Dodenherdenking 2019 Oudewater Gedichten

Transcriptie

1 Dodenherdenking 2019 Oudewater Gedichten *Vrijheid Ik sta voor de ijssalon Zij stonden bij een treinstation Niemand wist wat hen te wachten stond Ik kies, jij kiest, wij kiezen 1 verbod, 2 verbod, 3 verbod Niks, niet verkiezen Ik heb mijn smaak gekozen Aardbei om precies te zijn Zij zitten waarschijnlijk al in de trein Op weg naar Duits terrein Wij kiezen, Wij mogen kiezen Wij staan daar bij stil Luister, er is een meningsverschil (Kiki Zengerink) *Vrijheid Wij herdenken de doden Elk jaar op 4 mei Wij herdenken de doden

2 Maar wat zegt dat mij Het gaat over een gebeurtenis van toen Wij herdenken de doden, dat is het minste wat we kunnen doen Op 4 mei worden 2 minuten stilte in acht genomen Voor alle slachtoffers die in die tijd zijn omgekomen. Op 4 mei om even voor acht Kijken we tv en klinkt er zacht Gefluister en wachten op de trompet Die aangeeft dat de 2 minuten worden ingezet Dan denk je na over het leven En denk ik dat ik dit ook aan mijn kinderen zal doorgeven. (Lynn van der Weide) *Twee Stemmen A: Ik kies er voor om niet te stemmen, Die vrijheid heb ik B:Je bent hier vrij om niet te stemmen A:Ik hoef niet te vertellen waarom. Ik ben niemand verantwoording schuldig over mijn stemgedrag. B: Niet stemmen is geen stemgedrag. Niet stemmen is iets niet doen A:Ik heb alle recht om iets niet te doen B:Precies! Stel je voor dat je gedwongen wordt te stemmen A:Dan zou ik de boel gaan saboteren. Blanco stemmen of zoiets. Makkelijk zat. B: Ze kunnen je opsluiten, omdat je niet hebt gestemd op de dictator.

3 A:Waar komt die nou ineens vandaan? B:Die ligt altijd op de loer waar mensen onverschillig worden, zwijgen en wegkijken. A:Omdat ik niet ga stemmen, hebben we straks een dictator B:Als er veel mensen niet stemmen wordt de ruimte om te kiezen steeds kleiner. A: Dat zal ze leren! Politici zijn alleen uit op macht B:Dus je wilt ze weg hebben? Je wilt verandering? A:Ja! B:Daartoe heb jij de macht A:Zij hebben de macht. Niet ik! B:Dat klopt. Als je niet gaat stemmen, hebben zij de macht. (Nelleke den Boer/Joke van Diest) In de Duitse concentratiekampen was er tenminste iedere dag een appél. Op de appelplaats werden de gevangenen geteld. Hiervoor werden alle gevangenen uit de barakken gehaald en opgesteld in rijen. De kamparchitecten ontwierpen de kampen zo dat de appelplaats goed verlicht was en centraal lag in het kamp. Iedereen moest blijven staan. De doden werden bij levenden neergelegd. Totdat iedereen geteld was. *Zondagavond-appèl Amersfoort, december 1943 Kil en onheilspellend duister Valt over ons de avond, en in troosteloze rij staan doodstil duizenden; en elk gewaagd gefluister wordt mompelend versmoord: Wees stil, daar komen zij. Daar komen, trots en wreed, de goed doorvoede mannen, Voldoening in hun harde stemmen om t haveloos bestaan

4 Van ons, die weerloos zijn voor hun doordachte plannen Van pijn doen en vernedering Nu vangt de telling aan: Die Mützen ab!! Met kaalgeschoren hoofden, waarover honend fel het witte zoeklicht speurt, staan roerloos wij, de moeden, de beroofden van wat ons dierbaar is, doch van ons werd gescheurd. Slechts één gedachte heerst nu over ons, één hopen: Dat ons getal mag kloppen met hun lijst Als dat zo is, gaan de barakken open waarachter t visioen van brood en slaap verrijst. Hier staan bij duizenden, veracht, de vele ongenoemden, De nummers in het slecht Groot Duits Toneelbedrijf. den Führer opgevoerd: Appèl van de verdoemden. Applaus dan, Nazi-dom, Sieg Heil!... aanschouw hun schamel lijf. Links vóór mij kreunt er één. Wij dringen hem tot zwijgen, verplaatsen af en toe geluidloos onze voet, om door dit klein beweeg de macht weer te verkrijgen van t al te lange staan dat ons verstijven doet. Wat duurt het lang! Daar komt op die verzuchting, als antwoord t zwak gerucht, dat gaat van rij tot rij: Eén man ontbreekt, waarschijnlijk een ontvluchting Zo zij God hem, maar dan ook ons nabij. Hij was, verslapt door koorts en ziek-zijn, ingeslapen. Zij vonden hem in zijn barak. Nu wordt hij voorgeleid. Zij gaan hem straffen. Straffen! Zestig slagen omdat hij ziek is, en niet voldoende lijdt.

5 O, ik hoef niets te zien, want mijn gedachten weten wat nu daarginds gebeurt, onterend, vals, gemeen. Als hij dit overleeft, hij zal het nooit vergeten, dit beuken op zijn vlees. En langzaam één voor één, rijt elke slag een wond die in zijn ziel een teken doen dragen zal. Teer, kwetsbaar, brandend heet En misschien zal hij eens, zichzelf verachtend, smeken: Delg mijn herinn ring, Heer, opdat ik dit vergeet. Goddank, zijn kreten, gierend opgeklonken, zijn langzaamaan gedaald tot zacht en wee geschrei, oneindig moe Nu is ook dit verzonken en slechts nog doffe slagen, slagen horen wij. Verdelg, o God, het werk der werkers die U haten: breek stuk dit juk van satans razernij. En dat, in Uwe handen de vergelding latend, hun haat ons tot schrikwekkend voorbeeld zij. (B.Nijenhuis). Gelezen door Peter Heemskerk