BESLUIT. Nederlandse Mededingingsautoriteit. Openbaar. I. Verloop van de procedure

Transcriptie

1 Nederlandse Mededingingsautoriteit BESLUIT Nummer / 35 Betreft zaak: Geschil Windpark Zeeland I B.V. - Delta Netwerkbedrijf B.V. Besluit van de Raad van Bestuur van de Nederlandse Mededingingsautoriteit op bezwaar tegen besluit d.d. 14 september 2005 als bedoeld in artikel 51 van de Elektriciteitswet. I. Verloop van de procedure 1. De Raad van Bestuur van de Nederlandse Mededingingsautoriteit (hierna: de Raad) heeft op 14 september 2005 beslist op de aanvraag van Windpark Zeeland I B.V. (hierna: Zeeland I) tot beslechting van een geschil tussen Zeeland I en Delta Netwerkbedrijf B.V. (hierna: Delta) als bedoeld in artikel 51 Elektriciteitswet 1998 (hierna: E-wet). 2. Het geschil heeft betrekking op het aansluittarief dat Zeeland I aan Delta verschuldigd zou zijn, indien Zeeland I een drietal windmolens zou doen aansluiten in de omgeving van de locatie Jacobahaven. 3. Tegen het besluit van 14 september 2005 (kenmerk /13) 1 heeft Zeeland I bij brief van 25 oktober 2005 bezwaar gemaakt. Dit besluit wordt hierna derhalve aangemerkt als het bestreden besluit. Bij brief van 28 oktober 2005 heeft Zeeland I de gronden van zijn bezwaar ingediend. 4. Bij het bestreden besluit heeft de Raad de klacht van Zeeland I ongegrond verklaard voorzover het geschil de berekening van de eenmalige en periodieke aansluitkosten betrof. De klacht van Zeeland I met betrekking tot het niet verstrekken van een EAN-code door Delta aan Zeeland I is bij het bestreden besluit gegrond verklaard. Het bezwaar van Zeeland I richt zich niet tegen dit oordeel van de Raad. Dit onderdeel van het bestreden besluit blijft hierna derhalve buiten beschouwing. 1 Openbare versie: kenmerk /14. 1 Openbaar

2 5. Beide partijen zijn uitgenodigd voor een hoorzitting die heeft plaatsgevonden op 28 november Zij hebben gebruik gemaakt van de gelegenheid te worden gehoord. Van de hoorzitting is verslag opgemaakt dat op 12 januari 2006 aan partijen is toegezonden. II. Juridisch kader 6. Het juridisch kader van het onderhavige geschil vindt zijn basis in hoofdstuk 3 van de E-wet: "Transport van elektriciteit". Paragraaf 2 daarvan omschrijft de taken en verplichtingen van netbeheerders. De voornaamste taken van netbeheerders zijn neergelegd in artikel 16 E-wet. Voorts bevat paragraaf 4 ("Aansluiting op het net en transport van elektriciteit") enkele uitgangspunten, waaronder een aansluitplicht voor netbeheerders (artikel 23). Deze wordt in artikel 24 gespecificeerd: bij aansluiting zijn volgens het eerste lid van dit artikel de tarieven en voorwaarden van toepassing die de Raad op grond van de paragrafen 5 en 6 van hoofdstuk 3 vaststelt. Het tweede lid van artikel 24 luidt als volgt: "De verplichting, bedoeld in het eerste lid, geldt niet voor zover de netbeheerder voor het gevraagde transport redelijkerwijs geen capaciteit ter beschikking heeft. Een weigering transport uit te voeren als bedoeld in de vorige volzin is met redenen omkleed. De netbeheerder verschaft degene aan wie transport is geweigerd desgevraagd en ten hoogste tegen kostprijs de relevante gegevens over de maatregelen die nodig zijn om het net te versterken." 7. Paragraaf 5 van hoofdstuk 3 E-wet betreft de tariefstructuren en voorwaarden die de verhouding tussen netbeheerders en aangesloten beheersen. Artikel 26b verleent de Minister de bevoegdheid regels terzake vast te stellen, hetgeen is geschied in de vorm van de Regeling inzake tariefstructuren en voorwaarden elektriciteit. 2 Ingevolge artikel 27 is ook de Raad bevoegd tot regelgeving terzake, doch met inachtneming van de regels die de Minister op grond van artikel 26b mocht hebben vastgesteld. Het tweede lid van artikel 27 bevat enkele inhoudelijke aanknopingspunten voor de regeling van de tariefstructuren die de Raad vaststelt. Het bepaalt, voorzover ten deze relevant: "In de tariefstructuren wordt in ieder geval opgenomen dat: a. een afnemer recht heeft op een aansluiting op het door hem gewenste spanningsniveau, tenzij dit om technische redenen redelijkerwijs niet van de netbeheerder kan worden verlangd; b. een afnemer recht heeft op een vergoeding van de netbeheerder, indien op zijn aansluiting een aansluiting ten behoeve van een derde wordt gemaakt; ( ) d. een afnemer recht heeft te worden aangesloten op het dichtstbijzijnde punt in het net, met dien verstande dat een afnemer met een aansluiting van 10 MVA of hoger 2 Dit is geschied in de vorm van de Regeling inzake tariefstructuren en voorwaarden elektriciteit, d.d. 9 januari 2005, Stcrt. 13 januari 2005, nr. 9, p. 11 e.v. 2 Openbaar

3 wordt aangesloten op het dichtstbijzijnde punt in het net waar capaciteit beschikbaar is; e. aanpassingen in het net die verband houden met het maken van een aansluiting komen voor rekening van de netbeheerder die het betreffende net beheert; f. een persoon die een aansluiting wenst tot 10 MVA recht heeft op een standaardaansluiting." 8. De tariefstructuren als bedoeld in dit artikel zijn neergelegd in de Tarievencode Elektriciteit (hierna: TarievenCode) Artikel TarievenCode luidt: "Een afnemer heeft recht op een aansluiting op het door hem gevraagde spanningsniveau, tenzij dit om technische redenen redelijkerwijs niet van de netbeheerder kan worden verlangd. Netbeheerder en afnemer overleggen over onder welke voorwaarden en tegen welke vergoeding de aansluiting in deze gevallen wordt gerealiseerd." 10. Artikel TarievenCode luidt: "Met betrekking tot de in sub a genoemde kosten [d.w.z. initiële investeringskosten voor de aansluiting, RvB] geldt dat slechts de kosten van rechtstreeks met de totstandbrenging van de aansluiting gemoeide investeringen in aanmerking worden genomen, waarbij de netbeheerder voor de standaardaansluitingen, zoals aangegeven in de tabel in C en nader omschreven in bijlage A bij deze TarievenCode, uitgaat van gemiddelden." 11. Artikel A TarievenCode bepaalt: "Het eenmalige aansluittarief bestaat uit een bedrag dat is opgebouwd uit een vast bedrag voor de verbreking van het net van de desbetreffende netbeheerder om een fysieke verbinding van de installatie van een afnemer met dat net tot stand te brengen (de knip), een vast bedrag voor het installeren van voorzieningen om het net van de desbetreffende netbeheerder te beveiligen en beveiligd te houden (de beveiliging) en een vast bedrag voor het tot stand brengen van een verbinding met een maximale kabellengte van 25 meter tussen de plaats waar het net verbroken is en de voorzieningen om het net te beveiligen (de verbinding), aangevuld met een bedrag per meter voor elke meter meer dan die 25 meter." 12. Ingevolge artikel TarievenCode mag de netbeheerder voor zijn gebied grenzen tussen de verschillende niveaus van aansluitcapaciteit hanteren, die afwijken van de indeling die de in artikel C. bedoelde tabel bevat. Deze afwijkende grenzen moeten dan wel ter inzage liggen en aan de directeur DTe (lees inmiddels: de Raad) worden gemeld. 13. Artikel A TarievenCode luidt, voorzover hier van belang: "Voor de volgende aansluitingen: 3 Besluit van de toentertijd daartoe bevoegde directeur DTe d.d. 30 september 1999, nr , Stcrt. 1999, 190, p. 7. Laatstelijk gewijzigd bij besluit van de Raad d.d. 13 december 2005, nr /8, Stcrt. 2005, 244, p Openbaar

4 a. aansluitingen met een aansluitcapaciteit van meer dan 10 MVA; b. aansluitingen met een aansluitcapaciteit van meer dan 1 MVA en waarbij de afnemer de netbeheerder heeft verzocht om van de standaardaansluiting af te wijken; c. tijdelijke aansluitingen zoals bouwaansluitingen en aansluitingen voor kermissen en andere kortstondige evenementen, geldt een aansluittarief dat is gebaseerd op de voorcalculatorische projectkosten met betrekking tot een dergelijke aansluiting. Voor het berekenen van de tarieven gebaseerd op de voorcalculatorische kosten wordt de onderstaande standaardfactuur toegepast." 14. De standaardfactuur die bij artikel A. is opgenomen, strekt ertoe dat de netbeheerder de diverse soorten aansluitkosten specificeert. 15. De aanhef van artikel TarievenCode luidt: "In het geval dat op een bestaande aansluiting een nieuwe aansluiting wordt gemaakt, zodat een deel van de aansluitkabel in een net verandert, zal de netbeheerder onder de volgende voorwaarden overgaan tot restitutie van een deel van het door de 'eerstaangeslotene' betaalde éénmalige aansluittarief ( )". De onderdelen van dit artikel die hierop volgen specificeren het recht op restitutie. 16. Bijlage A bij de TarievenCode beschrijft per categorie aansluitcapaciteit de elementen van de bij de verschillende categorieën behorende standaardaansluitingen. III. Bezwaren 17. De bezwaren van Zeeland I kunnen als volgt worden samengevat. 18. Zeeland I stelt dat de Raad er ten onrechte van uit is gegaan dat het station Jacobahaven, aangeduid als "gebouw B", een MS/LS-transformatorstation is. De Raad heeft althans ten onrechte gesteld dat dit uitgangspunt niet door Zeeland I zou zijn weersproken. 19. Voorts heeft de Raad volgens Zeeland I in het bestreden besluit ten onrechte overwogen dat samenwerking van Zeeland I met enkele andere te realiseren windparken het project van Zeeland I rendabel zou kunnen maken. Volgens Zeeland I is geenszins zeker dat die andere parken zullen worden gerealiseerd, dat zij op de locatie Jacobahaven of in de directe nabijheid worden gerealiseerd. Noch het realiteitsgehalte van de optie van samenwerking (inclusief de financiële gevolgen daarvan), noch de redenen voor Zeeland I om hiervan - na overweging en onderzoek - af te zien, zouden door de Raad voldoende zijn onderzocht. 20. Zowel in het bezwaarschrift als ter hoorzitting heeft Zeeland I gesteld dat de Raad de posities en standpunten van Zeeland I op onevenwichtige en onjuiste wijze heeft weergegeven. Dit 4 Openbaar

5 betreft volgens Zeeland I onder meer de bereidwilligheid met betrekking tot de genoemde mogelijkheid van samenwerking met andere windparken. Het besluit zou hierdoor volgens Zeeland I onjuist zijn gemotiveerd, op onzorgvuldige wijze tot stand zijn gekomen en inhoudelijk onzorgvuldig zijn. 21. De Raad heeft volgens Zeeland I een onjuiste uitleg en uitvoering gegeven aan de artikelen 27 en 28 E-wet, en de daarop gebaseerde TarievenCode. Zo zou de Raad ten onrechte "tariefcategorieën" hebben onderscheiden. De onjuiste uitleg en toepassing van dit geheel leidt volgens Zeeland I ten onrechte tot de conclusie dat voor de berekening van het aansluittarief niet van het dichtstbijzijnde punt in het net op het door Zeeland I gewenste spanningsniveau, en derhalve niet van - reële of fictieve - aansluiting op het transformatorstation op de locatie Jacobahaven, zijn uitgegaan. De Raad heeft volgens Zeeland I derhalve ten onrechte het uitgangspunt van Delta onderschreven, dat resulteert in een tarief waarin de kosten van aanleg van een verbinding van meer dan 19 kilometer zijn opgenomen. Met een beroep op het kostenveroorzakingsprincipe treedt de Raad met het bestreden besluit volgens Zeeland I buiten de duidelijke tekst van de relevante wettelijke regeling. 22. Door Zeeland I is gesteld dat de Raad in het bestreden besluit onvoldoende onderscheid heeft gemaakt tussen de fysieke verbinding van de aansluiting met het net enerzijds, en de tariefregulering die uitgaat van standaardaansluitingen en daarmee van virtuele aansluitingen. Zeeland I betoogt dat het aansluittarief betrekking kan hebben op een andere verbinding c.q. aansluiting dan de fysiek tot stand te brengen verbinding c.q. aansluiting. Bij aansluitingen tot 10 MVA kan het argument dat het net onvoldoende capaciteit heeft, blijkens artikel 27, tweede lid onder d E-wet de netbeheerder niet baten. 23. Voorts miskent de Raad volgens Zeeland I de betekenis van de bepalingen (met name artikel 36 E-wet) die de Raad ertoe verplichten het belang van duurzame elektriciteitsopwekking te betrekken bij de vaststelling van tarieven en tariefstructuren, en strookt het bestreden besluit niet met standpunten die in het verleden door NMa/DTe zijn ingenomen. Bij dat laatste wordt gedoeld op een brief d.d. 7 oktober 2004 inzake de aansluiting van windturbines bij Borssele-Middelburg, 5 en op het Standpuntendocument Decentrale Opwekking van mei Kenmerk /20.B544. Mei 2004, kenmerk /35. Onder meer te vinden op de website van DTe: 5 Openbaar

6 IV. Beoordeling 24. De Raad erkent dat in het bestreden besluit ten onrechte ervan is uitgegaan dat het station Jacobahaven, aangeduid als "gebouw B", een MS/LS-transformatorstation is. Ook voert Zeeland I terecht aan dat de Raad ten onrechte heeft gesteld dat dit uitgangspunt niet door Zeeland I zou zijn weersproken. 25. Delta heeft ter hoorzitting in de bezwaarprocedure erkend dat de kwalificatie van gebouw B op de locatie Jacobahaven als MS/LS-transformatorstation, onjuist is geweest. Delta heeft vervolgens ter hoorzitting ten stelligste ontkend dat ter plaatse sprake is van een MS/MStransformatorstation, zoals Zeeland I betoogt, of van MS-stamvoeding. Volgens Delta gaat het om een distributiestation. Mede op grond van de foto's die Zeeland I heeft overgelegd stelt de Raad vast dat zich in gebouw B geen transformator bevindt. Hoewel in dit station een 10 kv-rail aanwezig is, stelt de Raad vast dat het niet gaat om een middenspanningsrail van één van de in Bijlage A.6 bij de TarievenCode bedoelde transformatorstations, of van een MS-stamvoeding. 26. De Raad concludeert dat hetgeen Zeeland I wenst, namelijk aansluiting van het beoogde windmolenpark op gebouw B op de locatie Jacobahaven, bij de onderhavige aansluitcapaciteit van 9 MVA, niet als standaardaansluiting is omschreven in de hier relevante Bijlage A.6 bij de TarievenCode. 27. De in de TarievenCode aan de diverse standaardaansluitingen verbonden tarieven reflecteren de kosten die rechtstreeks samenhangen van het realiseren van de standaardaansluiting. Dat leidt er - conform artikel 27, tweede lid onder e E-wet - toe dat in situaties die zijn uitgewerkt in standaardaansluitingen, de overige kosten ("diepe kosten") voor rekening komen van de netbeheerder. In gevallen waarin geen standaardaansluiting wordt gevraagd of van toepassing is, is dit anders. In die gevallen kan artikel 27 tweede lid onder a E-wet van toepassing zijn. Deze bepaling is bij amendement tot stand gekomen. 7 De toelichting op dat amendement bevatte onder meer het volgende: "Het voorgestelde recht op een aansluiting op het door de betreffende afnemer gewenste spanningsniveau stelt de afnemer in staat rechtstreeks invloed uit te oefenen op de hoogte van het bij hem in rekening te brengen transporttarief. Het bedoelde recht is evenwel niet onbeperkt. Van een netbeheerder kan niet worden verlangd dat hij tot aanmerkelijke extra netinvesteringen (diepe aansluitkosten) overgaat, teneinde een gewenste aansluiting op een bepaald spanningsniveau te realiseren. Evenzeer moet de netbeheerder het recht hebben een gevraagde aansluiting op een bepaald spanningsniveau te weigeren, wanneer de gevraagde aansluiting rechtstreeks gevolgen 7 TK , , nr. 41. Wet van 3 juli 2003, Stb. 316 (wijziging OEPS). 6 Openbaar

7 zou hebben voor de fysieke integriteit en daarmee de betrouwbaarheid van het door de netbeheerder beheerde net. In deze gevallen kan de gevraagde aansluiting op een bepaald spanningsniveau redelijkerwijs niet worden verlangd." 28. In de onderhavige situatie lijdt het geen redelijke twijfel dat de fysieke integriteit van de MSkabel en het station ter plaatse, gezien hun beperkte distributiefunctie in de directe omgeving, in het geding zou komen bij aansluiting van het beoogde windmolenpark. Er zouden aanmerkelijke extra investeringen in het net ter plaatse moeten worden gedaan om de huidige functie van het plaatselijke net niet in gevaar te doen komen door invoeding vanuit het windmolenpark. 29. De door Zeeland I gewenste situatie wijkt zodanig af van de standaardaansluitingen zoals uitgewerkt in de TarievenCode, dat het station Jacobahaven niet het "dichtstbijzijnde punt in het net" vormt in de zin van het door Zeeland I ingeroepen artikel 27, tweede lid onder d E-wet. Aangezien Delta gebruik heeft gemaakt van de bevoegdheid als bedoeld in de tabel C van de TarievenCode tot het vaststellen van (afwijkende) grenzen tussen de verschillende niveaus van aansluitcapaciteit (in casu 2-10 MVA) en conform bijlage A.6 van de TarievenCode, mocht Delta uitgaan van aansluiting op net netvlak HS/MS-trafo. Dit levert de buitengewone meerlengte op van meer dan 19 kilometer. 30. Op grond van het bovenstaande is de Raad ook na heroverweging van oordeel dat Zeeland I geen aanspraak kan maken op feitelijke aansluiting op het station Jacobahaven, dan wel op een aansluittarief dat los van de feitelijke realisatie zou uitgaan van een standaardaansluiting daarop. 31. Het kostenveroorzakingsbeginsel vormt een van de uitgangspunten van de Regeling (zie de toelichting op de Regeling, onder par. 2: Tariefstructuren). Ook aan de TarievenCode ligt het kostenveroorzakingsbeginsel ten grondslag. De Raad ziet voorts niet in dat aan dit beginsel geen belang mag worden gehecht bij de toetsing van het standpunt van de netbeheerder aan de redelijkheidseis vervat in artikel 27, tweede lid sub a E-wet. Het bezwaar van Zeeland I tegen de overwegingen in het bestreden besluit omtrent het kostenveroorzakingsbeginsel, mist dan ook doel. 32. De overwegingen in het bestreden besluit ten aanzien van de eventuele mogelijkheden van Zeeland I om met andere partijen samen te werken, waardoor de aansluiting met een 7 Openbaar

8 meerlengte van meer dan 19 kilometer wellicht rendabel zou kunnen worden, vervullen in het besluit als geheel nauwelijks een zelfstandige en dragende functie. In zoverre leidt ook een heroverweging ten aanzien van de typering van de opstelling van Zeeland I ten opzichte ven potentiële partners, voorzover die typering al onjuist zou zijn zoals Zeeland I betoogt, niet tot wijziging van het bestreden besluit. De Raad heeft slechts willen wijzen op een mogelijkheid voor Zeeland I, gegeven de hoge lasten waarvoor Zeeland I zou worden geplaatst volgens het door de Raad niet als onredelijk of onjuist bestempelde voorstel van Delta. Niet is in te zien dat, voorzover Zeeland I gelijk zou hebben ten aanzien van de gebruikte typering van de opstelling van Zeeland I, dit tot een andersluidend besluit zou hebben geleid, dan wel zou hebben kunnen of moeten leiden. Overigens weerspreekt de Raad dat het bestreden besluit op dit punt een "tendentieuze" voorstelling van zaken heeft gegeven. De Raad heeft niet gesuggereerd dat Zeeland I niet bereidwillig was tot samenwerking met anderen, maar heeft uit de stellingname van Zeeland I afgeleid dat zij niet afhankelijk wilde zijn van samenwerking met anderen, en meende ook juridisch daarvan niet afhankelijk te zijn. De Raad heeft over die stellingname noch juridisch, noch moreel of anderszins, een normatieve uitspraak gedaan. Verder blijkt uit de stukken niet dat de Raad de stellingname van Zeeland I feitelijk onjuist heeft opgevat. 33. De Raad heeft voorts in het bestreden besluit geenszins het door Zeeland I belichte onderscheid tussen reële aansluiting en fictieve aansluiting ontkend of veronachtzaamd. Integendeel, het bestreden besluit steunt - naar het oordeel van de Raad ook na heroverweging terecht - in essentie op de indelingen die in de TarievenCode 10 zijn aangebracht op de grondslag van artikel 27 E-wet en de reeds aangehaalde ministeriële regeling terzake van de tariefstructuren. De omschrijving van standaardaansluitingen is een prominent onderdeel van de regeling vervat in de TarievenCode. De Raad is zich uiteraard bewust geweest van het feit dat feitelijke aansluitmodaliteiten kunnen afwijken van de omschreven standaardaansluitingen, en doet daaraan ook niets af. Dit is bv. ook expliciet overwogen in de door Zeeland I als Bijlage 4 ingevoegde brief van DTe d.d. 7 oktober 2004 inzake de windturbines Borssele-Middelburg. 11 Overigens strookt het daarin verwoorde DTestandpunt verregaand met dat van Zeeland I. Cruciaal is echter dat de door Zeeland I gewenste situatie bij de onderhavige aansluitcapaciteit niet past binnen de in de TarievenCode omschreven standaardaansluitingen. Om dezelfde reden is, in weerwil van hetgeen Zeeland I heeft gesteld, geen sprake van strijdigheid van het bestreden besluit met het door Zeeland I aangehaalde Standpuntendocument Decentrale Opwekking Waar hieronder wordt gesproken over de indeling in standaardaansluitingen in de TarievenCode, wordt dit in voorkomend geval bedoeld in samenhang met door netbeheerders krachtens artikel jo. tabel C TarievenCode afwijkend vastgestelde grenzen. Kenmerk /20.B544, bovenaan op p Openbaar

9 34. Zeeland I betoogt voorts dat de Raad een onjuiste uitleg en uitvoering heeft gegeven aan de artikelen 27 en 28 E-wet en de daarop gebaseerde ministeriële Regeling tariefstructuren en voorwaarden elektriciteit, c.q. TarievenCode. Ook dit betoog faalt. Ten eerste wijst de Raad op de samenhang krachtens artikel TarievenCode tussen Tabel C Tarievencode en paragraaf 3.7 van de TarievenCode. In laatstgenoemde paragraaf wordt wel degelijk gesproken over tariefcategorieën. In de tweede plaats heeft de Raad met de term "tariefcategorie" niets anders bedoeld dan de differentiaties die in Tabel C TarievenCode zijn opgenomen in functie van de categorieën gewenste aansluitcapaciteit zoals opgesomd in de linkerkolom van die tabel, en de daarbij behorende categorieën spanningsniveaus. Zoals in het bestreden besluit vermeld is een dergelijke differentiatie in overeenstemming met artikel 2, eerste lid van de reeds aangehaalde ministeriële Regeling inzake tariefstructuren en voorwaarden elektriciteit. Hoe een aansluiting moet worden gekwalificeerd in het systeem van tabel C hangt af van de vraag welke van de standaardaansluitingen zoals deze per categorie gewenste aansluitcapaciteit zijn omschreven in de bijlagen A.1 tot en met A.7 bij de TarievenCode, van toepassing is. Het bestreden besluit behelst - afgezien van de foutieve klassificatie van het station op locatie Jacobahaven - niets anders dan de toepassing van deze systematiek. De Raad ziet daarom niet in dat het bestreden besluit in strijd is met de regelingen waaraan het toepassing geeft. 35. Voorzover Zeeland I onder de randnummers 35 en 36 van de pleitnota voor de hoorzitting in de bezwaarprocedure betoogt dat de TarievenCode in strijd zou zijn met de ministeriële regeling of de E-wet, kan de Raad deze redenering niet volgen. In de genoemde passages van de pleitnota stelt Zeeland I dat de TarievenCode niet uitgaat van de "grootte van de aansluiting" oftewel "aansluitcapaciteit" (vgl. artikel 2, eerste lid van de Regeling). Blijkens tabel C van de TarievenCode is dit echter wel degelijk het geval: de linkerkolom heeft tot effect dat de verschillende onderdelen van aansluittarieven afhankelijk zijn van de "gewenste aansluitcapaciteit". Ervan uitgaande dat de wens van de afnemer ten aanzien van de aansluitcapaciteit leidend is voor de realisatie van de in artikel 2 lid 1 onder b van de Regeling genoemde "grootte van de aansluitcapaciteit" (zie voor de relatie tussen die wens en die grootte met name de eerste volzin van artikel TarievenCode) kan bovendien niet gezegd worden dat de TarievenCode op dit punt strijdig is met de Regeling. Op grond van artikel TarievenCode en de daarbij behorende Tabel C bestaat voorts, anders dan Zeeland I stelt, wel degelijk een relatie tussen de grootte van de aansluiting en de hoogte van het in rekening te brengen aansluittarief. Eveneens bestaat er voorts, anders dan Zeeland I stelt, wel degelijk een relatie tussen de grootte van de aansluiting en het (dichtstbijzijnde) aansluitpunt op het net; deze relatie bestaat via de omschrijving van de verschillende soorten standaardaansluiting. 36. Bij de bovenstaande beoordeling is uitgegaan van de stellingname van Zeeland I, die erop neerkomt dat Zeeland I aanspraak kon maken op een reële dan wel fictieve 9 Openbaar

10 standaardaansluiting op gebouw B op de locatie Jacobahaven. In de loop van de tijd, met name in de eerste helft van 2005, is een klein aantal tussenoplossingen aan de orde geweest. 37. De Raad wil de partijen wijzen op mogelijkheden om, met name op de grondslag van artikel A sub b van de TarievenCode, 12 tussenoplossingen te exploreren. Zeeland I zal dan wel moeten aangeven maatwerk te wensen. De Raad kan niet vooruitlopen op de resultaten van eventueel overleg tussen de partijen op de grondslag van artikel A sub b van de TarievenCode. 38. Naar aanleiding van door Zeeland I terzake ingenomen standpunten overweegt de Raad voor de duidelijkheid nog het volgende. Zeeland I heeft betoogd dat ook in geval van maatwerk - waarbij het tarief wordt gebaseerd op voorcalculatorische projectkosten - moet worden geabstraheerd van de feitelijke realisatiemogelijkheden, zodat het aansluittarief in het onderhavige geval tóch zou moeten worden vastgesteld op basis van aansluiting op gebouw B op locatie Jacobahaven. De Raad kan deze aanspraak van Zeeland I niet onderschrijven. De bedoelde voorstelling van voorcalculatorische projectkosten miskent het onderscheid tussen standaardaansluitingen met daarbij behorende standaardtarieven enerzijds, en maatwerk op basis van voorcalculatorische projectkosten anderzijds. 12 Op een aantal momenten in de geschiedenis van het onderhavige geschil is door partijen verwezen naar overleg als bedoeld in de tweede volzin van artikel TarievenCode. Ter hoorzitting is door Zeeland I gesteld dat dit niet van toepassing zou zijn aangezien Zeeland I niet heeft gekozen voor een afwijkend netvlak. 10 Openbaar

11 V. Besluit 39. Op grond van het bovenstaande besluit de Raad: 1. de bezwaren van Zeeland I gegrond te verklaren uitsluitend voorzover zij betrekking hebben op de kwalificatie van de configuratie van het station op locatie Jacobahaven als een MS/LS-transformatorstation, en op hetgeen Zeeland I daarover ter hoorzitting in de primaire fase naar voren heeft gebracht, 2. het bestreden besluit voor het overige in stand te laten. 40. De Raad acht geen termen aanwezig op grond van artikel 7:15 Algemene wet bestuursrecht de door Zeeland I gemaakte kosten in verband met de bezwaarprocedure te vergoeden. Ondanks gedeeltelijke gegrondverklaring van het bezwaar is het bestreden besluit immers niet herroepen. Den Haag, 7 februari 2006 Overeenkomstig het door de Raad van Bestuur van de Nederlandse Mededingingsautoriteit genomen besluit. De Raad van Bestuur van de Nederlandse mededingingsautoriteit, namens deze: W.g.: P. Kalbfleisch Voorzitter Raad van Bestuur Tegen dit besluit kan degene wiens belang daarbij rechtstreeks is betrokken, binnen zes weken na de dag van bekendmaking van het besluit beroep instellen bij het College van Beroep voor het bedrijfsleven, postbus 20021, 2500 EA, s-gravenhage 11 Openbaar