GEMEENTE DEN HAAG BELEIDSREGEL

Transcriptie

1 GEMEENTE DEN HAAG BELEIDSREGEL Met betrekking tot: DE TOEPASSING VAN ARTIKEL 13B OPIUMWET INZAKE WONINGEN, LOKALEN EN PUBLIEK TOEGANKELIJKE INRICHTINGEN NIET ZIJNDE EEN HORECA-, OF SEKSINRICHTING

2 Inleiding Vanuit het oogpunt van openbare orde en veiligheid, het beschermen van het woon- en leefklimaat en de volksgezondheid treedt de burgemeester streng op tegen illegale handel in drugs. Bij de aanpak hiervan maakt Den Haag gebruik van de bevoegdheid die is opgenomen in artikel 13b van de Opiumwet (de Wet Damocles). Deze beleidsregel is van toepassing op de uitoefening van de in artikel 13b neergelegde bevoegdheid ten aanzien van: - voor publiek toegankelijke lokalen en bijbehorende erven, niet zijnde horeca-inrichtingen en seksinrichtingen; - niet voor publiek toegankelijke lokalen en bijbehorende erven; - woningen 1 en bijbehorende erven. Deze beleidsregel geldt niet voor zover in dit onderwerp wordt voorzien door het handhavingsbeleid m.b.t. horeca-inrichtingen, of het handhavingsbeleid m.b.t. seksinrichtingen en escortbedrijven. Juridisch kader Ingevolge de artikelen 2 en 3 van de Opiumwet is het verboden een middel als bedoeld in de bij deze wet behorende lijst I en II, dan wel aangewezen krachtens artikel 3a, vijfde lid, binnen of buiten het grondgebied van Nederland te brengen, te telen, te bereiden, te bewerken, te verwerken, te verkopen, af te leveren, te verstrekken of te vervoeren, aanwezig te hebben en te vervaardigen. Op grond van artikel 13b, eerste lid, van de Opiumwet is de burgemeester bevoegd tot oplegging van een last onder bestuursdwang indien in woningen of lokalen dan wel in of op bij woningen of zodanige lokalen behorende erven een middel als bedoeld in lijst I of II wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is. Artikel 4:81 van de Algemene wet bestuursrecht bepaalt dat een bestuursorgaan beleidsregels kan vaststellen met betrekking tot een hem toekomende of onder zijn verantwoordelijkheid uitgeoefende, dan wel door hem gedelegeerde bevoegdheid. Handelsvoorraad drugs Het is vaste rechtspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (AbRS) om de zinsnede daartoe aanwezig is in artikel 13b eerste lid van de Opiumwet zo uit te leggen dat de burgemeester al bevoegd is een last onder bestuursdwang op te leggen indien in een pand een handelshoeveelheid drugs aanwezig is. Bij de beoordeling of sprake is van een handelsvoorraad drugs gaat de burgemeester uit van de Aanwijzing Opiumwet van het Openbaar Ministerie. In de Aanwijzing Opiumwet wordt m.b.t. harddrugs onder een gebruikershoeveelheid verstaan: een hoeveelheid/dosis die doorgaans wordt aangeboden als gebruikershoeveelheid. Hierbij kan worden gedacht aan bv. één bolletje, één ampul, één wikkel, één pil/tablet (in elk geval een aangetroffen hoeveelheid van maximaal 0,5 gram); een consumptie-eenheid van 5 ml GHB. Grotere hoeveelheden worden aangemerkt als een handelsvoorraad. Met betrekking tot hennep wordt in de Aanwijzing Opiumwet onder een handelsvoorraad verstaan een hoeveelheid van meer dan 5 gram. Ten aanzien van het bezit van paddo s dient bij het bepalen van wat een geringe hoeveelheid voor eigen gebruik is een onderscheid gemaakt te worden in verse 1 De burgemeester verstaat in het kader van dit handhavingsbeleid onder woning een voor bewoning gebruikte ruimte. Onder woning kan derhalve ook een boot, caravan, woonwagen e.d. worden verstaan. Een persoon die incidenteel overnacht in een woning en niet op dit adres in de Basisregistratie personen staat ingeschreven, wordt niet aangemerkt als bewoner. Een voor bewoning bestemde ruimte die niet gebruikt wordt als woning kan worden aangemerkt als lokaal.

3 paddo s en gedroogde paddo s. Onder een gebruikershoeveelheid wordt doorgaans verstaan 0,5 gram gedroogde paddo s en 5 gram verse dan wel niet gedroogde paddo s. Bij overschrijding van de hoeveelheid die bestemd is voor eigen gebruik, wordt aangenomen dat de drugs bestemd zijn voor verkoop, aflevering of verstrekking. Het tegendeel dient aannemelijk te worden gemaakt. Last onder bestuursdwang Als uitgangspunt van beleid geldt dat een last onder bestuursdwang (tijdelijke sluiting) wordt opgelegd en niet een last onder dwangsom (betaling van een geldsom, indien de overtreding blijft voortduren of wordt herhaald). Anders dan een last onder dwangsom leidt een last onder bestuursdwang direct tot beëindiging van de feitelijke overtreding. Gelet op het vaak (zeer grote) financiële gewin in het verdovende middelencircuit is twijfelachtig of met een dwangsom de overtreding (direct) ophoudt of niet meer wordt herhaald. Vanwege de grote winsten die met de illegale handel in drugs behaald kunnen worden is het immers denkbaar dat de betaling van een dwangsom, in het geval van ontdekking van een nieuwe overtreding, wordt ingecalculeerd. Verder gaat van een last onder bestuursdwang een duidelijker signaal uit, dat de illegale handel in drugs niet wordt geaccepteerd. Voorts kan met een last onder dwangsom gemakkelijker de loop uit het pand worden gehaald. Sluiting van het lokaal of de woning is erop gericht een aantal doelen te bereiken, namelijk de bekendheid van de woning/het lokaal als drugsadres teniet te doen, een signaal af te geven dat de geconstateerde feiten onacceptabel zijn, de rust in de directe omgeving te doen wederkeren, herhaling van de ernstige verstoring van de openbare orde te voorkomen, alsmede een verdere aantasting van het woon- en leefklimaat te voorkomen. Verstoring openbare orde Bij de handel in drugs wordt de aantasting van de openbare orde zonder meer aangenomen. De openbare ordeverstoring hoeft derhalve niet door middel van feiten of omstandigheden (nader) te worden aangetoond. De illegale handel in drugs vormt op zichzelf reeds een ernstige verstoring van de openbare orde. Persoonlijke verwijtbaarheid De bevoegdheid van artikel 13b Opiumwet is in beginsel gericht op het pand en is niet gericht tegen de eigenaar of bewoner. De bevoegdheid van artikel 13b Opiumwet strekt er toe de geconstateerde overtreding van de Opiumwet in het betreffende pand te beëindigen en te voorkomen. Hierbij is de persoonlijke verwijtbaarheid van een betrokkene geen bijzondere omstandigheid die er toe zou moeten leiden dat af moet worden gezien van sluiting. Zoals uit bestendige jurisprudentie van de AbRS blijkt (zie bijvoorbeeld: ECLI:NL:RVS:2010:BL8721 en ECLI:NL:RVS:2013:CA3702), speelt de persoonlijke verwijtbaarheid van de eigenaar/gebruiker geen rol bij de vraag of zich een situatie voordoet die tot sluiting van het pand noopt. Ook in het geval het aannemelijk is dat gebruikers (huurders) van een pand zonder medeweten van de eigenaar in of vanuit het lokaal of de woning drugs verkopen of verhandelen, is sprake van drugshandel die aanleiding geeft tot optreden op basis van artikel 13b Opiumwet. Onderscheid lokalen en woningen Bij de toepassing van artikel 13b Opiumwet wordt onderscheid gemaakt tussen lokalen en woningen. Bij lokalen waar het aannemelijk is dat een middel als bedoeld in lijst I of II wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is, wordt direct overgegaan tot sluiting.

4 Sluiting van een woning is ingrijpender voor de persoonlijke levenssfeer van de betrokkene dan sluiting van een al dan niet voor het publiek toegankelijk lokaal. Op grond daarvan blijkt uit de jurisprudentie dat bij woningen terughoudender moet worden omgegaan met de sluitingsbevoegdheid van artikel 13b Opiumwet. Anderzijds moet ook bedacht worden dat juist als het om woningen gaat, de impact van drugshandel op de omgeving en de omwonenden groot is. Vanwege het grote gevaar voor de openbare orde en de volksgezondheid dat uitgaat van de illegale handel in drugs wordt derhalve in beginsel ook bij woningen direct overgegaan tot een sluiting, indien het aannemelijk is dat daar een middel als bedoeld in lijst I of II wordt verkocht, afgeleverd of verstrekt dan wel daartoe aanwezig is. Er zal echter nadrukkelijk worden bezien of het geval daadwerkelijk ernstig genoeg is om direct over te kunnen gaan tot sluiting, of dat er gelet op de feiten en omstandigheden van het specifieke geval nog van sluiting dient te worden afgezien. Hieronder worden indicatoren genoemd die relevant zijn bij deze afweging. De indicatorenlijst is niet limitatief en heeft een alternatief en geen cumulatief karakter. Ook op basis van een enkele hieronder genoemde omstandigheid kan sprake zijn van een voldoende ernstige situatie om direct over te gaan tot sluiting. Indicatorenlijst: a) De hoeveelheid van de aangetroffen middelen als bedoeld in lijst I en/of II van de Opiumwet. b) De mate waarin de woning betrokken is bij, dan wel bekend staat als pand waar drugshandel plaatsvindt of waar drugs aanwezig is. Hierbij kan worden gedacht aan (waarnemingen van) aanloop van personen die met drugshandel en/of drugsgebruik in verband kunnen worden gebracht, of het aantreffen van attributen die op handel in verdovende middelen wijzen, zoals weegschalen, grote hoeveelheden cash geld, versnijdingsmiddelen, verpakkingsmaterialen, enzovoort in de woning; c) Er is sprake van gewelds- of andere openbare orde delicten; d) Er is sprake van een of meer (vuur)wapen (s)/verboden wapenbezit als bedoeld in de Wet Wapens en Munitie; e) Er is een vermoeden van verwijtbaarheid van de bewoner(s)/betrokkenen; f) Er is een vermoeden dat de bewoner(s)/betrokkenen verkeert/verkeren in kringen van personen met antecedenten (hierbij moet met name worden gedacht aan antecedenten t.a.v. de Opiumwet of de Wet Wapens en Munitie, maar ook antecedenten op het gebied van geweld jegens personen of zaken, zoals mishandeling, bedreiging, vernietiging of diefstal e.d. kunnen een rol spelen; g) Er is sprake van recidive (verjaringstermijn van 3 jaar vanaf de overtreding); h) Er is sprake van een combinatie van middelen als bedoeld in lijst I en lijst II van de Opiumwet; i) De mate van gevaar voor de omgeving, de mate van risico voor omwonenden; j) De mate van overlast; k) Aannemelijkheid dat de woning niet overeenkomstig de woonfunctie wordt gebruikt; l) Aannemelijkheid dat behalve de woning of het daarbij behorende erf nog een of meer locaties betrokken is/zijn bij drugshandel. Hennepkwekerijen Bij het aantreffen van hennepkwekerijen in lokalen (al dan niet publiek toegankelijk) volgt, als uitgangspunt, sluiting. Tegen hennepkwekerijen in woningen wordt in beginsel niet opgetreden op grond van artikel 13b Opiumwet. De aanpak van hennepkwekerijen geschiedt door de Haagse Pandbrigade op grond van de Huisvestingswet en de Woningwet. In zeer ernstige gevallen kan het echter uit het oogpunt van openbare orde, veiligheid en gezondheid nodig zijn om, in aanvulling op de maatregelen die de Haagse Pandbrigade treft, de woning direct tijdelijk te sluiten op grond van de Opiumwet. Een dermate ernstig geval is bijvoorbeeld aan de orde, indien er tevens sprake is van de aanwezigheid

5 van vuurwapens, of harddrugs, of indien er sprake is van gewelds- of andere ernstige openbare orde delicten. Sluitingstermijn: drie maanden tot maximaal zes maanden Zowel voor woningen als lokalen (al dan niet publiek toegankelijk) wordt bij een sluiting in beginsel uitgegaan van een sluitingsperiode van drie maanden. Deze termijn is minimaal nodig om de geschonden openbare orde te herstellen en de overige hiervoor genoemde doelen te bereiken die met de sluiting worden voorgestaan. In het geval van verzwarende omstandigheden (bijvoorbeeld combinatie van indicatoren, weging van de indicatoren) kan de termijn opgehoogd worden tot zes maanden. Op deze wijze kan maatwerk worden geleverd passend bij de ernst van de situatie. Recidive (verjaringstermijn van 3 jaar vanaf de overtreding) wordt in ieder geval aangemerkt als een verzwarende omstandigheid die leidt tot een sluitingstermijn van zes maanden. Geen onderscheid tussen middelen lijst I en II Voor de termijn van de sluiting is het onderscheid tussen middelen van lijst I (harddrugs) of lijst II (softdrugs) van de Opiumwet niet relevant. Dit omdat bij toepassing van de maatregel dermate ernstige situaties aan de orde zijn, dat ook als het gaat om softdrugs hiervan een ondermijnende werking op de samenleving uitgaat. Inherente afwijkingsbevoegdheid Ingevolge de inherente afwijkingsbevoegdheid, zoals neergelegd in artikel 4:84 van de Algemene wet Bestuursrecht, kan van dit beleid worden afgeweken. Hiertoe kan bijvoorbeeld aanleiding bestaan indien toepassing van het beleid voor een of meer belanghebbenden gevolgen zou hebben die wegens bijzondere omstandigheden onevenredig zijn in verhouding tot de met de beleidsregel te dienen doelen. Spoedsluiting Indien zich een spoedeisende situatie voordoet, kan een bevel tot sluiting worden gegeven voor een periode van ten hoogste twee weken. Het bevel van de burgemeester kan mondeling worden bekendgemaakt en wordt daarna zo spoedig mogelijk schriftelijk bevestigd. Deze maatregel is bedoeld om de situatie te bevriezen, zodat gelegenheid ontstaat om gedegen onderzoek te doen naar de exacte feiten en omstandigheden van het geval. Voorts kan de politie deze periode benutten om een bestuurlijke rapportage op te stellen, aan de hand waarvan de burgemeester een definitieve maatregel kan bepalen. Feitelijke sluiting Bij de toepassing van bestuursdwang wordt gekozen voor het sluiten van de gehele woning, of het gehele lokaal, omdat het direct een einde maakt aan de illegale situatie. Dit is dan ook de meest effectieve manier om de met de Opiumwet strijdige situatie te beëindigen en herhaling te voorkomen. Als er sprake is van handel in een woning waarin kamerverhuur plaatsvindt en de handel in drugs slechts in één van de verhuurde kamers is geconstateerd, dan kan een gedeeltelijke sluiting van de woning worden overwogen. Bij de sluiting wordt een termijn gegeven waarbinnen de betrokkene de woning of het lokaal kan ontruimen en sluiten. Indien dit niet of niet tijdig wordt uitgevoerd, zal de burgemeester overgaan tot feitelijk handelen door te sluiten. Door zelf uitvoering te geven aan deze effectueringstermijn kan de betrokkene slechts voorkomen dat de burgemeester feitelijke bestuursdwang toepast. De sluitingsbevoegdheid wordt niet aangetast. Ook het plaatsen van een nieuwe huurder, of het verkopen van de woning of het lokaal tast deze sluitingsbevoegdheid niet aan.

6 De sluiting is feitelijk van aard en brengt met zich dat de woning of het lokaal door niemand mag worden betreden gedurende de sluitingstermijn. Alleen personen wier aanwezigheid wegens dringende redenen in het pand noodzakelijk is, mogen het pand nog betreden. Minderjarigen Indien er sprake is van minderjarige bewoner(s)/betrokkene(n) wordt melding gedaan bij Jeugdbescherming West. Opvang/huisdieren Betrokkenen dienen in beginsel zelf voor hun huisraad, huisdieren of alternatieve huisvesting te zorgen. Opheffing sluiting Op verzoek van belanghebbende(n), mits schriftelijk en gemotiveerd, kan de sluiting worden ingetrokken. Opheffing van de sluiting geschiedt slechts in uitzonderingsgevallen. Alleen indien het voldoende zeker is dat de doelen die met de sluiting worden beoogd reeds zijn bereikt, bijvoorbeeld op grond van maatregelen die door de eigenaar van het pand zijn getroffen, kan met een verzoek tot opheffing worden ingestemd. Intrekken Handhavingsarrangement Growshops en andere publiek toegankelijke lokalen niet zijnde horeca Met het vaststellen van deze beleidsregels wordt het Handhavingarrangement Growshops en andere publiek toegankelijke lokalen niet zijnde horeca ingetrokken. Inwerkingtreding Deze beleidsregel treedt in werking op de eerste dag na de datum van bekendmaking. Citeertitel De beleidsregel wordt aangehaald als: Beleidsregel artikel 13b Opiumwet inzake woningen, lokalen en publiek toegankelijke inrichtingen niet zijnde een horeca-, of seksinrichting. Aldus vastgesteld op 15 maart De burgemeester van Den Haag, J.J. van Aartsen