Hof van Cassatie van België

Transcriptie

1 10 MAART 2008 C N/1 Hof van Cassatie van België Arrest Nr. C N 1. P.M., en zijn echtgenote 2. S.H., 3. M & H, besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid, met zetel te 2811 Mechelen-Leest, Juniorslaan 18, eisers, vertegenwoordigd door mr. Bruno Maes, advocaat bij het Hof van Cassatie, kantoor houdende te 1000 Brussel, Central Plaza, Loksumstraat 25, alwaar keuze van woonplaats wordt gedaan. tegen E.A., verweerster, en ten aanzien van STAD MECHELEN, vertegenwoordigd door haar college van burgemeester en schepenen, met burelen ten Stadhuize, Grote Markt 21, 2800 Mechelen, partij opgeroepen tot bindendverklaring van het arrest.

2 10 MAART 2008 C N/2 I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen een arrest, op 20 december 2005 gewezen door het Hof van Beroep te Antwerpen. De zaak is bij beschikking van de eerste voorzitter van 31 januari 2008 verwezen naar de derde kamer. Raadsheer Beatrijs Deconinck heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Guy Dubrulle heeft geconcludeerd. II. CASSATIEMIDDEL De eisers voeren in hun verzoekschrift een middel aan. Geschonden wettelijke bepalingen - de artikelen 149 en 159 van de Grondwet; - de artikelen 106 en 113, 1 van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening; - artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu; - artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet, gecodificeerd bij koninklijk besluit van 24 juni 1988 en bekrachtigd door artikel 1 van de wet van 26 mei 1989; - de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek. Aangevochten beslissing Het hof van beroep verklaart de vordering van de eisers niet-ontvankelijk, op grond van de volgende overwegingen; Zoals reeds gesteld, is de vordering ingesteld door een inwoner op grond van artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet geen vordering van de inwoner, maar een vordering van de gemeente. De inwoner dient derhalve aan te tonen dat er een belang is in hoofde van de gemeente. Een stakingsvordering ingesteld door een inwoner van een gemeente op grond van voormeld artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet is derhalve niet ontvankelijk indien de gemeente niet over het vereiste belang beschikt om zelf die stakingsvordering in te stellen. Een gemeente beschikt niet over het vereiste belang om de stakingsvordering in te stellen voor werken die zij zelf heeft toegestaan. Een gemeente heeft immers niet het vereiste

3 10 MAART 2008 C N/3 belang om de staking te vorderen van werken waarvoor zij zelf de stedenbouwkundige vergunning verleend heeft. Te dezen heeft de Stad Mechelen op 28 juli 2004 de stedenbouwkundige vergunning verleend voor het bebouwen van het perceel gelegen te Mechelen-Leest, Juniorslaan 14, met kadastrale omschrijving afdeling 6, sectie A, nr. 418S. De Stad Mechelen heeft derhalve niet het vereiste belang om een stakingsvordering in te stellen voor de werken die ingevolge deze vergunning worden uitgevoerd, zodat ook geïntimeerden, als inwoners van de Stad Mechelen, geen stakingsvordering kunnen instellen. De vordering van geïntimeerden diende dan ook als onontvankelijk te worden afgewezen. De bestreden beschikking dient dan ook in die zin te worden hervormd. (cf. p. 8 van het arrest). Eerste onderdeel Schending van de artikelen 106 en 113, 1, van het decreet van 18 mei 1999 houdende de organisatie van de ruimtelijke ordening (hierna Decreet ruimtelijke ordening), van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu (hierna de wet van 12 januari 1993), van artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet en van de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek. 1. Het hof van beroep verklaart de milieustakingsvordering die de eisers op grond van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 namens de gemeente instelden niet-ontvankelijk bij gebrek aan belang, om reden dat de Stad Mechelen op 28 juli 2004 een stedenbouwkundige vergunning verleende voor het bebouwen van het perceel aan de Juniorslaan nr. 14 en de eisers volgens het hof van beroep dus niet het vereiste belang hebben om namens de gemeente een stakingsvordering in te stellen voor de werken die ingevolge deze vergunning worden uitgevoerd (cf. p. 8 van het arrest). 2. De stedenbouwkundige vergunning van 28 juli 2004 werd evenwel niet door de Stad Mechelen maar wel door het college van burgemeester en schepenen verleend, zoals het hof van beroep eerder in het arrest overigens ook vaststelde (cf. p. 3, in fine van het arrest). Overeenkomstig de artikelen 106 en 113, 1, van het Decreet ruimtelijke ordening verleent inderdaad het college van burgemeester en schepenen als bevoegde overheid de stedenbouwkundige vergunning. Zoals de eisers in hun aanvullende beroepsconclusie aanstipten, oefent het college van burgemeester en schepenen in dat verband een taak van medebewind uit samen met het Vlaamse Gewest en kan de gemeente als afzonderlijke rechtspersoon opkomen tegen de beslissingen die het schepencollege in het kader van dit medebewind genomen heeft (cf. p. 7 van hun aanvullende beroepsconclusie).

4 10 MAART 2008 C N/4 De eisers benadrukten in hun beroepsconclusie dan ook terecht dat zij hun stakingsvordering namens de gemeente formuleerden en niet namens het college van burgemeester en schepenen (cf. p. 6, eerste alinea van p. 7, tweede laatste alinea, van hun aanvullende beroepsconclusie). 3. Nu in voorliggend geval het college van burgemeester en schepenen en niet de gemeente de bevoegde vergunningverlenende overheid was, konden de eisers wel degelijk namens de gemeente de staking vorderen van de werken die ingevolge de stedenbouwkundige vergunning uitgevoerd werden. Hieruit volgt dat de beslissing dat de eisers niet het vereiste belang hebben om namens de gemeente de staking te vorderen van werken waarvoor de Stad Mechelen eerder een stedenbouwkundige vergunning verleende (cf. p. 8 van het arrest), dan ook de bevoegdheidsverdeling in de artikelen 106 en 113, 1, van het Decreet ruimtelijke ordening miskent en aldus tevens artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu, artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet en, voor zoveel als nodig, de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek schendt. Tweede onderdeel Schending van de artikelen 149 en 159 van de Grondwet, van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu, van artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet en, voor zoveel als nodig, van de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek. 4. Luidens artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu (hierna de wet van 12 januari 1993) stelt de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, op verzoek van een administratieve overheid het bestaan vast van een zelfs onder het strafrecht vallende handeling, die een kennelijke inbreuk is of een ernstige dreiging vormt voor een inbreuk op één of meer bepalingen van wetten, decreten, ordonnanties, verordeningen of besluiten betreffende de bescherming van het leefmilieu. De voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg kan de staking bevelen van handelingen waarvan de uitvoering reeds is begonnen of maatregelen opleggen ter preventie van de uitvoering ervan of ter voorkoming van schade aan het leefmilieu. De voorzitter kan aan de overtreder ook een termijn toestaan om aan de opgelegde maatregelen te voldoen. Artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet bepaalt dat wanneer het college van burgemeester en schepenen niet in rechte optreedt, een of meer inwoners in rechte kunnen optreden namens de gemeente, mits zij onder zekerheidstelling aanbieden om persoonlijk de kosten van het geding te dragen en in te staan voor de veroordelingen die mochten worden uitgesproken. De gemeente kan ten aanzien van het geding geen dading treffen zonder medewerking van de inwoner of de inwoners die het geding in haar naam hebben gevoerd.

5 10 MAART 2008 C N/5 5. Op basis van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 kan de gemeente een stakingsvordering instellen ter bescherming van het leefmilieu of ter voorkoming van een ernstige dreiging voor het leefmilieu op haar grondgebied, voor zover die bescherming van het leefmilieu tot haar bevoegdheid behoort. De gemeente wordt in dergelijk geval geacht een belang te hebben, vermits haar vorderingsrecht rechtstreeks volgt uit artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 en het doel ervan - de bescherming van het leefmilieu - geacht wordt te behoren tot het eigen belang van de gemeente. Het belang bij het instellen van deze milieustakingsvordering wijkt dan ook af van het vereiste belang in de zin van de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek. Zo het college van burgemeester en schepenen om welke reden dan ook niet in rechte optreedt, kunnen een of meer inwoners op grond van artikel 271 van de Nieuwe Gemeentewet namens de gemeente en ter bescherming van datzelfde leefmilieu de milieustakingsvordering in artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 instellen. 6. De eisers hadden in voorliggend geval namens de Stad Mechelen, partij opgeroepen tot bindendverklaring, een milieustakingsvordering ingesteld tegen verweerster en hadden de stillegging gevorderd van de werken die op het perceel aan de Juniorslaan nr. 14 plaatsvonden (cf. p. 4, derde alinea, van het arrest). Zij voerden aan dat zij bij gebrek aan optreden in rechte van de gemeente het vereiste belang hadden om namens de gemeente de milieustakingsvordering in te stellen en ter vrijwaring van de goede plaatselijke aanleg in de gemeente de stillegging te vorderen van de werken die de verweerster uitvoerde (cf. p. 6 en 7 van hun aanvullende beroepsconclusie). Het hof van beroep stelt vast dat op 28 juli 2004 een stedenbouwkundige vergunning verleend werd voor het bebouwen van het perceel aan de Juniorslaan nr. 14 en leidt daaruit af dat noch de Stad Mechelen, noch de eisers namens de gemeente, het vereiste belang hebben om een stakingsvordering in te stellen voor de werken die ingevolge deze vergunning worden uitgevoerd. Het hof van beroep verklaart de milieustakingsvordering die de eisers namens de gemeente instelden op die gronden niet-ontvankelijk (cf. p. 8 van het arrest). 7. Ten onrechte leidt het hof van beroep uit de loutere vaststelling dat de gemeente (Stad Mechelen) een stedenbouwkundige vergunning verleende af dat de eisers niet namens de gemeente een ontvankelijke stakingsvordering kunnen instellen met betrekking tot de werken die op basis van deze vergunning uitgevoerd worden. Dat een gemeente eerder een vergunning verleende, sluit immers niet uit dat de werken die ingevolge deze vergunning worden uitgevoerd een kennelijke inbreuk kunnen vormen op de wettelijke bepalingen tot bescherming van het leefmilieu in de zin van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993.

6 10 MAART 2008 C N/6 De stakingsrechter bij wie de milieustakingsvordering wordt ingesteld, moet in dat verband eerst en vooral nagaan of de werken waarvan de staking wordt gevorderd wel steun vinden in de eerder toegekende vergunning en of er in ontkennend geval sprake is van een kennelijke inbreuk op een wettelijke bepaling tot bescherming van het leefmilieu in de zin van artikel 1 van de wet van 12 januari De kennelijke inbreuk op de wettelijke bepalingen tot bescherming van het leefmilieu kan daarnaast ook onafhankelijk van de toegekende vergunning bestaan. Tot slot moet de stakingsrechter op basis van artikel 159 van de Grondwet ook onderzoeken of de vergunning die de gemeente toekende wel in overeenstemming is met de hogere rechtsnormen. Ieder met eigenlijke rechtspraak belast orgaan kan en moet immers nagaan of het besluit of de verordening waarop een vordering, verweer of exceptie steunt, met de wet overeenstemt, ook al is dit besluit of deze verordening van individuele aard. Ook indien eerder door de gemeente een vergunning verleend werd, kunnen de inwoners van deze gemeente er dus belang bij hebben om ter bescherming van het leefmilieu op het grondgebied van de gemeente in rechte op te treden en namens de gemeente de stakingsvordering bedoeld in artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 in te stellen. Dat eerder door de gemeente een stedenbouwkundige vergunning verleend werd, doet op zichzelf dan ook geen afbreuk aan het belang dat eisers er als inwoners van die gemeente bij hebben om namens de gemeente de staking te vorderen van werken die ingevolge deze vergunning uitgevoerd worden. Hieruit volgt dat het hof van beroep in zoverre het in voorliggend geval vaststelt dat de Stad Mechelen op 28 juli 2004 een stedenbouwkundige vergunning verleend heeft voor het bebouwen van het perceel aan de Juniorslaan nr. 14 en daaruit dan afleidt dat de eisers niet het vereiste belang hebben om namens de gemeente de staking te vorderen van de werken die ingevolge deze vergunning uitgevoerd worden (cf. p. 8 van het arrest, dan ook niet naar recht zijn beslissing verantwoordt dat de milieustakingsvordering die de eisers namens de gemeente instelden niet-ontvankelijk is bij gebrek aan belang (schending van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993, van artikel 271, 1 van de Nieuwe Gemeentewet en van de artikelen 17 en 18 van het Gerechtelijk Wetboek). Door de beslissing dat de eisers er om reden van de toegekende stedenbouwkundige vergunning geen belang bij hebben om namens de gemeente een milieustakingsvordering in te stellen, doet het hof van beroep tevens afbreuk aan zijn plicht om na te gaan of deze vergunning wel in overeenstemming is met de wet (schending van artikel 159 van de Grondwet en tevens, voor zoveel als nodig, van artikel 1 van de wet van 12 januari 1993 en van artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet). 9. In zoverre uit de gezamenlijke lezing van de overweging dat een gemeente niet over het vereiste belang (beschikt) om de stakingsvordering in te stellen voor werken die zij zelf heeft toegestaan en de Stad Mechelen... niet het vereiste belang (heeft) om een

7 10 MAART 2008 C N/7 stakingsvordering in te stellen voor de werken die ingevolge deze vergunning worden uitgevoerd, (cf. p. 8 van het arrest) volgt dat het hof van beroep de werken waarvan de eisers de stillegging vorderden volkomen in overeenstemming acht met de stedenbouwkundige vergunning die eerder toegekend werd, miskent het arrest ook artikel 149 van de Grondwet. Uit deze overwegingen kan immers niet worden opgemaakt op basis van welke motieven het hof van beroep aanneemt dat de werken in overeenstemming zijn met de toegekende stedenbouwkundige vergunning, zodat deze beslissing het Hof niet toelaat om hierop enige wettigheidscontrole uit te oefenen (schending van artikel 149 van de Grondwet). III. BESLISSING VAN HET HOF Beoordeling Tweede onderdeel. 1. Krachtens artikel 1, eerste lid, van de wet van 12 januari 1993 betreffende een vorderingsrecht inzake bescherming van het leefmilieu, onverminderd de bevoegdheid van andere rechtscolleges op basis van andere wetsbepalingen, stelt de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, op verzoek van de procureur des Konings, van een administratieve overheid of van een rechtspersoon zoals omschreven in artikel 2, het bestaan vast van een zelfs onder het strafrecht vallende handeling, die een kennelijke inbreuk is of een ernstige dreiging vormt voor een inbreuk op één of meer bepalingen van wetten, decreten, ordonnanties, verordeningen of besluiten betreffende de bescherming van het leefmilieu. 2. Een gemeente kan op grond van die bepaling een vordering tot staking instellen ter bescherming van het leefmilieu of ter voorkoming van een ernstige dreiging voor het leefmilieu op haar grondgebied voor zover die bescherming van dit aspect van het leefmilieu tot haar bevoegdheid behoort. De gemeente wordt geacht in dergelijk geval een belang te hebben. 3. Krachtens artikel 271, 1, van de Nieuwe Gemeentewet, kunnen, wanneer het college van burgemeester en schepenen niet in rechte optreedt, een of meer inwoners namens de gemeente in rechte optreden, mits zij onder zekerheidsstelling aanbieden om persoonlijk de kosten van het geding te dragen en in te staan voor de veroordelingen die mochten worden uitgesproken.

8 10 MAART 2008 C N/8 4. Uit de voornoemde artikelen in hun samenhang gelezen volgt dat wanneer het college van burgemeester en schepenen in die omstandigheden niet in rechte optreedt, een of meer inwoners namens de gemeente in rechte kunnen optreden tot bescherming van het leefmilieu. De vordering zal evenwel slechts ontvankelijk zijn in de mate de vordering in hoofde van de gemeente een belang vertoont. 5. Het belang van de gemeente om een vordering in te stellen tegen handelingen die het gevolg zijn van een eerder door de gemeente ten onrechte gegeven vergunning wordt in beginsel niet aangetast door het feit dat de gemeente zelf aan de basis ligt van de schending van het leefmilieu. De mogelijkheid een milieustakingvordering in te stellen tegen handelingen die een kennelijke inbreuk of een ernstige dreiging van inbreuk uitmaken wordt niet beheerst door de grenzen die op de gemeente berusten haar eigen beslissingen aan te vechten of in te trekken en moet beschouwd worden als een autonome vordering bestemd om ernstige schendingen van het leefmilieu te weren. 6. De appelrechter oordeelt : - de vordering op grond van voormeld artikel 271, 1, is geen vordering van de inwoner, maar een vordering van de gemeente; - het belang in hoofde van de gemeente dient door de inwoner aangetoond; - een gemeente heeft niet het vereiste belang om de staking te vorderen van werken waarvoor zij zelf de stedenbouwkundige vergunning heeft verleend; - de Stad Mechelen heeft op 28 juli 2004 een stedenbouwkundige vergunning verleend voor het bebouwen van het perceel; - deze Stad heeft dienvolgens niet het vereiste belang om een stakingsvordering in te stellen voor de werken die ingevolge deze vergunning worden uitgevoerd, zodat ook de eisers, als inwoners van de Stad Mechelen, geen stakingsvordering kunnen instellen, en verklaart de stakingsvordering niet-ontvankelijk. 7. De appelrechter schendt zodoende de in het onderdeel aangewezen wetsbepalingen.

9 10 MAART 2008 C N/9 Het onderdeel is gegrond. Overige grieven 8. De overige grieven kunnen niet tot ruimere cassatie leiden. Dictum Het Hof, Vernietigt het bestreden arrest, behalve in zoverre dit het hoger beroep en de tussenkomst van de Stad Mechelen ontvankelijk verklaart. Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het gedeeltelijk vernietigde arrest. Houdt de kosten aan en laat de beslissing daaromtrent aan de feitenrechter over, Verwijst de aldus beperkte zaak naar het Hof van Beroep te Gent. Dit arrest is gewezen te Brussel door het Hof van Cassatie, derde kamer, samengesteld uit voorzitter Ivan Verougstraete, als voorzitter, afdelingsvoorzitter Robert Boes, en de raadsheren Eric Dirix, Beatrijs Deconinck en Alain Smetryns, en in openbare terechtzitting van 10 maart 2008 uitgesproken door voorzitter Ivan Verougstraete, in aanwezigheid van advocaat-generaal Guy Dubrulle, met bijstand van griffier Philippe Van Geem.

10 10 MAART 2008 C N/10 Ph. Van Geem A. Smetryns B. Deconinck E. Dirix R. Boes I. Verougstraete