2 daagse wandeltocht Marche de L Armee mei Diekirch 2005

Transcriptie

1 2 daagse wandeltocht Marche de L Armee mei Diekirch 2005 Intro: mei : de heenreis mei: 1 e wandeldag mei: 2 e wandeldag mei: de terugreis... 5

2 Intro: Dit jaar wilde ik eigenlijk voor de 4 e achtereenvolgende keer de 4daagse in Nijmegen gaan (uit)wandelen, dat kan trouwens nog steeds, maar daar de vrije tijd tegenwoordig schaars is, heb ik mijn zinnen gezet op de Marche L Armee in Diekirch. Toen ik dit vertelde kreeg mijn nichtje ook wel zin om mee te gaan, vooral ook vanwege de mooie omgeving waar dit 2 daagse wandelevenement plaats vindt. Ik had me toch wel een beetje voorbereid en een aantal weken van tevoren mijn standaard route van 8 km een aantal keren gelopen. Daarbij ook extra gelopen over een aantal viaducten, om mijn benen een beetje te laten wennen aan het stijgen en dalen. 20 mei : de heenreis En daar gingen we, ik als jongste neef (33 jaar) samen met de oudste nicht (49 jaar) van de familie Tops naar Diekirch om de Marche L Armee te gaan wandelen Op 20 mei stonden we op het station in Eindhoven te wachten op de trein naar Maastricht en toen we eenmaal geïnstalleerd waren kon de reis beginnen. De overstap in Maastricht was maar 6 minuten, maar dat moest voldoende zijn, tenminste als deze trein gewoon door zou doorrijden. Vanwege problemen met wissels, moest de trein bij Roermond langzaam gaan rijden en hierdoor kwamen we dan ook 2 minuten te laat aan in Maastricht en was de trein naar Luik inmiddels al weg. Dat is niet leuk, de hele planning in de war, maar één uur later komt er weer een trein en in die tussentijd pakken we toch gewoon een bakkie koffie. De koffie was op, nog even een sanitaire stop en op naar de trein die ons van Maastricht naar Luik gaat brengen. Een echte Belgische trein, kon wel een likje verf gebruiken, maar genoeg ruimte voor onze spullen en om te zitten. Na een tijdje hadden we zoiets van: Wat ons betreft mag die trein nu wel gaan rijden. Om even een lang verhaal kort te maken: deze trein mocht niet rijden daar de Belgische machinist geen Nederlands kon en ook niet bevoegd was om op het Nederlandse spoor te rijden. We moesten wachten op de volgende trein, die weer één uur later zou komen en waar wel een bevoegde en Nederlands pratende machinist aanwezig zou zijn. Voor een aantal andere wandelaars die in de trein zaten, was de maat vol, maar je kunt er op dat moment wederom niets aan veranderen. Gelukkig was het weer perfect, waardoor we lekker op het perron hebben kunnen vertoeven en onze eerste boterham konden nuttigen. Om 14:09 uur reed de Belgische trein dan uiteindelijk van Maastricht naar Luik, terwijl onze oorspronkelijke planning was om 12:09 vanuit Maastricht te vertrekken. Als je dan eenmaal in de trein zit, maakt het ook allemaal niets meer uit en ga je lekker genieten van het glooiende heuvellandschap dat steeds mooier gaat worden. Alhoewel wanneer je dan met de trein door een stad rijdt dan staan die huizen toch wel heel erg dichtbij.

3 In Luik waren ze flink bezig met het verbouwen van het station en daar heb ik nog een aantal leuke foto s van gemaakt. Wat het moet gaan worden dat zou ik niet weten, het lijkt wel op een soort van achtbaan. De IC-trein die ons naar Ettelbruck zou gaan brengen was mooi op tijd en we hadden wederom een goede zitplaats voor ons en de bagage. We dachten wel even dat we in de 1 e klas waren gaan zitten, maar het was toch echt wel een wagon van de 2 e klas. De omgeving werd steeds en steeds mooier en ik kreeg al meteen een vakantie gevoel. Ook het toeteren wanneer de trein een tunnel naderde is iets dat wij in Nederland niet gewoon zijn. Zouden ze in België en Luxemburg ook treinen hebben met een stilte coupe? Op een bepaald moment gingen een aantal andere wandelaars de spullen bij elkaar pakken en dat was voor ons de trigger dat het plaatsje Ettelbruck het volgende station zou zijn en dan was het nog eenmaal overstappen in het treintje dat ons naar Diekirch zou gaan brengen. Diekirch is amper 5 minuten met de trein verwijderd van Ettelbruck, dus was het een paar keer gas geven door de machinist en we waren in Diekirch, twee uur later dan de verwachting was. We waren wel een beetje moe van de treinreis, maar we moesten nog wel even naar de inschrijving toe om ons aan te melden. Even zoeken, maar vanaf het station bleek het te voet maar 5 minuten te zijn, naar de startfinish locatie. Na het betalen van het inschrijfgeld gingen we op pad naar onze slaapplaats. Daar ik in februari ons la had ingeschreven, bleken we te zijn ingedeeld in legertent 1 en dat vond ik wel grappig. Een flinke legertent waarin zo n 25 veldbedden stonden en het gras stond zo n 20 cm hoog. Wij kozen om achter in de tent te gaan liggen, zodat we geen last zouden hebben van langslopende mensen. De eerste nacht in de tent bleek het toch wel een beetje fris te zijn, de kou trok behoorlijk op tegen de onderzijde van het veldbed. Daarom lag ik met kleren aan in bed, echt waar! Dit is wel iets anders dan in een hotelbed liggen, maar dit alles hoort gewoon bij Marche de L Armee. Ook bleek het behoorlijk vochtig te zijn in de tent, waardoor het buiten warmer was dan in de tent. De volgende keer gaan we eerst het gras maaien voordat we gaan slapen.

4 21 mei: 1 e wandeldag Vandaag om 6:00 uur opgestaan, want voor deze 1 e wandeldag was ik wel wat zenuwachtig, want je weet echt niet wat je te wachten staat. Aankleden hoefde niet, maar nog wel even de spullen controleren die in de rugzak zitten, tandenpoetsen en dan op naar het ontbijt. Is wel een rare volgorde maar dat kon even niet anders of ik zou tijdens de wandeling mijn tanden moeten poetsen. Het ontbijt was echt toppie top, zeer goed geregeld door de organisatie, die overigens in handen was van het leger. Je had dan ook meteen genoeg eten om mee te nemen voor de rest van de wandeldag. Toen we na het ontbijt naar de start wandelen, bleek de regen al snel uit de hemel te vallen, dus maar even onderdak gezocht om de regenkleding uit te pakken en aan te doen. Ik zelf had mijn poncho in de hand toen ik naar de start liep, maar heb deze niet aan gedaan en uiteindelijk bleef het de rest van de dag dan ook droog. Nog even terug naar de start, waar het altijd leuk is om je eerste knipje te krijgen, waarmee de 1 e dag van deze wandeltocht is begonnen. Ik had verwacht dat we rustig aan zouden gaan beginnen, maar net toen we Diekirch uit waren, kwam de eerste beklimming al in het zicht en dat was geen makkie. Toen ik samen met mijn nichtje op de top aankwam en ook van het uitzicht genot, zagen we ook dat dit niet de laatste beklimming zou gaan zijn. Dit is toch even wat anders dan het viaduct in Eindhoven. Stijgingspercentages van 13% zijn meer regel dan uitzondering en ik kan je vertellen dat dat een flinke kluif is. Als je naar boven wandelt is het puur conditie die je nodig hebt en wanneer je naar beneden gaat is het een kwestie van afremmen en dat merk je aan je scheenbeen en knie. Na de splitsing van de 20 en 40 km ben ik mijn eigen tempo gaan wandelen en toen kwam ik toch wel een beetje in mijn eigen ritme. Het is veel genieten van de mooie omgeving en uiteindelijk kwam ik dan ook aan in Vianden, waar ik mooie foto s heb gemaakt van het kasteel. Op zo n moment voel ik me dan echt een toerist wanneer ik die foto s aan het maken ben, maar natuurlijk wel in het achterhoofd dat ik nog 25 km moet wandelen voordat ik weer in Diekirch terug ben. De heuvels leken niet op te raken en vooral de snelle afwisseling van stijgen en dalen begon ik toch behoorlijk te merken aan mijn voeten. Ook de haarspeldbochten waren erg leuk om te lopen, vooral wanneer je dan de binnenbocht neemt. Dit parcours is niet te vergelijken met de 4daagse in Nijmegen, zelfs de 7heuvelenweg valt in het niets, wanneer je in Diekirch loopt. De catering is trouwens perfect geregeld, want eigenlijk hoef je geen water mee te nemen voor onderweg. Er zijn genoeg rustpunten waar je gratis drinken kunt krijgen. Je hoeft dus eigenlijk alleen maar eten in je rugzak te doen. Uiteindelijk kwam ik moe maar voldaan om 14:00 uur aan in hartje Diekirch waar de laatste controlepost was voor de 1 e wandeldag. Veel wandelaars zaten dan ook lekker op een terrasje na te genieten. Ik zelf ben direct door gewandeld naar onze slaapplaats om daar even bij te komen van deze heftige wandeling. Daar was ook mijn nichtje al aanwezig, die de 20km zonder al te veel problemen had overwonnen.

5 Lekker douchen in een andere legertent die omgebouwd was tot doucheruimte en ik was weer lekker fit. Daarna zijn we naar het startfinish terrein gewandeld waar we onder het genot van een fris Diekirch biertje, hebben genoten van de live-muziek als ook het mooie uitzicht op het heuvelachtige landschap. s-avonds natuurlijk wel op tijd naar bed, maar wel flink aangekleed, want het zal weer koud worden. 22 mei: 2 e wandeldag Wederom een perfect ontbijt, ik had zelfs een blikje tonijn meegenomen en de 2 e wandeldag kon van start gaan. Mijn verwachting was dat het weer een heftige dag zou worden, maar dat viel gelukkig mee. Er zaten weliswaar toch een aantal stevige kuitenbijtters tussen, maar deze kwamen niet zo snel achter elkaar, daarnaast liepen we deze dag meer door de bossen. Dat is best aardig, maar ik moest regelmatig allerlei steentjes uit mijn schoenen vissen, voordat ik een blaar zou krijgen. Deze dag liepen we wederom door een aantal plaatsjes waarvan Beaufort wel de mooiste was vooral ook vanwege het kasteel die daar staat. Ook daar voelde ik me even weer een toerist en heb een aantal leuke kiekjes gemaakt. Na Beaufort op naar Diekirch en ik voelde me toen best goed, natuurlijk wat pijntjes hier en daar, maar het is nog wel 20 km naar Diekirch. Deze tweede dag heb ik veel genoten van het fantastische landschap en ik heb dan ook behoorlijk veel foto s gemaakt. Op een bepaald moment zag ik een wijngaardslak op de weg kruipen en daar die moest toch even op de foto. Er is zoveel te zien, dat je de pijn soms helemaal vergeet en in een afdaling je gewoon al huppelend naar beneden loopt. Toen ik eenmaal langs rivier de Sure liep, wist ik dat het nog maar een aantal kilometers was naar de finish. Deze vielen toch wel een beetje tegen, want ik had gedacht dat ik toch eerder terug zou zijn dan gisteren. Om 14:00 uur kwam ik aan bij het station en daar was dan ook de allerlaatste controlepost. Mijn allereerste Marche de L Armee zat erop en nu nog even mijn welverdiende medaille ophalen met daarop 2 kanonnen. 23 mei: de terugreis De terugreis verliep gesmeerd en we waren dan ook mooi op tijd weer thuis in Eindhoven, waar ik mijn 34 e verjaardag kon gaan vieren. Deze eerste Marche de L Armee is een fantastische ervaring, een soort van korte tussen door vakantie. Deze 2daagse vind ik persoonlijk veel mooier dan de 4daagse in Nijmegen en deze 2 dagen zijn zeker net zo heftig als 4 dagen in de oudste stad van Nederland. Na deze 2 dagen heb ik wel spieren gevoeld waarvan ik niet wist dat ik die had. Vooral het stijgen en dalen is iets dat wij hier in Nederland totaal niet zijn gewend. Dit wandelweekend valt perfect te combineren met een korte vakantie en dat zal ik volgend jaar dan ook gaan doen. Dan zal Marche de L Armee op 10 en 11 juni plaatsvinden.