Samenvatting Management & Organisatie Boek 2B, Hoofdstuk 41 t/m 44

Transcriptie

1 Samenvatting Management & Organisatie Boek 2B, Hoofdstuk 41 t/m 44 Samenvatting door een scholier 2184 woorden 5 april ,7 25 keer beoordeeld Vak Methode M&O In balans Hoofdstuk 41 Regels voor de winst-en-verliesrekening Resultatenrekening van een handelsonderneming Netto-omzet 5000 Inkoopwaarde van de omzet 3000 Bruto omzetresultaat (inclusief inkoopkosten) 2000 Algemene kosten 500 Verkoopkosten 300 Overheadkosten 800 Netto omzetresultaat 1200 Interestbaten 700 Interestlasten 500 Financieringsresultaat 200 Resultaat uit gewone bedrijfsuitoefening 1400 Vennootschapsbelasting 25% Nettowinst uit gewone bedrijfsuitoefening 1050 Tussen de winst-en-verliesrekening van een handelsonderneming, hierboven, en een industriële onderneming zit een verschil. Omdat in een industriële onderneming de producten voordat ze kunnen worden verkocht, eerst moeten worden gemaakt, ziet de winst-en-verliesrekening en anders uit. Bij een industriële onderneming hebben we te maken met de kosten van de omzet (kostprijs), bij een handelsonderneming hebben we te maken met de inkoopwaarde van de omzet. Hoofdstuk 42 Liquiditeitskengetallen en cashflow In dit hoofdstuk wordt aandacht besteed aan kengetallen. Kengetallen zijn getallen die de verhouding Pagina 1 van 6

2 weergeven tussen grootheden in een organisatie, bijvoorbeeld de verhouding tussen omzet en vermogen, winst en eigen vermogen, vlottende en vaste activa, enz. Current ratio Een organisatie is liquide wanneer ze in staat is haar schulden op korte termijn op tijd kan betalen. Schulden op korte termijn zijn schulden die een organisatie binnen één jaar moet voldoen (zoals crediteuren, belastingschulden). Een onderneming kan een liquiditeitsprobleem hebben wanneer ze bijvoorbeeld slechte bedrijfsresultaten heeft, te hoge investeringen doet, te hoge aflossingsverplichtingen heeft of te grote voorraden heeft. Om de liquiditeit te beoordelen, gebruiken we kengetallen. Bij het beoordelen van de kengetallen speelt niet alleen het getal zelf een rol; ook de samenstelling van de dit getal is belangrijk. Current ratio (vlottende activa+liquide middelen)/schulden op korte termijn. Norm: 2 Quick ratio (vlottende activa goederenvooraad + liquide middelen)/ schulden op korte termijn. Norm: 1 - Omdat de goederenvoorraad niet liquide is (niet makkelijk/snel in geld om te zetten), wordt hij buiten beschouwing gelaten bij de quick ratio. - Waarderingsgrondslagen kunnen erg verschillen (bijv. fifo, lifo, vervanginsprijs, etc). De quick ratio wordt met name gebruikt in de volgende situaties: Wanneer er weinig of geen voorraden zijn (dienstverlenende bedrijven), wanneer er onzekerheid is over de waarde van de voorraad en wanneer de voorraad telkens snel wordt verkocht. We zijn er tot nu toe vanuit gegaan dat alle vlottende activa op korte termijn in geld om te zetten zijn. In werkelijkheid is dit niet zo; een onderneming beschikt altijd o vereen ijzeren voorraad en over een debiteurenkern. De ijzeren voorraad is de voorraad waarover een onderneming altijd moet beschikken voor ongestoorde bedrijfsuitoefening (minimumvoorraad). De debiteurenkern is het minimale bedrag dat de onderneming altijd onder debiteuren heeft uitstaan. De debiteurenkern en de ijzeren voorraad moet dus buiten beschouwing worden gelaten bij het berekenen van de quick ratio of de current ratio. Bij beoordeling van de ratio s spelen de volgende zaken een rol: - Zijn de debiteuren kredietwaardig of zijn er dubieuze vorderingen? - Wat is de looptijd van de vlottende activa? - Wat is de looptijd van de kortlopende schulden? - Welk deel van de goederenvoorraad is slecht te verkopen? - Heeft de onderneming nog de mogelijkheid een hypothecaire lening af te sluiten? - Hoe groot is de kredietruimte bij de bank? Nadelen van het beoordelen van kengetallen zijn er ook. Het is maar een momentopname en de volgende dag kan de onderneming er weer heel anders voorstaan. Uit de balans komt niks naar voren over het moment waarop de betalingen worden gedaan en er word ook niks gezegd over het bedrag dat een onderneming nog kan lenen bij de bank. Working capital ratio werkkapitaal (vlottende activa+liquide middelen- schulden op korte termijn)/schulden op korte termijn. Norm: 1 Er is sprake van een goede financieringswijze wanneer de vaste activa volledig zijn gefinancierd door middel van het eigen vermogen en vreemd vermogen op lange termijn. Wanneer vaste activa is gefinancierd met vreemd vermogen op korte termijn, kan het bedrijf in moeilijkheden komen. Het vermogen dat is geïnvesteerd in de debiteuren en in de goederenvoorraad (vlottende activa), moet Pagina 2 van 6

3 worden gebruikt om schulden op korte termijn af te lossen. Als dan ook nog eens de vaste activa is gefinancierd met de korte schulden, kan het geld niet worden vrijgemaakt. De working capital ratio is gelijk aan de current ratio -1. Cashflow (resultaat uit gewone bedrijfsuitoefening vennootschapsbelasting) zelfde als nettowinst uit gewone bedrijfsuitoefening + afschrijvingen van dat jaar. De cashflow van een onderneming is in een jaar gelijk aan de ingaande verminderd met de uitgaande kasstromen. De cashflow geeft dus aan welk bedrag aan kasstromen een onderneming in één jaar ontvangt, maar zegt dus iets over de liquiditeitspositie. Naarmate de cashflow beter is, wordt de liquiditeitspositie ook beter. De cashflow geeft ook een beter beeld van de winstgevendheid van een bedrijf, een beter beeld dan het dividendpercentage. De ene onderneming reserveert nu eenmaal meer winst dat de ander. Afschrijvingskosten zijn wel kosten maar géén uitgaven! Vennootschapsbelasting wordt berekend over de winstopslag! Hoofdstuk 43 Overige kengetallen Solvabiliteit Solvabiliteit geeft de mate waarin een onderneming in staat is haar schulden op korte en op lange termijn te voldoen aan. Het gaat bij solvabiliteit dus om het risico dat de verschaffers van het vreemd vermogen lopen. Naarmate het eigen vermogen groter is, is het risico dat de verschaffers lopen kleiner. Bij liquiditeit ging het alleen over schulden op korte termijn; bij solvabiliteit gaat het over alle schulden. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een onderneming die opgeheven wordt, en een onderneming die niet opgeheven wordt. Bij een onderneming die wordt opgeven geldt, dat zolang de waarde (liquidatiewaarde) van de activa meer bedraagt dan het totale vreemde vermogen, de onderneming solvabel is. In veel gevallen kloppen de getallen die op de balans genoemd zijn voor activa bij liquidatie niet meer. Veel posten, zoals inventaris, zullen bij liquidatie (opheffing) minder opbrengen dan voor het bedrag dat ze op de balans staan. Het kan ook zijn dat een activa een hogere waarde heeft, zoals bij grond. Als op de balans nog de waarde staat die de grond jaren geleden had toen de onderneming werd opgericht, kan de waarde allang zijn gestegen. Bij een onderneming die niet wordt opgeheven, wordt een andere weg gevolgd. Bij het berekenen van deze solvabiliteitskengetallen gaan we uit van de waarden die op de balans vermeld zijn. We gaan ervan uit dat de onderneming in de toekomst blijft bestaan going concern gedachte. Er bestaan verschillende solvabiliteitskengetallen, maar allemaal geven ze de verhouding weer tussen het eigen vermogen (EV), het vreemd vermogen (VV) en het totale vermogen(tv). Wanneer een organisatie een te laag solvabiliteitspercentage heeft, zijn schuldeisers minder snel bereid om geld uit te lenen. In het boek beperken we ons tot 1 solvabiliteitspercentage: totale vermogen/vreemd vermogen. Norm: 200% Rentabiliteit Onder rentabiliteit verstaan we over het algemeen de verhouding tussen het inkomen en het vermogen dat het inkomen verdiend heeft. Het inkomen van het eigen vermogen is winst en het inkomen van vreemd vermogen is interest. We onderscheiden de rentabiliteit van het eigen vermogen en de rentabiliteit van het totale vermogen. Rentabiliteit totale vermogen resultaat uit gewone bedrijfsuitoefening (vennootschapsbelasting er nog Pagina 3 van 6

4 niet af) / gemiddeld totaal vermogen Rentabiliteit eigen vermogen nettowinst (dus vennootschapsbelasting eraf)/ gemiddeld eigen vermogen. De rentabiliteit van het totale vermogen berekenen we dus altijd voor vennootschapsbelasting en de rentabiliteit van het eigen vermogen na vennootschapsbelasting. We kijken telkens naar het gemiddeld totaal vermogen of het gemiddeld eigen vermogen. Stel, de winst wordt pas in oktober ontvangen, dan moet je dus rekening houden dat het gemiddelde anders wordt dan dat de winst aan het begin van het jaar wordt ontvangen. Beleggerskengetallen Het dividend per aandeel vind je door het door de onderneming beschikbaar gestelde dividendbedrag te delen door het aantal geplaatste aandelen. Het dividendrendement voor beleggers is ook erg belangrijk. Wanneer een onderneming 3,00 per aandeel dividend uitkeert, maakt het natuurlijk verschil of de koerswaarde is. Wanneer je 20 hebt betaald, is het rendement veel groter dan dat de koerswaarde 50 is, bij een dividenduitkering van 3. Het dividendrendement rekenen we als volgt uit: Dividendrendement bruto dividend per aandeel/koerswaarde van het aandeel x 100. Hoofdstuk 44 Investeringsselectie Cashflow Een onderneming kan twee soorten investeringen doen; een uitbreidingsinvestering en een vervangingsinvestering. Bij een uitbreidingsinvestering wordt de bestaande productiecapaciteit uitgebreid, bij een vervangingsinvestering wordt bestaand kapitaal vervangen vanwege versleten of verouderde machines. Bij beide investeringen moet de onderneming in de gaten blijven houden of de investering zinvol is. Vanzelfsprekend is dat de onderneming investeert in het project dat het meest zinvol is. Wanneer een onderneming gaat investeren is het onzeker wat de aanvullende uitgaven en inkomsten zullen zijn. Het verschil tussen de geldstromen die de onderneming door de investering ontvangt en de geldstromen die zij uitgeeft, heet de cashflow (kasstroom). De cashflow van een project kan op drie momenten worden uitgerekend: aan het begin, aan het begin van de looptijd, tijdens de looptijd en aan het einde van de looptijd. Aan het begin van het project is de cashflow negatief; er zijn nog geen opbrengsten of kosten aan het project verbonden, alleen de investering is nog betaald waardoor de cashflow negatief wordt. Tijdens de looptijd staat de cashflow gelijk aan de nettowinst + de afschrijvingen (afschrijvingen zijn kosten die niet tot uitgaven leiden). Aan het einde van de looptijd is er vaak nog een restwaarde over. De cashflow is dus gelijk aan de nettowinst+afschrijvingskosten+desinvestering (restwaarde). Terugverdientijd Om een keuze te maken voor welke investering je gaat kiezen, kun je gebruik maken van de methode van de terugverdientijd, de periode waarin de investering zichzelf terugverdient. Handig aan deze methode is dat het eenvoudig is en dat er rekening wordt gehouden met de onzekerheid van een project; hoe sneller het project is terugverdiend, des te betrouwbaarder hij is. Er zijn echter een paar nadelen verbonden aan de terugverdientijd: Pagina 4 van 6

5 Nadelen van de terugverdientijdmethode (pay-back method) Er wordt geen rekening gehouden met de interest. Er wordt niet gekeken naar de spreiding van de cashflows over de looptijd. Er wordt geen rekening gehouden met de cashflow die na de terugverdientijd binnenkomt. Door deze nadelen gebruikt een onderneming liever niet alleen deze methode, maar ook de netto contante waarde methode. Netto contante waarde De netto contante waarde methode is ook een methode om te kijken welk project een onderneming moet kiezen. Bij de netto contante waarde worden de cashflows contant gemaakt naar het moment van de investering (zelfde als het contant maken van samengestelde interest). Eerst bereken je de contante waarde van de cashflows en vervolgens haar je daar het geïnvesteerde bedrag vanaf. Wanneer elk jaar de cashflows hetzelfde zijn kun je de volgende formule gebruiken: Contante waarde= cashflow x ((1- (1+interestpercentage)^-n)/interestpercentage). Vervolgens haal je hier de investering vanaf, en wanneer het getal positief is, is de investering zinvol. Wanneer de cashflows niet ieder jaar gelijk zijn, moet je de cashflows per jaar contant maken. Voorbeeld: Investering: Cashflow jaar 1: Cashflow jaar 2: Cashflow jaar 3: Interestvoet: 8% ( x 1.09^ x 1.09^ x 1.09^-3) Met deze methode kunnen we dus bepalen of de investering zinvol is. Maar wanneer er een keuze moet worden gemaakt tussen meerdere projecten, moeten we weten wat de investering per geïnvesteerde euro is. Dit gaat als volgt: netto contante waarde/ investeringsbedrag. Wanneer er na de looptijd van het project sprake is van een restwaarde, een desinvestering, wordt deze opgeteld bij de laatste cashflow waarna deze contant kan worden gemaakt. Er zijn echter, net zoals bij de terugverdienmethode, wat kanttekening te maken bij dit project. Investeringen met een negatieve contante waarde worden niet uitgevoerd. Dit betekend echter niet dat een investering met een positieve NCW wel wordt uitgevoerd. Wellicht vind de onderneming de NCW te laag. Hoe hoger de rendementseis (interestvoet) door de onderneming wordt gesteld, is de cashflow van het project lager en is de NCW dus ook lager. Hoe verder de cashflows in de toekomst liggen, hoe onzekerder het project wordt. Oplossing: bij cashflows die in de toekomst liggen een hoger interestpercentage laten gelden. De NCW houdt geen rekening met het verschil in looptijd tussen projecten. Projecten met een langere looptijd hebben dus voordeel. Wanneer projecten verschillende investeringen hebben, kunnen ze dus niet met elkaar worden vergeleken op basis van hun NCW. Conclusie: zowel de methode van de terugverdientijd als die van de netto contante waarde zijn bruikbaar om de aanvaardbaarheid van een investering te toetsen. De beste methode is de netto contante waarde, maar de terugverdientijdmethode kan gebruikt worden als een snelle voorselectie. Als deze methoden worden gebruikt om de rangorde van de aanvaardbare projecten vast te stellen, is vaak aanvullende Pagina 5 van 6

6 informatie nodig om een keuze te kunnen maken. Pagina 6 van 6