Marcus 1:12, Jesaja 30: Gemeente van onze Here Jezus Christus

Transcriptie

1 Marcus 1:12, Jesaja 30:15-18 Gemeente van onze Here Jezus Christus Het gebedsleven van Jezus is voor ons een wat onbekend terrein. Dat moet het ook wel een beetje blijven. Hoe Hij met zijn Hemelse Vader leefde en wandelde kan niet helemaal hetzelfde zijn als ons bidden. Hij is van nature vertrouwd met God. Die band is anders. Hij kan zeggen Ik ben gekomen om vrijlating te verkondigen. De Vader heeft mij gezonden. Hij leeft vanuit de eeuwige band tussen Vader en Zoon. En bidden moet voor Jezus zoiets zijn als even terug in de basis zijn, even thuis zijn. En is dat voor ons ook zo? Ik denk dat we zelf om te bidden wel wat te overwinnen hebben. Je moet je er toe zetten. En wat zul je eigenlijk bidden. Heb je veel te vragen? Voor allerlei mensen, voor mensen vlak om je heen. En kun je ook voor jezelf bidden. Het blijkt dat mensen daar soms moeite mee hebben. Mag ik dan wel iets voor mezelf vragen. Maar eigenlijk slaan we dan over wat bidden in de eerste plaats is.het is niet vragen, het is bij God zijn. Hoe kun je nou voor anderen iets vragen als je niet eerst zelf bij God bent. Het gebed is geen lange afstandsgesprek, het is verkeren in de nabijheid van God. We zouden dat vergeten. Zeker met de gewoontegebeden die we kennen, bidden voor het eten, shcietgebedje voor dit of dat. Maar bidden is in de eerste plaats even dicht bij God zijn. Misschien toch net als Jezus even thuis komen, terug in de basis. Het is ons zeker minder eigen dan dat het Jezus is, maar het is wel door Jezus dat we kunnen thuiskomen bij God. Je kunt bidden. Ik heb twee gedeeltes gelezen waar we iets horen over dat gebedsleven van de Heer. Eerst in de woestijn en het andere s morgens in de vroegte van een drukke dag.over dat laatste vertel ik wat meer. Dit staat er vroeg in de morgen, toen het nog helemaal donker was, stond hij op, ging naar buiten en liep naar een eenzame plek om daar te bidden. Ik zit daar eens over te denken. Wat zijn er voor elementen in die zin die ons iets leren over hoe je kunt bidden. Vroeg in de morgen nog voor je je aandacht aan iets anders gegeven hebt. De eerste zaak van de dag. Dat is wel

2 heel letterlijk zoek eerst het koninkrijk van God. Het lijkt erdaarmee ook op dat alle andere dingen in het licht van dat gebed komt te staan. Zo kun je op de dag leven vanuit je relatie met God. Als het nog donker is. Ik neem aan dat de kloosters zich hierdoor hebben laten inspireren om s nachts al te beginnen met bidden. En wellicht dat er wel eens een monnik deze tekst uit Marcus vervloekt heeft, had er niet kunnen staan s morgens om 10 uur ging hij naar een eenzame plaats om te bidden. Dat had heel wat nachtrust gescheeld. Ik geloof er niet zo in dat we in dit opzicht Jezus moeten imiteren. We lezen dat hij op deze drukke dag s morgens heel vroeg opstaat, in het donker, dat wil natuurlijk niet zeggen dat het alle dagen zo is gegaan, misschien wel, maar misschien ook niet. Maar er staat wel voor deze keer bij in het donker ik kan daar toch al gauw dit van maken bidden brengt licht in de duisternis. Misschien dat dat ook je eigen ervaring wel is.als er van alles op je af komt, als je even te veel te dragen hebt, dat je het dan oplucht om het aan God kwijt te kunnen. Bidden brengt licht in de duisternis. Bidden verbindt je met Jezus Christus, die zelf het licht in de wereld is en wie Hem navolgt zal nooit in de duisternis wandelen. Als je bidt, in Jezus naam, als je in alle duisternis, thuiskomt bij God, dan gaat de morgenster op in je hart. God die ooit gezegd heeft er zij licht, die schept de dag nieuw voor je, het wordt licht in je hart. Ik lees nog eens verder. Hij ging naar een eenzame plaats. Moet je voorstellen. We schrijven het jaar om en nabij 30 na de geboorte van Christus. Ze waren in het dorpje kapernaum. Kleine huisjes, waarschijnlijk veel mensen per vierkante meter. Dat wel. Maar geen tvaansluiting, geen i-pod, geenblackberry, geen mobieltje, geen radio, hoefde niet zn mail te checken, niks van dat alles. En toch toen al zocht hij een eenzame plaats. Bidden kun je samen doen, bidden kun je doen als er mensen om je heen zijn, maar het geeft je echt wat als je even op je zelf kunt zijn. Dan vallen de vragen van anderen even weg, je hebt de rust en de tijd om met je God te zijn. Deze week was ik in het ziekenhuis en heb gebeden op de zaal met iemand uit de gemeente. Tijdens het bidden hoorde ik achter me iemand rommelen. Het ergerde me. Ik vond toch al dat de verzorgsters en de verpleging zo hard praatten, zeg maar gerust schreeuwen en dan zien ze toch dat je aan het

3 bidden bent. Maar we hebben ons geconcentreerd n echt gebeden, samen. Toen we onze ogen opendeden was er een vrouw achter ons, schoonmaakster, die zei tegen de patiënte nou weet ik dat je mijn zuster bent, ik zal ook voor je bidden. Ze was speciaal blijven staan om te luisteren naar het gebed, om mee te doen. Samen bidden is ook iets bijzonders. Het is daaraan dat Jezus zijn belofte verbindt waar twee of drie in mijn Naam bijeen zijn, daar ben ik in uw midden. Maar hoe goed het ook is om samen te bidden en ondanks dat je ook kunt bidden als er anderen aanwezig zijn, soms heb je de eenzaamheid nodig. Jezus zocht de eenzaamheid, de stilte. Bidden, je terugtrekken op de heilige grond, van het samen zijn met God. We hadden afgelopen dinsdag de eerste cursusavond over meditatie. We kregen een voorbeeld van meditatie aangereikt. Het bleek nog wel wat linken te hebben aan hindoeïsme ook. Wat van geleerd. Het belang van de stilte te zoeken, hoe je dat doet. Maar ik had zelf ook wel behoefte om het toch dichter bij huis te zoeken. In de beschutting van het woord van God, de bijbel, onder de werkzaamheid van de Heilige Geest, in de Naam van Jezus. Als je dat voor je zelf eens wat wilt oefenen, om beter te leren om stil te zijn met God, de eenzame plaats te zoeken, dan heb ik een blaadje gemaakt, ligt in de hal van de kerk, met een rooster op de psalmen en een uitleg hoe je dat kunt doen. Vrije suggestie. In het geestelijke leven zijn er geen wetten. Je moet het zus of je moet het zo doen. Bidden is iets persoonlijks, iets tussen jou en God. En God vergt dacht ik niet een bepaalde manier van bidden. En zo n rooster en uitleg is ook geen voorschrift, meer een hulpmiddel, wie weet helpt het je verder. Als ik het vers over het bidden van Jezus lees, heb ik ook wat ergernis over de discipelen. Petrus en de anderen komen Hem vlug achterna. Iedereen is naar u op zoek, zeggen ze. Waarom kan Jezus niet even stil zijn, alleen. Maar dit is het leven van de Messias, overal moet hij zijn, tot hij zijn. Het lijkt wel de aankondiging van een burnout. Jezus gaat met ze mee, zegt wel laten we naar andere dorpen gaan, dus Hij maakt zich in zekere zin wel los van hun eisen, maar het moment van stilte is voorbij.

4 Tijd nemen om te bidden, maar het leven dient zich ook gauw aan. Ik zie hier ook iets in van de balans tussen bidden en werken. Als zelfs Jezus even bad en verder onder de mensen was, kan het toch niet zo zijn dat wij heel veel bidden en nauwelijks werken. Een leven alleen gewijd aan gebed, lijkt me niet zoals het in het evangelie wordt voorgedaan door de Heer. Misschien die ene periode, de 40 dagen in de woestijn, maar anders altijd bidt en werk. Het komt me voor dat we die balans moeilijk vinden. In onze gemeente zijn we aan de praktische kant. Handen uit de mouwen, even regelen, dat is ons op het lijf geschreven. Misschien leren we dit van het voorbeeld van Jezus eerst bidden, al is het maar even, dan werken. Het lijkt soms wel of dat kleine moment van gebed ons zwaarder is als veel werk. Waarom eigenlijk, wat is er nou moeilijk aan even thuiskomen bij God. In de profeet Jesaja valt ook veel te leren over het leven met God. De profeet schrijft aan een volk dat bang wordt van een naderende crisis: In rust en inkeer ligt jullie redding, in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht. Wegvluchten, dat is hun eigen idee. Op je post blijven dat is het idee van de profeet. Toepassen op je problemen.er door heen.verwerken niet vluchten in werk, vakantie etc.erdoor heen gaan.rust en inkeer, geduld en vertrouwen. Dat kun je oefenen juist in het gebed, in momenten van stilte. Maar ik moet wat doen? Ja daar leidt de inkeer toe. Als je overdenkt hoe alles gegaan is, jezelf geweest bent, als je tot rust komt na een periode van moeilijkheden, je gaat begrijpen waar het misliep. Er doorheen en daarna weer aan de slag. Verzoeking in de woestijn, lijkt zo n moment van Jezus. De Geest confronteert Hem met de duivel. Alle mogelijkheden waardoor zijn missie kan mislopen. Wie stil wordt komt zich zelf tegen. Niet vluchten maar weerstaan. Erdoorheen. Voor ons anders dan voor Jezus.Hij alleen op de grote missie voor de wereld. Maar wij met Hem. Met Hem door de woestijn. Amen

5