Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer 5 juni 2016 Ds. L. Geijlvoet Schriftlezing: Numeri 12: 1-16

Transcriptie

1 Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer 5 juni 2016 Ds. L. Geijlvoet Schriftlezing: Numeri 12: 1-16 Feestelijke viering van 150 jaar eenheid Beleef 150 jaar Welkom Aansteken kaars In het licht van deze kaars, Zien wij het heldere licht van Christus Dat in ons midden schijnt Hij die met zijn vuur en spirit Ons mensen uitnodigt Om ons met elkaar te verbinden tot Gemeente In Zijn licht zien wij Gods licht Wij zingen in Wisselzang: lied 970 Vlammen zijn er vele Koor vs. 1 en 3 Allen vs. 2, 4 en 5 Onze hulp Onze hulp is in de naam van de Ene, die ruimte gemaakt heeft voor de lucht, zodat wij kunnen ademen, en voor het land, zodat wij daarop kunnen lopen, de zee en al wat daarin leeft, Die Ene, die altijd trouw is en blijft Die niet loslaat het werk dat zo liefdevol begonnen is. Daarom mogen we blij zijn en de rust en de vrede ervaren. Dit durven we zeggen, in vertrouwen op de onuitspreekbare naam van de ENE, die onze vader en moeder wil zijn, die zich in ons, zijn kinderen, laat zien in die Geest van liefde die ons met elkaar verbindt. Moge het zo zijn: Amen. Bindingkoor zingt: Gloria uit de Tango mis Gebed Goede God, Wij komen bij elkaar vandaag, in dankbaarheid en blijdschap Om deze groep van mensen, die al jaar en dag samenkomen als Gemeente Soms als de nieuwe generatie die het voorgeslacht opvolgde Soms als hele nieuwe generatie, die zich geroepen voelde om deel uit te gaan maken van. Maar altijd mensen die zich willen openstellen en verbinden met anderen Om samen Uw woord voor mensen en tot mensen, zich durven toe eigenen En gestalte geven in het Hier en Nu Handen en voeten, schouders voor eronder te zetten en mond en hart en hart op de tong Want zo wil Jij God, dat wij mensen van mensen zijn

2 Zo doet u Uw woord van een wereld van recht en vrede, gestand, Omdat u mensen vind, die uw stem durven horen, Als een zachte drang in het hart Om over te stromen Als een zich uitstrekken van handen, naar een ander Als een rusteloosheid om op weg te gaan naar een mogelijk andere toekomst Om anders te durven zijn, dan wat er al te veel van is, onvrede, woede tweespalt Mensen die de tijd durven nemen, om te observeren hoe het gras groeit Als belofte van een nieuw seizoen Hoop, verwachting en toekomst Ondanks een wereld van moeite, verdriet en angst Wij komen samen vandaag, om stil te staan bij wat 150 jaar eenheid genoemd mag worden Ondanks verschillen in inzicht, levensgevoel, geloven en spreken Heeft deze kleine kerkelijke Gemeente al die jaren geprobeerd Om toch samen te blijven en door te zetten In een éénheid van samen gemeente zijn, hier in de streek tussen polders en plassen Mogen wij vandaag van ons geloof zingen, getuigen en het samen beleven Omwille van uw Geest die ons blijft aanspreken en aansporen, Omwille van uw kind Jezus, onze broer, onze loods en wegbereider Naar een wereld en toekomst open voor iedereen die wil toebehoren Aan uw Vrede, uw land van gerechtigheid en ééndracht In gelatenheid en in geweldloosheid Omwille van uw wereld, om mensen, om moeder aarde en al wat daarin en daarop leeft Willen wij u Bidden, wees voortdurend bij ons aanwezig, als troost, kracht en bron Opdat wij gezegend mogen zijn, om zegen te mogen zijn Voor wie mogen verwelkomen en ontmoeten in ons midden en daarbuiten in uw lieve wereld Amen. We zingen lied 418: God geeft ons de kracht Schriftlezing: Numeri 12: 1-16 Beste mensen, Vandaag lezen we uit het Bijbelboek Numeri, het staat op het oecumenisch leesrooster. Als alternatieve doorgaande lezing. Vorige week hoorden we over het volk Israël, dat door de woestijn trekt. Ze zijn het land van slavernij en ellende ontvlucht. De zee viel droog. Dat zou je voor vandaag de dag ook wensen. Dat ze zee droogviel om een weg te banen voor mensen die oorlog en verschrikking, armoede en ellende en ziekte willen ontvluchten. Maar ja, dat is niet zo. En wij willen geen bruggen bouwen dan een hele kleine luchtbrug voor een heel specifieke groep mensen. Oorlogsvluchtelingen. Maar soms ontkennen we daarmee meteen de ontwrichtende krachten die in de wereld werkzaam zijn. Handelsmonopolies, wapenhandel, graan speculatie, en klimaatverandering. Maar in ieder geval, dit verhaal over een volk ontvlucht aan deze slechte farao, zijn in de woestijn onderweg. En ze hebben van God leefregels meegekregen. Die staan op twee stenen gebeiteld en ze

3 liggen in een mooie houten kist. Met twee gouden engelen, die met hun vleugels als het ware deze woorden beschermen en bewaren. Deze kist staat in een tent, net zoals ze zelf in tenten wonen. Het zijn Nomaden. En ze worden geleid door God, die als een wolk en als vuur, boven deze tent hangt. En ze worden geleid door drie mensen, het zijn twee broers een zus. Mozes, Aaron en Mirjam. Alle drie hebben ze een bijzondere taak. Mozes is door God geroepen om het volk te leiden. Aaron kan goed spreken, Mozes niet, want die stottert. En Mirjam is een zieneres en profeet, zei beschermde al van jongs af aan Mozes, toen hij door een list van zijn moeder, in een rieten mandje te vondeling werd gelegd. En gevonden door de dochter van Farao. Hij groeide dan ook op aan het hof. De tekst van vandaag gaat er over, dat op een dag hun goede verstandhouding barsten vertoont. En Mirjam wordt ziek. Deze ziekte wordt nogal beeldend en akelig omschreven in deze tekst. Dat is dan voor ónze feestdag wel jammer. Ze krijgt een akelige huidziekte Dan pas beseffen deze twee broers hoeveel hun zus voor hen betekend. Ze worden boos op God. En roepen luid om genezing van hun geliefde zus. Mirjam krijgt een time out. Zeven dagen moet ze in quarantaine blijven. Kan ze eens over haar fouten nadenken. De oude Wederdopers, de Menisten, deden iemand wel een s in de Ban, die mocht pas weer in de Gemeente terugkomen als deze zich aan de leefregels hield. Geen knopen op je broek of een zijde in je jurk of willen trouwen met iemand van een andere kerk of andere doopsgezinde kerk. Maar laat ik dit verhaal eerst maar eens aan jullie vertellen: 12 1 Mirjam en Aäron maakten aanmerkingen op Mozes vanwege zijn huwelijk met een Nubische vrouw: Hij is met een Nubische getrouwd! 2 Ook zeiden ze: Heeft de Heer soms uitsluitend bij monde van Mozes gesproken en niet ook bij monde van ons? De Heer hoorde dit. 3 Nu was Mozes een zeer bescheiden man niemand op de hele wereld was zo bescheiden als hij. 4 Onmiddellijk gebood de Heer Mozes, Aäron en Mirjam: Ga alle drie naar de ontmoetingstent. Dat deden ze. 5 Toen daalde de Heer af in de wolkkolom, ging bij de ingang van de tent staan en riep Aäron en Mirjam. Nadat zij beiden naar voren waren gekomen, 6 zei hij: Luister goed. Als er bij jullie een profeet van de Heer is, maak ik mij in visioenen aan hem bekend en spreek ik met hem in dromen. 7 Maar met mijn dienaar Mozes, op wie ik volledig kan vertrouwen, ga ik anders om: 8 met hem spreek ik rechtstreeks, duidelijk, niet in raadsels, en hij aanschouwt mijn gestalte. Hoe durven jullie dan aanmerkingen op mijn dienaar Mozes te maken? 9 De Heer ontstak in woede tegen hen en ging weg. 10 Nauwelijks had de wolk de tent verlaten of Mirjam werd getroffen door huidvraat, haar huid was wit als sneeuw. Toen Aäron zich naar Mirjam omdraaide en zag dat ze door huidvraat getroffen was, 11 zei hij tegen Mozes: Ik smeek je, reken ons de zonde die wij in onze dwaasheid begaan hebben niet aan. 12 Laat Mirjam niet als een doodgeboren kind blijven, waarvan het lichaam al half vergaan is als het uit de moederschoot komt! Tegenwoordig zouden we andere dingen noemen om haar akelige ziekte te beschrijven: En niet meteen een kind, misschien wel: ze leek wel een Zombi of een mummie 13 Toen riep Mozes luid de Heer aan: Ik smeek u, God, genees haar! 14 De Heer antwoordde Mozes: Als haar vader haar openlijk in haar gezicht had gespuugd, zou ze die schande zeven dagen moeten dragen. Daarom moet ze zeven dagen buiten het kamp gehouden worden, daarna mag ze terugkomen.

4 15 Zo werd Mirjam zeven dagen buiten het kamp gehouden, en het volk brak niet op zolang zij niet was teruggekeerd. 16 Na haar terugkeer trokken ze weg uit Chaserot en sloegen ze hun kamp op in de woestijn van Paran. Bindingkoor zingt met gemeente: Laudate Dominum Overdenking: Eenheid bewaren Er waren eens twee grijsaards die al vele jaren samenleefden in hun kloostercel en die nog nooit ruzie gemaakt hadden met elkaar. Plotseling zei een van hen: Laat ons toch proberen ruzie te maken zoals andere mensen dat doen. De andere antwoordde: Ik weet helemaal niet hoe men daaraan moet beginnen. Kijk, ik leg een steen tussen ons tweeën zo sprak de eerste en dan zeg ik: Die is van mij. Dan zegt u: Nee, het is de mijne, en zo zal de ruzie vanzelf beginnen. Ze legden een steen tussen hun beiden en de ene zei: Dit is mijn steen. De andere repliceerde: Nee, het is de mijne. Waarop de andere antwoorde: Natuurlijk is het de uwe, neem hem dus maar. En ze gingen heen, heel duidelijk niet in staat om ruzie te maken met elkaar. Henri Nouwen: Wijsheid uit de woestijn Eenheid bewaren is een heel grote opgave voor een groep mensen, Ik dacht dat er een gezegde over is: een variatie op, waar twee in mijn naam bij elkaar zijn ben ik in hun midden. Maar dan, dat vanaf twee of meer mensen, de ruzie er al in sluipt. Verenigingen, clubs, groepjes kinderen, kerken, Een oud joods gezegde zegt ook: twee Joden, drie meningen. Dat je het Schriftwoord, de Bijbel, op zoveel manieren kunt uitleggen. En dat je daar dan tweespalt over kunt krijgen. En als het niet over het schrift gaat, dan bedenken mensen wel andere onderwerpen. De oude Dopersen hadden verschil in uitleg over hoe je op gepaste manier in je levensstijl tot uitdrukking moest laten komen, dat je je geloof serieus nam. Vaak was hierin de kleding aanleiding tot meningsverschil. Wel of geen knopen, wel of geen gemengde stoffen, te vrolijke kleuren te rijke stoffen. In het bloeiende Amsterdam bijvoorbeeld, was er nogal wat rijkdom ook onder de Doopsgezinden. In de dorpen was dat veel minder rijk. In Aalsmeer waren veel verschillende groepen wederdopers gaan wonen. Omdat Aalsmeer een goede schuilplek was, in de moeressen en plassen. Jonge en oude Friezen, soberheid Jonge en oude Vlamingen, of de voorganger door God aangewezen is of mensen En de waterlanders waren tegen de Ban, dus die waren nogal voor vrijheid. Wel of niet zwierig, en mocht je nu wel of niet weigeren in de kerkenraad te zitten of te preken? Omdat tijden veranderden, werden deze verschillen zachtjesaan minder belangrijk. De éénheid in: geloof in doop op een eigen belijdenis van een volwassen persoon, geweldloosheid en oprechtheid in spreken en handelen, was doorslaggevend. 150 jaar eenheid. Ondanks of dankzij, dat wij als doopsgezinden zeker ook met 150 leden makkelijk 300 meningen weten te hebben. En we hebben als Gemeente Aalsmeer nog een veelvoud hiervan.

5 En nu mogen we ons ook nog verheugen, dat we nu ook geheel volwaardige leden hebben die vriend zijn. Maar tijden veranderen ook in onze tijd. We zien een kentering in de wereld buiten de kerken. Die ons in de kerken ook net zo raakt. Geloof wordt steeds meer een privézaak die in de marge van de samenleving een plek krijgt. De kerken weten zelf het antwoord niet, op de vraag die dit aan de kerken stelt: Wat is jullie leiderschap? Waar en aan wie, geven jullie richting? Wat hebben jullie aan ethische en culturele bagage in jullie houten kist met twee gouden engelen? Nee, dat is een beeldspraak, maar stelt de vraag: hebben wij net als Mozes en Aaron en Mirjam een kist met onze meest kostbare stukken? En wat maakt onze kerk, nu anders dan andere geloofsgroepen? Wat maakt doopsgezind nu uniek? Of vervagen de verschillen ook in onze tijd, tussen groepen die zich tot nu toe van elkaar duidelijk positioneerden en profileerden als niet samen te voegen. De raad van kerken spreekt daarin een tegenstem. De samenwerking van de Zin-Inn met de Open Hof kerk is ook een hartelijke samenwerking, de gespreksgroepen en vredesgroep nog maar zo kort geleden in de Karmel parochie waren ook hartelijk en prettig. En de passieronde, de oecumenische vieringen. Vraagt deze tijd misschien om een nieuwe éénheid tussen kerken? Worden we niet zo klein, dat verdergaande samenwerking niet méér van ons geloof kan laten zien en ervaren? Bindingkoor zingt: Ubi Caritas van Duruflé Voorbedeboek en Vredesmoment Vanuit de doopsgezinde vredesgroep, onderdeel van doopsgezind Wereldwerk, wordt gezocht naar een spiritualiteit die ons kan helpen om uiting te geven aan ons gevoel van machteloosheid over de situatie in de wereld. Stiltaan bij vrede, betekent soms ook, toegeven dat we de vrede niet kunnen afdwingen. Het is een proces van zachte krachten die doorwerken in de wereld. Maar nooit een proces van angst en boosheid. Werken aan vrede is een zachte kracht, maar het belang daarvan is niet te onderschatten. Vanuit onze machteloosheid, staan we stil bij onze opdracht om Gods vrede gestalte te geven. Mogen wij wegen van vrede vinden, voor ons om samen te gaan. Wij zingen: lied 1014 Gebeden Bidden wij samen voor: De mensen en de dingen waarvoor we de kaarsen opstaken. Bidden wij om kracht en moed, En creativiteit en inspiratie Geloof en vertrouwen Om vandaag en morgen Steeds opnieuw uw woord gestalte te geven In zoeken naar éénheid, in wat mensen bind En bijeenbrengt in vrede

6 In ruimte voor gesprek en ontmoeting En in wat we vinden in wat we op ons nemen Als verantwoordelijkheid in de wereld Zorg voor elkaar, oog voor de noden in onze samenleving In stilte willen we bidden voor wat we daarvoor nodig hebben. Collecten Het Bindingkoor zingt: The Lord bless you and keep you van Rutter Zegenbede We zingen lied 416: Ga met God