Voorlichting, advies en instructie Niveau 3

Transcriptie

1 Antwoorden stellingen Voorlichting, advies en instructie Niveau 3 NU ZORG Editie 2014 Pagina 1

2 Hoofdstuk 1. Preventief werken 1. Preventie is: gezondheidsproblemen voorkomen en gezond gedrag stimuleren. 2. Uitleggen aan een zorgvrager hoe hij zijn kunstgebit moet reinigen is een voorbeeld van advies geven. 3. Wisselligging toepassen om decubitus te voorkomen is een voorbeeld van primaire preventie. 4. Decubitus tijdig signaleren is een voorbeeld van tertiaire preventie. 5. Als verzorgende val je niet onder de WGBO (Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst). 6. Informed consent betekent dat iemand toestemming moet geven voor een behandeling op grond van informatie. 7. Een zorgvrager is verplicht om zich aan de leefregels van een arts te houden. 8. Gezondheid is een objectief begrip en gaat uit van een medische analyse. 9. Ziektebeleving is afhankelijk van de persoon en is dus subjectief. 10. Medicalisering is een term om aan te geven dat normale levensprocessen meer en meer in termen van ziekte en gezondheid worden gezien. Pagina 2

3 Hoofdstuk 2. Preventieniveaus 1. Gezond eten is een voorbeeld van tertiaire preventie. 2. Hygiënisch werken is een voorbeeld van secundaire preventie. 3. Aan een kind uitleggen hoe de tanden moeten worden gepoetst is een voorbeeld van primaire preventie. 4. Tertiaire preventie is erop gericht gezondheidsproblemen vroegtijdig te ontdekken en te behandelen. 5. Secundaire preventie pas je toe door alert te zijn op symptomen van stoornissen of beperkingen. 6. Geïndiceerde symptomen zijn symptomen die je niet verwacht bij het zorgprobleem. 7. Een infectie bij een zorgvrager met een dwarslaesie is een geïndiceerd symptoom. 8. Een zorgvrager leren lopen met krukken is een voorbeeld van tertiaire preventie. 9. Een zorgvrager stimuleren om zich aan zijn dieet te houden is een voorbeeld van secundaire preventie. 10. Door consequent een beroep te doen op de mogelijkheden van de zorgvrager kun je de gevolgen van hospitalisatie beperken. Pagina 3

4 Hoofdstuk 3. Planmatig voorlichten 1. Bij het geven van voorlichting stel je eerst vast in hoeverre het gedrag van de zorgvrager van invloed is op zijn gezondheidsprobleem. 2. Eenzaamheid is een voorbeeld van gezondheidsgedrag. 3. Gezondheidsgedrag is aangeboren gedrag. 4. Om het gedrag van een zorgvrager te beïnvloeden, moet je vaststellen welke factoren dat gedrag bepalen. 5. De volgende vier gedragsfactoren beïnvloeden het gezondheidsgedrag van een zorgvrager: 1 kennis en ervaring, 2 emoties, 3 sociale normen, 4 leervermogen. 6. De meeste mensen bepalen vaak op hun gevoel of bepaald gedrag voor ze voor- of nadelen heeft. 7. Sociale normen zijn de verwachtingen die we van elkaar hebben over de manier waarop we ons behoren te gedragen. 8. De sociale normen bepalen iemands mogelijkheden om zijn gedrag te veranderen. 9. Met voorlichting streef je meestal drie soorten doelen na: gedragsdoelen, houdingsdoelen en kennisdoelen. 10. Gedragsdoelen hebben betrekking op gevoelens, houdingen en opvattingen van de zorgvrager. 11. Zorgvragers doorlopen de volgende vier fasen als ze informatie verwerken: 1 begrijpen, 2 openstaan, 3 willen, 4 doen. 12. Door controlevragen te stellen kun je achterhalen of de zorgvrager de informatie heeft begrepen. 13. De informatie die verschillende hulpverleners geven mag enigszins overlappend zijn. 14. Je kiest het voorlichtingsmateriaal dat het best past bij je doel. Om angst voor de gevolgen van een chronische ziekte te verminderen kan een folder geschikt zijn. 15. Voorlichting kan het best gegeven worden door iemand met dezelfde culturele achtergrond als de zorgvrager. Pagina 4

5 Hoofdstuk 4. Advies en instructie geven 1. Adviezen kunnen ervoor zorgen dat de gezondheidstoestand van de zorgvrager stabiel blijft. 2. Bij adviseren gaat het om deskundige suggesties en raad, afgestemd op het individu. Daarom betrek je naasten niet bij het geven van advies. 3. Adviseren over werk hoort niet bij het deskundigheidsgebied van de verzorgende. 4. Adviezen aan vrienden (bijvoorbeeld over het omgaan met de stoornis van de zorgvrager) geef je alleen in overleg met de zorgvrager. 5. Adviseren over behandeling, therapie of onderzoek is in eerste instantie de taak van de arts. 6. Het is voor alle zorgvragers moeilijk om zich aan nieuwe gedragsregels te houden. 7. Het is de taak van de verzorgende om de zorgvrager te motiveren om hulpmiddelen te gebruiken. 8. Als je een zorgvrager een ADL-vaardigheid aanleert is de eerste stap: de vaardigheid voordoen. 9. Adviseren over hulpmiddelen, zoals het gebruik van krukken of een rolstoel, is geen taak van de verzorgende, maar van de fysiotherapeut. 10. Het is belangrijk dat een zorgvrager het belang van een gedragsregel inziet. Daardoor houdt hij zich beter aan de gedragsregel. Pagina 5

6 Hoofdstuk 5. Doorverwijzen 1. De verzorgende is degene die veranderingen in de situatie of de gezondheidstoestand van de zorgvrager als eerste opmerkt. 2. Je verwijst een zorgvrager door als je geen antwoord weet op vragen van de zorgvrager of als andere zorg nodig is. 3. De verzorgende beslist of een zorgvrager doorverwezen moet worden. 4. Als een zorgvrager meer wil weten over zijn ziekte of stoornis, dan kun je de zorgvrager doorverwijzen naar een maatschappelijk werker. 5. Voor zorg in een extramurale instelling zoals de thuiszorg heeft de zorgvrager een indicatie van het CEZ (Centrum Extramurale Zorg) nodig. 6. In een intramurale instelling kun je een andere deskundige, bijvoorbeeld een fysiotherapeut, inschakelen via de leidinggevende. 7. Het inschakelen van een andere deskundige gebeurt altijd in overleg met de zorgvrager. 8. De sociale kaart is een overzicht van deskundigen en organisaties uit de eigen zorginstelling. 9. Een patiëntenvereniging is een organisatie waarbij lotgenoten elkaar advies geven en steunen. 10. Een lactatiedeskundige is er voor moeders die hun baby borstvoeding geven. 11. Als een zorgvrager vragen heeft over vergoedingen verwijs je hem door naar de ziektekostenvereniging of de gemeente. 12. De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) regelt dat mensen met een beperking ondersteuning kunnen krijgen. Zij krijgen bijvoorbeeld huishoudelijke hulp of een rolstoel. 13. Langdurige zorg voor ouderen, chronisch zieken en zorgvragers met een beperking wordt betaald door de zorgverzekeraars. 14. Met een persoonsgebonden budget (pgb) kunnen mensen die door ziekte, beperking of ouderdom zorg nodig hebben, zelf zorg inkopen. Pagina 6

7 Hoofdstuk 6. Gezondheidsproblemen voorkomen 1. Symptomen die je kunt verwachten bij het gezondheidsprobleem van de zorgvrager heten geïndiceerde symptomen. 2. Door regelmatig de vitale functies te controleren kun je niet-geïndiceerde symptomen tijdig signaleren. 3. Verandering van slaapritme is een voorbeeld van een geestelijke reactie op een gezondheidsprobleem. 4. Pijn kun je alleen signaleren doordat een zorgvrager aan je vertelt dat hij pijn heeft. 5. Medicijnen kunnen de oorzaak zijn van veranderingen in de eetlust van de zorgvrager. 6. Onvoldoende beweging heeft gevolgen voor de bloedsomloop, spierkracht en beweeglijkheid van gewrichten. 7. Moedeloosheid is een voorbeeld van een lichamelijke reactie op een gezondheidsprobleem. 8. Lichamelijke en geestelijke reacties op gezondheidsproblemen hebben in de meeste gevallen geen invloed op elkaar. 9. Een zorgvrager die door een depressie zijn eetlust verliest is een voorbeeld van een lichamelijke reactie op een psychisch probleem. 10. Met coping wordt bedoelt: de manier waarop iemand met stress en problemen omgaat. 11. Je gevoelens uiten en afleiding zoeken zijn voorbeelden van een probleemgerichte copingstijl. 12. Emotiegerichte coping is gericht op het laten afnemen van de emotionele gevolgen van stress. 13. In het begin van het verwerkingsproces ligt bij het geven van voorlichting de nadruk op informatie en instructie geven over bijvoorbeeld leefregels. 14. Hospitalisatie komt alleen voor in intramurale zorginstellingen. 15. Zorgvragers die gehospitaliseerd zijn, stellen zich vaak passief en afhankelijk op. Pagina 7

8 Hoofdstuk 7. Recht en gezondheid 1. Het zelfbeschikkingsrecht betekent dat ieder mens recht heeft op deskundige en bereikbare zorg. 2. De WGBO (Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst) regelt dat niemand tegen zijn zin kan worden behandeld. 3. Bij mensen die geestelijk in de war zijn geldt de WGBO niet. 4. Als verzorgende ben je verplicht de vragen van een zorgvrager eerlijk te beantwoorden. 5. Een zorgvrager heeft het recht een behandeling te weigeren. 6. Als een zorgvrager met een behandeling start is hij verplicht mee te werken tot de behandeling is afgerond. 7. Je mag alleen informatie geven aan naasten als de zorgvrager daarvoor toestemming geeft. 8. De geheimhoudingsplicht heeft als doel de zorgverlener te beschermen. 9. Zwijgplicht geldt alleen voor de informatie waarvan de zorgvrager aangeeft dat die geheim moet blijven. 10. De zorgvrager heeft het recht zijn eigen zorgdossier in te zien. Pagina 8