Een sociaaldemocraat laat niet zijn oren hangen naar de grootste bek. PvdA. Eberhard van der Laan: MET POSTER

Transcriptie

1 Rood Ledenblad van de Partij van de Arbeid 7e jaargang nummer 1 februari 2010 Thema gemeenteraads verkiezingen Jeltje van Nieuwenhovens Haagse comeback Rinda den Besten over jeugdcriminaliteit MET PvdA POSTER Eberhard van der Laan: Een sociaaldemocraat laat niet zijn oren hangen naar de grootste bek Eberhard van der Laan, minister van Wonen, Wijken en Integratie Sterk en sociaal

2 Het partijbestuur is op zoek naar PvdAleden met kwaliteiten en ambities. Daarom heeft zij een landelijke scoutingcommissie in het leven geroepen. Verheij is voorzitter van de commissie in het gewest Zuid-Holland. Tekst Jurjen Fedde Wiersma Foto Mark van den Brink de rode loper Naast alle volksvertegenwoordigers zijn er ontelbare PvdA ers die zich achter de schermen inzetten voor de partij. Deze keer wordt de rode loper uitgerold voor Jaap Verheij (48), die politiek talent scout voor de Partij van de Arbeid. Verhey is directeur van een human resources-bedrijf in Moerdijk. Ik wil het gezond verstand terugbrengen in dit land. De groei van de aanhang van Wilders is voor mij de trigger geweest om politiek actief te worden. Ik kon het niet langer voor mezelf verantwoorden om niets te doen. Dit is wie ik ben en dit is wat ik kan, heb ik aan Mariëtte Hamer g d. En nu ben ik voorzitter van de talentencommissie in Zuid-Holland. Een doorslaggevende vraag bij het scouten van aansprekend politiek talent is volgens Verheij of iemand het gedachtegoed van de PvdA kan uitdragen. Bij een selectiegesprek moet iemand helder kunnen benoemen hoe hij de sociaaldemocratie wil vertegenwoordigen. Het is allerminst een must hoogopgeleid te zijn, maar uit je achtergrond moet wel blijken of je mensen kunt vertegenwoordigen. Je moet je mening durven geven, weten hoe je zaken voor elkaar kunt krijgen, kunnen opkomen voor andermans belangen, zaken op scherp kunnen stellen en weten hoe winst te behalen. Kortom, een introvert iemand zal het niet ver schoppen als wethouder. Bovendien is het voor mij onder meer zaak erop te wijzen dat een goed gemeenteraadslid niet per definitie een goede wethouder is. De botterik uithangen ligt niet in mijn aard, zegt Verheij over zijn eigen mentaliteit. Als directeur in het bedrijfsleven wil hij zijn medewerkers altijd serieus nemen. Mede zeggenschap staat bij mij hoog in het vaandel. Ieders mening telt. Verder probeer ik altijd de nadruk Wij kunnen hulp bieden te leggen op bescherming van de zwakkeren in de samenleving. Verheij noemt het heel wijs van het partijbestuur om het scoutingtraject te professionaliseren. Het kost me nu nog een dagdeel per week. Het is nog pril, maar goed om onder de aandacht te brengen. Het is namelijk zaak de lokale afdelingen te laten weten dat de scoutingcommissie in het leven is geroepen en dat wij hulp kunnen bieden. Waarom zou een politieke partij dat anders aanpakken dan een onderneming? Voor meer informatie: 2 ROOD februari 2010

3 inhoud BRIEVEN Met een cartoon van Peter Pontiac 5 DISCUSSIE Reacties op de stelling: Hoe ziet na 2016 uw ideale omroepbestel eruit? 6 INTERVIEW Eberhard van der Laan: We mogen als PvdA wel wat assertiever zijn 9 HET PARTIJBESTUUR De gewoonste partij van Nederland 10 PLATFORM Marktwerking in de zorg na vijf jaar 14 CAMPAGNE IN BEELD Canvassen nieuwe stijl 18 ACTUEEL De Aanpak van de Partij 20 LEDEN AAN HET WOORD Iedereen telt mee 22 ROOD IN DE REGIO Almere en de gemeenteraadsverkiezingen 24 PVDA.NL De vernieuwde website 25 VIJF VRAGEN AAN Marco Florijn (32), beste Lokale Bestuurder PROFIEL Jeltje van Nieuwenhoven en haar Haagse comeback 28 OPINIE Slimmer straffen van de voorzitter Canvassen Canvassen? Ik wist niet goed wat het was. U misschien ook niet. Ik leg het eerst uit in de woorden die Obama en zijn campagnemensen ervoor gebruiken. Het is person to person, het is grass roots en het is bottom up. Maar voordat u denkt, help, wat is dit voor iets ingewikkelds, zeg ik het maar in mijn eigen woorden: het is gewoon van deur tot deur bij mensen langs. Te lang hebben politieke partijen gedacht dat mensen wel vanzelf naar hen toe komen. Te lang waren we alleen te vinden in zaaltjes waar we toch vaak dezelfde mensen spraken, en niet de zwevende kiezers. Kortom, spreken voor eigen parochie, interessant, maar je wint er geen verkiezingen mee. Daarom gaan we nu naar de mensen toe, we canvassen! Inmiddels ben ik al een aantal keren mee geweest met zo n georganiseerd belletjetrek. De eerste keer dat je op de bel drukt bij een onbekende voordeur, voel je je toch een beetje opgelaten. Ik haal diep adem en druk op de bel. Een jonge vrouw met een kind op haar heup doet open. Ze heeft het duidelijk druk en ik wil me eigenlijk uit de voeten maken, maar bijt door. Dag, mijn naam is Lilianne Ploumen, van de PvdA, excuus dat ik u stoor, maar op 3 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen en ik wil u een roos aanbieden. De vrouw glimlacht vriendelijk. Ik stem eigenlijk altijd wel PvdA, maar ja je vraagt je toch af of het zin heeft hè? De buurt is hier wel opgeknapt, maar het is het nog niet helemaal. Ach, doet u die kleine een ballon... Maar mevrouw, natuurlijk heeft het zin om te stemmen, de gemeenteraad beslist over alles bij u in de buurt. Die kleine gaat straks naar school en u wilt wel dat er een goede school in de buurt is. De vrouw belooft dat ze gaat stemmen en ik geef het kind een ballon. Canvassen is leuk! Natuurlijk heb ik ook mindere ervaringen. Een wat oudere meneer gooide gelijk de deur dicht toen hij mijn PvdA-jasje zag. In een studentenhuis mocht ik binnenkomen voor een biertje, maar ze wilden niet stemmen. Je komt het allemaal tegen, maar écht, canvassen loont. Daarom een oproep aan iedereen. Doe mee, laat alle smoesjes varen. Geen tijd? Maak tijd! Heeft het zin? Luisteren naar de kiezer heeft altijd zin. Mijn voornemen is om voor 3 maart langs duizend deuren te gaan. Als u dat ook doet, dan denk ik dat we voor de gemeenteraadsverkiezingen iedereen gehad hebben. Lilianne Ploumen voorzitter@pvda.nl, februari 2010 ROOD 3

4 brieven Cartoon Peter Pontiac Heeft u Rood iets te melden? Stuur uw brief naar: Partij van de Arbeid, Redactie Rood, postbus 1310, 1000 BH Amsterdam of mail naar: rood@pvda.nl. (De redactie behoudt zich het recht voor brieven in te korten.) Claim de Nederlandse culturen Beste Wouter Bos Vorig jaar hebben mijn echtgenote en ik een fantastische vakantie in IJsland beleefd. De bevolking van ongeveer bewoners (ter vergelijking: de gemeente Utrecht heeft zo n inwoners) is in staat een geordende samenleving te vormen met alle sociaal-culturele, economische en logistieke infrastructuren in een land dat tweeënhalf maal zo groot is als Nederland en heel weinig natuurlijke hulpbronnen bezit. De recessie en de bankencrisis hebben in IJsland hard toegeslagen; de IJslandse kroon heeft sinds 2008 minstens de helft van zijn waarde verloren, werkloosheid en sterk gestegen prijzen teisteren de bevolking. Groot-Brittannië en Nederland hebben samen een eis van 3,8 miljard euro bij de IJslandse regering ingediend voor de compensatie die aan gedupeerde Icesave-spaarders is uitbetaald. Het is de vraag of die compensatie niet al te lichtvaardig is verleend. De Icesave-spaarders hadden zich moeten realiseren dat hoge rente gepaard gaat met een hoog risico. De eis van 3,8 miljard euro neer komt op ongeveer euro per hoofd van de IJslandse bevolking. Een onmogelijke situatie, waartegen dan ook begrijpelijkerwijze veel weerstand bestaat, te meer daar de gewone IJslander part nog deel heeft aan het Icesave-debâcle. Het is niet eerlijk om het verlies eenzijdig op het bord van de IJslandse bevolking te schuiven. Er bestaat ook nog zoiets als internationale solidariteit; betrokken landen moeten samen een aanvaardbare oplossing zien te vinden. De huidige eis van de Nederlandse overheid aan IJsland is daarom volstrekt onacceptabel. Je kunt Nederland niet voor de internationale gemeenschap te kijk zetten als een hardvochtige en schraperige schuldeiser. Beste Wouter, wees solidair met de IJslanders en bedenk een betere methode om de pijn te verdelen, waarbij recht wordt gedaan aan de verschillen in bevolkingsgrootte van IJsland en Nederland. Rolf Engmann, Losser Het probleem met Wilders is bekend. Natuurlijk moet elke partij, zeker ook de PvdA, haar alternatieven voor zijn geschreeuw blijven uitdragen. Maar ook op het emotionele vlak moet de strijd aangegaan en gewonnen worden. Wilders kiezers komen uit alle delen van het land. Het belangrijkste gevoel dat hij aanspreekt is de wens van mensen om te blijven wat ze zijn. Dat is een abstract begrip en het ligt voor de hand om het vage gevoel dat onze identiteit teloorgaat, af te doen als een onderbuikgevoel. Politiek moet om rationele argumenten draaien, zo is vaak de redenering. Maar intussen doet Wilders wel geloven dat in zijn handen Venlo de stad blijft van Valuas en carnaval, en Volendam het dorp van paling en volksmuziek. Andere partijen beloven voornamelijk dingen die in cijfers kunnen worden uitgedrukt zoals koopkrachtverbetering, werkgelegenheid en langer onderwijs. Voor veel mensen is de waarde daarvan maar relatief, als de maatschappij geen plaats meer laat voor wat vertrouwd aanvoelt. Daarom: Zet mensen uit de plaats of streek vooraan in de campagne, laat ze dialect praten, laat ze niet alleen deelnemen maar ook deel zijn van de folklore. Geen groep Hagenaars die voor de camera obligaat een haring hapt, maar gemeentepolitici, fractieleden en bewindslieden uit de regio die laten zien: wij zijn deel van jullie en wij zijn er voor jullie. Draag uit dat de PvdA alle culturen in Nederland, inheems of allochtoon, koestert, en dat nooit de ene cultuur hoeft te wijken om de andere ruimte te geven. En dat ónze vooruitgang niet ten koste van de traditie zal gaan. Wouter Steenbeek, Utrecht Verspilde tijd en energie Een parlementaire commissie onder leiding van SP-Kamerlid Jan de Wit is een onderzoek begonnen naar de kredietcrisis. Ik heb daar geen enkel vertrouwen in, omdat de commissie onderzoek gaat doen naar oorzaken die voorbijgaan aan de kern van de kredietcrisis. Deze ligt namelijk niet bij de bonuscultuur, noch bij de Nederlandsche Bank of de Nederlandse regering en de Kamer als toezichthouders, maar bij onze cultuur die op geld verdienen en economische groei gericht is. Voor het adequaat aanpakken daarvan schiet een parlementaire commissie simpelweg tekort, omdat partijpolitici niet boven die heersende cultuur staan, maar er onlosmakelijk mee verbonden zijn. Alle goede bedoelingen ten spijt is het werk van de commissie De Wit dan ook te bestempelen als verspilde tijd en energie, voor de niet geringe kosten waarvoor wij als brave belastingbetalers opdraaien. Wouter ter Heide, Zwolle 4 ROOD februari 2010

5 Samenstelling Michiel Reijnen Foto s De Beeldredaktie PvdA discussie Op reageerden bezoekers op de vraag: Hoe ziet na 2016 uw ideale omroepbestel eruit? Henriëtte Loogman (Amersfoort) is communicatieadviseur bij de rijksoverheid Geen STERreclames meer Het is mijn droom dat de publieke omroep echt publiek wordt. Dus geen STERreclames meer. En van drie naar twee netten bespaart weer wat. Maak één net voor ontspanning en sport, en één net voor informatie en cultuur. Maak bovendien de verbinding met nieuwe media beter. Vraag bijvoorbeeld via internet reacties op informatieve programma s en dóe daar dan weer iets mee in je tv-programma. Laat op internet ook achtergronden zien. Dus als je een programma maakt over beeldend kunstenaar Marlene Dumas, laat dan op je site vijftig van haar schilderijen zien! Pierre Poell (Amstelveen) is beleidsadviseur voor een hogeschool BBC-achtige programmering Een publieke omroep heeft zeker bestaansrecht, met name waar het gaat om het aanbieden van een nationaal programma, kostbare programma s die de commerciële zenders niet kunnen realiseren of programma s voor specifieke groepen. Een BBC-achtige programmering lijkt me aantrekkelijk. Discussiepunten: handhaven STER? Wat mij betreft niet, de opbrengst is nu minimaal. Handhaven Nederland 3? Twee zenders lijkt me genoeg. Handhaven oude omroepen met leden? Misschien toch maar eens afschaffen, maar wel met garanties voor een brede programmering. Afschaffen omroepgidsen en het monopoly op de programmagegevens? Lijkt me een goede zaak. Verder lijkt me het toestaan van samenwerkingsvormen met bijvoorbeeld kranten en tijdschriften nuttig en moet fors meer geïnvesteerd worden in nieuwe technologie. Mirjam van der Pijl is kandidaat-raadslid in Helmond. Ze is opgeleid tot etaleur. Minder omroepen Handhaaf gerust de STER. De reclameblokken zijn een inkomstenbron, verschijnen tussen de verschillende programma s en niet tijdens. Houd dat zo. Stel wel een veel hogere drempel in voor (nieuwe) omroepen om mee te mogen doen op de publieke zenders. Lidmaatschap van een omroepvereniging kan best een goed criterium zijn. Maar dan moet het wel een echt lidmaatschap zijn; losgekoppeld van de tv-gids en zonder cadeautjes die meer waard zijn dan het lidmaatschap kost. We kunnen met veel minder omroepen toe! Fusies zeker niet uitsluiten, maar in elk geval de splinters wegwerken. U Kijk voor meer reacties op > discussie februari 2010 ROOD 5

6 interview Tekst Gert Hage Foto s Tessa Posthuma de Boer Twee jaar geleden verruilde Eberhard van der Laan de advocatuur voor de ministers portefeuille van Wonen, Wijken en Integratie. Ik ben geen beroepspoliticus en zal dat ook nooit worden. Nergens bang voor Aan de muur van zijn werkkamer hangen portretten van twee van zijn grote voorbeelden Floor Wibaut ( ) en Jan Schaefer ( ). Daadkrachtige, non-conformistische bestuurders die hebben laten zien dat sociaaldemocratische wethouders het verschil kunnen maken, zegt Eberhard van der Laan, ooit korte tijd politiek assistent van Jan Schaefer. Het waren echte volkshuisvesters. Ze grepen rigoureus in verpauperde volksbuurten in. Bouwen voor de buurt en met de buurt was hun motto. In de tijd dat Schaefer wethouder was, woonde hij in de Kinkerbuurt en De Baarsjes, toen nog vervallen buurten vol dichtgespijkerde panden, waar de drugshandel tierde en menig liquidatie werd voltrokken. Als ik met mijn vrouw langs een coffeeshop liep, vroegen we ons schertsend af wat nu het veiligste was; dicht langs de gevel blijven lopen, of toch maar oversteken naar de andere kant van de straat. Mede door de krachtige on-orthodoxe aanpak van Jan Schaefer (In geouwehoer kun je niet wonen) is de Kinkerbuurt helemaal opgeknapt. Voor Floor Wibaut (Wie bouwt? Wibaut!) geldt begin vorige eeuw hetzelfde verhaal. Hij sloopte krotten en bouwde vele tienduizenden nette arbeiderswoningen daarvoor in de plaats. Van der Laan: Dat is de traditie waaruit wij voortkomen. We hebben laten zien dat we grote problemen op een sociale wijze kunnen oplossen. Aan onze generatie de taak om deze ongelooflijk inspirerende traditie op een moderne wijze voort te zetten. Van der Laan is gepokt en gemazeld in de Amsterdamse gemeentepolitiek. Hij was in de jaren negentig fractievoorzitter van de PvdA, naast zijn werk als advocaat. Avond na avond de buurten in om met bewoners in gesprek te gaan over hun problemen met de buurt, met scholen of met hun medebewoners. Pittige bijeenkomsten waren dat. Zoals dat gaat in Amsterdam, wordt het eerste uur je de huid vol gescholden, draaikont hier, zakkenvuller daar. Daar heb ik geleerd van me af te bijten: Hoezo zakkenvuller, ik heb de hele dag gewerkt op mijn kantoor en sta me hier nu s avonds in te zetten voor de stad. Wat heb jij eigenlijk gedaan vandaag? Dan werd het even stil en keken ze elkaar aan: Wat krijgen we nou, iemand die zich niet zoals vroeger gezellig laat uitschelden. En vervolgens raakte je echt met elkaar in gesprek. In de Tweede Kamer heb ik dat inmiddels ook een paar keer aan de hand gehad. Een mevrouw van de SP bestond het me te vragen of ik nu minister van Integratie of van Segregatie ben. Lazer op zeg, weet ze wel wie ze voor zich heeft? We hebben één van de minst gesegregeerde landen van Europa, mede dankzij mijn partij die al honderd jaar een belangrijke rol speelt in het landsbestuur. Wegwezen, met dat geklets. Je moet als politicus niet bang zijn om flink tegengas te geven. Ik vind over het algemeen dat we als PvdA wel wat assertiever mogen zijn, er is genoeg om trots op te zijn. U spreekt bewonderend over Schaefer en Wibaut. Voelt u zich ook verwant met hen? We zijn actief geweest in dezelfde stad en delen dezelfde sociaaldemocratische idealen. Ook voor mij staan actief optreden en solidariteit met de gewone man voorop, of die nu allochtoon of autochtoon is. Als PvdA hebben we die laatste groep te lang over het hoofd gezien waardoor zij zich achtergesteld voelden. Ons bestaansrecht is het verbinden van de gewone man met de middenklasse, daar komen we vandaan en dat mogen we nooit, maar dan ook nooit vergeten. We zijn geen D66. Bij die solidariteit hoort nog een ander begrip eigen verantwoordelijkheid. Wibaut en Schaefer waren bepaald geen doetjes als ze merkten dat mensen of instanties er de kantjes van afliepen of als de eerlijkheid in het geding kwam. Ze waren onafhankelijk en niet bang. Ook daarin herken ik me. Ik ben geen beroepspoliticus en zal dat ook nooit worden. Als hier in Den Haag iets gebeurt wat ik niet voor mijn rekening wens te nemen, ben ik nog hetzelfde dagdeel vertrokken. En bang ben ik ook niet, niet voor Wilders, niet voor boze burgers en zeker niet voor al die claimende clubs van bouwbedrijven, woningbouwverenigingen, lobbyisten en brancheverenigingen, die ik hier over de vloer krijg. Dat is echt uit de hand gelopen, die claimcultuur van mensen 6 ROOD februari 2010

7 Als hier in Den Haag iets gebeurt wat ik niet voor mijn rekening wens te nemen, ben ik nog hetzelfde dagdeel vertrokken die menen dat hun eigen belang ver verheven is boven het algemeen belang. Als ik hoor wat ze met de vuist op de tafel durven te eisen echt belachelijk. Ik hoor het even aan en dan is het: Jongens, graag koffie opdrinken en wegwezen. Een sociaal democraat laat niet zijn oren hangen naar de grootste bek. Eberhard van der Laan groeide op in Rijnsburg. Zijn vader was naast huisarts jarenlang gemeenteraadslid voor de ARP. Zoon Eberhard was voorbestemd zijn vader op te volgen, maar nadat hij was uitgeloot voor de studie Medicijnen, vertrok hij naar Brussel. Daar verdiende hij de kost als kaartspeler, bloemenverkoper en taxichauffeur, alvorens naar Amsterdam terug te keren voor een studie Rechten aan de VU, die cum laude werd afgesloten. Net als zijn vader raakte hij betrokken bij de gemeentepolitiek, met dit verschil dat zoon Eberhard koos voor de PvdA. Hij werd politiek gevormd in de jaren zeventig in Amsterdam, de tijd van de stadsvernieuwing. De onderdelen Wijken en Wonen in zijn portefeuille zijn hem dan ook na aan het hart gebakken. In de jaren negentig hielp hij als fractieleider met de reorganisatie van de Amsterdamse PvdA, die in zijn eigen ogen te regentesk was geworden. We hadden het contact verloren met de oude Amsterdammers. Vanaf het begin heeft u het nodige te stellen gehad met de woningcorporaties. Een aantal werd door u onder curatele gesteld. Als betuttelende staatssocialist werd u neerbuigend betiteld, toen u de woningcorporaties dichter naar de overheid toe wilde halen. Hoe is uw relatie met de woningbouwverenigingen nu? Woningcorporaties zijn van onschatbare waarde voor de sociaaldemocratie, zo leert het verleden. Vijftien jaar geleden zijn ze van het ene op het andere moment over de schutting van de overheid zo de vrije markt opgegooid. De verenigingen en stichtingen hadden geen leden, geen kiezers en geen eigenaren meer aan wie ze verantwoording dienden af te leggen. Gelukkig gingen de meesten verstandig om met die nieuwe rol, maar een aantal schoot flink de bocht uit. Ik ben nu druk doende ze weer dichter naar de overheid toe te halen. Dan ben ik maar een staatssocialist, maar zo kon het niet verder, ik moest ingrijpen. Het terrein van de volkshuisvesting is te belangrijk om aan de markt over te laten. Ik kan me ontstellend ergeren als ik hier in Den Haag weer eens lees: privaat wat kan, publiek wat moet. Onzin, sommige dingen kun je beter privaat oplossen, voor andere zaken is het beter dat ze in publieke handen blijven. Daar valt de volkshuisvesting onder. Ik kan in iedere wijk in Nederland de huizen en straten aanwijzen die vallen onder de corporaties en welke privaat bezit zijn. Zeker in de armere wijken zijn de huizen van de corporaties veel beter onderhouden en de straten zijn er netter. Daar zie je de kracht van corporaties, maar het gaat nog verder. In Rotterdam en Eindhoven bouwen de corporaties de zogenoemde brede scholen, scholen die zo mooi zijn dat de kinderen in Amsterdam-Zuid er jaloers op zijn. De mooiste scholen in de armste buurten, dat is hun en mijn ideaal. Maar ze bouwen niet alleen huizen en scholen, hun bemoeienis strekt zich ook uit tot achter de voordeur. Dat is niet onomstreden, vanuit privacyoogpunt. Zo kende ik het project uit de krant, als opdrin- februari 2010 ROOD 7

8 EBERHARD PRIVÉ gerig. Maar nu ik weet wat het behelst, ben ik er laaiend enthousiast over. Het is in wezen heel simpel. Huismeesters van corporaties constateren dat in sommige huizen de gordijnen altijd gesloten zijn. Ze bellen aan en zien in een oogwenk een berg problemen, variërend van stapels onaangeroerde post tot taalproblemen en kinderen die zonder ontbijt of zelfs helemaal niet naar school gaan. De hulp begint eenvoudig met het op orde brengen van de financiën Volkshuisvesting is te belangrijk om aan de markt over te laten en het leren verstandig met geld om te gaan. Dat brengt rust, de gordijnen gaan op een kier. Dan bouw je langzaam verder en op een zeker moment zie je dat de kinderen weer iedere dag met een volle maag naar school gaan, dat de ouders zich actiever met hun buurt bemoeien, een cursus of een opleiding gaan volgen en uiteindelijk misschien zelfs wel de arbeidsmarkt opgaan. Het heeft in 2008 tot 14 procent minder huisuitzettingen geleid in vergelijking met het jaar daarvoor. De overheid en maatschappelijke instellingen zelf veranderen ook door deze aanpak. Instanties werken beter samen en zijn weer gericht op mensen in plaats van op regels. Ik ben er trots op, het is humaan, het organiseert kleine successen die het zelfvertrouwen van mensen vergroten en het helpt mensen vooruit. Het is, kortom, de sociaaldemocratie in optima forma. Ontroerd door: de kracht van sommigen om bij tegenslag op tegenslag door te gaan Trots op: alles wat de sociaaldemocratie de afgelopen 125 jaar heeft bereikt Een hekel aan: claimcultuur, mensen met dubbele agenda s en Haags gedoe Drijfveer: mensen helpen zelfvertrouwen te krijgen en problemen oplossen Favoriete boek: Darkness at Noon van Arthur Koestler, Animal Farm van George Orwell, Max Havelaar van Multatuli Krant: de Volkskrant en Het Parool Favoriete moment: de dag dat de PvdA 60 zetels haalt PvdA-er: Schaefer en Wibaut Mooiste plek van Nederland: Amsterdam Beste tv-programma: Buitenhof, Studio Sport Slechtste tv-programma: reality shows Favoriete muziek: Beethoven, Roxy Music, Pink Floyd, Arctic Monkeys, Killers Eind vorig jaar verscheen zijn integratiebrief. Het uitgangspunt van de brief was dat alle Nederlanders gelijkwaardig zijn, maar dat van immigranten wel een extra inspanning mag worden verwacht om mee te kunnen doen in de Nederlandse samenleving. Dat is een verplichting die overal in de wereld geldt voor migranten, maar waar Nederland soms krampachtig mee omgaat. Dit kabinet wil aan iedere krampachtigheid voorbij, lichtte Van der Laan zijn brief toe. De reacties waren voorspelbaar. VVD en PVV diskwalificeerden de nota als slappe hap, de andere kant van het politieke spectrum vond de nota te streng of zelfs discriminerend. Dat is een stevige aantijging Fel: Ja, ik ben dan ook ongelooflijk boos geworden. Ik maak me over van alles zorgen, maar niet dat ik met mijn lange juridische en sociaaldemocratische ervaring, ooit maar in de buurt van discriminatie kom. Eén van de centrale punten in de brief is de bescherming die de rechtsstaat biedt aan alle burgers. De brief heeft ook eindelijk oog voor de reële problemen van de bewoners van de oude wijken, zoals ook voor onderwijzers, artsen, politie en andere hulpverleners die soms aan het eind van hun spankracht zijn. Opvallend is dat mensen in de buurten zelf stukken genuanceerder en oplossingsgerichter denken over het integratievraagstuk dan sommigen hier in Den Haag. Dat geeft moed, want voor die mensen zit ik hier. Wat me opviel tijdens werkbezoeken was dat onze wijkaanpak door velen werd beleefd als iets wat specifiek gericht was op nieuwe Nederlanders. Oude bewoners voelden zich achtergesteld, iets waarin ik ze niet ongelijk kon geven. We hebben in het verleden te weinig voor hen gedaan en tot wij reken ik nadrukkelijk ook mijn eigen partij. Ik zie leraren die soms 90 procent of meer allochtone leerlingen in hun klas hebben en ieder jaar opnieuw worden geconfronteerd met leerlingen die zich met twee jaar taalachterstand melden voor hun eerste schooldag. We zijn jarenlang vanuit de solidariteitsgedachte met een grote boog om deze problemen heen gelopen. Ik zie het als mijn opdracht als sociaaldemocraat om die mensen en problemen extra aandacht te schenken, zodat ze het gevoel krijgen er weer bij te horen. Aandacht, solidariteit, dat klinkt abstract. Wat zijn uw concrete plannen om de leefbaarheid in de aandachtswijken te vergroten? Heb je de brief gelezen? Goed, dan weet je dat het niet blijft bij woorden, maar dat we de eisen om hiernaartoe te komen hebben aangescherpt. Dan weet je ook dat ik, samen met minister Hirsch Ballin en staatssecretaris Albayrak, de huwelijksmigratie heb aangepakt. Mensen mogen trouwen met wie ze willen, maar de import van bruiden leidt tot nog meer achterstand, terwijl bovendien van vrije huwelijkskeuze lang niet altijd sprake is. Het zou dus fijn zijn als de focus van de nieuwe Nederlanders meer op Nederland zou komen te liggen, al was het maar voor al die leuke Fatima s die het hier zo goed doen, maar door huwelijksmigratie wéér op achterstand dreigen te worden gezet. Maar ook voor de wijken zou het goed zijn als die nieuwe Nederlanders niet sparen voor de bouw van een huis in Marokko of Turkije, maar het geld in hun eigen huis hier stoppen. Komt het ooit goed met de integratie? Natuurlijk, alleen kost het meer tijd en inspanning dan ik dacht en hoopte. Sorry, dat ik onze sociaaldemocratische geschiedenis er weer bij sleep, dat is nu eenmaal een hobby van me maar die laat zien dat we grote opgaven op een sociale wijze kunnen oplossen, ik noem kinderarbeid, de achturige werkdag, de woningnood en zo kan ik nog duizend voorbeelden geven waarin de overheid door actief op te treden de problemen heeft opgelost. De grote opgaven van deze tijd, zoals integratie en onderwijs, krijgen we ook onder de knie, daar twijfel ik geen moment aan. Maar dat lukt alleen met een sterke PvdA, dus tegen al die mensen die overwegen eens een keer niet op ons te stemmen, wil ik zeggen: Dat doe je maar als we weer zestig zetels hebben en weer arrogant geworden zijn. Dat is nu even niet aan de orde. 8 ROOD februari 2010

9 Foto Lex Draijer De gewoonste partij van Nederland Iedereen telt mee! Van de onderwijzer tot de hoogleraar, van de beton vlechter tot de politie-agent, van de Jonge Socialist tot de gepensioneerde wethouder. En zo zit het partijbestuur van de PvdA ook in elkaar. Met piepjonge vaders, met jonge oma s (Johanna Haanstra staat niet op de foto, zij was bij haar pasgeboren kleinzoon), met mensen wier rode familie al generaties lang in Drenthe woont, en met derde generatienieuwkomers met wortels in het Noorden van Marokko. Mensen die een lange geschiedenis in de partij hebben, maar ook nieuwelingen, die juist nú het verschil willen maken. Partijgenoten van wie de opa een leven lang bewonderend heeft opgekeken naar Troelstra en partijgenoten wier ouders de naam van Den Uyl op de lippen bestorven was. Dat zijn wij: het nieuwe partijbestuur! Van links naar rechts: Marja Bijl, Marco Florijn, Marije Laffeber, Mohammed Essafi, Lilianne Ploumen, Bert Otten, Gaby van den Biggelaar, Bouke Arends, Fouad Sidali en Dig Istha. (Niet op de foto: Johanna Haanstra) Het partijbestuur is trots op het vertrouwen dat ze van de partij heeft gekregen vol energie en werklust gaan we aan de slag! Dit is, in vogelvlucht, onze agenda: De PvdA voert permanent campagne, met een effectieve en creatieve campagneorganisatie. De PvdA is een ideeënpartij. We werken aan een inspirerend en realistisch verkiezingsprogramma. We stellen de vraag: Hoe ziet jouw Nederland eruit? en met de antwoorden bepalen we onze positie in het debat over de heroverwegingen. De PvdA heeft de beste mensen. Er is een scoutingcommissie die onze talenten in kaart brengt. In 2010 wordt de Suze Groeneweg School opgericht. De school biedt opleiding en training aan al onze mensen: ook aan u. De PvdA is een ledenpartij. We blijven investeren in de ondersteuning van de afdelingen. Dat geldt voor de werkgroepen en netwerken in de partij. De sociaaldemocratie zal internationaal zijn, of zij zal niet zijn! De PvdA moet een leidende positie innemen in het debat over internationale en Europese samenwerking. Voor vrede en veiligheid, effectieve ontwikkelingssamenwerking en voor het Europese sociale model. Dat vraagt om nieuwe vormen en gedachten in strijd voor een betere wereld. februari 2010 ROOD 9

10 IN PVDA PLATFORM DEZE KEER: MARKTWERKING IN DE ZORG Tekst Erwin Buter Beeld Studio Pollmann Het dilemma van Meer marktwerking in de zorg zou de kwaliteit doen stijgen, wachtlijsten laten verdwijnen en meer macht geven aan patiënten. De Partij van de Arbeid trapt op de rem: Er zitten grenzen aan meer markt. Patiënten die zelf een ziekenhuis uitzoeken, een specialist kiezen of de verpleegkundige aan huis bestellen. De marktwerking in de zorg moest zorgen voor een goedkopere en doelmatiger zorg. Na berichten over failliete ziekenhuizen, falende specialisten of thuiszorgorganisaties die hun fusie noodgedwongen terugdraaien, begint de discussie over grenzen aan marktwerking. BETER EN GOEDKOPER Zorg en markt verhouden zich in principe slecht, zegt PvdA Tweede Kamerlid Eelke van der Veen. Het is een aparte vorm van dienstverlening, je koopt niet even een televisie bij de Mediamarkt. Dit gaat over mensen. Toen de marktwerking in de zorg vijf jaar geleden werd geïntroduceerd, was het idee dat dit zou bijdragen aan een betere en vooral goedkopere zorg. Maar dat valt gaandeweg tegen, concludeert Van der Veen, zelf oud-directeur van een ziektekostenverzekeraar. Ook het Centraal Planbureau laat in een recent verschenen studie zien dat de kwaliteit wel licht omhoog is gegaan, maar de doelmatigheid niet. PATIËNT CENTRAAL Dat hulpverleners meer inzicht moeten verschaffen in de kwaliteit die ze verlenen en wat dat kost, is volgens Van der Veen een goede zaak. Maar is een grens aan het meten van de geleverde zorg. Het grote risico dat je loopt, is dat je omwille van de markt de essentie van de zorg aantast en dat de zorg meer gefragmenteerd wordt. Terwijl het toch gaat om samenwerken en niet om concurrentie. Als patiënt wil je dat jij centraal staat en niet het marktbelang. Als je de markt in de zorg toelaat, zoals nu gebeurt, moet het goed geregeld zijn wie waar verantwoordelijk is, zegt Van der Veen. En dat is nog onvoldoende het geval. De raad van bestuur is, hoe graag ze ook wil, nog niet de baas van de medische staf. Een ziekenhuis dat slecht draait, is geen fabriek die je sluit kijk naar het IJsselmeerziekenhuis in Lelystad. Het is nu nog te vaak zo dat als zaken financieel scheef lopen, de overheid alsnog een oplossing moet bieden. MEDIA Friesch Dagblad, 26 januari 2010 De markt als politiek wapen Minister Bos heeft in zijn Den Uyl-lezing duidelijk gemaakt waar het in de verkiezingen om zal gaan: bescherming van de publieke sector tegen het monster van de ongebreidelde, mondiale markt. Nederland, aldus Bos, heeft geprobeerd met regels en toezicht de publieke belangen te beschermen. Maar dat werkt niet. Regels en toezicht op die regels werken uiteindelijk niet. Beide roepen een enorme bureaucratie op, die niet effectief is. Nederland moet kiezen: de publieke sector beschermen dat is onvoldoende gelukt of afschermen. De Telegraaf, 19 januari 2010 Marktwerking zorg: 0,5 mld. Het besluit ziekenhuizen voor de helft van hun behandelingen te laten onderhandelen over de prijs met zorgverzekeraars, levert in de zorg over een aantal jaren een bezuiniging op van een half miljard euro. Dat blijkt uit berekeningen van het Centraal Planbureau (CPB) die minister Ab Klink (Volksgezondheid) dinsdag heeft bekendgemaakt. De Volkskrant, 16 januari 2010 Ziekenhuis bepaalt helft prijzen zelf Ziekenhuizen mogen volgend jaar voor de helft van de behandelingen zelf de prijzen vaststellen. Kwaliteit wordt het centrale criterium voor de prijs van alle behandelingen. (...) De plannen die CDA-minister Ab Klink van Volksgezondheid heeft opgesteld, geven de marktwerking in de ziekenhuiszorg een enorme zet. 10 ROOD februari 2010

11 platform de zorg Zorg is een publieke voorziening die we met zijn allen moeten bekostigen. Dat idee dreigt nu te verdwijnen GOEDE ZORG, LAGERE PRIJS Econoom en hoogleraar in Maastricht Wim Groot is juist voorstander van marktwerking in de zorg: De afgelopen vijf jaar zijn de premies voor de mensen minder gestegen dan de inflatie dankzij de marktwerking. De ziektekostenverzekeraars hebben voor de gestegen kosten moeten opdraaien door in te teren op hun vermogens en door te snijden in administratie en uitvoeringskosten. Dat geld hadden we nooit teruggekregen als de marktwerking niet was ingevoerd. Ook is de macht en invloed van de patiënt veel groter geworden door de marktwerking, zegt Groot. Denk aan de eigen keuze die een patiënt heeft voor zijn ziekenhuis. Maar ook de afspraken die een zorgverzekeraar met een instelling kan maken, waardoor die weer kunnen specialiseren. Het oogziekenhuis in Rotterdam biedt goede staaroperaties aan tegen een lagere prijs, omdat ze er zo veel op een dag doen, het is bijna een industrieel proces geworden. Het mes snijdt aan twee kanten. Ervaren specialisten bieden goede, kwalitatieve zorg aan voor een lagere prijs. Dat zieken huizen het loodje hebben moeten leggen door de markt werking, bestrijdt Groot. Ze stonden al onderaan op elk lijstje. Het IJsselmeerziekenhuis was het slechtste ziekenhuis dat we hadden. De patiënten gingen al naar een ander ziekenhuis. Als je patiënten uitlegt waarom een ziekenhuis moet sluiten, begrijpen ze het ook. In Hilversum dreigen de bedden te verhuizen naar het nabijgelegen ziekenhuis in Blaricum. Aanvankelijk liepen de bewoners van Hilversum hiertegen te hoop, maar patiënten begrijpen ook wel dat concentratie op één locatie de kwaliteit van de zorgverlening verbetert. Bovendien heeft meer doelmatigheid veel ellende weggenomen. In 2000 hadden we enorme wachtlijsten. Het was destijds een groot punt van Pim Fortuyn. Die wachtlijsten zijn inmiddels weg, zoals we allemaal wilden. Natuurlijk bestaan er nog fouten in het systeem, maar per saldo zijn de voordelen groter dan de nadelen. Niemand wil meer terug naar vroeger. We zijn pas vijf jaar bezig. Nu al stoppen zou niet goed zijn voor de geloofwaardigheid van de politiek. OVERZICHT IS WEG Huisarts Dirk Achterbergh in Amsterdam Zuid- Oost zegt dagelijks de gevolgen van de marktwerking om zich heen te zien. De thuiszorg is tegenwoordig in kleine partjes verdeeld. Het overzicht is weg, voor mij als huisarts, maar ook voor de zieke mensen thuis. In Zuid-Oost heb ik te maken met dertien thuisorganisaties, die ik vaak niet ken. Als er zich dan onverwacht een probleem voordoet, weet ik niet meer wie ik moet bellen. Achterbergh is daarom groot voorstander van de terugkeer van de wijkzuster. Dan kun je als bewoner iemand uit één team kiezen. Ook als huisarts heb ik behoefte aan een vaste samenwerking. Niemand is volgens mij gebaat bij concurrerende aanbieders. Het kan dan wel zijn dat marktwerking achter de toonbank werkt, maar voor de patiënten is dat gewoon niet zo. GEZAMENLIJKHEID Ook ziet Achterbergh met lede ogen hoe marktwerking de schaalvergroting teweeg heeft gebracht. De hele sector ziekenhuizen staat in de overlevingsstand. Omzetvergroting lijkt hier te verworden tot het hoogste doel. Iedereen wil meer geld zien. Ik denk wel eens: arme Wouter Bos, die moet dat straks allemaal financieren. Natuurlijk is Achterbergh ook voor een verbetering van de kwaliteit. Bij een enkelvoudige ingreep zoals de staaroperatie kun je best meer kwaliteit leveren door daarop te specialiseren, zegt hij. Op vormen van eenmalige dienstverlening zouden marktprikkels van toepassing kunnen zijn. Maar dat geldt niet voor langdurige zorg. Dan zie ik niet veel ruimte voor concurrentie. Zorg voor mensen, steun en troost zijn de essentie van de gezondheidszorg, dat zijn geen verhandelbare en verwisselbare producten. Dat brengt Achterbergh op een ideologisch motief voor zijn pleidooi om marktwerking uit de zorg te bannen. Ik ben voor gezamenlijkheid. Zorg is bij uitstek een publieke voorziening die we met zijn allen moeten bekostigen. Dat idee dreigt nu te verdwijnen. Nu denkt ieder voor zich. Waarom zou je dan nog voor een ander betalen? Patiënten vragen nu al: ik wil dit en dit, want ik betaal er toch voor? Dan moet ik antwoorden: u bent jong, u betaalt voor de ouderen in onze maatschappij. Hij eindigt met een waarschuwing: Is marktwerking eenmaal genesteld in de hoofden van mensen, dan dreigt het echte gevaar. Hoe houd je dan de solidariteit nog overeind? februari 2010 ROOD 11

12

13

14 fotoverslag Foto s De Beeldredaktie en redactie Rood Wouter Bos en Fatima Elatik (stadsdeelvoorzitter Amsterdam Zeeburg) praten met een inwoner uit Amsterdam-Oost Amsterdamse vrijwilligers met de folder van Fatima Elatik Campagne in beeld Op 16 januari ging de campagne echt van start. Op het Sumatraplein in Amsterdam-Oost trapte Wouter Bos samen met zijn collega-bewindslieden, Kamerleden en lokale lijstrekkers af. Letterlijk, want er werd gevoetbald tussen twee teams van PvdA ers en een paar echte panna-voetballers. Vervolgens toog het hele gezelschap de stad in, om van deur tot deur bij de inwoners van Amsterdam langs te gaan. Ook Ronald Plasterk ging canvassen in de wijk. Best gezellig! Lodewijk Asscher, wethouder en lijsttrekker in Amsterdam, sprak de aanwezige campaigners in zijn stad enthousiast toe 14 ROOD februari 2010

15 Canvassen nieuwe stijl Clipboard met een buurtenquête Rozen, altijd leuk om uit te delen De PvdA ers Pd waren geen partij voor de panna-voetballers Frank Heemskerk (l) en Diederik Samsom vechten om de bal Flyers: iedereen telt mee Pledgecards, oftewel visitekaartjes met de PvdA-boodschap Natuurlijk een rode PvdA-jas Een bevlogen toespraak van Mariëtte Hamer kon natuurlijk niet ontbreken De canvasser gaat deuren langs om gesprekken te voeren over de buurt, luistert en stelt vragen aan de hand van de buurtenquête. Zo weten we precies wat de bewoners belangrijk vinden en kunnen we kiezers daarna gericht informeren over onze plannen en resultaten. Natuurlijk niet alleen in campagnetijd, maar altijd! De PvdA-sjaal, ook wel de sosjaal genoemd februari 2010 ROOD 15

16 Iedereen telt mee

17

18 Partij van de Arbeid. In ons Nederland telt iedereen mee, wordt niemand aan zijn lot overgelaten en krijgt iedereen een eerlijke kans. Daar staat tegenover dat iedereen die mee kan doen, ook mee moet doen. Omdat we iedereen nodig hebben. Omdat we talent de ruimte willen geven. Omdat het onze economie sterker, onze vrijheid groter en ons land prettiger maakt. Aan dat land werken wij voor u. Hier bij u in de gemeente, maar ook in de regering. Dat maakt de PvdA de Partij van de aanpak. En dit is waar wij voor staan: Werk en eerlijk delen iedere werkloze is er een teveel Wij laten niemand aan de kant staan. Daarom pakken we de crisis aan en zorgen we voor het behoud van banen. De PvdA staat voor verantwoordelijkheid. In de bankencrisis zorgden we ervoor dat het spaargeld van duizenden Nederlanders niet verdampte. En nu de economische crisis banen op de tocht dreigt te zetten, zorgen wij dat tienduizenden banen behouden blijven door deeltijd-ww, en investeren we 220 miljoen euro om de jeugdwerkloosheid te bestrijden. Ook knappen we scholen en ziekenhuizen sneller op. Dat is niet alleen goed voor patiënten, scholieren, docenten en verplegers maar ook voor werkgelegenheid in de bouw. En als de lasten van de crisis verdeeld moeten worden, doen we dat volgens het principe de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten. Zo vragen we een hogere bijdrage van mensen met een huis van meer dan één miljoen euro en verdelen we de zorgtoeslag eerlijker. Omdat eerlijk delen niet alleen sociaal is, maar ook omdat onze economie er sterker van wordt en onze samenleving prettiger. Gelijke kansen geen kind van school zonder diploma Ieders talent telt. Wij weten dat gelijke kansen beginnen bij goede scholen en dat werkloosheid begint bij schooluitval. De PvdA werkt daarom aan de beste scholen voor onze kinderen. Dankzij de PvdA is er één miljard euro extra voor de salarissen van onze leraren en krijgen jongeren de kans om door te leren, zodat ze tijdens de crisis niet werkloos aan de kant komen te staan. Prettig samenleven je moet je thuis voelen in je eigen buurt Iedereen die kan, moet meedoen. We scheppen kansen en werken aan prettige buurten om in te wonen. Tienduizenden mensen burgeren extra in en leren de Nederlandse taal. De wijkverpleegkundige en de wijkagent zijn weer terug in de buurt, en met straatcoaches zorgen we ervoor dat iedereen zich behoorlijk gedraagt. We gaan de strijd aan tegen uitsluiting en discriminatie. Of dat nu van vrouwen, homo s of nieuwe Nederlanders is. En uiteraard verwachten we ook dat mensen die kansen krijgen, kansen pakken. Door mee te doen, de taal te spreken en zelf bij te dragen aan een fijne buurt om in te leven. Fraude en misbruik wordt strenger bestraft en we investeren miljoenen in een offensief tegen asociaal gedrag. 18 ROOD februari 2010

19 Iedereen telt mee! IEDER KIND KAN KIND ZIJN Mariëtte Hamer: Iedereen telt mee staat voor het besef dat iets voor anderen doen ons allemáál sterker maakt. Juist wanneer het economisch wat minder gaat, zorgen wij er dus voor dat iedereen mee kan doen en iedereen de kans krijgt al zijn talenten te ontwikkelen. Dat begint bij onze kinderen. Daarom zorgen we ervoor dat ieder kind, arm of rijk, kind kan zijn. Daarom investeren we meer in onderwijs dan ieder kabinet voor ons. SOLIDARITEIT Willem Hoeffnagel, wethouder in Arnhem en lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen: Het aan het werk houden en krijgen van mensen staat in de komende periode van economisch zwaar weer voor de PvdA met stip op één. Daarbij blijft het belangrijk te investeren in de aantrekkelijkheid van de stad voor mensen om er te wonen en voor bedrijven om zich te vestigen. Verder willen we investeren in onderwijs, zorg, sport en cultuur. Een solide sociaal vangnet is voor de PvdA vanzelfsprekend. Er gaat op al deze en andere terreinen veel goed in Arnhem, maar er kan ook nog veel beter. De PvdA zet zich in om de stad en de wijken nog mooier te maken en de economie verder te versterken. De recessie zal ons dwingen moeilijke keuzes te maken. Wij doen daarbij een beroep op de solidariteit van de Arnhemmers: de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen. IEDEREEN DOET MEE Marja Heerkens, wethouder in Breda en lijsttrekker bij de gemeenteraadsverkiezingen: De afgelopen vier jaar heb ik mogen werken aan een Breda waar mensen zelf hun dromen waar hebben kunnen maken. Ruim honderdvijftig projecten zijn, door mensen en organisaties in de stad, zelf tot stand gebracht, zoals een lunchroom gerund door mensen met een beperking, buurtcoaches, vrouwenstudio s een ontmoetingsplek van, voor en door vrouwen, de NAC Street League. Màrshé is een project waarin vrouwen als culinair ondernemer in hun eigen inkomen voorzien. Mijn belangrijkste drijfveer is Bredanaars de kans bieden om mee te kunnen doen, aan werk, scholing, de eigen buurt. Iedereen telt mee betekent voor mij: iedereen doet mee. februari 2010 ROOD 19

20 leden & gemeenteraadsverkiezingen In verband met de gemeenteraadsverkiezingen op 3 maart voert de PvdA overal campagne, soms met een lokale slogan, vaak ook met de landelijke slogan: Iedereen telt mee! Rood vroeg drie actieve PvdA ers wat deze slogan voor hen betekent. Discriminatie op de arbeidsmarkt Annette Bakker, huisvrouw, is secretaris van de afdeling Winsum Er zijn veel mensen die het gevoel heb- ben nu niet mee te tellen. Zo hebben veel Nederlanders van allochtone afkomst problemen om aan het werk te komen. Ook veel ouderen worden gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Daardoor durven ze niet meer van werk te veranderen, als ze al werk hebben. Iedereen verdient een eerlijke kans op de arbeidsmarkt. Iedereen zou moeten kunnen mee- doen en zou moeten kunnen werken. Er is echter een groot probleem aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Zeker als bedrijven steeds meer Polen aannemen bijvoorbeeld, die zich hier graag een paar maanden kapot werken. Met het verdiende geld kunnen zij vervolgens lang uitrusten in eigen land. Uitrusten kan een Nederlander zich niet veroorloven, want hij zal moeten blijven werken om rond te komen. Bovendien hoeven werk- gevers niet na te denken over goede arbeidsvoorwaarden, want er zullen altijd goedkope werknemers zijn die alles willen doen. Hier mag de politiek wel eens over nadenken; landelijk en lokaal. In mijn eigen omgeving erger ik me eraan dat het openbaar vervoer op het platteland erg slecht geregeld is. Ik kan vanaf mijn huis de Martinitoren van Groningen zien, maar s avonds gaat er slechts eens in de twee uur een bus naartoe. Tegelijkertijd overweegt de politiek wel hier voor veel geld een nieuwe weg (n361) te bouwen langs een natuurge- bied. Voor de auto moet nog steeds alles wijken. Mensen zonder rijbewijs daarente- gen kunnen hier niet goed wegkomen en hebben dus ook minder kans op werk. Daar zie ik nog steeds geen verbetering in. Terwijl iedereen toch zou moeten meetellen. 20 ROOD februari 2010

21 Tekst Michiel Reijnen Foto s De Beeldredaktie Niemand aan de kant Annet Gouma-Bervoets is fractiesecretaris en campagnecoördinator voor de PvdA in Beverwijk. Ze staat op plaats 4 van de kandidatenlijst. Aparte woonvorm voor allochtone ouderen Iedereen telt mee is voor mij eigenlijk vanzelfsprekend, zeker bij een partij die solidariteit altijd hoog in het vaandel heeft staan. Voor mij betekent het onder andere dat iedereen gelijke kansen heeft in het onderwijs, dat we schooluitval tegengaan en zorgen voor voldoende werkplekken. Door de vergrijzing komen er steeds meer oudere mensen. Voor hen moet er passende sende woonruimte zijn die levensloopbestendig is, zodat ze zo lang mogelijk in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven wonen. Hier in Beverwijk is veel sociale woningbouw. Om te voorkomen dat er te veel van hetzelfde woning- type komt, willen we daarom dat de wijken meer gemengd worden en dat er ook duurdere huizen worden gebouwd. Dat is goed voor de doorstroming en de diversiteit binnen een wijk. Ook hier geldt dat iedereen meetelt. De slogan heeft voor mij niet direct betrekking op integratie. Wij hebben hier een grote Turkse gemeenschap, dat levert eigenlijk geen grote problemen op. Wel proberen we in de gemeenteraad te werken aan een aparte woonvorm orm voor allochtone ouderen, om te voor komen dat ze in een isolement terechtkomen. Daarnaast willen we zorgen voor zorgwoningen en zorgcentra met buurthuisactiviteiten zodat iedereen bij elkaar betrokken blijft, en hebben we een Cruyff-court voor de jeugd gerealiseerd. Ik hoop dat de landelijke politiek niet te veel gaat bezuinigen op de gemeente, en dat we genoeg geld overhouden voor de Wmo en het armoedebeleid. Zodat iedereen mee kan blij- ven tellen. Wietze Potze (28), docent Duits op een vmbo-school in Emmen, is lijsttrekker voor de PvdA-Vlagtwedde. Het houdt voor mij in dat wij staan voor mensen die om wat voor reden dan ook een steuntje in de rug nodig hebben. Die laten we als PvdA niet aan de kant staan. Dat geldt zeker ook in Vlagtwedde, waar de reces- sie voelbaar is. We hebben een forse toename van het aantal mensen in de bijstand. We proberen mensen voor wie het lastig is om aan een baan te komen, te helpen door sollicitatiecursus- sen te geven en voldoende stage- plaatsen te creëren. Schoolverlaters komen hier moeilijk aan de bak, daarom zijn er verschillende projecten om hen aan werk te helpen. In Vlagtwedde wonen veel gezinnen die het soms moeilijk hebben de touwtjes aan elkaar te knopen en vaak geen geld hebben voor een computer of een lidmaatschap voor hun kinderen voor de sportvereniging. Hoewel we als grootste partij in de oppositie zitten, heb- ben we er toch voor gezorgd dat het geld dat Aboutaleb hiervoor beschikbaar stelde, ook daadwerkelijk voor dit doel werd gebruikt. We hopen de komende jaren weer in de coalitie te zitten, zodat we ervoor kunnen zorgen dat ondanks de bezuinigingen die ons te wachten staan al dit soort voorzieningen in stand blijven en iedereen mee kan blijven tellen. Ik hoop dat Den Haag niet te veel bezuinigd op het gemeentefonds, zodat wij niet hoeven te bezuinigen op onder andere armoedebestrij- ding, stageplekken en jongerenwerk. Het lijkt makkelijk om hierop te bezuinigen, maar op de lange termijn keert zich dat tegen je. En voor de Wmo is nu al te weinig geld, daarop bezuinigen zorgt echt voor problemen. Projecten voor schoolverlaters februari 2010 ROOD 21

22 Tekst Jan Schuurman Hess Foto s Nationale Beeldbank Gewoonweg gelukkig in Almere Dat de gemeenteraads verkiezingen in Almere maximale landelijke aandacht krijgen, is niet vreemd. Almere geeft niet alleen een redelijk beeld van de politieke krachtsverhoudingen in het hele land, maar de media-aandacht vloeit ook voort uit de deelname van de Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders. Rood peilde er de stemming. Voor de Partij van de Arbeid die al 30 jaar verantwoordelijkheid draagt in het college, staat er in Almere veel op het spel. Worden de ambitieuze plannen van het stadsbestuur en de rijksoverheid om nieuwe woningen te bouwen en de verbinding met de noordelijke Randstad te realiseren, in de komende vier jaar werkelijkheid? Zullen er voldoende banen komen om iedereen aan het werk te helpen? En, wordt de PvdA opnieuw de grootste partij? Almere is wellicht de meest bijzondere stad van het land. Alles is er nieuw, de straten, de huizen, de bomen, het gras, de mensen. Het wereldberoemde architectenbureau van Rem Koolhaas, OMA, ontwierp de afgelopen jaren een nieuw stadscentrum in drie lagen. Het maaiveldniveau is bestemd voor het verkeer, het parkeren van auto s en fietsen. De tweede laag bestaat uit winkels, de bibliotheek, het stadhuis en de City-Spa, de derde laag uit appartementen. Wie er een beeld van wil krijgen, moet naar het spectaculair overhangende buiten terras van het restaurant van V&D gaan. Vandaar krijg je zicht op een dorpspleintje, met een grote binnentuin. Het is nauwelijks voorstelbaar dat dit alles niet geaard is in de grond. ARCHITECTUUR Op de rand van land en water is een schouwburg gebouwd, strak en sober en van een grote schoonheid. Grote bedrijven huren vaak de schouwburg van Almere af voor een activiteit, zegt Joske, een van de medewerkster van de schouwburg, de moderne architectuur heeft een enorme aantrekkingskracht. Wist je dat na Amsterdam Almere de tweede plaats is voor buitenlandse toeristen? Zij komen allemaal af op de spectaculaire architectuur. Ze is enthousiast over de plannen om van Almere de culturele hoofdstad van Europa te maken, in Dat lijkt op het eerste gezicht een idioot idee, maar wanneer je architectuur als cultuur beschouwt, is er geen betere plaats denkbaar dan deze nieuwe, jonge stad. Natuurlijk zijn er ook mensen tegen het ontwikkelen van de kandidatuur omdat het veel geld kost, en ons imago nooit op kan tegen bijvoorbeeld Amsterdam of Maastricht. Maar in Almere is elke steen nieuwe cultuur. Op straat zijn de bewoners die we spreken al even enthousiast over Almere als de schouwburgmedewerkster, al haast een 22 ROOD februari 2010