heeft de volgende beslissing gegeven naar aanleiding van het hoger beroep van de heer drs. A. te X. en het hoger beroep van de heer B. te Y..

Transcriptie

1 No. CvB 2013/10 HET COLLEGE VAN BEROEP van het Nederlands Instituut van Psychologen heeft de volgende beslissing gegeven naar aanleiding van het hoger beroep van de heer drs. A. te X. en het hoger beroep van de heer B. te Y.. 1. De procesgang Bij beslissing van 12 juni 2013 (CvT No.12/42) heeft het College van Toezicht van het NIP de klacht van de heer B. wonende te Y., hierna ook te noemen: klager, tegen de heer drs.a., lid van het Instituut, wonende te X., hierna ook te noemen: de psycholoog, gedeeltelijk gegrond verklaard en de psycholoog de maatregel van waarschuwing opgelegd. Het College van Toezicht heeft de klacht omschreven en met betrekking tot die klacht overwogen zoals is vermeld in zijn beslissing, die aan deze beslissing van het College van Beroep is gehecht en daarvan deel uitmaakt. Een afschrift van de beslissing van het College van Toezicht is aan de klager en de psycholoog toegezonden op 29 juli De psycholoog is van die beslissing op nader aan te voeren gronden in hoger beroep gekomen bij beroepschrift van 26 september 2013, dat op 30 september 2013 is ingekomen bij de secretaris van het College van Beroep. De klager heeft eveneens op nader aan te voeren gronden hoger beroep ingesteld met een ongedateerd schrijven dat op 29 september 2013 is verzonden en op 30 september 2013 is ontvangen door de secretaris van het College van Beroep. Met een schrijven van 9 oktober 2013 heeft klager de gronden voor zijn hoger beroep ingediend. De psycholoog heeft, met een schrijven van 7 november 2013, zijn gronden aangevoerd en daarbij tevens verweer gevoerd tegen het beroepschrift van klager. Klager heeft op 11 januari 2014 een repliek ingediend, waarna de psycholoog met een schrijven van 23 januari 2014 heeft aangegeven geen behoefte te hebben aan een dupliek. Op 28 april 2014 heeft klager het College van Beroep nog een aantal stukken doen toekomen ten behoeve van de mondelinge behandeling. Het College van Beroep heeft de zaak mondeling behandeld op 9 mei Daarbij waren zowel klager als de psycholoog aanwezig. De psycholoog werd bijgestaan door mr.c., advocaat te Z.. Klager heeft bij aanvang van de behandeling een pleitnotitie overgelegd. Klager en de psycholoog hebben tegen de beslissing van het College van Toezicht grieven aangevoerd, waarvan de inhoud hier als ingelast wordt beschouwd.

2 2. De beoordeling van het hoger beroep 2.1. Naar aanleiding van het beroep overweegt het College van Beroep als volgt De beroepschriften zijn ingezonden binnen de reglementaire termijn van twee maanden na de dag van verzending van de uitspraak van het College van Toezicht, zodat aan het vereiste van artikel van het Reglement voor het Toezicht is voldaan Het College van Beroep gaat uit van de feiten zoals deze zijn vastgesteld door het College van Toezicht in de bestreden uitspraak onder II, voor zover deze feiten in hoger beroep niet zijn bestreden Zowel klager als de psycholoog hebben grieven geformuleerd tegen de overwegingen van het College van Toezicht, zoals verwoord in de beslissing van het College van Toezicht in onderdeel V. 2.5 Klagers grieven houden, zakelijk weergegeven, het volgende in: (i) De psycholoog heeft nimmer een eigen diagnose gesteld en is uitgegaan van een onjuiste diagnose van klagers werkgever, hoewel klager de psycholoog daarop uitdrukkelijk heeft gewezen. De psycholoog had zich vervolgens terug moeten trekken onder vermelding van wat wel mogelijk was. (ii) Het stellen van een foute diagnose levert een onrechtmatige daad op jegens klager. Elke uitgebrachte rapportage die een onrechtmatige daad oplevert dient zonder enig voorbehoud door de onderzochte persoon te kunnen worden geblokkeerd. (iii) De discussie tussen klager en de psycholoog inzake het al of niet van toepassing zijn van het blokkeringsrecht had opgenomen moeten worden in de conclusies van het rapport. (iv) Tegen deze achtergrond is klager van mening dat een royement uit de registers van het NIP een gerechtvaardigde sanctie is De psycholoog voert in dit hoger beroep de volgende grieven aan: (i) Het College van Toezicht heeft ten onrechte overwogen dat de psycholoog, door zich te beperken tot traumata in het verleden, geen recht heeft gedaan aan de door klager verstrekte informatie. De psycholoog heeft zijn eigen conclusies getrokken en bij het beantwoorden van vraag 4 voldoende nuancering aangebracht. (ii) De rapportage over het door de psycholoog verrichte neuropsychologisch onderzoek vormt geen zelfstandige rapportage. Het onderzoek vormt een deel van het onderzoek dat nodig was voor het aan de opdrachtgever te verstrekken rapport. De rapportage van de psycholoog is bovendien niet aan een derde verstrekt maar intern aan de psychiater in het kader van de onderzoeksvraag. Er was daarom geen sprake van een blokkeringsrecht, noch van een correctierecht. Inzagerecht is aan klager verleend nadat klager een gesprek had gevoerd met de psychiater inzake de gehele rapportage. (iii) De psycholoog bestrijdt de conclusie van het College van Toezicht dat er in casu geen uitzondering was op de hoofdregel van artikel III van de Beroepscode.

3 2.7. De eerste grief van zowel klager als de psycholoog betreft de rapportage van de psycholoog, toegespitst op de beantwoording van vraag 4. Klager voert aan dat de psycholoog geen eigen diagnose heeft gesteld en zich, na door klager te zijn geïnformeerd over zijn huidige, actuele klachten, had moeten terugtrekken. De psycholoog stelt daartegenover dat hij weliswaar geen eigen diagnose heeft gesteld, maar een hypothese inzake een mogelijke etiologie. Een psycholoog is immers niet in staat, aldus de psycholoog, om cognitieve vermogens zoals die blijken uit testresultaten, te relateren aan letsel, maar doorgemaakt letsel kan wel een aanwijzing vormen voor het ontstaan van cognitieve stoornissen. Om deze reden heeft hij zijn antwoord op vraag 4 geformuleerd als een hypothese. Het College van Beroep is van oordeel dat het College van Toezicht met juistheid heeft vastgesteld dat de psycholoog door zich te beperken tot traumata uit het verleden geen recht heeft gedaan aan de hem door klager verstrekte informatie. Artikel III van de Beroepscode vereist dat oordelen in een rapportage in begrijpelijke en ondubbelzinnige termen dienen te worden geformuleerd. Nu de psycholoog, zoals hij ter zitting heeft verklaard, geen diagnose maar een hypothese heeft verwoord, acht het College van Beroep de gekozen formulering onvoldoende helder en bovendien onvolledig. De psycholoog heeft immers verzuimd om de beperkingen van zijn uitspraak aan te geven, terwijl hij op de hoogte was van klagers andere klachten. Dit brengt mee dat de grief van klager gegrond is en die van de psycholoog als ongegrond moet worden afgewezen. Het laatste onderdeel van klagers eerste grief treft geen doel. Klagers mening dat de psycholoog zich had moeten terugtrekken deelt het College van Beroep niet. Het behoort tot de professionele verantwoordelijkheid van de psycholoog om een dergelijke afweging te maken. Indien het resultaat van een dergelijke afweging niet wordt gedeeld door de cliënt, kan deze behoudens het geval waarin sprake is van een externe opdracht met een wettelijke basis zijn medewerking aan het onderzoek weigeren, zoals ook is neergelegd in art. III van de Beroepscode Klagers tweede grief treft geen doel. Het College van Beroep beperkt zich tot toetsing van het handelen van een psycholoog aan de Beroepscode van het NIP. Vaststelling of sprake is van een onrechtmatige daad is voorbehouden aan de burgerlijke rechter. Het College van Toezicht heeft zich daarover dan ook terecht niet uitgelaten Evenmin heeft het College van Toezicht zich uitgelaten over klagers stelling in zijn derde grief dat de discussie over het al dan niet van toepassing zijn van het blokkeringsrecht in de rapportage had moeten worden opgenomen. Wat er overigens zij van deze grief, deze betreft een nieuwe klacht. In hoger beroep kunnen geen nieuwe klachten aan de orde worden gesteld, reeds omdat de wederpartij daardoor een instantie zou missen In zijn tweede en derde grief bestrijdt de psycholoog dat inzake de door hem uitgebrachte rapportage een inzage-, correctie- en blokkeringsrecht van toepassing was. Hij voert daartoe aan dat zijn rapport geen zelfstandige rapportage vormde, maar een deelonderzoek in een breder onderzoek dat door een ander werd verricht en aan wie hij intern zijn rapportage heeft uitgebracht. Een dergelijke werkwijze is, aldus de psycholoog, niet aan te merken als verstrekking aan een derde. Het College van Beroep overweegt dat het door de psycholoog ondertekende rapport aan het slot een passage bevat, die, voor zover hier van belang, luidt als volgt: a. (.)Het neuropsychologisch onderzoek wordt uitgevoerd volgens de gedragsregels en algemene standaard testgebruik van het Nederlands Instituut van Psychologen. b. Betrokkene is vervolgens in de gelegenheid gesteld de feiten, voor het ontstaan van dit rapport, te corrigeren (zogenaamd inzage- en correctierecht); betrokkene heeft hiervan wel gebruik gemaakt.

4 Door het opnemen van deze tekst erkent de psycholoog dat de gedragsregels van het NIP (lees: de Beroepscode) en dus ook het daarin neergelegde inzage-, correctie- en blokkeringsrecht - van toepassing zijn en verklaart hij bovendien. nog eens uitdrukkelijk dat het inzage- en correctierecht van toepassing is. Reeds op deze grond kan de opgeworpen grief geen doel treffen Het ter zitting door de psycholoog gevoerde verweer dat de aangehaalde passage behoort tot het standaard-format zoals dat door D. wordt gehanteerd en deze passage desgewenst door de (uiteindelijk) rapporterende psychiater kan worden gewijzigd, acht het College van Beroep onbegrijpelijk in het licht van het feit dat de psycholoog in zijn rapportage uitdrukkelijk verklaart dat de Beroepscode van het NIP van toepassing is. Deze gedragsregels bepalen immers dat het in acht nemen van de hier aan de orde zijnde rechten behoort tot de taak van de rapporterende psycholoog. Dit klemt temeer nu de psycholoog ter zitting van het College van Beroep heeft verklaard ermee bekend te zijn dat het bij D. de vaste werkwijze is om de neuropsychologische rapportage integraal toe te voegen aan de psychiatrische rapportage aan de opdrachtgever Met betrekking tot het blokkeringsrecht voert de psycholoog aan dat de wetgever, blijkens de formulering van artikel 7:464, lid 2, aanhef en sub b BW uitdrukkelijk de reikwijdte van het blokkeringsrecht heeft willen bepalen. Het kan daarom niet zo zijn, aldus de psycholoog, dat in een door een beroepsvereniging opgestelde beroepscode een afwijking wordt geformuleerd ten opzichte van een door de wetgever gemaakte afweging. Artikel III is naar zijn mening te ruim en bovendien onduidelijk geformuleerd. Het College van Beroep is van oordeel dat, wat er overigens zij van de redenering van de psycholoog, hij gehouden was om de betreffende gedragsregels, neergelegd in de Beroepscode, in acht te nemen en hij was, blijkens de onder 2.10 aangehaalde passage uit zijn rapport, daarvan ook op de hoogte. Dit is slechts anders indien komt vast te staan dat wettelijke regels de psycholoog verplichten af te wijken van de bepalingen in de Beroepscode (artikel I.1.4.4). Daarvan is naar het oordeel van het College van Beroep hier geen sprake. Een opdracht van een bedrijfsarts is geen wettelijke verplichting als bedoeld in artikel III , zodat van de door de psycholoog gestelde uitzondering geen sprake is, zoals het College van Toezicht met juistheid heeft vastgesteld. Het College van Beroep is van oordeel dat de psycholoog heeft gehandeld in strijd was met de artikelen III.3.2.5, III , III en III van de Beroepscode.. De psycholoog heeft de uit deze bepalingen voortvloeiende verplichtingen niet in acht genomen en ten onrechte overgedragen aan de psychiater. Op grond hiervan dienen de tweede en derde grief van de psycholoog eveneens te worden verworpen Het College van Beroep acht de door het College van Toezicht opgelegde maatregel in relatie tot de verweten gedragingen van de psycholoog passend en geboden. Dit betekent dat de door klager opgeworpen grief tegen de opgelegde maatregel geen doel treft.

5 3. Beslissing Het College van Beroep, op vorenstaande gronden beslissende, bevestigt de beslissing van het College van Toezicht van 12 juni Aldus gewezen te Utrecht op 9 mei 2014 door prof.mr. J.H. Hubben, voorzitter, mevrouw drs. M.E. de Weerdt, dr. Th.A.M. Deenen, dr. K.A. Soudijn, beroepsgenoten en mr. drs. F.J. van Woerden, secretaris. De voorzitter, De secretaris,