[Zie ook: 2 Timotheüs 3:15; Mattheüs 21:42; Lukas 24:32; Johannes 5:39; Handelingen 18:24]

Transcriptie

1 Inleiding tot de Bijbel (Nr. 003) I) Benaming 1) De Bijbel Grieks >Latijn >Nederlands Biblia Bijbel Het woord Bijbel is van Griekse oorsprong en is via het Latijn, de taal van de Romeinen, naar onze taal gekomen. Er werd geschreven op vellen die gemaakt waren van papyrus-riet (byblus-riet) in de vierde eeuw werd het gebruikelijk deze verzameling boeken als biblia aan te duiden. Deze verzameling bestaat uit 66 boeken. Met een andere telling kom je uit op 70 boeken. Het boek Psalmen bestaat namelijk ook 5 verschillende delen. Het tijdperk dat nodig was om het boek zijn huidige vorm te geven beslaat ongeveer 1600 jaar en de auteurs waren zeer divers: priesters, profeten, koningen, een belastingambtenaar, vissers, een Rabijn. Ondanks deze lange periode en de diversiteit van de auteurs is de Bijbel een boek dat eenheid bijzondere laat zien. Ze spreekt zichzelf nergens tegen, soms, wanneer die tegenspraak er lijkt te zijn, geeft verdiepende studie toch weer aan dat die tegenstelling schijn is en door goede uitleg verklaard wordt. Het ontstaan van de Bijbel en haar inhoud onderscheid zich van alle andere boeken van de wereldliteratuur. Ze is uniek, haar autoriteit is absoluut zo ook haar uitwerking op de gelovige student. Alle andere boeken, artikelen en uiteraard ook dit geschrift dat u nu leest komen voort uit studie op en uitleg van de Bijbel. De Bijbel is fundament en bron voor alle verkondiging 2) De Heilige Schrift Een andere naam voor de Bijbel is de Heilige Schrift(en). Deze benaming vinden we vooral in het Oude Testament, dat is het eerste grote deel van de Bijbel en omvat 39 boeken. We komen deze benaming tegen in het Nieuwe Testament en dan worden de boeken van het Oude Testament bedoeld. Romeinen 1:1, 2 Paulus, een dienstknecht van Jezus Christus, een geroepen apostel, afgezonderd tot het Evangelie van God, dat Hij tevoren beloofd had door Zijn profeten, in de heilige Schriften (Romeinen 1:1,2) [Zie ook: 2 Timotheüs 3:15; Mattheüs 21:42; Lukas 24:32; Johannes 5:39; Handelingen 18:24] Tegenwoordig duidt de term de Heilige Schrift op de hele Bijbel. Op Oude- en Nieuwe Testament beide. Het woord heilig geeft aan dat de Bijbel uniek is, enig in zijn soort, apart gezet onder al de boeken. Anders in oorsprong en inhoud.

2 II) Indeling 1) Het Oude- en het Nieuwe Testament Wie de inhoudsopgave van de Bijbel bekijkt ziet dat er twee hoofddelen zijn. We spreken van het Oude- en het Nieuwe testament. Je kunt ook lezen (ver)bond of zelfs contract. -Het Oude Testament betreft Gods handelen met de mens tot de (eerste) komst van Jezus Christus -Het Nieuwe Testament betreft Gods handelen met de mens tot de terugkomst van Jezus Christus Het verbond van God met de mensen betreft het belangrijkste aspect van Zijn omgaan met de mens. Er zijn naast deze twee verbonden die we in de Bijbelse indeling direct terugzien nog meerdere verbonden van God. Er zijn er zeven in totaal. Gods verbonden met de mensheid: 1. Adamitische, Genesis 3: Hier wordt de verantwoording van de mens geschilderd tot het oordeel van de zondvloed. 2. Noachitische, Genesis 8:20-9:17. Dit verbond is feitelijk nog geldend en tekent de relatie tot de Heere God sedert de zondeval tot de wederkomst van Christus. Zichtbaar kenmerk is de regenboog. 3. Abrahamitische, Genesis 12:1-3; 13:14-17; 15:1-18; 17:1-8; 26:24; 35:12. De Heere God belooft hier om via Abraham en zijn nageslacht zegen en verlossing te geven. Een eeuwig verbond met centraal de komende Verlosser. 4. Mozaïsche- of Sinaïtische, Exodus19-30, dit is het enige voorwaardelijk verbond! Ook de verbondspartner (Israël) is gehouden aan de bepalingen, het nakomen van de wet. Dit verbond is als het ware tussengevoegd en betreft de tijd tussen Sinaï en Golgotha. Ze is in Christus vervuld (Romeinen 10:4). Deuteronomium voorzegd dat wanneer Israël zich bekeert het weer zal worden aangenomen en een heilvolle toekomst tegemoet mag zien. Dit betreft het Messiaanse- of duizendjarige vrederijk. 5. Palestijnse, Deuteronomium 30:1-9. In dit verbond lezen we dat het land Palestina Gods persoonlijk eigendom is dat Hij het beloofd heeft aan het volk Israël. Na de bekering van het volk zal het daar in veiligheid mogen wonen. 6. Davidische, 2 Samuël 7:5-19. Dit verbond betreft de belofte aan David dat er iemand uit zijn nageslacht koning zal zijn over heel het volk (ongedeeld). Ook deze belofte betreft de Messias die uit de stam van Juda uit het geslacht van David zal komen. Christus die bij Zijn eerste komst werd verworpen zal straks herkend en erkent worden als de Messias en als koning regeren in Jeruzalem. 7. Nieuwe Verbond, Jeremia. 31:31-40; Hebreeën 8:6-13; Mattheüs 26: Dit verbond tekent de nieuwe relatie van Israël wanneer zij zich bekeert en Jezus Christus als haar Messias aanneemt. Maar ook uit de volkeren worden allen opgenomen die Jezus Christus als Heer en Verlosser aannemen. Al de gelovigen ontvangen vergeving van zonden, eeuwig leven door genade en zullen voor altijd bij de Heer zijn 1 Thessalonicenzen 4:17. Soms wordt een andere indeling gezien, daar gaat er nog een verbond vooraf aan het Adamitische, namelijk het Verbond in de hof van Eden (Genesis 1:26-28). Dan neemt men het Palestijnse verbond op in het Mozaïsche- of Sinaïtisch verbond, waardoor het aantal toch op zeven blijft.

3 Wanneer je uitgaat, zoals de schrijver doet, dat de verbonden samenhangen met het herstel van de gevallen schepping dan is duidelijk dat het verbond van Eden daarbuiten valt, de schepping was toen nog ongebroken. 2) Bijbelse tijdrekening De Bijbelse tijdrekening zet in met de schepping van de eerste mens Adam. Over wat er eventueel voor hem was wordt niets meegedeeld, alles wat daarover gezegd wordt blijft giswerk en wordt niet gestaafd door directe Bijbelse openbaring. Volgens de Bijbel ligt er tussen Adam en Christus een periode van ongeveer 4000 jaar en sedert Christus is er nu ruim 2000 jaar verstreken, dat brengt ons op 6000 jaar mensheid geschiedenis. Eerder bespraken we al het unieke en feilloze gezag van de Bijbel daarom volgen we in onze studie dit Bijbelse gegeven.

4 Bovenstaande is niet meer dan een ruwe schetst maar geeft een goede indicatie van verloop der dingen in de tijd. 3) Indeling van het Oude Testament De gebruikelijke indeling van de boeken in Christelijke gemeente is anders dan die de Hebreeuwse indeling. Wij kennen 39 oudtestamentische Bijbelboeken. 17 geschiedenisboeken; Genesis t/m Esther 5 poëtische boeken; Job t/m Hooglied 17 profetische boeken; Jesaja t/m/ Maleachi De Hebreeuwse indeling kent 24 boeken en is als volgt: Thora of wet Genesis t/m Deuteronomium Nebiim (profeten) Vroege profeten; Jozua, Richteren, Samuël, Koningen Late profeten; Jesaja, Jeremia, Ezechiël en de 12 kleine profeten Hosea t/m Maleachi (telt als 1 boek) Ketubim (Geschriften) Psalmen, Spreuken, Job, Hooglied, Ruth, Klaagliederen, Prediker, Esther, Daniël, Ezra en Nehemia (telt ook als 1 boek), Kronieken. In de Bijbel komen we de uitdrukking wet regelmatig tegen, daarmee worden dan de 5 boeken van de Thora bedoeld. b.v. Mattheüs 12:5 Of hebt u niet gelezen in de Wet dat de priesters op de sabbatdagen de sabbat ontheiligen in de tempel, en toch onschuldig zijn? Verder lezen we ook de combinaties: Wet en profeten ; b.v. Mattheüs 5:17 Romeinen 3:21 Profeten en geschriften ; b.v. Lukas 24:27 Wet, Profeten en Psalmen ; b.v. Lukas 24:44 4) Indeling van het Nieuwe Testament Het Nieuwe Testament telt 27 boeken die uiteraard niet in de Hebreeuwse Bijbel staan, omdat de Joden Christus niet hebben aanvaard en geen deel uitmaken van het Christendom. De indeling is als volgt: 5 historische boeken; de 4 Evangeliën en het boek Handelingen deer Apostelen 21 brieven; Romeinen t/m Judas 1 Profetische boek; Openbaring Hoofdstuk- en vers-indeling.

5 Hoewel dit niet met 100% zekerheid is te zeggen wordt de indeling in hoofdstukken toegeschreven aan Langton, aartsbisschop van Canterbury (1227). Saillant detail, deze aartsbisschop verplichtte in 1222 de joden tot het dragen van een merkteken. De vers-indeling wordt toegeschreven aan Robert Stephens in III) De taal van de Bijbel 1) De taal van het Oude Testament Het O.T. werd in het Hebreeuws geschreven, dat was tot de tijd van de koningen de omgangstaal. De Bijbel spreekt wel van de taal van Kanaän (Jesaja 19:18) of van de Joodse taal/judees (Jesaja 36:13). Het Hebreeuws hoort tot de zogenaamde semitische talen, daartoe behoren ook de Arabische taal en het Aramees. Tijdens de ballingschap werd het Aramees steeds belangrijker, vergelijkbaar met het Engels, als wereldcultuur taal. Na de terugkeer werd deze taal gebezigd in Israël. Een aantal delen van het O.T. zijn in het Aramees geschreven: Ezra 4:8-6, 18; 7, en Daniël 2:4-7, 28. 2) De taal van het Nieuwe Testament Het N.T. is in het Grieks geschreven. Deze taal werd voertaal door de veroveringen van Alexander de Grote in grote gebieden rond de Middellandse Zee. Hier en daar komen nog Aramese uitdrukkingen voor. IV) de kanon van het Oude Testament 1) Hoe is de lijst met boeken die wij nu de Bijbel noemen ontstaan? We spreken van het proces van Kanonisatie, de lijst zelf is de Kanon van ofwel het O.T., dan wel het N.T. Kanon = staf of maatstaf in overdrachtelijke zin norm, of richtsnoer De boeken die in de Bijbel zijn opgenomen zijn gemeten en als door God geïnspireerd gezien, vervolgens hebben deze boeken de autoriteit om ons leven te meten. Ons leven te leggen naast de maatstaf van God. Het bijzondere is dat de Boeken die zijn opgenomen hebben hun autoriteit niet vanwege de keus die de mensen maakten. De mens (h)erkende de autoriteit die al in de boeken lag. Volgens de overlevering (2 Makkabeeën 2:2; dit boek maakt geen deel uit van de kanon) was het Nehemia die de bibliotheek van het O.T. aanlegde. Ergens tussen voor Christus is de lijst definitief geworden, wanneer dan een Griekse vertaling wordt gemaakt worden de ons bekenden boeken van het O.T. daarin opgenomen. Deze Griekse vertaling van het O.T. staat bekend als de Septuaginta. De mens (h)erkende de autoriteit die al in de boeken lag.

6 2) De tekst van het Oude Testament De oertekst is door de Heere God geïnspireerd, dat we die tekst niet meer hebben is duidelijk, maar hoe is de tekst tot ons gekomen? Oorspronkelijk werd op papyrus geschreven, een niet erg bestendig materiaal. Deze manuscripten/handschriften moesten steeds worden overgeschreven. De versleten manuscripten werden vernietigd om ze voor onheilig gebruik te behoeden. De eerste complete versie stamt uit ongeveer 1000 na Christus en wordt in de bibliotheek van Oxford bewaard, een ander bevindt zich on Leningrad. De gebruikelijk afkorting voor manuscript is MS, meervoud MMS. Tussen de tekst die Ezra had en de ons thans ter beschikking staande handschriften ligt dus een periode van ongeveer 1500 jaar. Is de tekst dan nog wel correct na al dat overschrijven? Massoreten Het nauwkeurig overschrijven was de taak van daartoe opgeleide personen die bekend staan als de Massoreten. Dit woord is afgeleid van het Hebreeuwse Massora, dat overlevering betekent. De tekst die ons zo is nagelaten noemen we de Massoreten-Tekst. Opvallend en daarom ook bevestigend is dat de Heere Jezus de Kanon van het O.T. kende. Jezus vat de boeken van het O.T. samen met de uitdrukking, Wet, Profeten en Psalmen (Lukas 24:44). De zogenaamde Dode Zee rollen hebben ons toegang gegeven tot veel oudere manuscripten o.a. van Jesaja. De gevonden rol van Jesaja is ongeveer 800! jaar ouder dan de tot dan bekende geschriften en de tekst bleek exact bewaard te zijn. In de Katholieke Bijbel zien we een andere Kanon, daarin zijn ook de zogenaamde apocriefe boeken opgenomen. Hoewel deze boeken niet in de Joodse Kanon staan heeft de Katholieke kerk gemeend deze wel op te moeten nemen. Ze heeft deze nodig om bepaalde Katholieke leerstellingen te verdedigen. Wij doen er goed aan deze beslist buiten onze Kanon te houden, zoals in de protestantse kerken sinds Maarten Luther het geval is. 4) De tekst van het Nieuwe testament De boeken van het N.T. werden oorspronkelijk op papyrus geschreven vanaf de 4e eeuw kwamen er dunne plankjes die met was bestreken waren, daarop werd de tekst met een soort spijker gegraveerd. Deze dunne plankjes werden samen gebonden en zo ontstond het boek. Dus niet langer een rol maar een boekvorm, deze werden codex genoemd, afgeleid van het Latijnse woord caudex wat houtblokje betekent. De oudste manuscripten (MMS) van het N.T. zijn geschreven met Griekse hoofdletters, zonder lettertekens. Deze werden Majuskel genoemd, de latere MMS met kleine lettertekens noemt men Minuskel. 5) De belangrijkste handschriften van de Bijbel Codex sinaïticus, aangeduid met de eerste letter van het Hebreeuwse alfabet, de א (Aleph) werd door de Duitse geleerde Tischendorf gevonden in het St. Katharina klooster op de berg Sinaï. Ze stamt uit de 4e eeuw. Het gaat om het volledige O.T. in de Griekse vertaling en het N.T.

7 Codex Alexandrinus, aangeduid met A en stamt uit de 5e eeuw. Het omvat het O.T. ook weer in het Grieks en belangrijk grote delen van het N.T. Codex vaticanus, aangeduid met deze bevindt zich in het Vaticaan, ook weer het complete O.T. met belangrijke delen van het N.T. 6) Vaststelling van de tekst Het is de taak van geleerden om de tekst zo zuiver mogelijk vast te stellen zij vergelijken daartoe de MMS, deze arbeid noemt met Tekstkritiek (niet verwarren met Bijbelkritiek!) Die tekstkritiek zoekt de oertekst, maar interpreteert deze niet. Het is gebleken dat er nauwelijks varianten zijn en als die Er al zijn van volstrekt ondergeschikt belang voor de tekst. Het is gebleken dat er nauwelijks varianten zijn en als die er al zijn van volstrekt ondergeschikt belang voor de tekst

8