Verordening Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) gemeente Heumen 2012

Transcriptie

1 CVDR Officiële uitgave van Heumen. Nr. CVDR127243_2 10 oktober 2017 Verordening Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) gemeente Heumen 2012 De raad van de gemeente Heumen in openbare vergadering bijeen; gelezen het advies van de Burgeradviesraad d.d. 17 oktober 2011; gezien het voorstel van burgemeester en wethouders d.d. 8 november 2011; gelet op artikel 4, 5, 15 eerste lid, en 19, eerste lid, van de Wet maatschappelijke ondersteuning, b e s l u i t: vast te stellen de volgende verordening: Hoofdstuk 1. Begripsomschrijvingen Artikel 1. Begripsomschrijvingen In deze verordening wordt verstaan onder: a. Aanmelding: de mededeling van degene die maatschappelijke ondersteuning zoekt aan het college dat hij beperkingen ondervindt op grond waarvan hij verzoekt een afspraak te maken voor een gesprek; b. Aanvraag: het verzoek van de belanghebbende om in aanmerking te komen voor één of meerdere voorzieningen om een resultaat te bereiken in het kader van deze verordening; c. Algemeen gebruikelijke voorziening: een voorziening die niet speciaal bedoeld is voor mensen met een beperking, algemeen verkrijgbaar is en niet aanzienlijk duurder is dan vergelijkbare producten; d. Algemene voorziening: een voorliggende voorziening die weliswaar niet bestemd is voor, noch te gebruiken is door alle personen als bedoeld in artikel 4, eerste lid, van de wet, maar die anderzijds door iedereen waarvoor de voorziening wel bedoeld is op eenvoudige wijze te verkrijgen of te gebruiken is, zonder een ingewikkelde aanvraagprocedure; e. Awb: Algemene wet bestuursrecht; f. Belanghebbende: een persoon met een beperking, een chronisch psychisch probleem of een psychosociaal probleem die behoefte heeft aan compensatie ten behoeve van het bevorderen van zijn deelname aan het maatschappelijk verkeer en het zelfstandig functioneren, die voor zichzelf of, met behulp van een machtiging, door een ander een aanmelding of een aanvraag doet of laat doen; g. Beleidsregels: beleidsregels Wet maatschappelijke ondersteuning gemeente Heumen; h. Besluit: het Besluit maatschappelijke ondersteuning gemeente Heumen; i. Budgethouder: een persoon aan wie als gevolg van deze verordening een persoonsgebonden budget is toegekend en die aan het college verantwoording over de besteding van het persoonsgebonden budget verschuldigd is; j. Collectieve voorziening: een voorziening die individueel wordt verstrekt maar die door meerdere personen tegelijk wordt gebruikt, in casu het collectief vraagafhankelijk vervoer; k. College: College van burgemeester en wethouders van de gemeente Heumen; l. Compensatieplicht: de plicht van het college om aan personen met een beperking, een chronisch psychisch of een psychosociaal probleem voorzieningen te bieden ter compensatie van hun beperkingen op het gebied van zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie teneinde hen in staat te stellen een huishouden te voeren, zich te verplaatsen in en om de woning, zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel en medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan. Daarbij legt artikel 4 van de wet het college de plicht op om een resultaat te bereiken dat als compensatie mag gelden en dat in het individuele geval maatwerk is; m. Financiële tegemoetkoming: een geldbedrag, al dan niet forfaitair of gemaximeerd, bedoeld om een voorziening mee aan te schaffen voor het te bereiken resultaat; n. Gebruikelijke zorg: de zorg die op het gebied van het voeren van het huishouden voor alle leden van een leefeenheid als algemeen aanvaardbaar wordt beschouwd. o. Gesprek: het contact na een aanmelding waarin met degene die maatschappelijke ondersteuning zoekt zijn gehele situatie wordt geïnventariseerd ten aanzien van de beperkingen en de gevolgen daarvan, de te bereiken resultaten, de te kiezen oplossingen via eigen mogelijkheden of via mogelijkheden van het netwerk dan wel via algemene, algemeen gebruikelijke collectieve, (wettelijk) voorliggende en individuele voorzieningen; p. Hoofdverblijf: de woonruimte waar de belanghebbende de meeste nachten per jaar verblijft; q. Huisgenoot: iedere meerderjarige met wie belanghebbende duurzaam gemeenschappelijk een woning bewoont; r. Individuele voorziening: een voorziening die door het college ten behoeve van één persoon op basis van artikel 4 van de Wmo wordt verstrekt. 1

2 s. Mantelzorger: een persoon die mantelzorg in de zin van artikel 1, lid 1 onder b van de wet biedt; t. Persoonsgebonden budget: een geldbedrag om te gebruiken voor het te bereiken resultaat, als alternatief voor een voorziening in natura; u. Psychosociaal probleem: een situatie van een verlies van zelfstandigheid en, met name, een gebrek aan mogelijkheden tot deelname aan het maatschappelijk verkeer, veroorzaakt door belemmeringen die iemand ondervindt in zijn relatie met anderen, met zijn sociale omgeving v. Voorliggende voorziening: een verzamelnaam voor alle voorzieningen buiten deze verordening waarop de belanghebbende aanspraak zou moeten maken dan wel een beroep op zou moeten doen ter oplossing van de ondersteuningsvraag; w. Voorziening in natura: een voorziening, in te zetten om het resultaat te bereiken, in de vorm van goederen in (bruik)leen of in eigendom, of als persoonlijke dienstverlening; x. Wet: Wet maatschappelijke ondersteuning y. Wettelijk voorliggende voorziening: een voorziening op grond van een wettelijke bepaling anders dan ingevolge de wet, waarmee het resultaat geheel of gedeeltelijk bereikt kan worden; z. WWB: Wet Werk en Bijstand; aa. Zelfredzaamheid: het lichamelijke, verstandelijk, geestelijk of financiële vermogen om voorzieningen te treffen of te laten treffen die deelname aan het normale maatschappelijke verkeer mogelijk maken. Hoofdstuk 2. Resultaatgerichte compensatie Artikel 2. Zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie Een belanghebbende is zelfredzaam en in staat tot maatschappelijke participatie wanneer in het gesprek blijkt dat deze zelf of met behulp van zijn eigen netwerk (omgeving) in staat is de nodige voorzieningen te regelen c.q. te laten regelen en/of te financiëren om daarmee te (kunnen blijven) participeren in de maatschappij. Artikel 3 De te bereiken resultaten De op basis van artikel 4, eerste lid, van de wet via compenserende maatregelen te bereiken resultaten zijn: 1. het kunnen wonen in een schoon en leefbaar huis; 2. het kunnen wonen in een geschikt huis; 3. het kunnen beschikken over goederen voor primaire levensbehoeften; 4. het kunnen beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding; 5. het thuis kunnen zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren; 6. het zich kunnen verplaatsen in en om de woning; 7. het zich lokaal kunnen verplaatsen per vervoermiddel; 8. de mogelijkheid om contacten te kunnen hebben met medemensen en deel te nemen aan recreatieve, maatschappelijke of religieuze activiteiten. Hoofdstuk 3. Aanmelding, het gesprek en de aanvraag Artikel 4. Scheiding aanmelding en aanvraag 1. Aan een aanvraag voor een individuele voorziening ex artikel 1, lid 1 aanhef en onder g sub 6 van de wet gaat een aanmelding voor een gesprek vooraf indien: a. de aanvraag afkomstig is van een belanghebbende die nog niet eerder een aanvraag in het kader van de wet heeft gedaan; b. de aanvraag afkomstig is van een belanghebbende die al eerder een gesprek heeft gevoerd maar waarbij sprake is van gewijzigde omstandigheden of gewijzigde te bereiken resultaten; c. belanghebbende of het college daarom verzoekt. 2. Indien belanghebbende aangeeft direct een aanvraag in te willen dienen vervalt het gestelde in het eerste lid. Artikel 5. Aanmelding voor een gesprek Een aanmelding voor een gesprek kan schriftelijk, elektronisch, mondeling of telefonisch worden gedaan bij Vraagwijzer, of een andere door het college aangewezen instantie, door of namens een persoon met een beperking, een chronisch psychisch probleem of een psychosociaal probleem die behoefte heeft aan compensatie ten behoeve van het bevorderen van zijn deelname aan het maatschappelijk verkeer en het zelfstandig functioneren. 2

3 Artikel 6. Het gesprek 1. Bij het voeren van het gesprek zal de International Classification of Functions, Disabilities and Health (ICF) als basis voor het begrippenkader worden gehanteerd. 2. In het geval er sprake is van mantelzorg kan tevens de mantelzorger voor het gesprek worden uitgenodigd. Artikel 7. Het verslag 1. Het gesprek wordt afgesloten met een verslag. Opmerkingen van de belanghebbende en, indien van toepassing, de mantelzorger, over dit verslag worden als bijlage aan het verslag toegevoegd. Uitsluitend een door de belanghebbende ondertekend verslag kan als aanvraagformulier worden aangemerkt. 2. Na het voeren van een gesprek kan de belanghebbende, gebruik makend van het ondertekende verslag van het gesprek, dat in die situatie als aanvraagformulier dient, een aanvraag indienen voor een individuele voorziening ex artikel 1, lid 1 aanhef en onder g sub 6 van de wet. Artikel 8. De aanvraag 1. De aanvraag van een individuele voorziening moet schriftelijk plaatsvinden. 2. Indien een aanvraag mondeling (via de telefoon of op een andere manier) plaatsvindt wordt dit per omgaande schriftelijk bevestigd. Bij deze bevestiging wordt een aanvraagformulier meegezonden. 3. Bij de aanvraag wordt, als er een ondertekend verslag van het gesprek aanwezig is, dit ondertekende verslag als aanvraagformulier beschouwd. Hoofdstuk 4. De acht resultaten Paragraaf 1. Algemeen Artikel 9. Het maken van een afweging 1. Bij het beoordelen welke voorzieningen getroffen gaan worden, neemt het college het verslag van het gesprek, indien aanwezig, als uitgangspunt. Het onderzoek richt zich op de noodzaak en mogelijkheid tot leveren van maatwerk ten aanzien van het te bereiken resultaat. Het college gaat uit van de behoeften en persoonskenmerken van de belanghebbende en zijn sociale netwerk. Tevens houdt het college rekening met de capaciteit van de belanghebbende om zelf in de kosten van maatregelen te kunnen voorzien. 2. Alle voorliggende, algemeen gebruikelijke, collectieve en algemene voorzieningen die beschikbaar en bruikbaar zijn, worden voor zover die niet tot een oplossing hebben geleid in het gesprek, of voor zover er geen gesprek heeft plaatsgevonden, eerst beoordeeld. Paragraaf 2. Resultaat 1: een schoon en leefbaar huis Artikel 10. Een schoon en leefbaar huis 1. Het eerste te bereiken resultaat ten aanzien van het voeren van een huishouden bestaat uit het kunnen wonen in een huis dat schoon is. Dit geldt ten aanzien van de woonkamer, slaapvertrekken, keuken en sanitaire ruimten. 2. Als het gaat om een schoon en leefbaar huis kan een individuele voorziening getroffen worden voor het lichte en/of het zware huishoudelijke werk. 3. Indien belanghebbende een of meer huisgenoten heeft die beschikbaar en in staat zijn werkzaamheden over te nemen wordt dit eerst in het kader van gebruikelijke zorg beoordeeld. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. Paragraaf 3. Resultaat 2: wonen in een geschikt huis Artikel 11. Wonen in een geschikt huis 1. Het tweede te bereiken resultaat ten aanzien van het voeren van een huishouden bestaat uit het normaal gebruik kunnen maken van de woning waar men over beschikt. 2. Als het gaat om het normale gebruik van de woning kan een individuele voorziening worden getroffen ten aanzien van de bereikbaarheid, toegankelijkheid en bruikbaarheid van de woning. 3. Voor zover de belanghebbende kan verhuizen naar een geschikte woning of een gemakkelijker geschikt te maken woning welke verhuizing kan leiden tot het te bereiken resultaat zal deze mogelijkheid eerst beoordeeld worden. Deze beoordeling vindt alleen plaats indien de aanpassing van de woning een bedrag, zoals genoemd in het Besluit te boven gaat. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. Een verhuiskostenvergoeding kan dan wel verstrekt worden. 3

4 Artikel 12. Hoofdverblijf en bezoekbaar maken van de woning 1. Het college verleent een individuele voorziening slechts ten behoeve van het hoofdverblijf van belanghebbende. 2. In afwijking van het eerste lid, kan een individuele voorziening worden verstrekt voor het bezoekbaar maken van één woning indien belanghebbende zijn hoofverblijf heeft in een AWBZ-instelling. In dat geval dient de aan te passen woning in de gemeente Heumen te staan. Onder bezoekbaar maken van een woning wordt uitsluitend verstaan dat belanghebbende de woonkamer en een toilet kan bereiken en gebruiken. 3. Het college kan voor het bezoekbaar maken van de woning in het Besluit een maximum bedrag opnemen. Artikel 13. Uitsluitinggronden De bepalingen van deze paragraaf zijn niet van toepassing op het treffen van voorzieningen aan; a. hotels/pensions, trekkerswoonwagens,verzorgingstehuizen, vakantiewoningen, tweede woningen en bij kamerverhuur; b. woongebouwen die specifiek gericht zijn op mensen met beperkingen en waarvan verwacht mag worden dat reeds voorzieningen zijn getroffen in de gemeenschappelijke ruimte of dat voorzieningen bij nieuwbouw of renovatie zonder noemenswaardige meerkosten meegenomen kunnen worden. Artikel 14. Aanvullende afwijzingsgronden Bij het te bereiken resultaat van het normaal gebruik kunnen maken van de woning wordt, naast de algemene afwijzingsgronden zoals genoemd in artikel 26 van deze verordening, in ieder geval geen individuele voorziening getroffen indien: a. op basis van leeftijd, gezinssituatie of woonsituatie te voorzien was dat deze woonvoorziening noodzakelijk zou zijn en daarmee geen sprake is van een onverwacht intredende noodzaak; b. de problemen bij het normale gebruik van de woning voortvloeien uit de aard van de in de woning gebruikte materialen; c. belanghebbende voor het eerst zelfstandig gaat wonen, uitsluitend voor zover de voorziening een verhuiskostenvergoeding betreft; d. belanghebbende verhuist vanuit of naar een woonruimte die niet geschikt is het gehele jaar door bewoond te worden; e. belanghebbende verhuist naar een AWBZ-instelling of een andere instelling gericht op het verstrekken van zorg; f. deze betrekking heeft op voorzieningen in gemeenschappelijke ruimten, anders dan: het verbreden van gemeenschappelijke toegangsdeuren; het aanbrengen van automatische deuropeners; het aanbrengen van extra trapleuning(en); aanleg van een hellingbaan van de openbare weg naar de toegang van het woongebouw; aanbrengen van drempelhulpen of vlonders; een extra trapleuning aanbrengen bij portiekwoningen; een opstelplaats voor een rolstoel bij de toegangsdeur van het woongebouw. Artikel 15. Huurderving In geval van huurbeëindiging van een aangepaste woonruimte kan het college, gedurende maximaal vier maanden, een financiële tegemoetkoming verlenen aan de eigenaar van de woning in verband met derving van de kale huurinkomsten. Het college kan in het Besluit bepalen dat het voorgaande niet van toepassing is indien het bedrag waarvoor de woning is aangepast minder bedraagt dan een door hen in het Besluit vastgesteld bedrag. Artikel 16. Terugbetaling bij verkoop 1. De eigenaar van een woning die krachtens deze verordening een voorziening ten behoeve van het normaal gebruik van de woning heeft ontvangen die leidt tot meerwaarde van de woning dient bij verkoop van deze woning binnen een periode van 10 jaar na gereedmelding van de voorziening: a. de verkoop van de woning onverwijld aan het college te melden; en b. de kosten van de verstrekte woonvoorziening volgens het in het Besluit vastgelegde afschrijvingsschema aan het college terug te betalen. 4

5 2. Het eerste lid is niet van toepassing indien de woning wordt verkocht aan de persoon met beperkingen voor wie de aanpassingen zijn aangebracht of aan een andere persoon met beperkingen aan wie op grond van deze Verordening een vergelijkbare woning zou zijn toegekend. Artikel 17. Vermogensdrempel 1. Een belanghebbende komt niet in aanmerking voor een individuele voorziening, bestaande uit een woningaanpassing, indien hij eigenaar is van de aan te passen woning, en het in de woning gebonden vermogen hoger is dan het door het college in het Besluit vastgesteld bedrag. 2. Het in de woning gebonden vermogen als bedoeld in het eerste lid is gelijk aan de waarde van het huis op grond van de wet Waardering Onroerende Zaken (WOZ), minus de openstaande hoofdsom van de geldlening in verband met het op de aan te passen woning gevestigd recht van hypotheek. 3. Het bepaalde in het eerste lid is niet van toepassing indien: a. de totale kosten van de noodzakelijk geachte woningaanpassing bedoeld in het eerste lid niet hoger zijn dan het door het college in het Besluit vastgesteld bedrag, of; b. de belanghebbende blijkens de schriftelijke afwijzing van een tweetal erkende kredietverstrekkers niet in staat is middels het geven van een recht van hypotheek het vermogen als bedoeld in het tweede lid, te gelde te maken tot tenminste het bedrag dat nodig is om de woonvoorziening te realiseren. Paragraaf 4. Resultaat 3: beschikken over goederen voor primaire levensbehoeften Artikel 18. Beschikken over goederen voor primaire levensbehoeften 1. Het derde te bereiken resultaat ten aanzien van het voeren van een huishouden bestaat uit het voorzien zijn van de dagelijks benodigde hoeveelheid voedsel voor maaltijden en andere momenten waarop iets genuttigd wordt, evenals toiletartikelen en schoonmaakartikelen. Ook de noodzakelijke bereiding van maaltijden kan hieronder vallen. 2. Als het gaat om het beschikken over goederen voor primaire levensbehoeften kan een individuele voorziening worden getroffen ten aanzien van het doen van boodschappen, voor wat betreft levensmiddelen, schoonmaakmiddelen, en toiletartikelen, alsmede het bereiden en aanreiken van maaltijden. 3. Indien de belanghebbende een of meer huisgenoten heeft die beschikbaar en in staat zijn werkzaamheden over te nemen of voor zover de belanghebbende gebruik kan maken van een aanwezige en bruikbare boodschappenservice of maaltijdvoorziening die in de individuele situatie van de belanghebbende kan leiden tot het te bereiken resultaat wordt deze mogelijkheid eerst beoordeeld. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. Paragraaf 5. Resultaat 4: beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding Artikel 19. Beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding 1. Het vierde te bereiken resultaat ten aanzien van het voeren van een huishouden bestaat uit het aanwezig zijn van kleding in gewassen en zonodig gestreken, opgevouwen of opgehangen staat. 2. Als het gaat om het beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding kan een individuele voorziening worden getroffen ten aanzien van het wassen, drogen en strijken en opruimen van de dagelijkse was. 3. Indien de belanghebbende een of meer huisgenoten heeft die beschikbaar en in staat zijn werkzaamheden over te nemen, wordt dit eerst in het kader van gebruikelijke zorg beoordeeld. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. Paragraaf 6. Resultaat 5: het thuis kunnen zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren Artikel 20. Het thuis kunnen zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren 1. Het vijfde te bereiken resultaat ten aanzien van het voeren van een huishouden bestaat uit de dagelijkse, gebruikelijke zorg voor in het huishouden aanwezige kinderen. 2. Als het gaat om het thuis kunnen zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren, kan een individuele voorziening worden getroffen ten aanzien van het zo mogelijk tijdelijk ter overbrugging van een periode noodzakelijk voor het nemen van meer definitieve maatregelen vervangen van de ouder die in principe voor de kinderen zorgt. 3. Voor zover de belanghebbende gebruik kan maken van een aanwezige en bruikbare voor- tussenen naschoolse opvang, kinderopvang of andere opvangmogelijkheden die in de individuele situatie van de de belanghebbende kunnen leiden tot het te bereiken resultaat worden deze mogelijkheden eerst beoordeeld. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. 5

6 Paragraaf 7. Resultaat 6: zich verplaatsen in en om de woning Artikel 21. Zich verplaatsen in en om de woning 1. Het zesde te bereiken resultaat ten aanzien van het zich verplaatsen in en om de woning bestaat uit het in staat zijn de woonkamer, het slaapvertrek en/of de slaapvertrekken, het toilet en de douche, de berging, de tuin of het balkon kunnen bereiken en er zich zodanig kunnen redden dat normaal functioneren mogelijk is. 2. Als het gaat om het verplaatsen in en om de woning kan een individuele voorziening worden getroffen bestaande uit een rolstoel voor dagelijks zittend gebruik. 3. Voor zover de belanghebbende gebruik kan maken van een aanwezige en bruikbare rolstoelpool die in de individuele situatie van de belanghebbende kan leiden tot het te bereiken resultaat wordt deze mogelijkheden eerst beoordeeld. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. Paragraaf 8. Resultaat 7: zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel Artikel 22. Zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel 1. Het te bereiken resultaat ten aanzien van het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel bestaat uit het kunnen doen van dagelijkse boodschappen, het kunnen bezoeken van familie, kennissen en het doen van gewenste activiteiten, alles binnen de directe woon- en leefomgeving. 2. Als het gaat om het zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel, kan een individuele voorziening worden getroffen ten aanzien van het verplaatsen over de korte afstand rond de woning en het verplaatsen over de langere afstand binnen de directe woon en leefomgeving. 3. Voor zover de belanghebbende gebruik kan maken van een aanwezige en bruikbare scootermobielpool of van collectief vraagafhankelijk vervoer van deur tot deur of van kamer tot kamer die in de individuele situatie van de belanghebbende kan leiden tot het te bereiken resultaat worden deze mogelijkheden eerst beoordeeld. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. Artikel 23. Inkomensgrens Vervallen met ingang van 1 januari Paragraaf 9. Resultaat 8: de mogelijkheid om contacten te hebben met medemensen en deel te nemen aan recreatieve, maatschappelijke of religieuze activiteiten Artikel 24. De mogelijkheid om contacten te hebben met medemensen en deel te nemen aan recreatieve, maatschappelijke of religieuze activiteiten 1. Het te bereiken resultaat ten aanzien van de mogelijkheid om contacten te hebben met medemensen en deel te nemen aan recreatieve, maatschappelijke of religieuze activiteiten bestaat uit het zo mogelijk kunnen afleggen van gewenste bezoeken en het deelnemen aan gewenste activiteiten. 2. Als het gaat om de mogelijkheid om contacten te hebben met medemensen en deel te nemen aan recreatieve, maatschappelijke of religieuze activiteiten kan een individuele voorziening worden getroffen als bedoeld in artikel 22, tweede lid. 3. Voor zover de belanghebbende gebruik kan maken van een of meer aanwezige en bruikbare (vrijwilligers)organisaties die in de individuele situatie van de belanghebbende kan leiden tot het te bereiken resultaat worden deze mogelijkheden eerst beoordeeld. 4. Voor zover de in het vorige lid genoemde mogelijkheden beschikbaar en bruikbaar zijn worden ten aanzien van die onderdelen geen individuele voorzieningen verstrekt. Hoofdstuk 5. Toekenningsvereisten en afwijzingsgronden Artikel 25. Toekenningsvereisten Het college kan een voorziening slechts toekennen in het geval: a. de noodzaak voor het te bereiken doel langdurig noodzakelijk is, met als uitzondering kortdurende hulp bij het huishouden welke leidt tot het te bereiken resultaat; b. de te verstrekken voorziening als de goedkoopst-compenserende voorziening aan te merken is. Artikel 26. Afwijzingsgronden 1. Door het college wordt in ieder geval geen voorziening toegekend indien: a. de belanghebbende zelf een alternatief kan (laten) regelen of geacht wordt dat te doen omdat het tot de eigen verantwoordelijkheid van betrokkene behoort om een alternatief voor de beperking te vinden; 6

7 b. bij of krachtens enige andere wettelijke regeling aanspraak bestaat op de gevraagde voorziening of op een voorliggende voorziening waarmee kan worden voorzien in een oplossing voor de belanghebbende; c. de voorziening algemeen gebruikelijk is; d. de de belanghebbende niet woonachtig is in de gemeente Heumen; e. een voorziening als die waarop de aanvraag betrekking heeft eerder werd verstrekt en de afschrijvingstermijn nog niet is verstreken, tenzij de eerder vergoede of verstrekte voorziening verloren is gegaan als gevolg van omstandigheden die aan belanghebbende niet zijn toe te rekenen; f. de aangevraagde voorziening betrekking heeft op een hoger niveau dan het uitrustingsniveau voor sociale woningbouw; g. er aan de zijde van de belanghebbende geen sprake is van aantoonbare meerkosten in vergelijking met de situatie voorafgaand aan het optreden van de beperkingen waarvoor de voorziening wordt aangevraagd. 2. Het college kan geen voorziening toekennen in het geval de aanvraag betrekking heeft op kosten die de belanghebbende maakte voor de bekendmaking van de beschikking, tenzij het college vooraf uitdrukkelijk schriftelijke toestemming heeft gegeven. Hoofdstuk 6. Wijze van verstrekken Artikel 27 Vormen en keuzevrijheid 1. Een individuele voorziening kan door het college worden verstrekt in natura, als persoonsgebonden budget en als financiële tegemoetkoming. 2 De belanghebbende heeft de keuzevrijheid om in plaats van de voorziening in natura een persoonsgebonden budget te ontvangen, tenzij het college van oordeel is dat er overwegende bezwaren zijn als bedoeld in artikel 6 van de wet. 3. Het college legt in de beleidsregels vast in welke situaties sprake is van overwegende bezwaren. Artikel 28 Verstrekking in natura 1. Bij het treffen van een voorziening in natura wordt in de beschikking vastgelegd: a. welke de te treffen voorziening is; b. wat de duur is van de verstrekking is; c. hoe de voorziening in natura verstrekt wordt en d. of er sprake is van een overeenkomst waarin deze verstrekking is geregeld. 2 Als er sprake is van een te betalen eigen bijdrage wordt dit in de beschikking opgenomen. Artikel 29 Verstrekking als persoongebonden budget 1. De omvang van het persoongebonden budget zoals genoemd in artikel 6 van de wet is de tegenwaarde van de in de betreffende situatie goedkoopst-compenserende te verstrekken voorziening in natura, indien nodig aangevuld met een vergoeding voor de kosten voor onderhoud, zoals vastgelegd in het Besluit. 2 In de beschikking wordt vastgelegd: a. Voor welk te bereiken resultaat het persoonsgebonden budget gebruikt moet worden, eventueel aangevuld met een programma van eisen waaraan bij de besteding voldaan moet worden; b. Wat de omvang van het persoonsgebonden budget is en hoe deze omvang tot stand is gekomen; c. Wat de looptijd is van de verstrekking waarvoor het persoonsgebonden budget bedoeld is, en; d. Op welke wijze het persoonsgebonden budget wordt uitbetaald; 3 Als er sprake is van een te betalen eigen bijdrage wordt dit in de beschikking opgenomen. 4 De wijze waarop het persoonsgebonden budget wordt vastgesteld en uitbetaald, wordt door het college vastgelegd in het Besluit. 5 Het college gaat steekproefsgewijs na of het verstrekte persoonsgebonden budget, ten behoeve van huishoudelijke hulp, besteed is aan het doel waarvoor het verstrekt is. De budgethouder is verplicht de daarvoor noodzakelijke bescheiden op verzoek van het college per omgaande te verstrekken. Artikel 30 Verstrekking als financiële tegemoetkoming 1. Bij het treffen van een voorziening in de vorm van een financiële tegemoetkoming wordt in de beschikking vastgelegd: 7

8 a. voor welk te bereiken resultaat de financiële tegemoetkoming bestemd is; b. wat de duur van de verstrekking is; c. of er sprake is van een overeenkomst waarin deze verstrekking is geregeld, en; d. wat de hoogte van de financiële tegemoetkoming is. 2. Als er sprake is van een te betalen eigen aandeel wordt dit in de beschikking opgenomen. 3. Het college legt in het Besluit de geldende tegemoetkomingen en de wijze waarop deze worden uitbetaald vast. Artikel 31. Eigen bijdragen en eigen aandeel 1. Bij het verstrekken van een voorziening is een eigen bijdrage of een eigen aandeel verschuldigd ten aanzien van de volgende resultaten: 1. het kunnen wonen in een schoon en leefbaar huis; 2. het kunnen wonen in een geschikt huis; 3. het kunnen beschikken over goederen voor primaire levensbehoeften; 4. het kunnen beschikken over schone, draagbare en doelmatige kleding; 5. het thuis kunnen zorgen voor kinderen die tot het gezin behoren; 6. het zich kunnen verplaatsen in en om de woning; 7. het zich lokaal kunnen verplaatsen per vervoermiddel; 8. de mogelijkheid om contacten te kunnen hebben met medemensen en deel te nemen aan recreatieve, maatschappelijke of religieuze activiteiten. 2. Het college legt in het Besluit de omvang van deze eigen bijdrage en eigen aandeel vast met inachtneming van het landelijk Besluit maatschappelijke ondersteuning. Hoofdstuk 7. Procedurele bepalingen Artikel 32. Beslistermijn 1. Voor de termijn waarbinnen een besluit op de aanvraag genomen moet worden, geldt het bepaalde in artikel 4:13, van de Awb. 2. In uitzondering op het eerste lid, geldt bij een voorziening waar een bouwkundige offerte opgevraagd moet worden een beslistermijn van maximaal 24 weken. Artikel 33. Inlichtingenplicht De belanghebbende is verplicht om op verzoek of onverwijld uit eigen beweging aan het college mededeling te doen van alle feiten en omstandigheden, waarvan hem redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze van invloed kunnen zijn op de te verstrekken voorziening dan wel reeds verstrekte voorziening. Artikel 34 Onderzoek en advisering 1. Het college is bevoegd om, voor zover dit van belang kan zijn voor de beoordeling van het recht op een voorziening, degene door wie een aanvraag is ingediend of bij gebruikelijke zorg diens relevante huisgenoten uit te nodigen: a. om in persoon te verschijnen op een door het college te bepalen plaats en tijdstip en hem te verzoeken die inlichtingen te verstrekken die naar het oordeel van het college nodig zijn om een besluit te kunnen nemen; b. op een door het college te bepalen plaats en tijdstip door een of meer daartoe aangewezen deskundigen te doen bevragen en/of onderzoeken. 2. Het college kan een door hem daartoe aangewezen adviesinstantie om advies vragen indien: a. de gevraagde voorziening om medische of andere inhouderlijk redenen wordt afgewezen; b. dit naar het oordeel van het college, mede gelet op aard of samenloop van de problmeatiek, noodzakelijk is voor een zorgvuldige besluitvorming. 3. Een belanghebbende is verplicht aan het college of door hen aangewezen adviesinstantie die gegevens te verschaffen of te doen verschaffen die noodzakelijk zijn voor de beoordeling van de aanvraag. Artikel 35 Heronderzoek Het college is bevoegd, na de verstrekking van een voorziening krachtens de wet of de Wet voorzienignen gehandicapten, een heronderzoek uit te voeren om vast te kunnen stellen of de omstandigheden die hebben geleid tot het verstrekken van een voorziening, gewijzigd zijn. Artikel 36 Intrekking 1 Het college kan een besluit, genomen op grond van deze verordening, geheel of gedeeltelijk intrekken indien: 8

9 a. niet of niet meer wordt voldaan aan de voorwaarden gesteld bij of krachtens de wet of deze verordening; b. beschikt is op grond van gegevens waarvan gebleken is dat die gegevens zodanig onjuist waren dat, waren de juiste gegevens bekend geweest, een andere beslissing zou zijn genomen; c. de voorzieningn ten onrechte is verstrekt en de belanghebbende dit wist of redelijkerwijs heeft kunnen weten; d. de financiële tegemoetkoming of het persoongebonden budget binnen zes maanden na uitbetlaing niet is aangewend voor de bekostiging van het resultaat waarvoor de verlening heeft plaatsgevonden. Artikel 37 Terugvordering en verrekening 1. Ingeval het recht op een voorziening geheel of gedeeltelijk is ingetrokken, kan het college op basis daarvan een ten onrechte betaalde financiële tegemoetkoming of persoongebonden budget terugvorderen. 2. Ingeval het recht op een in eigendom of bruikleen verstrekte voorziening is ingetrokken, kan deze voorziening worden teruggevorderd. 3. Het college is bevoegd een persoonsgebonden budget of financiële tegemoetkoming die ten onrechte of tot een te hoog bedrag is uitgekeerd, te verrekenen met een vordering van een geldschuld op grond van deze wet of de WWB. 4. Het college is bevoegd een geldschuld, die het gevolg is van onverantwoord gebruik van een hulpmiddel, te verrekenen met een vordering van een geldschuld op grond van deze wet of de WWB. Hoofdstuk 8. Slotbepalingen Artikel 38. Onvoorziene omstandigheden en hardheidsclausule 1. In gevallen waarin deze verordening niet voorziet, beslist het college. 2. Het college kan in bijzondere gevallen ten gunste van de belanghebbende afwijken van de bepalingen van deze verordening indien toepassing van de verordening tot onbillijkheden van overwegende aard leidt. Artikel 39. Indexering Het college kan jaarlijks per 1 januari de in het kader van deze verordening en het Besluit geldende bedragen verhogen of verlagen aan de hand van de prijsindex voor de gezinsconsumptie, zoals bepaald in artikel 4.5, eerste lid, van het Besluit maatschappelijke ondersteuning (Stb. 2006, 450). Artikel 40. Evaluatie Het door het gemeentebestuur gevoerde beleid wordt eenmaal per 4 jaar geëvalueerd. Dit beleidsplan wordt gevolgd door jaarlijkse uitvoeringsprogramma s. Indien de evaluatie daartoe aanleiding geeft wordt het beleid vervolgens aangepast. Artikel 41. Bekendmaking, inwerkingtreding en citeertitel 1. Deze verordening wordt bekendgemaakt in de Regiodiek van de gemeente. 2. Deze verordening treedt in werking op 1 januari Tezelfdertijd wordt de Verordening individuele voorzieningen maatschappelijke ondersteuning, zoals is vastgesteld door de raad op 16 december 2010, ingetrokken. 3. Deze verordening wordt aangehaald als: Verordening Wet maatschappelijke ondersteuning gemeente Heumen Aldus vastgesteld door de gemeenteraad van de gemeente Heumen in zijn openbare vergadering van 15 december 2011, BvdA Malden, DE RAAD VOORNOEMD; De raadsgriffier, L.Bosland. 9

10 De burgemeester, P.Mengde. Toelichting verordening Wmo Achtergrond De opbouw van deze verordening is anders dan die van de voorafgaande verordening(en). Het zwaartepunt in de verordening ligt op de kern van de wet, de compensatieplicht, het gesprek en de te bereiken resultaten in het kader van De Kanteling: een proces, ingezet door samenwerking tussen de VNG enerzijds en CG-Raad en gezamenlijke Ouderenbonden anderzijds, om de Wmo te doen kantelen naar een wijze van uitvoeren die recht doet aan de bedoeling van de wetgever, met name ten aanzien van het begrip compensatieplicht. Uiteraard wordt in de verordening begonnen met het kernbegrip compensatieplicht zoals geschetst in artikel 4, eerste lid, van de wet (een huishouden voeren, zich verplaatsen in en om de woning, zich lokaal verplaatsen per vervoermiddel en medemensen ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aangaan). Omdat er geen begripsomschrijving van de compensatieplicht in de wet is opgenomen, is dat in de verordening in artikel 1 onder l gedaan. Verder is in hoofdstuk 2 de compensatieplicht (inspanningsverplichting) voor de gemeente conform de uitgangspunten van de gemeenteraad verwoord. De beleidsvrijheid in de wet is daarmee nader ingevuld, waarbij rekening is gehouden met de meest recente jurisprudentie. Bij de plicht tot compenseren wordt uitgegaan van de persoonlijke situatie waarin een belanghebbende zich bevindt. Bij de afhandeling van een melding of aanvraag is niet de gevraagde voorziening leidend, maar de eigen kracht (aanwezige zelfredzaamheid en (on)mogelijkheden) en het sociale netwerk van de belanghebbende. Dit betekent dus dat zowel de gemeente als de belanghebbende een verantwoordelijkheid heeft. De gemeente heeft de verplichting om (individuele) voorzieningen te verstrekken in situaties waaruit blijkt dat dit nodig is. De belanghebbende heeft zijn eigen verantwoordelijkheid in het helpen oplossen of mogelijk maken van een oplossing voor de ondervonden problemen. Samen wordt er dus gezocht naar een oplossing! Na behandeling van de compensatieplicht ligt het zwaartepunt in de verordening op het gesprek en op de te behalen resultaten in plaats van op te verstrekken voorzieningen. Het zogenaamde gesprek is een open gesprek waarin samen met de persoon die compensatie behoeft een zo volledig mogelijke inventarisatie gemaakt wordt van zijn situatie, zijn mogelijkheden en onmogelijkheden, zijn wensen en individuele specifieke kenmerken en de problemen die om een oplossing vragen. Leidend hierbij is het te bereiken resultaat. Op basis hiervan kan bekeken worden welke mogelijkheden er zijn om dit resultaat te bereiken met oplossingen die al voorhanden zijn, zoals eigen mogelijkheden/eigen kracht, sociale netwerk, (wettelijk) voorliggende voorzieningen, algemene voorzieningen, algemeen gebruikelijke voorzieningen of collectieve voorzieningen. Daarna wordt duidelijk op welke punten nog individuele voorzieningen nodig zijn en kunnen deze eventueel aangevraagd worden. Ook daarbij is rekening gehouden met de meest recente jurisprudentie in het kader van de wet, met name die van de Centrale Raad van Beroep. Door deze wijze van werken wordt het proces om te komen tot oplossingen in twee delen gesplitst: een inventarisatiefase, gekarakteriseerd door het gesprek en een fase van aanvraag, beoordeling en toekenning van individuele voorzieningen. Het is zelfs mogelijk een keuze te maken die leidt tot invulling van beide fasen door verschillende personen binnen de gemeente of in samenwerking met andere organisaties. Zo zou het gesprek gevoerd kunnen worden door een dicht bij de compensatiebehoevende staande professional (zoals een ouderenadviseur of een medewerker van MEE), terwijl de fase van de concrete aanvraag voor een individuele voorziening een taak is van de gemeente (participatieconsulent). Hoofdstuk 1. Begripsomschrijvingen Artikel 1. Begripsomschrijvingen Ad a. Aanmelding In het kader van het gesprek wordt niet gesproken van een aanvraag maar van een aanmelding. De aanmelding heeft geen juridische status. Het geeft verschillende aspecten van het gesprek aan. Allereerst dat het gesprek niet het onderzoek is naar een te verstrekken voorziening, maar het onderzoek naar de situatie van betrokkene, zijn behoeften, de te bereiken resultaten enz. Dit is dan uitgangspunt voor de beoordeling welke resultaten bereikt kunnen worden met algemene voorzieningen die voor iedereen beschikbaar zijn. Dit traject kan uiteindelijk ook nog leiden tot een aanvraag voor een individuele voorziening. Het gesprek is evenwel geen vrijblijvende zaak: het gesprek is mede de basis voor de eventuele aanvraag voor een individuele voorziening. Van het gesprek wordt een verslag gemaakt dat, mits ondertekend, als aanvraag kan dienen. Overigens blijft het de belanghebbende vrij om direct een aanvraag in te dienen. Anders dan de aanvraag kan bij de gemeente Heumen de aanmelding langs de elektronische weg worden gedaan. Ad b. Aanvraag 10

11 De aanvraag in het kader van de Wmo volgt in principe op het gesprek. Het moge duidelijk zijn dat het gesprek achterwege kan blijven als de situatie van betrokkene volstrekt helder is en betrokkene goed bekend is bij de gemeente. Hiervan kan sprake zijn bij bijvoorbeeld vervanging van voorzieningen wegens het bereiken van de afschrijvingstermijn, of als een goed bekende belanghebbende een nieuwe aanvraag doet. In artikel 4:1 van de Awb staat vermeld dat tenzij bij wettelijk voorschrift anders is bepaald, de aanvraag tot het geven van een beschikking schriftelijk ingediend wordt bij het bestuursorgaan dat bevoegd is op de aanvraag te beslissen. Ad c. Algemeen gebruikelijke voorziening Volgens de jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep (zie o.a. CRvB , nr. 00/764 WVG, CRvB , nr. 06/4668 WVG en CRvB , nr. 09/562 WVG) is een voorziening, met name producten, algemeen gebruikelijk als het gaat om een voorziening die niet speciaal bedoeld is voor mensen met een handicap, zodat de voorziening ook op grote schaal door niet-gehandicapten wordt gebruikt, die gewoon in een normale winkel te koop is en niet speciaal in de revalidatie-vakhandel of soortgelijke winkels en die qua prijs niet (aanzienlijk) duurder is dan vergelijkbare voorzieningen. In het geval het gaat om bijvoorbeeld een aanpassing van een gewone fiets dan zal de fiets als een algemeen gebruikelijke voorziening worden aangemerkt en de aanpassing op zich zelf, en niet de aangepaste fiets als geheel, als een individuele voorziening. Het college moet steeds onderzoeken of een voorziening ook algemeen gebruikelijk is voor de persoon als aanvrager (zie CRvB , nr. 08/3352). Hierbij kan dus bijvoorbeeld ook de leeftijd van de persoon meespelen. Ook moet het college de omstandigheden van de aanvrager betrekken. Dat zouden onder andere financiële omstandigheden kunnen zijn (zie CRvB , nr. 07/1405 WVG). Ad d. Algemene voorziening Dit zijn voorzieningen, met name diensten of een combinatie van dienst en product, die weliswaar niet bestemd zijn voor, noch te gebruiken zijn door alle inwoners; anderzijds zijn ze door iedereen waarvoor ze wel bedoeld zijn op eenvoudige wijze, zonder een ingewikkelde aanvraagprocedure, te verkrijgen of te gebruiken. Voorbeelden zijn: Ø De dagrecreatie voor ouderen Ø Boodschappendienst Ø De sociale alarmering Ø De maaltijdservice (tafeltje Dekje) en de eetservice in Maldenburch Ø Klussendienst Ø Stadsregiotaxi en Vervoer op maat Ø De rolstoelpools voor incidentele situaties Ø Kinderopvang in al zijn verschijningsvormen Een algemene voorziening is dus per definitie geen individuele voorziening en de Wmo-regels rond eigen bijdragen/eigen aandeel gelden niet. Ad. f. Belanghebbende Doordat in de wet gesproken wordt over mantelzorgers en vrijwilligers als doelgroep, kan het begrip belanghebbende ruimer zijn dan alleen betrokkene zelf. In de gemeente Heumen is er echter voor gekozen om het begrip belanghebbende te beperken tot de persoon met een beperking, een chronisch psychisch probleem of een psychosociaal probleem die behoefte heeft aan compensatie ten behoeve van het bevorderen van zijn deelname aan het maatschappelijk verkeer en het zelfstandig functioneren, die voor zichzelf of, met behulp van een machtiging, door een ander een aanmelding of een aanvraag doet of laat doen. Ad i. Budgethouder De budgethouder is de persoon die de beschikking krijgt over het budget en over de besteding daarvan ook verantwoording af dient te leggen. Ad j. Collectieve voorziening Dit zijn Wmo-voorzieningen die individueel worden verstrekt maar die toch door meerdere personen tegelijk worden gebruikt. Ad l. Compensatieplicht De begripsomschrijving van het cruciale begrip compensatieplicht is ontleend aan de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 10 december In deze uitspraak wordt voor het eerst een fundamenteel standpunt gegeven over de Wmo. Het letterlijke citaat luidt: Artikel 4 van de Wmo verplicht het College aan de in dat artikel genoemde personen voorzieningen te bieden ter compensatie van hun beperkingen op het gebied van zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie teneinde hen in staat te stellen een huishouden te voeren, zich te verplaatsen in en om de woning, zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel en medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan. Dit artikel brengt mee dat de zelfredzaamheid en de maatschappelijke participatie van deze personen de doeleinden zijn waarop de compensatieplicht van het College gericht moet zijn. Het is - gelet op de artikelen 3 en 5 van de Wmo - in beginsel aan de gemeenteraad en - gelet op artikel 4 van de Wmo - aan het College om te bepalen op welke wijze invulling wordt gegeven aan de in artikel 4 van de Wmo bedoelde compensatieplicht. De rechter dient de keuze(n) die de gemeenteraad en het College daarbij hebben gemaakt in beginsel te respecteren, onverminderd de rechtsplicht 11

12 van het College om in elk concreet geval een voorziening te treffen die zich kwalificeert als compensatie van beperkingen op het gebied van zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie. Artikel 4 van de Wmo legt het College, wat dat aangaat, de plicht op om een resultaat te bereiken dat als compensatie mag gelden. De Raad heeft noch in de wet, noch in de wetsgeschiedenis aanknopingspunten gevonden voor een terughoudende beoordeling van een ter uitvoering van artikel 4 van de Wmo genomen besluit. Wel heeft hij daarin aanknopingspunten gevonden voor het oordeel dat een dergelijk besluit in het individuele geval maatwerk dient te zijn. Onder omstandigheden kan dit leiden tot het oordeel dat algemene keuzen die de gemeenteraad en het College bij de uitvoering van de artikelen 3, 4, 5 en 6 van de Wmo hebben gemaakt in het concrete, individuele geval niet kunnen worden toegepast wegens strijd met de in artikel 4 van de Wmo bedoelde compensatieplicht. De Raad vindt hiervoor steun in de parlementaire geschiedenis, meer in het bijzonder in het verslag van het wetgevingsoverleg (Tweede Kamer , , nr. 98, p. 58 en 61), de brief van de staatssecretaris van 30 oktober 2006 (Tweede Kamer , , nr. 122, p. 6), de memorie van antwoord (Eerste Kamer , 30131, C, p. 7, 9, 10 en 57), de nadere memorie van antwoord (Eerste Kamer , , E, p. 19 en 25) en de Handelingen (Eerste Kamer 27 juni 2006, p ). Uit dit citaat zijn de belangrijkste bestanddelen samengevoegd tot de volgende begripsomschrijving: Compensatieplicht: De plicht van het College van burgemeester en wethouders aan personen met een beperking, een chronisch psychisch of een psychosociaal probleem, voorzieningen te bieden ter compensatie van hun beperkingen op het gebied van zelfredzaamheid en maatschappelijke participatie teneinde hen in staat te stellen een huishouden te voeren, zich te verplaatsen in en om de woning, zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel en medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan (met als doeleinden de zelfredzaamheid en de maatschappelijke participatie van deze personen). Daarbij legt artikel 4 van de Wmo het College de plicht op om een resultaat te bereiken dat als compensatie mag gelden en dat in het individuele geval maatwerk is De compensatieplicht houdt een plicht in voor het college. Die plicht geldt in ieder geval ten aanzien van personen met een beperking, een chronisch psychisch of een psychosociaal probleem, waaronder ook ouderen kunnen vallen. Daarbij moet het gaan om ondervonden beperkingen op het gebied van de zelfredzaamheid en de maatschappelijke participatie. Doel is betrokkenen in staat te stellen een huishouden te voeren, zich te verplaatsen in en om de woning, zich lokaal te verplaatsen per vervoermiddel en medemensen te ontmoeten en op basis daarvan sociale verbanden aan te gaan. Bij wat het college ook besluit geldt: het moet gaan om maatwerk. Uitgegaan moet worden van de persoonskenmerken en behoeften van de belanghebbende. Dat legt een beperking op aan de mogelijkheid algemene maatregelen te treffen, zoals het hanteren van primaten. Dat is toegestaan, mits in het individuele geval steeds wordt nagegaan of die algemene maatregel wel leidt tot maatwerk. Of zoals de Centrale Raad het zegt: Onder omstandigheden kan dit (maatwerk) leiden tot het oordeel dat algemene keuzen die de gemeenteraad en het College bij de uitvoering van de artikelen 3, 4, 5 en 6 van de Wmo hebben gemaakt in het concrete, individuele geval niet kunnen worden toegepast wegens strijd met de in artikel 4 van de Wmo bedoelde compensatieplicht. Ad m. Financiële tegemoetkoming Een financiële tegemoetkoming is een geldbedrag dat is bedoeld om een bepaalde voorziening te verwerven. Het is niet perse kostendekkende vergoeding, maar een bedrag, bedoeld als tegemoetkoming in de kosten. Ad n. Gebruikelijke zorg Als in een leefeenheid meerdere personen wonen hebben zij gezamenlijk de taak tot het voeren van een huishouden. Zij zijn zelf verantwoordelijk voor de verdeling en dit uitgangspunt heeft een verplichtend karakter. E.e.a. is uitgewerkt in het Protocol Gebruikelijke zorg. Ad o. Gesprek Onder "het gesprek" wordt de situatie verstaan waarbij degene die problemen ondervindt op het terrein waar de compensatieplicht van toepassing is, zich aanmeldt en na die aanmelding in gesprek komt met een vertegenwoordiger van het college, die samen met betrokkene en eventueel aanwezige mantelzorger(s) inventariseert waar betrokkene en zijn mantelzorger(s) problemen ondervindt, wat betrokkene nog zelf kan, wat de te bereiken resultaten zijn in de ogen van betrokkene, wat de behoeften daarbij zijn, welke oplossingen er in de maatschappij beschikbaar zijn via algemene voorzieningen, algemeen gebruikelijke voorzieningen, voorliggende voorzieningen en collectieve voorzieningen, zodat een basis ontstaat voor het zoeken naar oplossingen voor de problemen. Met die oplossingen wordt het te bereiken resultaat gerealiseerd. Voor zover die resultaten niet in die gesprekken al te behalen zijn, zal een vervolg noodzakelijk zijn in de vorm van een aanvraag die leidt tot een beschikking. Het gesprek zal de basis zijn voor de aanvraag. Het verslag van het gesprek zal dan ook bij de aanvraag worden gevoegd. Wie direct een aanvraag wil doen zonder gesprek verplaatst in feite het gesprek naar de aanvraag. Ad p. Hoofdverblijf De compensatieplicht strekt zich uit tot de inwoners van de gemeente. Uit de feiten en omstandigheden moet blijken of een belanghebbende daadwerkelijk duurzaam in de gemeente woont. Bij twijfel kan de plaats waar per jaar de meeste nachten worden doorgebracht beschouwd worden als de plaats waar iemand zijn hoofdverblijf heeft. Ook inschrijving in de gemeentelijke basisadministratie is onderdeel van het onderzoek. Ad r. Individuele voorziening 12