Job heeft gelijk. Elke systeem dat God gebruikt om te verklaren, doet de Eeuwige tekort. Uiteindelijk is de vraag: Willen we God begrijpen en vatten..

Transcriptie

1 Zondag 24 juni 2018 Job 38: 1 5, 16-18, Job 40: 1 5 Marcus 4: Wat doe je als het gaat stormen in je leven? Met tieners van INBTWN had ik het erover een paar weken geleden. Overboord springen zei er één. Maar kan dat wel..? als je eenmaal in het schuitje zit, kun je er dan nog uit? Hozen als het water in de boot loopt, zei een ander. Je oren dichtstoppen en gaan liggen, je niet verroeren ook een mogelijkheid. Het lijkt alsof Jezus dat laatste doet. Maar dat moet gezichtsbedrog zijn. De leerlingen porren hem wanhopig wakker en vragen merk je het dan niet, we gaan verdrinken? Kan het je niets schelen? Het klinkt als de wanhopige vragen van Job. Waar bent u God, als ik middenin een storm zit? Heb ik het aan mezelf te wijten? Heeft u er een bedoeling mee? Waarom zegt u niets? Zit ik hier alleen in? Slaapt u soms? We lezen deze weken uit het boek Job, en ik merk dat het veel mensen raakt. Je kunt je zomaar herkennen.. al is je ellende hopelijk niet zo groot als die hier beschreven wordt, in Job. In zijn vragen. En in de ervaring dat er allerlei mensen zijn, die wat je overkomt willen verklaren. Wat er fout gaat, dat moet een reden, een betekenis hebben.. Het moet in een systeem passen.. God heeft er een bedoeling mee die je nog niet ontdekt hebt. Je hebt het aan jezelf te wijten aan je gedrag, aan je keuzes. Of de dokter heeft het verkeerd gedaan. Maar wat als lijden, als wat je overkomt, geen zin heeft? Geen reden? Als het goeden en kwaden tegelijk overkomt, zonder dat je het begrijpen kunt, waarom? De vragen die Job stelt, gaan hier over. Hij verzet zich tegen elke verklaring, tegen elk systeem dat zijn lijden verklaart. In dit zin is het middenstuk van Job heel anders dan het verhaal waar het mee begint en eindigt. Daarin is het helder: God en de duivel beslissen over Jobs lot. En Job is de vrome die overeind blijft, die blijft vertrouwen. En aan het einde komt het goed. Maar het middenstuk, klinkt heel anders. Daar is Job aan het vragen, schreeuwen, uitdagen, berusten, en weer vragen.. Het is het middenstuk waar we ons in herkennen, denk ik. Job strijdt met God. Omdat het God is, met wie hij een relatie heeft, die hem niet loslaat. Zonder wie hij niet kan. Ook niet in de diepte van ellende. Juist daar niet. Juist daar verzet hij zich tegen de afwezigheid van God. Of tegen een God die hem dit aandoet. Job heeft gelijk. Elke systeem dat God gebruikt om te verklaren, doet de Eeuwige tekort. Uiteindelijk is de vraag: Willen we God begrijpen en vatten..

2 Of gaat het uiteindelijk om vertrouwen? Om overgave, aan Gods aanwezigheid? uiteindelijk is het wat Job doet hij vertrouwt zich toe. aan God die spreekt in de storm. In de storm.. niet in de stilte erna, maar in het grote geweld, het natuurgeweld, de onrust, het heen en weer zwiepen van de boot op het water.. De leerlingen denken dat ze alleen zijn, overgeleverd.. maar is dat ook zo.. is God afwezig in de storm, slaapt hij? Is hij er ergens middenin? Om nabij te zijn? Of is dat te gemakkelijk gezegd? Ik moet denken aan hoe Stef Bos Job beschrijft in het liedje nulpunt. Nu ik alles los moet laten En het donker mij omarmt Alle grond is weggeslagen Moe gevochten en gestrand Sta ik in de open vlakte Weet niet wat nog te geloven En ik heb niets meer te verliezen Dus ik geef me beter over Nu ik de grens heb leren kennen Tot waar mijn handen kunnen gaan Niets meer te verliezen.. de grens leren kennen, je eigen grenzen.. en je dan overgeven.. niet zonder verzet.. maar toch.. Martine Vonk, sommigen van u kennen haar, ze woont hier in Houten, kerkt in de Lichtboog ze schrijft over haar ziekte, ze is ongeneeslijk ziek, of eigenlijk schrijft ze over leven met haar ziekte. Het is mijn allerdiepste verlangen om beter te worden. En ik geloof in een God die dat kan. Toch zien we het maar zo weinig om ons heen gebeuren. Dat roept vragen op. Waarom zien we zo weinig van de genezingskracht van God in de westerse wereld? Hebben we te weinig vertrouwen? Bidden we te weinig? In de Bijbel hangt het toch ook niet af van hoe vaak mensen bidden om genezing of hoe ze bidden? Jezus genas op heel verschillende manieren. Als zieke kun je je schuldig gaan voelen dat het gebed om genezing onverhoord blijft. Doe je zelf misschien iets niet goed, wanneer mensen zo vol vuur voor je bidden? Ik denk het niet, maar toch speelt de gedachte door mijn hoofd. Ik ben nog altijd ziek. Ik denk ook niet dat we recht hebben op gebedsverhoring, maar ik wil wel verwachtingsvol blijven bidden. Maar soms kan ik het niet meer opbrengen. Dan wil ik gewoon bij God zijn, zonder weer te vragen om genezing. Hij kent mijn diepste wens. En verder laat ik het los en zoek vooral troost en kracht om iedere dag te leven. Het ziekteproces kun je samenvatten met één woord: loslaten. Het begint met het loslaten van je dromen en je plannen. Je horizon komt dichtbij. Je kunt geen plannen meer maken voor de lange termijn. 'Ik wil de tijd die ik heb voluit leven, zoeken naar zin in de kleine, grootse dingen' Mijn identiteit ligt niet in mijn ziekte en ook niet in mijn gezondheid, maar in God.

3 Bij Martine hoor ik, dat ziek zijn ook betekent loslaten wat je van God denkt te weten. Om bij God te zijn. In alles wat je meemaakt. Job krijgt op het nulpunt, in de diepte, antwoord van God. In de storm, in het onweer. Daar ontmoet hij God. Zelfs het antwoord van God is geen antwoord op de grote vragen. Geen verklaring, geen systeem. Geen terechtwijzing ook van Job. Dat hij zijn mond moet houden. God stelt Job vragen vragen die net zo onbeantwoordbaar zijn die door Job niet te beantwoorden zijn. Blijft het dan hangen in vragen? De mens Job met zijn lijden en al zijn vragen wordt niet gerelativeerd in dit boek.. Ik hoor mezelf vaak zeggen als ik op bezoek ben bij mensen met verdriet en vragen.. die zich afvragen of ze wel boos mogen zijn op God, dat in het boek Job hoofdstukken lang vragen gesteld worden. Het gaat maar door De vragen blijven overeind. Zonder gemakkelijk antwoord. Ze worden niet weggerelativeerd. Maar de mens Job beseft wel, dat hij niet het centrum is van het universum. Het zwaartepunt verschuift.. hij weet zich geborgen in God, die het centrum is. Het wonder van het boek Job is, dat de relatie tussen God en Job bewaard blijft. En het grootste wonder is, dat Job God ontdekt door alles heen. Dwars door de vragen, het verdriet, het verzet ontdekt hij Gods grootheid die nabij is tegelijk. Ik herinner me heel helder dat ik een jaar of 10 was -het was mei, alles bloeide. Bomen in bloei, prachtig. En opeens besefte ik, hoe groots het was, wat ik zag, om me heen. Ik herinner me het gevoel van verwondering, ik voelde me klein en opgenomen in dat wonderlijke geheel, allebei tegelijk. Wie deed de boom in de kastanje, zongen we daarnet.. die verwondering, van een kind. Dat is misschien wel wat Job ervaart. Hij begrijpt het niet, maar hij is er deel van. Als je ineens ervaart hoe klein je bent door groot verdriet dat je de zekerheden uit handen slaat of juist door grote liefde waar je handen te klein voor zijn, en waar je je van afvraagt waar je het aan verdiend hebt als leven niet onder controle is.. als het stormt op wat voor manier ook.. zou er dan ruimte komen voor God, ruimte om te ontvangen? Als je leven niet onder controle is, dan mag je ook weten dat je veilig bent. Dan mag je weten dat die grote God, in grote en kleine stormen bij je is.

4 Fotoverhaal door jongeren van INBTWN, bij Marcus 4: foto 1 Avonds zei Jezus tegen zijn vrienden na een lange dag met veel mensen die bij hen waren gekomen: 2 Kom, we varen naar de overkant van het meer Ze gingen weg, terwijl de mensen achterbleven bij het meer. Er gingen ook nog andere boten mee. 4 Lekker het water op, samen! dachten de vrienden. 5 Beetje chillen na een mooie dag 6 En nog een hengeltje uitwerpen misschien, en wat vissen vangen. 7 Maar het spiegelgladde water veranderde ineens in grote golven. Het begon hard te stormen.. 8 De golven sloegen over de boot, en de boot liep vol water 38 9 Jezus lag achter in de boot op een kussen te slapen. 10 Veel van de vrienden raakten in paniek. 11 we moeten hozen! riep er één en begon met een bekertje. 12 iemand riep nog: moeten we niet bidden? 13 een ander wilde liever overboord springen. 14 De vrienden riepen: Meester, word wakker! Doe toch iets, straks verdrinken we! 15 En zo meteen verdrink je zelf nog! En ze trokken en schudden aan hem om hem wakker te krijgen Jezus werd wakker. Hij ging zomaar rechtop staan in de boot die schudde op golven Hij zei streng tegen de wind en het water: Houd op! Wees stil! 17 Het hield op met waaien, en het water werd helemaal rustig.

5 18 40Jezus zei tegen zijn vrienden: Waarom zijn jullie zo bang? Waar is jullie vertrouwen? 19 Ze waren diep onder de indruk 20 Maar ze waren ook geschrokken 21 Zelfs de wind en het water doen wat hij zegt. 22 Wie is hij eigenlijk, kennen we hem wel..? 23 Ze dachten er nog lang over na.. 24 Over wie Jezus eigenlijk was, dat het wind en het water hem vertrouwden.