CHRISTINE OTTEN, Tussen Country en Westen

Transcriptie

1 CHRISTINE OTTEN, Tussen Country en Westen Haar autobiografische roman Om adem te kunnen halen is onlangs verschenen en speelt zich grotendeels af in Deventer, waar zij tot haar 18de woonde. Vanaf maart staat ze bovendien op de planken met Country en Westen, samen met Jeffrey Spalburg en Linar Ogenia. Een muzikale mix van theater, literatuur en cabaret, dat op humoristische wijze gaat over het wonen in het westen met roots in het oosten. Zelf noemt ze het een literair muziektheater. Christine Otten is een veelzijdige vrouw. Schrijfster, journalist en performer. Wat haar drijft? Literatuur zo leuk mogelijk maken, voor alle leeftijden en alle kleuren.

2 Om adem te kunnen halen Ik heb 2 jaar over dit boek gedaan. Door het autobiografische karakter was het vanuit emotioneel oogpunt een moeilijk boek om te schrijven. Ik wilde een boek schrijven over mijn vlucht uit Deventer op mijn 18de, maar gaandeweg kwam ik erachter dat het veel meer ging over de vaderdochterrelatie die mij jarenlang gekweld heeft. Door de ziekte van mijn vader en zijn verschillende opnames in psychiatrische inrichtingen had ik niet bepaald een zorgeloze jeugd. Het boek laat vanuit een wisselend perspectief zien hoe emoties als schaamte, boosheid, schuldgevoel en angst zich nestelen in ons gezin en in mijzelf als hoofdpersoon van het boek. Vluchten uit Deventer Ja, zo noem ik het en zo voelde ik het toen ook. Maar de tijd heeft zijn werk goed gedaan hoor, inmiddels heb ik mede door het schrijven van dit boek wel afgerekend met de demonen uit het verleden. De relatie met mijn vader is op tijd hersteld. En eerlijk gezegd, de vlucht was ook een praktische, want ik wilde studeren en dat kon in Deventer niet. Dus ben ik naar Utrecht gegaan en later naar Amsterdam. Maar ik kom nog vaak in Deventer, met plezier. Door de ziekte van mijn vader en zijn verschillende opnames in psychiatrische inrichtingen had ik niet bepaald een zorgeloze jeugd.

3 Country en Westen Zo heet de show waarin ze momenteel te zien is, onder andere in theater Bouwkunde. Een toepasselijke plek, want het gaat vooral over Deventer. In haar leven een terugkerend thema: het pendelen tussen oost en west. Tussen Deventer en Amsterdam, maar ook tussen Nederland en Amerika, waar ze een speciale band mee heeft. Voor mijn boek De Laatste Dichters ging ik voor research naar de VS. Ik was daar op 11 september toen de twee vliegtuigen het WTC invlogen en de wereld in een klap anders was. Ook mijn eigen wereld, want ik was in een totaal ontredderd New York. Het was net alsof ik figurant was in een film als Independance Day. Ik was plotseling helemaal op mezelf aangewezen en in die afschuwelijke chaos daalde er een vreemd soort gevoel van vrijheid over me neer. Alsof er een onzichtbare last van mijn schouders afgleed. Ondanks of juist dankzij de heftigheid van dat moment bleek het achteraf echt een keerpunt in mijn leven. Ik liet mijn hoofdpersonen uit het boek overkomen uit de VS. Ze zaten huilend in de zaal. De laatste dichters Ik heb aan de gebeurtenissen in New York destijds ook diepe vriendschappen overgehouden, want bij toeval lukte het toch nog om de toekomstige hoofdpersonen van mijn boek - of eigenlijk de rolmodellen daarvoor - te ontmoeten en te interviewen. Niet op de manier zoals gepland, maar al rijdend in een Grey houndbus, vluchtend uit New York en op weg naar de roots van deze zwarte mannen, die ik De Laatste Dichters noem. Uiteindelijk werd het boek genomineerd voor de Libris Literatuurprijs en is het verfilmd voor het

4 theater. Ik liet mijn hoofdpersonen uit het boek overkomen uit de VS. Ze zaten huilend in de zaal. Mijn genre bestaat niet Ik gebruik de werkelijkheid op een bepaalde manier om het te verwerken tot fictie. Volgens sommige collega s bestaat dat niet en kan dat niet. Ik schrijf vanuit een journalistieke achtergrond. Maar het grote verschil met journalistiek is de diepere laag die je in een roman opzoekt. Ik kruip graag in iemands huid, om van binnenuit te kunnen schrijven. En ik houd van eenvoud en echtheid. Het moet niet te gemaakt zijn. Geen highbrow geleuter. Bijlmer Boekt: literaire variété Dan kom je al gauw uit op haar drijfveren: Ik wil literatuur zo leuk mogelijk maken voor iedereen. Letteren zijn heel wit. Ik wil voor alle kleuren en alle leeftijden schrijven. Soms moet je literatuur echt naar de mensen toebrengen. In de Bijlmer bijvoorbeeld is literatuur geen gemeengoed. Daar sta ik vier keer per jaar in het Bijlmerparktheater met het programma Bijlmer Boekt. Een soort Ik wil literatuur zo leuk mogelijk maken voor iedereen. Letteren zijn heel wit. Ik wil voor alle kleuren en alle leeftijden schrijven.

5 bonte avond van literatuur, muziek, cabaret, dans en discussies. Iedere keer met andere gasten, bekend en onbekend. Ontzettend leuk om te doen en een buitengewoon succes, het is iedere keer weer een groot feest. Eigenlijk komt het idee voor Bijlmer Boekt uit Deventer, waar ik als kind de jaarlijkse bonte avond van Sallandia, de voetbalclub van mijn vader, altijd het einde vond. Deventer terugveroverd Christine woont in Amsterdam, in Tuindorp Oostzaan, vlakbij het IJ. Een soort Knutteldorp, maar dan in Amsterdam. Lange tijd was Deventer voor haar een plek van om te vergeten, maar tegenwoordig komt ze er weer vaak. Ik heb Deventer gevoelsmatig echt terugveroverd. Er is weer ruimte voor goede herinneringen. De prachtige IJssel, de fietstochtjes naar Diepenveen. Als puber rondhangen op de oude stadswal, blowend. Ja, ik was wel een beetje onaangepast in die tijd, haha. stad. Sinds er studenten zijn is het veel levendiger geworden en hipper. En de binnenstad is zo ontzettend mooi. Een van mijn vrienden uit Amerika vindt Deventer de mooiste stad ter wereld. Het Bergkwartier is toch net Italië? In mijn tijd was dit gedeelte van de stad nog helemaal verpauperd. Nu is het een en al kunst en cultuur, bijzondere winkeltjes en allerlei galerietjes. Galerie Kiek-kus bijvoorbeeld. Deventers voor kijk eens. Ja Deventer is een fantastisch mooie stad. Stukje Italië in Overijssel Wat er veranderd is sinds haar vertrek? Nou, ik werd echt getroffen door de gezelligheid van de 23 maart Country en Westen in theater Bouwkunde Om adem te kunnen halen: boektrailer 14 mei Bijlmer Boekt Meer Christine Otten op auteur Katja Hogenes fotografie Ilona Hendriks