Afdeling bestuursrechtspraak. Bth, arc I uiitv.dev. Afged. Uw kenmerk. Behandelend ambtenaar E.S.W. Wooning

Transcriptie

1 vanstate Afdeling bestuursrechtspraak min 2ik.2036 Raad van de gemeente Bladel Postbus AA BLADEL Gemeente Bladel Ingek. d.d: 1 9 APR Bth, arc I uiitv.dev. Afged Datum 18 april 2012 Ons nummer /1/R4 Uw kenmerk Onderwerp Bladel Bp 'Buitengebied Bladel' Behandelend ambtenaar E.S.W. Wooning In de bovenvermelde zaak is uitspraak gedaan. Een afschrift van deze uitspraak treft u hierbij aan. Hoogachtend, de secretaris van de Raad van State, U- mr. H.H.C. Visser De Raad van State is op 30 april en 18 mei gesloten (CA0) Postbus EA Den Haag -T F Bij correspondentie de datum en het nummer van deze brief vermelden

2 Raad vanstate /1/R4. Datum uitspraak: 18 april 2012 AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK Uitspraak in het geding tussen: 1. B.J.C.M. Wouters-Vermeulen, wonend te Bladel, 2. W.M.M. Ansems, wonend te Casteren, gemeente Bladel, 3. E.G.M. Heuveling, wonend te Netersel, gemeente Bladel, 4. H.W.F. Castelijns en C. Castelijns-Houbraken (hierna tezamen en in enkelvoud: Castelijns-Houbraken) wonend te Hapert, Gemeente Bladel 5. P. van de Wijdeven, wonend te Hoogeloon, gemeente Bladel, 6. C.W. Molenaar en J.C.M. Verkleij, wonend te Hoogeloon, gemeente Bladel, 7. F. Meulenbroeks, wonend te Bladel, 8. J.S.J. Bogaard, wonend te Hapert, gemeente Bladel, 9. J.C.M.M. Castelijns en D.H.P. van Rooij (hierna tezamen: Castelijns en Van Rooij), wonend te Hapert, gemeente Bladel, 10. E.J.H. Vos, wonend te Hapert, gemeente Bladel, en anderen, 11. J.L.A. Castelijns en C.A.M. Castelijns-van Gestel (hierna tezamen in enkelvoud: Castelijns-Van Gestel), wonend te Hapert, gemeente Bladel, 12. P.J.J. Maandonks, wonend te Bladel, 13. J.A.M. Beijsehs, wonend te Bladel, 14. A.B.M. Landers, wonend te Bladel, 15. N.M. Bleijs, wonend te Hapert, gemeente Bladel, 16. W. van Kollenburg, wonend te Oost- West- en Middelbeers, gemeente Oirschot, 17. J. Wilborts, wonend te Casteren, gemeente Bladel,

3 /1/R april J.G.M. Aarts, wonend te Bladel, 19. J. Roijmans, wonend te Netersel, gemeente Bladel, 20. de maatschap Aarts-Lavrijssen (hierna: Aarts-Lavrijssen), gevestigd te Bladel, waarvan de maten zijn J.G.M. Aarts en J.C.M. Aarts- Lavrijssen, beiden wonend te Bladel, 21. A.H.M. Maandonks, wonend te Bladel, 22. P.J.A.E. Peters, wonend te Bladel, appellanten, de raad van de gemeente Bladel, verweerder.

4 /1/R april Procesverloop Bij besluit van 22 februari 2010 heeft de raad het bestemmingsplan "Buitengebied Bladel 2010" vastgesteld. Tegen dit besluit hebben Wouters-Vermeulen, Ansems, Heuveling, Castelijns-Houbraken, Van de Wijdeven, Molenaar en Verkleij, Meulenbroeks, Bogaard, Castelijns en Van Rooij, Vos en anderen, Castelijns-Van Gestel, P.J.J. Maandonks, Beijsens, Landers, N.M. Bleijs, Van Kollenburg, Wilborts, Aarts, Roijmans, Aarts-Lavrijssen, A.H.M. Maandonks en Peters tijdig beroep ingesteld. De raad heeft een verweerschrift ingediend. De Stichting Advisering Bestuursrechtspraak voor Milieu en Ruimtelijke Ordening heeft desverzocht een deskundigenbericht uitgebracht. Wouters-Vermeulen, Heuveling, Castelijns-Houbraken, Van de Wijdeven, Molenaar en Verkleij, Meulenbroeks, Bogaard, Castelijns en Van Rooij, Vos en anderen, Castelijns-Van Gestel, P.J.J. Maandonks, Landers, Van Kollenburg, Wilborts, Roijmans, Aarts-Lavrijssen, A.H.M. Maandonks, Peters en de raad hebben hun zienswijze daarop naar voren gebracht. Heuveling, Van de Wijdeven, Molenaar en Verkleij, Meulenbroeks, Vos en anderen, Castelijns-Van Gestel, P.J.J. Maandonks, Landers, Wilborts, Peters en de raad hebben nadere stukken ingediend. De Afdeling heeft de zaak ter zitting behandeld op 10 en 11 januari 2012, waar een aantal partijen is verschenen of zich heeft doen vertegenwoordigen. Ook de raad heeft zich doen vertegenwoordigen. 2. Overwegingen 2.1. Het plan voorziet in een actuele juridisch-planologische regeling voor het buitengebied van de gemeente Bladel. Het beroep van Wouters-Vermeulen 2.2. Wouters-Vermeulen kan zich niet verenigen met de bestemming "Agrarisch" die is toegekend aan haar perceel Het Bosch 11A. Zij betoogt dat de op haar perceel aanwezige tot woning omgebouwde veeschuur met bijbehorende opstallen ten onrechte niet als zodanig is bestemd, maar opnieuw onder de beschermende werking van het overgangsrecht is gebracht nu het gemeentebestuur heeft aangegeven dat er geen reden is om het met het plan strijdige gebruik te beëindigen. Zij wijst erop dat de voormalige veeschuur al vanaf 1972 onafgebroken gebruikt wordt als woning. Volgens Wouters-Vermeulen had zij, gelet op de gewekte verwachtingen, er redelijkerwijs op mogen vertrouwen dat een woonbestemming aan haar perceel werd toegekend. Ten slotte betoogt zij dat het beleid niet in de weg staat aan een woonbestemming.

5 /1/R april De raad heeft er voor gekozen om het gebruik als woning van de voormalige veeschuur niet als zodanig te bestemmen. De raad stelt zich op het standpunt dat legalisatie van het gebruik als woning in strijd is met het beleid om geen nieuwe woningen in het buitengebied toe te staan. Bovendien drukt een extra woning op het maximale aantal woningen in de gemeente waardoor andere woningbouwprojecten in gevaar komen. Volgens de raad mag het gebruik als woning op grond van het overgangsrecht worden voortgezet en de bestaande bebouwing in stand worden gelaten; meewerken aan vernieuwing en/of vergroting van de woning is volgens de raad niet wenselijk Ingevolge artikel 3.1 van de planregels zijn de voor "Agrarisch" aangewezen gronden, voor zover van belang, bestemd voor wonen in een bedrijfswoning binnen het bouwvlak. Ingevolge artikel 41.2, onder a, van de planregels, mag het gebruik van grond en bouwwerken dat bestond op het tijdstip van inwerkingtreding van het plan en hiermee in strijd is, worden voorgezet. Ingevolge artikel 41.2, onder d, van de planregels, is het bepaalde onder 41.2, onder a, niet van toepassing op het gebruik, dat reeds in strijd was met het voorheen geldende bestemmingsplan, daaronder begrepen de overgangsbepalingen van dat plan Gelet op het gemeentelijke en provinciale beleid dat gericht is op het tegengaan van verstening van het buitengebied, heeft de raad in redelijkheid het bestemmen van de voormalige veeschuur met opstallen als woning, zoals door Wouters-Vermeulen wordt bepleit, niet wenselijk kunnen achten. Dat ten tijde van de aanvang van het gebruik als woning dit beleid niet zou hebben gegolden en dat een woonbestemming op het perceel niet wordt beperkt door en geen negatieve gevolgen heeft op de omgeving, geeft geen aanleiding voor het oordeel dat de raad in dit geval niet aan het gemeentelijke en provinciale beleid heeft kunnen vasthouden. Ook faalt het betoog dat het beleid niet in de weg staat aan een woonbestemming omdat van verstening als gevolg van een nieuwe woning geen sprake is. De verstening waarop het gemeentelijke en provinciale beleid doelt, betreft het juridisch-planologisch toevoegen van permanente woonvoorzieningen en niet slechts het feitelijk toevoegen van een nieuwe woning Het betoog van Wouters-Vermeulen dat het vertrouwensbeginsel is geschonden door niet te voorzien in een woonbestemming op haar perceel, faalt. Uit de omstandigheid dat sinds de aanvang van het gebruik als woning niet is opgetreden tegen dit gebruik en uit de omstandigheid dat het gebruik al langere tijd onder de beschermende werking van het overgangsrecht valt, volgt niet dat aan het perceel een woonbestemming moet worden toegekend. In beginsel doet gebruik in strijd met een geldende bestemming dan wel gebruik dat onder het overgangsrecht valt geen gerechtvaardigde rechten en verwachtingen ontstaan. Aan de verlening van een bouwvergunning voor een carport-hondenhok-berging en van een uitwegvergunning kon evenmin de gerechtvaardigde verwachting worden ontleend dat de raad bij de vaststelling van het voorliggende plan het bestaande gebruik van het perceel als zodanig zou bestemmen. Hiervoor is

6 /1 /R april 2012 van belang dat in deze vergunningen niet het recht besloten ligt de voormalige veeschuur te mogen gebruiken voor permanente bewoning. Voor zover Wouters-Vermeulen een beroep doet op gedane toezeggingen inhoudende dat op termijn aan haar perceel een woonbestemming zou worden toegekend en dat medewerking zou worden verleend aan een nieuwbouwplan via een procedure op grond van artikel 19 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening, overweegt de Afdeling dat in dit geval niet is gebleken van concrete toezeggingen namens de raad inhoudende dat de bestemming zou worden gewijzigd in de door Wouters-Vermeulen gewenste zin. In het algemeen kunnen geen rechten worden ontleend aan toezeggingen die zijn gedaan door niet ter zake beslissingsbevoegden. Het betoog faalt In hetgeen Wouters-Vermeulen heeft aangevoerd, ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het plandeel met de bestemming "Agrarisch" wat betreft het perceel Het Bosch 11A strekt ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening. In het voor het overige door Wouters-Vermeulen aangevoerde wordt evenmin aanleiding gevonden voor het oordeel dat het bestreden besluit in zoverre anderszins is voorbereid of genomen in strijd met het recht. Het beroep van Wouters-Vermeulen is ongegrond. Het beroep van Ansems 2.3. Het beroep van Ansems richt zich tegen de plandelen met de bestemmingen "Agrarisch" en "Maatschappelijk" voor het perceel Wagenbroeken 3a te Casteren, gemeente Bladel, voor zover het niet is toegestaan zijn dierenpension ter plaatse uit te breiden. Hij voert aan dat uitbreiding op grond van het bestemmingsplan "Buitengebied 1998" wel mogelijk was. Volgens Ansems is hij van de herziening van laatstgenoemd plan in 2002 ten onrechte niet op de hoogte gesteld. Daarnaast stelt Ansems te beschikken over een in 1979 verleende bouwvergunning voor een varkensstal waarmee in het plan ten onrechte geen rekening is gehouden. Volgens Ansems brengt het ontbreken van uitbreidingsmogelijkheden de bedrijfsvoering van zijn dierenpension in gevaar. Ansems voert verder aan dat aan het voornemen van de gemeente om woningen te realiseren in de omgeving van het dierenpension geen zwaarder gewicht mag worden toegekend dan aan zijn wens tot uitbreiding van het dierenpension. Voorts richt Ansems zich tegen de vaststelling van het plan voor zover aan het deel van zijn woning dat buiten het bouwvlak valt de bestemming "Agrarisch" is toegekend De raad stelt dat het voorheen geldende plan "Buitengebied gemeente Bladel 1998, V herziening 2002" Ansems geen uitbreidingsmogelijkheden bood en dat de in 1979 verleende bouwvergunning voor een varkensstal door het college van burgemeester en wethouders zal worden ingetrokken. De raad heeft in het plan niet voorzien in uitbreidingsmogelijkheden voor het dierenpension, omdat het plan conserverend van aard is en Ansems geen concrete plannen voor uitbreiding

7 /1/R april 2012 heeft ingediend. De raad heeft ter zitting weersproken dat een rol heeft gespeeld dat het voornemen bestaat in de nabijheid van het dierenpension woningen te realiseren. Dat een deel van de woning van Ansems buiten het bouwvlak valt, is volgens de raad een vergissing die bij de volgende herziening van het plan zal worden gecorrigeerd In het voorheen geldende bestemmingsplan "Buitengebied gemeente Bladel 1998, 1 e herziening 2002" is aan een deel van het perceel Wagenbroeken 3a de bestemming "Buitengebied gebonden bedrijven" toegekend. Ingevolge artikel 2.4 van de voorschriften van dat plan, gelezen in samenhang met de daarbij behorende "staat van niet-agrarische bedrijven/functies" is, voor zover hier van belang, op de gronden aan Wagenbroeken 3a een dierenpension toegestaan met 610 m 2 bestaande bedrijfsbebouwing en 10% uitbreiding In het voorliggende plan is aan een deel van het perceel Wagenbroeken 3a de bestemming "Maatschappelijk" toegekend met de nadere aanduiding "specifieke vorm van maatschappelijk - dierenpension". Het maximale bebouwingsoppervlak van deze gronden is blijkens de aanduiding op de verbeelding 671 m z. Aan de overige gronden is de bestemming "Agrarisch" toegekend Gelet op het vorenstaande mocht zowel op grond van het voorheen geldende als het voorliggende plan maximaal 671 m 2 van het perceel Wagenbroeken 3a worden bebouwd ten behoeve van het dierenpension. De bebouwingsmogelijkheden van Ansems zijn dan ook niet beperkt ten opzichte van het voorheen geldende plan. Ansems voert in dit verband tevergeefs aan dat hij ten onrechte niet op de hoogte is gesteld van de herziening van het bestemmingsplan "Buitengebied 1998" in Die herziening staat in deze procedure niet ter beoordeling en in de Wet op de Ruimtelijke Ordening noch in enig ander wettelijk voorschrift valt een bepaling aan te wijzen op grond waarvan de verplichting bestaat eventuele belanghebbenden persoonlijk in kennis te stellen van de terinzagelegging van een ontwerp van een bestemmingsplan. Ansems heeft niet aannemelijk gemaakt dat hij een concreet plan voor uitbreiding aan de raad heeft voorgelegd. Voorts heeft Ansems zijn stelling dat de mogelijkheid om uit te breiden van wezenlijk belang is voor het voortbestaan van het dierenpension niet onderbouwd. Aldus heeft de raad, mede gelet op het conserverende karakter van het plan, in redelijkheid kunnen afzien van het in het plan opnemen van de door Ansems gewenste uitbreidingsmogelijkheid voor het dierenpension. Voor zover Ansems wijst op de bouwvergunning die in 1979 is verleend voor de bouw van een varkensstal, overweegt de Afdeling dat deze bouwvergunning tot op heden niet is gebruikt, het college van burgemeester en wethouders voornemens is tot intrekking hiervan over te gaan en Ansems niet aannemelijk heeft gemaakt dat de vergunde varkensstal zou kunnen worden gebruikt ten behoeve van het dierenpension. Gelet hierop heeft de raad naar het oordeel van de Afdeling in de in 1979 verleende

8 /1/R april 2012 bouwvergunning geen aanleiding hoeven te zien de door Ansems gewenste uitbreiding in het plan mogelijk te maken Nu de raad heeft erkend dat de woning van Ansems bij vergissing gedeeltelijk binnen het plandeel met de bestemming "Agrarisch" is gesitueerd en zich aldus op een ander standpunt stelt dan bij het nemen van het besluit zonder dat gewijzigde omstandigheden hiertoe aanleiding hebben gegeven, slaagt het betoog in zoverre In hetgeen Ansems heeft aangevoerd ziet de Afdeling aanleiding voor het oordeel dat het bestreden besluit, voor zover het betreft het plandeel met de bestemming "Agrarisch" voor het perceel Wagenbroeken 3a te Casteren, is genomen in strijd met de bij het voorbereiden van een besluit te betrachten zorgvuldigheid. Het beroep van Ansems is in zoverre gegrond. Het bestreden besluit dient in zoverre wegens strijd met artikel 3:2 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) te worden vernietigd In hetgeen Ansems voor het overige heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het plandeel "Maatschappelijk" voor het perceel Wagenbroeken 3a te Casteren strekt ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening. In het voor het overige door Ansems aangevoerde wordt evenmin aanleiding gevonden voor het oordeel dat het bestreden besluit in zoverre anderszins is voorbereid of genomen in strijd met het recht. Het beroep van Ansems is voor het overige ongegrond. Het beroep van Heuveling 2.4. De raad betwist de ontvankelijkheid van het beroep van Heuveling. Volgens de raad is Heuveling geen belanghebbende, als bedoeld in artikel 1:2 van de Awb, bij het plandeel Polderdijk omdat het perceel De Muilen 4 op ruime afstand ligt en vanaf de locaties waar de nieuw te bouwen woningen worden gerealiseerd evenmin zicht bestaat op het plandeel Polderdijk Het plan voorziet op het plandeel Polderdijk in de mogelijkheid om binnen de bestaande bebouwing een houtbewerkingsbedrijf uit te oefenen met een maximale oppervlakte van 800 m 2. Volgens het deskundigenbericht is de afstand tussen het perceel De Muilen 4 en het plandeel Polderdijk 80 meter. Gelet op deze afstand en gelet op de maximale oppervlakte van het houtbewerkingsbedrijf waarin het plan voorziet, acht de Afdeling niet uitgesloten dat de woning en de nieuwbouwlocaties op het perceel De Muilen 4 nadelige milieugevolgen van het houtbewerkingsbedrijf kunnen ondervinden. Hieruit volgt dat Heuveling een rechtstreeks betrokken en een in voldoende mate van anderen onderscheidend persoonlijk belang heeft bij het plandeel Polderdijk eo derhalve kan worden aangemerkt als belanghebbende in de zin van artikel 1:2, eerste lid, van de Awb. Het beroep van Heuveling is derhalve ontvankelijk.

9 /1/R april Het beroep van Heuveling richt zich tegen het plandeel met de bestemming "Bedrijf" en de aanduiding "specifieke vorm van bedrijf-houtbewerkingsbedrijf" voor zover het betreft het perceel Polderdijk 9 te Netersel, gemeente Bladel (hierna: het plandeel Polderdijk). Daartoe voert hij aan dat het plan ten onrechte een houtbewerkingsbedrijf mogelijk maakt in de directe nabijheid van zijn perceel De Muilen 4, waarop hij twee woningen wil bouwen. Heuveling betoogt dat geen rekening is gehouden met de uitbreidingsmogelijkheden van de houtzagerij. Daarnaast voert hij aan dat ten onrechte niet voldaan wordt aan de richtafstanden voor geluid, stof en gevaar in de door de Vereniging van Nederlandse Gemeenten uitgegeven brochure "Bedrijven en milieuzonering" (hierna; de VNG-brochure). Verder voert hij aan dat geen rekening is gehouden met rook- en geurhinder vanwege het gebruik van houtkachels door de houtzagerij. Daarnaast betoogt hij dat gelet op de milieubelastende activiteiten het toestaan van een bedrijf in milieucategorie 3 in het kernrandgebied, in strijd is met een goede ruimtelijke ordening De raad heeft ervoor gekozen het bestaande gebruik van het perceel voor een houtbewerkingsbedrijf als zodanig te bestemmen. De raad stelt zich op basis van het door SRE Milieudienst opgestelde rapport van 31 augustus 2010 over de beoordeling van het woonklimaat ter plaatse van de te realiseren woningen en de gevolgen daarvan voor de omliggende bedrijven op het standpunt dat het houtbewerkingsbedrijf de bouw van de woningen niet belemmert. De raad wijst erop dat het plan niet in uitbreidingsmogelijkheden voor het houtbewerkingsbedrijf voorziet. Volgens de raad wordt nagenoeg voldaan aan de richtafstanden uit de VNG-brochure. Ten slotte stelt de raad dat op een verantwoorde wijze een categorie 3-bedrijf binnen het kernrandgebied mogelijk wordt gemaakt Aan het mogelijk maken van een houtbewerkingsbedrijf op het plandeel Polderdijk ligt een ruimtelijke onderbouwing ten grondslag die is neergelegd in het bijlagenboek behorend bij de toelichting van het plan. In deze onderbouwing is ervan uitgegaan dat de uitoefening van het houtbewerkingsbedrijf binnen de bestaande bebouwing plaatsvindt en een oppervlakte beslaat van maximaal 800 m 2. Op de verbeelding is daarvoor aan het plandeel Polderdijk ter plaatse van de aanduiding "specifieke vorm van bedrijf - houtbewerkingsbedrijf" de aanduiding "800" toegekend. Het plan voorziet niet in uitbreidingsmogelijkheden voor het houtbewerkingsbedrijf. Gelet op het vorenstaande mist het betoog van Heuveling, dat geen rekening is gehouden met de uitbreidingsmogelijkheden van het houtbewerkingsbedrijf, feitelijke grondslag Niet in geschil is dat het houtbewerkingsbedrijf behoort tot een bedrijfstype in milieucategorie 3 van de VNG-brochure. Het toepasselijke provinciale beleid, ten tijde van de vaststelling van het plan neergelegd in de Interimstructuurvisie Noord-Brabant, de Paraplunota ruimtelijke ordening en de Beleidsnota Buitengebied in Ontwikkeling, geeft in het buitengebied binnen bebouwingsconcentraties, waaronder kernrandzones, ruimte aan het benutten van voormalige agrarische

10 /1/R april 2012 bedrijfslocaties voor niet aan het buitengebied gebonden bedrijvigheid. Daarbij is de voorwaarde gesteld dat als het om een inrichting in de zin van de van de Wet milieubeheer gaat, het in beginsel slechts een inrichting mag zijn die behoort tot de categorieën 1 en 2 van de lijst van bedrijfstypen opgenomen in de VNG-Brochure De raad is bij de vaststelling van een bestemmingsplan niet aan provinciaal beleid gebonden. Wel dient de raad daarmee rekening te houden, hetgeen betekent dat dit beleid in de belangenafweging dient te worden betrokken. In de ruimtelijke onderbouwing die aan het plandeel ten grondslag ligt, is expliciet aandacht besteed aan voornoemd beleid. De raad is tot de conclusie gekomen dat het houtbewerkingsbedrijf door middel van een maatbestemming ruimtelijk kan worden ingepast. De Afdeling ziet in hetgeen Heuveling heeft aangevoerd geen aanleiding voor het oordeel dat de raad het toepasselijke provinciale beleid onvoldoende in de belangenafweging heeft betrokken Het betoog van Heuveling ten aanzien van rook en geurhinder vanwege het gebruik van houtkachels mist feitelijke grondslag nu de eigenaren van het houtbewerkingsbedrijf ter zitting onweersproken hebben gesteld dat geen houtkachels worden gebruikt Ten aanzien van het betoog van Heuveling dat niet voldaan wordt aan de richtafstanden voor geluid, stof en gevaar uit de VNG-brochure overweegt de Afdeling als volgt. De VNG-brochure is een hulpmiddel bij het opstellen van bestemmingsplannen en kent indicatieve afstanden die door de raad gemotiveerd kunnen worden toegepast. De bestaande woning en de nieuw te bouwen woningen op het perceel De Muilen 4 liggen binnen de milieuzonering van het houtbewerkingsbedrijf waarvoor het maatgevende milieuaspect geluid is. In het rapport van 31 augustus 2010 wordt voor de motivering van de afwijking van de richtafstand voor geluid verwezen naar het akoestisch onderzoek van Prinssen en Bus raadgevende ingenieurs van 29 april 2002 (hierna: het akoestisch onderzoek). De raad heeft zich op basis van de resultaten uit het akoestisch onderzoek op het standpunt gesteld dat voor de bestaande woning en de nieuw te bouwen woningen op het perceel De Muilen 4 van de richtafstand voor geluid kan worden afgeweken. Uit het akoestisch onderzoek volgt dat wat betreft bestaande woningen van derden aan de toepasselijke geluidnormen kan worden voldaan waaronder de woning op het perceel De Muilen 6. Deze woning is van de bestaande woningen het dichtst bij het houtbewerkingsbedrijf gelegen en ligt dichterbij het houtbewerkingsbedrijf dan de nieuw te bouwen woningen op het perceel De Muilen 4. De door Heuveling ingediende notitie "Second opinion akoestisch onderzoek Polderdijk 9 te Netersel" van AGEL adviseurs, geeft naar het oordeel van de Afdeling geen aanleiding om op dit punt aan de juistheid van de resultaten uit het akoestisch onderzoek te twijfelen. Gelet hierop heeft Heuveling niet aannemelijk gemaakt dat de raad zich niet in redelijkheid heeft kunnen baseren op de resultaten uit het akoestisch onderzoek. In hetgeen Heuveling heeft aangevoerd, bestaat geen aanleiding voor het oordeel dat de raad onder verwijzing naar het akoestisch onderzoek

11 /1 /R april 2012 van de richtafstand voor geluid niet in redelijkheid heeft kunnen afwijken. Gelet op het vorenstaande is er geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat ter plaatse van de bestaande woning en de nieuw te bouwen woningen op het perceel De Muilen 4 een aanvaardbaar woon- en leefklimaat kan worden gewaarborgd In hetgeen Heuveling heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het plandeel met de bestemming "Bedrijf" en de aanduiding "specifieke vorm van bedrijfhoutbewerkingsbedrijf" voor zover het betreft het perceel Polderdijk 9 te Netersel, gemeente Bladel, strekt ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening. In het aangevoerde wordt evenmin aanleiding gevonden voor het oordeel dat het bestreden besluit in zoverre anderszins is voorbereid of genomen in strijd met het recht. Het beroep is ongegrond. Het beroep van Castelijns-Houbraken 2.6. Castelijns-Houbraken betoogt dat ten onrechte geen bouwvlakken zijn toegekend aan de schuilgelegenheden voor paarden op zijn percelen kadastraal bekend sectie G 193 en kadastraal bekend sectie G 33 te Hoogeloon, gemeente Bladel, maar dat de schuilgelegenheden ten onrechte opnieuw onder het overgangsrecht zijn gebracht. In dit verband wijst hij erop dat de schuilgelegenheden met vergunning zijn gerealiseerd en ook als zodanig in gebruik zijn Volgens de raad is ten aanzien van het niet toekennen van bouwvlakken aan de schuilgelegenheden sprake van voortzetting van bestaand beleid. Aan de schuilgelegenheden waren ook onder de voorheen geldende bestemmingplannen geen bouwvlakken toegekend. Daarnaast zijn nieuwe bouwvlakken op de voor "Agrarisch met waarden - Natuur en Landschapswaarden" aangewezen gronden niet gewenst. De raad stelt te streven naar het saneren van de schuilgelegenheden maar beraadt zich nog over het gewenste beleid op dit punt. Ten aanzien van de stelling van Castelijns-Houbraken dat de schuilgelegenheden worden gebruikt in het kader van de bedrijfsvoering stelt de raad dat een nadere inventarisatie nodig is om hierin inzicht te verwerven en hiervoor zo nodig een bestemmingsregeling op te stellen Niet in geschil is dat de schuilgelegenheden met bouwvergunningen zijn gebouwd. In beginsel dienen legale bouwwerken als zodanig in het plan te worden bestemd. Indien nieuwe planologische inzichten daartoe aanleiding geven, kan uit een oogpunt van een goede ruimtelijke ordening daarvan worden afgezien en kunnen de bouwwerken onder het overgangsrecht worden gebracht. Dan dient wel aannemelijk te zijn dat de bouwwerken binnen de planperiode verdwijnen. Met het overgangsrecht wordt immers beoogd een tijdelijke situatie te overbruggen.

12 /1/R april De omstandigheid dat de schuilgelegenheden met bouwvergunning zijn gebouwd brengt met zich mee dat, tenzij aannemelijk is dat de schuilgelegenheden binnen de planperiode zullen verdwijnen, deze in beginsel dienovereenkomstig dienen te worden bestemd. De schuilgelegenheden zijn in het voorliggende plan echter niet als zodanig bestemd. Uit de stukken en ter zitting is duidelijk geworden dat Castelijns-Houbraken niet voornemens is de schuilgelegenheden te verwijderen. Nu ter zitting is gebleken dat geen concreet zicht op beleidsbeslissingen of plannen van het gemeentebestuur ten aanzien van de sanering van de schuilgelegenheden bestaat, is niet aannemelijk geworden dat de schuilgelegenheden desondanks binnen de planperiode zullen worden verwijderd. De schuilgelegenheden zijn derhalve ten onrechte niet als zodanig bestemd In hetgeen Castelijns-Houbraken heeft aangevoerd ziet de Afdeling aanleiding voor het oordeel dat het plan in zoverre is vastgesteld in strijd met de rechtszekerheid. Het beroep is gegrond en het bestreden besluit dient te worden vernietigd wegens strijd met het rechtszekerheidsbeginsel, voor zover het betreft de plandelen met de bestemming "Agrarisch met waarden- Natuur en Landschapswaarden" wat betreft de percelen kadastraal bekend sectie G 193 en kadastraal bekend sectie G 33, te Hoogeloon, gemeente Bladel. Het beroep van Van de Wijdeven 2.7. Van de Wijdeven richt zich tegen de vaststelling van het plandeel met de bestemming "Recreatie-B" en de aanduiding "verblijfsrecreatie" wat betreft het perceel Hoogcasteren 25a te Hoogeloon, gemeente Bladel (hierna: het plandeel Hoogcasteren 25a). Hij voert aan dat aan het plandeel Hoogcasteren 25a een woonbestemming toegekend had moeten worden, nu de woning sinds de bouw veertig jaar geleden lange tijd in gebruik is geweest als burgerwoning. Van de Wijdeven betoogt dat de recreatieve bestemming van het plandeel Hoogcasteren 25a in de twee voorgaande plannen op een fout berust. Tevens voert hij aan dat gelet op de jurisprudentie het gebruik als burgerwoning niet een tweede maal onder het overgangsrecht mag worden gebracht. Daarnaast betoogt Van de Wijdeven dat het college in het kader van de vaststelling van het bestemmingsplan ten onrechte niet ingegaan is op zijn voorstel om, al dan niet via een wijzigingsbevoegdheid, een burgerwoning mogelijk te maken onder de voorwaarde dat deze naar elders verplaatst wordt De raad stelt dat het plandeel Hoogcasteren 25a en de omliggende percelen, in overleg en met instemming van Van de Wijdeven, in 1995 in het kader van een herbestemming van het agrarische bedrijf aan Hoogcasteren 25 en de verplaatsing van de werktuigencoöperatie Hoogeloon zijn bestemd voor recreatief gebruik en dat de woning Hoogcasteren 25a toen is aangemerkt als tweede bedrijfswoning. Deze bestemming is opnieuw opgenomen in het voorheen geldende bestemmingsplan "Herziening Hoeve Biestheuvel". Tegen de bestemming "Recreatie" in de voorgaande plannen is

13 /1 /R april 2012 volgens de raad geen bezwaar gemaakt. De raad stelt dat, nu het gebruik als burgerwoning door de oorspronkelijke bewoner is beëindigd, gebruik in overeenstemming met de bestemming thans mogelijk is. De raad acht het bestemmen als burgerwoning niet passend vanwege een intensief recreatief bedrijf in de directe nabijheid Het plandeel Hoogcasteren 25a maakt deel uit van het terrein van het recreatiebedrijf Hoeve Biestheuvel dat is gevestigd op het perceel Hoogcasteren 25. De woning Hoogcasteren 25a ligt tezamen met bedrijfsbebouwing en de eerste bedrijfswoning ten behoeve van het recreatiebedrijf binnen het bouwvlak binnen de bestemming "Recreatie-B". De gronden met deze bestemming zijn ingevolge artikel 17.1, aanhef en onder i, van de planregels bestemd voor wonen in een bedrijfswoning tot maximaal 2 bedrijfswoningen. Gebouwen mogen alleen binnen het bouwvlak worden opgericht. In het bestemmingsplan "Hoeve Biestheuvel" is aan Hoogcasteren 25a de bestemming "Recreatie" toegekend. In het voorheen geldende bestemmingsplan "Herziening Hoeve Biestheuvel" is deze bestemming opnieuw opgenomen. Op grond van de bestemming "Recreatie" is het gebruik van de woning alleen toegestaan als bedrijfswoning De raad heeft gelet op het conserverende karakter van het plan, de recreatieve bestemming van Hoogcasteren 25a in het voorheen geldende plan en de ligging van Hoogcasteren 25a ten opzichte van het recreatiebedrijf de Hoeve Biestheuvel zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat de bestemming "Recreatie-B" voor het plandeel Hoogcasteren 25a in overeenstemming is met een goede ruimtelijke ordening. Voor zover Van de Wijdeven betoogt dat een woonbestemming aan het plandeel Hoogcasteren 25a had moeten worden toegekend, nu de woning overeenkomstig de bouwvergunning als burgerwoning is opgericht en altijd als zodanig is gebruikt, overweegt de Afdeling als volgt. Daargelaten de vraag of met de bouwvergunning in strijd met het destijds geldende planologische regime een titel is gegeven voor het gebruik van Hoogcasteren 25A als burgerwoning, kan van de Wijdeven thans geen aanspraak meer maken op het op grond van die bouwvergunning vergunde gebruik. Dat gebruik is immers de eerste keer dat aan het plandeel Hoogcasteren 25a een recreatieve bestemming is toegekend, waarbij de woning als bedrijfswoning is aangemerkt, onder de beschermende werking van het overgangsrecht gebracht. Nu niet in geschil is dat het gebruik van de woning als burgerwoning ten tijde van de vaststelling van het bestemmingsplan was beëindigd, heeft de raad zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat geen regeling voor dat gebruik in het voorliggende plan behoeft te worden opgenomen. Gezien de ligging van de woning Hoogcasteren 25a ten opzichte van het recreatiebedrijf de Hoeve Biestheuvel heeft de raad zich in redelijkheid op het standpunt kunnen stellen dat een bestemming "Wonen" niet passend is. De raad heeft dan ook in redelijkheid het voorstel tot wijziging van het plandeel Hoogcasteren 25a naar de bestemming "Wonen", waarbij deze bestemming vervolgens verplaatst kan worden, wat er ook zij

14 /1/R april 2012 van de aanvaardbaarheid van de voorgestelde regeling, reeds op grond van het niet passend zijn van de woonbestemming, kunnen afwijzen In hetgeen Van de Wijdeven heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het plan voor zover het betreft het plandeel met de bestemming "Recreatie-B" en de aanduiding "verblijfsrecreatie" wat betreft het perceel Hoogcasteren 25a te Hoogeloon, gemeente Bladel, strekt ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening. In het aangevoerde wordt evenmin aanleiding gevonden voor het oordeel dat het bestreden besluit in zoverre anderszins is voorbereid of genomen in strijd met het recht. Het beroep van Van de Wijdeven is ongegrond. Het beroep van Molenaar en Verkleij 2.8. Molenaar en Verkleij richten zich tegen de vaststelling van het plandeel met de bestemming "Recreatie" en de aanduiding "recreatiewoning" wat betreft het perceel Landrop 20A te Hoogeloon, gemeente Bladel (hierna: het plandeel Landrop). Zij betogen dat aan het plandeel Landrop ten onrechte geen woonbestemming is toegekend. Daartoe voeren zij aan dat de woning op het plandeel al sinds 1998 permanent wordt bewoond en dat hiertegen niet is opgetreden. Een woonbestemming past volgens Molenaar en Verkleij in de omgeving en is niet in strijd met het beleid, waaronder de structuurvisie. Voorts wijzen zij op vergelijkbare woningen in het plangebied waaraan wel een woonbestemming is toegekend De raad stelt dat het beleid geen nieuwe woningen in het buitengebied toestaat. Op grond van gelijkluidend beleid is ook in voorgaande plannen een woonbestemming geweigerd. Het toekennen van een woonbestemming zou volgens de raad ten koste gaan van het aantal woningen dat gebouwd mag worden, waardoor andere projecten in het gedrang komen In het voorheen geldende bestemmingsplan "Buitengebied 1998" is aan het plandeel Landrop de bestemming "Woningen" met de aanduiding "recreatiewoning" toegekend. In haar uitspraak van 15 juni 2001 (zaak nr /1 (Gst. 2001, 7151, 6)) heeft de Afdeling geoordeeld dat het bestemmen van de woning van Molenaar en Verkleij als recreatiewoning in laatstgenoemd plan niet in strijd was met een goede ruimtelijke ordening. Volgens het deskundigenbericht ligt de recreatiewoning in een bebouwingslint met een hoge dichtheid aan burgerwoningen en met al dan niet agrarische bedrijven. In de plantoelichting staat dat het uitgangspunt van het voorliggende plan is dat bestaande legale woningen als woning worden bestemd en dat nieuwe burgerwoningen niet zijn toegestaan, met uitzondering van nieuwe woningen in het kader van de Ruimte-voor-Ruimteregeling. Voorts kunnen volgens de gemeentelijke structuurvisie niet-woonfuncties binnen de linten worden getransformeerd naar wonen, indien de te transformeren functie overbodig is geworden en er geen sprake

15 /1/R april 2012 is van belemmeringen voor bestaande functies. Volgens het Uitwerkingsplan stedelijke regio Zuid-Oost Brabant ligt het plandeel Landrop in het landelijke gebied en niet binnen stedelijk gebied Het gemeentelijke beleid is een voortzetting van eerder beleid en is nog steeds gericht op het tegengaan van verdere verstening van het buitengebied. De raad heeft zich naar het oordeel van de Afdeling terecht op het standpunt gesteld dat het bestemmen van de recreatiewoning als woning in strijd is met dat beleid. Het betoog dat het beleid niet in de weg staat aan een woonbestemming omdat van verstening als gevolg van een nieuwe woning geen sprake is, faalt. De verstening waarop het gemeentelijke beleid doelt, betreft immers niet slechts het feitelijk toevoegen van nieuwe bebouwing, maar het juridisch-planologisch toevoegen van een permanente woonvoorziening. Dat een woonbestemming voor het plandeel geen negatieve gevolgen zou hebben voor de omgeving en ook anderszins niet leidt tot belemmeringen voor bestaande functies, geeft voorts geen aanleiding voor het oordeel dat de raad in een woonbestemming had moeten voorzien. Gelet op het conserverende karakter van het plan en mede gezien de kenmerken van dit gebied, ziet de Afdeling in hetgeen Molenaar en Verkleij hebben aangevoerd geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat een recreatiewoning op deze locatie ruimtelijk aanvaardbaar is. Molenaar en Verkleij hebben niet aannemelijk gemaakt dat de recreatieve functie van de woning, die door Molenaar en Verkleij in ieder geval van 1993 tot 1998 recreatief werd gebruikt, overbodig is geworden zoals bedoeld in de gemeentelijke structuurvisie. Reeds hierom kan het beroep op dat beleid niet slagen. Dat Molenaar en Verkleij de woning al sinds 1998 in strijd met de bestemming permanent bewonen en dat handhavend optreden door het gemeentebestuur vooralsnog is uitgebleven, acht de Afdeling voorts ontoereikend voor het oordeel dat in afwijking van het gemeentelijke beleid een op permanent woongebruik toegesneden bestemming toegekend had moeten worden. Gelet op het vorenstaande heeft de raad heeft naar het oordeel van de Afdeling in redelijkheid het toekennen van een woonbestemming aan het plandeel Landrop niet wenselijk kunnen achten Ten aanzien van de door Molenaar en Verkleij gemaakte vergelijking met de woningen Landrop 17, Egypte 2 en Egyptische Dijk 19 stelt dat de raad dat deze situaties verschillen van de aan de orde zijnde situatie. Wat betreft Landrop 17 te Hoogeloon is sprake van een splitsing van een voormalige agrarische bedrijfswoning en de woningen Egypte 2 en Egyptische Dijk 19 te Bladel liggen, anders dan het plandeel Landrop, ingevolge het uitwerkingsplan stedelijke regio Zuid-Oost Brabant binnen stedelijk gebied en zijn daarenboven reeds in het voorheen geldende bestemmingsplan als burgerbewoning bestemd. Nu Molenaar en Verkleij dit niet gemotiveerd hebben betwist, ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat de door Molenaar en Verkleij genoemde situaties niet overeenkomen met hun situatie.

16 /1/R april In hetgeen Molenaar en Verkleij hebben aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het plan in zoverre strekt ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening. In het aangevoerde wordt evenmin aanleiding gevonden voor het oordeel dat het bestreden besluit in zoverre anderszins is voorbereid of genomen in strijd met het recht. Het beroep van Molenaar en Verkleij is ongegrond. Het beroep van Meulenbroeks 2.9. Meulenbroeks richt zich tegen de vaststelling van het plandeel met de bestemming "Maatschappelijk" en de aanduiding "specifieke vorm van maatschappelijk - dierenpension" voor een deel van zijn perceel Het Bosch 9-11 te Bladel. Volgens Meulenbroeks had aan deze gronden de bestemming "Agrarisch - Paardenhouderij" toegekend dienen te worden, omdat hij hier, zoals hij ter zitting heeft toegelicht, een paardenpension wil beginnen met als nevenactiviteit een paardenfokkerij. Volgens Meulenbroeks was een paardenpension, een gebruiksgerichte paardenhouderij, op grond van het bestemmingsplan "Buitengebied gemeente Bladel 1998" toegestaan. Meulenbroeks is van mening dat het toelaten van de door hem gewenste gebruiksgerichte paardenhouderij, anders dan de raad stelt, niet in strijd is met het gemeentelijke beleid, omdat zijn perceel een voormalige agrarische bedrijfslocatie is. Als de raad slechts het bestaande gebruik had willen bestemmen, had volgens Meulenbroeks de bestemming "Agrarisch" met de aanduiding "specifieke vorm van agrarisch - hondenfokkerij" dienen te worden toegekend. Meulenbroeks wijst er in dit verband op dat de hondenfokkerij en -pension aan Het Bosch 21 wel de bestemming "Agrarisch" heeft en bovendien mag uitbreiden. Voorts is volgens Meulenbroeks het maximaal toegelaten oppervlak aan bebouwing op zijn gronden ten onrechte teruggebracht tot 550 m z. Meulenbroeks richt zich verder tegen de vaststelling van het plandeel met de bestemming "Agrarisch" voor zover zijn paardenstal en voormalige recreatiewoning, die volgens hem met bouwvergunning zijn gebouwd, niet als zodanig zijn bestemd De raad stelt dat, voor zover aan de gronden van Meulenbroeks de bestemming "Maatschappelijk" met de aanduiding "specifieke vorm van maatschappelijk - dierenpension" is toegekend, deze bestemming overeenkomt met de bestemming in het voorheen geldende bestemmingsplan "Buitengebied gemeente Bladel 1998, 1 e herziening 2002". Voorts stelt de raad zich op het standpunt dat een gebruiksgerichte paardenhouderij volgens het gemeentelijke beleid alleen wordt toegestaan op gronden waar agrarische activiteiten worden beëindigd. De raad wijst erop dat de agrarische activiteiten op de gronden van Meulenbroeks reeds in 1998 beëindigd zijn en dat de gronden waarop Meulenbroeks de paardenhouderij zou willen vestigen in het voorheen geldende plan niet voor agrarische doeleinden waren bestemd. Verder is volgens de raad van belang dat Meulenbroeks geen concreet plan voor een gebruiksgerichte

17 /1/R april 2012 paardenhouderij heeft ingediend op basis waarvan kon worden beoordeeld of van het beleid kan worden afgeweken. De raad acht het beperken van de uitbreidingsmogelijkheden van Meulenbroeks redelijk. Volgens de raad is ter plaatse 500 m 2 bebouwing aanwezig en is dat veel minder dan op grond van het vorige plan was toegestaan. Volgens de raad heeft Meulenbroeks voldoende tijd gehad zijn bedrijf uit te breiden, maar heeft hij van deze mogelijkheid geen gebruik gemaakt. Het voorliggende plan biedt volgens de raad aan Meulenbroeks nog 10% uitbreidingsruimte. De raad heeft ter zitting toegelicht dat de voormalige recreatiewoning naar zijn mening niet meer in overeenstemming is met een goede ruimtelijke ordening, maar op basis van het overgangsrecht voorlopig kan worden gehandhaafd. Ten slotte is volgens de raad de paardenstal aangemerkt als een bijgebouw bij de woning In het voorheen geldende bestemmingsplan "Buitengebied gemeente Bladel 1998, V herziening 2002" is aan het perceel Het Bosch 9-11 te Bladel de bestemming "Buitengebied gebonden bedrijven" toegekend. Ingevolge artikel 2.4 van de voorschriften van dat plan, gelezen in samenhang met de daarbij behorende "staat van niet-agrarische bedrijven/functies" en voor zover hier van belang, is op het perceel Het Bosch 11 een hondenkennel/pension toegestaan met m 2 bedrijfsbebouwing met 25% uitbreiding In het voorliggende plan is aan een deel van het perceel Het Bosch 9-11 de bestemming "Maatschappelijk" toegekend met de aanduiding "specifieke vorm van maatschappelijk - dierenpension". Het maximale bebouwingsoppervlak is 550 m 2. Aan de gronden daaromheen is, voor zover hier van belang, de bestemming "Agrarisch" toegekend. Ingevolge artikel 13.1, aanhef en onder c, van de planregels zijn de op de verbeelding voor "Maatschappelijk" aangewezen gronden ter plaatse van de aanduiding "specifieke vorm van maatschappelijk - dierenpension" bestemd voor een dierenpension. Ingevolge artikel , onder b, mag de maximale oppervlakte zoals aangeduid op de verbeelding niet worden overschreden Gelet op de aangehaalde voorschriften en regels was zowel in het voorheen geldende plan als het voorliggende plan op de gronden van Meulenbroeks een hondenpension toegestaan. Nu Meulenbroeks ter plaatse een hondenpension exploiteert en hij niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij ter plaatse tevens een hondenfokkerij exploiteert, ziet de Afdeling anders dan Meulenbroeks niet dat de raad het bestaande gebruik niet als zodanig heeft bestemd In de plantoelichting staat dat nieuwvestiging van paardenhouderijen in de gemeente niet is toegestaan. Het gemeentelijke beleid laat evenwel een uitzondering op dit uitgangspunt toe in het geval een agrarisch bedrijf wordt beëindigd. Meulenbroeks exploiteert een hondenpension op de gronden

18 /1 /R april 2012 waarop hij een gebruiksgerichte paardenhouderij wenst te vestigen. Deze gronden waren in het voorheen geldende plan bestemd voor een hondenkennel/pension. Een hondenpension is niet een agrarisch bedrijf waarvan het gemeentelijke beleid het toelaat dat het bij beëindiging wordt omgezet in een paardenhouderij. Voorts is van belang dat Meulenbroeks niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij een concreet plan voor een gebruiksgerichte paardenhouderij aan de raad heeft voorgelegd. Aldus heeft de raad in redelijkheid het verzoek van Meulenbroeks op zijn gronden een gebruiksgerichte paardenhouderij toe te staan kunnen afwijzen Over het betoog van Meulenbroeks over de maximaal toegelaten oppervlakte aan bebouwing wordt als volgt overwogen. Aan een geldend bestemmingsplan kunnen geen blijvende rechten worden ontleend. De raad kan op grond van gewijzigde planologische inzichten en na afweging van alle betrokken belangen andere bestemmingen en voorschriften voor gronden vaststellen Gelet op de aangehaalde voorschriften en regels kon Meulenbroeks op grond van het voorheen geldende bestemmingsplan maximaal m 2 aan bedrijfsbebouwing oprichten en heeft het voorliggende plan dit teruggebracht tot 550 m Niet in geschil is dat Meulenbroeks niet beschikt over een omgevingsvergunning voor de activiteit bouwen om het hondenpension uit te breiden. Meulenbroeks heeft voorts niet aannemelijk gemaakt dat hij ten tijde van het vaststellen van het bestemmingsplan concrete uitbreidingsplannen had voor het hondenpension. Ook heeft Meulenbroeks niet weersproken dat de oppervlakte van de bestaande bebouwing 500 m 2 bedraagt en het plan het toestaat de oppervlakte van de bestaande bebouwing met 10% uit te breiden. Gelet hierop bestaat geen aanleiding voor het oordeel dat de raad niet in redelijkheid de uitbreidingsmogelijkheden van Meulenbroeks heeft kunnen beperken Ten oosten van de bedrijfswoning van Meulenbroeks staat een paardenstal. Ten zuidoosten van de bedrijfswoning van Meulenbroeks staat een voormalige recreatiewoning. De raad heeft niet weersproken dat de paardenstal en de voormalige recreatiewoning met bouwvergunning zijn gebouwd In beginsel dienen legale bouwwerken als zodanig in het plan te worden bestemd. Indien nieuwe planologische inzichten daartoe aanleiding geven, kan uit een oogpunt van een goede ruimtelijke ordening daarvan worden afgezien en kunnen de bouwwerken onder het overgangsrecht worden gebracht. Dan dient wel aannemelijk te zijn dat de bouwwerken binnen de planperiode verdwijnen. Met het overgangsrecht wordt immers beoogd een tijdelijke situatie te overbruggen. Aan de gronden waarop de paardenstal en de voormalige recreatiewoning van Meulenbroeks staan, is de bestemming "Agrarisch" toegekend zonder bouwvlak. Anders dan de raad stelt, is de paardenstal niet als een bijgebouw bij de woning aangemerkt. De raad heeft niet aannemelijk gemaakt dat de bouwwerken binnen de planperiode verdwijnen. Nu de raad

19 J /1 /R april 2012 heeft nagelaten de paardenstal en de voormalige recreatiewoning van een bestemmingsregeling te voorzien, heeft de raad het plan in zoverre in strijd met de rechtszekerheid vastgesteld In hetgeen Meulenbroeks heeft aangevoerd, ziet de Afdeling aanleiding voor het oordeel dat het plan is vastgesteld in strijd met de rechtszekerheid voor zover het betreft het plandeel met de bestemming "Agrarisch" voor het perceel Het Bosch 9-11 te Bladel. Het beroep van Meulenbroeks is in zoverre gegrond en het bestreden besluit dient in zoverre te worden vernietigd wegens strijd met het rechtszekerheidsbeginsel In hetgeen Meulenbroeks voor het overige heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding voor het oordeel dat de raad zich niet in redelijkheid op het standpunt heeft kunnen stellen dat het plandeel met de bestemming "Maatschappelijk" en de aanduiding "specifieke vorm van maatschappelijk - dierenpension" voor het perceel Het Bosch 9-11 te Bladel strekt ten behoeve van een goede ruimtelijke ordening. In het voor het overige door Meulenbroeks aangevoerde wordt evenmin aanleiding gevonden voor het oordeel dat het bestreden besluit in zoverre anderszins is voorbereid of genomen in strijd met het recht. Het beroep van Meulenbroeks is voor het overige ongegrond. Het beroep van Bogaard Bogaard, woonachtig aan Lemel 17 te Hapert, gemeente Bladel, komt op tegen de vaststelling van het plandeel met de bestemming "Agrarisch" voor het perceel Lemel Bogaard voert aan dat ten onrechte is voorzien in een planologische regeling voor een bouwvallige schuur waarin asbest is verwerkt. Deze schuur dient volgens hem geheel te worden afgebroken. Tevens richt Bogaard zich tegen de bestemming "Agrarisch" en de aanduiding "verwevingsgebied", omdat daarmee aan intensieve veehouderijen in de omgeving van zijn woning teveel uitbreidingsmogelijkheden worden geboden Aan het perceel Lemel te Hapert is de bestemming "Agrarisch" toegekend met een bouwvlak. Niet in geschil is dat op het bouwvlak een schuur staat. Voorts is niet in geschil dat de schuur met bouwvergunning is gebouwd. In beginsel dienen legale bouwwerken als zodanig in het plan te worden bestemd. Indien nieuwe planologische inzichten daartoe aanleiding geven, kan uit een oogpunt van een goede ruimtelijke ordening daarvan worden afgezien en kunnen de bouwwerken onder het overgangsrecht worden gebracht. Dan dient wel aannemelijk te zijn dat de bouwwerken binnen de planperiode verdwijnen. Met het overgangsrecht wordt immers beoogd een tijdelijke situatie te overbruggen. Nu de eigenaar van de schuur volgens de raad heeft aangegeven geen gebruik te zullen maken van de verleende sloopvergunning, maar de schuur wenst te behouden, is niet aannemelijk dat dit bouwwerk binnen de planperiode verdwijnt. Gelet hierop heeft de raad de schuur terecht als zodanig bestemd. Voor zover Bogaard hinder vreest als gevolg van de staat