parking Brico, grote ring te Hasselt Vertrek wandeling: uur parking Grand-Place te Jauche Reisweg: Neem de N 80 via Sint- Truiden richting Hannuit. Enkele km voor Hannuit, ter hoogte van Bertrée recht af de R62/Rue Croix Lacave tot Wansin. Hier de N 240 naar Jauche. Parking op de Grand- Place. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij Inlichtingen en leiding: Johny Aurich; tel: 089/ alfix@telenet.be. 1-3/9/2017 Wandelweekend te Irrel (D) I rrel is gelegen in het hart van het Duits-Luxemburgs Natuurpark Südeifel, vlakbij de grens met Luxemburg. Een prachtig wandelgebied door een grillig rots landschap, imposante rotskloven en trappen.

31 wacht om 19u voor het gezamenlijke avondmaal in Hotel Koch- Schilt, Prümzurlayer Str. 1 te D Irrel, Duitsland. Tel. 0049/6525/9250 en -Zaterdag 2 en zondag 3 september wandelingen van ca. 20 km. In de omgeving ligt de Teufelsschlucht; men dacht dat dit het werk was van de duivel. We wandelen ook naar de Felsenweiher; een vijver in een rots bassin omgeven door plateau s en trappen. -De mogelijkheid bestaat om zondagavond ter plaatse te blijven en maandag na het ontbijt te vertrekken. Voor deze extra overnachting is het avondmaal op zondag ook voorzien. De prijs van dit alles; drank niet inbegrepen: Weekend van vrijdagavond tot zondagnamiddag 31

32 32 Leden LBV: 213 EUR per persoon op basis van dubbelkamer 237 EUR per persoon op basis van enkelkamer Niet leden: 218 EUR per persoon op basis van dubbelkamer 242 EUR per persoon op basis van enkelkamer Weekend van vrijdagavond tot maandagmorgen Leden LBV: 290 EUR per persoon op basis van dubbelkamer 325 EUR per persoon op basis van enkelkamer Niet leden: 295 EUR per persoon op basis van dubbelkamer 330 EUR per persoon op basis van enkelkamer - vrijdag: aperitief, avondmaal en overnachting in kamers met douche/wc. - zaterdag: ontbijt, lunchpakket, avondmaal en overnachting in kamers met douche/wc. - zondag: ontbijt, lunchpakket. - eventueel avondmaal op zondag, overnachting in kamers met douche/wc en ontbijt op maandagmorgen. Inschrijving: Inschrijven per mail of telefoon, met vermelding lidnummer, bij Marinus Nelissen. Het aantal deelnemers is beperkt tot max. 15 personen! Na de inschrijving stort u het bedrag op rekening BE en BIC GKCCBEBB van de Limburgse Bergsportvereniging met de vermelding weekend Irrel. Duidelijk vermelden indien je zondagavond wil blijven overnachten. Inschrijving en storting vóór 15/4/2016. Tracht zoveel mogelijk met elkaar af te spreken om een 2-persoonskame te reserveren. Indien geen 2-persoonskamer meer vrij, zal de laatste inschrijving een 1-persoonskamer toegewezen krijgen en moet er een supplement betaald worden. Uitrusting: stevige wandelschoenen, regenkledij, extra snacks en drank voor de wandeling. Reisweg: U rijdt over de E313 tot Luik. Daar neemt u de E40 richting Aken tot Verviers. Vervolgens de E42/A60 richting Trier tot afslag 6 Bitburg. Verder de B51 richting Luxemburg tot Bitburg. Vervolgens de B257 richting Echternach tot afslag Irrel. Neem hier de tweede afslag Niederweiser Strasse en volg deze tot aan de rotonde. Hier de tweede afslag en onmiddellijk rechts af de Prümzurlayer Str. Parking aan het hotel. Afstand Hasselt tot Irrel: 185 km; reken op ca. 1u50 rijden. Info en leiding: Marinus Nelissen, Tel. 011/ , Gsm. 0476/ marinus.nelissen@skynet.be

33 22/10/2017 Wandeling te V lodrop (NL) Het eerste stuk van onze wandeling voert ons door de Meinvennen een prachtig stukje natuur met heidelandschappen en moerasbossen. Ongeveer halfweg onze wandeling bereiken we de Gitstappenmolen gelegen op de Rode Beek. In het tweede deel van onze wandeling volgen we de prachtig meanderende Rode beek, die de grens tussen Nederland en Duitsland volgt. Op het einde passeren we de Dalheimermolen, een km verder bereiken we dan onze startplaats. Afstand: ca. 20 km. Carpooling: Gelieve de carpooling onderling af te spreken tijdens de vorige wandelingen Vertrek wandeling: uur aan Hotel restaurant St-Ludwig station 22 te 6063 Vlodrop, Nederland. Reisweg: Hasselt, Genk, E314 richting Nederland, Maasmechelen, (A2-E25) Eindhoven en Roermond volgen, dan A73 naar Roermond, afslag 20 Roermond Oost (Herkenbosch, Meinweg) N 293 Herkenbosch, dan N570 Herkenbosseweg. Deze volg je tot net voor de Duitse grens (er is daar een kruispunt met verschillende winkels en restaurants), hier sla je links af de Boslaan in, deze volg je aan hotel restaurant St-Ludwig. Hier vind je ook de parkeerplaats, van het wandelgebied, waarvan we vertrekken. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij Inlichtingen en leiding: Jos Pirens; tel. 0497/ ; karine. claes1@telenet.be Luc Buntinx; tel. 0497/ ; E- mail: luc.lbv@skynet.be 19/11/2017 Wandeling te Molenstede (Diest) Dit jaar bewandelen wij het zuidelijk deel van het wandelnetwerk de Merode. Vertrekkend vanaf de kerk in Molenstede trotseren wij de Blaasberg, de Langenberg, de Lazarijberg, het Groot Asdonk Natuurresevaat, de Houtenberg, het Recreatie domein De Vijvers. Via het Zichems Veld en het kasteel Arendschot terug naar Molenstede. Afstand: ca. 22 km Carpooling: uur aan de parking Brico, grote ring te Hasselt. Vertrek wandeling: om uur op de parking aan de kerk van Molenstede, Dorpsstraat 9. Reisweg: Autosnelweg E313 Hasselt Lummen en E314 Genk - Leuven: afrit nr. 25 Halen. Via de Halensebaan N2 en na 2,3 km volgt u verder de R26 gedurende 2,9 km. Vervolgens neemt u de N127 gedurende 1 km. Daarna rijdt u met een flauwe bocht naar links de straat Langenberg in, deze gaat na 600 m over in de Dorpsstraat. De kerk ligt rechts; er is voldoende parkeergelegenheid. 33

34 34 Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij Inlichtingen en leiding:lieve Goffings Guy Coppyn, 0474/ of 17/12/2017 Wandeling Gulpen Slenaken Heijenrath Gulpen samen met GR Luswandeling in het mooie Zuid- Limburgse Heuvelland. De tocht vertrekt vanuit het centrum

35 van Gulpen, maar al snel steken we de Rijksweg over en lopen via het Riehagervoetpad langs kasteel Neubourg. Als we Pesaken voorbij zijn, zoeken we de hopelijk niet té natte weilanden langs de Gulp op. Het Karsveldervoetpad en het Slenakerpad brengen ons richting Beutenaken en Slenaken. In Slenaken (7 km) pauzeren we even. Er komen namelijk wat hoogtemeters aan omdat we een eind verder- in België - het Gulpdal dwars willen oversteken. In Heijenrath zijn we eindelijk terug boven (12 km)! In Landsrade, een buurtschap op de hoogte tussen de dalen van de Gulp en de Geul, passeren we langs een bungalowpark en even verder langs de Zuid-Limburgse Golf & Country Club. En als toetje, bijna op het einde: mooie uitzichten vanop de Gulperberg! Nu nog even afdalen tot op de Markt, in het centrum van Gulpen. Afstand: ca. 20 km Luik en verlaat de autostrade op afslag 31 (Bilzen). Volg de N730 richting Bilzen/Hoeselt en sla al snel rechtsaf op de N700, de Aldenbiesensingel. Op het einde van deze singel weeral rechtsaf slaan op de N2. Rij voorbij Mopertingen en kruis het Albertkanaal: je bent nu in Nederland. In Nederland wordt de N2 de Via Regia/N278 en die moet je blijven volgen tot in Gulpen. Na de John F.Kennedybrug over de Maas passeer je nog Cadier en Keer en Margraten. Let goed op je snelheid! In het centrum van Gulpen (Rijksweg) sla je linksaf op de Nieuwstraat en daarna, nog voor het brugje over de Gulp, weer linksaf op Looiersplein. Uitrusting: stevige wandelschoenen, lunchpakket, regenkledij. Inlichtingen en leiding: Ronny Pecinovsky, tel. 0486/ of 089/ ronny.pe@telenet.be Carpooling: uur op de carpoolparking Diepenbeek (A13/ E313, afrit 30). Kosten delend meerijden vanaf de carpoolparking in Diepenbeek: 4,00 EUR pp. Bijeenkomst in Gulpen: u op het Looiersplein, gps N E Vertrek wandeling: om uur 35 Reisweg: Neem de E313 richting

36 36 GR wandelingen 2017 Zondag 08/01/2017 RB Luik 22 km La Reid Jan Daneels. Zondag 12/02/2017 GR5 Antwerpen 20 km Tongerlo - Westerlo Willy Vandaele. Zaterdag 18/02 zondag 19/02/2017 Wandelbeurs Expo Gent Zondag 12/03/2017 GR 571 Luik 20 km Loncé René Putzeys. Zondag 09/04/2017 GR 512 Vlaams-Brabant 21 km Oud-Heverlee Herman Billiau. Zondag 23/04/2017 Limburg 2 x 10 km Wellen Ulbeek Mariella Rigotti. René Putzeys. Zondag 14/05/2017 Limburg 2 x 10 km Eben-Emael Mariella Rigotti. Donderdag 25/05 zondag 28/05/ daagse Frankrijk - Normandië 70 km Ronny Pecinovsky.

37 Zaterdag 10/06/2017 Maaseik en Ledenfeest 10 km Mariella Rigotti. Michel Wenmaekers. Zondag 25/06/2017 Eisleck/Escapardenne Luxemburg 22 km Asselbornmillen-Houffalize met LBV Ronny Pecinovsky. Zondag 09/07/2017 RB Namen 22 km Nettinne, Somme Ronny Pecinovsky. Zondag 13/08/2017 Nederlands Limburg 20 km Brunssum Willy Vandaele. Zondag 10/09/2017 RB Namen 20 km Crupet, vallei van de Bocq Herman Billiau. Zondag 01/10/2017 Antwerpen 20 km MerksplasJan Daneels. Zondag 22/10/2017 Vlaams-Brabant 2 x 10 km Diest René Putzeys. Mariella Rigotti. Zaterdag 11/11 zondag 12/11/2017 Namen 40 km Viroinval Ronny Pecinovsky. Zondag 17/12/2017 Zuid-Limburg (NL) 20 km Gulpen Slenaken Kersttocht met LBV Ronny Pecinovsky. Tochtleiders GR: Herman Billiau tel gsm herman.billiau@telenet.be Jan Daneels tel gsm jan.daneels@telenet.be Ronny Pecinovsky tel gsm ronny.pe@telenet.be Michel Wenmaekers gsm michel.wenmaekers@skynet.be Willy Vandaele tel gsm willy.vandaele4@telenet.be René Putzeys tel gsm Rene.putzeys@base.be Mariella Rigotti tel gsm Mariella.rigotti@gmail.com 37

38 clubfeest Clubfeest!!!!! Op 11 februari is het weer clubfeest, een fijne jaarlijkse traditie die bedoeld is voor alle clubleden en sympathisanten. Een fijn moment om eens uitgebreid bij te praten in plaats van een vluchtige babbel. Een feest in onze club kan natuurlijk niet zonder een lekker diner en de nodige aangepaste dranken. Het feestmenu vind je hieronder. Dit jaar feesten we op zaterdag 12 februari. Iedereen is welkom vanaf 19 uur voor de receptie met Cava, cava rosé, Apérol Spritz en fruitsap. Het diner start om uur. Kostprijs: 30 is de all-in prijs, de club is sponsor voor de andere helft. Hiervoor krijgen jullie een diner met warm buffet, dessert en dranken, de speech van de voorzitter is natuurlijk inbegrepen. 38 Ons Feestmenu -Varkenshaasje met kroketjes -Dorade filet met blanke botersaus en puree -Vidé met frietjes -Spaanse Albondigas met gegratineerde puree. -Vegetarische pasta -Warme groenten -Dessertbuffet met vanille ijs, hazelnoot-praliné, stracciatella, slagroom, warme chocolade saus, hoorntjes ijs, Chocomousse en tiramisu

39 Je kan vanaf 22 uur ook gezellig komen samenzijn met de andere feestvierders, je betaald dan 10 voor de drank. Inschrijven is verplicht en moet gebeuren voor 3 februari. Je doet een mailtje naar penningmeester@klimburger.be of je vult het formuliertje op onze website in en schrijft het juiste bedrag over naar rekening BE van de Limburgse Bergsport Vereniging. Waar is dat feestje? Feestzaal de Lork Genkersteenweg 284a 3500 Hasselt 39 Kuringersteenweg Hasselt 011/ klimmuur@oly.be

40 open klimdagen Wil jij ook eens kennismaken met klimmen op de rotsen? Maar ken je niemand die jou eens kan mee nemen of ben je niet in het bezit van het nodige materiaal? Geen probleem. 2 keer per jaar (juni en oktober) organiseert de LBV een open klimdag. Voor maar liefst 5 euro per persoon kan je gebruik maken van ons materiaal en ben je meteen ook verzekerd. Deskundige klimmers zullen touwen klaar hangen waarna je aangeleerd wordt hoe je iemand moet zekeren. Daarna kan je de rest van de dag genieten van de rotsen, de natuur en een praatje maken met andere klimmers. Het maakt niet uit of je je alleen of in groep inschrijft. Er zal altijd wel iemand rond lopen die met je kan klimmen. In 2017 gaan de open klimdagen door op zondag 14 mei in Durnal en op zondag 1 oktober in Hotton. Inschrijven kan via onze website ( vanaf 2 weken voor datum. Meer info nodig? Stuur een mailtje naar tom.waldchen@klimburger.be 40

41 41

42 stages Ervaringsstage bergbeklimmen Bernina massief, Zwitserland Wil je onder begeleiding jouw alpine ervaring opfrissen of uitbreiden? In deze stage voorzien we beklimmingen in het Bernina massief tot het niveau PD+. De nadruk ligt hierbij op herhaling van alle basistechnieken. De deelnemers plannen zo zelfstandig mogelijk ijs en mixed beklimmingen. Onderweg krijgen jullie hierbij de nodige tips & tricks. We verwachten van de deelnemers een goede fysieke conditie en doorzettingsvermogen, een goede staptechniek en een basiskennis rots- en bergbeklimmen (vb uit beginnelingenstage). We voorzien tevens een conditietest en 2 voorbereidingsdagen. Voor de conditietest nodigen we jullie uit op de conditietraining van de LVB. Een eerste voorbereidingsdag gaat door in de Limburgse bossen met de nadruk op kennismaking, groepsdynamiek, oriëntatie en tochtplanning. Een tweede voorbereidingsdag gaat door op de rots. Periode: 10 juli tot en met 15 juli Stageleiding: Steven Ferson en Luc Buntinx 42 Prijs: ca 650 (halfpension in de hutten, gebruik touwen, organisatie en stageleiding) Voor meer info en inschrijvingen: steven.ferson@gmail.com

43 Bergwandel stage. Voor wie: voor ieder lid van de club vanaf ca. 12 jaar. Waar: af te spreken door de deelnemers. Periode: normaal 1ste week van juli, maar af te spreken door de deelnemers. Duur: 1 week Kostprijs: 125 voor organisatie en opleiding. De rest ter plaatse te betalen. Vervoer: zelf te regelen door onderling af te spreken. Inhoud: oriëntatie, kaartlezen, kompas, lopen op verschillend terrein, wandelstokken, weerkunde, materiaalkunde, rugzak,... Iedereen die geïnteresseerd is in een bergwandel stage onder de vorm van een meerdaagse tocht, kan rechtstreeks contact met mij opnemen vóór half maart, zodat we tegen eind maart de verdere details kunnen afspreken in een voorbereidingsvergadering. Contact: ivo.geuens1@telenet.be 0479/

44 wandelweekend /9/2017 Wandelweekend te Irrel (D)Irrel is gelegen in het hart van het Duits- Luxemburgs Natuurpark Südeifel, vlakbij de grens met Luxemburg. Een prachtig wandelgebied door een grillig rots landschap, imposante rotskloven en trappen. Programma: -Vrijdag 1 september wordt u verwacht om 19u voor het gezamenlijke avondmaal in Hotel Koch-Schilt,Prümzurlayer Str. 1te D-54666Irrel, Duitsland.Tel. 0049/6525/9250 en -Zaterdag 2 en zondag 3 september wandelingen van ca. 20 km. In de omgeving ligt de Teufelsschlucht; men dacht dat dit het werk was van de duivel. We wandelen ook naar de Felsenweiher; een vijver in een rots bassin omgeven door plateau s en trappen.-de mogelijkheid bestaat om zondagavond ter plaatse te blijven en maandag na het ontbijt te vertrekken. Voor deze extra overnachting is het avondmaal op zondag ook voorzien. De prijs van dit alles; drank niet inbegrepen: 44 Weekend van vrijdagavond tot zondagnamiddag Leden LBV:213 EUR per persoonop basis van dubbelkamer 237 EUR per persoon op basis van enkelkamer Niet leden:218 EUR per persoon op

45 basis van dubbelkamer, 242 EUR per persoon op basis van enkelkamer Weekend van vrijdagavond tot maandagmorgen Leden LBV:290 EUR per persoonop basis van dubbelkamer, 325EUR per persoon op basis van enkelkamer Niet leden:295 EUR per persoonop basis van dubbelkamer, 330 EUR per persoon op basis van enkelkamer vrijdag: aperitief, avondmaal en overnachting in kamers met douche/wc. zaterdag: ontbijt, lunchpakket, avondmaal en overnachting in kamers met douche/wc. zondag: ontbijt, lunchpakket.-eventueel avondmaal op zondag, overnachting in kamers met douche/wc en ontbijt op maandagmorgen. Inschrijving: Inschrijven per mail of telefoon, met vermelding lidnummer, bij Marinus Nelissen. Het aantal deelnemers is beperkt tot max. 15 personen! Na de inschrijvingstort u het bedrag op rekening BE en BIC GKCCBEBB van de Limburgse Bergsportvereniging met de vermelding weekend Irrel. 2-persoonskame te reserveren. Indien geen 2-persoonskamer meer vrij, zal de laatste inschrijving een 1-persoonskamer toegewezen krijgen en moet er een supplement betaald worden. Uitrusting: stevige wandelschoenen, regenkledij, extra snacks en drank voor de wandeling. Reisweg: U rijdt over de E313 tot Luik. Daar neemt u de E40 richting Aken tot Verviers. Vervolgens de E42/A60 richting Trier tot afslag 6 Bitburg. Verder de B51 richting Luxemburg tot Bitburg. Vervolgens de B257 richting Echternach tot afslag Irrel. Neem hier de tweede afslag Niederweiser Strasse en volg deze tot aan de rotonde. Hier de tweede afslag en onmiddellijk rechts af de Prümzurlayer Str. Parking aan het hotel.afstandhasselt tot Irrel: 185 km; reken op ca. 1u50 rijden. Info en leiding: Marinus Nelissen Tel. 011/ Gsm. 0476/ marinus.nelissen@skynet.be Duidelijk vermelden indien je zondagavond wil blijven overnachten. Inschrijving en storting vóór 15/4/2017. Tracht zoveel mogelijk met elkaar af te spreken om een 45

46 46 dialoog

47 47

48 Patagonië Patagonië, een tocht naar het einde van de wereld Patagonië is een gebied in Zuid- Amerika, gelegen ten zuiden van de rivier de Colorado tot aan de Straat Magellaan. Het gebied strekt zich uit over zowel Chili als Argentinië. In dit uiterste zuidpunt van Latijns- Amerika, bevindt zich één van de grilligste berglandschappen ter wereld. Een laatste indrukwekkende uitbarsting van de Andes voor hij in de zee verdwijnt. Maar het is ook een land van eindeloze natuurgebieden, waar slechts de hemel de blik begrenst. Het was ook het land van de Mapuches, de in dierenvellen gehulde nomaden, en later van de pioniers, de gelukzoekers en kolonisten. 48 Met 8 LBV-ers (Ivo, Marja, Roland, Inge, Johny, Marga, Josianne en ik zelf) gaan we eind december een mooi deel van Patagonië doorkruisen. Afspraak in Zaventem voor een nachtvlucht van 13 uren via Madrid naar Buenos Aires waar we s morgens aankomen. Rond de middag hebben we onze binnenlandse vlucht naar Bariloche, waar we in de late namiddag aankomen. Nog even tijd om de stad te verkennen. Door dit stadje lopend waant menigeen zich in Zwitserland of Oostenrijk. Ook het landschap doet ons aan Zwitserland denken. De stad ligt in het hart van het Nationaal Park Nahuel Hapi en aan de oever van het Nahuel Huapi-meer in het Argentijnse Lake District.

49 Om van de lange reis te bekomen doen we het vandaag wat rustig aan en verkennen Bariloche en omgeving rond het uitgestrekte meer. We genieten van de indrukwekkende panorama s op de door ons omringende besneeuwde bergen. Ook de parken met uitbundige wouden en de immense diversiteit aan flora en fauna maken een bezoek aan dit gebied meer dan de moeite waard. Vanop de 1049 m hoge Cerro Campanario hebben we een indrukwekkend zicht op de 3554 m hoge Cerro Tronador en de trekking die ons de volgende dagen te wachten staat. Tussendoor proeven we van de nationale drank Mate, die echter niet bij iedereen in de smaak valt. Als voorbereiding van de trekking gaan we s avonds genieten van een reuze Argentijnse steak. De volgende morgen brengt een busje ons naar Tambo het startpunt van onze 3-daagse trekking in het Nationaal Park Nahuel Hapi. Onder een stralende zon beginnen we aan de eerste etappe naar Refuge San Martin (Jakob); een tocht van 18 km en 670 m stijgen. Het pad gaat geleidelijk omhoog door een dicht woud. We steken een paar riviertjes over en na de picknick krijgen we open zicht op het indrukwekkend landschap. Het zicht op de Cerro Reyes (2063 m) is fantastisch. Het gaat nu stevig omhoog en na een steile zigzag klim over rotsen bereiken we na 5 u de zeer primitieve hut op 1588 m, mooi gelegen aan Laguna Jakob. Het is beginnen te regenen, zodat de geplande tocht naar het bergmeertje Laguna Témpanos, gelegen aan de 2032 m hoge Pico Refugio, in het water valt. Gelukkig is er bier en na een lekker avondmaal zoeken we het primitieve lager op, want morgen wacht ons een zware trip. Na het ontbijt vertrekken we om 9u voor de tocht naar Refuge Frey op 1759 m. Het beloofd een pittige dag te worden. Het is koud; het sneeuwt en er staat een stevige wind. Het pad loopt langs Laguna Jakob en verder door een bos waar we over veel omgevallen bomen klauteren. Het is gelukkig gestopt met sneeuwen. Snel gaat het steil omhoog over een puim helling met veel losse stenen. Bij elke stap vooruit glijden we een halve stap achteruit. Er wordt heel wat gezucht en gesakkerd alvorens we onze eerste besneeuwde pas Brecha Negra op 2010 m bereiken. We hebben hier een prachtig zicht op de Refuge San Martin en vangen de eerste beelden op van de imposante Cerro Catedral, een reeks scherpe granieten spitsen waarvan de hoogste nl. Torre Principal 2409 m bedraagt. Aan de andere zijde van de pas dalen we door de sneeuw af naar de vallei Rucaco. Het zicht op de pieken van de Cerro Catedral is indrukwekkend. In de vallei zoeken we een plek voor onze picknick en bereiden we ons mentaal voor op de volgende klim naar de kam van de Cerro Catedral. We steken eerst de rivier over om vervolgens 49

50 50 de volgende zeer steile puinhelling op te klauteren. Het lijkt wel de processie van Echternacht. Al puffend, vloekend en zwetend bereiken we de pas Cancha de Futbol op 2100 m tussen de imposante granieten spitsen. We worden beloond met een mooie terugblik op het dal, de Cerro Tronador en de Cerro Reyes. Tussen de bergspitsen en over rotsblokken naar de andere zijde van de pas. Over sneeuwvelden dalen we af en komen we langs Laguna Schmoll, het mooie blauwe meertje omringd door rotspieken schitterend in de sneeuw. Over blokwerk dalen we verder af tot aan Laguna Toncek dat omringd is door steile bergpieken. Aan de rand van het meer ligt onze Refuge Frey op 1759 m. Na deze zware tocht van 8u hebben we wel enkele biertjes verdiend. De hut is heel populair en is dan ook druk bezet. Na een stevig maaltijd voelen we de vermoeidheid en zoeken we het lager op. Over een rotspad, met prachtige zichten op de Catedral, bereiken we rustige afdalend de boomgrens en wandelen we door een weelderige plantengroei. Het pad is bezaaid met omgevallen boomstammen, we komen voorbij een kleine shelter, de Refugio Piedritas ensteken de rivier over. Een laatste blik op de imposante Torre Principal en een mooi zicht op Lago Gutiérrez diep onder ons. We dalen verder af en bereiken kort na de middag het dorp Villa Catedral aan de voet van de Cerro Catedral. Op het terras genieten we van een lekker biertje terwijl we op ons transport naar Bariloche wachten. De volgende dag worden we afgehaald voor een binnenlandse vlucht naar El Calafate. Na een vlucht met zicht over de Andes en de desolate pampa komen we kort na de middag aan in El Calafate. Een mooie zonnige dag, dus tijd genoeg om dit stadje te verkennen. El Calafate ligt in de Patagonische steppen, aan de rand van het schitterende Lago Argentino. Het is het grootste zoetwatermeer in Argentinië, met een oppervlakte van km2. We houden het vandaag rustig en genieten van de sfeer. Als avondmaal geen steak maar pizza. Daarna alles klaar maken voor de volgende 5-daagse trekking en naar bed, want morgen moeten we vroeg opstaan. De lange busrit van 300 km voert door de pampa naar Chili. Een desolate rit over de Ruta 40 tot aan de Argentijnse-Chileense grens. Dit is slechts een klein stukje van de 5224 km lange noord-zuid verbinding die door de Argentijnse steppen parallel loopt met de Andes. Na een omslachtige en lange grenscontrole rijden we Chili binnen en verder naar het nationaal park Torres del Paine. We rijden langs Lago Sarmiento met op de achtergrond een mooi beeld van de Torres del Paine. In de omgeving van het meer lopen heel wat guanaco s rond; een idyllisch beeld. Uiteindelijk komen we aan

51 in Las Torres, het vertrekpunt van onze trekking. We bevinden ons hier in de uiterst zuidelijke uitlopers van de Andes. We maken ons klaar voor de aanloop naar de Refugio El Chileno. Eerst een bruggetje over en dan geleidelijk hoger met zicht op de vallei en Lago Nordenskjöld. In de verte zien we de hut liggen, even een rivier over en we zijn er. Een gezellige refuge; we zijn getuigen van de bevoorrading van de hut met paarden. Maar nu gaan we eerst de dorst lessen, douchen en om 19u eten. Morgen moeten we zeer vroeg opstaan. Het wordt vandaag een lange dag. Om 4u30 opstaan en om 5 u ver- 51

52 52 trekken richting uitzichtpunt Las Torres. Josianne en Marga blijven in de hut. We hebben geluk met het weer. Met de lamp op het hoofd gaat het langs de rivier en door bossen goed omhoog. Als het licht wordt, komen we al snel boven de boomgrens. Het pad over de rotsen wordt nu steil en pittig en plots krijgen we een mooi zicht op Las Torres. Even verder zijn we aan het uitzichtpunt van de Torres met een mooi gletsjermeer op de voorgrond. Het zicht is fantastisch: Torre Sur (2860 m), Torre Central (2800 m), Torre Norte (2246 m) en Nido de Condor (2243 m). We krijgen er niet genoeg van, maar we moeten terug naar beneden. Om 9u30 zijn we terug in de Refugio waar Josianne en Marga ons al staan op te wachten. We genieten van een lekker ontbijt en een uurtje later vertrekken we naar onze volgende bestemming Refugio Cuernos. We wandelen langs uitgestrekte bloemenweiden en beboste bergflanken; onder ons het blauwe water van het uitgestrekte meer. Boven ons doemen de steile pieken van de Cuernos (horens) del Paine op. Het zicht is spectaculair. Onderweg klimmen we nog naar een uitzichtpunt en genieten van het uitzicht op het meer en de bergen. De Cuernos (2600 m), samen met de Torres, vormen immers één der hallucinantste bergketens van Patagonië. We kunnen blijven genieten, maar de weg is nog lang. Rond 17u komen we dan in de hut aan, mooi gelegen aan de voet van de Cuernos. Het bier is echter op en we zullen onze dorst moeten lessen met cola en wijn. Ook deze hut is druk bezet, zodat het avondeten in shiften moet gebeuren. Ook het ontbijt s anderendaags moet in shiften verlopen, zodat we pas om 8u30 kunnen ontbijten. Er staat veel wind en het is zwaar bewolkt, zodat het zicht op de Cuernos zeer beperkt is. Om 9u45 vertrekken we met enkele beklimmingen, afdalingen en uitzicht op Lago Nordenskjöld. We lopen afwisselend op rotspaden en houten planken; groene struiken en bomen wisselen af met stroken dorre verbrande bomen. Kort voor de middag bereiken we Campamento Italiano, aan de ingang van Valle Francés. Er is echter veel bewolking en er is weinig te zien van de bergen; dus wordt er beslist om niet al te ver de Valle Francés in te lopen. Marga en Josianne blijven wachten in het kamp terwijl de rest van de groep de vallei intrekt tot aan Glaciar del Francés. In het oosten, aan de zijde van de Cuernos del Paine is de bewolking verdwenen en hebben we een mooi zicht op de scherpe toppen van Cuerno Norte en de Cuerno Principal. De westkant en dieper in de vallei is de bewolking echter hardnekkiger en hebben we geen zicht op het Cumbre massief (3050 m), Cerro Catedral en de andere toppen van de Cerro Paine Grande. Maar wel een redelijk zicht op de Glaciar del Francés, waar we getuigen zijn van een kleine lawine. In de verte vangen we nog een glimp op

53 53

54 54 van de Cerro Trono Blanco (2197 m). Ondanks de bewolking is het zicht meer dan de moeite waard. Wij keren terug naar Campamento Italiano, waar Josianne en Marga op ons wachten. We steken de Rio del Francés over via een hangbrug. Picknick om 13u aan de rand van de rivier. Het weer wordt slechter en we krijgen heel wat wind- en regenvlagen over ons heen. Het pad loopt door een desolaat land- schap van verbrande struiken en bossen terwijl regen en hagel op ons neerstort. Tegen dat we afdalen richting Lago Pehoé is het gestopt met regenen en hebben we een mooi zicht op het blauwe meer en de Refugio Paine Grande. Het is een grote luxueuze hut, gelegen aan de rand van het meer. We gaan ons opfrissen en daarna genieten van een welverdiend biertje met op de achtergrond de Cuernos. Na het

55 avondeten duiken we de bar in om te genieten van Pisco Sauer, als afsluiter van toch wel een lange dag. Dag 4 van de trekking. Na goede nachtrust en lekker ontbijt, gaan we op weg naar Refugio Grey. Geen regen, maar er raast een wind van 110 km/uur door de vallei. Een fantastisch zicht van voorbijstuivende wolken rond de 2800 m hoge Punta Bariloche. Door de vallei en langs verbrande bossen gaat het goed omhoog tot aan de Laguna Los Patos. De omringende bergen zijn in de wolken verscholen. Het rotsige pad loopt verder langs het meer en even verder krijgen we zicht op het prachtige Lago Grey met drijvende ijsschollen afkomstig van de gletsjer. Het gaat goed omhoog en op de Windy Pass hebben we een overweldigend zicht op het meer en de immense Grey gletsjer. Het is de grootste gletsjer in het Torres del Paine park en bestaat uit een massa van 6 km breed, 30 m hoog en 28 km lang. Deze 270 km2 grote ijsmassa is een van de grootste zoet water reserve op onze planeet. De sterke wind blaast ons hier letterlijk van onze sokken. Aan de oostkant hangen de toppen van de Cerro Paine Grande in de dichte wolken. Over een pad hoog boven de gletsjer bereiken we Refugio Grey. Na de middag lunch gaan we naar het uitzichtpunt boven de Grey gletsjer. We genieten, ondanks de sterke wind, van het uitzicht. De Cumbre Central (2730 m) en de Cumbre Pricipal (3050 m) laten zich even zien, alvorens alles weer dicht trekt met grijze wolken. Een uurtje later gaan we terug naar de hut waar we genieten van een frisse pint en een aperitief van Pisco Sauer. Vandaag 24 december, de laatste trekkingsdag. Het heeft de hele nacht gestormd en geregend. We vertrekken om 8u; er is veel wind, maar het regent op dit ogenblik even niet. De wolken hangen laag en het is grijs, vochtig en koud. Regelmatig krijgen we buien van regen en hagel over ons heen. Weinig zicht op Lago Grey en de omringende bergen. Tegen 11 uur komt uiteindelijk Lago Pehoé in zicht en een half uur later zijn we aan de hut. Tijd voor de lunch. Ivo en Johny poseren nog even voor de kerstboom; een speciaal gevoel, Kerstmis in Patagonië. Om 12u30 schepen we in op de catamaran, die ons naar de overkant van Lago Pehoé brengt. De boot zit stampvol en al de rugzakken worden op een grote hoop gestockeerd achter in de boot. Ivo gaat even het dek op, maar het is te koud en er is weinig zicht. Om 13u leggen we aan in Pudeto en dan de bus op richting Argentinië. Weer de omslachtige grensformaliteiten en dan aan de Argentijnse zijde overstappen op een ander busje. Het is ondertussen al 15u30 als we beginnen aan de lange rit over deruta 40 door de desolate pampa naar El Calafate. Uiteindelijk komen we om 19u30 aan in ons hotel; tijd om ons te verfrissen en dan met een taxi 55

56 56 naar het centrum van El Calafate voor het avondeten. Dat is echter niet zo evident; blijkbaar zijn alle restaurants op kerstavond gesloten. Na heel wat zoekwerk hebben we toch nog een restaurant gevonden; volonté aan het buffet. Na deze stevige maaltijd keren we terug naar ons hotel voor een welverdiende nachtrust. Op Kerstdag is het niet alleen de verjaardag van JC, maar ook van Roland. Dit wordt bij het ontbijt zeer uitbundig en ludiek gevierd. Daarna worden we opgehaald voor een tocht naar de Perito Moreno gletsjer, gelegen in het Los Glaciares National Park. Dit is een van de meest indrukwekkende gletsjers ter wereld, die elk jaar een stukje opschuift naar de ertegenover gelegen landtong. Eens in de zoveel jaar bereikt de gletsjer de overkant en sluit de waterweg af waardoor zich een natuurlijk stuwmeer vormt. Het water dat onder druk door de gletsjerspleten stroomt, tast op een gegeven moment de gletsjer zover aan dat deze doorbreekt en weer opnieuw kan gaan aangroeien. Het is zwaar bewolkt en het regent lichtjes; hierdoor hebben we geen zicht op de bergen in de omgeving van de gletsjer. We maken een wandeling langs deze immense ijsmassa van 250 km2 en 30 km lang. Dit ijsveld, dat uitloopt in Lago Argentino, is s werelds op twee na grootste reserve van zoet water. We wandelen vlak tegen de 60 m hoge ijsmuur; we horen geluiden van het kra- kende ijs en regelmatig scheuren reusachtige ijsbrokken van de gletsjer af en storten met oorverdovend geraas de diepte in. Ondertussen is het beginnen regenen en sneeuwen, zodat onze geplande boottocht langs de indrukwekkende ijswand letterlijk in het water valt. Dan met het busje terug naar ons hotel in El Calafate waar we onze lunch gebruiken. Daarna vertrekken we rond 14u voor een lange rit door de steppen. Langs het Lago Argentino en over de beruchte Route 40 tot Campo La Leona waar we een korte stop houden. Dan verder langs het uitgestrekte Lago Viedma tot El Chaltén, de National Hiking Hoofdstad van Argentinië. El Chaltén ligt aan de noordelijke oever van Lago Viedma, waar de Las Vueltas en Fitz Roy rivieren samenvloeien, in het centrum van het Nationaal Park Los Glaciares. Het landschap combineert de magie van gletsjers, verborgen lagunes, estancias, Lago Viedma en de magnifieke aanwezigheid van Mount Fitz Roy. In de late namiddag installeren we ons in de bungalows, waar we met enkele goede flessen wijn Roland zijn verjaardag verder vieren. Daarna zoeken we een restaurantje op en genieten van de bekende Argentijnse steaks en bier. Hopelijk is het morgen goed weer. De volgende morgen ontbijten in de bungalows en klaar maken voor een tocht naar Laguna Torre. Het weer is echter bar slecht; Josianne en Marinus beslissen om wat uit te

57 slapen terwijl de rest van het gezelschap vertrekt. Het regent fel en alles hangt in een dikke mist. Door de vallei gaat het geleidelijk omhoog tot Mirador Cascade Margarita met zicht op de waterval. Door de regen nog even verder tot Mirador del Cerro Torre. Door de lage bewolking is er geen zicht op de mythische Cerro Torre (3102 m) en de met gletsjers omringde lagune. Verder wandelen heeft geen zin en er wordt besloten om terug te keren naar onzebungalows voor de lunch. Het blijft regenen en we maken tijd voor een babbel met een biertje. Sommige gaan wat lezen of gewoon een beetje slapen. Tegen de avond is het opgehouden met regenen en gaan we aperitieven in een heuse wijnbar La Vineria en daarna zoeken we een restaurant op, waar we genieten van heerlijke pizza. Het weer is ondertussen zeer goed geworden. Op terugweg naar onze bungalows krijgen we een mooi zicht op de machtige Cerro Fitz Roy (3405 m) hoog boven El Chaltén. Dat belooft voor morgen. Vandaag stralend weer. Na het ontbijt wachten we op het busje dat ons naar Hosteria El Pilar brengt. Dit is het vertrekpunt voor de tocht naar Laguna de Los Tres aan de voet van de imposante Fitz Roy. Om 10u zijn we aan het vertrekpunt, waar de Rio Blanco in de Rio Eléctrico stroomt. We hebben al onmiddellijk een indrukwekkend zicht op de Fitz Roy, de Cerro Torre en de omringende granieten spitsen. We volgen een pad langs de Rio Blanco door typische Patagonische bossen waar de Nothofagus (Antarctische beuk) overheersen. Tussen de bomen een prachtig zicht op de Fitz Roy, Cerro Poincenot (3002 m) en de Marconi gletsjer. Even later krijgen we een fantastisch mooi zicht aangeboden op de Laguna en Glaciar Piedras Blancas. We lopen langs de lagune verder en bereiken kamp Poincenot, een desolaat gebied met omgewaaide bomen en grijze versteende bossen. Een onbegrensde ruimte met een indrukwekkend zicht op de granieten torens en omringende gletsjers. We steken de Rio Blanco over en beginnen aan een steile klim van ca. 500 m. Het zigzag pad gaat goed omhoog, over rotsblokken en gruis bereiken we de rand van de morenen. Onder ons een mooi zicht op de blauwe Lagunas Madre, Hija en Capri. De bewolking is echter toegenomen, waardoor de toppen van de granieten spitsen in de wolken verdwijnen. Nog een korte klim over de morenen en we zien de prachtig blauwe Laguna Los Tres omringt door steile bergpieken en gletsjers. De top van de Fitz Roy is echter in de wolken verdwenen. Over gletsjer morene klimmen we nog iets hoger voor een spectaculair zicht op de Laguna Sucia die 200 m onder ons ligt. Een mooi blauw meer, omringt door steile bergwanden en gletsjers. Na de picknick dalen we terug af tot kamp Poincenot. Door de desolate omgeving met omgewaaide en verdorde bomen wandelen we 57

58 58

59 tot aan Laguna Capri. Bij helder weer heeft men hier een prachtig zicht op de Fitz Roy; nu ligt alles in de wolken en is er niets te zien. Na een rustpauze gaat het verder tot aan de vallei van de Rio de Las Vueltas. Het zicht op de vallei beneden ons is prachtig en regelmatig zien we een condor voorbij zweven. Wat verder op zien we een condor nest in de bergflank. Langzaam dalen we af en uiteindelijk na 20 km komen we aan in El Chaltén. Het is 19u30, snel opfrissen en naar het restaurant. Iedereen is behoorlijk moe en al snel worden de slaapplaatsen opgezocht. De volgende dag wordt beslist het rustig aan te doen; iedereen is nog moe en Marja heeft een flinke verkoudheid. Ivo gaat condors spotten. Johny, Marga, Josianne en ikzelf gaan het stadje verkennen. Het begint zachtjes te regenen en de meesten gaan wat rusten in de bungalows. Alleen Roland en Inge gaan op weg naar de Laguna Torre. Zonder al teveel regen komen zij aan het mooie meer met de afkalvende Glaciar Torre. De Cerro Torre krijgen ze echter niet te zien, wel enkele scherpe rotspieken die juist onder de wolken blijven. Rond 18u is iedereen weer in de bungalows om te aperitieven en daarna avondeten. Alle bagage wordt de volgende dag in de bus geladen voor de rit naar Lago Viedma. Vandaag staat er een wandeling op Glaciar Viedma op het programma. Het meer is ongeveer 80 km lang en 15 km breed. Dit meer wordt gevoed door de Viedma gletsjer. Het is het grootste langwerpig meer gevormd uit smeltend gletsjerijs. De bus rijdt door de steppen, met een fantastisch zicht op de Fitz Roy, naar Bahia Túnel waar de boot op ons wacht. We varen ca. 1 uur over het meer richting Viedma gletsjer. Het is een stralende zonnige dag en ondanks de stevige wind, zit iedereen snel op het dek om te genieten van de omgeving en de eigenaardige wolkenformaties. Grote ijsblokken drijven in het meer en de gletsjer komt in het zicht. De Glaciar Viedma is de tweede grootste gletsjer van het Nationaal Park Los Glaciares en is gemiddeld 5 km breed en 17 km lang. De gletsjer schuift op met een snelheid van 0,5 m per dag. We varen langs de 40 m hoge gletsjermuur. Waar de gletsjer uitmondt in het meer, is deze 2 km breed. Regelmatig valt er een stuk ijs in het meer. We genieten van dit schouwspel. Uiteindelijk legt de boot aan tegen de rotsen. Uitstappen en over glad geschuurde rotsen naar boven klauteren met prachtig zicht op de gletsjer, het meer en de achterliggende bergen. Nog even over de morenen en dan worden de stijgijzers aangedaan en zijn we weg voor een tocht van 2 uren over het ijs. Een spectaculaire tocht langs indrukwekkende spalten, grote witte muren en diep blauwe kloven. Na een tijdje worden we in een diepe kloof geloodst en krijgen we een likeurtje aangeboden. Daarna 59

60 60 terug over de rotsen naar de aanlegplaats van de boot. Instappen en na een uurtje varen zijn we terug bij de aanlegsteiger van Bahia Túnel. Aan wal moeten we de bagage van de vorige bus overladen in een andere bus en rijden we door de desolate pampa naar El Calafate. Tegen 21u zijn we in ons hotel. Eten, douchen en nog wat nagenieten van de mooie tochten in het Nationaal Park Los Glaciares. 30 december is een mooie zonnige dag. Wat kan het weer in Patagonië wisselvallig zijn. Deze voormiddag gaan we het rustig aan doen; na de middag vliegen we terug naar Buenos Aires. Marga en Johny blijven relaxen in het hotel. Met de rest van de groep maken we een wandeling richting centrum langs Lago Argentino. Onderweg kunnen we flamingo s spotten. In het centrum gaan we wat shoppen en dan terug naar het hotel voor de lunch. Om 13u komt het busje ons ophalen en rijden we naar de luchthaven voor de vlucht naar Buenos Aires. De rit naar ons hotel verloopt door de grote drukte niet zo vlot en het is al redelijk laat als we in het hotel toekomen. Snel even verfrissen en dan eten; we hebben niet veel tijd, want om 20u komt men ons ophalen voor de tango show. Buenos Aires is immers de stad van de tango en dat willen we zeker zien. Bij een glaasje wijn genieten we van de prachtige dansen en muziek. Daarna naar het hotel voor een goede nachtrust. s Anderendaags zijn we klaar voor een city trip door Buenos Aires onder een staalblauwe hemel. De stad, gelegen aan de Rio de la Plata, wordt ook wel Parijs van het Zuiden genoemd. Het is een heerlijke mix van cultuur, indrukwekkende architectuur, musea en groene parken. De interessantste wijken bevinden zich in het centrum met de vele historische gebouwen met o.a. het Congresgebouw, het presidentieel paleis en het operahuis Theater Colom. De echte Argentijnse sfeer is te vinden in de wijk San Telmo. Plaza Dorrego is het kloppende hart van deze barrio en live jazz, flamenco en tango muziek bepalen de sfeer. De vele gezellige en sfeervolle restaurantjes, cafeetjes en antiekzaken maken dit tot een van de leukste wijken van de stad. Op de breedste straat ter wereld, staat de obelisk, geplaatst om de stichting van de stad te herdenken. We bezoeken één van de belangrijkste begraafplaatsen La Recoleta. Hier vind je mausoleums van diverse beroemdheden, tot wel tien meter hoogte. De bekendste is het mausoleum van Eva Perron (Evita). De dag vliegt voorbij en we moeten 7 terug naar het hotel om ons klaar te maken voor Oudejaars avond. We gaan de overgang naar het nieuwe jaar vieren in Argentinië. Er is gereserveerd in een leuk restaurantje voor een heerlijk menu met lekkere Argentijnse wijnen. Blijkbaar vieren de Argentijnen dit iets minder uitbundig dan wij. Vandaag 1 januari, de laatste dag in

61 Argentinië. Nieuwjaar aan de andere kant van de wereld; het heeft wel iets. In de voormiddag bezoeken we de kleurrijkste en gezelligste havenwijk, La Boca, een must. Hier leert men op straat de basisprincipes van de tango met het temperament van Italiaanse immigranten. In vroeger jaren vestigden zij zich hier in typische huisjes die werden geschilderd met resten scheepsverf en zo een bontkleurige wijk hebben opgeleverd. We eten een kleinigheid in La Perla de Caminiti, waar ooit al vele beroemdheden een bezoekje brachten. We brengen nog een be- zoek aan de wijk Puerto Madero; de duurste en nieuwste wijk van de stad. Daarna is het tijd om te vertrekken naar de luchthaven voor de vlucht via Madrid naar Zaventem. We hebben genoten van de ruige desolate schoonheid van Patagonië. Deze reis naar het einde van de wereld zullen wij nooit vergeten. Marinus Nelissen 61

62 Calanques I Calanques. Pasen Volgens een eigen traditie vertrekken we onder clubvrienden ieder jaar met Paasweekend een weekje klimmen. Dit jaar bestemming Calanques: prachtig weer, schone uitzichten, Middellandse zee, natuurreservaat, baaikes en in deze natuurpracht bevinden zich prachtige klimrotsen. Een droomlocatie. Veel mogelijkheden tot sportklimmen, maar ook meertouwlengteroutes a volonté. En zelfs deaal voor wie kinderen heeft. Want zelfs nu die zich meer en meer manifesteren willen we onze klimvakanties niet opgeven. Het is een kwestie van je vrouw ook warm te krijgen voor het klimmen en je vrienden hun hart te laten veroveren door die kleine. Dan komt een klimreisje in zo een omgeving zeker goed. 62 Voor wie minder van klimmen houdt biedt deze locatie ook heel wat. Onze topbeklimming was La Candelle, een klassieke route. Niet omwille van het klimniveau, je moet er geen topklimmer voor zijn, maar echt gewoon genieten. Druk beklommen wel, maar daar zijn goede redenen voor. Het is een prachtige rotslijn. Enkel de eerste touwlengte is niveau 5c en nogal glad. Even pitsen dus op deze lengte. Daarna volgt een stap in het ijle, je moet even over een kloof springen wat omwille van de diepte even slikken is. Wat daarna volgt is pure ge-

63 nusskletterei. De prachtige omgeving met wijds zicht op de rotskust en de grote diepte aan twee kanten waar je op kijkt maken dit een bijzonder mooie beklimming. Bregt 63

64 64 Wandelweek Malerweg Het natuurwonder Elbe-zandsteengebergte Goed geluimd en met prachtig weer vertrekken we voor een autotocht van 717km naar Pirna voor onze start van de Malerweg. Eén van de meest poëtische landschappen in Europa. Al meer dan 200 jaar genieten kunstenaars (schilders) en wandelaars van de indrukwekkende dramatiek van de miljoenen oude rotswanden en vergezichten. Zondag dag 1 van Genk naar Pirna Rond 16:30 arriveerden we in Pirna waar Marinus ons al zat op te wachten op het terras van het Romantik Hotel Deutsches Haus, met een grote pint. Het duurde dan ook niet meer lang of onze groep was voltallig aanwezig en zaten we gezellig op het terras te genieten van ons avondeten. Maandag dag 2 van Pirna naar Wehlen De dag kondigt zich aan met prachtig weer en we vertrekken met het openbaar vervoer naar Liebethaler Grund het vertrekpunt van de Malerweg voor een tocht van ongeveer 14km naar het stadje Wehlen. Een rustige instapdag. Tot de Daubemühle volgen we de rivier Wesenitz, langs het monumentale Richard Wagner-gedenkteken (ontworpen door Richard Guhr, 1933) en de overblijfselen van de voormalige Lochmühle. We gaan de Wesenitz over en komen daarna in

65 Mühlsdorf aan. We stappen verder over de Alte Lohmstraße en verder langs de bosrand tot de Brückwaldweg en de Schleifgrund en verder tot bij de Uttewalder Grund met het beroemde Felsentor. We maken nog een kleine omweg langs de rotsformaties van Teufelsgrund met de Teufelskammer. Verder langs rotswanden tot aan de stad Wehlen. Vandaaruit gaat de route langs de overblijfselen van de oudste burcht van de regio. Om bij de marktplaats uit te komen dient men slechts de bocht naar rechts te nemen. Dinsdag dag 3 van Wehlen naar Hohnstein Weer een prachtige dag. We vertrekken bijna dadelijk weer met trapjes omhoog de Scwarzbergweg op en komen we aan bij het rustpunt Steinerner Tisch. Deze locatie is ooit door keurvorst August der Starke ingericht, om hier tijdens een jacht te kunnen dineren. De route leidt u naar een van de bekendste bezienswaardigheden van het Elbsandsteingebirge, nl. de Bastei. Vanaf de Basteibrücke en het omliggende gebied heeft u een fantastisch uitzicht over het landschap. Via een trap stappen we over de Basteiweg naar beneden in het gebied Amselgrund langs de Felsenbühne Rathen met het spectaculaire natuurlijke decor. Daarna gaat de route verder langs de Amselsee, tot aan de Amselfall met de Nationalpark-Informatiepunt en daarna door naar Rathewalde. Van daaruit wandelen we naar Hockstein en dalen af in de Wolfsschlucht via een lange trap richting het Polenztal. De overnachting en het avondeten a la carte zijn gewoon top. Tegen de avond valt er een druppeltje regen waardoor de rivier dadelijk reageerde. Woensdag dag 4 van Hohnstein naar Altendorf De lucht is fris en zuiver door de regen van de vorige dag, maar nu is het weer top. Vanuit Hohnstein dalen we af naar de Bärengarten. Daar wandellen we over een bospad in de richting van Brandaussicht. Na een fantastisch panoramisch uitzicht vanaf dit, op 170m hoogte boven het Polenztal gelegen Balkon der Sächsischen Schweiz, gaat u via 867 traptreden naar beneden. Ondertussen hebben we ook nog een bezoek gebracht aan de Gautschgrotte. Na een afdaling door de Dorfbachklamm, een weggespoeld pad in een beek, en weer lange reeksen trappen bereiken we ons eindpunt van deze dag de Ostrauer Mühle. Vanwaar het nog een klein stukje was tot aan het hotel. Donderdag dag 5 van Altendorf naar Neumannmühle Wegens sterke regen de vorige nacht is de hoofdweg afgesloten door modderstromen. Dan gaat de wandelroute Malerweg de berg op via de Mühlweg en de Bauweg op de Elbleitenweg naar de Schrammsteine, een lange, zeer ruige rotsformatie. U passeert de imposante Schrammtor. De Jägersteig- Aufstieg brengt u via de ijzeren trap- 65

66 66 pen naar de Schrammsteingratweg (over de kam) met het uitzichtpunt op de Schrammsteine. Vanuit Lichtenhainer Wasserfall wandelt u naar de indrukwekkende grot Kuhstall op de Neue Wildenstein. Daar kan men door een smalle rotsspleet de trap naar de hemel nemen Dan gaat de route weer in het dal omlaag tot de Neumannmühle, een technisch monument voor de vervaardiging van papier uit houtpulp. Iets verder op een gezellig terras worden we opgehaald door onze hotelbaas. Vrijdag dag 6 van Neumannmühle naar Schmilka Vandaag is het de eerste dag bewolkt maar voorlopig toch droog. De hotelbaas brengt ons met de wagen weer naar ons eindpunt van de vorige dag. Na enkele kilometers stappen moest één van onze strijders zijn schoenzolen met tape terug onder haar schoen plakken, maar ondertussen is het beginnen te regenen en hadden alle tapes geen resultaat. Dan maar verder sloffen. Een natuurlijke, steile weg gaat de berg op naar de Große Pohlshorn, dan naar beneden naar de Kirnitzsch en daarna door oude bossen met zilversparren naar het Zeughaus (tuighuis) waar we lekker hebben gegeten. Van hieruit gaat het bergopwaarts door de Wolfsschlüchte, via de Rosssteig en de Katzstein tot de top van de Große Winterberg, de op twee na hoogste berg van de Sächsische Schweiz.

67 Deze 556-meter hoge berg is een basalt-doorbraak door het gesteente van het Elbsandsteingebirge en wordt bekroond met een bergrestaurant en uitzichttoren; daarbij is het Nationalpark-Informatiepunt in het voormalige Eishaus zeker een bezoekje waard. Daarna gaat de Malerweg weer bergafwaarts naar het dal van de Elbe naar het plaatsje Schmilka. Hier komt u direct aan bij de Schmilkaer Wasermühle. Hier hebben we een echte stortregen op ons dak gekregen tijdens deze laatste afdaling. Dit was niet de Malerweg, maar de Malerbeek. Zaterdag dag7 wandeling naar Prebischtor in Tsjechië. Met nieuwe wandelschoenen en een prachtige oude toeristenbus vertrekken we dan allen weer met prachtig zonnig weer naar het nationaalpark Böhmische Schweiz met de grootste natuurlijke rotsbrug in Europa. Dit maakt deel uit van de historische Malerweg. We maken hier een wandeling rond dit natuurfenomeen; een wandeling met prachtige uitzichten. De terugtocht gaat met bootjes via de Edmundsklamm en Wilde Klamm. Tussen de verschillende Klamms een mooi wandelpad over brugjes en door tunnels. Een prachtige dag buiten de Malerweg. Een sterke aanrader. Met dezelfde bus keren we dan ook weer terug naar ons hotel waar zoals elke avond een weizenbier op ons staat te wachten. Zondag dag 8 van Schmilka naar Gohrisch De zon is weer volop van de partij. Vandaag steken we de Elbe over en onmiddellijk veranderd de natuur; dit is een regio met vele tafelbergen. We genieten van verre uitzichten. Vanuit Schmilka brengt het veer ons over de Elbe naar de S-Bahnhalte Schmilka-Hirschmühle. Via de Aschersteig wandellen we naar Schöna. We komen daarna bij de Caspar-David-Friedrich-Rundweg (wandelroute) en volgt deze door het dorp tot de Wolfsberg. De weg gaat dan verder naar Reinhardtsdorf met zijn bezienswaardige, zeer mooi in boerenbarokstijl vormgegeven dorpskerk. Verder naar de Liethenmühle ( Lekker gegeten). We volgen de Malerweg verder en komen uiteindelijk bij de trap naar Papststein aan. Na de beklimming van de top waar we een fantastisch panorama aangeboden kregen van de Saksische Schweiz wandelen we weer naar beneden om daarna weer naar boven, de volgende Tafelberg op, nl. de Gohrisch (Stein). Hier hebben we een mooi zicht op de Schrammsteine en de markante tafelberg Lilienstein. Van hieruit komt u weer via de Muselweg in kuuroord Gohrisch aan, waar we overnachten. Het doel van de volgende dag Festung Königstein hebben al enkele keren vanuit de verte kunnen bewonderen. Maandag dag 9 van Gohrisch naar Königstein. Vandaag staat de Pfaffenstein met uitzichttoren en de Barbarine op 67

68 68 het program met als afsluiter het bezoek met gids van de Festung Königstein. Via trappen van spoorbielzen, stenen trappen en ijzeren ladders, gaat de klim steeds smaller en steiler omhoog. Met twee naast elkaar is hier niet meer mo- gelijk en bijna aan het einde van de klim moeten we door het oog van de naald, een gat in de rots waar je door moet via een korte ladder. Van daar verder naar de Barbarine een naaldrots aan de rand van de tafelberg. Na onze lunch hadden

69 we nog het geleide bezoek aan Festung Königstein gelegen op een tafelberg hoog boven de Elbe. Dit versterkte fort waarvan de eerste gebouwen dateren van ongeveer 1233 met één van de diepste waterputten 152,5 m diep van Europa is een bezoek meer dan waard. Dinsdag van Königstein naar Pirna. Zoals gewoonlijk ook vandaag zon overgoten weer. Het laatste deel van onze Malerweg gaat langs Elbe met prachtige uitzichten over het dal van de kronkelende Elbe. Een laatste tafelberg, de Rauenstein, moet nog overwonnen worden. Moe maar tevreden bereiken we in de namiddag het centrum van Pirna, het eindpunt van de Malerweg, waar we op de markt afsluiten met een groepsfoto en stevig pint. Het verlof hebben we de volgende dag afgesloten met een geleid bezoek van de stad Dresden. Zeker de moeite. Als je ooit daar bent zeker gaan eten in Das Pulvertor kort bij de Frauenkirche. Absoluut de moeite. Johny Aurich 69

70 70 Mieminger Kette Met schallende trompetten doorheen de Mieminger Kette Tussen de massa en de berg is elke ontmoeting onmogelijk; er is hooguit confrontatie; extreem is die, gewelddadig en paradoxaal, ontdaan van iedere bemiddeling. Paolo Rumiz, Leggenda dei monti naviganti Zondag, 17 juli 2016, de heenreis: hic sunt leones ( hier komen de leeuwen ). We vluchten naar de andere kant van de spiegel, weg van de gekte. Onderweg staat hier en daar een TV aan, die haar beelden verspreidt als een vergeten sproeier in een vergeten tuin. De nacht is beverig grijszwart. Naast ons, anderen, in hun eigen ijzeren huls. De koplampen van hun nachtauto s vertonen zich als lange, gele lichttunnels. We hebben de lichthoofdigheid die voorkomt uit niet meer dan drie uren slaap, onze gedachten komen en gaan, springen en spartelen. Na zeven hortende bladzijden leggen we ons leesboek terzijde. Onze slaperige adem heeft een lichte olijfgeur. We knikken alleen maar, alsof we onze stem niet vertrouwen. De witte middellijnen van de autostrade leiden onze ogen weg. Keurige in Duitse zekerheid verankerde gemeenten met te veel onbekende straten voeren te ver weg. Vanuit de luidsprekers golven mineurmelodieën. De parking is een belediging van de zintuigen. Temidden van die wil-

71 de lelijkheid, dwalen uitroeptekenmensen. Van lieverlede kijken we naar een gekantelde ipsilonwolk die een wasbleek vliegtuigje opslokt. Het landschap is hard, vaalbruin en droog. We vlechten ons een weg door het verkeer, terwijl een regelmatige stroom opgejaagde toeristen voorbijglijdt en het linker baanvak van de nodige energie voorziet. Een langgerekte heuvel doemt als een walvisrug op. Donkere aardtinten: de kleur nog getemd, aan banden. Luc vecht tegen de wagenziekte. Hij kijkt zijn medereizigers aan alsof hij probeert zijn enthousiasme te pakken te krijgen, maar er net niet bij kan. Aankomstgeluk borrelt omhoog bij de ontscheping in Ehrwald. We wandelen op ons dooie akkertje richting kabelbaan. Het licht vloeit weg uit de lucht. Maandag, de eerste dag: dum spiro, spero ( zolang ik adem, is er hoop ) Jos wekker dringt door het dikke zand van onze slaap net als de zon zich omhoog worstelt. Martin, onze gids, is mager, maar op een pezige, krachtige manier. Lijnen zijn diep in zijn geplooide gelaat geslepen. Hij praat langzaam, als een druppende kraan, en gebruikt taal als een stomp voorwerp. Hij heeft het trage, afgemeten tempo van iemand die geduld heeft geleerd van de bergen. Obere Mähder stroomt over van groeikracht. Een spinnenweb van struinpaden kreukelt Alte Mühlen. Oerwater lekt van Seeben-Wände. We vouwen onze vogelvluchtkaart open. Seebensee. We ademen het woord in, laten het onze longen vullen en ons bloed van zuurstof voorzien. We slingeren tussen boomstammen en dichte plantengroei. Elke stap, elke gedachte is van het grootste belang. Het bos trekt zich boven ons samen als een baldakijn. Het zonlicht wordt verstrooid door de gaten in het loverdak, danst over ons aangezicht. We kwellen onszelf met korte passen Hoher Gang op. We horen uitsluitend onze eigen, oppervlakkige ademhaling. Seebenalm explodeert in een vuurwerk van kleur. Het zonlicht kroont Seebensee. Het water glanst als een oog dat naar de hemel gericht is. Daarboven strekken zich rotspartijen uit, een landschap boven een landschap. Wij luisteren naar de wolken. Waar de Adlerweg rond de buik van het meer loopt, plempen we onze rugzak neer. Jos ontbloot zijn bezwete lenigheid, zijn afgetekende schouders en buik en ribben glanzen dof. Het spiegelgladde wateroppervlak lijkt een heel dun laagje volmaaktheid. Krioelende gedachten stromen uit ons hoofd. We breken node op en marcheren over stenen die door voeten en weer en wind tot een pad uitgeslepen zijn. De Coburgerhütte verheft zich als een vage schim in een zinderende sluier van warmte. We raken haar wormstekige afsluiting aan. Haar houten wanden bladderen af. We treden binnen in schemerdonker 71

72 72 Begeistert kijken we omhoog naar Vorderer Tajakopf en pompen onze longen vol frisse lucht. Zenuwen kriebelen in onze nek, alsof er vlak onder onze huid mieren rondkruipen. Over onze gezichten ligt de verbetenheid als een dik tapijt. Deuren gaan open in ons hoofd. Onze vingers dwalen over de blokstenen. Onze zintuigen zijn scherp als messen. Wij zien hoe het lichaam van Martin subtiel verandert, zijn schouders, nek en hoofd, alsof hij zich kleiner maakt, loerend, waakzaam. Zijn lijf beweegt soepel, alsof hij er volledig in op zijn gemak is. Het mointerieur en aftandse eenvoud, gebouwd in een tijd waarin dingen nog lang mochten duren, door mensen die de bergen en de streken van de weergoden beter kenden dan hun eigen kinderen. Het water van Drachensee blikkert als metaal. Het lijkt op een stuk hemel dat op de aarde gevallen is en probeert weer op te stijgen. We vergeten de tijd en de vermoeidheid. Heel even zijn we op een andere plek in ons hoofd. Dan beobachten we de magie van het zonneterras, wo Uhren keine Macht besitzen. We praten met ons hele lijf. De Hüttenwirt spreekt met een stem die de kleur heeft van een regendag. In het licht van de laagstaande zon schittert het keteldal om ons heen met een onnatuurlijke intensiteit. Er lopen schapen rond, dicht opeen, blatend en duwend om ruimte. De Alpenkauwen houden hun kop prikklaar. Hun grote lichte vleugels grijpen de avond meteen, stijgen op en verdwijnen als gedachten uit het gezicht. We zijn zo gelukkig als een zwaluw. Het duister waait tegen het venster aan. De koude kamer wikkelt zich om ons heen. In de nok van het dak tikt de houtworm. Dinsdag, de tweede dag: aequam memento rebus in arduis servare mentem ( denk eraan in hachelijke omstandigheden je kalmte te bewa- ren ) De terugreis uit dromenland is lang en moeizaam en het duurt ettelijke seconden voor wij onze ogen kunnen scherpstellen. De slaapzachte nachtgeur drijft door het tralieraam naar buiten. Noëlla staat in het licht van de achterdeur geëtst, vol ochtendvuur. Voor ons ontrolt zich een lange, brede dag. De stenen glimmen. We slaan de ochtendbeslommeringen van de schapen gade. Het bergpad is een duimbreed groot, een wormgaatje. Lichtvelden bedekken Drachensee, raadselachtig én vanzelfsprekend als de sterrennacht. De préhistorische Berardia subacaulis vertoont stekelgedrag in dit wankelend universum waarin het moeilijk is een houvast te vinden.

73 ment waarop de adem van de gids in ons overgaat, worden we omhooggetild door de zich verheffende lichtheid van de gedachte waarop het klettersteigen gebaseerd is. We pakken de wolf in ons die ongeduld heet, bij de oren. Wij, met onze lompe, zware gebaren, vechten een eenzame strijd uit met de zwaartekracht. De aarde draait zich om om gemakkelijker te liggen. Ons hart bonkt, te snel, te hard, zodat we het gevoel hebben dat het uit de grond komt. Ons gezicht is hol van 73

74 74 het snakken naar adem. De adrenaline piekt als Vorderer Tajakopf in zicht komt. De top is tot nu toe in evenwicht geweest, voelen we. Het weidse uitzicht inspirereert en trekt ons zachtjes binnen naar een plek in onszelf. We zweven uit boven context en conventies. We willen ver kunnen kijken, dan krijgen we perspectief op ons bestaan en kunnen we achter de bergen onszelf ontdekken.

75 Tamelijk beneveld draaien wij om onze as, spreiden onze armen en hebben het gevoel dat wij als een veertje naar de koele bodem dwarrelen. We nemen een duikvlucht in het uitgegutste keteldal waar we in de toekomst kijken. Stof dwarrelt lui neer. We dalen langs de honderden nagelaten vingerafdrukken, sporen van jaren. Onze voeten zijn zo zwaar als ankers. Ons hart davert tegen onze borstkas. We zijn te moe om met onze schimmen te worstelen. Onze lichamen worden weer stil. We willen denken, maar zoals zo vaak gebeurt als we dat willen, denken we nergens aan. Een rode wolk wappert als een vlag in de lucht. Herinneringen komen met overweldigend trompetgeschal in ons bewustzijn paraderen. Hemelgruis en een aangebeten maan landen op Drachensee. Op spuugafstand. De klanken van de nacht omsingelen de Coburgerhütte. De schaduwen in onze kamer dansen om ons heen. Woensdag, de derde dag: ora et labora ( bid en werk ) Het donker smelt weg. De slaap wil ons niet loslaten nu hij ons eindelijk in zijn greep heeft. De ochtend is glanzend, nieuw en koel. Drachensee ontketent kleuren, hartverscheurend mooi. Geweldige luchten zeilen over. Een pronkstilleven, dat wij gulzig indrinken. De Adlerweg is als een schram in de geteisterde bergwand gekrast en draagt de chaos in zich mee. De harde bodem is ingeklonken en verdoezelt onzichtbare, onvindbare ongemakken van graspollen en steentjes. De volgafstand tussen ons rekt zich uit. Het leven raast door onze aderen. Ons hart bonst in onze oren. Onze adem schroeit onze longen. De spieren in onze gezichten trillen. Onze ogen hebben dat intense en indringende licht, alsof er iets achter brandt. Een treurige wind jaagt ons door Grünerscharte. Iedere bocht in de afdaling van Hollreise is subtiel anders. Haar kille bekoring omsluit ons als een mantel, de duur van een hartenklop. In de schraalheid van de steenvelden rusten zaadjes, en in hun kern ligt al het oude gecodeerd. De tijd wordt uitgerekt en elk ogenblik lijkt uren te duren. Twee Berggemzen kijken ons met de nek aan, omdat we in hun ogen baarlijke rustverstoorders zijn. We zijn doof voor alles, behalve voor het uitzicht. We speuren als een gekooide man de asgrauwe rotswand van Wank-spitze af, waardoor ons hoofd los op ons lichaam lijkt te staan. Wankreise lijkt te koken. Een loden bal van onrust zit ergens onder in onze maag. We hebben een tinsmaak in de mond. De beschermende coulissen van de dwergdennenen van Gamsänger wenken. Op aanraden van Martin nemen we het zekere voor het onzekere en storten ons Lehnberg-Tal in. Het Lehnberghaus, waar de weg stoffig en kaal rond een lage heuvel kronkelt, is potdicht. We balen. De troostsoep moet wachten. We vol- 75

76 76 gen de Lehnberg-Bach tot in Arzkasten, waar een vette, rijke, goudbruine bouillon vertroosting biedt. Erik stroopt methodisch de laatste resten van het vlees en laat drie witte ribbeenderen op zijn verder lege bord liggen.een helse taxi voert ons naar het Strassberghaus. Uit de dichte begroeiing stijgt een hete adem op. De hitte van Steinerer See heeft een nieuwe intensiteit, een ondraaglijkheid die alles wil verzwelgen. De Neue Alplhütte bevrijdt ons. De storm in ons hoofd gaat liggen. De muzikaliteit in onze stem is terug. Geamuseerde lachplooitjes omkransen onze ogen. We zijn dankbaar dat we zitten waar we zitten, zien wat we zien, de zonnestralen op onze wangen voelen. Honden rennen rond op een onzelfzuchtige manier zoals alleen honden dat kunnen. De herinneringen van de dag stapelen zich op tegen de dijk. We halen er onze vinger uit om enkele druppels door te laten. Terwijl we slapen, draaien belevenissen in onze hoofden rond en vormen nieuwe patronen, ideeën en energieën. We spinnen onze dromen door de hele hut en raken erin verstrikt, naakt en alleen als regendruppels. De geluiden van onze slaap planten zich voort door de houten muren. Donderdag, de vierde dag: abyssus abyssum invocat ( hel roept hel ) Gedurende het ontwaken blijven we doof voor inzichten die de dromen ons brachten. Grauw licht sijpelt rond de deur. De zachte regen is als een fluistering op het dak. We snuiven de goddelijke geur op van een natte morgen en luisteren naar een geritsel als van gedroogde kruiden die door de wind tegen de wand van de hut geblazen worden. Onze wijsvinger raspt over onze wangen waar baardgroei hier en daar wonderlijke patronen op onze huid tekent. De klok houdt hardnekkig vol dat het ochtend is. De dag lijkt nergens heen te gaan. We slingeren over sluippaden van Hintereggen en Tiergarten. Onze gestalten vervagen als witte vlekken in Nevelland. We poetsen ons uit de werkelijkheid weg. Het is alsof ons lichaam niet de energie heeft om al onze zintuigen te voeden; zien is belangrijker en we zien. Aan OeAV-Wetterkreuz kijken we elkaar plechtig aan, alsof de zwaarte van Karkopf in ons trekt, en alle luchthartigheid een valse schijn geeft. We denken nergens aan; we maken de deuren in ons hoofd dicht. We dalen af en zetten de dag even op pauze. De opluchting stroomt door ons heen. En we raken er meer door in onszelf. Jos maakt een ommetje langs Zwölferköpfe en geeft Martin het nakijken. Eens opnieuw verenigd lijkt het alsof we worden meegesleept, en onze ogen en handen beginnen mee te praten. Dan valt er een stilte die de zon doet verbleken en die tussen ons op tafel ligt als een tastbare scheiding.

77 Echte honger maakt lichthoofdig, met de scherpe trek in de smaak van voedsel en het genot van de verzadiging. In de donkere kamer zijn onze gezichten onherkenbaar en onze stemmen zachter; de correlatie tussen beeld en geluid is opvallend. Onze geur hangt als een sluier bo- 77

78 78 Ons leven is een lied. We kijken met grote ogen die met onze mond meelachen. Onze verhalen, de allergrappigste, waarvan vele al jarenlang de ronde doen, lokken geven onze bedden. Nachtschaduwen duiken op in het zachte licht van de dalende maansikkel en de sterren. De uitputting daalt over ons neer als een deken. Vrijdag, de vijfde dag: omnia mutantur, nihil interit ( alles verandert, maar niets vergaat ) De herinnering aan onze dromen lost op in de helderheid van de ochtend. Het licht groeit net zo ongemerkt als nagels. De Adlerweg ligt er handenwrijvend bij met de zon die op de oostelijke hoek opging alsof Karkopf haar baan bepaalt. Wij voelen de uitlopers van een vreemde euforie. Milde wolken versluieren de groene aders van Alpltal. We marcheren de koele bladertunnel van Hochbrandboden in. Tussen Sieben Städel en Egg Städel luisteren we naar de ongehaaste ademhaling van het bos. Een nieuwe gedachtengang opent zich voor oude overwegingen. De vuurpijltjes van de Zwarte vanilleorchis kleuren Niedere Munde ossenbloedrood. We lopen de diepe schaduw van Hohe Munde uit. Gaistal heeft alle tijd. Het stof wolkt van onze kleding. Ons hoofd wil andere paden bewandelen. Een stompmoment, we zijn té gedesoriënteerd om in het landschap enige zekerheid te vinden. Pijn trekt als een schaduw over ons gezicht. Wij zijn hondsmoe, afgedraaid. We ruiken smerig. Het voelt alsof we een extra huidlaag gekregen hebben: stinkende, taaie plekken zweet en stress. Gaistal-Bach walst. Op Ehrwalder Alm regeert het toeval! Jos ontmoet achtereenvolgens een collega en een oud-leerling. De veerkracht van algehele opluchting stuwt ons verder. To end is to begin! We suizen naar omlaag met de kabelbaan. In het Gaistalerhof wordt afscheid genomen van Martin. We zitten unheimisch bij elkaar terwijl de wereld op ons afschiet. We willen iedereen een plaats in ons hoofd geven zodat we de volgende keer weten wat we moeten zeggen, of geven, dat maakt het leven wat makkelijker. De woorden blijven in de lucht hangen, sensueel en in kleur verdrinkend, in de schaduw van hun romantiek. Wanneer we aan het Bielerhof aankomen is de zon achter dramatische torens van onweerswolken geschoven. Bliksem flitst door de ramen, buiten klinkt een donderslag, dichtbij, rammelend en rollend, van noord naar zuid, als een op hol geslagen locomotief. Wij springen onder de douche en laten gloeiend water over ons heen stromen, totdat wij weer in ons eigen lichaam teruggekeerd zijn.

79 lach uit en commentaar. Algauw wordt het lawaai van vorken en messen overstemd door lachsalvo s rond de tafel. Als we voor geld zouden biggen, zou Noëlla een fortuin bij ons loskloppen. Wij zien hoe de glimlach de ogen van Noëlla bereikt, en voelen het moment van blijdschap om de overwinning die er is geweest. De avondhemel vult zich met wolken. De maan dooft. De nacht zweeft aarzelend over de dichtbijomgeving. Gastenhaüser schurken samen als een kudde, met slechts hier en daar een reepje fluwelen duisternis er tussenin. Zaterdag, de zesde dag: tempus te citius quam oratio deficiet ( de tijd zal u eerder ontbreken dan woorden ) De zwakke strepen van de dageraad beginnen de lucht open te breken. De droom zit nog in ons lijf. De hele Mieminger Kette is door ons lichaam gestroomd, als een fantastische potpourri van mooie foto s. Het Gasthof lijkt de adem in te houden. We schrikken van onze eigen stemmen in de stilte, nochtans een harmonieuze beurtzang. We zijn opmerkelijk ontspannen, alsof er een ruimte van mogelijkheden tussen ons ontstaan is. De houten chalets die we voorbijrijden lijken de maximale afmeting te hebben die het landschap aankan. Schaduw en licht glijden in en uit elkaar als twee helften van een dreigende dans, als parende slangen. Het diepe groen contrasteert met de grimmige muren van een ruïne en de wereld erachter die in grijstinten lijkt op te lossen. We storten ons in een bliklawine, het geraas als losgerukte repen geluid in het compacte kabaal van de verkeersstroom. Een achterligger drukt zich als een schaduw tegen ons aan. Door Vreemdstad opgeslokte dorpjes schieten voorbij. Een Poolse vrachtwagen met aanhanger vermorzelt onze gedachten. Onze gezichten lichten op. Nirvana spoelt over ons heen, surrealistisch, onaards, tot er voor niets anders meer ruimte is. We laten de afgetrapte zomergemeenschap van lelijke parkings links liggen. Op het toilet van een tankstation krijgt Luc een aanval van muurstaarkriebels. De verplaatsing op zich wordt hoofdzaak. We worden losgekoppeld van alles, behalve van de frictie tussen de banden en het asfalt, het ritmische gebonk van de weg en de onverbiddelijkheid van de assen, en suizen huiswaarts. Ondertekend: Erik, Jos, Luc en Noëlla, nog vol herinneringen. 79

80 Kalymnos HET klimeiland van Griekenland. Met bijna 3000 sportklimroutes en dit wordt elk jaar meer. Kalkrots in alle stijlen. Pumpy overhang, cave klimmen, maar ook technische rechte wand. De rotsstructuur is nog vrij ruw, behalve op de populaire massieven zijn de gemakkelijke routes wel wat afgeklommen. Beste periode om te gaan is septokt en april- mei tenzij je graag klimt in broeierige temperaturen. Ik ben de eerste twee weken van oktober gegaan en eigenlijk was het me toen ook nog te heet. Jammer genoeg is het aanbod in rotsen in de schaduw niet zo groot. Als je wil schaduw klimmen. Is het kiezen voor de overhangende routes of verhuizen op de middag van het ene massief naar het andere. Voor mij is dit het enige nadeel van kalymnos: de hitte. Verder alleen maar positiefs. In Kalymnos op klimvakantie gaan is een all in ervaring. Naast rotsen is er ook volop zon, zee, strand fun voor de rustdagen mee te vullen. 80 De geruchten die zich verspreiden dat Kalymnos soft gequoteerd is kan ik ontkrachten. Dit was vroeger misschien maar in de topo van 2016 zie je het verschil in quotatie met die aangeduid op de rots. Meer en meer routes zijn afgequoteerd. Natuurlijk kom je routes tegen die soft zijn, maar gemiddeld vind ik de quotatie juist.

81 De meest populaire massieven: Grande grotta, odyssey, secret garden, panorama, sparctacus, ghost kitchen Maar dit zijn zeker niet de mooiste massieven, er zijn nog genoeg andere minder populaire maar ruwere massieven zoals Noufaro, summertime, Arginonta valley,... Hoe te bereiken 81

82 82 *Van Zaventem geland op Kos. Daar met de taxi naar Mastihari, waar je de overzetboot neemt naar de haven Pothia in Kalymnos. Daar kan je weer een taxi nemen naar je verblijfplek. Verblijf en eten Het centrum van de klimgebieden is Masouri, voor gemiddeld 25 euro per nacht vind je een studio, met klein keukentje en badkamer. Hoewel het goedkoper is om te gaan uiteten. Voor ongeveer 12 euro heb je gegeten en gedronken. Hoewel Griekenland echt een vleesland is, is er ook voldoende aanbod voor de vegetariërs. De top 2 van beste restaurants voor mij zijn Prego en aegean tavern Naar de winkel gaan op kalymnos is duurder dan gaan eten, het aanbod is ook erg beperkt. Vervoer op het eiland Beste manier om je voort te bewegen op het eiland is met een scooter. Voor 10 euro per dag kan je er ene huren, hier kan je met twee personen inclusief rugzakken op. De locals De inwoners van kalymnos zijn uiterst vriendelijk. Ze spreken goed engels en zijn dolblij als je iets in het grieks tegen hen zegt. Ze zijn bijzonder hulpvaardig zonder hier iets voor in de plaats te willen. Zo kreeg ik van een griekse winkelier een bundel verse thee gratis, toen ik hem vertelde dat ik zwaar verkouden was. De behaking De behaking is super. Vooral petzlhaken, goed onderhouden en op de juiste plaatsen gezet. De relais is vaak een klipmusketon, waardoor ombouwen zelfs niet nodig is. Maar voorzie toch maar steeds een schroever. Telendos Vanuit kalymnos kan je met de boot naar het tegenoverliggende eiland Telendos. Ook dit is de moeite waard om te doen. Hier zijn prachtige routes te vinden waaronder het massief Eros. Routes van 35 meter verticale wand. Cruisen op goeie grepen. Op de pier van Myrties neem je de boot, ofwel ga je tot de pier van Telendos en dat kost 2 euro, vandaaruit is het wel een goed uur stappen of je laat je afzetten aan de iroxs en dan kost het 5 euro indien je met 6 personen bent. Maar dan is het maar een kwartier stappen. Op Telendos kan je ook multipitchen. Wat te doen op rustdagen. Dat is nu juist het mooie aan Kalymnos. Het is een all-in vakantie. Er is genoeg strand om lekker ontspannen te zonnen. Zo heb je pirates beach op weg naar emporios. Zeker en vast een bezoekje waard. Een strand helemaal in teken van...piraten. Of naar het strand van Emporio. Lekker rustig, kans om dolfijnen te zien, lekkere seafood pasta. Er zijn ook genoeg winkeltjes om langs te kuieren, met prullerijen maar ook climbing shops, waarvan één een

83 outlet met stevige kortingen :-) Blijkbaar kan je ook goedkoop duiken op kalymnos, voor 50 euro materiaal en gids inbegrepen, nemen ze je mee tot 20meter diepte Dieren Wat je oneindig veel tegenkomt op Kalymnos zijn geiten. Let op met je rugzak open te laten staan want er steekt er wel ene zijn hoofd in, ze komen je brood uit je hand pikken, ze staan of liggen in het midden van de straat en laten ooooveerraaaall in kakjes achter. Daarnaast zie je overal straatkatten, in elk restaurant lopen er wel een paar te bedelen. Schaaatttttiigg. Het nieuwste, grootste en gezelligste klimcentrum van Beringen, Limburg en omstreken. Kalymnos is meer dan een prachtige klimbestemming. Het is een warm, naar kruiden riekend heuvelachtig eiland. Het is een verborgen strand met glashelder water en zachte golven. Het is een hemel op aarde. Liesbeth be-mine Beringen 011/

84 Slovenië VERRAST DOOR DE SCHOON- HEID VAN WOEST AANTREKKE- LIJK SLOVENIË Al in 2015 maakte Ivo mij warm voor zijn volgende huttentocht naar een voor mij onbekende bestemming: de kleine frisse republiek Slovenië, gelegen aan de zonzijde van de Alpen, met een allure van Oostenrijk. De noord- en westgrens van dit kleine land wordt gevormd door enkele Alpiene massieven, waarvan de Julische Alpen ongetwijfeld de meest bekende zijn. Achter het fameuze meer van Bled rijzen de toppen hoog op uit de groene dalen. Na de lange autoreis komen we s avonds op zaterdag 2 juli aan in het vredige Stara Fuzina, bij hotel Pekovec Bohinj, uitgebaat door echt lieve en behulpzame mensen. We eten in een plaatselijk restaurant, erg lekkere forel, en zo goedkoop. 84 s Anderendaags, zondag 3 juli, start onze huttentocht. Maar niet zoals gehoopt: het regent fel en onophoudelijk. Omdat we de eerste dag niet moeten overdrijven, nemen we de taxi van Stara Fuzina tot Blato, waardoor we toch enkele uren stappen en ettelijke hoogtemeters kunnen skippen. Maar zelfs hogerop regent het nog steeds, dus zit er niets anders op dan te vertrekken ingepakt in volledige regentenue. En dan klimmen en zweten maar! Zichten zijn er niet, stoppen doen we zo min mogelijk want met onze natte lijven blijven we enkel warm door

85 beweging en inspanning, de fototoestellen zitten goed opgeborgen in de rugzak. Vanuit het bos klimmen we naar rotsachtig gebied, met af en toe de passage van een (voor mij huiveringwekkend) sneeuwveld. Gelukkig wordt het in de namiddag iets droger, al blijven de grijze wolken hardnekkig aanwezig. Is dit dan een verloren dag? Maar nee, bijlange niet. We hebben er allen enorm veel zin in, slagen allen met glans voor de eerste conditieklimtest, en de uitdaging van de dag voor mij persoonlijk is de praktische les met sneeuwoefeningen, deskundig uitgelegd en voorgedaan door Ivo. Een heuse opdracht voor mij, met als resultaat een pak meer zelfvertrouwen op dergelijke passages. Enorm nuttig voor het vervolg van de tocht! We zijn best blij als we aankomen in de hut Zasavska koca na Prehodavicih op meter hoogte. Eerst en vooral droge kleren aan, daarna snakken we naar een kom warme soep. Maar de soep is op, de ons voorgeschotelde pasta is niet echt lekker, en de verwarming staat af. Maar de hete gluhwein is oh zo heerlijk; en dat doet de rest snel vergeten. Na de theoretische avondles in het kaartlezen, kruipen we de lager op, voor een welverdiende nachtrust. Pas s anderendaags (maandag 4 juli) zien we het machtige decor van deze hut: overal steken de krank- zinnige pieken van de Julische Alpen in de lucht, vandaag in blauwe kleur met witte sluimerwolken. Wat een verschil met gisteren! Het belooft een rustdag te worden: dalen tot 1520 meter in 4,5 stapuren volgens de boekjes. We starten met de afdaling naar het meertje waar we onze drinkflessen vullen, gewoon met water uit het meer, zalig toch? Onze eerste rustplaats is een prachtig meer, waar onze groepsfoto nummer 1 een feit wordt. We slingeren verder omlaag langs ontspannende paden, omzoomd met coniferen, dennen en fleurige bloemen. Kort na onze lunchpauze passeren we de ideale lunchplaats: de hut Koca pri Triglavskih Jezerih op meter, temidden van enkele toffe meertjes en met een aanlokkelijk zonnig terras. Maar het is geen zondagswandeling, dus als echte hikers zetten wij onze route verder. Langs het bosrijke parcours komen we enkele uren later (na ongeveer 7??? stapuren, die boekskes toch hè) aan in de hut Dom na Komni, een lelijke maar luxueuze hotelhut, met zowel groeps- als privékamers, een terras met fenomenaal zicht op het Bohinj-Lake, lekker eten en zelfs bankcontact. Ivo, Igor en Leen trakteren zich meteen op een welverdiende frisse pint, terwijl ik me zo snel als mogelijk beloon met een zalig warme douche voor 3 euro. s Morgens (dinsdag 5 juli) gaan de vroege vogels onder ons (Igor en ik) nog vóór het ontbijt op onze ho- 85

86 86 telpantoffeltjes op korte verkenning rond de hut. De zon straalt al aan een staalblauwe hemel. Maar het meer van Bohinj in de diepte zien we niet: het is bedekt met een fraaie wolkenzee, een magisch zicht! Het belooft een zware dag te worden, 1150 meter moeten we klimmen. Ieder op eigen tempo, over uitstekende paden, die aangelegd werden tijdens de eerste wereldoorlog voor militaire doeleinden. Af en toe mag het wat uitdagender: Igor en ik kiezen de steile maar kortere alternatieve weg over de rotspartijen, Leen en Ivo volgen het makkelijkere maar langere zigzag pad tot het Vratca zadel. We pauzeren na die klim aan een oude militaire ruïne. Even verder zien we een hele site van dergelijke ruïnes. Blijkbaar is deze site niet onbekend, want hier zien we in één klap meer wandelaars dan we al mochten begroeten tijdens alle voorbije dagen

87 samen. Onze route van vandaag passeert immers langs vele monumenten, gedenkstenen, bunkers in de rotsen, archeologische oorlogsobjecten (voedselblikken, kogelpatronen, prikkeldraad, ), waaruit blijkt dat de eerste wereldoorlog ook hier flink heeft gewoed en wordt herdacht. ` Het landschap varieert enorm: dan weer groen en glooiend, vervolgens een kale woestheid in een witte kalkstenen omgeving, afgewisseld met grijze en spitse rotsformaties, versierd met af en toe een sneeuwveldje. Het landschappelijk hoogtepunt, voor mij van de ganse reis trouwens, bereiken we in de namiddag: we geven ons de tijd om dit unieke decor van onbeschrijflijke wonderbaarlijke natuurpracht intens te absorberen. De prachtige panoramafoto van Igor zegt hier meer dan 1000 lovende woorden. En we kunnen maar jaloers zijn op de talrijke paragliders die deze majestueuze grootsheid vanuit de lucht kunnen aanschouwen. Dit geeft mij werkelijk meer energie dan wel 20 energierepen. Energie genoeg dus om verder te stappen, over lastig terrein, langs talrijke oorlogsattributen, terwijl we stilaan meer en meer zicht krijgen op de binnenkant van een wolk. We zijn dus blij en opgelucht als we wat later aankomen aan onze hut Gomisckovo zavetisce na Krnu op m. En wat een warme verwelkoming: het erg sympathieke jonge koppel dat deze hut uitbaat, heeft de haard al aan. De jongedame verwarmt voor ons een grote pot water, zodat we ieder om beurt binnen in hun privé sanitaire ruimte ons met een heerlijk kattenwasje kunnen verfrissen. Terwijl de jongeman opgetogen en enthousiast honderduit vertelt over het leven in de hut, temden van de prachtige Sloveense natuur, over de Sloveense politiek en economie, over het echte leven in de stad buiten het seizoen, over reizen naar Kroatië, sommige zaken rijkelijk geïllustreerd met filmpjes op zijn laptop. De lager is volgepropt met een ganse beddenrij aan beide kanten, zonder ruimte voor de rugzakken. Maar gezien wij de enige gasten zijn voor vanavond, hebben we meer dan plaats zat. Ik eet hier de lekkerste maaltijdsoep ooit, gevolgd door een heerlijke pannenkoek met nutella als dessert. Dit is ongetwijfeld mijn lievelingshut. Comfort heeft dus niets te maken met een sterrenopbod aan faciliteiten, wel met een hoogwaardige natuurlijke en oprecht warme en sympathieke omgeving. Het koppel is erg lovend over de zonsopgang, te bewonderen op 10 minuutjes klimmen vanaf de hut. Als bij wonder ziet iedereen het zitten om hiervoor op dag 5, (woensdag 6 juli) vroeg vanonder de wol te kruipen. De opkomende wolken kleuren mooi oranje door de opkomende zon, en spijtig genoeg verstopt die zon zich erachter. Bijgevolg is de lichtschijn op de bergen indrukwekkender dan de zonsopgang zelf. 87

88 88 Ivo en Leen kruipen terug in bed. Igor en ik blijven op en wachten dan maar, niet geheel verveeld, want de grandioze zichten blijven boeien: in het noorden de Triglav, in het zuiden de Golf van Venetië en de Adriatische zee. We zijn getuige van de heuse karwei om met primitieve middelen een simpele kachel aan te maken, met de deuren open voor de trek en om de stank te verdrijven. Na het dagelijkse ochtendritueel (ontbijt en het intapen van de voeten), wensen we het gastvrije koppel het beste, en keren gedeeltelijk langs dezelfde weg terug zoals we gisteren zijn aangekomen, maar ditmaal wel met open en fantastisch zicht. Wat verderop kunnen we kiezen en nemen we toch een ander pad dan de dag ervoor; met redelijk wat sneeuwvelden, gans andere views, en een stuk korter. Het dalen gaat mij vlot in redelijk tempo. Vanaf het in witte kalksteen gebouwde oorlogsherdenkingsmonument, reeds van ver waar te nemen in het landschap, welk we ook gisteren passeerden, slaan we vandaag de andere richting uit. Ik stap veelal vooraan of achteraan, waardoor ik ruim te tijd kan nemen om de fleurige bloemen te bewonderen. Zelfs de zeldzame en beschermde edelweiss merken we op naast het pad. We komen aan de hut Dobrensca op meter. Gesloten weliswaar, maar dan zijn we er nog lang niet. Er staat ons een enorm steile klim te wachten, waarbij onze wan- delstokken verdwijnen en de stalen kabels welgekomen hulpmiddelen zijn. Heel in de verte zien we dan plots de hut van onze bestemming. Mijn brandende voeten maken me bewust van elke gezette stap, maar toch bederft dit niet mijn pret. Zoveel verschillende kleurrijke bloemen, zoveel groen, de verwachte regen die ons nog niet heeft bereikt, de vredig rustige alpenweide met de laatste bochten in aanloop naar onze hut, en dan de biertjes voor de anderen en een liter fris water voor mezelf bij aankomst op het terras van de hut Koca na planini Razor op 1.335m, Wat hebben we dat allen weer goed gedaan! We zijn alweer de enige gasten in deze grote en wat oubollige hut. Warm water is er niet, maar een koude washand was, haarwas en wat stromend koud water op de voeten, het voelt als een godsgeschenk. Dik een uur na onze aankomst barst een onweer los. Wat hebben we geluk gehad! We eten binnen, voor mij een smakelijke spaghetti met bijpassend wijntje. De laatste theoretische les wordt kort gehouden, we hebben trouwens dagelijks de theorie van kaart en kompas al vlotjes (hmm, klopt dit wel?) in de praktijk omgezet. Onze tocht voor vandaag, donderdag 7 juli, wordt in de boekskes aangekondigd als een tocht van 12 km, af te leggen in 8 uren, waarbij we meter dienen te stijgen en 510 m moeten dalen. Wat gaat dat worden? We hebben al ondervon-

89 den dat ons tempo niet kan tippen aan dat aangekondigd in die boekskes. Om 8.00u, na ons ontbijt, duiken we het bos in, waarna we onze klim naar onze eerste top voor vandaag de Vogel inzetten. Die Vogel lijkt geen obstakel te zijn voor de wolken: hij zit in de mist! Onze aanwezigheid daar wordt vereeuwigd in het boek, en we gaan verder over de graat van de berg. En zo gaat het eigenlijk de ganse dag: van de ene top over de graat afdalen, om dan via prachtige brede groene alpenweiden terug via rotsig parcours te klimmen over de kam (of er net onder, tegen de wand geplakt), naar een volgende top. Wat een boeiend en afwisselend landschap: dan weer ruw en spits, dan weer weids en glooiend. Vooral de klauterpartijen langs de bergwanden geven een boost van adrenaline. We zien weinig volk op onze tocht, behalve dan rondom de bergen gelegen in de nabijheid van de kabelbaan: we ontmoeten er zelfs 3 Belgische jonge, enorm enthousi- 89

90 aste vriendinnen op basketsloefkes! De laatste alpenweide voorbij, wordt ons pad echt wel grillig: supergeconcentreerd, traag maar zeker, niet bang en vol vertrouwen overwinnen we elke hindernis, dan al eens met behulp van kabels, dan weer met een dankbare uitstekende hand. De vermoeidheid slaat toe, maar we blijven allen positief en zetten door. Igor schakelt met zijn lange benen een versnelling hoger, en verdwijnt snel uit ons gezichtsveld. Gelukkig verandert het pad de 90

91 laatste 300 meter voor aankomst nog in een ware bloemenpracht: zo talrijk, zo kleurrijk, zo gevarieerd, echt magnifiek. Ikzelf plof uiteindelijk neer bij Igor op het terras van de hut Dom Zorka Jelincica na Crni prsti (op m) om 19.20u, dus na een actieve dag van wel dik 11 uren. De boekskes hebben dus weer gelogen. Geen beter lapmiddel voor mijn voeten dan wat koud stromend water na zo n intensieve dag, de rest moet het stellen met een gebruikelijke frisse washand was buiten aan de wasbak deze keer. De zon is inmiddels achter de bergen verdwenen, de wolken kleuren beeldig oranje, weerspiegelend in de kleine waterplas, echt idyllisch. Onze laatste huttennacht van deze tocht wordt een feit, ditmaal delen we de lager wel met anderen. Vrijdag 8 juli al. Het is onze laatste stap dag, waarbij we enkel onze daalkunsten nog kunnen oefenen. Een gans ander landschap vandaag: prachtig fris groen met massa s bloemen, het groen is hier zelfs zo onstuimig dat het pad wel heel moeilijk te ontwaren is. Het gaat steil omlaag, over gladde natte stenen en kronkelende vochtige paadjes met regelmatig wat hindernissen. Vermoeid of niet, bij het minste concentratieverlies is een uitschuiver snel gebeurd. Maar mij gaat het opmerkelijk vlot, ik trek de kop en heb voorsprong genoeg om rustig in mijn eentje die magnifieke Sloveense natuur voor de laatste keer op te snuiven. Daarna start de cooling-down: via bredere tractorpaden door het bos en rustige landbouwwegen bereiken we na enkele kilometers rond de middag de bewoonde wereld, waar we de bus willen nemen naar ons startverblijf in Stara Fuzina. In afwachting van de bus, ploffen we op een terras waar we onszelf trakteren op een lekkere lunch, voor mij eindelijk nog eens een frisse salade. De bus komt niet, een taxi is gigantisch duur, toch in de ogen van de uitbater van het restaurant. Hij biedt ons spontaan een lift aan met zijn eigen auto, waardoor we vroeg in de namiddag terug op bestemming aan ons vertrekhotel zijn. Ernstig riekend naar eerlijk bergzweet, is onmiddellijk instappen en richting België vertrekken absoluut geen optie. We profiteren dus nogmaals van de vriendelijke gastvrije hoteluitbaters, die ons hun sanitair nog laten gebruiken voor een heerlijk ontspannen, welverdiende en vooral nuttige douche. Nadien wacht ons nog de lange terugrit. Opgetogen, voldaan, enthousiast en blij kunnen we terugblikken op de blijvende herinneringen aan dit machtig avontuur, welke we koesterend in onze genen zullen enten. Dank u Igor en Leen, en vooral een dikke merci aan Ivo! Nancy Loots 91

92 Wandelweekend Bleialf Ons wandelweekend herinnert ons eraan dat het zomer wandelseizoen abrupt ten einde loopt. Van een hittegolf van meer dan 30 worden we nu ondergedompeld in een wisselvallig klimaat van een bescheiden 20 en minder. We zakken dit jaar af naar Bleialf gelegen in het natuurpark Noord- Eifel dat deel uit maakt van het Eifelkreis Bitburg-Prüm. Het dorpje telt een 1200 inwoners en kan buigen op een lange geschiedenis die teruggaat tot in de Romeinse tijd. In Mützenich, slechts enkele kilometers verder, kan men ruïnes van een Romeinse nederzetting bewonderen en in 1906 heeft men in Winterscheid een stenen sarcofaag ontdekt van de eerste eeuw. Het dorp is door zijn uitstekende luchtkwaliteit en prachtige omgeving uiterst geschikt voor wandel- en fietsvakanties. Zo leest men althans want op de terrasjes, tot zelfs binnen, wordt die gezonde lucht verpest door asociale rokers. Wil men reukloos dineren dan moet men de rookvrije eetruimte opzoeken. Eens op pad kan men genieten van de gezonde dennengeur. 92 Vrijdagavond worden we op een zeer vriendelijke manier verwelkomd met een aperitiefje van het huis. Bij ons avondmaal genieten we van een lekkere zalm die we doorspoelen met een heerlijke droge rode Dornfelderwijn. Degene die beweert dat bij vis enkel witte wijn past komt hier tot nieuwe inzichten.

93 Nog een slaapmutsje ( calvados ) en dan de bedstede opzoeken in onze ruime kamers want de 2 volgende dagen moet er stevig gewandeld worden. Onze nachtrust wordt om 6u30 hevig verstoord door het klokkenspel van de kerk vlak tegenover ons hotel. Een lange oproep tot de mis laten we passeren en sluimeren nog even verder tot aan het ontbijt. Nog vlug ons lunchpakket in elkaar geflanst en dan vertrekken we aan ons hotel voor een 21km lange wandeling door een heuvelend landschap richting Schneifelhöhenweg. De eerste vergezichten worden versluierd door laaghangende mist maar langzaam priemt de zon door de wolken en kunnen we de Eifel in al zijn glorie bewonderen. Een surplusje op en neer langs een waterstation inspireert de groep tot wat commentaar. Een toemaatje beweren onze ervaren leiders Marinus en Johny of was het toch een kleine verstrooiing. Afwisselende paden langs beken door bossen en velden leiden ons naar onze picknickplaats. We proppen ons met zijn tienen in een klein hutje waar we uiteindelijk toch comfortabel onze lunch verorberen. Le moment suprême, we werden al ongeduldig, maar daar haalt Marinus zijn PNP tevoorschijn. De traditionele ( sinds vorig jaar ) pruimen- en notenporto zorgen voor een vlotte vertering van onze belegde broodjes. Het ommetje van 1,5 km is hen vergeven maar toch onvoldoende om het niet in mijn verslag te vermelden. Sorry Marinus en Johny! We vervolgen ons pad en passeren het Schwarzen Kreuz. Op de terugweg van de markt in St Vith werd hier in 1881 een boer overvallen en gedood voor zijn geld dat hij verdiend had met de verkoop van zijn vee. De mooie vergezichten blijven ons overspoelen en zo belanden we uiteindelijk op het terras voor ons hotel. Bitte ein Bit ontglipt aan onze lippen, sommige verkiezen ein Weizen. We klinken op onze prachtige wandeling. Bij het avondmaal worden we verrast door een heerlijk ree gebraad met kroketjes. Een lekker wijntje erbij brengt ons in stemming. s Morgens verwensen nogmaals het oorverdovende klokkenspel dat onze zondag wandeling letterlijk inluidt. Twee moedigen, Jef en Jos, zijn hiervoor speciaal van Hasselt afgezakt. Ze worden met koffie verwelkomd in het ontbijtvertrek. Nog wat heen en weer gekeuvel en zo vertrekken we opnieuw op pad. We passeren een Köhlerplatz, hier werd vroeger ( tot begin 20-ste eeuw ) hout tot houtskool verbrand wat lichter is om te transporteren en gelijkmatiger zijn warmte afgeeft. Het wandel traject krijgt een ander karakter. Talloze knuppelpaden slingeren door het ven gebied. Zo ontwijken we de modder en laveren we door de dennenbossen van het Natuurpark Hohes Venn-Eifel. Rond de middag arriveren we in Blockhaus Schwarzer Mann 93

94 94 gelegen aan de ski lift van een bescheiden skigebied op bijna 700m hoogte. De meesten bestellen een soepje, maar sommige zijn niet vies van een braadworst of zelfs een met rijkelijk overspoten stuk slagroomtaart. Vol nieuwe energie beklimmen we de top van De Schwarzer Mann enkele meters hoger. De heuveltop is met zijn 697,3 me- ter de hoogste van de Schneifel in Rijnland-Pfaltz en de derde hoogste van het Eifelgebergte. Natuurlijk moet er uitgebreid geposeerd worden aan zijn standbeeld. Mijn fototoestel geraakt over verhit. Even verder ligt het Dreiländerblick ( België, Luxemburg, Duitsland ). Dit mooie uitzicht punt op de Eifel is voor Johny het signaal om de fles

95 met bessenporto uit zijn rugzak te toveren. Onze Eifelblick benevelt. Dit belet ons niet om op een veilige manier af te zakken naar ons vertrouwde terras in Bleialf waar we nogmaals doorzakken. Sommige hebben het geluk om nog een derde dag aan hun verblijf te breien en zo rustig af te kicken van dit fijne weekend, andere moeten halsoverkop vertrekken naar hun thuishaven want een lange autorit staat hen te wachten. We bedanken Marinus en Johny voor het vlotte verloop en prachtige wandelingen en verheugen ons reeds op het avontuur volgend jaar. Roland Buntinx 95

96 OUTDOOR & EQUIPMENT HASSELT Kempische Steenweg Hasselt T