Op zaterdag 22 juni namen we op gepaste manier afscheid van onze zesdejaars op het galabal in de Salons Georges. We willen bij deze nogmaals onze

Transcriptie

1 Paridaensinfo 3 - juli 2013

2 Op zaterdag 22 juni namen we op gepaste manier afscheid van onze zesdejaars op het galabal in de Salons Georges. We willen bij deze nogmaals onze sponsors KU Leuven en GroepT bedanken voor hun jaarlijkse steun en natuurlijk een speciale dank aan Carlotta Morina voor het knappe ontwerp van de affiche! 2 Paridaensinfo 3 - juli 2013

3 Redactie Myriam Neves, Annick Van Petegem, Maryleen Verhavert Medewerkers Brigitte Achten, Karen Aerts, Helena Baeck, Philip Georg Demaerel, Katrijn De Reu, Lut Deschamps, Céline Eeckhout, Françoise Feys, Emma Garrido Altamirano, Sara Gijsbers, Ilka Joly, Barbara Lauwereys, Jos Maes, Sarah Vanderwaeren, Ylke van Dun, Hilde Van Oosterwijck Lay-out Annick Van Petegem, Maryleen Verhavert Paridaensinfo 3 - juli

4 4 Paridaensinfo 3 - juli 2013

5 In dit nummer Slot sociale actie 4 In dit nummer 5 Editoriaal 6 Sociale actie: nabeschouwing 7 Winnaar stiftenverkoop teambuilding met 4B 10 Tongeren 11 Op stap in Leuven 13 Wetenschappen in de 2de graad 14 Sportdagen 16 Sportieve wist-je-datjes 19 Filosofische lezing 20 Cultuurproject kortfilm 21 Latijn zinloos? Think again! 22 Berlin, du bist so schön! 26 Activiteitenkalender 27 Overlijdensbericht Magda Crabbé 28 Personalia van de oud-leerlingenbond 29 Het levensverhaal van Ethel Carnoy 31 Paridaensinfo 3 - juli

6 Beste ouders Het derde trimester leek ons kort, vooral omdat het zo ontzettend druk was. Een aantal extra-activiteiten en sportdagen worden immers best gepland in het mooie seizoen. Al was dat dit jaar geen garantie; het gure weer bleef immers aanhouden tot een paar weken geleden. Toch waren de leerlingen enthousiast over de excursies die ze maakten. U leest er een paar verslagen over We mochten heel veel geïnteresseerden verwelkomen op onze opendeurdag. En een paar dagen later sloten we onze sociale actie af met een spectaculair feestmoment. Er mocht ook gefeest worden: het gebeurt niet elk jaar dat we er in slagen om euro te verzamelen voor het goede doel. Daarna werkten we stilaan toe naar de examens. De meeste leerlingen hadden er zich degelijk op voorbereid en konden het jaar met succes afronden. Wie zijn studiekeuze moet bijsturen krijgt daar nu even de tijd voor om volgend schooljaar met nieuwe moed in de meest geschikte studierichting te kunnen starten! Het nieuws over de nieuwe samenstelling van ons directieteam hebt u wellicht al horen waaien? Mevrouw Donceel verlaat Paridaens om in de Ziekenhuisschool van Gasthuisberg directeur te worden. Een hele uitdaging, die ze met vertrouwen tegemoet kijkt vanuit haar rijke ervaring als leerlingenbegeleider en eerstegraadsdirecteur in Paridaens. We wensen haar heel veel voldoening in haar nieuwe job. Wij stonden intussen voor de moeilijke opdracht van haar vervanging. Haar taak als leerlingenbegeleider wordt deeltijds opgenomen door Mevrouw Hex en Mevrouw Verhoelst. Samen met mijnheer Royackers zullen zij de interne leerlingenbegeleiding op school verder uitbouwen. Omdat de school de komende jaren voor heel wat uitdagingen staat op het gebied van restauratie en vernieuwing van de gebouwen, besliste het schoolbestuur het directieteam te versterken met een technisch directeur. Die kan directeur en adjunct ontlasten van materiële en logistieke zorgen en beslommeringen, zodat ze alle aandacht kunnen blijven richten op het pedagogische luik en het personeelsbeleid. Mijnheer Wallays - die nu al de taak van preventieadviseur opneemt op school - werd aangesteld als halftijds technisch directeur. We hebben er alle vertrouwen in dat ons nieuw samengesteld team Paridaens met enthousiasme en gedrevenheid op koers zal houden! De vakantie is begonnen; tijd om even tot rust te komen. We hopen dat ze veel zon en ruimte voor fijne ervaringen brengt... Annick Van Petegem, Ingrid Donceel en Maryleen Verhavert, directieteam 6 Paridaensinfo 3 - juli 2013

7 Eind augustus 2012 kreeg ik als leerkracht aan het Paridaensinstituut de kans om met Damiaanactie op inleefreis te trekken naar Nicaragua, een van haar 14 projectlanden. Alvorens het zover was, werd er een sollicitatieronde georganiseerd. Zie hier mijn motivatiebrief. Motivatiebrief inleefreis Nicaragua Herent, 20 mei 2012 Beste, De kans krijgen om mee te gaan op inleefreis met Damiaanctie naar Nicaragua prikkelt. Het prikkelt om een van onze leerlingen te kunnen begeleiden in zijn eerste ontmoeting met het Zuiden. Ik wil er bij zijn wanneer de magie ontstaat op het moment dat een jongere van hier zijn eerste stappen zet in een tot dan toe ongekende wereld en hierdoor van binnen uit gegrepen zal worden. Ik wil hem bijstaan in deze confronterende ervaring. Ik wil getuige zijn wanneer langzaam het geloof bij hem groeit dat er mogelijkheden zijn om samen de kloof tussen Noord en Zuid te dichten. Ik wil hem hierin begeleiden om samen vanuit dat innerlijk geraakt zijn het komende jaar als ambassadeur van Damiaanactie op school te fungeren. Het project prikkelt omdat deze inleefreis kansen creëert voor de betrokkenheid van leerlingen bij de KRASS. Na bijna tien jaar op het Paridaensinstituut is mijn geloof in onze jongeren als geëngageerd publiek erg gegroeid. Deze jonge generatie van vrijwilligers is een van de grootste troeven van onze school. Mijn tijdelijke ervaring als eindverantwoordelijke voor de pastorale/sociale werkgroep op school leerde me dat niet de leerkrachten, maar vooral de geëngageerde jonge mensen en/of de samenwerking tussen beide een verschil kunnen maken. In de inleefreis zie ik kansen tot een dergelijke dynamiek. Een ideale gelegenheid om de vele sociaal geëngageerde leerlingen die onze school rijk is te bereiken en hen verantwoordelijkheid te geven in het uitbouwen van een sociale beweging op school. De inleefreis prikkelt tot slot ook mezelf. Ik ben een laatbloeier wat betreft sociaal engagement. Waar ik 8 jaar geleden vooral vanuit culturele motieven het zuidelijk deel van Peru ging verkennen, heeft de situatie van dat land me daadwerkelijk bij de keel gegrepen en nadien niet meer losgelaten. Deze reis is een deel van mezelf geworden en is nu nog steeds dankbaar materiaal om mijn godsdienstlessen te verrijken met uit het leven gegrepen voorbeelden van ongelijkheid en overleving maar ook van moed, solidariteit, gewetensvol handelen en hoop op een nieuwe toekomst. De inleefreis naar Nicaragua lijkt me de perfecte rechtstreekse stimulans tot het voeden van mijn eigen sociaal engagement. Dank u wel, Damiaanactie, niet alleen voor het vele goede werk dat jullie verrichten maar ook voor de unieke kans die jullie een van onze jongeren en daardoor een groter publiek biedt. Ik ben er van overtuigd dat je door één iemand iets aan den lijve te laten ondervinden, je de aanzet geeft tot zijn latere sociale betrokkenheid én die van anderen. Daar kan niets tegenop. Met vriendelijke groeten, Sara Gijsbers Paridaensinfo 3 - juli

8 Deze brief was blijkbaar overtuigend genoeg, want ik mocht mee. De inleefreis beantwoordde op alle vlakken aan mijn verwachtingen. Ik heb de chemie mogen zien, voelen en begeleiden die ontstaan is wanneer een jongere van hier in ontmoeting kwam met het Zuiden. De inleefweek en de projecten van Damiaanactie hebben een uitgelezen concrete kans geboden om van Paridaens een top-sociale school te maken. Afgelopen maanden ontstond er een ongekende solidariteitsdynamiek die met de stiftenverkoop en mobilhome-for-life haar hoogtepunt bereikte. De inleefreis betekende voor mij ook een levensbron, een noodzaak om als een beter mens en een betere leerkracht in het leven te staan. Met onze school hadden we dit jaar een doel voorop gesteld. Elke leerling zou tegen het einde van het schooljaar een mensenleven gered moeten hebben. Dit streefbedrag van euro leek aanvankelijk een utopie, maar op het afrondingsmoment op 8 mei bleek dat de kaap van euro ruim overschreden werd. Dit afrondingsmoment werd opgevat als een bedankingsfeest aan iedereen op school die door zijn of haar belangeloze inzet had bijgedragen aan het succes. De leerlingen kregen een heel uur lang vrijstelling van les, Dynamo de percussiegroep van Cirkus in Beweging - zorgde voor de muzikale omlijsting, Wim van de Damiaanactie kwam de cheque in ontvangst nemen, de Compañer@s blikten even terug op een succesvol jaar, de school trakteerde de hele speelplaats op een verfrissend ijsje Van harte dank aan iedereen die samen met mij geloofde dat ondanks de vele miserie er nog hoop is voor de toekomst. Van harte dank aan iedereen die een bijdrage leverde aan het dichten van de kloof tussen Noord en Zuid. Van harte dank aan iedereen die van het afgelopen jaar één groot solidair feest maakte. Sara Gijsbers, leraar godsdienst eerste graad 8 Paridaensinfo 3 - juli 2013

9 Paridaensinfo 3 - juli

10 In januari daagden Los Companeros de leerlingen uit om zoveel mogelijk Damiaanstiften te verkopen. De klas die het grootste aantal stiften verkocht kreeg als geschenk een dagje teambuilding en hoogteparcours. Die uitdaging konden de leerlingen van 4B niet naast zich neerleggen. Het werden professionele verkopers die avonden en weekends de straat op gingen om mensen te overtuigen dat een kleine bijdrage mensenlevens kan redden. Uiteindelijk lukte het ze om de prijs in de wacht te slepen. Op 16 mei was het zover. s Morgens vroeg vertrokken we met de trein richting Diest. Al van bij het begin zat de ambiance er in. Na een flinke wandeling van het station in Diest naar Provinciedomein Halve Maan, kwamen we op onze bestemming aan. Daar werden we ontvangen door de verantwoordelijke die ons het reilen en zeilen van de dag uitlegde. We startten met een paar teambuildingoefeningen die de sfeer er alvast goed inbrachten. Samenwerken was hierbij de boodschap. Het was duidelijk dat onze 4B-ers elkaar goed aanvoelden en al snel werden alle proeven tot een goed einde gebracht. De zon was intussen helemaal verdwenen en de regen probeerde spelbreker te zijn. De leerlingen lieten zich echter niet klein krijgen door de kou en het water en hielden de moed er in. Vlotten ging de ene groep duidelijker beter af dan de andere. Eén groepje heeft intussen ook geleerd dat je een vlot best vastlegt voor je het loslaat want dat het anders zelf de diepere wateren opzoekt. Gelukkig was een ander team zo vriendelijk om het ding veilig terug te brengen. Even de magen vullen en de kleren laten drogen in de cafetaria en daarna met z n allen weer de regen in. Op het programma stond na het eten een oriëntatieloop. Sommige leerlingen kozen ervoor om deze effectief te lopen, anderen deden het liever wat rustiger. De regen bleef ons alvast gezelschap houden. Eindelijk was het moment aangebroken om de lucht in te gaan. Iedereen was verplicht om tenminste een van de drie parcours in de hoogte af te leggen. Sommigen hadden vooraf aangegeven absoluut niet de hoogte in te willen. Nadat ze uiteindelijk één keer de kick ervaren hadden, stonden ze al aan te schuiven om voor de tweede of zelfs derde keer de uitdaging aan te gaan. Het hoogtepunt was de pamperpaal; wie het gelukt is om daar bovenop te gaan staan is alvast een hele ervaring rijker. Doorweekt stapten we terug naar het station om vervolgens moe en voldaan naar huis te sporen. Nog een speciale dank aan Betterteams voor de zeer goede ontvangst en de fijne dag. Ylke van Dun, klassenleraar 4B 10 Paridaensinfo 3 - juli 2013

11 Op dinsdag 23 april kwamen tweedejaars achter hun schoolbanken vandaan om Tongeren te verkennen. In het kader van de lessen geschiedenis, Nederlands en Latijn stond er hen een gevarieerd programma te wachten. Hun kennis over de prehistorie en de klassieke oudheid werd aangescherpt tijdens een bezoek aan het Gallo-Romeins Museum. Een gids loodste hen door de restanten uit de oudheid. De leerlingen hadden niet alleen oog voor de objecten maar ook voor de vaardigheden van de gids, want in de namiddag was het immers de bedoeling dat ze zelf in die rol kropen om hun klasgenoten de mooiste kanten van Tongeren te tonen. Alsof ze nooit iets anders gedaan hadden, ontpopten ze zich tot welbespraakte reisleiders. We kwamen meer te weten over Ambiorix, de Grote Markt, de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek, huizen in vakwerk, de wallen, de Lakenmakerstoren, het begijnhof, de gevangenis Tussendoor was er natuurlijk ook tijd om leuke foto s te maken en wat lekkernijen te kopen. Die aspecten horen onlosmakelijk bij een schoolexcursie. Met een rugzakje vol vakoverschrijdende info stapten we weer de bus op. Het was een boeiende dag in de oudste stad van België. Voor herhaling vatbaar... Katrijn De Reu, Sarah Vanderwaeren, Hilde Van Oosterwijck, leraren Nederlands Paridaensinfo 3 - juli

12 12 Paridaensinfo 3 - juli 2013

13 Neem jullie agenda en schrijf op dinsdag 30 april voor de eerste twee lesuren : excursie aardrijkskunde. Vergeet vooral niet een klembord mee te nemen, een potlood en voor één keer - ook jullie gsm. Zo luidde het in de les van mevrouw Christiaens. Ik keek mijn buur aan; we dachten allebei hetzelfde: wat hangt er nú weer boven ons hoofd, een uitstapje in de stad Leuven, dat is niet mis! Dus vertrokken we die dinsdag op excursie met een bundeltje en wat schrijfgerief in onze handen. We volgden de route uit ons bundeltje en passeerden de Brusselsestraat, de Grote Markt, de Schapenstraat Intussen voerden we de opdrachten die we kregen zo goed en zo kwaad mogelijk uit (bv. foto s nemen, mensen aanspreken, een fotozoektocht...). Als voorbeeldige leerlingen vulden we ons mapje in en keerden we tenslotte moe maar voldaan terug naar school. Daar kregen we nog een taak over de functies van de Brusselsestraat en de Schapenstraat. Dat onderdeel van de leerstof was dan ook weer gezien. Helena Baeck leerling 1B Paridaensinfo 3 - juli

14 Ook buiten de gewone les- en schooluren bestaan er heel wat wetenschappelijke uitdagingen voor leerlingen. Bij de leerlingen die al in de tweede graad kozen voor de richting wetenschappen, waren er ook dit schooljaar verschillende enthousiaste deelnemers. We zetten hun opmerkelijke prestaties even op een rijtje. EUREKAS! De hele groep (van 6!) wetenschappen van 3D zag het wel zitten om als team mee te doen aan Eurekas. Een beetje in de sfeer van de magiërs zetten ze enkele proeven op met een centrale rol voor vuur. Brandende geldbriefjes, vlammen in allerlei kleuren en zelfs brandend ijs. Ze wisten de jury wel te bekoren en stelden hun proeven dan ook op een vrije woensdagmiddag in april life voor in de inkomhal van Groep T. Proficiat Sarah, Mieke, Hêvi, Sofie, Sander en Geert! KRISTALGROEIWEDSTRIJD Het wordt stilaan een traditie. Elk jaar zijn er wel enkele volhouders uit het 3de jaar wetenschappen die er in slagen een opmerkelijk kristal te laten groeien. Dit jaar waren Kaat en Brighid uit 3G niet weg te slaan van hun project. Gedurende 5 weken hebben ze hun best gedaan om een zo groot en zo mooi mogelijk enkelkristal van aluin te laten groeien. Aluin? Kaliumaluminiumsulfaat, KAl(SO 4 ) H 2 O voor de kenners of ja, dat bloedstelpend middel dat vroeger bij scherende heren op de wastafel stond. Letterlijk elke pauze en elk vrij middagkwartier stonden ze aan de deur van het chemielokaal. Enkele anciens uit het vierde jaar - Nand en Alexander - die de kneepjes van het vak reeds kenden van vorig jaar stonden hen bij met raad en daad maar hadden helaas wat minder tijd. Voor de 13 de editie van de Belgische Kristalgroeiwedstrijd werden door leerlingen uit het hele land uiteindelijk 177 kristallen ingezonden en hiervan kreeg het kristal van Kaat en Brighid de prijs van Kristal met de beste kwaliteit. Een verdient applaus! Vol verwachting togen ze op 15 mei naar het Paleis der Academiën in Brussel waar ze vol trots hun prijs in ontvangst mochten nemen. 14 Paridaensinfo 3 - juli 2013

15 GOUD! Helaas Alexander Baumgartner kon er niet bij zijn op 15 mei. Hij zette op die dag immers zijn beste beentje voor in de finale van de JON: de Junior Olympiade Natuurwetenschappen voor leerlingen van de tweede graad. En nog meer: Hij behaalde er een gouden medaille. Veelbelovend talent, gecombineerd met veel enthousiasme en heel wat doorzettingsvermogen. Op de plechtige proclamatie mocht hij zijn gouden medaille samen met een mooi pakket aan boeken ontvangen uit de handen van Dirk Draulans. Door deze schitterende prestatie heeft hij zich bovendien gekwalificeerd voor de eindronde van de selectieproeven voor deelname aan de Europese Wetenschapsolympiade in Athene (EUSO 2014). Alexander, we duimen voor je! Brigitte Achten, leraar chemie Paridaensinfo 3 - juli

16 Dat de sportdagen ondanks het barre weer ook dit jaar weer gesmaakt werden door de leerlingen, daarvan getuigen deze 2 teksten. De eerste is van Philip Georg Demaerel, die verslag uitbrengt over de sportdag van de vierdes die plaatsvond in het Bloso-domein in Hofstade. De tweede is van Karen Aerts die een duidelijke beschrijving geeft van hoe het eraan toeging op de sportdag van de zesdejaars. Sportdag vierdes, maandag 13 mei Ook dit jaar mochten de leerlingen van het vierde jaar meegenieten van het organisatietalent waarover mevrouw Lauwereys jaar na jaar blijkt te beschikken. Rond half 9 in de ochtend stapten we fit maar met het zand nog in de oogjes de bus op. Toen iedereen zijn plekje had gevonden startte de busmotor. Ook als optimistische presentator moet ik objectief verslag uitbrengen. Zo ben ik dus verplicht te zeggen dat de sfeer er niet meteen inzat: de hemel was grijzig, de buitenlucht verwarrend fris voor de tijd van het jaar en de koele wind maakte het plaatje compleet. Na een busrit waarbij de sfeer langzaam maar zeker openbloeide, was het tijd om de warme stoelen te verlaten en de bus uit te springen. Na een korte maar krachtige uitleg van de plaatselijke monitor vlogen we erin. Op het programma stonden: boogschieten, klimmen, hindernissenparcours, zeilen, windsurfen, kajakken, strandspelen en skaten. Bij het boogschieten leek iedereen zich ridder of jongensachtige prinses te voelen, terwijl het bij het hindernissenparcours een zaak van droog blijven of nat worden was. De monitor drong zelfs aan om de apenbrug zodanig te schudden dat je klasgenoot eerst nog wat bleef hangen met de voeten al in het water maar tenslotte toch het water inviel. Bij muurklimmen kwam het er op aan de klimmer die jij beveiligde ofwel omhoog te trekken om zo als eerste team boven te geraken, ofwel hem net boven de grond te laten hangen tot het gênant werd. Tenslotte sluit ik af met de wateractiviteit waarvoor ik koos. In de kleedkamers klonk wat geklaag en gegrom omdat iedereen bang was voor het koude water. Echter, wanneer de wetsuits aan waren was zwemmen al snel een leuke zaak. Na enkele evenwichtsoefeningen, waarbij de leraar er alles aan deed zijn nieuwste leerlingen in het water te krijgen, gingen we over tot het echte werk: windsurfen. En wind was er in overvloed. Als je je evenwicht verloor kwam dat door een windstoot. En dat terwijl de zeilers droog en met de glimlach op het gezicht voorbij kwamen gezeild. Kortom: het pessimisme dat al bij al van korte duur was moest plaatsmaken voor lachende gezichten. Een boost van optimisme maakte het plezier van de deelnemers er alleen maar groter op. Enkele citaten van leerlingen: 16 Paridaensinfo 3 - juli 2013

17 - Ik vond het superleuk en goed georganiseerd en eigenlijk valt er echt niets op aan te merken (Anna) - Alles was heel leuk, hoewel het weer wel wat tegenviel. Dan moeten we maar hopen dat moeder natuur de toekomstige vierdes beter weer geeft (Charlotte) - Een leuke maar deugddoende vermoeiende dag (Maud) - Leuk dat je verschillende sporten kon uitproberen (Sophie) - Leuk! (Louisa) Sportdag zesdes: James Bond-editie Sporthal KH Leuven Heverlee, 30/4/2013, 8.45 uur. De verschillende troepen zesdejaars van Paridaens hergroeperen zich aan de ingang en vormen één grote, groene massa. In colonne marcheren we naar de danszaal, waar we ingelicht worden over het probleem waarvoor we opgeroepen werden. Dé James Bond is namelijk plotseling en zonder enige aanleiding verdwenen! Wat nu? Gelukkig zijn wij er, een honderdtal professioneel getrainde zesdejaars, om de boel te redden. Wat zouden ze zonder ons doen? Uiteraard kan de expeditie niet beginnen zonder een degelijke opwarming. Iedereen haalt zijn meest sensuele zumba-moves boven en verbluft de lesgevers met danspassen van ongekende kwaliteit. Volledig opgewarmd en soepel als een veel te lang gekookte spaghetti betreden we vervolgens het grasveld achter de sporthal. James Bond terugvinden wordt niet eenvoudig, zo blijkt meteen. Voor ons liggen grote puinzakken, melkkannen, houten balken, strobalen, enkele grote tonnen vastgemaakt aan ingenieuze sjorconstructies, het geheel afgewerkt met wat touwen en hier en daar een tennisbal. Opgedeeld in een aantal ploegen gaan we de uitdagingen vol enthousiasme aan. Een anonieme bron vertrouwde ons namelijk toe dat er tips te verdienen waren om onze geliefde James te kunnen opsporen. De hele voormiddag lang springen we in puinzakken behendig obstakels in de vorm van niet te onderschatten plastieken buisjes vermijdend, trekken we aan touwen, maken we bijnametershoge bijna-spectaculaire piramides, vullen we grote zwevende tonnen met water (terwijl anderen ervoor zorgen dat deze tonnen effectief in de lucht blijven) zigzaggen we met een plank tussen strobalen, hangen we aan een balk terwijl anderen die dragen (en occasioneel eens laten vallen) en gooien we met tennisballen. En wie dan nog energie over heeft, maakt een tuimeling rond het hek (waarmee geen punten te verdienen zijn, tenzij respectpoints van je vrienden). We hebben dit alles blijkbaar met zo n klasse uitgevoerd dat elk groepje een tip krijgt over de mogelijk schuilplaats van James Bond. Na een korte maar krachtige zoektocht stuiten we op een cornflakesdoos. Zou James...? Hierin? Vol spanning openen we de doos, maar geen James! Zelfs geen spoortje cornflakes! We vinden wel een begeleidend briefje waarop ons nog eens duidelijk gemaakt wordt dat we verloren hebben. Paridaensinfo 3 - juli

18 18 Paridaensinfo 3 - juli 2013

19 Nadat we ons verdriet weggespoeld hebben met water, sportdrank, geen cornflakes, boterhammen en een gratis ijsje, besluiten we onze tactieken te veranderen. We zijn namelijk absoluut niet van plan onze zoektocht nu al op te geven, het is nog niet eens vier uur! Eerst schaven we onze gevechtstechnieken bij in een les capoeira. Daarna begeven we ons naar de klimzaal; wie weet hangt meneer Bond hier ergens rond. Wat blijkt? Niet James Bond hangt boven aan de klimmuur, maar wel een memory en een quiz met James Bondpersonages (al kunnen weinigen dit verifiëren omdat de kaartjes wel degelijk helemaal bovenaan hangen en daar raken niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt). We leren klimmen-onder-druk tijdens een estafette en klimmen-zonder-beveiliging-op-een-schuine-muur (lang leve de dikke mat!). Weer veranderen we van tactiek, nu is het alles of niets. We besluiten ons nog een uur helemaal te geven in de crossfitness en hopen dat James Bond medelijden krijgt en toch opduikt. We rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, staan op, heffen halters tot ongekende hoogten, pompen tot we onszelf niet meer omhoog krijgen, springen letterlijk tot tegen het plafond (toegegeven, het is niet heel hoog). Kortom, we drijven onszelf tot het uiterste en zelfs verder, maar James komt niet opdagen. Teleurgesteld druipen we af, maar vergeten onze ellende snel als we het mooie weer buiten zien en terugdenken aan een meer dan geslaagde sportdag. Dankjewel aan iedereen die dit voor ons organiseerde! Zo blijkt maar weer dat een bende enthousiaste leerlingen genoot van de sportdagen. Ik wil hen allemaal danken voor hun sportieve inzet. Op naar de volgende editie! Barbara Lauwereys, leraar L.O. WIST JE DAT we 4 medailles wegkaapten op het atletiekkampioenschap in Leuven? Cato (goud), Lucas (zilver), Jacob (brons) en Robbe (brons) haalden de podiumplaatsen binnen. Cato en Jacob op het Vlaams Kampioenschap zilver behaalden in de discipline kogelstoten? het netbaltornooi op de enige zonnige maandag werd gespeeld? 1E het onderlinge klassenduel won en daarmee tegen het leerkrachtenteam mocht uitkomen? we voor het eerst in de geschiedenis buiten op de speelweide speelden tegen 1E? En dat de leerkrachten de 2 sets tegen de leerlingen wonnen? Paridaensinfo 3 - juli

20 Naar jaarlijkse traditie van ondertussen toch al verschillende lustra, kwamen alle leerlingen Grieks van het zesde jaar van de Leuvense scholen samen om zich te verdiepen in de Griekse filosofie en hierover van gedachten te wisselen met elkaar. Elk jaar neemt een andere school de organisatie op zich en dit jaar mochten wij 46 enthousiaste studenten verwelkomen van het Heilige Drievuldigheidscollege, Heilig Hartinstituut, het Sint-Albertuscollege en het Sint-Pieterscollege. Onze gastspreker was de immer innemende prof. em. Carlos Steel, die niet alleen een expert is in de antieke filosofie, maar die ook Griekse auteurs heeft gedoceerd aan de studenten Taal- en Letterkunde Grieks. De lezing ging over de mythe van Er van Plato, een heel toepasselijke lezing voor onze leerlingen van het laatste jaar, want in deze mythe behandelt Plato de levenskeuzes en het lot van de mensen. Met een aanstekelijk enthousiasme bracht prof. Steel de mythe van Er tot leven en boeide de jongeren met zijn inzichten en levenswijsheid. Zo werden we er ondermeer gewaarschuwd dat elke levenskeuze ook een schaduwzijde met zich meebrengt. Elke keuze heeft nl. ook negatieve gevolgen, zelfs al zijn die niet meteen duidelijk. Maar we zijn volgens Plato wel zelf de meester van onze keuze. Geen negatieve fataliteitsgedachten dus, maar een verrassende visie op hoe we zelf grotendeels verantwoordelijk zijn voor ons geluk. Hierna kregen de leerlingen 3 stellingen voorgelegd, waar ze in groepjes over discussieerden. De groepen werden zo samengesteld dat de deelnemers van de verschillende scholen elkaar konden leren kennen en met hun eigen achtergrondkennis de stellingen konden overlopen. Dit contact met andere leerlingen Grieks is wat deze lezing zo speciaal maakt. Kiezen voor deze taal is een bewuste en niet altijd evidente keuze. Dat die leerlingen over de schoolgrenzen heen hun ideeën met elkaar kunnen vergelijken, geeft een absolute meerwaarde aan deze activiteit. Ook de discussie nadien met prof. Steel verliep zeer gemoedelijk. De leerlingen hadden heel wat vragen en ideeën die ze aan de spreker wilden voorleggen. Zoveel vragen zelfs dat de discussie tot na het belsignaal bleef voortduren. Een meer dan geslaagde activiteit dus! We kijken er al naar uit om volgend jaar een bezoekje te brengen aan het Heilig Hartinstituut! Céline Eeckhout, leraar klassieke talen 20 Paridaensinfo 3 - juli 2013

21 Bicycle race, een kortfilmproject door leerlingen van het zesde jaar De Vlaamse kortfilms scoren de afgelopen jaren als nooit tevoren. Het regent festivalselecties en prijzen, ook voor de meest prestigieuze der filmfestivals. De toenemende aandacht voor mediawijsheid in het onderwijs creëert nieuwe mogelijkheden om met (kort)films te werken in de klas. Kortfilms zijn uitermate geschikt om de belangstelling van jongeren te wekken en hen een gezamenlijke taalervaring aan te bieden. Dit inspireerde een groep laatstejaarsleerlingen om in het kader van een cultuurproject aan de slag te gaan met een eigen creatie. Van synopsis tot scenario, van storyboard tot breakdown werden nauwgezet voorbereid en besproken. Een roze fiets, een landloper, een jongen en opa, een knappe jongedame, creatieve studenten en een kajakker in de hoofdrol van Bicycle race. Uit liefde voor de fiets ontstaan de mooiste dingen. De cultuur rondom wielrennerij en fietstoerisme is immens groot en levert prachtige wedstrijden en manifestaties op. In het dagdagelijkse leven wint de fiets meer en meer aan populariteit. In deze kortfilm wordt beschreven hoe een roze damesfiets indruk maakt, passie opwekt en aanleiding geeft tot vreemde situaties. Het eindresultaat werd vertoond op vrijdag 31 mei in Cinema Zed in Leuven en werd ingezonden voor een kortfilmfestival in Oostende (begin juli). Jos Maes Paridaensinfo 3 - juli

22 In 306, het vaklokaal klassieke talen van de derde graad, hangt een poster waar mijn oog in de loop der jaren al een paar keer op gevallen was. Tu quoque? staat erop. Of ik niet ook wou meedoen aan de Vlaamse Olympiade voor Latijn. Waarom niet?, dacht ik, dus schreef ik me samen met vier andere laatstejaars Latijn in voor de Olympiade, beter maar nog steeds niet heel bekend als de Cicerowedstrijd. Net zoals andere olympiades bestaat ze uit meerdere rondes: de eerste vindt plaats in de scholen en uit die deelnemers worden er een honderdtal geselecteerd om door te gaan naar de tweede ronde, ditmaal op gemeenschapsniveau. Uit die groep worden dan weer 10 leerlingen geselecteerd om deel uit te maken van de Belgische delegatie voor het Certamen Ciceronianum Arpinas, de internationale Cicerowedstrijd zeg maar. Er werd ons verteld dat Paridaens al driemaal een Arpinaat had mogen afvaardigen en dat de laatste, Sofie Beyne, zelfs een eervolle vermelding in de wacht had gesleept. Een ticket naar Arpino was dus niet helemaal onbereikbaar. Of helemaal niet onbereikbaar, zoals ik later zou ondervinden, maar nu lopen we op de zaken vooruit. Of een grimmige woensdagnamiddag in november waagden we ons dus met vijf aan de tekst van de eerste ronde, in het lokaal van de strafstudie nota bene. Drie uur lang zwoegden we op een grammaticaal complexe tekst over toepasselijk genoeg vertalen. We probeerden allemaal om Cicero s woorden zo goed mogelijk over te brengen in het Nederlands, maar de tekst was een echte puzzel, dus konden we heel moeilijk inschatten hoe het was gegaan. Blijkbaar waren onze vertalingen niet al te slecht, want een tijd later kregen we te horen dat maar liefst vier van de vijf naar de tweede ronde mochten, die plaats zou vinden in Antwerpen. Op een al even grijze woensdagnamiddag in januari spoorden we met vier naar t Stad om ons samen met honderd andere jonge vertalers aan een tweede tekst van Cicero te wagen. Het fragment dat we deze keer voorgeschoteld kregen was grammaticaal gezien een stuk eenvoudiger, maar het venijn zal in de staart: in de vertaalhulp stond dat het slot grappig bedoeld was, en laat humor nu net een van de moeilijkst te vertalen taalfenomenen zijn Onder het toeziend oog van enkele leden van het Arpinocomité (intussen omgedoopt tot het Certaminacomité) werd er geschreven, herlezen en verbeterd met als doel een mooie Nederlandse tekst af te leveren die toch een zo goed mogelijke weergave was van het Latijn. Met gemengde gevoelens gaven we na twee uur en half onze tekst af. De grote lijnen van het fragment waren bij iedereen hetzelfde, maar we hadden de pointe allemaal een beetje anders opgevat. De twijfel sloeg toe: had ik wel goed genoeg naar de naamvallen gekeken, of misschien een of ander voegwoord over het hoofd gezien? Maar in plaats van me er te veel druk over te maken besloot ik de theorie van het stoïcisme waarmee we in de les het tweede trimester hadden ingezet toe te passen en me los te maken van de vertaling. We zouden wel zien. Blijkbaar was ik bijzonder goed in mijn opzet geslaagd, want toen ik eind februari voor het slapengaan nog eens mijn mails checkte en een bericht zag met als onderwerp Arpino, dacht ik wat is dit nu weer? Pas toen ik de mail opendeed viel mijn frank. Beste Emma Na de jurering van 23 januari 2013 en de vergadering van het Certaminacomité werd jij aangeduid om Vlaanderen te vertegenwoordigen op de vertaalwedstrijd in Arpino zelf: een van de 10 laureaten die op reis mogen!! Ik was sprakeloos. Ik spreek niet eens Nederlands thuis, hoe kan mijn vertaling dan tot de tien besten behoren in een proef waarbij het kiezen van de juiste Nederlandse woorden bijna even belangrijk is als het juist begrijpen van het Latijn? Ik snapte het niet. Maar blijkbaar had ik die dag de juiste woorden gevonden. Tja. Na mijn ouders ingelicht te hebben kroop ik in mijn bed. Ik zou wel zien wat er ging ge- 22 Paridaensinfo 3 - juli 2013