Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist. Deel III

Transcriptie

1 Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist Deel III

2 2

3 Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist Deel III 3

4 2012 Alle rechten voorbehouden 4

5 Inhoudsopgave Inleiding 1- Chronologie 2- De Beeldvorming 3- Het Dossier 4- Het Vonnis -Strafmaat -Motivatie van het vonnis 5- De fouten van Ficq 6- De ontbrekende Motieven - De acties - Het wantrouwen - Krisus - Carmen 7- Het gefabriceerde FPD-rapport 8- Het PBC-rapport 9- Karakterschets 10- De Bekentenis 11- Epiloog 12-Autobiografie 5

6 6

7 Inleiding In deel I en II van Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist komt in verschillende brieven van mij aan mijn advocaat en andere personen al naar voren dat ik veel kritiek heb op hoe het proces verlopen is. En daarbij gaat het mij dus niet zozeer om de hoogte van de straf die is opgelegd. Want levenslang voor iemand die een moord bekent, is moreel gezien misschien nog wel een milde straf. Maar de rechters spreken geen moreel oordeel uit maar een juridisch. Het is dus zo dat - los van het morele vraagstuk - zo n veroordeling juridisch moet kloppen. Het moet gebaseerd zijn op feiten en argumenten, en op wetgeving en jurisprudentie. En daar zit het probleem. En in dit deel van Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist zal ik uitleggen wat er mis is met het vonnis; hoe de beeldvorming tot stand is gekomen en welke invloed het heeft gespeeld bij het bepalen van de strafmaat; wat de waarde is van de psychologische rapporten; etc. Dit alles om een antwoord te vinden op de vraag wat er mis is met het plaatje op de cover. 7

8 8

9 1-Chronologie Datum: 16 maart 2007: Arrestatie Barcelona 17 maart 2007: Overplaatsing naar de Soto del Real gevangenis, Madrid 27 maart 2007: Uitlevering naar Nederland 27 maart 2007: In verzekeringstelling politiebureau Nijmegen 28 maart 2007: Piketadvocaat toegewezen gekregen 30 maart 2007: Benedicte Ficq toegewezen gekregen 30 maart 2007: Bevel tot inbewaringstelling 31 maart 2007: Overplaatsing naar HvB, P.I. Arnhem-zuid 3 april 2007: Verzoek OvJ triple disciplinair onderzoek 5 april 2007: Verzoek Ficq aan OvJ om deskundige deskundige te mogen aanwijzen 6 april 2007: Verslag voorgeleidingsconsult psychiater NIFP gereed 13 april 2007: Verzoek OvJ aan FPD om triple rapportage. 23 april 2007: Onderzoek mevr. Kaiser 26 april 2007: Onderzoek mevr. Kaiser 2 mei 2007: Onderzoek dhr. Baneke 16 mei 2007: Onderzoek dhr Baneke 23 mei 2007: Onderzoek dhr. Baneke 13 juni 2007: Rapport ambulant FPD-onderzoek gereed 21 juni 2007: FPD-rapport in hoofdlijnen besproken met mij 4 juli 2007: Rechtbankzitting Arnhem. Zelf nieuw gedragskundig onderzoek gevraagd. Rechtszaak uitgesteld. 26 september 2007: Pro forma-zitting 6 december 2007: Aankomst in het Pieter Baan Centrum 19 december 2007: Pro forma-zitting 26 januari 2008: Terugkeer naar HvB in de Blueband-bajes 13 februari 2008: PBC-rapport beschikbaar 21 februari 2008: 1e procesdag rechtbank Arnhem 22 februari 2008: 2e procesdag 7 maart 2008: Vonnis uitgesproken 21 maart 2008: Vonnis onherroepelijk 16 mei 2008: Overplaatsing naar P.I. Zuid-Limburg, De Geerhorst, Sittard 14 maart 2009: Overplaatsing naar P.I. Nieuw Vosseveld, Vught Voor uitgebreide informatie zie Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist, Deel I 9

10 10

11 2-De Beeldvorming Een korte inleiding over beeldvorming: Het beeld dat in de media gecreëerd wordt, bepaalt hoe mensen je zien. Afhankelijk van hoe je wordt afgeschilderd verander je van hero to zero, of vice versa. Laat ik een illustratief voorbeeld geven. Pim Fortuyn. Een vriendelijke man. Intelligent. Eloquent. Belezen. Je zou bijna zeggen: de ideale schoonzoon (afgezien van het feit dat hij met je zoon trouwt). Toch is het gelukt om die man neer te zetten als ware het de duivel in eigen persoon. Hij zou een racist zijn, een fascist. Werd vergeleken met Mussolini. Untermensch is hij genoemd. En uiteindelijk heeft hij die demonisering in de media moeten bekopen met de dood. Eigenlijk is er ook niets makkelijker dan om negatieve beeldvorming tot stand te brengen. In een brief van 7 mei 2010 aan Henk van Gelder, journalist van De Gelderlander, schrijf ik daarover het volgende: Even ter informatie vooraf: beeldvorming is heel gemakkelijk te beïnvloeden. Eén enkel detail kan bepalend zijn. Ik zal een simpel voorbeeld geven: je kunt iemand een krantenpagina lang helemaal de hemel in prijzen, maar als je het artikel afsluit met: En hij hield er ook van om bij tijd en wijle zijn snikkel in een warme watermeloen te steken, dan is iedereen de rest vergeten. Anders gezegd: één verkeerde zin, één leugen kan genoeg zijn. En dat je er niet meer vanaf komt is daarmee ook duidelijk: Ook ter informatie: negatieve beeldvorming is bijna nooit meer ongedaan te maken. Om bij het eerder genoemde voorbeeld te blijven: Je blijft altijd de man die zijn snikkel bij tijd en wijle in een warme watermeloen steekt. Hoe het een en ander werkt is ook eenvoudig voor iedereen vast te stellen. Want je moet maar eens wanneer je een nieuwe collega krijgt op je werk, tegen hem of haar zeggen dat die daar, en dan wijs je een willekeurige andere collega aan, helemaal gek is. Dan zullen ze vanaf dat moment alles interpreteren vanuit die gedachte, en zien ze alleen nog maar de rare en afwijkende gedragingen die het beeld bevestigen. En voordat ze er dan achter komen dat er met die gast niets aan de hand is, ben je jaren verder. Anders gezegd, niets is makkelijker dan iemand in een kwaad daglicht te stellen. Nu naar de beeldvorming in mijn zaak. Hoewel in principe dus één leugen genoeg is om het beeld te vertekenen, hebben we hier te maken met een veelvoud van artikelen en verspreid over een lange periode die bol staan van de onjuistheden en verzinsels. De verhouding waarheid/fantasie varieert namelijk van 0/100 tot 50/50. Een illustratief voorbeeld is het krantenartikel van Merapi Obermayer in de Volkskrant (zie Deel II Gevangenisherinneringen van een ex-anarchist). Dat is namelijk 100% bij elkaar gelogen. Ze vertelt daarin ondermeer dat we samen door het Vondelpark gewandeld hebben en ze dicht mij ondertussen allerlei fraaie eigenschappen toe. Maar ik ken dat hele mens niet! En het negatieve beeld dat ze schetst wordt vervolmaakt en definitief in het geheugen gebrand met de bewering dat ik, na die wandeling, met sardonisch genoegen een naaktslak doodtrap. Dan had ze dus nog beter over een warme watermeloen kunnen beginnen (Overigens dateert haar artikel van na de rechtszaak, dus het heeft geen invloed gehad op de strafmaat, maar het is wel tekenend voor het waarheidsgehalte van berichtgeving.) 11

12 Ik ben er overigens pas achtergekomen welke rol de beeldvorming heeft gespeeld toen het te laat was. Want ik was nauwelijks op de hoogte van de berichten in de media. Ik ving alleen af en toe iets op. En stond dan versteld van wat er allemaal beweerd werd. Ik heb het voor het eerst over in een brief aan mijn ouders (3 mei 2007): Jullie moeten niet alles geloven wat er geschreven is of gaat worden. Ik sta er zelf van te kijken wat er soms van gemaakt wordt. Zo zouden de overvallen bruut en gewelddadig zijn geweest. Niets is minder waar. En ik heb ook geen last van paranoia en achtervolgingswaanzin. Over het resultaat van al die verzonnen verhaaltjes op de voorpagina s heb ik het eigenlijk pas voor het eerst in een brief aan A.F.Th. op 12 maart 2008, na het proces dus. Het was zelfs een reden om niet in hoger beroep te gaan, aangezien ik van mening was dat mede door de negatieve beeldvorming en de maatschappelijke druk die poging bij voorbaat kansloos was: En hoewel ik het niet eens ben met de motivering die de rechters geven voor het vonnis en er ook als je de jurisprudentie bekijkt er wel iets tegen in te brengen is, ga ik waarschijnlijk niet in hoger beroep. (Ik heb nog tot volgende week vrijdag om in hoger beroep te gaan en Benedicte Ficq dringt er op aan.) De redenen daarvoor zijn divers. Eén daarvan is dat ik de kans niet erg groot acht dat de straf lager wordt. En de beeldvorming speelt daarbij toch een belangrijke rol. Zie ook de brief aan mijn advocaat B. Ficq van 15 maart 2008: [ ] Afgelopen week heb ik je al laten weten dat ik niet in hoger beroep ga. Ik zal mijn besluit toelichten. Ik zie af van hoger beroep, omdat: [1] Ik de kans zeer laag inschat dat er een lagere straf dan levenslang uitkomt. De maximale tijdelijke gevangenisstraf van 20 jaar is eigenlijk te laag als je de delicten daarvoor bij elkaar optelt. Het is heel gemakkelijk om op levenslang uit te komen, zeker gezien de beeldvorming en de maatschappelijke druk, etc. Pas in een veel later stadium heb ik een aantal artikelen over de zaak gekregen van Henk van Gelder en Paul Bolwerk, allebei journalisten van de Gelderlander, die veel over de zaak Sévèke geschreven hebben. In een brief aan A.F.Th. van 8 oktober 2008 schrijf ik: Ik wil eerst iets in zijn algemeenheid zeggen over de artikelen. Normaliter kan het me niet zoveel schelen wat mensen over me zeggen of denken. Dat was ook zo tijdens de rechtzaak. Maar ik heb inmiddels een aantal artikelen gelezen en ben toch geschrokken van de inhoud. En dan vooral omdat het volgens mij een grote invloed heeft gehad op het vonnis. Aan de hand van die artikelen ben ik gaan reconstrueren hoe het allemaal in zijn werk is gegaan. Ik haal daarvoor de brief gericht aan Henk van Gelder van 7 mei 2010 aan: [ ] De beeldvorming begint eigenlijk al in Spanje. Letterlijk. Want na mijn aanhouding (16 maart 2007) is door het Spaanse ministerie van justitie niet alleen op hun website gezet dat ik gezocht werd voor gewelddadige overvallen, maar ze plaatsten daar ook nog eens een foto van mij bij met die spottende grijns En dat is niet de officiële foto van de aanhouding, maar een - bewust gekozen - frame uit een opname gemaakt door een of andere rechercheur met zijn eigen digitale fototoestel. En dat van die gewelddadige overvallen heeft net zoveel met de 12

13 werkelijkheid te maken als die foto. Vervolgens word ik uitgeleverd en kom ik dinsdag 27 maart in Nederland aan. De volgende dag is er een persconferentie. Dan verschijnen de eerste artikelen. Het gaat al mis op 30 maart: in De Volkskrant schrijft John Schoorl een artikel waarin hij beweerd dat ik me slechts heb ingebeeld dat ik als informant werd gezien. Een aantal dagen later verschijnt er in het AD door Niels Dekker een artikel waarin wordt beweerd dat ik een paranoïde indruk maak en lijd aan achtervolgingswaanzin. Op 16 april verschijnt in De Volkskrant een soortgelijk bericht. Daarin wordt gezegd dat ik volgens bronnen bij justitie een verwarde en afwezige indruk maak. Gevolgd door de berichten dat ik onderzocht moet worden door gedragsdeskundigen van het FPD. Logisch, zullen al die lezers gedacht hebben, die vent is gek! Op 21 april komen jullie met een bericht dat ik een wantrouwende en eenzame man ben en dat argwaan mijn tweede natuur is: Zijn diepgewortelde argwaan zijn tweede natuur belemmert het aangaan van vriendschappen. En dan is het leed dus al geschied. Maar als kers op de taart wordt dan ook nog dat compleet bij elkaar gelogen FPD-rapport gepresenteerd. Waarin schaamteloos wordt beweerd dat ik lijd aan het syndroom van Asperger, dat ik antisociale en narcistische trekken vertoon en nog wat andere persoonlijkheidsstoornissen, en dat tbs met dwangverpleging noodzakelijk is. Dan is het dus afgelopen. Dat ik vervolgens in de Panorama als gestoorde gek wordt weggezet is niet verbazingwekkend meer, maar logisch. En dan maakt het zelfs niet meer uit dat er door bronnen bij justitie later ook nog eens gezegd wordt dat er een hitlist is en dat ik meer mensen wilde vermoorden. Als ik dat zou lezen allemaal zou ik ook zeggen: opsluiten en nooit meer vrijlaten. Maar het is dus allemaal (aantoonbaar) gelogen! Hoewel we in mijn zaak dus te maken hebben met een berg van artikelen, verspreid over een lange periode die bol staan van de onjuistheden en verzinsels (zoals van Merapi Obermayer), heeft het geen zin om al dat soort artikelen aan te halen of te verbeteren, want dat zou onbegonnen werk zijn, hoewel ze zeker een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de beeldvorming. Ik beperk me hier dus alleen tot die berichten en beweringen die een belangrijke en directe invloed hebben gehad op het proces en de strafmaat, zoals de artikelen die ik noem in mijn brief aan Henk van Gelder. En dat zijn er ook al genoeg. Een opsomming van de belangrijkste krantenartikelen: In De Volkskrant van 30 maart 2007, enkele dagen na mijn aankomst in Nederland, schrijft J. Schoorl al dat ik me slechts heb ingebeeld dat ik als infiltrant werd gezien (Zie bijlage 1): T. zou zich hebben ingebeeld dat hij door dit Onderzoeksbureau Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (OBIV) werd beschouwd als een infiltrant en dat hij daarom uit de kraakbeweging zou zijn verstoten. Het bureau was in zijn geheel of gedeeltelijk verantwoordelijk voor de publicaties De Tragiek van een Geheime Dienst uit 1990 en Operatie Homerus. Hierin onthulde Sévèke het bestaan van politie-informanten. In deze publicaties kwam Marcel T. in het geheel niet voor. 13

14 Dat blijft hij volhouden in daarop volgende publicaties (Zie bijlage 2). Ook volgen publicaties waarin melding wordt gemaakt dat het motief onduidelijk is of zelfs ontbreekt. En dan 4 juli, de dag van het proces is er in De Volkskrant wederom iets heel opmerkelijks te lezen. Iets dat ze is ingefluisterd door bronnen bij justitie : Sévèke was de eerste in wraakmissie. Marcel T. had meer liquidaties op het oog, maar schrok van de publiciteit. Marcel T., die vandaag terecht staat voor de rechtbank in Arnhem, wilde uit wraak meer slachtoffers in krakerskringen maken. Na de dood van de linkse activist, schrok hij echter zo van de reacties dat verdere liquidaties uitbleven. Dit zeggen bronnen rond het onderzoek naar de moord op Sévèke. Met deze voormalige huisgenoten wilde hij dan ook ooit een rekening vereffenen, zoals hij ook wraak nam op Sévèke, die bovenaan zijn lijst stond als prominentste vertegenwoordiger van de tegenbeweging. T. heeft overigens nooit een gedetailleerde dodenlijst opgesteld. Zie bijlagen 3 t/m 6. Dit was dus allemaal te lezen nog vóór dat het proces begonnen was. En het is nogal wat lijkt me, om voor het proces begonnen is te beweren dat de verdachte nog veel meer moorden wilde plegen, en ook nog eens zonder duidelijk motief. En de timing van dat laatste artikel is ook heel opmerkelijk, want dat was s morgens te lezen in de Volkskrant op de dag dat het proces plaatsvond! Later die dag is er in de berichtgeving nog wel het een en ander gewijzigd. Maar niet ten goede, want was er in die eerste berichten nog te lezen dat ik nooit een gedetailleerde dodenlijst had opgesteld, in de daarop volgende berichten valt dit te lezen: Officier van justitie Aidan van Veen citeerde uit de autobiografie van T. Hieruit blijkt dat hij een hitlist had waarop vertegenwoordigers van de kraakbeweging stonden, onder wie Sévèke, met wie hij een rekening wilde vereffenen. Of, in andere bewoordingen in dezelfde krant: Officier van justitie Aidan van Veen bevestigde woensdag in zijn betoog dat de moord op Sévèke het begin zou zijn van een reeks afrekeningen in het Nijmeegse krakersmilieu. Sévèke was de eerste in de wraakmissie. Marcel T. zou een lijst hebben samengesteld van mensen uit de Nijmeegse krakersbeweging die hij zou willen vermoorden. (Ik heb de krantenartikelen overigens zelf niet gezien, ook mijn advocaat heeft me er niet van op de hoogte gebracht, maar ik baseer me ondermeer op de gegevens uit het digitale archief van de Volkskrant en een artikel in De Vrije van 4 juli 2007 waarin te lezen valt: Het meest opzienbarende nieuws was wel dat de Volkskrant vanochtend onthulde dat Marcel T. volgens bronnen rond het onderzoek naar de moord op Sévèke plannen had om met meer betrokkenen uit de Nijmeegse kraakbeweging af te rekenen. Zie bijlage 14) Oftewel: eerst laten bronnen rond het onderzoek net voor de rechtszaak begint, weten dat ik veel meer liquidaties wilde plegen, waarna de officier van justitie er in de loop van de rechtszitting er nog een schepje bovenop doet! En zoals duidelijk moge zijn is geen van beide beweringen waar. Dat weten die bronnen bij het onderzoek en dat weet de officier van justitie. Zie alleen maar het PV van de terechtzitting in het kader van de inbewaringstelling van 30 maart 2007 (zie bijlage 7). Kortom, een eerste klas staaltje van Trial by media. 14

15 En die bronnen bij het onderzoek hebben niet alleen John Schoorl voor hun karretje gespannen door hem te voorzien van valse informatie. Ook het AD krijgt informatie van bronnen rond het onderzoek. Niels Dekker weet als eerste te melden: De Rotterdammer zou een paranoïde indruk maken en lijden aan achtervolgingswaanzin. (zie bijlage 8) En 16 april is hetzelfde te lezen in de Volkskrant: Bronnen bij politie en justitie beweren dat T. een verwarde en afwezige indruk maakt'. (zie bijlage 9) En niet toevallig is in datzelfde bericht te lezen dat: Marcel T. wordt de komende weken psychologisch en psychiatrisch onderzocht. Dit gebeurt op verzoek van het openbaar ministerie in Arnhem. En De Gelderlander komt met soortgelijke beweringen aanzetten: 21 april 2007, Henk van Gelder, Paul Bolwerk (bijlage 10): T., verdachte van de moord op Louis Sévèke, koesterde een diep geworteld wantrouwen jegens zijn kameraden in de Nijmeegse kraakbeweging van de jaren negentig. T. was er van meet af aan van overtuigd dat hij als verklikker of infiltrant van de autoriteiten werd gezien. Argwaan was zijn tweede natuur. een wantrouwende en eenzame man. Gelderlander, 30 juni 2007, Henk van Gelder, Paul Bolwerk: Bevangen door paranoia verlaat T. Nijmegen. Oftewel: hier slingeren bronnen bij politie en justitie eerst het bericht de wereld in dat ik verward ben, om een paar weken later te melden dat een psychologisch onderzoek nodig is. Het mag dan ook niet verwonderlijk zijn dat veel mensen zich tegen die tijd afvragen of ik een gestoorde gek ben. De Panorama: Op woensdag 4 juli is het zover. Dan komt de verdachte van de moord op de Nijmeegse activist Louis Sévèke voor de rechter. Over het motief van de man is weinig bekend. Is hij een politieke moordenaar of een gestoorde gek? (zie Deel I ) En als dan tijdens de eerste procesdag van 4 juli 2007 de resultaten van het FPD-onderzoek naar buiten worden gebracht en wordt beweerd dat ik aan het syndroom van Asperger lijdt en een gebrek aan inlevingsvermogen vertoon en nog een paar persoonlijkheidsstoornissen, waardoor tbs met dwangverpleging noodzakelijk wordt geacht, is het beeld compleet (zie bijlage 11). De Vrije, Anarchistisch multimedium, 4 juli 2007 (zie bijlage 14): Marcel T. heeft inderdaad zoals verwacht mocht worden een stoornis. Zoals ik in de brief van 7 mei 2010 aan Henk van Gelder al schrijf: het is allemaal gelogen en aantoonbaar onjuist. Tot die stelling beperk ik me hier. In de volgende hoofdstukken zal ik uitgebreid uitleggen waarom het een en ander onjuist is. Maar het resultaat is in ieder geval geweest dat er een negatieve beeldvorming is ontstaan: ik ben weggezet als verward, paranoïde, gestoord en zonder inlevingsvermogen en geweten. Bovendien zou het motief voor de moord ontbreken en zou ik van plan zijn geweest nog meer moorden te plegen. En deze beeld15

16 vorming is dus ontstaan c.q. tot stand gebracht, nog vóór dat het proces op 4 juli 2007 van start gaat. Anders gezegd: ik ben al veroordeeld nog voor het proces is begonnen. Want je kunt zo iemand toch niets anders geven dan levenslang? (of tbs met dwangverpleging). Bovendien staan ook de rechters bloot aan die beeldvorming: Diverse media hadden toen al een beeld geschetst van een in zichzelf gekeerde dader, die wraak zou hebben genomen op de man die hij verantwoordelijk hield voor zijn verwijdering uit de kraakwereld. Een zielige randfiguur, die zich vergeefs had afgevraagd waarom hij niet als vermeende infiltrant was verhoord door de harde krakerskern, die vervolgens in zijn eentje aanslagen had gepleegd waar niemand iets van begreep en daarna was afgegleden tot ordinaire criminaliteit. De 38-jarige Rotterdammer, die al in zijn eerste verhoor een bekentenis had afgelegd, leek een dwaas, die wraak nam als gevolg van een gedachtenspinsel. Trouw 21 februari En ik durf zelfs te beweren dat die beeldvorming bewust tot stand is gebracht door justitie. Tenslotte brengen zij die onzin naar buiten. En het is de officier van justitie die bewust de feiten verdraaid door in de rechtszaal te beweren dat ik meer mensen wilde vermoorden. Dat ik een hitlist wilde afwerken. Dat ik álle mensen die op een lijst stonden wilde vermoorden. Terwijl hij beter moet weten. En ook beter weet. Zie daarvoor zoals gezegd bijvoorbeeld het verslag van het verhoor in het kader van de inbewaringstelling van 30 maart Daaruit wordt duidelijk dat er geen sprake is van een hitlist. Bovendien is dat stuk ook interessant als het gaat over het motief, over spijt en recidivegevaar, waar ook een hoop over gelogen is door de officier van justitie, door bronnen bij politie en justitie en door de rechters. In mijn brief aan Henk van Gelder 13 oktober 2010 formuleer ik het zo: [ ]Weet je, toevallig heb ik deze week mijn dossier eindelijk compleet gekregen. (Dat is dus 1? Nee. 2? Nee. Bijna 3 jaar ná het proces. En ik heb daar zelf achteraan moeten gaan, want de advocaten die ik daarvoor heb benaderd - Ficq, Anker&Anker, Cremers - lieten het afweten. En daarmee heb je meteen antwoord op je vraag of ik nog met Ficq ga bellen). En weet je wat ik vind? Ik vind bij toeval het PV van de terechtzitting van de Raadkamer over de Inbewaringstelling. Ik heb een kopietje bijgesloten. Dan moet je maar eens lezen wat er gezegd wordt over spijt, over recidivegevaar, en hitlist. En kijk dan naar de datum. En vergelijk dat dan met wat bronnen bij justitie beweerd hebben, vergelijk het met wat de officier van justitie in zijn requisitoir gezegd heeft, vergelijk het met wat de rechters beweren in het vonnis [ ]En dan kom je ook nog eens - opnieuw! - aanzetten met: Ik betwist je stelling dat er destijds bewust is gelekt door het OM En dat terwijl ik je artikelen heb gestuurd waaruit duidelijk blijkt dat justitie informatie naar buiten heeft gebracht die een negatieve beeldvorming tot resultaat - en waarschijnlijk zelfs tot doel - hebben gehad. Zie mijn brief van 7 mei. Ik heb daarin de passages zelfs voor je onderstreept: Bronnen bij justitie beweren dat T. een verwarde en afwezige indruk maakt. En diezelfde bronnen bij justitie hebben beweerd dat ik meer moorden wilde plegen. Diezelfde bronnen hebben beweerd dat er een hitlist was. Diezelfde bronnen hebben gezegd dat ik een paranoïde indruk maakte. 16

17 Diezelfde bronnen hebben beweerd dat ik lijd aan achtervolgingswaanzin. En diezelfde bronnen bij justitie hebben naar de pers gelekt dat ik me slechts heb ingebeeld dat ik als infiltrant werd gezien. En dat was allemaal, nog vóór het proces begonnen was, te lezen op alle voorpagina s van alle ochtendkranten. Als hier geen sprake is van een parallel mediaproces en Trial by media dan weet ik het niet meer. En jij kunt vervolgens die artikelen nergens meer vinden en durft met droge ogen te beweren dat het OM niet bewust gelekt heeft! En in een later stadium, namelijk bij het proces in februari 2008 wordt door diezelfde officier van justitie in zijn requisitoir ook nog bewust ingespeeld op die beeldvorming door termen te gebruiken als koud en kil, angstaanjagend, onheilspellend, etc. (zie bijlage 12) En de rechters komen op hun beurt in het vonnis aanzetten met onzin als: een invoelbaar motief ontbreekt, onpeilbare verdachte, etc. en kunnen daarmee alleen maar wegkomen door de beeldvorming. En daarom had het geen zin om in hoger beroep te gaan: Brief Henk van Gelder 13 oktober 2010: Dus ga nou niet - opnieuw! - lopen beweren dat het in hoger beroep anders zou zijn verlopen omdat het Gerechtshof zaken toch een stuk afstandelijker benadert. Als je door bronnen bij justitie bent weggezet als gewelddadig, terrorist, paranoïde, verward, en met een af te werken hitlist op zak, en rechters gebruiken gefabriceerde psychologische rapporten waarin beweerd wordt dat ik een autist ben en gewetenloos, en dat ik een narcistische en anti-sociale persoonlijkheidsstoornis heb, waardoor tbs met dwangverpleging noodzakelijk is (en wat ook breed uit werd gemeten in de media), en ze liegen ook nog eens gewoon glashard in het vonnis, dan heeft hoger beroep heel weinig zin kan ik je zeggen. Nee, bij het Gerechtshof zou definitief met mij zijn afgerekend, waarschijnlijk door naast een (levens)lange gevangenisstraf ook nog tbs op te leggen. Ik weet hoe het werkt. En daar had ik dus niet veel zin in. Conclusie: Het was Trial by media. Wat er mis is met het plaatje op de cover, is dus dat het letterlijk t begin van de beeldvorming is, door mij doelbewust af te beelden met die spottende grijns en tegelijkertijd te beweren dat de overvallen bruut en gewelddadig waren (zie bijlage 13). Later aangevuld met al die andere onzin op de voorpagina s. Voor wie dit wat te ver gezocht vindt, en niet gelooft dat ze bij justitie zo te werk kunnen gaan, verwijs ik naar andere rechtszaken waarin dit is gebeurd. Een illustratief voorbeeld is de rechtszaak tegen Lucia de Berk. Ook zij is tot levenslang veroordeeld (in hoger beroep zelfs tot levenslang plus tbs, wat juridisch helemaal niet kan) en feitelijk ook alleen maar op basis van beeldvorming, tunnelvisie en het tegemoet willen komen aan druk vanuit de publieke opinie. Maarten t Hart schreef in een voorwoord van het boek van Lucia de Berk dat ze haar gevangenisstraf alleen maar te danken had aan: het mediacircus geregisseerd door officieren van justitie. En hij vergeleek het met een heksenproces. En haar advocaat Stijn Franken liet weten: Beeldvorming is cruciaal geweest in deze zaak [ ] Ze is niet veroordeeld op basis van feiten, maar op basis van beeldvorming. Het is maar dat u het weet 17

18 2.1 Bijlagen De Beeldvorming Moord was wraak op kraakbeweging Van onze verslaggever John Schoorl/Volkskrant AMSTERDAM/NIJMEGEN - De moord op Louis Sévèke door Marcel T. was gericht tegen het onderzoeksbureau van de linkse activist. T. zou zich hebben ingebeeld dat hij door dit Onderzoeksbureau Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (OBIV) werd beschouwd als een infiltrant en dat hij daarom uit de kraakbeweging zou zijn verstoten. Volgens bronnen rond het onderzoek was de moord niet persoonlijk gericht tegen Sévèke. Zo heeft T. dit in zijn autobiografische notities onder woorden gebracht, die onlangs werden aangetroffen. Medio jaren negentig zou hij zich hebben voorgenomen om op een dag wraak te nemen op OBIV, dat onderzoek deed naar infiltratie van politie en veiligheidsdiensten in de Nijmeegse kraakbeweging. Politie en justitie hebben inmiddels in de persoonlijke verslagen van T. kunnen teruglezen dat hij betrokken was bij alle aanslagen die onder de naam Earth Liberation Front (ELF) waren gepleegd. Hij zou gelden als de explosievenexpert van deze radicale milieubeweging, die onder meer verantwoordelijk was voor aanslagen op het gebouw van BASF in Arnhem in 1996, en de Franse financiële instellingen Banque Paribas en Credit Lyonnais in De aanslagen werden nooit opgehelderd. De daders werden gezocht in krakersmilieus van Arnhem en Nijmegen. De familie van Sévèke, verenigd in de persgroep, verklaarde dat er ruzie was geweest tussen T. en andere krakers, onder wie Sévèke. Deze aanvaring, midden jaren negentig, had te maken met het aannemen van geld van een kraakpandeigenaar. Deze eigenaar bood de krakers geld als ze maar wilden vertrekken. Over het aanbod bestond discussie in de kraakbeweging. T. zou volgens de persgroep wel het geld willen aanpakken, de krakers echter niet. Sévèke zou zeker niet verantwoordelijk zijn geweest voor het vertrek van de verdachte uit de Nijmeegse kraakbeweging, aldus de intimi. Ook heeft hij nooit met hem in één huis gewoond, veelvuldig contact gehad of hem ervan beschuldigd infiltrant te zijn. OBIV werd gevormd door Louis Sévèke en zijn huisgenoot Frank Schoenmaeckers. Het bureau was in zijn geheel of gedeeltelijk verantwoordelijk voor de publicaties De Tragiek van de Geheime Dienst uit 1990 en Operatie Homerus. Hierin onthulde Sévèke het bestaan van politie-informanten. In deze publicaties kwam Marcel T. in het geheel niet voor. T. werd op 16 maart in Barcelona in een internetcafé aangehouden. Door toedoen van het politiekorps Holland Midden, dat onderzoek deed naar gewelddadige overvallen in Zuid-Holland, Noord-Holland en Utrecht, kwam het Bamboeteam bij de 38-jarige man terecht. 18

19 Behalve de moord op Sévèke en de aanslagen in de jaren negentig zouden in zijn notities ook deze overvallen staan beschreven. Terug te lezen zou zijn hoe hij zich voorbereidde, hoe de overval verliep en wat het uiteindelijk opleverde. Bijlage 1 (bron: digitale archief Volkskrant) Marcel T. werd opgepakt na tip familieleden Van onze verslaggever John Schoorl/ Volkskrant 21 april 2007 NIJMEGEN - Marcel T., verdacht van de moord op Louis Sévèke, is op de hoogte gebracht van het feit dat de gouden tip die leidde tot zijn aanhouding afkomstig was van zijn directe familieleden. Zij zagen in het tv-programma Opsporing verzocht videobeelden van een bankovervaller in Leiden en herkenden in hem hun 38-jarige verwant. Volgens bronnen rond het onderzoek meldden de geschokte familieleden zich met deze aanwijzing nog dezelfde avond bij het televisieprogramma en bij de onderzoekers van het politiekorps Hollands Midden. De familie kon toen niet exact vertellen waar Marcel T. verbleef of woonde. Het enige contact dat zij met hem hadden verliep via . Uit deze correspondentie konden ze echter wel opmaken dat hij in Spanje zat, naar verluidt het land van zijn dromen. Ook wisten ze dat hij een kamer had in de binnenstad van Antwerpen. Bovendien waren ze in het bezit van een sleutel van een zogeheten selfstorage-kluis in Rotterdam, waar ze op zijn verzoek weleens zijn spullen hadden ondergebracht. Toen de rechercheurs deze kluis openden, vonden ze behalve zware explosieven ook zijn laptop met daarin zijn autobiografie. Hierin beschrijft hij tot in detail zijn leven en zijn daden onder meer de overvallen waarnaar de Leidse recherche onderzoek deed. Maar bovendien meldde hij hierin dat hij verantwoordelijk is voor de moord op Louis Sévèke, die plaatsvond in het centrum van Nijmegen op 15 november Nadat het Bamboeteam, dat al anderhalf jaar onderzoek deed naar de moord, werd ingelicht kon T. op 16 maart in Barcelona in een internetcafé door de Spaanse politie worden aangehouden. Naar zijn idee was Sévèke, met het door hem en een vriend bestuurde Onderzoeksbureau Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (OBIV) schuldig aan het feit dat hij uit de kraakbeweging was gezet. T. zou zich hebben ingebeeld dat Sévèke hem als een infiltrant zag. Op een dag, zo had hij zich al in de jaren negentig voorgenomen, zou hij wraak nemen. Familie en intimi van Sévèke stellen dat er nooit innig contact is geweest tussen de dader en het slachtoffer in de tijd dat beiden actief waren in de Nijmeegse kraakbeweging. Ook zou Sévèke T. niet als infiltrant hebben gezien. Bijlage 2 19

20 Sévèke was de eerste in wraakmissie Van onze verslaggever John Schoorl 04/07/07, 02:47 De moord op Louis Sévèke in november 2005 zou het begin zijn van een reeks afrekeningen in het Nijmeegse krakersmilieu. Marcel T., die vandaag terecht staat voor de rechtbank in Arnhem, wilde uit wraak meer slachtoffers in krakerskringen maken. Na de dood van de linkse activist, schrok hij echter zo van de reacties dat verdere liquidaties zijn uitgebleven... Dit zeggen bronnen rond het onderzoek naar de moord op Sévèke. Marcel T. voelde zich ernstig benadeeld door de krakerswereld, waarin hij in de jaren negentig actief was en hij zich als anarchist zeer op zijn plaats voelde. Na zijn arrestatie zei T. tijdens de politieverhoren hoezeer het hem had verwonderd dat het zo lang had geduurd voordat hij was opgepakt. Op het moment dat hij met de moord op Sévèke werd geconfronteerd, sloeg hij vrij snel door en legde hij gedetailleerde verklaringen af over wat er was voorgevallen. Marcel T. leek eerder opgelucht dan teleurgesteld te zijn over het feit dat de politie hem had gearresteerd. Oprotpremie De oorsprong van het drama lag onder meer in een kwestie rond een oprotpremie van een vastgoedhandelaar. Die zaak zette in de jaren negentig de Nijmeegse krakerskringen op scherp. Als enige kraker wilde Marcel T. twaalfduizend gulden aannemen in ruil voor vertrekken. Dit leidde tot heftige aanvaringen met krakers die hem ernstig wantrouwden en zelfs als een spion van de geheime dienst BVD zagen. Toen de premie niet werd betaald, vond T. dat hem geld door de neus was geboord. Met deze voormalige huisgenoten wilde hij dan ook ooit een rekening vereffenen, zoals hij ook wraak nam op Sévèke, die bovenaan zijn lijst stond als de prominentste vertegenwoordiger van de tegenbeweging. T. heeft overigens nooit een gedetailleerde dodenlijst opgesteld. Edmund Dantes Een halfjaar voor de moord in 2005 zocht T. per contact met Sévèke onder het pseudoniem Edmund Dantes. Hij verklaarde in die correspondentie dat hij een voormalig lid was van de Nijmeegse kraakbeweging die toentertijd veel gesproken had met agenten van de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD), nu AIVD. Hij was nu tot inkeer gekomen en wilde het complete verhaal openbaren. Sévèke, die een aantal publicaties op zijn naam heeft over infiltratie in de kraakbeweging en een stichting bestierde die hierin gespecialiseerd was, reageerde buitengewoon geïnteresseerd. Wat volgde was een spel waarin T. de boot afhield en telkens schermde met een mogelijke afspraak tussen de twee mannen. Vandaag zal de advocaat van T., Bénédicte Ficq, om uitstel van de rechtszaak vragen. Zij vraagt om nader onderzoek naar het geestelijke vermogen van haar cliënt. Bijlage 3 20

21 De haat tegen Sévèke werd gekoesterd Van onze verslaggever John Schoorl 04/07/07, 02:46 Dat Marcel T. Louis Sévèke zou vermoorden, stond al heel lang vast. Voor Marcel T. was Louis Sévèke het symbool van de Nijmeegse kraakbeweging... Dat hij pas in november 2005 zijn missie zou volbrengen tien jaar na zijn eigen krakersbestaan was niet zomaar. Even daarvoor was een liefdesrelatie op de klippen gelopen en nu was voor T. het moment daar om naar Nijmegen af te reizen. De stukgelopen verkering zette zijn wraakgevoelens in beweging. Sévèke werd het eerste slachtoffer. De afrekening zelf gebeurde in alle kalmte en had weinig weg van een emotionele, lang opgespaarde uitbarsting. Hij wachtte de linkse activist op met zijn geweer met afgezaagde loop, noemde zijn naam, schoot twee keer en verdween uit het zicht. Mensen die twintig jaar geleden met T. werkten of woonden, herinneren zich weinig van hem. Hij was er, zoals in de boekhandel Assata waar hij de eerste helft van de jaren negentig werkte, maar hij hield zich op de achtergrond. T. was een einzelgänger, weg van anarchistische lectuur en Spanje. Hij kwam veelvuldig in De Grote Broek, het Nijmeegs krakersbolwerk. Sévèke kwam er op de avond van de moord vandaan, en Assata was er gevestigd. Moordenaar en slachtoffer troffen elkaar bij vergaderingen in het pand, en toen een voormalige vriendin van T. zelfmoord pleegde, stuurde Sévèke een condoleancekaart. Er was in die jaren veel onrust in de kraakbeweging. De vrees bestond voor informanten, of voor mensen die niet recht in de leer waren. In de wereld van vrijbuiters en onaangepasten golden strenge regels, al mochten die vooral niet zo worden genoemd. Geld aannemen van een pandjesbaas of van een vastgoedeigenaar was hoogverraad. De ruzie tussen T. en leden van de kraakbeweging, onder wie Sévèke, zou hiermee te maken hebben. T. wilde van een huiseigenaar twaalfduizend gulden oprotpremie aanpakken. De anderen niet. En daar werd de wraak op Sévèke geboren. Een wraak waarvoor hij zelfs een literair-historische stijlfiguur vond: Edmund Dantes. Onder de naam van die door Alexandre Dumas gecreëerde figuur mailde hij herhaaldelijk naar Sévèke. Hij deed zich voor als een tot inkeer gekomen BVD-informant om Sévèke te lokken en hem als het ware zijn dodelijke bezoek aan te kondigen. Ook Dantes nam in het boek De Graaf van Monte Christo na jaren wraak. De aanklacht tegen T. is loodzwaar, zo blijkt uit de dagvaarding. Behalve van de moord, wordt hij verdacht van acht overvallen op grenswisselkantoren en banken, in de periode van 1999 tot De dag na de moord op Sévèke overviel hij een bank in Leiden. Ook wordt melding gemaakt van twee onopgehelderde aanslagen, twee brandstichtingen en een mislukte aanslag. Deze gebeurtenissen medio jaren 21

22 negentig leidde tot veel onrust in de omgeving van Arnhem en werden gezien als terroristische aanslagen. Dat het Bamboeteam uiteindelijk bij T. uitkwam, was het gevolg van een tip van zijn familie. Een familielid zag in Opsporing Verzocht videobeelden van een bankovervaller in Leiden en herkende daarin zijn verwant. Nog diezelfde avond belde hij het politiekorps Hollands-Midden dat de bankovervallen onderzocht. Waar Marcel uithing, wisten zijn vader en moeder, de enigen met wie hij al die jaren contact heeft gehouden, niet. T. had een appartement in Antwerpen, maar uit de mails die hij af en toe verstuurde, viel af te leiden dat hij in Spanje zat. De ouders bezaten de sleutel van een kluis in Rotterdam, waar ze op zijn verzoek zijn spullen hadden ondergebracht. Toen de rechercheurs deze kluis openden, vonden ze naast zware explosieven ook zijn laptop met daarin zijn autobiografie. Hij had al zijn daden beschreven, ook de moord op de activist. Hij had het geschreven in zijn eigen woorden, afgewisseld met teksten uit liedjes, zoals uit nummers van Bob Dylan. Wat hij had gedaan, was in zijn ogen onvermijdelijk. Bijlage 4 22

23 Sévèke was de eerste in wraakmissie Van onze verslaggever John Schoorl/ Volkskrant 04/07/07 De moord op Louis Sévèke in november 2005 zou het begin zijn van een reeks afrekeningen in het Nijmeegse krakersmilieu. Marcel T., die vandaag terecht staat voor de rechtbank in Arnhem, wilde uit wraak meer slachtoffers in krakerskringen maken. Na de dood van de linkse activist, schrok hij echter zo van de reacties dat verdere liquidaties zijn uitgebleven... Dit zeggen bronnen rond het onderzoek naar de moord op Sévèke. Marcel T. voelde zich ernstig benadeeld door de krakerswereld, waarin hij in de jaren negentig actief was en hij zich als anarchist zeer op zijn plaats voelde. Na zijn arrestatie zei T. tijdens de politieverhoren hoezeer het hem had verwonderd dat het zo lang had geduurd voordat hij was opgepakt. Op het moment dat hij met de moord op Sévèke werd geconfronteerd, sloeg hij vrij snel door en legde hij gedetailleerde verklaringen af over wat er was voorgevallen. Marcel T. leek eerder opgelucht dan teleurgesteld te zijn over het feit dat de politie hem had gearresteerd. Oprotpremie De oorsprong van het drama lag onder meer in een kwestie rond een oprotpremie van een vastgoedhandelaar. Die zaak zette in de jaren negentig de Nijmeegse krakerskringen op scherp. Als enige kraker wilde Marcel T. twaalfduizend gulden aannemen in ruil voor vertrekken. Dit leidde tot heftige aanvaringen met krakers die hem ernstig wantrouwden en zelfs als een spion van de geheime dienst BVD zagen. Toen de premie niet werd betaald, vond T. dat hem geld door de neus was geboord. Met deze voormalige huisgenoten wilde hij dan ook ooit een rekening vereffenen, zoals hij ook wraak nam op Sévèke, die bovenaan zijn lijst stond als de prominentste vertegenwoordiger van de tegenbeweging. T. heeft overigens nooit een gedetailleerde dodenlijst opgesteld. Officier van justitie Aidan van Veen citeerde uit de autobiografie van T. Hieruit blijkt dat hij een hitlist had waarop de vertegenwoordigers van de kraakbeweging stonden, onder wie Sévèke, met wie hij een rekening wilde vereffenen. Bijlage 5 23

24 Zaak-Sévèke uitgesteld voor onderzoek Van onze redactie 04/07/07, 12:38 De rechtszaak tegen de verdachte van de moord op Louis Sévèke wordt uitgesteld. Verdachte Marcel T. wordt naar het Pieter Baan Centrum in Utrecht overgebracht om daar onderzocht te worden... Onder grote belangstelling van pers, familie en vrienden van Sévèke besloot de rechtbank tot aanhouding omdat de advocaat van de verdachte, Bénédicte Ficq, twijfelt aan de bekentenis van haar cliënt. De advocaat betwijfelt of T. de moord wel heeft gepleegd. Zelf houdt de 38-jarige verdachte wel vast aan zijn bekentenis dat hij verantwoordelijk is voor de moord op Sévèke. Op de vraag van de rechter of de verdachte bij zijn eerdere bekentenis blijft, was zijn antwoord: ja. Syndroom van Asperger Ficq meent dat de rapporten van de psychologen en psychiaters niet afdoende zijn. De conclusie van de deskundigen was dat T. in aanmerking komt voor tbsbehandeling. T. is het niet eens met het tbs-advies en vroeg daarom om een nieuw onderzoek. De verdachte zou volgens onderzoekers van de Forensisch Psychiatrische Dienst lijden aan het Syndroom van Asperger. De onderzoekers leggen in hun onderzoek ook een relatie tussen het syndroom en de misdaden die de verdachte inmiddels heeft bekend. T. zou vanuit de - aan autisme verwante - stoornis hebben gehandeld, en de feiten zouden hemzelf daarom minder aan te rekenen zijn dan normaal. Wel hebben de deskundigen later een aanvullend rapport uitgebracht. Het typerende gebrek aan inlevingsvermogen bij Asperger, wordt daarin voor T. weer iets genuanceerd. Volgens advocaat Ficq is het mogelijk dat de 38-jarige T. veel van de informatie over de moord die alleen bij een dader bekend kan zijn, via andere wegen heeft verkregen. Bijvoorbeeld van getuigen of via de media en internet. Ook kloppen delen van zijn bekentenis niet met de technische feiten. Zo heeft T. uitgelegd dat hij Sévèke twee maal in de rug heeft geschoten, hoewel bij het slachtoffer schotwonden in borst en hals zijn aangetroffen. Ook is het wapen nooit gevonden op de plek waar T. zei dat hij het had weggegooid. En het blijft onduidelijk of er twee of drie maal is geschoten, volgens de advocaat. Moordwapen Tijdens de behandeling van de rechtszaak woensdag bleek dat het moordwapen, een afgezaagd jachtgeweer, nooit is gevonden. Er is gedregd in de de rivieren de Maas en de Schelde, maar het wapen is niet boven water gekomen. Lijst Officier van justitie Aidan van Veen bevestigde woensdag in zijn betoog dat de moord op Sévèke het begin zou zijn van een reeks afrekeningen in het Nijmeegse krakersmilieu. Sévèke was de eerste in wraakmissie. Marcel T., die tijdens de 24

25 behandeling van de zaak grotendeels onbewogen voor zich uit zat te staren, zou een een lijst hebben samengesteld van mensen uit de Nijmeegse krakersbeweging die hij zou willen vermoorden. Verdacht van moord De 38-jarige verdachte staat terecht voor de moord op Louis Sévèke op 15 november Daarnaast wordt hij ook verdacht van meerdere (gewapende) overvallen. Het gaat om een grenswisselkantoor in Nijmegen (juli 1999) en Utrecht (1999) en op banken in Utrecht (maart 2001), Leiden (augustus 2001, november 2005, en december 2006) en Breda (februari 2002 en maart 2006). In zijn dagboek maakt hij ook melding van zijn betrokkenheid bij een aantal aanslagen en brandstichtingen midden jaren negentig. Het gaat om brandstichtingen bij BP en de bank Credit Lyonnais in 1994 en 1995, een mislukte aanslag op de Credit Lyonnais in 1995 en aanslagen op de Banque Paribas en de BASF in Arnhem in De moord op Louis Sévèke zou zijn gericht tegen het onderzoeksbureau van de linkse activist. Marcel T. zou zich hebben ingebeeld dat hij door dit Onderzoeksbureau Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (OBIV) werd beschouwd als een infiltrant voor politie of inlichtingendiensten en dat hij daarom uit de kraakbeweging zou zijn verstoten. Bijlage 6 25

26 26

27 Bijlage 7 (Bron: dossier) 27

28 Moordenaar Sévèke gefrustreerd 31/03/07 00u07 AD Nijmegen - De moordenaar van de linkse activist Louis Sévèke, de 38-jarige Martinus (Marcel) T., heeft er bij de......politie op aangedrongen dat zijn familie wordt afgeschermd van de buitenwereld. In ruil daarvoor zou T. willen meewerken aan het onderzoek naar de moord en de serie overvallen waarvan hij wordt verdacht. T., die dinsdag na zijn uitlevering door Spanje aan Nederland direct de moord bekende, wordt tijdens ondervragingen nauwlettend in de gaten gehouden door gedragsdeskundigen. Ook worden video-opnames gemaakt. De Rotterdammer zou een paranoïde indruk maken en lijden aan achtervolgingswaanzin. De precieze aanleiding voor de moord op Sévèke is nog steeds niet duidelijk. Wel is volgens ingewijden bij de ondervragingen naar voren gekomen dat T. enkele frustraties met zich meedraagt. Zo zit het hem dwars dat hij in de jaren 90 in de krakerswereld werd gezien als verklikker. Ook is hij zwaar verontwaardigd dat hij nooit een oprotpremie ontving voor zijn vertrek uit een Nijmeegs kraakpand. Familie en vrienden van Sévèke weten niets van het gerucht dat T. door Louis Sévèke zou zijn aangewezen als infiltrant in de kraakbeweging. Wel bleek uit gesprekken met andere krakers dat T. boos was over een oprotpremie. De eigenaar van het kraakpand waar T. in de jaren 90 woonde, wilde de krakers uitkopen. T. bleek tijdens een discussie, die Sévèke leidde, de enige bewoner die op het voorstel wilde ingaan. Kort erna verliet hij de stad. Marcel T. is voor Remco Hoogma een oude bekende. De voormalig secretaris en mede-oprichter van de linkse boekhandel Assata in Nijmegen werkte enkele jaren met hem samen. Hij is verbouwereerd over het nieuws.,,als iemand die je kent tien jaar later in het nieuws komt als vermeende moordenaar dan is dat raar. Bijlage 8 (bron: digitale archief AD) 28

29 Verdachte moord-sévèke onderzocht 16 april 2007/Volkskrant ARNHEM - Marcel T., verdachte van de moord op Louis Sévèke, wordt de komende weken psychologisch en psychiatrisch onderzocht. Dit gebeurt op verzoek van het Openbaar Ministerie in Arnhem, dat het onderzoek leidt naar de moord op de Nijmeegse activist. Vast moet komen te staan of T. toerekeningsvatbaar was toen hij tot zijn daad kwam. Volgens de advocaat van Marcel T., Bénédicte Ficq, zal het persoonlijkheidsonderzoek niet worden gedaan in het Pieter Baan Centrum. Bronnen bij politie en justitie beweren dat T. een verwarde en afwezige indruk maakt'. Donderdag verlengde de Arnhemse rechtbank het voorarrest van T. Op 4 juli komt de zaak opnieuw voor de rechter. De zaak wordt dan waarschijnlijk voor het eerst inhoudelijk behandeld. T. wordt ook verdacht van een serie bankovervallen. Onduidelijk is of hij vervolgd wordt vanwege zijn rol in nog onopgehelderde aanslagen, zoals op het BASF-gebouw in Arnhem. In zijn dagboek, dat op zijn laptop is aangetroffen, zou hij zijn betrokkenheid hebben beschreven. Bijlage 9 Na zijn Nijmeegse jaren raakte Marcel op drift 21 april 2007 Gelderlander Marcel T., de verdachte van de moord op Louis Sévèke, streek begin jaren negentig in Nijmegen neer. Mensen die hem daar meemaakten, schetsen in verhoren bij de politie het beeld van een wantrouwende en eenzame man. Dat beeld komt overeen met wat Marcel aan zijn dagboek toevertrouwde en wat hij nu aan de politie vertelt. Argwaan was zijn tweede natuur. Martinus Hendrikus (Marcel) T., verdachte van de moord op Louis Sévèke, koesterde een diepgeworteld wantrouwen jegens zijn kameraden in de Nijmeegse kraakbeweging van de jaren negentig. Maar zijn houding was ook hooghartig. T. was er van meet af aan van overtuigd dat hij als verklikker of infiltrant van de autoriteiten werd gezien. Hij hield vooral Louis Sévèke verantwoordelijk voor zijn vertrek uit de krakersbeweging, omdat deze hem zou hebben beschuldigd een infiltrant te zijn. Dat blijkt uit T. s dagboek en uit de verhoren van het Nijmeegs rechercheteam. In 1993 liep T. bij boekhandel Assata binnen. Hij was een nieuweling, bij niemand bekend, en wekte daardoor inderdaad argwaan, zo vertelde Marcel de politie. Hij was met name bang dat hij zou worden onderworpen aan een hardhandig krakersverhoor. Binnen de beweging deden immers allerlei verhalen de ronde over de wijze waarop met verklikkers werd omgesprongen. Tijdens hun ondervraging zouden zij in kelders van kraakpanden geboeid op een stoel met een zak over hun hoofd worden mishandeld, verklaarde T. tegenover de recherche. Anderzijds hoopte hij dat het tot zo n verhoor zou komen, want dan zou hij juist 29

30 kunnen bewijzen dat hij geen politie-informant was. Dat nieuwelingen een tijdje in de gaten werden gehouden, is volgens een ex-kraker een standaardprocedure. In de jaren negentig schroomden de politie en de inlichtingendiensten niet om infiltranten in te zetten om de Nijmeegse krakersscene in beeld te krijgen. De voormalige activist veronderstelt dat er in het geval van Marcel T. echt helemaal geen aanleiding was om zo paranoia te zijn. Op hem rustte, voor zover ik weet, helemaal niet de verdenking dat hij fout zou zijn. Verbazingwekkend dat hij zo lang heeft lopen malen. Ja, als je je niet uit en de kans ontloopt gecorrigeerd te worden, kan het natuurlijk goed mis gaan. Het lijkt wel of hij zijn eigen roman is gaan leven, aldus een ingewijde uit de Nijmeegse links-activistische kring. In het dagboek en de verhoren komt Marcel T. naar voren als een intelligente, introverte en eenzame man die zich snel buitengesloten voelt. Een solist. Weloverwogen en bedachtzaam formulerend. Het dagboek, zo blijkt uit zijn relaas, is zijn klankbord, zijn beste vriend als het ware. Dat dagboek leest als een autobiografie, waarin T. veel intieme details over zijn leven prijsgeeft. Ook beschrijft hij zijn motieven voor het plegen van bankovervallen en bomaanslagen. Zo hebben een gebeurtenis in zijn jeugdjaren en de Nijmeegse krakersperiode, naar het schijnt, een zware wissel op zijn gevoelsleven getrokken. Na zijn Nijmeegse jaren raakte Marcel op drift. Hij pendelde na 1999 tussen Nederland, België en Spanje zonder sporen na te laten. Ook wisselde hij regelmatig van identiteit. Vrijwel niemand, op een enkel familielid na, is volgens welingelichte bronnen in staat gebleken om een meer dan oppervlakkige schets van hem te geven. T. heeft inmiddels ook verklaard hoe hij bij de moord op Sévèke te werk is gegaan. Hij wachtte zijn slachtoffer op dinsdag 15 november 2005 buiten op. Sévèke woonde in het voormalige krakersbolwerk Grote Broek een vergadering bij, maar verliet de bijeenkomst voortijdig voor een privé-afspraak Op de hoek van de Van Welderenstraat en de Eilbrachtstraat werd Sévèke door T. benaderd. Na de liquidatie wandelde Marcel kalm weg. Een verschrikte voorbijganger die hem tegemoet liep, liet hij weten dat er waarschijnlijk was geschoten. Bijlage 10 (bron: digitale archief Gelderlander) 30