Toelating, verwijdering en verwijzing; rechten en plichten

Transcriptie

1 Cassette Ouderparticipatie, deel 9 Bestelcode: 809 U kunt deze uitgave bestellen door 1,75 over te maken op Giro , ten name van VOO te Almere onder vermelding van bestelcode 809, verzendadres en uw lidmaatschapsnummer. Als u minder dan drie exemplaren (willekeurige titels) uit de Cassette Ouderparticipatie bestelt, dient u 1,50 extra over te maken voor administratiekosten. Bij drie of meer exemplaren vervallen de administratiekosten. Toelating, verwijdering en verwijzing; rechten en plichten Op deze school wil ik mijn kind hebben! Veel mensen zullen deze uitroep wel herkennen. Uw kind is twee of drie jaar en u gaat zich oriënteren op een passende school. U gebruikt daarbij alle mogelijke informatiebronnen 1. Als u uiteindelijk een beslissing heeft genomen, is de teleurstelling groot als uw kind niet wordt toegelaten. Mag dat zomaar? Wat is de juiste procedure? Is er nog iets tegen te doen? In dit hoofdstuk wordt een antwoord gegeven op deze vragen. Soms worden kinderen niet toegelaten tot een openbare school. Kinderen niet toelaten op een openbare basisschool. Dat lijkt een uitspraak die met zichzelf in tegenspraak is. Toch zijn er wel redenen aan te voeren door een bestuur 2 op basis waarvan het bestuur kan besluiten een kind niet toe te laten tot een school. Hieronder volgt een opsomming van redenen waarom het bestuur een kind kan weigeren: Het bestuur van de openbare school kan een gemeente opdelen in zogenoemde schoolwijken (art.65 WPO). Het bestuur mag dit alleen beslissen als daardoor een meer doelmatige spreiding van kinderen over de openbare scholen binnen het bestuur kan worden bereikt. Ouders moeten hun kind in zo n geval op de openbare school binnen hun eigen schoolwijk aanmelden. Er is een uitzondering op deze regel mogelijk. Het kan immers heel goed voorkomen dat ouders kiezen voor een school in een andere schoolwijk. Als de ouders schriftelijk te kennen geven aan het bestuur van de school dat zij de voorkeur geven aan een andere openbare school, dan moet hun kind daar alsnog worden toe gelaten (art. 65, derde lid). Dit is misschien wel de meest voorkomende situatie waarin kinderen worden geweigerd als de school vol zit. Er is een aantal uitspraken gedaan door de rechter, die het schoolbestuur in het gelijk stelde bij zijn weigering. Als de school te vol wordt en dit ten koste kan gaan van de kwaliteit van het onderwijs, dan mag het bestuur kinderen op een wachtlijst zetten. Wel moet er voldoende openbaar onderwijs in de buurt zijn. Een laatste geldige reden om een leerling niet toe te laten tot een open bare school is als de school niet de vereiste zorg kan bieden. Als al bij de toelating duidelijk is dat een school het kind niet de zorg kan geven die het nodig heeft, bijvoorbeeld op basis van een advies van een Medisch Kinderdagverblijf of een Permanente Commissie Leerlingenzorg, dan kan de school een kind weigeren. Is een weigering definitief? De beslissing van een bestuur om een kind niet toe te laten hoeft niet definitief te zijn. Er staan voor de ouders nog diverse 1 Zie ook: Hoe kies ik een basisschool? VOO-reeks Het bestuur van een openbare school wordt in veel gevallen gevormd door Burgemeester en Wethouders en de gemeenteraad. In een aantal gemeenten is er besloten het bestuur van de openbare scholen te verzelfstandigen (los te maken van de gemeente). Het bestuur wordt dan gevormd door een bestuurscommissie, een openbare rechtspersoon of een stichting. Daarnaast komt de Wet Gemeenschappelijke Regeling (WGR) voor. Als in deze publicatie gesproken wordt over het bestuur van de openbare school dan vallen daar alle mogelijke bestuursvormen onder, tenzij het anders is vermeld.

2 wegen open om hier iets tegen te doen. De rechten van ouders die hun kind naar een openbare school willen sturen, worden voornamelijk geregeld in de Algemene Wet Bestuursrecht (AWB) en de Wet op het Primair Onderwijs. Hierin zijn regels opgenomen waaraan een bestuur zich moet houden. Hoe verloopt de toelatingsprocedure: De ouders melden hun kind schriftelijk aan. Daarvoor heeft de school meestal een inschrijvingsformulier klaarliggen. Als het bestuur van plan is het kind te weigeren dan kunnen de ouders in de gelegenheid worden gesteld om aan te geven waarom zij voor die bepaalde school hebben gekozen. Als het bestuur het kind wil weigeren op basis van andere informatie dan de ouders zelf hebben aangeleverd, dan is het bestuur zelfs verplicht de ouders naar hun mening te vragen (te horen). Alleen als een snelle beslissing noodzakelijk is, bijvoorbeeld in het belang van de school, dan is er geen verplichting tot horen. Het bestuur moét na de aanmelding een beslissing nemen. In de wet staat binnen een redelijke termijn. Wat een redelijke termijn precies is, staat er niet in, maar de algemene regel is dat er binnen acht weken een beslissing moet worden genomen. Wel kan het bestuur aangeven dat de tijd waarbinnen een beslissing wordt genomen langer wordt, maar ook dit moet weer een redelijke termijn zijn. Als er geen beslissing wordt genomen dan betekent dit volgens de AWB dat is besloten een kind niet toe te laten (een fictieve weigering). Tegen een weigering om een kind toe te laten, ook een fictieve weigering, kunnen de ouders protesteren bij het bestuur. In juridische ter men heet dit: bezwaar maken. Bezwaar en beroep Tegen een (fictieve) beslissing van het bestuur kunnen ouders bezwaar maken. Dit klinkt heel zwaar en bedreigend. Want wordt uw kind nog wel goed behandeld op school als de toelating afgedwongen is door juridische procedures? Hoewel dit een voorstelbare angst is, zal dit in de praktijk waarschijnlijk nooit zo hard worden gespeeld. Ouders streven hun wensen na, aan de hand van de regels die daarvoor zijn opgesteld en dit staat los van de dagelijkse schoolpraktijk. De directeur zal er zijdelings bij worden betrokken, maar de kans is aanwezig dat de leerkracht waarbij het kind uiteindelijk in de klas komt er niet eens wat van af weet. Sommige scholen zullen het zelfs als een compliment zien als ouders veel moeite doen om hun kind op hun school te krijgen. Om u behulpzaam te zijn, volgt hieronder de bezwaar- en beroepsprocedure. Het kan echt de moeite waard zijn dit traject te doorlopen, omdat de keuze voor een school niet zomaar is gemaakt. De bezwaar- en beroepsprocedure Een bestuur kan een kind alleen weigeren als er schriftelijk een reden voor wordt opgegeven. De wet verplicht het bestuur de ouders duidelijk te maken dat het mogelijk is bezwaar aan te tekenen tegen de beslissing. Dit moeten de ouders binnen zes weken na het besluit van het bestuur (= de beschikking) indienen. Het bezwaar moet worden ingediend bij het bestuur. In sommige gevallen behandelt het bestuur dit bezwaarschrift zelf maar in veel gemeenten is er een bezwaar- en beroepscommissie ingesteld. Bij de beoordeling van de juistheid van de beschikking zal in de eerste plaats worden gecontroleerd of de beslissing niet in strijd is met de wet. Als een leerling op een openbare school bijvoorbeeld niet wordt toegelaten om zijn godsdienstige achtergrond, dan zal het bestuur altijd in het ongelijk worden gesteld, omdat in artikel 46 van de Wet op het Primair Onderwijs staat dat dit niet mag. Daarnaast wordt de beslissing ook getoetst aan de hand van een aantal eisen waaraan de beslissing moet voldoen. De volgende vragen kunnen worden gesteld: Is de beslissing zorgvuldig genomen? Heeft het bestuur bij het nemen van de beslissing rekening gehouden met alle beschikbare gegevens? En heeft het bestuur de belangen van alle betrokkenen voldoende in de beslissing meegewogen? Wijkt de beslissing niet af van beslissingen die in eerdere, vergelijkbare situaties zijn genomen? (Als er al eerder beslissingen zijn genomen over een vergelijkbare situatie, dan heet dat een precedent). Is de beslissing niet in strijd met eerder gewekte verwachtingen of eerdere toezeggingen? Met andere worden: wordt door de beslissing eventueel het vertrouwen in het bestuur geschaad? Is de beslissing voldoende gemotiveerd? Het bestuur moet binnen vier weken een beslissing nemen nadat er bezwaar is gemaakt tegen het besluit een kind te weigeren. In deze periode moeten dus ook de ouders in staat gesteld worden hun mening te geven. Als de beslissing die het bestuur neemt, negatief uitpakt voor de ouders, dan hebben zij nog de gelegenheid in beroep te gaan bij de rechtbank. Dit moet binnen zes weken gebeuren. Ook in dit geval is het zo, dat als het bestuur niets van zich laat horen, er sprake is van een fictieve beslissing waartegen in beroep kan worden gegaan. Als er belang bij is dat het kind zo spoedig mogelijk wordt

3 toegelaten tot de school (bijvoorbeeld omdat het kind leerplichtig is en geen school heeft), dan kunnen ouders op het moment dat ze een bezwaarschrift indienen bij het bestuur van de school, bij de rechter om een voorlopige voorziening vragen. Hiervoor moeten uiteraard wel griffierechten worden betaald. Als er om een voorlopige voorziening wordt gevraagd doet de rechter, versneld, een tussenuitspraak. In veel gevallen leggen beiden partijen zich bij deze uitspraak neer en komt er ook geen definitieve uitspraak meer. Het is immers niet reëel om na één of zelfs meer jaren een kind nog op een andere school te doen. Kort samengevat: Stap 1: Kind wordt schriftelijk aangemeld en niet toegelaten. Als het bestuur bij dit besluit gebruik maakt van andere informatie dan de ouders hebben aangeleverd, dan wordt de ouders naar hun mening gevraagd. Stap 2: Ouders dienen binnen zes weken na het besluit een bezwaarschrift in. Stap 3: Voordat het bestuur eventueel een nieuwe beslissing neemt, wordt de ouders naar hun mening gevraagd (het bestuur is verplicht de ouders te horen, maar de ouders zijn niet verplicht eraan mee te werken). Stap 4: Het bestuur beslist binnen vier weken over dit bezwaarschrift. Deze termijn kan niet worden verlengd. Stap 5: Als het bestuur wederom weigert het kind te plaatsen, dan kunnen de ouders binnen zes weken in beroep gaan. Zorgvuldigheid bij het verwijderen van een leerling Het kan voorkomen dat de school van mening is dat een leerling van school af moet. De achterliggende oorzaak van de beslissing om een kind te willen verwijderen kan heel verschillend zijn, maar duidelijk zal zijn dat gedwongen verwijdering alleen plaats zal vinden als er sprake is van een onhoudbare situatie. Er zal natuurlijk, voordat de beslissing wordt genomen, uitgebreid overleg zijn met alle betrokkenen. In de wet wordt onder andere de groepsleerkracht genoemd, maar ook de directeur, de ouders en eventuele deskundigen zullen bij de beslissing worden betrokken. Verwijdering van de basisschool Ouders moeten, voorafgaand aan het besluit tot verwijdering, worden gehoord over de situatie. De verwijdering kan pas plaatsvinden na overleg met de inspectie. Dit overleg dient er onder andere toe om na te gaan op welke andere wijze de leerling onderwijs zal kunnen volgen. Als het bestuur besluit om een leerling van school te sturen, dan is de volgende stap dat het bestuur een andere school voor de leerling zoekt. Pas als het bestuur aantoonbaar acht weken actief heeft gezocht naar een andere school (zie artikel 40 van de WPO) mag een leerling eventueel definitief worden verwijderd. Het bestuur zal dus zelf moeten gaan zoeken naar een school die het kind eventueel op wil nemen. Als dit na acht weken niet is gelukt, mag de school ertoe overgaan het kind toch de toegang tot de school te weigeren. De regels voor het verwijderen van leerlingen van basisscholen en van speciale basisscholen zijn gelijk. Net als bij de toelating gelden ook bij verwijdering de regels van de AWB: Stap 1: De ouders wordt meegedeeld dat het kind van school af moet. Deze beslissing moet goed onderbouwd zijn en schriftelijk kenbaar worden gemaakt. Stap 2: Ouders dienen binnen zes weken een bezwaarschrift in. Stap 3: Voordat het bestuur een nieuwe en eventueel andere beslissing neemt, wordt de ouders naar hun mening gevraagd (het bestuur is verplicht een hoorzitting te houden, de ouders zijn niet verplicht eraan mee te werken).

4 Stap 4: Het bestuur beslist binnen vier weken over dit bezwaarschrift. Stap 5: Als het bestuur bij zijn standpunt blijft, en het kind dus van school moet, kunnen ouders binnen zes weken in beroep gaan tegen deze beslissing bij de rechtbank. Weigeren van de toegang bij het overblijven: een afgeleide van verwijdering Ook tijdens het overblijven kan het voorkomen dat leerlingen zich misdragen. In sommige gevallen loopt het zo uit de hand dat de overblijfkrachten het kind eigenlijk niet meer willen toelaten. De vraag is dan op basis waarvan een leerling ook daadwerkelijk kan worden uitgesloten van het overblijven. Als er problemen ontstaan zal er in eerste instantie, door bijvoorbeeld de overblijfcoördinator, contact worden opgenomen met de ouders. Als de situatie daarna niet verandert, en ook de signalen van de leerkracht of de directeur geen effect hebben dan zullen er verdergaande maatregelen moeten worden genomen. De mogelijke stappen die kunnen worden gezet, zijn in feite terug te voeren op artikel 45 van de WPO. Daarin staat vermeld dat het bestuur leerlingen in de gelegenheid moet stellen over te blijven op school. Hoe daar verder vorm aan wordt gegeven, is niet de zorg van het bestuur, maar de mogelijkheid moet worden geboden. Als dus de overblijfcommissie of een andere verantwoordelijke voor het overblijven besluit dat een leerling niet meer kan worden toegelaten tot de overblijfvoorziening, dan betekent dat, dat voor die leerling de (wettelijk vastgelegde) mogelijkheid om over te blijven niet meer bestaat. Het bevoegd gezag blijft in die situatie in gebreke. Dit is alleen te recht vaardigen als er sprake is van ernstige misdragingen. Als richtlijn kan worden gehanteerd dat de leerling zich dusdanig misdraagt, dat dit gedrag ook tijdens een gewone lessituatie tot schorsing zou kunnen leiden. Het zal uiteindelijk het bestuur zijn, uiteraard na zowel de overblijfcommissie als de ouders (en eventueel de leerlingen) te hebben gehoord, dat de beslissing neemt een leerling voor een bepaalde periode de toegang tot de overblijfvoorziening te weigeren. Definitieve uitsluiting (vergelijkbaar met verwijdering) gaat weer een stap verder. Als het bestuur een dergelijke beslissing neemt, dan staat deze ook weer open voor een procedure van bezwaar en beroep zoals die hierboven bij een definitieve verwijdering van school is beschreven. Een speciale school voor basisonderwijs De speciale school voor basisonderwijs (SBO) is een nieuwe naam. Tot augustus 1998 werd er gesproken over LOM, MLK en IOBK-scholen, scholen waar kinderen op maat gesneden onderwijs kregen. Inmiddels is de Wet op het Primair Onderwijs ingevoerd. De drie vormen van speciaal onderwijs zijn gefuseerd en daardoor kunnen kinderen met verschillende achtergronden op dezelfde SBO worden opgevangen. Naast deze veranderingen wordt er ook op de basisscholen hard gewerkt aan meer onderwijs-op-maat. Steeds meer kinderen zullen daardoor in de toekomst goed opgevangen kunnen worden op de basisschool. De beslissing of een kind beter naar een SBO kan, wordt genomen door de Permanente Commissie Leerlingenzorg (PCL). Deze commissie kijkt, aan de hand van allerlei informatie, of een kind beter thuis is op een SBO. De ouders kunnen daarna zelf, binnen het eigen samenwerkingsverband, een SBO voor hun kind uitzoeken. Kiezen ze voor een SBO in een ander samenwerkingsverband dan zal eerst weer de procedure bij de PCL uit dat betreffende samenwerkingsverband moeten worden doorlopen. Begeleiding op de basisschool Voorafgaand aan een eventuele verwijzing naar een SBO heeft de basis school de plicht een kind zo goed mogelijk te begeleiden. Vanaf het moment dat de leerkracht het idee heeft dat een leerling misschien extra ondersteuning nodig heeft, is het verstandig dat de leerkracht daar overleg over heeft met de ouders. Ook al is er niets alarmerends aan de hand: voor ouders is het prettig te weten dat de leerkracht alert is en voor de leerkracht kan een gesprek met de ouders verhelderend zijn (want er kan natuurlijk ook thuis iets aan de hand zijn). Als de leerkracht binnen de school overleg heeft over de ontwikkeling van een leerling of besluit zelf een leerling te testen, is het goed als de ouders daarvan op de hoogte worden gebracht. De school moet alle extra zorg omtrent een kind goed documenteren, zodat ze in een later stadium bij een eventuele verwijzing naar een SBO kunnen aantonen dat ze op een zorgvuldige en kundige manier de leerling begeleid heb ben. Ouders kunnen al het materiaal inzien dat over hun kind wordt verzameld.

5 Een nieuwe stap wordt gezet als er overleg is met een externe deskundige over een leerling. Ouders moeten toestemming geven om ook toetsgegevens en dergelijke aan externe deskundigen ter beschikking te stellen. Ouders hebben zelf ook dan weer het recht op inzage van de stukken. Bij alle verdere stappen zullen ouders steeds hun toestemming moeten geven om materiaal over hun kind over te dragen. De Permanente Commissie Leerlingenzorg In de WPO is opgenomen dat de ouders hun kind aanmelden bij de PCL. Dit gebeurt in bijna alle gevallen in overleg met de basisschool van het kind. Het kan ook voorkomen dat een kind nog niet op een school zit, maar dat de ouders het kind aanmelden op advies van bijvoorbeeld een medisch kinderdagverblijf. Basisscholen en SBO s werken samen in een samenwerkingsverband. Een samenwerkingsverband heeft tot doel om de zorg voor kinderen op de verschillende scholen zoveel mogelijk op elkaar af te stemmen. Elk samenwerkingsverband heeft een eigen PCL. Ouders moeten hun kind in eerste instantie aanmelden bij de PCL van het samenwerkingsverband van de basisschool waar hun kind op school zit. Als een kind nog niet op school zit, dan moeten ouders hun kind aanmelden bij het samenwerkingsverband van de SBO waar ze hun kind graag willen aanmelden. Als ouders van een basisschoolkind uiteindelijk kiezen voor een SBO in een ander samenwerkingsverband, dan zullen ze hun kind ook daar weer moeten aanmelden bij de PCL. De basis voor het oordeel van de PCL wordt gevormd door het onder wijskundig rapport van de basisschool. De basisschool is verplicht om binnen één maand na een verzoek van de PCL een onderwijskundig rapport te leveren. Het onderwijskundig rapport moet aan de volgende eisen voldoen: Een beschrijving van de reden van verwijzing naar het oordeel van de directeur van de school, mede op basis van het advies van het onderwijzend personeel van de school. Een beschrijving van de maatregelen die tijdens het verblijf van de leerling op de school zijn genomen om de leerling zo goed mogelijke ondersteuning te bieden. Het onderwijskundig rapport wordt dus opgesteld door de basisschool. Het is aan te raden dat de ouders van het begin af aan worden betrok ken bij de opstelling ervan. Ook kan er ruimte worden gecreëerd voor de ouders om hun eigen opvattingen over de aard van het leerprobleem en de mogelijke oplossingen erin op te nemen. Het wordt nadrukkelijk aangeraden het onderwijskundig rapport zowel te laten ondertekenen door de school als door de ouders. De school is in ieder geval wettelijk verplicht aan ouders een afschrift van het onderwijskundig rapport te verstrekken (art. 42 WPO). Als ouders zich niet kunnen vinden in de conclusies van het onderwijs kundig rapport, dan moet aan de ouders de mogelijkheid worden geboden om zelf advies in te winnen bij deskundigen (second opinion). De PCL zal daarbij wel een termijn aangeven waarbinnen de andere deskundigenadviezen binnen moeten zijn. Bij de besluitvorming van de PCL zullen ook deze adviezen moeten worden betrokken. De beslissing van de PCL In de Wet op het Primair Onderwijs is geregeld dat de Permanente Commissie Leerlingenzorg beoordeelt of plaatsing op een speciale school voor basisonderwijs noodzakelijk is. Sommige samenwerkingsverbanden hebben ervoor gekozen de PCL meer taken te geven. Zo kunnen de beslissing- en adviesmogelijkheden van de PCL flink worden uitgebreid. De PCL kan adviezen geven aan basisscholen binnen het samenwerkingsverband over de begeleiding van leerlingen die extra zorg nodig hebben. Ook kan de PCL een inventarisatie maken van de verschillende zorgsystemen op de basisscholen en op basis daarvan individuele leerlingen adviseren over de meest geschikte basisschool. Als een PCL zich in deze richting ontwikkelt, dan wordt er gesproken over een brede PCL. Dit in tegenstelling tot een smalle PCL, die alleen beslist over de mogelijkheid tot plaatsing van een leerling op een SBO. Een brede PCL kan het volgende beslissen: Plaatsing van de leerling op een SBO is noodzakelijk. Plaatsing op een SBO is niet noodzakelijk, maar de PCL adviseert de ouders om het kind op te geven op een andere basisschool of de mogelijkheid van plaatsing op een andere speciale school te onder zoeken. Plaatsing op een SBO is niet noodzakelijk en de PCL adviseert over de wijze waarop de leerling op de basisschool zou moeten worden begeleid.

6 Als de PCL aangeeft dat een kind in aanmerking komt voor onderwijs op een SBO, dan geeft dit de ouders het recht hun kind aan te melden bij de door hen gewenste SBO. De ouders zijn niet verplicht hun kind naar een SBO te sturen. Zij kunnen ervoor kiezen hun kind toch onderwijs te laten volgen op een reguliere basisschool. Wel heeft een basisschool meer mogelijkheden een leerling te verwijderen van school als er een SBO-beschikking van de PCL ligt, omdat de school de leerling niet de zorg kan bieden die het nodig heeft, of omdat het kind niet te handhaven is. De toelatingsbeschikking van de PCL voor een leerling tot een SBO wordt voor onbepaalde tijd afgegeven. Dit betekent dat als een kind, om wat voor reden dan ook, pas na langere tijd wordt aangemeld bij een SBO van het samenwerkingsverband waartoe ook de PCL behoort die de beschikking heeft afgegeven, het kind nog steeds kan worden toegelaten. Heeft de PCL het laatste woord? De werkwijze van de PCL kan worden beoordeeld aan de hand van de AWB-regels. Dit betekent dat voor ouders de mogelijkheid bestaat om bezwaar en beroep aan te tekenen. De bezwaarschriftenprocedure wijkt een beetje af van eerder beschreven situaties. In de WPO is namelijk geregeld dat een onderdeel van de bezwaarschriftenprocedure een adviesaanvraag bij een regionale verwijzingscommissie (RVC) is. De RVC s zijn door de minister ingesteld. De PCL is verplicht om, als er een bezwaarschrift op een beslissing binnenkomt, advies te vragen aan een RVC. De RVC moet daarna binnen vier weken het advies geven aan de PCL. Bij de totstandkoming van dit advies kan de RVC gebruik maken van de gegevens zoals die zijn opgenomen in het leerlingendossier (dus zowel het onderwijskundige rapport als eventuele aanvullende gegevens). Het advies van de RVC zal dan ook zwaar wegen in de uiteindelijke beslissing van de PCL op het bezwaarschrift. Tegelijk met de bezwaarschriftenprocedure kunnen ouders een voorlopige voorziening aanvragen voor hun kind bij de president van de rechtbank. Zij kunnen daarin eisen dat de leerling direct wordt toegelaten tot een speciale school voor basisonderwijs. Dit verzoek tot een voorlopige voorziening kan op dezelfde manier worden ingediend als een beroepschrift. Wel moet duidelijk worden gemaakt waarom het noodzakelijk is dat er een voorlopige voorziening wordt getroffen. Als ouders het niet eens zijn met de beslissing van de PCL op het bezwaarschrift dan kunnen ouders in beroep gaan bij de Arrondissementsrechtbank. Eventueel is ook hoger beroep mogelijk bij de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Achtereenvolgens kunnen de volgende stappen worden gezet bij de aanmelding van een leerling bij een PCL: de ouders moeten worden gehoord als de PCL een beslissing neemt op grond van andere gegevens dan in eerste instantie aangeleverd; binnen acht weken na de aanvraag moet de PCL een beslissing nemen (=beschikking); de PCL moet duidelijk maken op grond waarvan de beslissing is genomen; binnen zes weken na de beschikking kan een bezwaarschrift worden ingediend; de PCL is verplicht advies te vragen bij een RVC; de ouders moeten worden gehoord nadat ze een bezwaarschrift hebben ingediend; binnen zes weken na ontvangst van het bezwaarschrift moet een beslissing worden genomen, deze termijn kan eventueel - beargumenteerd - met zes weken worden verlengd; als de beslissing negatief is, dan kunnen de ouders binnen zes weken in beroep gaan bij de Arrondissementsrechtbank. Kan een kind ook weer terug naar de basisschool? Plaatsing van een kind op een speciale basisschool is nooit definitief. Vóór de invoering van de WPO adviseerden schoolgebonden commissies elk jaar opnieuw over de beste plek waar een leerling het komende jaar onderwijs kon volgen. Nu is het zogenoemde terugplaatsingsbeleid (dus terug van de speciale school naar de reguliere basisschool) in handen van het samenwerkingsverband. In het zorgplan wordt onder andere beschreven op welke wijze de terugplaatsing is geregeld. Het kan zijn dat een commissie van begeleiding hierover een advies opstelt of de PCL. Deze adviezen hebben altijd betrekking op het eigen samenwerkingsverband. In het zorgplan wordt ook geregeld op welke wijze de begeleiding van de teruggeplaatste leerling zal gaan plaatsvinden. Terugplaatsing kan alleen met instemming van de ouders. De ouders beschikken immers over de toelatingsbeschikking van de PCL. Deze wordt voor onbepaalde tijd afgegeven. Dus als de betreffende commissie in het samenwerkingsverband aangeeft dat een kind kan worden teruggeplaatst, dan gaat het altijd over een advies. Als bijvoorbeeld vanuit de SBO of vanuit het samenwerkingsverband wordt afgeraden een kind terug te plaatsen, maar de ouders geven daar toch de voorkeur aan, dan is het ook mogelijk. Wel moet er een basis school worden gevonden die denkt in staat te zijn het kind goed op te kunnen vangen. En er moet rekening mee worden gehouden dat de terugplaatsing

7 misschien geen succes wordt en dat er dan nog wel alternatieven zijn. Het is dus verstandig dat niet alle wegen worden afgesneden door het nemen van een beslissing tot terugplaatsing tegen het advies van de deskundigen van het samenwerkingsverband in. Cassette Ouderparticipatie, deel 9 Bestelcode: 809 U kunt deze uitgave bestellen door 1,75 over te maken op Giro , ten name van VOO te Almere onder vermelding van bestelcode 809, verzendadres en uw lidmaatschapsnummer. Als u minder dan drie exemplaren (willekeurige titels) uit de Cassette Ouderparticipatie bestelt, dient u 1,50 extra over te maken voor administratiekosten. Bij drie of meer exemplaren vervallen de administratiekosten.