u Groningen Mt. 15: P 141: 1, 2 en 3 Stil gebed, votum en groet P 72: 1, 3 en 4 Gebed. Lezing: Mt. 15:21-28 P 77: 1, 3 en 4

Transcriptie

1 u Groningen Mt. 15:21-28 P 141: 1, 2 en 3 Stil gebed, votum en groet P 72: 1, 3 en 4 Gebed Lezing: Mt. 15:21-28 P 77: 1, 3 en 4 Na preek: G 168:1, 4, 5 en 6 Gemeente van onze Heer Jezus Christus, Gebed is iets moois. Veel mensen hebben er ook wel iets mee. Het is vaak een soort moment van verstilling, van rust. Soms met bijzonder intense ervaringen. Dat is mooi en rijk. Dat kan scheef groeien. Het zit scheef wanneer onze gebeden ons een fijn gevoel moeten geven. Wanneer dat het doel is. Ze gaan dan functioneren als een escape uit de werkelijkheid die hard en wreed is. En we houden ermee op wanneer het gevoel er niet is, of ons niet wordt gegeven in het gebed. Geloof als fijn gevoel. Bidden is een werkwoord. Dat wil ik vanavond onderstrepen. Het is niet alleen maar dat geruststellende, dat fijne, dat mooie. Bidden vraagt bij tijden om een geweldige inspaning. Bidden is niet even je terugtrekken uit de wereld, maar de wereld en alles wat er is bij Jezus brengen. Je ontmoet Iemand. Iemand die groter is dan wij zijn en ook zijn eigen plannen heeft. Het is niet voorspelbaar. Bidden is niet altijd hetzelfde als vertroost worden. Het maakt je juist kwetsbaar voor het omgekeerde. Het meest kostbare, de vloer onder je bestaan, breng je in: je relatie met de HEER. Er staat heel wat op het spel. Je vraagt iets aan God, aan Jezus. Die hebben we niet op zak. Hij is geen automaat, maar een levende Persoon. Hij daagt ons soms ook uit en prikkelt ons geloof. De Kananese vrouw, die we maar heel even ontmoeten, is voor ons een voorbeeld. Ik werd mede geïnspireerd door een preek van Luther over deze vrouw om het vanavond over haar te hebben. Luthers preek kwam aan de orde tijdens een cursus over preken enige weken geleden. Zijn gebedsleven had bij tijden zelf ook het karakter van een gevecht. Een gevecht met God en met de 1

2 beloften in de bijbel. Een intense worsteling. De preek en de gesprekken daarover brachten deze bijzondere vrouw opnieuw onder mijn aandacht. Haar geloof, haar vasthouden aan wat ze gelooft over Jezus. Dat geloof is in deze tijd nodig. Een dapper geloof, een geloof dat Jezus niet wil loslaten. Jezus ontmoet haar wanneer Hij zich uit de drukte van zijn werk terugtrekt, net over de grens van Galilea in het gebied van Tyrus en Sidon, het huidige Libanon. Jezus heeft veel meegemaakt in Galilea, veel aan afwijzing en verzet. Hij is even de grens overgegaan voor zijn rust. Een vrouw weet Hem te vinden. Ze heeft heel grote problemen. Haar dochter is bezeten door boze geesten. We weten niet welke, of hoe ze zich manifesteerden. Soms maken ze mensen epileptisch en gooien ze mensen in het vuur, dan weer maken ze doof en stom, dan weer angstig. Angstaanjagend is het zeker. Wat moet er van dat meisje worden? Groot is haar zorg om haar kind. Nu ze hoort dat Jezus in de buurt is, roept ze Hem! Ze gebruikt woorden die laten merken dat ze over Hem gehoord moet hebben. Het zijn woorden die een geweldige eerbied uitstralen: Heer, Zoon van David, heb medelijden met mij, mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon. Het goede gerucht over Jezus heeft haar bereikt en dat heeft haar hoop, verwachting in haar hart gegeven. Haar roep naar Jezus is hartverscheurend, gelovig, en doet een beroep op het ambt, de roeping van Jezus. Echt een goed gebed. Beter kan niet. Jezus zwijgt. Hij keurt haar geen woord waardig. Hij doet zelfs niets wanneer de leerlingen in feite voor haar pleiten en zeggen: help haar nu maar, anders blijft ze roepen. (Zo moet je die woorden waarschijnlijk lezen) Maar Jezus wordt in antwoord daarop alleen nog maar afwijzender: Ik ben er niet voor haar. Ze hoort niet bij de doelgroep. Onbegrijpelijk. Een zwijgende Jezus kunnen we nog wel een beetje plaatsen. Maar er niet bij mogen horen Buiten het bereik van Jezus vallen De vrouw klampt zich vast aan wat ze weet over Jezus. Hij is medelijdend. Hij is Heer, Hij zal toch wel helpen. Ze gaat daarom voor Hem door knieen en nog 2

3 intensiever richt ze haar gebed tot Hem: Help mij HEER! Ligt hier een lijn naar P 72: heeft ze ook over die Psalm gehoord? Vasthouden aan wat je weet over Jezus, dat is belangrijk. Misschien is dat wel de kern van geloven: al lijkt alles anders, toch je vastklampenaan wat je weet over Hem. Bidden is je daarin oefenen. Je oefenen in het aan Jezus, aan God voorhouden wie Hij is. Het lijkt niets te helpen. Ja iets, Hij spreekt haar in ieder geval aan. Maar het zijn geen vriendelijke woorden. Jezus herhaalt zijn standpunt slechts met een voorbeeld. Een voorbeeld dat bijzonder vernederend is voor haar, maar waar geen speld tussen te krijgen valt. je bent maar een hond en Ik kan niet het brood van de kinderen nemen en dat aan de honden geven. Wat zou de vrouw nu zeggen? Gaat ze als een geslagen hond naar huis? Ik denk dat ik dat zou doen. Gekwetst, gekrengd. Op mijn hoogmoedige ziel getrapt. Ik heb alles gevraagd volgens de regels Maar de vrouw zet Jezus schaakmat met haar antwoord. Ze erkent dat ze een hond is. Ze hoort niet bij de Joden. Maar ze beroept zich op het recht van een hond: de kruimels eten. Daar kan Jezus niet tegenop. Hij geeft zich gewonnen aan haar vasthoudend geloof, aan haar ootmoed, die erkent wie ze is. Ze hoort er niet bij en toch kan ze niet zonder Hem en ze werpt zich blindelings in de armen van Hem die haar lijkt te slaan, misschien met de moed der wanhoop, in hope dat er achter de woorden van afwijzing toch het medelijden zit. Niet het recht om geholpen te worden, maar Jezus in ieder geval een kruimel! Haar geloof wordt groot genoemd. Zij is een voorbeeld voor ons. Wat zijn onze gebeden flauwe fluisteringen, op de rand van onze slaperigheid. Deze moeder, vol liefde voor haar kind, op de proef gesteld in haar geloof, is ons ten voorbeeld in vasthoudendheid en ootmoed. We kunnen haar verhaal op verschillende manieren naar ons toetrekken. Luther in zijn preek doet het door een lijn te trekken naar de rechtvaardiging van de goddeloze. Hij spreekt over de wet als het tweede woord van God: de wet met zijn regels wijst je af. Maar je moet je daar niet door van streek laten maken. Wat de wet ook zegt: zeg er ja op en houd Jezus aan zijn eerste woord, dat is datgene wat je over Hem als evangelie hebt gehoord. Inderdaad is dat 3

4 een prachtige lijn. En als het jouw nood is dat je er aan twijfelt: leg het zo zoals die vrouw aan Hem voor. Laat Hem niet gaan totdat Hij je zegent. Zo geldt dat ook voor allerlei dingen in ons leven. Maar vanavond wil ik vooral deze lijn trekken: de vrouw is voorbeeld voor vrouwe ecclesia, voor moeder kerk in Nederland. De vrouw klaagt over haar dochter dat ze door een kwade demon is bezet. De kerk in Nederland heeft zoveel van die kinderen. Ze zijn bezet door allerlei misleidende gedachten en opvattingen, zodat ze buiten zinnen zijn en niet meer weten of willen weten van God. Bezet door de roes van dit leven. Bevattelijk voor het idee dat het om het hier en nu gaat. We staan er bij en kijken en ernaar. Hebben we nog verwachting? Of is het hoofd al in de schoot gegaan? Misschien gaat het om onze eigen kinderen of kleinkinderen. Om onze neefjes en nichtjes. Nog wel gedoopt, of ook dat niet meer. Hun hoofd zit zo vol met dingen van de wereld, dingen die hen geen goed brengen. Uit ervaring weet je dat. Maar zoals dat gaat: je staat erbij en je kijkt ernaar. Je voelt je zo diep wanhopig en machteloos. Die geest die in die kinderen zit, in de zonen en dochters van moeder ecclesia, is zo sterk, zo gemeen, zo verlammend, zo gevaarlijk. Hun oren zijn doof om God te horen, hun mond is op slot om God te kunnen aanroepen. Jezus, Heer, Zoon van David, heb medelijden met ons en onze kinderen. Met onze kleinkinderen. Met onze buren, met al die mensen die in onze wijken wonen, die zelfs nog in onze kaartenbakken zitten. Ze dragen toch Uw naam nog. Heb medelijden met dit volk van wie de oren verstopt zijn geraakt, van wie de mond zwijgt naar U, heb medelijden met deze mensen die zich in het vuur van begeerte en drift storten. Zoon van David heb medelijden. Luistert Jezus? Hoort Hij ons wel? Het lijkt zo vaak zo stil te blijven. Waar is Hij? Men zegt: Hij zal niet luisteren.. Hij is onderweg naar andere streken. Hij heeft voorlopig genoeg van dit gebied. Men zegt dat Hij naar China is gegaan, naar het oosten, naar de streken waar mensen nog wel willen luisteren. Hij heeft grote projecten op het oog in Afrika en Zuid-Amerika heeft ook zijn warme belangstelling. Hij heeft genoeg van Europa, van Nederland, van onze generatie. De regenbui is voorbij gegaan. Hij heeft genoeg van ons geroep. Maar Hij is de trouwe. Hij laat niet varen het werk van zijn handen. Ik ben met jullie alle dagen, tot aan de voltooiing van de wereld. Daarom: Jezus help ons, anders gaan we verloren. Maak U Woord waar! 4

5 Jullie hebben je kans gehad, hoor ik zeggen. Inderdaad Jezus heeft reden om dat te zeggen. Zo goed hebben wij het niet gedaan. We zijn als kerk meer en meer naar de rand gegaan, naar de grens en over de grens. We zijn zelf meer en meer vreemdeling geworden. Van halve heidenen hele heidenen aan het worden. We geven ons over aan de gedachte dat het inderdaad ophoudt. We hebben gedacht dat de goden van deze eeuw sterker zijn. We zijn ons hen gaan onderwerpen. En toch. Laat Hij maar zeggen dat we het niet hebben verdiend. Laat Hem maar zeggen dat we het hebben verkwanseld met wat we hebben gedaan en vooral hebben nagelaten. Het kan je ook dwarszitten in de opvoeding, als je terugkijkt: heb ik het zelf wel goed gedaan, heb ik wel het goede voorbeeld gegeven? Heb ik als ds wel de goede woorden gesproken, de juiste houding aangenomen? Nee, lang niet altijd. Er is reden dat Jezus zegt: ik kan het je niet geven, je verkruimelt het kostbare brood, de tijd, de liefde die ik je heb gegeven. Inderdaad zou Hij gelijk hebben, wanneer Hij ons afwees. Maar dat is niet Zijn laatste woord. We laten Hem niet gaan, tenzij Hij ons zegent! We laten Hem niet los, totdat Hij in zijn komen en gaan druppels laat vallen. Druppels in de voren van dit land dat bij tijden zo droog is. Amen Geloofsbelijdenis G 428:1 en 4 Gebeden G 387: 1,2, 5, 6 en 7 Zegen 5