Vox Carolina is een uitgave van de Nijmeegse Reünistenvereniging Carolus Magnus, Hertogstraat 141, 6511 RZ Nijmegen.

Transcriptie

1 Vox Carolina is een uitgave van de Nijmeegse Reünistenvereniging Carolus Magnus, Hertogstraat 141, 6511 RZ Nijmegen. Voorwoord praeses van de RV 2 Voorwoord praeses i.t. 3 Voorwoord praeses h.t. 4 Vice-praeses Introductiecommissie 5 Interview met Floris Reijnen 7 Lezing reünistenvereniging Carolus Magnus 14 Regioborrels 17 Ingezonden brieven 18 Notulen vergadering 19 winter

2 Voorwoord praeses van de RV Beste Medereünist, Voor u ligt de Vox Winter Met trots kunnen wij u meedelen dat deze nieuwe editie in nauwe samenwerking met de Vox Carolina commissie van de NSV Carolus Magnus tot stand is gekomen. In deze Vox treft u aan het verslag van de algemene ledenvergadering van oktober 2011 als mede een samenvatting van de lezing van mr. Ivo van Kuijck. Naar der inhoud van die bijdragen moge ik kortheidshalve verwijzen. Namens de reünistenvereniging is er, zoals afgesproken in de ALV, een brief verzonden naar het bestuur van de Willem Merkelbach Stichting. Een reactie is nog niet ontvangen staande het schrijven van deze bijdrage. Na ruim een jaar intensief met de aankoop van het sociëteitspand bezig te zijn geweest, heeft de Stichting Nijmeegs Universiteitsfonds haar aanbod om het sociëteitspand te kunnen kopen tegen de marktwaarde ingetrokken nu de marktwaarde tegenvalt. Juist nu aankoop tegen de huidige marktwaarde voor CM juist wel financieel mogelijk was, wordt het aanbod he- Theo Gerritsen laas ingetrokken. In overleg met en samen met het bestuur van CM zal in de richting van het SNUF gereageerd worden. Er is dit jaar intensief met CM samengewerkt. Naast de bovengenoemde samenwerking voor deze Vox, heeft CM geholpen om het adressenbestand bij te werken en zijn we gezamenlijk bezig met de voorbereidingen van het Lustrum in Het jaar dat nu voor ons ligt zal met name qua activiteiten gericht zijn om een geslaagd Lustrum op te zetten. In de loop van komend jaar zult u nader van ons horen. Tot slot vraag ik uw aandacht voor het navolgende. Wij zoeken een nieuwe secretaris met affiniteit voor secretarieel werk en met goede computerkennis. U kunt van uw belangstelling kennis geven via een bericht naar gerritsenadvies@kpnmail.nl. Ik wens u allen een gezond en gelukkig 2012 toe namens het bestuur van onze reünistenvereniging. 2

3 Voorwoord praeses i.t. Niels van Boekel Waarde lezer, Op het moment van schrijven is de Open Introductie in volle gang en ben ik bezig aan mijn laatste weken als Praeses van de N.S.V. Carolus Magnus. Met nog maar liefst twee weken te gaan tot de Eigen Introductie kan ik u nu al zeggen dat het buitengewoon waarschijnlijk is dat we een groot jaar gaan verwelkomen bij de vereniging. De aankomende studenten zijn enthousiast en schrijven zich massaal in. Afgelopen jaar heeft voor het studentenleven in het teken gestaan van de bezuinigingen die het kabinet door wil voeren. Studenten met studievertraging zullen worden beboet, evenals de universiteit waaraan zij studeren. Het was een nijpende situatie voor de vereniging omdat een fulltime bestuursjaar in het eerste voorstel ook onder de noemer vertraging viel. Dat zou het voor geïnteresseerden die, op welke manier dan ook, al vertraging opgelopen hadden onaantrekkelijker maken om een bestuursfunctie te vervullen. Ondanks die dreiging hebben wij ook dit jaar gelukkig weer zes enthousiaste leden gevonden die in het aankomende jaar het Bestuur gaan vormen. Van de heer Simons ontving ik begin maart een krantenartikel waarin interessante informatie is opgenomen over een recent onderzoek: een groot sociaal netwerk blijkt een positieve invloed te hebben op de studieresultaten van een student. Het is een onderzoek dat, zoals u wel zult begrijpen, kan bijdragen aan de positieve beeldvorming van Carolus Magnus en alle studentenverenigingen door het land heen. Goed om te zien is dat met de bovenstaande informatie en ondanks de bezuinigingen de inschrijvingen nog altijd oplopen. Het is dan ook aannemelijk dat we dit jaar zullen uitgroeien tot een vereniging met meer dan zeshonderd leden. Op dat vlak gaat het dus goed, maar ook op andere vlakken hebben we in de afgelopen tijd gewonnen. Op Stichtingsgebied hebben we dit jaar een overstap gemaakt van Bavaria naar Heineken en zodoende zijn we na vijf jaar weer terug op het oude nest. Verder kunnen we na de problemen met de huurprijs van afgelopen jaar nu weer vooruitkijken naar de aankoop van een pand in Nijmegen. Daarover ontvangt u op korte termijn wellicht meer informatie. Ook de vereniging heeft zich in het afgelopen jaar op een positieve manier gemanifesteerd in Nijmegen. Op de avond voor Hemelvaart hebben we met De Nacht der Professoren een nieuw initiatief gelanceerd. In Doornroosje organiseerden we een groots benefietfeest waarop hoogleraren van allerlei faculteiten hun favoriete plaatjes aan studenten konden laten horen. Hiermee hebben we niet alleen alle media bereikt en een leuke avond gehad, maar ook een bedrag van ruim vierduizend euro opgehaald voor het goede doel. Namens de reünistenvereniging heeft ook de heer Schutgens plaatsgenomen achter de draaitafel. Zoals u kunt lezen gaat het dus goed in Nijmegen en in de komende jaren hopen we natuurlijk nog meer groei te realiseren. Ik wil u dan ook van harte uitnodigen om eens langs te komen op onze Sociëteit aan de Hertogstraat 141! Ut vivat, ut crescat, ut floreat Carolus Magnus! Niels van Boekel h.t. Praeses Societatis 3

4 Voorwoord praeses h.t. Geacht Bestuur, Waarde Vergadering, Het vorige bestuur heeft een aantal weken geleden 81 nieuwe leden mogen inaugureren. Helaas is dit weer een daling ten opzichte van vorig jaar. Dit aantal valt helemaal tegen als je bedenkt dat we dit jaar ruim 130 voorinschrijvingen hadden. Van deze 130 voorinschrijvingen kwamen slechts 90 klooien opdagen voor de Eigen Introductie. Na onderzoek bleek dat velen toch werden afgeschrikt door de maatregelen die de overheid en de universiteit nemen om studenten sneller te laten afstuderen. Dat brengt mij bij het eerste en meest vernieuwende punt van het beleid van komend jaar. De overheid is bezig de langstudeerboete en het sociale leenstelsel in te voeren. De universiteit neemt ook maatregelen om het onderwijs te intensiveren. Er komen steeds meer verplichte colleges en het bindend studieadvies is ook een feit. Voor ons als vereniging is het erg belangrijk om met de tijd mee te gaan en op deze maatregelen in te spelen. Daarom heeft het bestuur het plan opgevat de eerstejaars op een meer actieve manier te ondersteunen in het eerste jaar van hun studie. Het doel is om ervoor te zorgen dat de overgrote meerderheid van de eerstejaars kan voldoen aan hun bindend studieadvies. Dat wil zeggen, zij moeten ten minste 40 studiepunten halen. Dit hopen wij te bereiken door ouderejaars te benaderen die bereid zijn de eerstejaars actief te helpen. Zij zullen werkcolleges met de jongerejaars doornemen, samenvattingen verstrekken en tentamens met ze oefenen. Als wij slagen, heeft dat een aantal voordelen voor de vereniging. Eerstejaars die hun studie halen, zullen eerder actief zijn voor de vereniging. Daarnaast is het ook erg belangrijk dat wij een signaal naar studerend Nijmegen afgeven dat Car lus Magnus meer is dan alleen maar feesten. Wij laten zo zien dat onze vereniging een platform biedt waar ruimte is om jezelf op allerlei gebieden te ontplooien. Het is te hopen dat aankomende studenten dit signaal ook opvangen zodat zij ook inzien dat het lidmaatschap van een studentenvereniging goed te combineren is met een studie. Het bestuur illo tempore heeft ons financieel in een geweldige positie gebracht. Na lange onderhandelingen hebben zij besloten, na 5 jaar afwezigheid, weer Heineken op de sociëteit te schenken. Het resultaat is dat wij de komende jaren ons bier een stuk goedkoper in kunnen kopen dan voorheen. Het geld dat wij hiermee besparen kunnen wij goed gebruiken om te investeren in ons pand. Er zijn veel zalen en barren die een flinke opknapbeurt goed kunnen gebruiken. Een mooier en professioneler pand zal hopelijk ook leiden tot een grotere omzet uit externe zaalverhuur. Steeds vaker weten studieverenigingen en andere clubjes hun weg naar de sociëteit te vinden. Wij hopen deze trend met mooie zalen, goedkoop bier en een goede service voort te zetten. Een ander doel voor het geld dat we door het nieuwe biercontract besparen zou een eventuele pandaankoop kunnen zijn. Zoals u wellicht weet, is er afgelopen jaar veelvuldig contact geweest met de Stichting Nijmeegs Universitair Fonds, het SNUF. Zij hebben aangegeven het pand tegen marktwaarde te willen verkopen. Daarop hebben wij het pand door een onafhankelijke partij laten taxeren. Deze taxatie hebben wij aan het SNUF overhandigd, het SNUF vergadert hier binnenkort over. Ik hoop u hier snel meer over te kunnen vertellen. Over een half jaar vieren wij de 84e Dies Natalis van Car lus Magnus, dit is natuurlijk geweldig. Belangrijker is wellicht dat wij dit jaar zullen starten met de voorbereidingen voor het 17e lustrum. Met de reünistenvereniging is al afgesproken een gezamenlijke commissie op te starten die onderzoekt of het mogelijk is een activiteit van de reünisten bij het lustrum te integreren. Ik hoop u hiermee een beeld te hebben geschetst van de zaken waarin u, als reünist, geïnteresseerd zou kunnen zijn. Mocht u nog vragen hebben, dan kunt u ons altijd op de sociëteit bereiken. Dan rest mij nog de hoop uit te spreken op een goede samenwerking met de reünistenvereniging en natuurlijk op een prachtig verenigingsjaar. Ut vivat, ut crescat, ut floriat, Car lus Magnus! T.S.F. Hautvast Praeses Societatis h.t. T.S.F. Hautvast 4

5 Vice-praeses Introductiecommissie M.M.C.A. Pijpers Geachte leden, met in het bijzonder leden van het jaar 2011, Donderdag 16 juni Na zes jaren gemakkelijk punten scoren op het voortgezet onderwijs komt vandaag eindelijk de uitslag van je examens. Je hebt je in al die jaren nog nooit zo zeker gevoeld! De vakantie naar Chersonissos met je vier beste vrienden is al geboekt en machtig als een koning zal je de paupers uit Den Haag eens laten zien hoe er gefeest moet worden. Je relatie is al voortijdig geëindigd, aangezien je als populairste figuur van je scholengemeenschap het andere geslacht op Kreta toch niet van je af kan slaan. Dit zal evenzo gelden in je nieuwe studentenstad, waar je je met zekerheid staande zal houden en je de groepsgenoten uit de introductiegroep eens even een laatdunkend gevoel zal geven. Papa heeft bij het corps gezeten en jij kan natuurlijk niet achterblijven. Als arrogante rechtenstudent, die natuurlijk de topadvocatuur ingaat, pretendeer je de grootste studentenvereniging van Nijmegen even de juiste teiten en mores te gaan leren. Met drie kragen en een air die artikel uit de GroenenVox 2011 afgunstige blikken van linksen doet volgen, sta je je toekomstige jaargenoten angst in te boezemen en wind je het andere geslacht om je vinger met je gebruikelijke arrogantie. De fietstocht naar de locatie is al te min voor je, net zoals het zingen van liederen dat enkel de pluizen onder ons betogen te doen. Als het om zo n kinderlijk festijn gaat, wandel ik met gemak door de Eigen Introductie heen! Dan, in de avonduren van vrijdag 2 september De Introductiecommissie treedt binnen...zondagmorgenvroeg 11 september 2011 in de Kroegzaal van de sociëteit. Beneveld en gelukkig, want inmiddels lid der N.S.V. Car lus Magnus en dat moet uiteraard gevierd worden. De week is je zwaar gevallen, maar dat zal niemand merken. Met de leden wissel je de mooiste verhalen uit en de knorren ga je de ruigste verhalen doen geloven. Verhalen over het weekend, waarbij er kennis werd gemaakt met de Introductiecommissie en de Eerstejaarscommissie. Verhalen dat er tijdens het voorstellen nog zó duidelijk wordt gemaakt dat het een vice-praeses betreft, niet alleen voor 5

6 deze commissies, maar voor iedere commissie binnen de N.S.V., en dan presteert mevrouw Stevens het om tig keer de vice-praeses als mijnheer de voorzitter aan te spreken. Gelukkig wordt er op dat moment nog niet bijzonder goed opgelet! Na de nodige verhalen komt er eindelijk het slotwoord, voorgeleid door de vice-praeses die zijn wandelstok kenmerkend wild heen en weer loopt te zwaaien. Och, hij zal wel neurotisch zijn. Je denkt terug aan de band die je met je jaargenoten hebt opgebouwd. Ook al was het een jaargenoot die je opgedrongen was door de Introductiecommissie. Deze jaargenoot heeft het vast zwaarder gehad dan wij allemaal, aangezien dit groene vriendje ook bij de feestjes van de vice-praeses aanwezig was en daar meermalen als surfboard heeft gediend over de laag bier op de grond. Ook had je graag jaargenoot Laurens de Das vastgehad gedurende de week. Met zijn op maat gemaakte groenenshirt was hij de personificatie van goed gedrag. was van waar wij ons bevonden. Dhr. van de Wakker die van hoogtepunt naar hoogtepunt betoogde te gaan. Daarnaast mw. Korsten die je bijzonder zuur maakt, terwijl dhr. Chau haar vanuit zijn zetel bijstaat. Dezelfde soort zetel als waarin mw. van Orsouw geregeld haar slaapje hield. En dhr. Klein Lenderink die verhalen vanuit zijn jarenlange ervaring opdroeg, maar na het afscheren van zijn baard er toch jaren jonger uitzag. Wat mogen we blij zijn dat juist zij aan het begin stonden van de mooie kroegcarrière van het mooie jaar 2011! Ut vivat, crescat, floreat, Car lus Magnus! M.M.C.A. Pijpers h.t. Vice-praeses van de Introductiecommissie En dan die ellelange verhalen, die je gelukkig wel de mogelijkheid gaven om de tijd te nemen de Introductiecommissares eens te bekijken. Zoals dhr. Van Loon, die een financieel verhaal voor ons bijzonder ingewikkeld kan maken en mw. van Keijsteren die continue op de hoogte 6

7 Interview met Floris Reijnen Door Hans Simons De Vox biedt nieuws over de studentenvereniging, over de reünistenvereniging, over de universiteit en over de stad Nijmegen. In onderstaand interview komen de universiteit en de stad bijeen in het onderwerp Archeologie. De geïnterviewde is Floris Reijnen (Widukind), werkzaam bij de gemeente Nijmegen. 3 maart 2011, De Vereeniging, Keizer Karelplein. Waar en wanneer geboren: op 9 maart 1982 in Nijmegen. Gekozen voor de kunstacademie in Arnhem, waar ik na vier jaar in 2005 cum laude ben afgestudeerd in vrije, beeldende kunst. Na mijn kunstacademietijd werd ik aangenomen op het Instituut Collectie Nederland in Amsterdam, waar ik de opleiding tot kunstrestaurator gedaan heb, meer precies de opleiding metaalrestaurator, met de specialisatie archeologisch materiaal. Dat is nu een vervolgopleiding van de UvA, toen was het een HBO-instituut. Sinds 2007 werk ik bij het Bureau Archeologie en Monumenten van de gemeente Nijmegen. Mijn eerste aanraking met de archeologie komt door mijn vader, die archeologisch tekenaar is aan de Radboud Universiteit. Waar zitten jullie nu? Wij zitten met ons kantoor en het depot bij stadsbedrijven van de gemeente Nijmegen aan de Nieuwe Dukenburgseweg bij de Jan Massinkhal, het eerste gebouw naast het Philipsterrein. Het heet de Dienst Stadsbedrijven, maar de meeste mensen zullen het kennen als het oude Compaqgebouw. Ik werk zo n drie dagen in de week op de locatie van de stadsbedrijven en twee dagen in de week aan de Museum Kamstraat in het oude Museum Kam, dat nu Provinciaal Archeologisch Studiecentrum Kam heet en bij het Museum Het Valkhof hoort. Dat museum is ontstaan uit de samenvoegingvan de Commanderie van St Jan met het Museum Kam. In het studiecentrum zit het bodemdepot van de provincie Gelderland, verder op dit moment de archeologische vergelijkingscollectie (studiemateriaal: je legt verschillende objecten naast elkaar, zodat je die kunt vergelijken), tevens de archeologische bibliotheek en het allerbelangrijkste is natuurlijk het restauratieatelier (hoofd Ronnie Meijers). De gemeente heeft niet de faciliteiten om zijn eigen objecten te kunnen restaureren, daarom maak ik gebruik van de ruimte en de expertise van Museum Het Valkhof, zodat de objecten die uit de grond komen ook langs het museum komen, waardoor men daar ook meteen ziet wat er uit de grond gekomen is en er zodoende een brug met de gemeente is. Ik werk hoofdzakelijk voor de gemeente Nijmegen en omdat het conserveren en het restaureren vaak zo lastig is om dat als gemeente in huis te kunnen doen, mag ik gebruik maken van de faciliteiten van Museum Het Valkhof. Dat zijn eigenlijk alleen maar de lastige klussen, het gros kan ik in mijn eigen atelier bij de gemeente doen. Hoe zit het opgravingsproces eigenlijk in elkaar? Ook in Nederland is opgraven wettelijk verplicht, eindelijk, sinds acht jaar. En dat is allemaal op basis van het Verdrag van Malta (uit 1992). Als er gebouwd wordt in Nijmegen, dan doen wij het archeologisch onderzoek. We hebben een zogeheten waardekaart van Nijmegen, waarop staat wat er archeologisch interessant is. De bouwonderneming of de projectontwikkelaar of wie er ergens wil gaan bouwen die moet die kaart opvragen bij de gemeente 7

8 (dat is een vaste procedure) en raadplegen. Als dan blijkt dat het een heel rijk stuk grond (rijk aan archeologie) is, dan maken we eerst twee proefsleuven om te zien hoeveel we tegenkomen. Bij een heel rijke grond, zoals naast het gebouw van het voormalige Canisiuscollege, is het heel verstandig van de bouwer om die waardekaart te raadplegen, anders kunnen wij nog behoorlijk wat roet in het eten gooien voor het bouwbedrijf. Overigens mogen ook andere archeologische bedrijven zich inschrijven voor opgravingen. Opgraven is een vrije markt. Er wordt wel gecontroleerd door de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed of zo n bedrijf de nodige certificaten en specialismen, b.v. een KNA-archeoloog, in huis heeft en zich houdt aan de opgestelde voorschriften. Overigens graven wij vaak zo op dat de bouwondernemer alvast wel van start kan gaan, dan zitten wij dus tussen de bouwvakkers. We proberen altijd een goede samenwerking te vinden tussen de uitvoerder en archeologie. Een heel groot gedeelte doen we nu digitaal, maar het blijft natuurlijk grotendeels handwerk. Hoe doe je opgravingen digitaal? Met een total station en een GPS-station. Je hoeft dus niet meer direct zelf meetlijnen te zetten (werken met een meetlint) en dat soort dingen, je kunt direct aan de hand van het GPS-station de coördinaten van het gevonden object, ook met de hoogte erbij, bepalen, anders gezegd: als je een pion bij een voorwerp houdt, dan kun je van dat voorwerp het wordt nog wel ingetekend- direct de coördinaten, zonder dat je het zelf hoeft uit te meten, vastleggen. 8 Op centimeters? Ja, op centimeters. Wat vind je zoal? In de Hugo de Grootstraat b.v. hebben we kelders gevonden van ingestorte huizen die in brand gestoken zijn door wegtrekkende Duitsers in WO II. We hebben de hele huisraad in de kelders teruggevonden. En het mooie is dat sommige kelders vlak boven Romeinse graven waren aangelegd, waardoor de bijgiften in die Romeinse graven (vaak ook huisraad) ongeveer 40 cm onder potten en pannen van het ingestorte huis lagen. We hebben nog een foto aan de zijkant van die opgraving (toen we een zogeheten coupe gezet hadden) waarop je geëmailleerde potten en pannen ziet en 40 cm lager het terra nigra en het terra sigillata en een paar kruikjes uit de 4e eeuw! Ook hele mooie andere dingen (hoewel dat niet voor iedereen archeologisch is) troffen we aan: een verbrande naaimachine van Singer, een kistje met koperen en zilveren munten die door de brand zo gesmolten waren, dat ze over elkaar heen gedropen zijn. Dat is fantastisch mooi, en geeft meteen weer dat archeologie niet alleen middeleeuws of Romeins hoeft te zijn. Gelukkig is daar vanuit Bureau Archeologie en Monumenten van de gemeente Nijmegen ook heel veel belangstelling voor. Dat soort dingen hebben we ook wel eens tentoongesteld in de kleine vitrine in het Stadhuis, waar regelmatig wat dingen te zien zijn. Als we graven vinden, dan worden die op de wijze waarop we dat in Nederland afgesproken hebben, uitgegraven en treffen we objecten aan

9 als aardewerk, vermolmd hout, ijzer, brons, goud, zilver, leer, skeletten. Bij die laatste zit geen piëteitsclausule of iets dergelijks. We proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan, maar het blijft studiemateriaal, wij mogen er gewoon aanzitten. De objecten die wij vinden komen binnen, worden gedocumenteerd en krijgen een definitief vondstkaartje. Daarop staat de locatie van de werkput, het vlak en het grondspoor waar het uitkomt. Het wordt dus heel goed gedocumenteerd; zonder documentatie, zonder context kun je alleen het object determineren. Dus het is heel belangrijk dat de objecten in hun context worden bekeken/gedetermineerd om het verhaal compleet te krijgen. De objecten worden door de depotbeheerder geregistreerd, in een gigantisch depot, er wordt een onderscheid gemaakt tussen metalen, stenen en organische vondsten. Organisch is hout, leer en bot, ook benen voorwerpen als dobbelsteentjes, speelschijfjes, alles wat maar van bot gemaakt wordt. Die dingen worden niet gewassen, die komen direct na registratie bij mij terecht net als het metaal. Het meeste aardewerk wordt gewassen en daarna in elkaar gezet zodat het getekend kan worden voor de typologie. Dus niet alleen metaal komt bij jou? Neen. Dat was meteen mijn grootste aanmerking op de opleiding: als je de archeologische kant op wilt, kan ik niet alleen aangenomen worden op metaal, want archeologie is zoveel meer. Je hebt tenslotte vaak metaal met been, metaal met been en leer, b.v. een mes in een messchede. De opleiding was mij iets te specialistisch, ook met het oog op de markt. Voor louter specialistisch onderzoek zou alleen metaal nog wel kunnen, maar als je zoals ik het werk in de praktijk moet uitvoeren, dan moet je eigenlijk van heel veel markten thuis zijn. Wel is metaal het meest moeilijke, daar komt de meeste scheikunde aan te pas, en is het meest lastige, onstabiele materiaal. Enfin, als ik een object dan in handen heb, ga ik eerst eens rustig kijken: wat heb ik hier? Wat hebben ze in het veld al gezien en vermeld op het vondstkaartje? Dan maak ik foto s van het object voor ik de restauratie of alleen de conservering start. Wat we het meest gebruiken om objecten te stabiliseren is een lijmoplossing die zo dun is dat hij in het object trekt en het geheel iets steviger maakt. Dus je mag er met chemisch materiaal aan zitten? Wij hebben allerlei soorten lijmen en ik probeer daarbij elke ingreep bij elk object reversibel te doen. Elk spul dat ik toevoeg, dat moet er ook weer van af kunnen. Ik werk heel veel met de microscoop, met heel kleine vegertjes en met tandartsmateriaal van Tandheelkunde, o.a. van orthodontie. Die dingen kan ik verbouwen en aanslijpen etc. Dus ik heb ook een bakje met sondes zoals tandartsen hebben, maar dan x 30. Die zijn dan zo vaak gebruikt op de faculteit dat ze afgeschreven zijn, ik krijg die via via en kan ze prima ge- 9

10 bruiken. Ik mishandel ze dan direct, want op het eind van de dag is dat materiaal bij mij helemaal bot; bijna niets is zo hard als een oxidatieverbinding van ijzer met zand er doorheen. We werken ook met röntgenapparatuur, vooral bij ijzer. Want als we archeologisch ijzer krijgen, dan is de oxidatie meestal dikker dan het object zelf. Die oxidatielagen blijven groeien, die blijven dooroxideren en om er niet te veel tijd in te steken (dus laagje voor laagje er af halen om te identificeren wat het is: wellicht een spijker? wellicht een speerpunt?), laten we een groot gedeelte van de objecten scannen. Dit komt vaak voor bij b.v. Merovingisch materiaal. Daar zie je veel riembeslagen die bestaan uit ijzeren onderplaten ingelegd met zilver, dat is natuurlijk overwoekerd door ijzeroxidatie, waardoor je het object onder de röntgen moet leggen, om te zien hoe het in elkaar zit. Als je hier geen rekening mee houdt dan kom je nog wel eens voor verrassingen te staan tijden de restauratie en kan je schade toebrengen aan het object omdat je niet weet wat je tegen kan komen. Andere bezigheden van mij: als het object ontdaan is van zijn oxidatielagen, dan kijk ik er naar [dit is overigens hartstikke lekkere wijn!] met het doel: hoe houden we het voor de toekomst zo heel mogelijk? Kijk, vanaf het begin dat je iets maakt, b.v. direct na de laatste hamerslag 2000 jaar geleden, is het object onderhevig aan de afbraak, dan begint het verval. En 10 wat wij nou proberen is de levensduur van het object nog wat langer te rekken; dat is eigenlijk het enige wat je doet: de levensduur rekken, zodat mensen vele honderden jaren na ons nog eens naar die objecten kunnen kijken. En dan misschien met een heel ander oog en met een heel andere insteek van restaureren, reden waarom ik ingrepen altijd omkeerbaar probeer uit te voeren. De objecten worden meestal in een geklimatiseerde ruimte bewaard, die daar speciaal voor is ingericht. De meeste objecten proberen we op chemische wijze van bepaalde stoffen te ontdoen, b.v. bij ijzer proberen we alle hygroscopische zouten uit het ijzer te halen, zodat het ijzer minder oxideert. Daarbij is het zo dat als het object na 2000 jaar uit z n omgeving wordt gehaald, dan treedt over het algemeen, en er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen- er een afbraak in (op)die veel sneller gaat dan dat we het object hadden laten liggen. Wat is nu echt het oudste object dat jullie hebben? De alleroudste objecten komen uit het Mezoliticum ( voor Chr.). Pijlpunten en andere werktuigen, die vervaardigd zijn uit vuursteen.

11 Met welke projecten ben je nu bezig? Op dit moment ben ik bezig met drie projecten in drie tijdsperioden. Dat is ten eerste, buiten Nijmegen, een opgraving met sieraden uit waarschijnlijk de late brons- resp. vroege ijzertijd, dan praten we over zo n 3000 jaar geleden. Het tweede project is een recente opgraving waar tot voor kort Osnabrugge/Van Schaik zat, tussen de Gerard Noodt- en de Derde Walstraat. Daar komen allerlei hartstikke spectaculaire vondsten uit, b.v. eerste-eeuwse munten (wat wel te verwachten was) en ik ben al derdebegin vierde-eeuwse munten tegengekomen, naast allerlei andere objecten, zoals fibulae (mantelspelden). Het is dus een heel rijk terrein. Helaas is waar de kelder van de school die er daarvoor heeft gestaan was, heel veel door de toenmalige bouwer weggegraven. Maar wat er gevonden wordt, is tot nu toe niet tegengevallen; laag bij laag wordt het terrein tot aan de diepte van de fundering voor het volgende gebouw helemaal schoon opgeleverd en zo wordt het laagsgewijs in kaart gebracht. Dat je de tweede eeuw overslaat, is dat bewust? Ja, bewust. In 69 na Christus is de Bataafse opstand. Bij deze opstand is dit deel onbewoonbaar geworden door brand. Het zwaartepunt van de bewoning in Nijmegen is toen ook verschoven naar wat wij nu kennen als het Waterkwartier. Of het er nu helemaal verlaten geweest is hier, daar geloof ik niet in, maar het is dus wel wat verschoven. Ik zit in dat project dus volop in het Romeinse. We zijn een paar bijzondere objecten tegengekomen en die worden, als straks het project klaar is, beschreven en gefotografeerd, dan komt er een publicatie van. De publicaties zijn te koop via uitgeverij: spa-uitgevers. In het algemeen moet twee jaar na de opgraving alles klaar zijn en gepubliceerd. Het derde project betreft de late Middeleeuwen op Plein 44 en de Scheidemakershof. Daar hebben we meerdere beerputten uit de late middeleeuwen gevonden en zelfs een stuk verdedigingswerk dat voor het Carolus-theater ligt. Dat is een toren en muur waarvan de ligging voor ons niet bekend was. Vele meters onder het maaiveld van de Scheidemakershof zijn we een Romeinse weg tegengekomen. Dat was niet helemaal nieuw voor ons, het was wel te beredeneren. Die liep door het dal van Augustijnenstraat en de Houtstraat en de Bloemerstraat. Dat dal lag toen veel dieper, meters dieper, en in al die jaren is dat opgehoogd om de stad een beetje vlakker te krijgen, anders kun je er niet op bouwen. Vandaar dat die Romeinse weg er zo diep ligt. In dit wegpakket zijn we een paar derde eeuwse munten tegengekomen. 11

12 Zijn er nog toekomstige projecten? Exploiteert Nijmegen zijn archeologie voldoende? Een groot project is het project De Waalsprong, dat loopt al tien jaar, waar huizen in Oosterhout, Lent (Laauwick b.v.) moeten komen. En voor de toekomst hebben we dan de nieuwe stadsbrug, die aan gaat sluiten op de Energieweg, ook daar moeten we opgraven. En we krijgen nog een dijkverlegging: van half Lent gaan ze een eiland maken in het kader van Ruimte voor de Rivier, en daardoor moet ook heel veel gegraven worden. Het heet: de Dijkverlegging, daar verwacht ik ook heel veel van. Wel allemaal toekomstmuziek, hoor. Neen, niet genoeg! Nijmegen kan met de slogan oudste stad van het land prachtig schermen, maar de visualisatie van de opgravingen blijft achter, denk aan tentoonstellingen van de opgravingen. En dan dus niet alleen het ingemetselde patroon van een plattegrond van een huis wat op een parkeerterrein gestaan heeft, niet in drie weken gematteerde glazen platen in een weg, waar niemand meer door heen kan kijken, met een Romeinse fundatie van een nederzetting of van een weg of een Middeleeuws kasteel, ik noem maar wat voorbeelden. Veel meer de tentoonstellingskant op, denk ik. Als je de mensen in de wijk waar voorwerpen gevonden zijn wat enthousiasmeert, dan kan dat een hele publiekstoestroom opleveren. En dat is ook gebleken want we hebben een prachtige tentoonstelling gehad in de Mariënburgkapel en die liep bijna synchroon met wat gevonden werd op Plein 44. Die spullen kwamen bij mij en gingen vrijwel direct daarna naar de tentoonstelling. Je zit dan bijna on line met de vondst en het publiekelijk laten zien. Dat is hartstikke goed bevallen. Op Plein 44 hebben we die weg gevonden waar we het al eerder over hadden, die hebben we blootgelegd; men kon daar goed omheen lopen en goed bekijken, dat trok veel belangstelling, en zo zie je dat heel veel mensen grote interesse hebben in archeologie. Ik neem je even in gedachten mee naar Den Haag. Daar is een paar jaar geleden een tram- Ook die stadsbrug? Ja, maar die komt er een keer aan. En het deel van de oude haven tot aan de sluis van Weurt, dat deel gaat ook helemaal plat. Het slachthuis, de Honig, dan zit je tegen de rand van de Waal aan en het heiligdom in de tweede eeuw in Nijmegen-West, daar verwacht ik ook nog erg veel van, op gegeven moment. Overigens: als je het over all bekijkt, hebben we nog geen twintigste deel van Nijmegen opgegraven. Er valt nog heel veel te graven, zolang er binnen Nijmegen gebouwd wordt. Dus dankzij de projectontwikkelaars kunnen jullie opgravingen verrichten? Dat klopt wel, ja. 12

13 tunnel gegraven en aangelegd (met enige wateroverlast en ook enige tientallen miljoenen extra, maar dat terzijde). Wat ze daar vonden is in verdiepingen op de perrons onder glas permanent tentoongesteld, met een verklaring erbij: zo liep de straat toen en dit hebben we opgegraven. Dat is vrij statisch, maar het is er wel. Zo zouden we dat in Nijmegen ook kunnen doen, al zijn heel veel objecten daar niet geschikt voor. Wel laat Museum Het Valkhof gelukkig toch heel veel zien: het heeft een mooie, grote tentoonstelling en collectie voor Nijmeegse archeologie; dat is groot genoeg om een goed beeld te krijgen van Nijmegen. Alleen zou het leuk zijn voor de gemeente om lopende projecten te laten zien, meer dan die ene keer. Overigens geldt dat ook voor de universiteit. Hier in Nijmegen worden alleen minor vakken gedoceerd van de opleiding Provinciaal Romeinse archeologie. In Leiden en Amsterdam zijn er wel volledige opleidingen. In Amsterdam zelfs twee, aan de VU en aan de UvA. Heel jammer dat een universiteit op zo n rijke grond niet meer aandacht heeft voor archeologie in Nijmegen. Een flinke upgrade van archeologie door een grote stap voorwaarts van universiteit en gemeente samen zou geweldig zijn!! Terug naar de vraag: zou jij b.v. de wetenschappelijke kant op willen? Neen, dat denk ik niet. Ik wil graag praktijk en wetenschap bij elkaar houden. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat uit de praktijk zoveel dingen komen dat die de wetenschap daarnaast kunnen voeden. Zolang je in het beroep bezig blijft, blijf je jezelf ook ontwikkelen en kun je jezelf ook vragen blijven stellen, die te maken hebben met de wetenschap rond restauratie. Kijk, mijn plek is er gekomen door de nieuwe wet, de wetgeving waardoor alles gerestaureerd en geconserveerd moest worden. Ik was toen aan het restaureren als bijbaan bij m n studie en toen ik klaar was kon ik meteen doorstromen en werd ik in het diepe gegooid: begin maar! En wat mijn toekomst betreft: ik wil de archeologie in het algemeen en in Nijmegen in het bijzonder beter op de kaart zetten dan nu het geval is. Dat wordt nog eens een eigen project! Floris, hartelijk dank voor dit interview! J.Ch.P. Simons Jouw carrièreperspectief? Of ik dit nog 30 jaar doe, dat weet ik echt niet. Ik geef wel eens les, als gastdocent op de Saxion- Hogeschool in Deventer, dat is een HBO-opleiding tot veldtechnicus in de archeologie. Misschien ga ik de leraarskant wel op. Ik doceer hoe objecten te hanteren in het veld, waardoor je er de meeste informatie uithaalt, dus zonder dat je nieuwsgierigheid de overhand krijgt en daardoor belangrijke informatie verloren gaat. Als restaurator ben je degene die als eerste heel dicht op het object zit. Dus het object is nog niet onthuld (de meesten weten wel dat het b.v. een Romeinse munt is, of een zwaard of een mes of mogelijk een helm), en is het aan de restaurator om daar zo mee om te springen dat het behouden blijft en er zoveel mogelijk informatie uitkomt dat het determineerbaar is voor de archeoloog. 13

14 Lezing reünistenvereniging Carolus Magnus TBS als toetssteen voor het maatschappelijk draagvlak voor het strafrecht Afgaande op de kranten gaapt er een grote kloof tussen de strafrechter en de samenleving. Is er nog wel vertrouwen in de rechtspraak en daarmee voldoende draagvlak voor de rechtspraak, in het bijzonder de strafrechtspraak? In de huidige visie op de rechtspraak weerspiegelt zich een samenleving, die op drift is en het steeds meer zonder de vertrouwde kaders moet stellen. Op de lange termijn zien we een daling van het vertrouwen in de rechtspraak. De achterliggende factoren zijn nog onduidelijk. Wel is duidelijk dat de daling van het vertrouwen alle overheidsinstituties betreft. E.e.a. zal ook te maken hebben met de teleurstelling in de maakbaarheid van de samenleving, de invloed van de media en het mondiger worden van de burger. Een deel van de kritiek richt zich op de bestraffing door de rechter. Rechters straffen te soepel: in 1991 vond 70% dat rechters te soepel straffen, in 2003 rond de 75% en dit percentage zal de laatste jaren niet minder zijn geworden. De mening van leken betreft hun perceptie en berust niet op harde feiten. Wat betreft punitiviteit staat de Nederlandse rechter in de top drie van Europa! Niet altijd maakt men onderscheid tussen het Ministerie van Justitie, de politie, het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht. Vaak scheert men alles over één kam door simpel te spreken over justitie. Wie van mening is dat de overheid of justitie te weinig aan criminaliteitsbestrijding doet, is geneigd de rechter minder betrouwbaar te vinden. Vertrouwen in de rechtspraak hangt sterk samen met de algemene tevredenheid over de democratie. door Y. van Kuijck Toch is de conclusie van de WRR dat het vertrouwen in de rechtspraak relatief hoog is in Nederland, niet alleen in vergelijking met andere landen maar ook in vergelijking tot andere instituties in Nederland. De ontwikkelingen blijven echter zorgwekkend. Er lijkt sprake te zijn van een kloof tussen de rechter en de burger. Om de kloof met de burger te dichten moet de rechter responsief zijn, d.w.z. gehoor geven aan maatschappelijke verwachtingen. Dat is echter iets anders dan de oren laten hangen naar de meerderheid of het gesundenes Volksempfinden. Hoe moet die kloof trouwens gezien worden? Rechters zijn geneigd de kloof niet als normatief maar cognitief te beoordelen. Het volk denkt niet echt anders over zaken als ze maar goed voorgelicht worden. Hulpmiddelen: de persrechter, het project verbetering motivering in strafzaken, rechtspraak. nl. Laten we ook het onderwijs niet vergeten! Deelneming van de burger aan de rechtspraak? Zou lekenrechtspraak bijdragen aan betere bewijsbeslissingen of maatschappelijk overtuigender strafmaten? Ik denk het niet. Zo ook de cie. De Roos met een negatief advies hierover aan de minister. Leken of een jury zijn niet deskundiger en de legitimering van de rechterlijke macht in Nederland is redelijk democratisch. Overigens wordt in landen met een jury maar een zeer gering deel van de strafzaken door jury berecht. En wat te denken van de extra kosten? Lekenrechtspraak is bovendien geen waarborg tegen gerechtelijke dwalingen. Een jury hoeft haar oordeel niet te motiveren! Pas recent heeft het Straatsburgse Hof hier enige eisen aan gesteld. Burgerpanels? Gebleken is dat naarmate men meer kennis heeft van het strafdossier, de be- 14

15 oordeling van de zaak door leken en rechters dichter bij elkaar komt te liggen. Concrete dossierkennis matigt de strengheid. De waardering voor de rechter neemt toe! De mate van opleiding is waarschijnlijk medebepalend voor het oordeel van de leek over het vermeende gebrek aan punitiviteit van de strafrechter. Minder hoog opgeleiden maken zich meer zorgen over criminaliteit (worden er ook vaker mee geconfronteerd als slachtoffer) en zijn vaker voor de doodstraf dan hoger opgeleiden. De roep om strengheid lijkt voort te komen uit een gevoel van onmacht om maatschappelijke problemen op te lossen. Nuances gaan daardoor verloren. Beginselen van proportionaliteit en subsidiariteit verliezen hun betekenis. Het fenomeen van de zondebok doet zich ook hier voor: de innerlijke frustratie van burgers wordt geëxternaliseerd en het maatschappelijk tekort geprojecteerd op de crimineel. Wat verwacht de samenleving van de rechter? Onderzoek levert als antwoorden op dat deze rechtvaardig moet zijn, onafhankelijk, onpartijdig en kritisch, wetend wat er in de samenleving speelt en dat hij, tegenwoordig vaker zij, zich moet kunnen verplaatsen in de daders en slachtoffers. Ook strengheid? Het de facto strenger zijn gaan straffen in de afgelopen jaren heeft in ieder geval niet geleid tot een groter vertrouwen in de rechter! Onderzoek van Wagenaar heeft uitgewezen dat de verschillen tussen rechters en participerende leken goeddeels wegvallen. De regels van het rechterlijk domein lijken aldus bijzonder sterk en overtuigend te zijn. M.a.w. het probleem ligt niet zozeer binnen het juridische domein als wel in de afstand die er bestaat tussen de alledaagse werkelijkheid en het juridische domein. Dat brengt mij op het verschil tussen het juridische en het maatschappelijke discours. De rechter is op zoek naar de waarheid, maar daarbij gebonden aan regels van fairness (verbod van onrechtmatige bewijsgaring!) en procedurele rechten van de verdachte (zwijgrecht!). Ook geldt binnen de rechtspraak het beginsel litis finiri oportet (noodzakelijk voor het gezag van het rechterlijk vonnis en de rust in de samenleving), alleen al uit kostenoverwegingen. Rechterlijke dwalingen zijn hierbij ingebakken. Het strafrechtelijk onderzoek is bovendien afhankelijk van de stand van de wetenschap op het moment van vonnis wijzen. De journalistieke nieuwsgaring is daarentegen niet gebonden aan de beginselen van een fair trial en de wetenschap kent geen fatale termijnen! Trouwens wat is een rechterlijke dwaling? Neem bijvoorbeeld de schorsingsbeslissing van het hof Arnhem in de zaak Saban B. Het hof was geroepen een beslissing te geven op een verzoek tot schorsing van de voorlopige hechtenis, waarbij sprake was van een discretionaire bevoegdheid, een belangenafweging en een risico-inschatting. De beslissing is achteraf bezien verkeerd uitgepakt. De verdachte nam de benen naar Turkije met achterlating van vriendin en kind. Maar was de beslissing tot schorsing nu een foute beslissing? Bij zowel de wijze waarop de belangenafweging heeft plaatsgevonden als de risico-inschatting kunnen vraagtekens worden geplaatst. Maar een risico-inschatting geeft nu eenmaal per definitie nooit zekerheid. Bovendien is de inschatting in sterke mate afhankelijk van het op dat moment ter beschikking staande feitenmateriaal. Dat geldt ook voor de chirurg die moet beslissen of het al dan niet verantwoord is om te opereren. Een rechterlijke dwaling ziet in de media vaker op het miskennen van de waarheid dan op het schenden van de rechten van een verdachte. Waarheid lijkt voor fairness te gaan, ook al kan het in acht nemen van procedurele regels (due process) leiden tot een grotere acceptatie van de rechterlijke beslissing. Het publiek heeft moeite met technische vrijspraken, maar ook met veroordeling van een onschuldige. Van de andere kant moet m.i. de uitspraak beter tien schuldigen vrijgesproken dan één onschuldige veroordeeld sterk gerelativeerd worden. Is de rechter te voorzichtig en spreekt hij te gemakkelijk vrij, dan dreigt eigenrichting. Duidelijk is dat de rechterlijke macht in een spagaat zit. Enerzijds verwacht de samenleving een snelle, efficiënte en niet te veel kos- 15

16 tende afdoening van strafzaken, anderzijds mag een rechter geen fouten maken. Dat laatste accepteert de burger niet, die tegenwoordig risicoloos door het leven wil gaan. Het blijft dus tobben zolang we de dilemma s niet onder ogen willen zien. Strengere wetgeving en het aan banden leggen van de strafrechter zal niet helpen. Zo ook niet het wetsvoorstel van de PVV om minimumstraffen in te voeren. Zo kom ik uiteindelijk op de TBS, een van de zwaarste sancties die de strafrechter kan toepassen. Overigens niet als straf maar als maatregel! De legitimiteit van deze sanctie berust op een evenwichtige verhouding tussen beveiliging, behandeling en bescherming van de rechtspositie van de terbeschikkinggestelde. Dat evenwicht is de afgelopen jaren in steeds ernstiger mate verstoord door een maatschappelijke en politieke onderstroom, die gericht is op veiligheid met minder oog voor de individuele rechten van daders (als verdachte en als patiënt) en minder begrip voor de context waarin daders tot criminaliteit komen. Het lukt de politiek maar slecht om zich te onttrekken aan het fenomeen van de medialogica, een min of meer autonoom verlopend proces, waarin politici, media en burgers elkaar (onbewust) aansporen in het reageren op incidenten met maatregelen tot maximalisering van de veiligheid, terwijl deze maatregelen meestal niet steunen op bewezen effectiviteit. Die maatregelen raken onder andere het verlofbeleid. Verloven maken een wezenlijk onderdeel uit van de behandeling. Door het niet of minder snel toekennen van verloven loopt de duur van de maatregel alsmaar op en wordt de maatregel steeds minder opgelegd. Liever straffen en langdurig opsluiten dan behandelen! Daardoor neemt paradoxaal genoeg de veiligheid in de samenleving juist af. Immers, een dader die als alternatief voor de tbs een lange gevangenisstraf krijgt opgelegd en na het uitzitten van zijn straf onbehandeld terugkeert in de samenleving, heeft een recidivekans van ongeveer 70%, terwijl die kans voor de ex-terbeschikkinggestelde rond de 20% ligt! Een voorbeeld van de overkill aan veiligheidsmaatregelen betreft de aangescherpte verlofregeling om het aantal onttrekkingen terug te dringen (let wel, een onttrekking is iets anders dan een ontvluchting!). En waar hebben we het dan over?: op verlofbewegingen in de periode ( per jaar) waren er 488 onttrekkingen (0,2%), waarvan 22 met recidive (ofwel 4,4% van 0,2%, derhalve 0.009%). En dan hanteren we een ruim recidivebegrip! Ter afsluiting: De samenleving en de politiek zullen onder ogen moeten zien dat het strafrecht geen oplossing is voor alle samenlevingsproblemen. De strafdoeleinden zijn vaak tegenstrijdig. Het effect van de strafrechtelijke interventie is mede daardoor dubieus. Preventief optreden is effectiever én goedkoper. Het overheersende veiligheidsdenken leidt tot schijnveiligheid en gaat ten koste van een humane bejegening van de delinquente medemens. Y. van Kuijck Nijmegen, 1 oktober

17 Annuale 1 okt Regioborrels In het najaar van 2010 vond de succesvolle aftrap van een nieuwe reeks regioborrels plaats in Amsterdam. Ruim 50 CM reünisten begaven zich na een oproep via LinkedIn (en het via via circuit) naar Oud-Zuid voor een after-office borrel met hun oude kroegmaten. - Op vrijdag 2 december 2011 heeft de Nijmegen borrel plaatsgevonden op de Sociëteit (Hertogstraat 141, Nijmegen). - Op donderdag 15 december 2011 is er geborreld in café Wildschut (Roelof Hartplein 1-3, Amsterdam). Ook dit jaar waren de regioborrels een groot succes. Zorg er voor dat uw jaar-, dispuuts- en jaarclubgenoten zich ook aanmelden bij de Reünistenvereniging zodat wij deze traditie kunnen voortzetten en ook in andere regio s kunnen (laten) organiseren. Kleine sfeer impressie van de Mokum borrel: veel (tand)artsen, advocaten en consultants, veelal werkzaam op de Zuidas, variërend van CM aankomstjaar 1960 tot en met

18 Ingezonden brieven Beste Hans Simons,... en van Hansen weten we zo goed als niets, lees ik in de zojuist verschenen editie van de Vox Carolina. Dat geeft mij aanleiding enkele van mijn herinneringen aan Jo Hansen, een van de meest kleurrijke figuren die het Nijmeegs Studentencorps heeft gekend, aan je door te geven. Volgens de N.S.C. Studenten-Almanak van 1950 was Jo Hansen uit Roermond in 1940 voor de eerste maal voor de studie Frans ingeschreven. Van afstuderen was het bijna 10 jaar later nog niet gekomen, wat hem niet belette al verscheidene jaren Franse les te geven op een school van de Ursulinen in Roermond. Maar in september 1950 was het dan zover. Alvorens zich aan het doctoraal examen te onderwerpen, begaf de volbloed Limburger die hij was zich met enkele vrienden naar Lent, om aldaar met een fikse plas zijn afschuw kenbaar te maken van het door hem vermaledijde Holland. Vervolgens reisde het gezelschap naar Mook, waar Jo, gezeten op een heuvel, zijn blikken met welbehagen liet rondgaan over het Limburgse landschap. Aldus naar lichaam en geest gesterkt ging hij zijn doctoraal examen afleggen in het aulagebouw aan de Wilhelminasingel. Daarbinnen verzamelde zich na enige tijd de Nijmeegse Postharmonie. Zodra de nieuwe doctorandus glorieus de examenkamer uitstapte zette de Postharmonie de Marseillaise in, met zoveel kracht dat de muren van het gebouw er welhaast van scheurden. Inmiddels had zich vóór het aulagebouw een stoet van rijtuigen geformeerd. In de eerste koets nam Jo Hansen plaats. Van de tweede koets werd het portier geopend, en vervolgens weer gesloten zonder dat ogenschijnlijk iemand was ingestapt. Deze was gereserveerd voor Jo s (uiteraard onzichtbare) Engelbewaarder. In de volgrijtuigen reden Jo s beste vrienden mee. De stoet, met de Postharmonie Max van de Sandt voorop, werd geflankeerd door rijen nuldejaars van het N.S.C. (waaronder ik) met brandende fakkels. Aan het begin van de Berg en Dalseweg werd een ogenblik stilgehouden bij een café links van de weg (waarvan mij de naam is ontschoten), waar Jo ooit een conflict met de uitbater had gehad. Deze had kennelijk zijn vermoedens gehad, want de deur was gesloten en de lichten waren gedoofd. Met een grote omweg bereikte men uiteindelijk de Sociëteit Roland aan de Oranjesingel 42, waar het feest tot diep in de nacht heeft voortgeduurd. Een tweede herinnering betreft het optreden van Jo Hansen als eregast aan een groenendiner (de afsluiting van de groentijd) op de Sociëteit, misschien in 1951 (in het studiejaar 1950/51 duurde de groentijd bij wijze van experiment tot januari 1951!), misschien later, in ieder geval dus nà Jo s afstuderen. Hij werd daar, gekleed in groot paars, met zijn secretaris ontvangen als bisschop van een Frans diocees die op bezoek was in Nederland en naar de welluidende naam monseigneur Châteauneuf-du-Pape luisterde. Er waren maar weinig groenen die in de gaten hadden dat ze bij de neus werden genomen. Hun wijnkennis was kennelijk nog zo weinig ontwikkeld dat ook de naam van de gast hen niet van hun dwaalspoor afhielp! Spectaculair was ook Jo s optreden als Keizer Karel de Grote bij de lustrumfeesten in Op vrijdag 14 mei maakte hij in vol Karolingisch ornaat zijn intocht via de St. Annastraat. Op het Keizer Karelplein werd hij begroet door zijn veldheer Roland, waarna de Senaat van het N.S.C. hem met zijn gevolg begeleidde naar de Grote Markt. Daar werd de lustrumviering officiëel geopend en hield Karel de Grote een historische rede, waarna hij zich naar zijn burcht begaf. Op maandag 17 mei maakte de 18

19 Keizer een rondtocht door de stad en zat hij een openbare maaltijd voor op de Grote Markt. In het NUB liet hij later schrijven: De burgerij is overigens iets minder stijf aan het worden sinds 814. Ze beginnen er langzamerhand iets van te begrijpen. [...] Er hadden wel wat meer mensen mogen wuiven bij mijn intocht, maar dat zullen ze wel leren als ze wat vaker naar Limburg komen. Tot zover mijn herinneringen aan Jo Hansen. Hopelijk zijn er nog (nòg oudere) reünisten die hem ook als student hebben meegemaakt. P.S. In het NUB van 12 mei 1954 (blz. 22) lees ik dat Duynstee, Hansen en Bary in een Buitengewone Sociëteitsvergadering op 14 mei 1954 zijn geïnstalleerd als ereleden. Zij zijn (waren) dus ereleden van de Sociëteit Roland, niet van het Nijmeegs Studentencorps, en niet sinds 1955 (zoals de Vox Carolina vermeldt) maar sinds In een Buitengewone Corpsvergadering op zondag 16 mei zijn Prof. Dr. J.A.J. Peters C.ss.R. en notaris M.J.H. Schreurs geïnstalleerd als ereleden van het Nijmeegs Studentencorps en de heer A.A.M. van Agt tot paladijn. Max van de Sandt ( ) Notulen vergadering Reunistenvereniging NSV Carolus Magnus Algemene ledenvergadering Aaterdag 1 oktober 2011 Huize heijendaal nijmegen NOTULEN 1. Opening en vaststelling agenda Iets na het geplande tijdstip wordt de algemene ledenvergadering geopend door de voorzitter, Theo Gerritsen, die de 28 leden - waaronder het bestuur van de reünistenvereniging - die inmiddels binnen zijn, van harte welkom heet. Ook het sociëteits-bestuur is ter vergadering aanwezig onder leiding van praeses Tom Hautvast die later het woord zal voeren. Een bijzonder woord van welkom voor de spreker van vanmiddag mr. Ivo van Kuijck. De agenda wordt conform vast gesteld. Tijdens de vergadering komen nog enkele leden binnen. 2. Vaststelling verslag algemene ledenvergadering 2 oktober 2010, Huize Heijendaal Het verslag van de vorige algemene ledenvergadering lag ter inzage. Deze algemene ledenvergade ring werd gehouden in eveneens in Huize Heijendaal op 2 oktober Voor het probleem van de negatieve houding van veel mentoren - zoals vorig jaar aangesneden door de heer Harrie van de Kamp - tijdens introductie van de universiteit ten opzichte van Carolus Magnus is nog geen oplossing gevonden ondanks gesprekken van het sociëteitsbestuur met enkele faculteitsbesturen, waaronder de rechtenfaculteit. Van de activiteiten van de 19

20 commissie waarvan sprake is in het verslag is niets bekend. Verder zijn er geen opmerkingen over of naar aanleiding van de notulen. Het verslag wordt vastgesteld onder dankzegging aan de notulist. 3. Mededelingen Er is in samenwerking met het sociëteitsbestuur een slag gemaakt in het opschonen van het reünis ten bestand: de aanzienlijke vervuiling over de afgelopen jaren van één derde is nu weggewerkt. Sociëteitsleden die afstuderen zullen in het vervolg een brief krijgen om direct of later lid te worden van de reünistenvereniging. Door het bestuur van de RV wordt samengewerkt met het sociëteitsbestuur in de contacten met het SNUF ten aanzien van een mogelijke aankoop van het pand. De voorzitter vertelt wat de ontwikkelingen zijn sinds de vorige Annuale/ALV. Er is een gesprek geweest met de voorzitter en directeur van het SNF. Dat heeft geleid tot een brief van het SNUF waarbij het societeitsgebouw kan worden gekocht voor de marktwaarde. RV en bestuur CM hebben het pand laten taxeren op de marktwaarde. Het taxatierapport is overhandigd aan het SNUF en dezer zijde is bevestigd dat men voor de marktwaarde zoals in de taxatie vermeld het pand wenst te kopen. De meningen over wat de marktwaarde van het sociëteitspand is lopen sterk uiteen, qua omvang en qua definitie. Hebben we het over werkelijke marktwaarde of gewenste verkoopprijs? Aankoop blijft wenselijk omdat de huurprijs in tegenstelling tot zg. garanties niet vaststaat, ook niet met inbegrip van indexering. CM en de RV hebben grote behoefte aan zekerheid en duidelijkheid op dit punt. Wordt vervolgd. De RV heeft het afgelopen jaar de sociëteit voorzien van een nieuw audiosysteem. 4. Verslag Kascommissie en goedkeuring financiële jaarstukken 2009 en 2010 Nadat penningmeester Jan Kasteel een toelichting heeft gegeven op de cijfers over 2009 en 2010, voert de heer Olthof het woord namens de Kascommissie met betrekking tot het door de penningmeester over 2010 gevoerde beleid en de bijbehorende financiële jaarstukken. Er zijn geen excessieve uitgaven gedaan. Na enige discussie met de zaal - waaronder mevrouw Bloemen - en toelichting van de zijde van de penningmeester met betrekking tot de (on)duidelijk heid ten aanzien van het ledenbestand van de RV en de haalbaarheid van de inning van de openstaande contributies worden de financiële jaarstukken 2009 en 2010 vastgesteld. Ook de reservering voor het volgende lustrum komt niet in gevaar. Immers het aanwezige banksaldo dekt ruimschoots de lustrumvoorziening. De penning meester, Jan Kasteel, wordt bedankt voor het opstellen van de jaarstukken en tevens gedéchargeerd voor het gevoerde beleid over beide jaren. De Kascommissie 2009/10 wordt van harte bedankt voor zijn activiteiten, steun en oordeel. De heer MJ van Mourik mist de stukken van de stichtingen, maar die komen onder punt 7 aan de orde en de financiële cijfers van de SPS zijn op de achterkant te vinden. 5. Benoeming Kascommissie 2011 De voorzitter stelt voor dezelfde leden te benoemen tot lid van de Kascommissie voor het jaar 2011: de heren Berben en Olthof. Als zodanig wordt besloten onder dankzegging voor de bereidheid van genoemde leden. 6. Goedkeuring begroting 2012 inclusief vaststelling contributie De penningmeester geeft een toelichting op de opgestelde begroting. De begroting laat zien dat het bestuur tracht de kosten in de hand te houden, waaronder het verschijnen van één VOX. De contributie-inning loopt waarschijnlijk dit jaar beter op basis van een sterk verbeterd ledenbestand van de RV. Ook wordt er de gebruikelijke reservering gedaan voor het volgende lustrum en een bijdrage van 5000, - ten behoeve van CM. De vergadering heeft geen commentaar, derhalve wordt de begroting als zodanig vastgesteld met inbegrip van de daarin opgenomen contributie voor Stichting Pro Societate Mededelingen inzake Stichting Pro Societate en de Merkelbach Stichting Penningmeester Jan Kasteel geeft namens Wiebe Dijkstra een toelichting van de financiële status quo met betrekking tot de Stichting 20