Artikelenreeks: Aurelis-visie

Transcriptie

1 Artikelenreeks: Aurelis-visie Een oproep tot onverdraagzaamheid Disclaimer: Dit artikel mag er in geen geval toe aanzetten medicatie zomaar te staken zonder gedegen overleg met de behandelende arts, dit in het belang van de patiënt zelf én van de arts die hierdoor hopelijk wordt uitgenodigd tot een blijvend kritische blik. Dat dit een scharniertijd is waarin op vele vlakken fundamentele keuzes dienen gemaakt te worden, wordt zo langzamerhand voor iedereen duidelijk. Een domein waarop dit van het allergrootste belang is, hoewel zelden duidelijk gesteld, is een domein dat ieder van ons tot in de kern van zijn of haar wezen aanbelangt, namelijk: het behoud/verlies van het contact met het diepere zelf (anders gezegd: menselijke ziel ). Bijvoorbeeld: In materieel ontwikkelde landen neemt het aantal gevallen van depressie steeds toe. Er wordt veel theoretische moeite gedaan om depressie terug te brengen tot een louter lichamelijke stoornis. Gezien de éénheid van geest en lichaam kan men het echter evengoed zien als een dieppsychisch gebeuren, namelijk: het gevolg van een verlies van contact met het eigen diepere zelf. Dit verlies doet pijn, de pijn van depressie. Een depressief persoon voelt dan ook geen bezieling meer, geen diepe motivatie, geen zingeving, geen toekomstverwachting. Hij ziet geen schoonheid meer in de wereld rondom zich, noch binnenin. Hoe kan men dit niet zien als een zielsverlies? Welnu, ongeveer 15% van de wereldwijde omzet van farmaceutische bedrijven komt uit de verkoop van antidepressiva. Men weet niet hoe deze producten materieel gezien depressie kunnen verminderen. Wel weet men dat het placebo-effect (het effect dat niet komt vanuit de farmacologie, maar veeleer vanuit het geloof dat bvb een neppil zou werken) nóg veel groter is dan de +/- 75% die men tot +/- eind 20 ste eeuw aannam. Dit komt omdat men nu antidepressiva vergelijkt met placebo s met eigen bijwerkingen (dus actieve placebo-pillen), in tegenstelling tot de passieve placebo s van voorheen, genre melkpoeder in een capsule. Men heeft het hierdoor nu in research milieu over een klinisch niet relevante farmacologische werking van antidepressiva en een placebo-effect van dichtbij de 100%. Mensonwaardig? Ja, want depressieve mensen worden inmiddels niet degelijk geholpen. Mensen met depressie lijden omwille van zielsverlies. Men kan natuurlijk deze pijn verminderen OFWEL door de oorzaak te verlichten OFWEL door botweg de pijn weg te snijden. In het eerste geval (h)erkent men de pijn als symptoom, als knipperlicht, als boodschapper en onderneemt men iets tegen het zielsverlies. In het tweede geval bestrijdt men het symptoom. In dit laatste geval blijft het zielsverlies behouden en wordt het zelfs bestendigd. In het algemeen is het placebo-effect veel groter dan ogenschijnlijk het geval is als je het normale reilen en zeilen bekijkt van onze reguliere geneeskunde. In het domein van psychosomatiek is het overduidelijk dat de placebo-werking van alle huidige medicatie gemiddeld groter is dan de farmacologische effectiviteit. Tegelijk vormt psychosomatiek het leeuwenaandeel van redenen waarom mensen hun huisarts raadplegen. Bij dieper inzicht staat psychosomatiek heel dicht bij

2 depressie. Het verschil is dat het zielsverlies zich in het eerste geval op velerlei manieren rechtstreeks uit via het lichaam. Werken de meeste moderne geneesmiddelen dan eigenlijk ook alleen symptomatisch ( cosmetisch ) en dus niet oorzakelijk? Jawel, op enkele uitzonderingen na (antibiotica en chemotherapeutica, 2 op eigen manier levenstoxische categorieën). Ga maar na: bijna alle andere geneesmiddelen genezen niet, maar verlichten slechts symptomen. Met andere woorden: zij dekken op het domein van psychosomatiek het zielsverlies toe, waardoor dit gewoon verder kan woekeren. Enkele voorbeelden van waar dit concreet toe heeft geleid, heb ik in andere artikels verder uitgewerkt. In het kort hier enkele zaken bij elkaar geplaatst: Kinderen krijgen steeds meer methylfenidaat (merknaam Rilatine) toegediend voor wat zich toont als ADHD. Oorspronkelijk was ADHD slechts een term om een patroon aan te duiden van hyperactief onhandelbaar gedrag en aandachtstekort. De bedenkers van deze term waarschuwden er zelf meteen voor hierin niet meer te zien dan een gemakshalve manier tot indeling. In de praktijk echter wordt het algemeen gezien als oorzaak, als ziekte dus In realiteit is centraal bij ADHD - volgens mij - niet de aandacht die het kind kan geven, maar vooral de diepe aandacht die het niet krijgt (wat zeker los moet gezien worden van elke schuldvraag). Deze diepe aandacht heeft alles te maken met het diepere zelf en het gebrek aan contact hiermee. Dit trachten op te lossen louter met pillen, gaat volledig voorbij aan de diepere grond. Van sildenafil (merknaam Viagra), door mannen met potentiestoornissen massaal genomen en aanleiding tot fabelachtige farma-rijkdom, zou men verwachten dat het, net als bij antidepressiva, in wetenschappelijke studies met actieve placebo s is vergeleken. Wel, tot nu toe is hiervan in medisch-wetenschappelijke tijdschriften nog niets gepubliceerd. Gezien het heel suggestieve domein van seksualiteit én het grote aantal bijwerkingen van sildenafil is het zeker niet ondenkbaar dat het bovenstaande verhaal van antidepressiva zich hier herhaalt. Met andere woorden: hierdoor zou mannelijke seksualiteit volledig ten onrechte ontdaan zijn van eigen ziel en gereduceerd tot een placebo-molecule. We kunnen ons zelfs de vraag stellen in welke mate dit gebeurd is met bewuste kennis van zaken. Alternatieve geneeswijzen zijn uiteraard niet ontdaan van dit euvel. Integendeel zelfs. Reguliere geneeskunde heeft nog de drang tot kritische zin van wetenschap. Alternatieven hebben dit al te vaak niet en steunen dus op hoe mensen zich voelen of denken te voelen of ertoe gebracht worden te denken dat ze zich zullen voelen. Eender welk middeltje, eender welk idee heeft echter potentieel een groot placebo-effect. Dat bewijzen de voorbeelden vanuit de reguliere geneeskunde keer op keer. Voeg daarbij de mate waarin alternatieven het gezonde verstand ten gronde tarten en je komt vanzelf tot een plaatje. Het zielsverlies is grenzeloos. Alternatieve blaadjes en spotjes staan weliswaar vol mooie prentjes en lachende gezichten Idem met de wereld van oppervlakkig positief denken of zaken à la The Secret. Als het enige geheim erin bestaat dat je jezelf (of iemand anders) geluk, gezondheid en succes gewoonweg zou kunnen indrammen op de meest oppervlakkige manier, dan dringt vanuit de kracht van placebo een ander besluit zich op: dit heeft niets te maken met ook maar enige sérieux en alles met snel geldgewin. Waar blijft de ziel? Nergens. Is dit verschrikkelijk? Hm De hele op-theorieën-gebaseerde psychotherapie raakt, naarmate eigen wetenschappelijke kritische zin vordert, ook niet echt veel verder dan placebo. Men zit er met de handen in het haar. Een aantal researchers vindt dat men dan maar het placebobedrog zo effectief mogelijk moet uitbuiten. De meesten vinden dat dit niet kan. Te velde 2

3 ploegt men voort. Men doet vanuit theoretische kennis echter niet veel meer dan het blussen van brandjes, hopende dat intussen de oorzaak van de brand op één of andere manier verdwijnt. Die oorzaak is zielsverlies. Dikwijls verdwijnt die niet maar wordt groter en groter en uit zich op velerlei manieren. Bovenstaande domeinen liggen op het vlak van geneeswijzen en therapie. Een gelijkaardige analyse zou men wellicht kunnen maken op het domein van opvoeding, godsdienst, rechtspleging, economie, politiek, etc. Overal tonen zich in elk geval, voor wie wil zien, dezelfde principes. Dit alles tezamen betekent een vloedgolf van ontzieling waarin mensen zonder serieus verweer worden meegezogen. Het krijgt inmiddels bijna de proporties en zelfs ietwat letterlijke kenmerken van een zondvloed. Het wordt tijd dat dit stopt!! (Hoe luid moet men roepen?) Héél erg bemoeilijkend is dat het allemaal gebeurt alsof het normaal is. Dit getuigt vooral van een alom verbreid gebrek aan inzicht en motivatie. Inzicht in motivatie. Motivatie om te komen tot inzicht. Het voelt normaal aan omdat het zo wijdverbreid is. Dit kan echter niet de bedoeling zijn, toch? Een persoon die leeft in lichaam en geest maar zonder ziel, is een zombie. Men kan dus terecht het volgende beweren: een ont-zieling op breed maatschappelijk niveau, leidt tot een zombifiëring van de hele maatschappij! Als gevolg hiervan overspoelen rampen onze wereld: torenhoog reikende en steeds toenemende depressie en psychosomatiek, een absurd immorele houding ten opzichte van derde en vierde wereld, oorlogen, discriminatie, verslaving aan hard drugs (mede in de hand gewerkt door een wanhopige poging tot zielscontact), terrorisme etc. Zelfs de opwarming van de aarde en de huidige financiële crisis kan men zien als gevolgen van hebzucht zonder grenzen. Welnu, die hebzucht is onbegrensd omdat ze is losgeslagen van bezieling. De brede stroming die hier heel concreet, duidelijk en onnoemelijk vérstrekkend overal achter ligt IS een globale ontzieling. Zoals reeds geroepen: het wordt tijd dat dit stopt!! Dit is daarom met klem een oproep tot onverdraagzaamheid ten opzichte van dit zielsverlies. Wie hierin klaar ziet, heeft de verantwoordelijkheid er actief tegenin te gaan want dit gaat over de ziel van de mensheid zelve, dus zeker voldoende aanleiding voor onverdraagzaamheid, niet tegenover mensen maar tegenover de ontzieling waarvan mensen uiteindelijk slachtoffer zijn. Zelfs terroristen zijn ook mensen. Zelfs diegenen die een zinloze oorlog ontketenen ergens aan de andere kant van de wereld, zijn ook mensen. Zij die zich verrijken of macht vergaren door bewust in te spelen op ontzieling, dienen wél keer op keer op het matje geroepen te worden. Er is geen excuus hiervoor. We zijn het misschien ietwat vergeten, maar ZIEL IS ONEINDIG BELANGRIJK! We zijn deze onverdraagzaamheid verplicht aan iedereen die in depressie of psychosomatiek lijdt aan het verlies van eigen ziel. Dit zijn allemaal uiteindelijk slachtoffers van wat je zelfs kan zien als een achterliggende oorlog die willens nillens nu reeds gevoerd wordt op een verdoken manier. We zijn het verplicht aan iedereen die in diepe verslaving verstrikt is of dreigt te worden. Uiteraard dragen verslaafden een verantwoordelijkheid, maar géén schuld. Ook dit zijn slachtoffers van deze verdoken oorlog. En zijn we niet allemaal verslaafd geraakt aan oppervlakkige zaken en uiteindelijk aan de oppervlakkigheid zelve, ten koste van het contact met het eigen diepere zelf? We zijn deze onverdraagzaamheid ook verplicht aan alle komende generaties. Men kan een droom hebben waarin binnen XXX jaar de mensen terugkijken naar nu als een tijd waarin juiste keuzes zijn gemaakt. Men kan ook een nachtmerrie hebben. 3

4 Dr. JL Mommaerts Antidepressiva - Wist je dat? De consensus dat het placebo-effect van antidepressiva dichtbij de 100% ligt, is momenteel ruim aanwezig in researchmilieu. [1][2][3][4][5] Antidepressiva hebben heel veel gekende bijwerkingen. Recent ziet men ook meer en meer de gevaren. Zo ziet men bij recent onderzoek bij adolescenten en jonge volwassenen een verdubbeling van het aantal zelfmoorden ten gevolge van het nemen van antidepressiva. [6] Meer dan 40 jaar lang dacht men dat antidepressiva pas beginnen te werken na een 2-tal weken, dit op basis van een onderzoek in 1957 dat nu blijkt onjuist te zijn. Momenteel vinden researchers dat het grootste deel van het effect wél tijdens de eerste 2 weken reeds optreedt (een effect even groot voor medicatie als voor placebo). [7][8] Men dacht dat antidepressiva misschien toch eerder effectief zouden zijn bij ernstige depressies. Ook dit blijkt niet het geval. [9] Heel veel onderzoeken worden niet gepubliceerd. Bij nazicht bleek dat slechts 8% van de negatieve onderzoeken in verband met antidepressiva als dusdanig werden gepubliceerd, tegenover 97% van de positieve onderzoeken. Dit probleem is natuurlijk niet gelimiteerd tot antidepressiva. [6] Daarenboven vinden heel wat serieuze onderzoekers dat de onderzoeken naar effectiviteit van antidepressiva volgens de huidige stand van zaken, gezien alle verkeerde uitvoeringen en veronderstellingen, zelfs niet kunnen bewijzen of ze wel werken of niet. [10] Volgens het ziektemodel genezen op de psyche inwerkende geneesmiddelen ziektes. Volgens een momenteel ook meer en meer aanvaarde alternatieve visie creëren ze gewoon hun eigen abnormale geestelijke toestand. Zo ligt ook de behandeling van schizofrenie onder vuur. Bewijzen dat antipsychotica beter zouden werken dan een gewone kalmeerpil, zijn gering. [11] Placebo - Wist je dat? Over placebo s kan men veel eigenaardige weetjes bij elkaar brengen. Hier zijn er enkele die relatief zelden de revue passeren: Een dubbelblindstudie betekent dat zowel arts als patiënt blind zijn wat betreft welke deelgroep van patiënten een actief middel krijgt en welke deelgroep een placebo. Deze blindheid wordt zelden getest en, indien wel getest, blijkt ze in de meeste gevallen niet succesvol te zijn (onder andere door het ondervinden van werking én bijwerkingen van de medicatie). [12][13] Als men in onderzoek aan artsen laat geloven dat hun patiënten een actief geneesmiddel krijgen toegediend, dan zien (+/- hallucineren) die artsen bij hun patiënten een opmerkelijke verbetering. [14] Het is moreel gezien niet evident een operatie te onderwerpen aan een dubbelblindstudie. Men heeft dit recent toch gedaan voor kijkoperaties bij osteoarthritis van de knie. 180 patiënten deden mee aan deze studie. Zowel qua pijnvermindering als verbetering van kniefunctie waren er géén verschillen. Opmerkelijk: jaarlijks worden minstens dergelijke operaties uitgevoerd in de VS alleen al! [15] 4

5 ADHD - Wist je dat? Kinderen van gescheiden ouders gebruiken tweemaal vaker Rilatine. Tussen 2002 en 2004 steeg in Nederland het aantal voorschriften voor Rilatine van tot per jaar. Tussen 2005 en 2007 steeg in België het aantal dagdoses van +/- 1.8 miljoen tot +/- 3.5 miljoen, voor een stijging van het aantal gebruikers van +/ tot +/ In 2006 kregen in de UK kinderen door de huisarts Rilatine voorgeschreven. Dit kost jaarlijks 42 miljoen Euro aan de ziektekostenverzekering. In de Verenigde Staten krijgen in sommige scholen 40 % van de leerlingen Rilatine voorgeschreven. Dr. P. Jensen besprak in een interview in 2000 het beste onderzoek ooit over het gebruik van Rilatine, een onderzoek dat 'onomstotelijk' aantoonde dat Rilatine veel effectiever was dan gedragstherapie (grootschalige MTA study over 600 kinderen). Op basis hiervan schoot de verkoop van Rilatine de lucht in. In een artikel van 2007 [16] echter schrijft hij dat op iets langere termijn (36 maanden ipv 14 maanden) de effectiviteit van medicatie, gedragstherapie, de combinatie hiervan, of community care gelijklopend is. Tenminste als de bijwerkingen niet in rekening worden genomen (onder andere een significante vertraging in de groei (lengte, gewicht); voor andere bijwerkingen zie bvb de website van het FDA: Psychotherapie - Wist je dat? Reeds in 1936 vond men bij vergelijkingen tussen verschillende psychotherapieën geen noemenswaardig verschil in effectiviteit. Sedertdien is dergelijke vergelijking meermaals overgedaan, steeds met ongeveer hetzelfde resultaat. Als nu en dan al verschillen worden gezien, dan komen die hoofdzakelijk overeen met de achtergrond van de onderzoekers. [17] Ook bij meer diepgaande vergelijkingen waarbij men zich richt op kritische componenten van elke psychotherapie vindt men geen verschillen. Intussen zijn in de VS reeds vele honderden miljoenen $ gespendeerd aan pogingen verschillen te vinden. Veruit het enige wat men vindt, is een verschil in effectiviteit tussen verschillende therapeuten onderling, ongeacht het type therapie dat ze toepassen. [18][19] Meer en meer onderzoekers vinden dat de termen placebo therapie en psychotherapie kunnen gezien worden als synoniemen van elkaar, tenminste volgens de huidige stand van zaken. [20][21] Onderzoekers komen er dan maar toe te zeggen dat een cliënt een therapeut moet zoeken die best overeenkomt met zijn eigen visie en dat die therapeut het placebo-effect hiervan zoveel mogelijk moet uitbuiten. [22] Met een rationele of op medisch model gestoelde behandeling heeft dit niets meer te maken. Nochtans doet men in de wereld van psychotherapie nog steeds zijn best om dit idee op te houden. Alternatieven - Wist je dat? Sorry, driewerf sorry, maar ik vind de wereld van alternatieve geneeswijzen en oppervlakkig positief denken of zaken à la The Secret niet eens de moeite waard om wist je datjes over bij elkaar te brengen. Ik verwijs hiervoor bvb naar of 5

6 Viagra - Wist je dat? De totale verkoopcijfers van de top 3 erectiele medicaties bedragen $3 biljoen per jaar. Sildenafil werkt in op een molecule (cgmp) die voorkomt in elke cel van het menselijk lichaam. Bijwerkingen zat dus. Bovendien lijken veel van deze bijwerkingen op wat met het lichaam gebeurt bij seksuele opwinding. Dit lokt een placebo-werking sterk in de hand. Een recente search in de meest officiële medische databank (PubMed) van artikels bracht als resultaat, zonder tijdslimiet van publicatie: 3593 artikels die handelen over sildenafil; 0 (NUL!) artikels bij zoeken op sildenafil + active placebo. Bij nazicht bij het FDA blijken van alle studies die gedaan zijn rond sildenafil, slechts minder dan de helft gepubliceerd te zijn. BIBLIOGRAFIE [1] Irving Kirsch, Ph.D. ; Guy Sapirstein, Ph.D. Listening to Prozac but Hearing Placebo: A Meta- Analysis of Antidepressant Medication Prevention & Treatment, Volume 1, Article 0002a, posted June 26, 1998 [2] Irving Kirsch Reducing Noise and Hearing Placebo More Clearly Prevention & Treatment, Volume 1, Article 0007r, posted June 26, 1998 [3] Irving Kirsch The Emperor's New Drugs: An Analysis of Antidepressant Medication Data Submitted to the U.S. Food and Drug Administration Prevention & Treatment, Volume 5, Article 23, posted July 15, 2002 [4] Moncrieff J; Kirsch I Efficacy of antidepressants in adults. BMJ 2005 Jul 16;331(7509):155-7 [5] Moncrieff J Selective serotonin reuptake inhibitors: evidence base for older antidepressants is shaky too. BMJ 2005 Feb 19;330(7488):420 [6] Jane Smith Editor's Choice / Finding meanings BMJ 2008;336 (8 March) [7] J Clin Psychiatry Feb;66(2): Is there a delay in the antidepressant effect? A metaanalysis. J Clin Psychiatry Feb;66(2): [8] M. M. Katz Delay hypothesis of onset of antidepressant action The British Journal of Psychiatry (2006) 188: 586. [9] Irving Kirsch,1* Brett J Deacon,2 Tania B Huedo-Medina,3 Alan Scoboria,4 Thomas J Moore,5 and Blair T Johnson3 Initial Severity and Antidepressant Benefits: A Meta-Analysis of Data Submitted to the Food and Drug Administration PLoS Med Feb;5(2):e45 [10] Gordon Parker Clinical trials of antidepressant medications are producing meaningless results The British Journal of Psychiatry (2003) 183: [11] Moncrieff J; Cohen D Rethinking models of psychotropic drug action Psychother Psychosom 2005;74(3):

7 [12] A Hróbjartsson1,*, E Forfang1, MT Haahr1, B Als-Nielsen1 and S Brorson2 Blinded trials taken to the test: an analysis of randomized clinical trials that report tests for the success of blinding Int J Epidemiol Jun;36(3): Epub 2007 Apr 17 [13] Boutron I, Estellat C, Ravaud P. A review of blinding in randomized controlled trials found results inconsistent and questionable. J Clin Epidemiol Dec;58(12): Epub 2005 Sep 30 [14] Steven Bratman, M.D. Double-Blind Studies A Major Scientific Advance of the 20th Century Originally published on as Before you Believe Anything you Read About Alternative Medicine, Read this: [15] Joseph Bernstein, Md; Tony Quach, Ba Questioning the value of arthroscopic knee surgery for osteoarthritis CLEVELAND CLINIC JOURNAL OF MEDICINE VOLUME 70 NUMBER 5 MAY 2003 [16] Peter Jensen, L Arnold, James Swanson, et al. 3-Year Follow-up of the NIMH MTA Study. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry Aug ;46 (8): [17] Levitt, J., Seligman, D.A., & Krause, E.D. The dodo bird verdict is alive and well Clinical Psychology: Science and Practice, 9, [18] Ahn HN, Wampold BE Where oh where are the specific ingredients? A meta-analysis of component studies in counseling and psychotherapy JOURNAL OF COUNSELING PSYCHOLOGY Volume: 48 Issue: 3 Pages: Published: JUL 2001 [19] Bruce E. Wampold, Gregory W. Mondin, Marcia Moody, Frederick Stich, Kurt Benson, and Hyunnie Ahn A Meta-Analysis of Outcome Studies Comparing Bona Fide Psychotherapies: Empirically, "All Must Have Prizes" Psychological Bulletin 1997, Vol. 122, No. 3, [20] Akiko Okifuji, Dennis C. Turk and Shelly L. Curran Anger in chronic pain Investigations of anger targets and intensity Journal of Psychosomatic Research, Vol. 47, No. 1, pp. 1 12, 1999 [21] C.H.Patterson What is the placebo in psychotherapy? Psychotherapy, 1985, 22, In Understanding Psychoterapy: Fifty Years of Client-Centered Theory and Practive. PCCS Books, 2000 [22] Anthony S Joyce, Ulrich Wolfaardt, Christine Sribney et al Psychotherapy Research at the Start of the 21st Century: The Persistence of the Art Versus Science Controversy Can J Psychiatry, Vol 51, No 13, November