IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1

Transcriptie

1 IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1 RVB Onderwerp Nummer voorstel Datum voorstel Contactpersoon Contactpersoon Contactpersoon Telefoon Program manum mer en naam : Vaststellen Brandbeveiligingsverordening 2012 : RVB Afdeling : Ruimtelijke Ontwikkeling, : 22 november 2011 Handhaving : Mevr. mr. C.G. Jacobs : C.G.Jacobs@bergenopzoom.nl : (0164) : 2. Openbare orde en veiligheid Voorstel: 1. Vast te stellen de Brandbeveiligingsverordening De Brandbeveiligingsverordening 2010, zoals op 25 november 2010 is vastgesteld, in te trekken op het moment dat de onder punt 1 genoemde verordening in werking treedt. Type voorstel: ~ D KadersteIlend Controlerend Rest Zijn in het voorstel één of meer van de volgende aspecten van toepassing? Zijn doelen en/of effecten beschreven Financiële consequenties Inspraakverordening van toepassing Ja ~ D D Nee Communicatieparagraaf: De Brandbeveiligingverordening 2012 zal na vaststelling worden bekendgemaakt, ter inzage worden gelegd en opgenomen worden in het verordeningenbestand. Brandweer Midden- en West-Brabant, cluster Bergen op Zoom en Roosendaal is betrokken bij de totstandkoming van dit voorstel. De verordening zal worden opgenomen in het verordeningenbestand en is te vinden via nieuwe aanvraagformulieren zullen op de gemeentelijke website beschikbaar worden gesteld (digitaalloket). Samenvatting: Op 1 oktober 2010 is de Wet veiligheidsregio's in werking getreden. Op grond van deze wet dient een brandbeveiligingsverordening te worden vastgesteld. Daarnaast kondigt de wetgever in de Wet veiligheidsregio's en de aanpassing daarop in artikel 3, derde lid, een algemene maatregel van bestuur aan

2 - Gemedzgev op Zoom I II IHI I I Y Il Ill llll Il1 over het brandveilig gebruik van voor mensen toegankelijke ruimten, niet zijnde bouwwerken. Het is uiteindelijk de bedoeling dat plaatselijke brandbeveiligingsverordening plaatsmaakt voor een landelijk geldende algemene maatregel van bestuur (amvb). Deze amvb neemt als het ware de plaats in van de verordening die hier voorligt. Tot die tijd zal op de grond van de Wet veiligheidsregio's in elke gemeente een brandbeveiligingsverordening van kracht moeten zijn. In het voorstel wordt de vergunningplicht aangepast en kan geen bij te late beslissiqg geen vergunning meer van rechtswege ontstaan. Dit is bij vergunningen die zien op de veiligheid van personen en goederen ook niet wenselijk. Bijlagen: (geef aan of een bijlage is bijgevoegd of ter inzage is gelegd; benoern en nummer deze bijlagen)

3 ~ {Ç Gemeente --:> III Datum raadsvergadering Nummer 26 januari 2012 : RVB Onderwerp : Vaststellen Brandbeveiligingsverordening 2012 Aan de gemeenteraad, Voorstel 1. Vast te stellen de Brandbeveiligingsverordening De Brandbeveiligingsverordening 2010, zoals op 25 november 2010 is vastgesteld, in te trekken op het moment dat de onder punt 1 genoemde verordening in werking treedt. Inleiding Op 1 oktober 2010 is de Wet veiligheidsregio's in werking getreden (Stb. 145, 1 aprii2010). Hierdoor is de Brandweerwet 1985 vervallen. Door het vervallen van de Brandweerwet 1985 was het noodzakelijk om de Brandbeveiligingsverordening aan te passen. Alle gemeenten hebben op grond van de Wet veiligheidsregio's namelijk de verplichting om een Brandbeveiligingsverordening (verder: BBV) vast te stellen. In november 2010 heeft u de BBV vastgesteld. Bij de vaststelling is gebruik gemaakt van het model dat door de VNG ter beschikking is gesteld. Gewijzigde inzichten nopen tot aanpassing van de huidige BBV. Het betreft dan met name de aanpassing van artikel 2 en 3 inzake de vergunningplicht. De toelichting bij de BBV is hierdoor eveneens aangepast. Beoogd maatschappelijk effect/doelstelling Het borgen van de brandveiligheid van voor mensen toegankelijke ruimten die niet onder de Woningwet of het Gebruiksbesluit vallen. Dit gebeurt door het regelen en onder vergunningplicht brengen van het gebruik van inrichtingen (een voor mensen toegankelijke ruimtelijk begrensde plaats voor zover die geen bouwwerk is). Doel hiervan is de risico's op brand te verkleinen en de beheersbaarheid te vergroten om te voorkomen dat er slachtoffers vallen. Uitwerking voorstel De Wet veiligheidsregio's heeft als centraal doel de rampenbestrijding en crisisbeheersing te verbeteren. Deze wet vervangt de Brandweerwet 1985, de Wet geneeskundige hulpverlening bij ongevallen en rampen (Wghor) en de Wet rampen en zware ongevallen (Wrzo). In de wet zijn onder meer de bestuurlijke inbedding en de basisvereisten voor de organisatie van de hulpverleningsdiensten opgenomen, welke taken het bestuur van een veiligheidsregio heeft en wat de minimumeisen zijn voor hulpverleners als de regionale brandweer en geneeskundige diensten en het materieel dat ze gebruiken. De bestuurlijke en de operationele slagkracht van partijen betrokken bij de rampenbestrijding en crisisbeheersing moet en kan volgens het kabinet beter. Hoewel veiligheid bij uitstek een lokale verantwoordelijkheid is, zijn veel gemeenten te klein om een ramp of crisis te bestrijden. Door de brandweerzorg, de geneeskundige hulpverlening bij ongevallen en rampen, de26

4 rampenbestrijding en crisisbeheersing en de politie op regionaal niveau bijeen te brengen wordt niet alleen de slagkracht vergroot, maar wordt ook eenheid, eenduidigheid en eenvoud in de aanpak bereikt. De Wet veiligheidsregio's verplicht gemeenten om een BBV vast te stellen. De wetgever kondigt in de Wet veiligheidsregio's en de aanpassing daarop, een algemene maatregel van bestuur aan over het brandveilig gebruik van voor mensen toegankelijke ruimten, niet zijnde bouwwerken. Het is uiteindelijk de bedoeling dat de plaatselijke BBV plaatsrnaakt voor een landelijk geldende algemene maatregel van bestuur (amvb). Deze amvb neemt als het ware de plaats in van de verordening die hier voorligt (Tweede Kamer, vergaderjaar , , nr. 8, p.7). Het is nog niet zeker wanneer deze amvb in werking treedt, nu er nog discussie plaatsvindt over de onderwerpen die tot de amvb gaan behoren. Tot die tijd zal op de grond van de Wet veiligheidsregio's in elke gemeente een brandbeveiligingsverordening van kracht moeten zijn. Parkeergarages De BBV is niet van toepassing op parkeergarages omdat het hier om bouwwerken gaat waarop de Woningwet en de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht van toepassing zijn. De bouwverordening kent een regeling als het gaat om de brandveiligheid van open erven en terreinen, zodat de brandveiligheid van parkeerplaatsen langs deze weg gewaarborgd kan worden. Wijzigingen Bij dit voorstel is gebruik gemaakt van de modelverordening van de Vereniging Nederlandse gemeenten (VNG). Er wordt van de modelverordening afgeweken omdat dit model op bepaalde punten tekort schiet. Lex silencio positievo niet meer van toepassing In de BBV is opgenomen dat paragraaf van de Algemene wet bestuursrecht van toepassing is. Paragraaf van de Algemene wet bestuursrecht bepaalt dat een vergunning van rechtswege wordt verkregen op het moment dat er niet op tijd is beslist, ook wei lex silencio positievo (LSP) genoemd. Het is echter om de navolgende reden onwenselijk om dit in stand te laten. Een vergunning die ziet op brandveilig gebruik leent zich niet voor toepassing van de LSP. Indien er niet tijdig op een aanvraag zou worden beslist zou dit betekenen dat er van rechtswege een vergunning is, zonder dat hierbij vooraf getoetst is aan de brandveiligheid. Dat de VNG dit in het modelopgenomen heeft mag dan ook ongelukkig genoemd worden. Het uitgangspunt blijft echter dat er tijdig op aanvragen beslist wordt Beslistermijn Daarnaast zijn er in de huidige BBV 2010 geen beslistermijnen opgenomen waarbinnen beslist moet worden. Doorgaans geldt dan de redelijke termijn van 8 weken. Deze beslistermijn zou in bepaalde gevallen te kort kunnen zijn. Bij bijvoorbeeld een vergunning voor het brandveilig gebruik van kampeerterreinen kan een beslistermijn van 8 weken onvoldoende zijn en is het onwenselijk dat een vergunning van rechtswege ontstaat. Ook dit onderdeel is aangepast, er zijn nu expliciete beslistermijnen genoemd. In het vierde lid van artikel2 is de mogelijkheid opgenomen om een vergunning onder voorwaarden te verlenen. Dit speelt met name bij kampeerterreinen. Kampeerterreinen die niet alle voorzieningen ineens kunnen treffen omdat er hoge investeringen mee gemoeid zijn, kunnen middels gelijkwaardigheid wel een adequaat niveau van brandveiligheid waarborgen. De inrichtinghouder kan dan een gebruiksvergunning onder voorwaarden krijgen. Hieraan werd reeds onder de huidige verordening toepassing gegeven, maar was nergens verankerd. Met deze herziening heeft de voorwaardelijke vergunning wel een grondslag gekregen. Hieraan wordt wel de voorwaarde gesteld dat de gelijkwaardigheidoplossing van tijdelijk aard is. 2

5 Stroomlijnen vergunningverlening Daarnaast zijn de artikelen 2 en 3 van de BBV aangepast om eventuele vergunningverlening te stroomlijnen. In veel gevallen wordt bij een evenement gebruik gemaakt van een feesttent waarbij zowel een evenementenvergunning als een BBV-vergunning benodigd is. Om tegelijkertijd de vergunningen te kunnen beoordelen en verlenen zijn nu termijnen opgenomen en is een aanvraagformulier opgesteld. Er is op deze wijze voldoende tijd om over de aanvraag te kunnen beoordelen. Nu komt het veel voor dat aanvragen niet compleet worden ingediend en dat de vergunningverlening kort voor datum van de gebeurtenis plaatsvindt. Dit is onwenselijk, nu er advies vanuit de brandweer nodig is en dit de nodige tijd kost. Daarnaast doet het afbreuk aan de rechtsbescherming van derden, nu de verlening niet tijdig gepubliceerd kan worden. Afstemming Het voorstel is eveneens afgestemd met en akkoord bevonden door de regionale brandweer Midden en West- Brabant, cluster Bergen op Zoom, Roosendaal en Woensdrecht. Consequenties van het voorstel De inwerkingtreding van deze verordening heeft door het overgangsrecht geen gevolgen voor de bestaande vergunningen. Omdat het gaat om de vervanging van een reeds bestaande verordening, zonder dat het toepassingsbereik verandert, zijn er verder geen consequenties aan het voorstel verbonden. Een ontwerpbesluit bieden wij u hierbij ter vaststelling aan. Het college van burgemeester en wethouders van Bergen op Zoom, 3

6 II De raad van de gemeente Bergen op Zoom; gezien het voorstel van het college van 22 november 2011, nr. RVB ; gelet op de Gemeentewet en gelet op artikel 3 van de Wet veiligheidsregio's en de aanpassing daarop (Stb 2010,145 en 146); overwegende dat het verplicht is een verordening vast te stellen omtrent het voorkomen, beperken en bestrijden van brand, het beperken van brandgevaar, het voorkomen en beperken van ongevallen bij brand en al hetgeen daarmee verband houdt; BESLUIT: 1. Vast te stellen de Brandbeveiligingsverordening De Brandbeveiligingsverordening 2010, zoals op 25 november 2010 is vastgesteld, in te trekken op het moment dat de onder punt 1 genoemde verordening in werking treedt. Brandbeveiligingsverordening 2012 Arlikel1 Begripsbepalingen 1. In deze verordening wordt verstaan onder: a. een inrichting: een voor mensen toegankelijke ruimtelijk begrensde plaats voor zover die geen bouwwerk is; b. bouwwerk: elke constructie van enige omvang van hout, steen, metaal of ander materiaal, die op de plaats van bestemming hetzij direct hetzij indirect met de grond verbonden is, hetzij direct of indirect steun vindt in of op de grond, bedoeld om ter plaatse te functioneren. c. gebruiksvergunning: vergunning als bedoeld in artikel 2, eerste lid van deze verordening; d. Algemene Plaatselijke Verordening: De thans geldende verordening die van toepassing is op het grondgebied van Bergen op Zoom. 2. Deze verordening is niet van toepassing op bouwwerken als bedoeld in de Woningwet en de bouwverordening. Arlikel2 Verbodsbepaling 1. Het is verboden zonder of in afwijking van een door het college verleende gebruiksvergunning een inrichting in gebruik te hebben of te houden, voor zover daarin: a. meer dari 50 personen tegelijk aanwezig zullen zijn of, b. aan meer dan 10 personen bedrijfsmatig of in het kader van verzorging nachtverblijf zal worden verschaft of, c. aan meer dan 10 personen jonger dan 12 jaar, of aan meer dan 10 lichamelijk of geestelijk gehandicapte personen dagverblijf zal worden verschaft. 4

7 III 2. Het college kan aan de gebruiksvergunning voorwaarden verbinden met inachtneming van het gestelde in de artikelen 6 en Het college kan aan de gebruiksvergunning nieuwe voorwaarden verbinden en gestelde voorwaarden wijzigen of intrekken, indien het belang waarvoor de gebruiksvergunning is verleend dit vereist op grond van een verandering van inzichten of verandering van de omstandigheden gelegen buiten de inrichting, opgetreden na het verlenen van de gebruiksvergunning. 4. Indien de brandveiligheid middels een gelijkwaardigheidsoplossing gewaarborgd kan worden kan een voorwaardelijke vergunning worden verleend. De voorwaardelijke vergunning geldt voor maximaal 3 jaar. 5. De termijn op het beslissen op een aanvraag zoals bedoeld in het eerste lid bedraagt 8 weken na ontvangst van de aanvraag. 6. De in lid 6 van dit artikelopgenomen termijn kan hoogstens met 8 weken worden verlengd. 7. Paragraaf van de Algemene wet bestuursrecht is niet van toepassing. Artikel3 Indieningvereisten 1. Een vergunning als bedoeld in artikel 2, eerste lid wordt aangevraagd middels het vastgestelde aanvraagformulier. 2. Indien de aanvraag betrekking heeft op een tent of ander tijdelijk object ten behoeve van een activiteit waarvoor op grond van de Algemene Plaatselijke Verordening een toestemming of vergunning benodigd is, dient de aanvraag om een vergunning als bedoeld in artikel 2 lid 1, onder a 8 weken voorafgaand aan het plaatsen te worden ingediend. Artikel 4 Weigeringgronden 1. Het college weigert een gebruiksvergunning, indien de in de aanvraag vermelde wijze van gebruik van de inrichting niet brandveilig is en door het stellen van voorschriften ook niet kan worden bereikt. 2. Indien niet voldaan wordt aan de hetgeen is opgenomen in artikel 3, tweede lid kan de gebruiksvergunning worden geweigerd. Artikel 5 Intrekking Een onder artikel 2 eerste lid bedoelde vergunning kan worden ingetrokken indien de brandveiligheid van goederen en personen niet langer kan worden gewaarborgd. Artikel 6 Gebruikseisen De eisen gesteld aan het brandveilig gebruik van bouwwerken in de paragrafen 2.1, 2.2 en 2.3 van het Besluit brandveilig gebruik bouwwerken (Stb. 2008, 327) zijn overeenkomstig van toepassing op vergunningplichtige en niet vergunningplichtige inrichtingen. Artikel 7 Brandveiligheidsvoorzieningen De eisen gesteld aan het brandveilig gebruik van bouwwerken in de paragrafen 2.3, 2.4, , en 2.9 van het Besluit brandveilig gebruik bouwwerken (Stb. 2008, 327) zijn overeenkomstig van toepassing op vergunningplichtige en niet vergunningplichtige inrichtingen. Artikel 8 Melden van brand en broei leder die brand of broei ontdekt of deze vermoedt, is verplicht dit onmiddellijk aan de brandweer te melden. 5

8 II Artikel 9 Bossen, heidevelden, venen De eigenaar van een aaneengesloten of vrijwel aaneengesloten opstand die voor meer dan de helft bestaat uit naaldhout, een heideveld, een veen of een ander erf of terrein, voor zover niet bedoeld in artikel8, tweede lid, onder b van de Woningwet, en dat met brandbare gewassen is begroeid, is verplicht de voorschriften op te volgen, die het college geeft tot het voorkomen van brand en het beperken van de gevolgen van brand. Artikel10 Bestuurlijke boete Overtreding van de regels van deze verordening kan worden beboet met een bestuurlijke boete van maximaal het bedrag, genoemd in de Arbeidsomstandighedenwet artikel34, vierde lid, onder 10. Artikel11 Overgangsrecht 1. Vergunningen die zijn verleend onder werking van de brandbeveiligingsverordening 2010 van 25 november 2010 en die van kracht zijn op het moment van inwerkingtreding van deze verordening worden aangemerkt als vergunning krachtens deze verordening. 2. Indien vóór het tijdstip van inwerkingtreding van deze verordening een aanvraag om vergunning op grond van de Brandbeveiligingsverordening 2010 van 25 november 2010 is ingediend waarop nog niet is beslist, wordt daarop deze verordening toegepast. 3. Op bezwaarschriften gericht tegen een beschikking op een aanvraag om vergunning krachtens de Brandbeveiligingsverordening 2010 van 25 november 2010 wordt beslist met toepassing van deze verordening. Artikel12 Citeertitel Deze verordening wordt aangehaald als Brandbeveiligingsverordening Artikel13 Inwerkingtreding Deze verordening treedt ingevolge artikel142 van de Gemeentewet 8 dagen na bekendmaking in werking. Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van De griffier, De voorzitter, F.P. de Vos 6

9 Gemeente ---::>-- ~, Il.; Toelichting op de Brandbeveiligingsverordening 2012 Algemeen De wetgever kondigt in de Wet veiligheidsregio's en de aanpassing daarop in artikel 3, derde lid, een algemene maatregel van bestuur aan over het brandveilig gebruik van voor mensen toegankelijke ruimten, niet zijnde bouwwerken. Deze amvb neemt als het ware de plaats in van de brandbeveiligingsverordening (TK, vergaderjaar ,31 968, nr. 8, p.?). Het is niet duidelijk wanneer de amvb in werking treedt. Tot die tijd zal op de grond van de Wet veiligheidsregio's in elke gemeente een brandbeveiligingsverordening van kracht moeten zijn. Als gevolg van de inwerkingtreding van de Wet veiligheidsregio's, het niet beschikbaar zijn van de hiervoor bedoelde amvb en het ontbreken van relevant overgangsrecht in de Wet veiligheidsregio's zal de raad een nieuwe brandbeveiligingsverordening moeten vaststellen. De bestaande brandbeveiligingsverordening vervalt namelijk van rechtswege bij de inwerkingtreding van de Wet veiligheidsregio's. De voorliggende modelregeling is, gezien het tijdelijk karakter (tot de inwerkingtreding van de amvb) terughoudend van aard. De regeling is aangepast aan de Wet veiligheidsregio's en de Dienstenrichtlijn. Toegevoegd zijn regels voor de bestuurlijke boete. Brandbeveiligingsverordening is vangnet De brandbeveiligingsverordening mag niet regelen voor zover daarin bij of krachtens enig ander (hoger) wettelijk voorschrift is voorzien. Hierop moet bij het stellen van regels nauwlettend worden toegezien. Feitelijk moet de gemeente zich telkens weer afvragen in hoeverre een wettelijk voorschrift al voorziet of mede (indirect) voorziet in de brandveiligheid die in de Wet veiligheidsregio's als opdacht aan het college is gegeven. In zo'n geval gaat dat wettelijk voorschrift voor op de brandbeveiligingsverordening. Met andere woorden: de brandbeveiligingsverordening is een vangnet voor brandveiligheidvoorzieningen die noodzakelijk zijn maar waarvoor geen wettelijke basis voorhanden is. Voordat een gemeente op basis van de brandbeveiligingsverordening eisen kan stellen moet er onderzoek plaatsvinden naar wettelijke voorschriften die mogelijk van toepassing zouden kunnen zijn en van rechtswege voorrang hebben. In de dagelijkse praktijk zijn er natuurlijk een aantal standaard gevallen waarbij van tevoren duidelijk is hoe zaken liggen. Onderwerp van de regeling: objecten die geen bouwwerk zijn De brandbeveiligingsverordening is een vangnet, een restregelgeving, zij regelt de brandveiligheid die niet op een andere manier wettelijk is geregeld. Dit is weliswaar een beperking, maar wel van een onbepaald onderwerp. Bij het gebruiksvergunningensysteem van de brandbeveiligingsverordening gaat het namelijk om objecten die geen bouwwerken zijn: 'niet-bouwwerken'. Het kan gaan om bijvoorbeeld een los met de wal verbonden drijvend hotel, een drijvende discotheek of een tijdelijke tent. Het onderwerp is vooraf niet te bepalen. De omschrijving in de Wet veiligheidsregio's zelf kent een beperking van doel, n.1.brandveiligheid, maar (behalve door andere wettelijke voorschriften) geen beperking van object. De omschrijving is van toepassing op de gehele omgeving. Voor een dergelijk object is het vanwege het feit dat niet van tevoren duidelijk is waarom het gaat, moeilijk concrete regels te maken. Veelobjecten lijken echter op bekende bouwwerken. Overeenkomstig daaraan kunnen eisen worden gesteld, afhankelijk van de specifieke situatie. 7

10 Als voorbeeld dient een bouwwerk dat op de grond staat. Hiervoor is in elk geval het Bouwbesluit, het Gebruiksbesluit en de bouwverordening ex de Woningwet van toepassing. Door de definitie van het begrip bouwwerk in de bouwverordening en de toepassing ervan in het Bouwbesluit en het Gebruiksbesluit is een constructie die drijft op het water meestal geen bouwwerk in de zin van de Woningwet en afgeleide regelgeving. Voor een met de grond verbonden object is de Woningwet het juridisch kader. Voor hetzelfde object dat drijft is de brandbeveiligingsverordening het juridisch kader (voor de brandveiligheid). Een ander voorbeeld: een tent die langdurig op dezelfde plaats staat kan een bouwwerk zijn (Woningwet van toepassing), terwijl diezelfde tent tijdens een kortdurende periode een 'niet-bouwwerk' is, waarvoor op grond van de brandbeveiligingsverordening eisen moeten worden gesteld. Over de lastige vraag: wanneer is een object een bouwwerk volgt hieronder, mede aan de hand van staande jurisprudentie, een toelichting Bouwwerk of geen bouwwerk, open erf en terrein De Woningwet heeft een grote invloed op de reikwijdte van de brandbeveiligingsverordening, deze wet bevat de wettelijke grondslag voor voorschriften betreffende het bouwen, de staat van bestaande bouwwerken en standplaatsen en het gebruik van bouwwerken en het gebruik van open erven en terreinen en de staat, waarin deze zich moeteen bevinden. De beperking die de Woningwet oplegt, als hogere regeling, zit in de begrippen bouwwerk, open erf en terrein. Bouwwerk Een definitie van het begrip bouwwerk geeft de Woningwet niet, de VNG houdt in de modelbouwverordening een in de jurisprudentie aanvaarde definitie aan: - bouwwerk: elke constructie van enige omvang van hout, steen, metaal of ander materiaal, die op de plaats van bestemming hetzij direct hetzij indirect met de grond verbonden is, hetzij direct of indirect steun vindt in of op de grond, bedoeld om ter plaatse te functioneren. Aan de hand van de vier elementen van de definitie van het begrip bouwwerk 1) constructie, 2) van enige omvang, 3) met de grond verbonden, 4) bedoeld om ter plaatse te functioneren wordt bepaald of een object een bouwwerk is of niet. Over het begrip bouwwerk bestaat een uitgebreide jurisprudentie, het is niet zonder meer duidelijk wanneer aan de vier voorwaarden wordt voldaan om tot de conclusie te komen dat een object een bouwwerk is. De jurisprudentie is te omvangrijk en te casuïstisch om hier weer te geven. Een uitgebreide opsomming van jurisprudentie kunt u vinden in de toelichting op de modelbouwverordening van de 'Standaardregelingen in de bouw' (Sdu uitgevers bv, Den Haag). Open erf en terrein Bouwwerken vallen niet onder de werking van de brandbeveiligingsverordening, ook sommige open erven en terreinen vallen niet onder de werking van de verordening. Op grond van artikel8, tweede lid, onder b, van de Woningwet zijn namelijk in de bouwverordening voorschriften opgenomen over de staat en het in gebruik nemen en gebruiken van open erven en terreinen. Hiervoor kunnen dus geen eisen worden gesteld op grond van de brandbeveiligingsverordening. De begripsomschrijving van erf is overgenomen uit het Besluit omgevingsrecht (Bor) dat op 1juli 2010 in werking is getreden. Die omschrijving is afgeleid uit de jurisprudentie (zie ABRvS 15 september 1997, LJN: AA3601, AB 1998, 5). 8

11 ~ (ti Gemeente --:> Uitgangspunt is dat het gehele perceel bij een hoofdgebouw in beginsel als erf kan worden aangemerkt. Echter uit de systematiek van een bestemmingsplan of beheersverordening kan voortvloeien dat bepaalde verder van het hoofdgebouw af gelegen delen van een perceel niet als erf aangemerkt kunnen worden. Dit zal in beginsel uitsluitend het geval kunnen zijn bij percelen van een aanzienlijke omvang, veelal gelegen buiten de bebouwde kom. Bij dergelijke omvangrijke percelen geven bestemmingsplannen of beheersverordeningen soms regels die het perceelonderverdeelt in een bouwblok of bestemming, waarbinnen het hoofdgebouw met bijbehorende aanen uitbouwen en bijgebouwen gebouwd kunnen worden en waar een verdere inrichting kan plaatsvinden als buitenruimte behorende bij het hoofdgebouw. Onder een terrein wordt verstaan een bij een bouwwerk behorend onbebouwd perceel, of gedeelte daarvan, niet zijnde een erf. Om als terrein in de zin van de bouwverordening te kunnen worden aangemerkt, moet dus aan vier voorwaarden zijn voldaan: 1) het is een perceel grond, 2) dat onbebouwd is, 3) dat bij een bouwwerk hoort en 4) dat geen erf is. Gebruiksvergunning voor een inrichting De brandbeveiligingsverordening kent een gebruiksvergunningenstelsel voor die situaties die uit een oogpunt van brandveiligheid meer dan gebruikelijke aandacht nodig hebben. Gezien de onbepaaldheid van de situaties is niet gekozen voor een meldingsplicht in plaats van vergunningsplicht, omdat tussen die situaties dan bij voorbaat onderscheid gemaakt moet worden. Daarnaast staan in de brandbeveiligingsverordening gebruiksvoorwaarden waaraan altijd moet worden voldaan. Voor het stellen van eisen via een vergunning of via de directe werking van de verordening is het nodig dat de situatie waarop de vergunning of eisen van toepassing is, is afgebakend: een ruimtelijk begrensde plaats, voor zover die geen bouwwerk is. Kortheidshalve is gekozen voor één begrip: inrichting. Het is duidelijk dat voor een zo grote verscheidenheid aan situaties het niet goed mogelijk is concrete eisen te stellen. Het Gebruiksbesluit geeft richtlijnen voor de te stellen voorwaarden. Aan een los aangemeerde drijvende hotel boot bijvoorbeeld kunt u dezelfde brandveiligheidseisen stellen als aan een vast met de wal verbonden drijvende hotelboot (bouwwerk in de zin van de bouwverordening en de Woningwet). Gebruiksvergunning kampeerterrein De brandveiligheid van kampeerterreinen valt onder de reikwijdte van de brandbeveiligingsverordening. Een kampeerterrein kan worden aangemerkt als een inrichting zoals in de verordening is bedoeld als aan meer dan 10 personen nachtverblijf wordt verschaft. Evenwel kan een kampeerterrein ook worden aangemerkt als een open erf en terrein. Hoewel de eisen uit de bouwverordening ten aanzien van het brandveilig gebruik minimaal zijn werkt de brandbeveiligingsverordening aanvullend. De bouwverordening noch de woningwet kent immers een gebruiksvergunningsplicht ten aanzien van het gebruik van open erven en terreinen. Er zijn twee expliciete weigeringgronden in de verordening opgenomen. De eerste weigeringgrond, de brandveiligheid kan niet worden gegarandeerd, spreekt voor zich. De tweede weigeringgrond heeft te maken met de samenloop tussen een vergunning op grond van de Algemene Plaatselijke Verordening en de BBV-vergunning. Indien de aanvraag om een vergunning als bedoeld in artikel2 lid 1, onder a minder dan 8 weken voorafgaand aan het plaatsen wordt ingediend kan deze worden geweigerd. 9

12 ~ [D Gemeente --:> III De brandbeveiligingsverordening komt dan ook aanvullende werking toe ten aanzien van kampeerterreinen. Wat betreft voorwaarden voor brandveilig gebruik wordt verwezen naar het op 12 juli 2011 vastgestelde beleidsregels brandveiligheid kampeerterreinen. Dit beleid is een voortzetting van hetgeen in de richtlijn Brandveiligheid Kampeerterreinen van de Nederlandse Vereniging voor Brandweerzorg en Rampenbestrijding (NVBR-richtlijn) als minimaal niveau van brandveiligheid wordt aangehouden. De beleidsregels vormen zowel het toetskader voor de vergunningverlening als voor eventuele handhaving. Deze richtlijn is met de vaststelling van het beleid dan ook formeelomgezet zodat ook over de toepassing zijnde eisen geen discussie meer kan plaatsvinden. Het beleid brandveiligheid is als bijlage bij het voorstel gevoegd. De vergunning brandveilig gebruik zoals bedoeld in de brandbeveiligingsverordening wordt middels het vastgestelde aanvraagformulier aangevraagd. Ten aanzien van kampeerterreinen was al een formulier vastgesteld. Het vastgestelde formulier geldt nu voor alle aanvragen. In het aanvraagformulier is opgenomen welke stukken bij de aanvraag gevoegd moeten worden. Hiermee wordt voorkomen dat het onduidelijk is welke stukken ingediend moeten worden. De vergunningverlener controleert of de aanvraag compleet is. Een incomplete aanvraag dient binnen een redelijke termijn te worden aangevuld anders kan deze buiten behandeling worden gesteld. Wabo De zo grote verscheidenheid aan situaties die kunnen voorkomen is de reden dat er voor gekozen is de modelbrandbeveiligingsverordening niet aan te haken aan de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht. Dienstenrichtlijn De modelbrandbeveiligingsverordening 2010 is aangepast aan de Dienstenrichtlijn. De Lex silencio positivo (van rechtswege verkregen vergunning na te late besluitvorming) is niet van toepassing verklaard omdat onderwerpen van openbare orde en (brand)veiligheid zich niet lenen voor de toepassing ervan. Toezicht op de naleving Het toezicht op de naleving van de brandbeveiligingsverordening berust krachtens artikel61 van de Wet veiligheidsregio's bij door burgemeester en wethouders opgedragen ambtenaren. De minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties wijst op grond van artikel 65 van de Wet veiligheidsregio's de ambtenaren aan belast met de opsporing van strafbare feiten. Bestuurlijke boete De Wet veiligheidsregio's geeft de raad van een gemeente de bevoegdheid om, indien de raad dat wenst, bij verordening te bepalen dat een bestuurlijke boete wordt opgelegd voor overtreding van regels gesteld krachtens artikel3, tweede lid (brandbeveiligingsverordening) en derde lid (algemene maartregel van bestuur, deze is nog niet opgesteld) van de wet. Het maximum bedrag van de boete mag niet hoger zijn dan het bedrag, genoemd in de Arbeidsomstandighedenwet artikel34, vierde lid onder 10. Het bedrag dat daar is genoemd, bedraagt in De Wet veiligheidsregio's geeft geen verdere beschrijving van de uitvoering van deze sanctie, zodat de gemeente alleen met de Awb rekening hoeft te houden. Strafbepaling Overtreding van de regels van deze verordening wordt op grond van artikel 64 eerste lid van de Wet veiligheidsregio's gestraft met hechtenis van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie. De 10

13 ~r; [D Gemeente --:> wetgever heeft hier een sluitende regeling beoogd, zodat er geen ruimte is voor een regeling op dit gebied in de verordening zelf. Aanwijzen toezichthouders Het aanwijzen van toezichthouders voor de controle op de naleving van de BBV is geregeld in artikel61, derde lid van de Wet veiligheidsregio's. Het is dan ook niet nodig om in de verordening zelf de bevoegdheid op te nemen om ambtenaren als toezichthouder aan te wijzen. Overgangsrecht Is opgenomen ten aanzien van de Brandbeveiligingsverordening Bekendmaking Geschiedt door publicatie in de Bergen op Zoomse Bode. Intrekken vergunning De modelbrandbeveiligingsverordening kent geen bepaling om een vergunning in te trekken. De reden hiervoor is dat een intrekkingbepaling de gemeente onnodig beperkt, immers in een bepaling liggen de gronden vooraf vast. De aard van de verordening brengt met zich mee dat van te voren niet duidelijk is welke gronden voldoende zullen zijn. Bij een verordening die geen intrekkinggrond kent is er sprake van een geïmpliceerde bevoegdheid: de bevoegdheid om de beschikking te geven brengt ook de bevoegdheid mee om deze weer in te trekken of te wijzigen mits daarvoor valide redenen bestaan. Dit hangt af van de omstandigheden. Denk bijvoorbeeld aan onjuistheid van de beschikking. Om aan bovenstaande discussie de bevoegdheidsgrondslag een einde te maken is in het voorstel wel een expliciete bevoegdheid opgenomen om een vergunning in te trekken op het moment dat de het brandveiligheidsbelang dit vordert. 11

14 Bijlage 1

15 Wet veiligheidsregio's (Tekst geldend op: ) Wet van 11 februari 2010, houdende bepalingen over de brandweerzorg, de rampenbestrijding, de crisisbeheersing en de geneeskundige hulpverlening (Wet veiligheidsregio's) Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. Allen, die deze zullen zien of horen lezen, saluut! doen te weten: Alzo Wij in overweging genomen hebben, dat het wenselijk is om de brandweerzorg, de rampenbestrijding, de crisisbeheersing en de geneeskundige hulpverlening, met behoud van lokale verankering bestuurlijk en operationeel op regionaal niveau te integreren, teneinde een doelmatige en slagvaardige hulpverlening te verzekeren, mede op basis van een gecoördineerde voorbereiding, en daartoe veiligheidsregio's in te stellen; Zo is het, dat Wij, de Raad van State gehoord, en met gemeen overleg der Staten-Generaal, hebben goedgevonden en verstaan, gelijk Wij goedvinden en verstaan bij deze: 1. Algemene bepalingen Artikel1 In deze wet en de daarop rustende bepalingen wordt verstaan onder: Onze Minister: Onze Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties; veiligheidsregio: een openbaar lichaam als bedoeld in artikel 9; ramp: een zwaar ongeval of een andere gebeurtenis waarbij het leven en de gezondheid van veel personen, het milieu of grote materiële belangen in ernstige mate zijn geschaad of worden bedreigd en waarbij een gecoördineerde inzet van diensten of organisaties van verschillende disciplines is vereist om de dreiging weg te nemen of de schadelijke gevolgen te beperken; rampenbestrijding: het geheel van maatregelen en voorzieningen, met inbegrip van de voorbereiding daarop, dat het gemeentebestuur of het bestuur van een veiligheidsregio treft met het oog op een ramp, het voorkomen van een ramp en het beperken van de gevolgen van een ramp; crisis: een situatie waarin een vitaal belang van de samenleving is aangetast of dreigt te worden aangetast; crisisbeheersing: het geheel van maatregelen en voorzieningen, met inbegrip van de voorbereiding daarop, dat het gemeentebestuur of het bestuur van een veiligheidsregio in een crisis treft ter handhaving van de openbare orde, indien van toepassing in samenhang met de maatregelen en voorzieningen die op basis van een bij of krachtens enige andere wet toegekende bevoegdheid ter zake van een crisis worden getroffen; geneeskundige hulpverlening: geneeskundige hulpverlening in het kader van de rampenbestrijding en de crisisbeheersing door daartoe aangesteld personeel, als onderdeel van een gecoördineerde inzet van diensten en organisaties van verschillende disciplines, door tussenkomst van een meldkamer; GHOR: de geneeskundige hulpverleningsorganisatie in de regio, belast met de coördinatie, aansturing en regie van de geneeskundige hulpverlening en met de advisering van andere overheden en organisaties op dat gebied; Ambulancevervoerder: degene aan wie op grond van de Wet ambulancevervoer een vergunning tot het verrichten van ambulancevervoer is verleend; Veiligheidsberaad: de voorzitters van de veiligheidsregio's gezamenlijk. 2. De gemeente Artikel2 Het college van burgemeester en wethouders is belast met de organisatie van: a. de brandweerzorg; b. de rampenbestrijding en de crisisbeheersing; c. de geneeskundige hulpverlening. Artikel3 1. Tot de brandweerzorg behoort: a. het voorkomen, beperken en bestrijden van brand, het beperken van brandgevaar, het voorkomen en beperken van

16 ongevallen bij brand en al hetgeen daarmee verband houdt; b. het beperken en bestrijden van gevaar voor mensen en dieren bij ongevallen anders dan bij brand. 2. De gemeenteraad stelt in een brandbeveiligingsverordening regels over de in het eerste lid, onder a, bedoelde taak. 3. Bij algemene maatregel van bestuur worden regels gesteld over het brandveilig gebruik van voor mensen toegankelijke ruimten, niet zijnde bouwwerken, en worden regels gesteld over de basishulpverlening in die ruimten. Artikel4 1. De burgemeester heeft het gezag bij brand alsmede bij ongevallen anders dan bij brand voor zover de brandweer daarbij een taak heeft. 2. De burgemeester is bevoegd bij brand en ongevallen, bedoeld in het eerste lid, de bevelen te geven die met het oog op het voorkomen, beperken en bestrijden van gevaar nodig zijn. ArtikelS De burgemeester heeft het opperbevel in geval van een ramp of van ernstige vrees voor het ontstaan daarvan. Degenen die aan de bestrijding van een ramp deelnemen, staan onder zijn bevel. Artikel6 De burgemeester kan de ambulancevervoerders in de regio waarvan zijn gemeente deel uitmaakt, aanwijzingen geven indien dat naar zijn oordeel noodzakelijk is uit een oogpunt van openbare orde. Artikel7 1. De burgemeester draagt er zorg voor dat de bevolking informatie wordt verschaft over de oorsprong, de omvang en de gevolgen van een ramp of crisis die de gemeente bedreigt of treft, alsmede over de daarbij te volgen gedragslijn. 2. De burgemeester draagt er zorg voor dat aan de personen die in zijn gemeente zijn betrokken bij de rampenbestrijding of de crisisbeheersing, informatie wordt verschaft over die ramp of crisis, de risico's die hun inzet daarbij heeft voor hun gezondheid en de voorzorgsmaatregelen die in verband daarmee zijn of zullen worden getroffen. 3. De burgemeester stemt zijn informatievoorziening, bedoeld in het eerste en tweede lid, af met de informatievoorziening door of onder verantwoordelijkheid van Onze bij rampen en crises betrokken Ministers. 4. Bij algemene maatregel van bestuur worden nadere regels gesteld over de informatievoorziening, bedoeld in het eerste en tweede lid. 3. De veiligheidsregio ArtikelS Het Nederlandse grondgebied is verdeeld in regio's, overeenkomstig de bij deze wet behorende bijlage, die kan worden gewijzigd bij algemene maatregel van bestuur. Artikel9 De colleges van burgemeester en wethouders van de gemeenten die behoren tot een regio als bedoeld in artikel 8, treffen een gemeenschappelijke regeling, waarbij een openbaar lichaam wordt ingesteld met de aanduiding: veiligheidsregio. Artikel10 Bij de regeling, bedoeld in artikel 9, worden aan het bestuur van de veiligheidsregio de volgende taken en bevoegdheden overgedragen: a. het inventariseren van risico's van branden, rampen en crises; b. het adviseren van het bevoegd gezag over risico's van branden, rampen en crises in de bij of krachtens de wet aangewezen gevallen alsmede in de gevallen die in het beleidsplan zijn bepaald; c. het adviseren van het college van burgemeester en wethouders over de taak, bedoeld in artikel 3, eerste lid; d. het voorbereiden op de bestrijding van branden en het organiseren van de rampenbestrijding en de crisisbeheersing; e. het instellen en in stand houden van een brandweer; f. het instellen en in stand houden van een GHOR; g. het voorzien in de meldkamerfunctie; h. het aanschaffen en beheren van gemeenschappelijk materieel; i. het inrichten en in stand houden van de informatievoorziening binnen de diensten van de veiligheidsregio en tussen deze diensten en de andere diensten en organisaties die betrokken zijn bij de onder d, e, f, en g genoemde taken. Artikelll

17 1. Het algemeen bestuur van de veiligheidsregio bestaat, in afwijking van artikel 13, eerste lid, van de Wet gemeenschappelijke regelingen, uit de burgemeesters van de deelnemende gemeenten. 2. De voorzitter van het bestuur is, in afwijking van artikel 13, negende lid, van de Wet gemeenschappelijke regelingen, de burgemeester die ingevolge de Politiewet 1993 is benoemd als korpsbeheerder. De voorzitter kan geschorst en ontslagen worden met toepassing van artikel 23 van de Politiewet Het bestuur wijst een van zijn leden aan die de voorzitter bij afwezigheid vervangt. 4. De voorzitter vertegenwoordigt de veiligheidsregio in en buiten rechte. S. Het bestuur van de veiligheidsregio beslist bij meerderheid van stemmen. Indien de stemmen staken, geeft de stem van de voorzitter de doorslag. Artikel De hoofdofficier van justitie, bedoeld in artikel 1, derde lid, van de Politiewet 1993, en de voorzitter van het waterschap binnen welks grondgebied de veiligheidsregio is gelegen, worden uitgenodigd deel te nemen aan de vergaderingen van het bestuur van de veiligheidsregio. Indien het grondgebied van een veiligheidsregio in meer dan één waterschap is gelegen, bepalen de betrokken voorzitters van de waterschappen wie van hen deelneemt aan de vergaderingen. 2. De voorzitter van de veiligheidsregio nodigt andere functionarissen wier aanwezigheid in verband met de te behandelen onderwerpen van belang is, uit deel te nemen aan de vergaderingen van het bestuur van de veiligheidsregio. Artikel 13 De commissaris van de Koning wordt uitgenodigd om bij de vergaderingen van het bestuur van de veiligheidsregio aanwezig te zijn. De commissaris kan zich laten vertegenwoordigen. Artikel14 1. Het bestuur van de veiligheidsregio stelt ten minste eenmaal in de vier jaar een beleidsplan vast, waarin het beleid is vastgelegd ten aanzien van de taken van de veiligheidsregio. 2. Het beleidsplan omvat in ieder geval: a. een beschrijving van de beoogde operationele prestaties van de diensten en organisaties van de veiligheidsregio, en van de politie, alsmede van de gemeenten in het kader van de rampenbestrijding en de crisisbeheersing; b. een uitwerking, met inachtneming van de omstandigheden in de betrokken veiligheidsregio, van door Onze Minister vastgestelde landelijke doelstellingen als bedoeld in artikel 37; c. een informatieparagraaf waarin een beschrijving wordt gegeven van de informatievoorziening binnen en tussen de onder a bedoelde diensten en organisaties; d. een oefenbeleidsplan; e. een beschrijving van de niet-wettelijke adviesfunctie, bedoeld in artikel LO, onder b; f. de voor de brandweer geldende opkomsttijden en een beschrijving van de voorzieningen en maatregelen, noodzakelijk voor de brandweer om daaraan te voldoen. 3. Het bestuur stemt het beleidsplan af met de beleidsplannen van de aangrenzende veiligheidsregio's en van de betrokken waterschappen, en met het beleidsplan, bedoeld in artikel 31 van de Politiewet 1993, van het regionale politiekorps. Artikel Het beleidsplan, bedoeld in artikel 14, is mede gebaseerd op een door het bestuur van de veiligheidsregio vastgesteld risicoprofiel. 2. Het risicoprofiel bestaat uit: a. een overzicht van de risicovolle situaties binnen de veiligheidsregio die tot een brand, ramp of crisis kunnen leiden, b. een overzicht van de soorten branden, rampen en crises die zich in de veiligheidsregio kunnen voordoen, en c. een analyse waarin de weging en inschatting van de gevolgen van de soorten branden, rampen en crises zijn opgenomen. 3. Het bestuur van de veiligheidsregio stelt het risicoprofiel vast na overleg met de raden van de deelnemende gemeenten, waarbij het bestuur de raden tevens verzoekt hun wensen kenbaar te maken omtrent het in het beleidsplan op te nemen beleid. 4. Het bestuur van de veiligheidsregio nodigt voor de vaststelling van het risicoprofiel in ieder geval het regionale college, bedoeld in artikel 22 van de Politiewet 1993, de besturen van de betrokken waterschappen en door Onze andere Ministers daartoe aangewezen functionarissen uit hun zienswijze ter zake kenbaar te maken. S. Het bestuur van de veiligheidsregio nodigt ten minste eenmaal per jaar de bij mogelijke rampen en crises in de regio betrokken partijen uit voor een gezamenlijk overleg over de risico's in de regio.

18 Artikel16 1. Het bestuur van de veiligheidsregio stelt ten minste eenmaal in de vier jaar een crisisplan vast, waarin in ieder geval de organisatie, de verantwoordelijkheden, de taken en bevoegdheden in het kader van de rampenbestrijding en de crisisbeheersing worden beschreven. 2. Het crisisplan omvat een beschrijving van de organisatie, de verantwoordelijkheden, de taken en de bevoegdheden met betrekking tot de maatregelen en voorzieningen die de gemeenten treffen inzake de rampenbestrijding en de crisisbeheersing, alsmede van de afspraken die zijn gemaakt met andere bij mogelijke rampen en crises betrokken partijen. 3. Het crisisplan is in ieder geval afgestemd met crisisplannen, vastgesteld voor het gebied van aangrenzende veiligheidsregio's en van aangrenzende staten. 4. Het bestuur van de veiligheidsregio zendt het vastgestelde crisisplan aan de commissaris van de Koning. Artikel17 1. Bij algemene maatregel van bestuur kunnen categorieën inrichtingen, categorieën rampen en luchtvaartterreinen worden aangewezen waarvoor het bestuur van de veiligheidsregio een rampbestrijdingsplan vaststelt. In dat plan worden de maatregelen opgenomen die bij een ramp in die categorieën dan wel op die luchtvaartterreinen moeten worden genomen. 2. Bij of krachtens de algemene maatregel van bestuur, bedoeld in het eerste lid, worden regels gesteld over: a. de inhoud van het plan; b. het raadplegen van de bevolking bij het opstellen van het plan en van belangrijke wijzigingen van dat plan; c. het periodiek beproeven en actualiseren van het plan; d. de bekendmaking van een besluit als bedoeld in het derde lid. 3. Het bestuur van de veiligheidsregio kan op grond van de ingevolge artikel 48 verschafte informatie besluiten dat voor een krachtens het eerste lid aangewezen inrichting geen rampbestrijdingsplan behoeft te worden vastgesteld. Artikel18 1. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen regels worden gesteld over: a. de brandweer en de voor de brandweer vast te stellen opkomsttijden, de GHOR en de meldkamer; b. de organisatie van de rampenbestrijding, de crisisbeheersing en de geneeskundige hulpverlening; c. de gemeentelijke bevolkingszorg in het kader van rampenbestrijding en crisisbeheersing. 2. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen voor het personeel van de brandweer regels worden gesteld over: a. de functies en rangen; b. de etsen van aanstelling en bevordering; c. de eisen met betrekking tot de keuring en de controle op lichamelijke en geestelijke geschiktheid; d. de kleding en de uitrusting. 3. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur worden voor het personeel van de brandweer regels gesteld over opleiden, examineren, bijscholen en oefenen. Met in ieder geval de daarvoor in aanmerking komende vakorganisaties van overheidspersoneel wordt over de bij of krachtens deze maatregel te geven regels overleg gepleegd. 4. Bij algemene maatregel van bestuur wordt vastgesteld welke brandweeropleidingen worden afgesloten met een rijksexamen. Onze Minister geeft het diploma af. 5. Bij algemene maatregel van bestuur worden regels gesteld over de wijze waarop met in ieder geval de daarvoor in aanmerking komende vakorganisaties van overheidspersoneeloverleg wordt gepleegd over het ontwerp van de maatregel, Artikel 19 bedoeld in het tweede lid. 1. Het bestuur van de veiligheidsregio, het regionale college, bedoeld in artikel 22 van de Politiewet 1993, en Onze Minister in zijn hoedanigheid van beheerder van het Korps landelijke politiediensten sluiten een convenant met het oog op de samenwerking bij branden, rampen en crises. Een convenant dat betrekking heeft op de door de Koninklijke marechaussee uitgeoefende politietaak, bedoeld in artikel 6, eerste lid, onder c, van de Politiewet 1993, wordt gesloten met Onze Minister van Defensie. 2. Het convenant heeft in ieder geval betrekking op de meldkamerfunctie, de informatievoorziening en informatieuitwisseling, het multidisciplinair oefenen en de operationele prestaties van de politie bij rampen en crises. Artikel20

19 1. Bij ministeriële regeling kunnen regels worden gesteld over de samenwerking tussen veiligheidsregio's en tussen veiligheidsregio's en de regionale politiekorpsen, het Korps landelijke politiediensten en de Koninklijke marechaussee indien het betreft de uitoefening van de politietaak, bedoeld in artikel 6, eerste lid, onder c, van de Politiewet De regeling, bedoeld in het eerste lid, wordt in overeenstemming met Onze Minister van Defensie gegeven indien zij voorschriften bevat die mede de Koninklijke marechaussee betreffen, en door Onze Minister en Onze Minister van Justitie gezamenlijk indien zij voorschriften bevat ten behoeve van de strafrechtelijke handhaving van de reehtsorde dan wel de vervulling Artikel21 van taken ten dienste van de justitie. 1. Bij ministeriële regeling kunnen regels worden gesteld over de informatie- en communicatievoorzieningen van en het gebruik daarvan door de veiligheidsregio, alsmede over de informatiebeveiliging. 2. Bij ministeriële regeling kunnen aan de veiligheidsrisico's frequenties worden toegewezen voor de overdracht van gegevens door middel van daartoe aangewezen informatie- en communicatievoorzieningen. Artikel22 1. De besturen van de veiligheidsregio's dragen gemeenschappelijk zorg voor in ieder geval de inrichting van een uniforme informatie- en communicatievoorziening, daaronder begrepen het vaststellen van de informatiebehoefte en het vaststellen van kaders, standaarden en kwaliteitseisen met het oog op de informatie-uitwisseling binnen en tussen de in artikel 10, onder i, bedoelde organisaties, en zo veel mogelijk voor het personeelsbeleid, de aanschaf van materieel en de ontwikkeling van handboeken en leidraden. 2. De besturen kunnen ten behoeve van de in het eerste lid bedoelde taken een gemeenschappelijke regeling treffen waarbij een openbaar lichaam wordt ingesteld. De Wet gemeenschappelijke regelingen is van overeenkomstige toepassing. 3. Aan de gemeenschappelijke regeling, bedoeld in het tweede lid, kunnen tevens deelnemen het Rijk, vertegenwoordigd door Onze Minister wie het aangaat ten behoeve van de onder hem ressorterende diensten, of andere rechtspersonen voor zover hun deelname van belang is voor de samenwerking. 4. Het Veiligheidsberaad bevordert de uitvoering van het eerste lid. Artikel23 Het bestuur van de veiligheidsregio hanteert een kwaliteitszorgsysteem. Artikel24 1. De voorzitter van de veiligheidsregio verstrekt Onze Minister op diens verzoek informatie over de wijze waarop de veiligheidsregio' haar taken uitvoert. 2. De voorzitter van de veiligheidsregio zendt, indien Onze Minister landelijke doelstellingen als bedoeld in artikel 37 heeft vastgesteld, hem jaarlijks een rapportage over de uitvoering van de landelijke doelstellingen door de veiligheidsregio. 3. Bij ministeriële regeling kunnen regels worden gesteld over de wijze waarop de rapportage, bedoeld in het tweede lid, wordt verstrekt. 4. De brandweer Artikel25 1. De door het bestuur van de veiligheidsregio ingestelde brandweer voert in ieder geval de volgende taken uit: a. het voorkomen, beperken en bestrijden van brand; b. het beperken en bestrijden van gevaar voor mensen en dieren bij ongevallen anders dan bij brand; c. het waarschuwen van de bevolking; d. het verkennen van gevaarlijke stoffen en het verrichten van ontsmetting; e. het adviseren van andere overheden en organisaties op het gebied van de brandpreventie, brandbestrijding en het voorkomen, beperken en bestrijden van ongevallen met gevaarlijke stoffen. 2. De regionale brandweer voert tevens taken uit bij rampen en crises in het kader van de rampenbestrijding en de crisisbeheersing. 3. De regionale brandweer staat onder leiding van een commandant. Artikel26 1. Elk college van burgemeester en wethouders kan bij het treffen van een regeling als bedoeld in artikel 9 besluiten tot het hebben van een gemeentelijke brandweer, die in de eigen gemeente, in afwijking van artikel 25, eerste lid, aanhef en onder a en b, de volgende taken uitvoert:

20 a. het voorkomen, beperken en bestrijden van brand; b. het beperken en bestrijden van gevaar voor mensen en dieren bij ongevallen anders dan bij brand. 2. Indien een college van burgemeesters en wethouders besluit tot het hebben van een gemeentelijke brandweer, hanteert het daarvoor een kwaliteitszorgsysteem. 3. Indien alle gemeenten in een regio besluiten een gemeentelijke brandweer te hebben, blijft artikel 25, eerste lid, aanhef en onder a en b, buiten toepassing. 4. Indien een college besluit de gemeentelijke brandweer op te heffen, voert de regionale brandweer ook in die gemeente de taken, genoemd in het eerste lid, onder a en b, uit. 5. Na een besluit als bedoeld in het vierde lid wijzigen de deelnemers de regeling, bedoeld in artikel 9, en treffen het college en het bestuur van de veiligheidsregio overigens de nodige voorzieningen. Artikel27 1. Het college van burgemeester en wethouders benoemt geen personeel van de gemeentelijke brandweer in functies die door het bestuur van de veiligheidsregio, gelet op zijn verantwoordelijkheid, zijn aangemerkt als functies die bij uitsluiting vervuld kunnen worden door personeel in dienst van de veiligheidsregio. 2. Bij algemene maatregel van bestuur kunnen functies worden aangemerkt die bij uitsluiting vervuld kunnen worden door brandweerpersoneel in dienst van de veiligheidsregio. 3. De regelingen, bedoeld in artikel 21, zijn voor de gemeentelijke brandweer van overeenkomstige toepassing op de colleges van burgemeester en wethouders, bedoeld in artikel 26, eerste lid. Artikel28 1. De burgemeester van een gemeente met een gemeentelijke brandweer richt, indien hij in geval van een brand ondersteuning dan wel bijstand behoeft, een verzoek daartoe aan de voorzitter van de veiligheidsregio. 2. Tenzij dringende redenen zich daartegen verzetten, voldoet de voorzitter aan het verzoek, of richt hij zich ter zake tot de burgemeester van een andere gemeente in zijn regio, dan wel zo nodig tot de voorzitter van een aangrenzende veiligheidsregio, die de nodige voorzieningen treffen, tenzij dringende redenen zich daartegen verzetten. 3. De regeling, bedoeld in artikel 9, bevat bepalingen omtrent het verlenen van ondersteuning, met inbegrip van de bekostiging daarvan. 4. In de kosten die voor een gemeente voortvloeien uit het verlenen van bijstand als bedoeld in het tweede lid, kan Onze Minister een bijdrage verlenen. 5. In afwijking van het eerste lid kan de burgemeester die ondersteuning behoeft, een verzoek daartoe rechtstreeks richten tot de burgemeester van een binnen de regio gelegen aangrenzende gemeente met een gemeentelijke brandweer. De burgemeester stelt van zijn verzoek de voorzitter van de veiligheidsregio in kennis. 6. In afwijking van het eerste lid kan de burgemeester die bijstand behoeft, een verzoek daartoe rechtstreeks richten tot de burgemeester van een buiten de regio gelegen aangrenzende gemeente met een gemeentelijke brandweer. De burgemeesters stellen van dit verzoek de voorzitter van de eigen veiligheidsregio in kennis. Artikel29 1. Onze Minister kan het college van burgemeester en wethouders van een gemeente met een gemeentelijke brandweer een aanwijzing geven indien de taakuitvoering van die brandweer tekortschiet. 2. Tot het geven van een aanwijzing gaat Onze Minister niet over dan nadat hij over de voorgenomen aanwijzing het college heeft gehoord. 3. Indien de taakuitvoering van de gemeentelijke brandweer blijvend tekortschiet, kan Onze Minister het college opdragen te besluiten de gemeentelijke brandweer op te heffen. Artikel 26, vierde en vijfde lid, zijn alsdan van overeenkomstige toepassing. Artikel30 1. Bij of krachtens algemene maatregel van bestuur kunnen regels worden gesteld over de veiligheid, deugdelijkheid, normalisatie en standaardisatie van het brandweer- en reddingsmaterieel dat met het oog op gebruik hier te lande wordt vervaardigd, ingevoerd of in de handel gebracht. 2. Voor keuringen die krachtens een algemene maatregel van bestuur als bedoeld in het eerste lid worden verricht, kunnen overeenkomstig daarbij te stellen regels vergoedingen in rekening worden gebracht. Deze vergoedingen worden niet in rekening gebracht aan publiekrechtelijke lichamen. Artikel31