Gisteren ontvingen we de beantwoording van het College van indringende raadsvragen over de Ontwikkeling van de Woonlasten in Leiden.

Transcriptie

1 Gisteren ontvingen we de beantwoording van het College van indringende raadsvragen over de Ontwikkeling van de Woonlasten in Leiden. De beantwoording muntte uit door vaagheid, behalve op één punt een overzicht van de gemiddelde woonlasten van de in de reguliere sociale huurvoorraad gehuisveste primaire doelgroep. Peiljaar 2012, dus voor invoering van de huurverhoging boven inflatie, en niet specifiek Leiden, maar woningmarktgebied Leiden, dus ook randgemeenten waarvan Leiden de hoogste huren en de meeste lage inkomens heeft. U ziet de peiljaren 2002, 2006, 2009 en 2012, de gemiddelde netto huur (dus na aftrek van de huurtoeslag) de overige woonlasten en daaronder ook de woonquote. Opvallend, want wie naast de gemiddelde netto huur en de bijkomende kosten ook de gemiddelde woonquote geeft, kan daaruit ook het gemiddelde inkomen afleiden. Ik heb het voor u allemaal in een grafiekje gezet en het totaal ziet er zo uit.

2 Opvallend is dat de overige lasten en inkomen ongeveer gelijk op gaan tot Alleen de netto huur stijgt voortdurend meer. En na 2009 komt ineens het gemiddeld inkomen naar beneden zeilen. Het beeld is nog duidelijker als we dit in huurquote en overige kosten weergeven:

3 Is dat een probleem? Ja, volgens het Nibud, want hier wordt gesteld dat een huurquote van ca % betaalbaar is voor een primair inkomen. Maar in Leiden en omstreken zitten we al bijna op de 31% nog slechts in Nee volgens de corporaties, want, zo redeneren ze, wij hebben geen oplopende huurachterstanden... We zien het niet, dus is het er niet. Toch kan men het probleem wel degelijk zichtbaar maken. Het gemiddelde primaire inkomen in woningmarktgebied Leiden volgt in 2012 opmerkelijk genoeg de bijstandsnorm omgeslagen op de verschillende type huishoudens. Met die wetenschap, kunnen we ineens een stuk nauwkeurigere berekeningen loslaten op de maandlasten voor deze groep. Door de bijstandsnorm als grondslag te nemen, kennen we behalve de woonlasten ook het inkomen en eventuele toeslagen. Het enige dat ontbreekt zijn de kosten voor levensonderhoud. Hier heeft het Nibud een basisbudget vastgesteld voor verschillende huishoudens. Die basis wil zeggen: kom je eronder, dan lever je warme maaltijden in of moet je bij familie en vrienden lenen en ga zo maar door. Het basisbudget bepaalt dus de armoedegrens. De vraag is dus hoe is het beeld voor verschillende typen huishoudens in Leiden en omstreken op basis van de bijstandsnorm?

4 De volgende grafiek laat het u zien: Alleenstaanden op de bijstandsnorm kwamen op basis van de gemiddelde netto huursom in 2012 al 110,- per maand tekort. Een paar 62,-. Een gezin met één kind, al naar gelang de leeftijd van dit kind ofwel 30,- tekort, of ze hadden een krappe ruimte van 4,- per maand. Eigenlijk ontsprongen alleen een plukje eenoudergezinnen de dans op grond van een extra toeslag binnen de bijstand. Is het in Leiden dan erger dan elders in Nederland?

5 Ja, Leiden torent eenzaam uit boven Nederland en de Metropoolregio. Qua gemiddelde huur behoort het tot de top drie duurste woningmarkten in ons land. Dus moeten er nu snel keiharde afspraken op basis van meetbare grootheden komen. Die afspraken moeten beginnen en eindigen met betaalbaarheid: Cijfers voor de woonquote van de afzonderlijke doelgroepen Cijfers voor de omvang van het bezit Maar wat wat is de inzet van deze prestatieafspraken volgens gemeente en corporaties? In de Nota Wonen geeft het College aan hogere inkomens te willen aantrekken... En afgelopen keer zei Gerda vd Berg dat de corporaties meer geld voor meer kwaliteit willen... Tsja en daar zit je dan...

6 Gemeente: wat betekent een plukje hoge inkomens als inkomsten en bestedingen per saldo dalen? Corporaties: wat betekent meer geld voor meer kwaliteit als de doorstroming stokt en daarmee ook de mutaties? Willen we van de Stad van Kennis geen Broeinest van Armoede maken dan moet het vanaf vandaag anders. De huurders moeten als volwaardige, derde partij aan tafel om de verbinding met uw draagvlak en met uw maatschappelijke opgave te garanderen. Om daar te komen moeten we niet alleen allemaal aan tafel zitten, maar ook allemaal bereid zijn een stukje van onszelf te geven. De gemeente, de corporaties, de huurders.

7 De meneer op het schilderij die kent u: Pieter van der Werff. Hij staat ervoor dat Leiden groot is geworden door vast te houden aan menselijke waarden. Want de eerste en belangrijkste prestatieafspraak kunnen we hier vanavond met onszelf maken. De afspraak dat wij ons kome wat komt niet meer door onze schaduw ervan zullen laten weerhouden om mensen te sparen. Want de crisis waar we nu in zitten, is de crisis die wij zelf maken, door aan elkaar voorbij te kijken...