IN JOU VIND IK VREUGDE

Transcriptie

1 IN JOU VIND IK VREUGDE Zwolle Dominicaner 13 jan :00 uur Voorgangers: Jolanda Molenaar en Mariska van Beusichem

2 Lieve, veelkleurige mensen, Koude winters komen allang niet meer met een oostenwind Nederland binnen. Tegenwoordig komen ze uit het westen, zoals met die kille Nashville verklaring. We weten allemaal wel hoe het zit met de acceptatie van LHBTI s in streng gelovige kerken: je mag het wel zijn, maar je mag het niet in de praktijk brengen. Maar de Nashville verklaring gaat een stap verder. Het hebben van de geaardheid zélf mag er niet zijn, wordt gezien als zondig, ziek en on-bijbels. Daarmee wordt het bestaan van LHBTI s ontkend: Je wordt aangespoord jezelf te haten en eigenlijk geestelijk vermoord

3 Het ergste vind ik het pastorale aanhangsel. Het roept christenen op liefdevol voor LHBTI s te zijn. Eerst zeggen dat LHBTI s er niet mogen zijn, en dan roepen hen liefdevol nabij te zijn... Dat is hypocriet! Ik herken hierin de houding van een zwager, die mij na de coming-out schriftelijk doodverklaarde maar bereid was me liefdevol te ontvangen als ik op mijn schreden zou terugkeren... U begrijpt: ik was geschokt, verdrietig en boos. Deze geraaktheid heeft alles te maken met de worsteling die ik zelf ooit had rond de vraag of ik mocht worden die ik verlangde te zijn

4 Ik groeide op in een gereformeerdebondsmilieu. Als kind hoorde ik de donderpreken aan en kreeg er een beeld mee van een God waar ik als kind doodsbang voor was: hij zou me streng straffen als ik niet leefde volgens zijn geboden. Eigenlijk was niemand in staat zich aan al die geboden te houden. Al vroeg had ik in de gaten dat er iets vreemds met mij was, waar ik mij diep voor schaamde: ik verlangde om eruit te zien als vrouw. Ik dacht dat ik in de hel zou belanden wanneer ik aan dat verlangen toe zou geven. Maar er niet aan zou toegeven was ook geen leven. Ik zou in het ravijn eindigen. Lange tijd wist ik me geen raad. Ik wilde God niet kwijt. Ik wilde mezelf niet kwijt. Ik kon geen keuze maken. Wat moest ik? - 4 -

5 In de scapulier die ik draag is die innerlijke worsteling verbeeld door de lange kronkelende banen van blauw en roze. Maar mijn verhaal gaat verder. Er is een belofte! Een mens komt uit die worsteling tevoorschijn, liefdevol omarmd door de regenboog. Er kwam een gedicht op mijn pad. Het ging over psalm 139, over een God die me uitnodigde bij Hem mijn versteende hart te verwarmen. Dat raakte me diep. Mijn leven was een grauw bestaan geworden. Het was vastgelopen, Mijn hart was inderdaad steenkoud, maar ik verlangde zo intens naar warmte, liefde, nabijheid dat ik moest huilen bij het idee alleen al

6 Het gedicht sprak over een liefdevolle God, een God die mij met liefde maakte in het verborgene van de moederschoot. Dat vond ik vreemd, want ik dacht aan God als een strenge Vader, en kon me niet voorstellen dat God van zo n raar mens als ik kon houden. De dichter schreef over God als iemand die mij kunstig gemaakt heeft, zoals een kunstenaar een schilderij. Met hart en ziel werkte hij eraan. God schiep er vreugde in mij te maken. Als scheppend kunstenaar liep hij als het ware om me heen, keek naar zijn werk en zei tegen me: je bent mooi, je bent goed, ik ben blij met wie ik gemaakt heb, ik vind vreugde in jou! Zo n God kon ik alleen maar omarmen door mezelf te omarmen

7 Mijn beeld over God veranderde. Ik stopte mijn zelfhaat, en leerde naar mezelf kijken met de liefdevolle ogen van God. Geleidelijk leerde ik mezelf te aanvaarden zoals God mij gemaakt heeft. Zo kwam mijn leven in beweging. De turbulente periode van coming-out en transformatie sloot ik af met de naams- en geslachtswijziging. In mijn kerkelijke gemeente mocht ik in de paasnachtdienst mijn nieuwe namen noemen, de namen van mijn verlangen. Vervolgens schreef ik ze in het doopboek: Jolanda Adriana Molenaar! Ik wist: God vindt vreugde in mij! - 7 -

8 Ik mag nu leven in het volle besef dat God mij ziet en kent en wil precies zoals ik ben, precies zoals Hij mij gemaakt heeft. Ik mag mijn leven vieren als een geschenk, het in dankbaarheid uitpakken en ervaren dat ik niet langer bang hoef te zijn. Nashville maakt mensen bang, maar waar liefde is, kan geen angst zijn, zegt Johannes, daar is de vreugde die geen einde heeft! Ik mocht Gods liefde ontdekken die ongestraft mag bloeien als een regenboog vol kleuren door de hemel zelf gesticht! Ik hoop dat ook jij met Gods ogen kijkt, en in de spiegel tegen jezelf kunt zeggen: in jou vind ik vreugde! - 8 -