Lees Genesis 22 Hoe laat dit wat jy sopas gehoor het jou voel? Hoe laat dit jou voel oor Abraham se situasie en hoe voel jy oor God?

Transcriptie

1 1 Genesis 22, 29 Des 13, doop DN Teksverse: 2; 12; 16 Tema: God se beloftes gaan oor Hom Lees Genesis 22 Hoe laat dit wat jy sopas gehoor het jou voel? Hoe laat dit jou voel oor Abraham se situasie en hoe voel jy oor God? Dink jouself in Abraham se situasie in: God het jou geroep uit jou land en weg van jou familie na `n vreemde plek. Jy leer hoe om God te vertrou soos wat jy foute maak en Hy jou elke keer in genade weer na Hom toe terugbring. Telkens maak God beloftes wat jy sukkel om te glo. Op hoë ouderdom beloof God om vir jou `n seun te gee waardeur sy beloftes waar sal word. En dan gebeur dit: Isak word gebore. Jy weet dat jy God nou vir alles kan vertrou, Hy het sy belofte nagekom, jou toekoms lyk goed. As God dan weer met jou praat weet jy, jy moet luister want jy kan Hom vertrou. Maar wat `n hartverskeurende opdrag volg dan nie. >KLIK<< Vat jou seun, jou enigste seun, jou dierbaarste seun Isak wat jy liefhet, en gaan na die landstreek Moria toe en offer jou seun as brandoffer. >KLIK<< Wat gaan deur `n mens se hart? Hoe ruk dit nie aan die fondamente van jou geloof nie? Ons wil amper vra: maar hoe kan God? Elke ouer sal weet watter hoop en geloof en verwagting daar in `n kleinding opgesluit is. 1

2 2 Hoe kan God dit vra? Net nie dit nie! Meer verbasend is dalk Abraham se reaksie. Ons hoor geen protes van sy kant nie. Hy staan vroeg op, en maak gereed, hy is voorbereid. Hy neem selfs hout saam, iets wat hy waarskynlik ook by Moria sou kon kry. Abraham reageer in gehoorsaamheid, deur twee slawe, `n donkie en vir Isak saam te vat. Maar hoe kan Abraham?! Hoe kan `n pa oorweeg om so iets te doen? Wat gaan in sy kop aan? Die spanning laai op as ons in vers 4 hoor dat Abraham die plek sien waar hy sy seun moet offer. Hoe moes sy hart nie geklop het nie? Maar dan hierdie interessante woorde aan die twee slawe: Wag hier met die donkie. Ek en die seun gaan daar aanbid, dan kom ons terug na julle toe. Jok Abraham, of wil hy net nie hê dat Isak moet uitvind wat gaan gebeur nie. Tog kan mens nie die hoop in sy woorde mis nie, dan kom ons terug na julle toe. Die hout word op Isak se rug gesit en dan lê die oorspronklike taal baie klem daarop dat die twee van hulle saamgeloop het, asof die skrywer `n sombere prentjie wil skep. `n Pa en sy seun stap naby mekaar, asof hulle dit nooit weer sal kan doen nie. Terwyl Abraham die tyd met sy seun probeer uitkoop, vra Isak `n vraag wat vir Abraham `n naar kol op sy maag moes gegee het: Pa, hier is vuur en hout, maar waar is die lam om te offer. 2

3 3 In die Hebreeus word die woordorde omgedraai om juis klem te plaas op wat Abraham antwoord. Hy antwoord sy seun eerlik deur te sê: God sal sy eie offerlam voorsien, nl. my seun. Die hoop van `n offerlam beskaam nie, maar dit is ook waar dat God vir Isak as offer voorsien. Waarskynlik het Isak dit nie so verstaan nie. Hy weet wat nodig is vir die offer, en moes respek vir sy pa se geloof en vertroue gehad het. En dan bring die skrywer weer die prentjie van `n pa en sy seun terug as hy sê: Daarna het hulle twee saam verder gestap. Jou seun, jou dierbaarste, Isak wat jy liefhet. Steeds kom die vraag dan op, hoe kon Abraham hierdie stap regverdig. In bekende woorde van vandag sou iemand bloot sê: `n God wat so iets van my verwag is liefdeloos, Hy is te wreed vir my, ek sal `n ander een soek. Maar wat dryf Abraham? Ons hoor hoe hy begin om `n altaar te bou toe hulle op die plek kom. Die vorige kere wat Abraham `n altare gebou het, was dit omdat God beloftes aan Hom gemaak het wat sy toekoms verseker het. Nou bou hy `n altaar wat dreig om sy toekoms weg te vat. Want sonder Isak is daar geen nageslag meer nie. Hoe die volgende aksie presies gebeur het, weet ons nie. Maar die spanning bou op. Isak moes nou besef het wat gaan gebeur. 3

4 4 As hy sterk genoeg was om die vuurmaakhout te dra, was hy ook sterk genoeg om weerstand te bied en te baklei vir sy lewe. Maar ons hoor niks daarvan nie. Miskien kon Abraham vir Isak verduidelik, maar hoe moeilik sou dit nie gewees het nie. Miskien gee Isak hom gewillig. Ons weet nie. Hy word as offer op die altaar en die hout neergesit. Pa en seun is steeds saam: sy seun, sy dierbaarste, Isak die een wat hy liefhet, moet nou geoffer word, want God vra dit. Met `n vader hart wat in twee moes geskeur het, lig hy die mes om sy kind die dood steek te gee... Tyd op aarde en in die hemel staan stil... Gaan God werklik verwag dat `n pa sy enigste seun die een wat hy liefhet, offer om sy geloof te toets? Sal Abraham dit werklik doen? En dan skeur `n roepstem deur die spanning: Abraham. Abraham. Los jou seun...! Of Abraham dit werklik sou doen, sal ons nie weet nie, maar uit die dringendheid van die Engel van die Here se roep, kan ons glo dat hy sou. En nou kan ons wonder oor Abraham en hoe hy dit oor sy hart kon kry. Ek moet bieg, ek weet nie of ek dit sou kon doen as God dit van my gevra het nie. Hoe kan `n pa, selfs vir God? Maar die Heilige Gees kom tot ons redding uit Hebreërs 11:17-18 as Hy deur die skrywer vir ons `n antwoord gee: 4

5 5 Omdat Abraham geglo het, het hy, toe hy op die proef gestel is, Isak as offer afgestaan. Ja hy wat die belofte ontvang het en aan wie gesê is: Uit Isak sal jou nageslag gebore word, het gereed gestaan om sy enigste seun te offer. En nou vers 19: Hy was daarvan oortuig dat God by magte is om uit die dood op te wek, waaruit Abraham vir Isak ook, om dit so te stel, terug ontvang het. Omdat Abraham geglo het in `n lewende God, `n God wat altyd getrou bly, het hy eerder aan Hom vasgehou wat die verbond en die beloftes gemaak het, as aan die resultate daarvan. Abraham staan sy enigste seun, die een wat hy liefhet, aan God af, bloot op grond van wie God is. Maar Isak sterf nie, hy word nie geoffer nie, en die een wat dit stop, is die Engel van die Here. En die Engel van die Here, is niemand anders as die Seun van God, Christus nie. Hy stop Abraham omdat Hy weet dat geen offer van `n mens, die prys kan betaal nie. Hy sê: Nou weet Ek dat jy My dien: jy het nie geweier om jou seun, jou enigste seun, aan My te offer nie. Isak was van die begin af God se wonderwerk aan Abraham. Hy het uit die dooie baarmoeder van Sara lewe geskep. Abraham dien dus nie net die God van beloftes nie, maar die God wat mag oor lewe en dood het. As Abraham dan opkyk is daar `n ram wat in `n bos vassit. Letterlik staan daar in die Hebreeus, `n ander een, `n plaasvervanger. God gee `n ram in Isak se plek, en wanneer Abraham dit offer, besef hy dat God weer lewe geskep het waar daar eintlik dood was. 5

6 6 Sy hoop het nie beskaam nie, God voorsien. Hierna bevestig God weereens sy verbond en beloftes aan Abraham. Hy het nie verander nie, Hy is dieselfde God wat geroep het, en wat gegee het. Vandag bring nog `n ouerpaar hul kind na God om die verbond te bevestig. Deur God se genade hoef julle nie vir klein Lené fisies te offer nie, maar julle kom juis om haar aan God af te staan. Alle kinders is wonderwerke van die Here. En nou is die vraag, is jy bereid om jou seun of dogter, julle enigstes, jou Wilmar, jou Jessica, jou Niel of jou Lené, vir wie julle lief is, aan die Here af te staan? Want sien, julle kan dit doen omdat `n ander Vader sy enigste, en geliefde Seun volledig geoffer het. Hy het sy Seun aan die houtkruis van Golgota laat vasbind, en toegelaat dat Hy geslag word. Niemand het daardie dag uitgeroep sodat dit kan stop nie. Al wie uitgeroep het, was weereens die Seun, die Engel van die Here wat daardie dag vir Abraham gestop het, en hierdie keer roep Hy: Dit is klaar, dit is volbring. (Vader stop, moenie hierdie kinders van my doodmaak nie, ek sal in hulle plek sterf.) In Johannes 3:16 hoor ons: 16 God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê. 17 God het nie sy Seun na die wêreld toe gestuur om die wêreld te veroordeel nie, 6

7 7 maar sodat die wêreld deur Hom gered kan word. 18 Wie in Hom glo, word nie veroordeel nie; wie nie glo nie, is reeds veroordeel omdat hy nie in die enigste Seun van God glo nie. Jan en Chrisna, wanneer julle en ons hierdie kleinmensies aan God kom afstaan, is dit nie tot hulle dood nie, maar juis sodat hulle die bevestiging van lewe kan kry. Saam met julle wil ons sê dat God lewe uit die dood bring, dat Hy vandag met die teken van water, wys dat Hy klaar gebloei het. Ook vir kinders, wat dit soos Isak, nie gekies of verstaan het nie, maar omdat God dit so bedoel het. Maar alles gaan steeds nie altyd sin maak nadat julle jul geloof gewys het deur Lené in doop af te gee nie. Toe Abraham by die huis kom, hoor hy `n tyd later, dat sy goddelose broer se vrou en byvrou baie kinders in die wêreld gebring het, skynbaar sonder moeite. So sal ons ook steeds daaraan herinner word, dat ons aan die God van die beloftes moet vashou, en nie die resultate van die beloftes nie. Sy beloftes bly vas en sal gebeur, maar ons oë hoort net op Hom. Uit hierdie goddelose broer se kinders, laat Abraham later vir Isak `n vrou haal. Uit Isak en Rebekka word die verbond toe wel voortgesit. Uit hulle nageslag voorsien God die Vader baie eeue later sy eie Lam. Mag ons elke keer met die doop dan onthou dat ons kinders nie aan ons nie, maar aan God behoort. Al verstaan hulle self nog nie die belofte nie, ek en jy doen. 7

8 8 Mag daar dan eendag gesê word dat ons ons kinders in die doop aan God afgegee het, omdat ons geglo het, ja geglo het dat Hy dooies uit die dood kan opwek. Sy verbond staan vas! Amen. 8